Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
02-11-2012
allerheiligen
Allerheiligen en wat ik me daar van herinner toen ik nog zeer jong was. Samen met bomma en de kinderen naar het graf van onze pa. Hij is veel te jong gestorven en ik heb hem niet gekend. Ik was geen twee jaar oud. Ik kan me dus een leven met een vader niet voorstellen. Toch zou ik nog naar de plaats kunnen lopen waar de grafsteen ooit gestaan heeft. Op een of andere manier moet het een diepe indruk nagelaten hebben. Nu iets heel anders over Allerheiligen. Het was ook een feest. Eigenaardig genoeg heb ik dit ook zo ervaren. Er waren de jaarlijkse pannenkoeken en de familie Smets die langs kwam. Tante Anna, nonkel Fik en de kinderen. Er werden, met drie vrouwen in de keuken, stapels pannenkoeken gebakken. Flinterdun. Je kon er bijna doorkijken. Nooit is het me gelukt om hetzelfde op tafel te krijgen. Ik zie de emmer met deeg, met een handdoek erover, nog voor het vuur staan. Nadien smikkelen en smakken om ter meest. Wat een tegenstelling in feite met een trieste herinnering.
Kan dat nu absoluut niet simpeler. Net geprobeerd om telefonisch een inlichting te krijgen. Achtentachtig cijfertjes indrukken om dan tenslotte te vernemen dat alle medewerkers bezet zijn en dat de wachttijd zou kunnen oplopen. Beter zou zijn om te bellen op een ander tijdstip. Een aantal minuten zou dit kunnen duren als ik nu aan de lijn blijf. Goed, dan probeer ik maar via mail. Eer ik een mailadres had gevonden, was ook al een hele klus. Dan krijg je een bericht terug : "noreply" we zullen je binnen de zeven werkdagen contacteren!!
Vroeger al schreef ik over elektrische schokken die ik kreeg. Ik denk dat ik permanent statisch ben geladen. Gisteren kreeg ik zelfs een schok toen ik een backup op mijn computer deed. Ook aan de garagepoort krijg ik af en toe een schok. Zoals ik ooit eens gelezen heb kan dit aan het schoeisel liggen, maar ik draag thuis al ik weet niet hoe lang, dezelfde aanstekers. Eigenaardig. In de bank waar ik vroeger werkte, werd er vast tapijt gelegd en plots waren er een aantal mensen die elektrisch geladen waren. Ik herinner me dat het toen een sport was om mekaar eens aan te raken of de hand te schudden. Toen was dat lachen geblazen. Ik weet niet of dit nu ook nog het geval zou zijn. Flauwe grap nu?
Al een aantal jaren is het de gewoonte geworden dat ik met de Kerst telkens een aantal goocheltrucs doe. De kleinkinderen staan er met hun neus op en zijn me dikwijls te slim af. Vorig jaar had ik iets met een zogezegde onzichtbare draad. Pech! Ik stond naar de verlichting achter mij en Evora riep heel vrolijk; "he opa er hangt een koordje aan die kaarten" Een volgende truc thuis uitgeprobeerd. Vergeet het maar. Ze had hem door na een paar keer herhalen. Ik kocht al een aantal dingen op internet, maar daarvoor moet je dus een echte goochelaar zijn. Och zo erg is het allemaal niet.
Vroeger volle zalen en nu nog enkele getrouwen. Even in een dipje? Toen ik een heel stuk jonger was, kon het niet op. Een pak vrienden en kennissen. Ik herinner me nog de tijd toen Agnes en ik in allerlei verenigingen actief waren. Mens toch, we kenden het halve dorp. Iedereen kwam over de vloer en iedereen kende ons ook. Heel plezante herinneringen aan. Er schiet niks of zeer weinig meer van over. Ik begrijp het allemaal en ik kan er een perfecte uitleg aan geven. Misschien hoeft het ook allemaal niet meer. Toen ik met pensioen ging werden er dure eden gezworen. We zouden mekaar blijven zien en regelmatig samen komen. Vergeet het. Ik voel me niet eenzaam, absoluut niet. Er is mijn familie, enkele ouwe getrouwen en een paar "goeie" vrienden.
Vroeger volle zalen en nu nog enkele getrouwen. Even in een dipje? Toen ik een heel stuk jonger was, kon het niet op. Een pak vrienden en kennissen. Ik herinner me nog de tijd toen Agnes en ik in allerlei verenigingen actief waren. Mens toch, we kenden het halve dorp. Iedereen kwam over de vloer en iedereen kende ons ook. Heel plezante herinneringen aan. Er schiet niks of zeer weinig meer van over. Ik begrijp het allemaal en ik kan er een perfecte uitleg aan geven. Misschien hoeft het ook allemaal niet meer. Toen ik met pensioen ging werden er dure eden gezworen. We zouden mekaar blijven zien en regelmatig samen komen. Vergeet het. Ik voel me niet eenzaam, absoluut niet. Er is mijn familie, enkele ouwe getrouwen en een paar "goeie" vrienden.
Niet in 2014, maar al volgend jaar, zou Ford Genk sluiten. Weeral 10.000 banen die verloren gaan. Dat is wat ik tot nu toe gelezen heb. Straks zal ik wel meer vernemen in het nieuws. Maar of ik het nu weet of niet, niks zal iets aan die situatie veranderen. Ongelukkige mensen die daar al heel hun leven gewerkt hebben en die verknocht zijn aan dit bedrijf. Dat zich echt verbonden voelen met een bedrijf, bestaat niet meer of zal in de toekomst afnemen. Geld is het enige wat nog telt. Ik was vroeger ook een trouwe werknemer en toch waren er mensen bij die niet meer wisten waar ze werkten, eenmaal ze de deur achter hen hadden dicht gedaan.
Ik schreef er vroeger al over. In reclame op radio of TV MOET er tegenwoordig Engels gesproken worden. Versta me niet verkeerd. Ik heb niks tegen die taal, maar (en dat is een persoonlijke mening) de laatste tijd is het echt overdreven. Engels is echt de wereldtaal aan het worden. Waar je ook komt, de jeugd spreekt overal een woordje Engels. Gemakkelijk voor ons natuurlijk, maar moet dat nu in reclame en als benaming voor dagdagelijkse gebruiksvoorwerpen? Zelfs op Franstalige zenders gebruiken ze Engelse termen. Leve het Zuid-Afrikaans.
Momenteel is dit het zicht van op ons terras. Herfst is schitterend met al zijn kleurenpracht, maar zonder afbreuk te doen aan al het moois nu momenteel in de natuur, zie ik toch liever het kleurenpallet van jong groen. Goed, momenteel echt de moeite om naar te kijken. Romantisch. Uren kunnen duizenden mensen daar over schrijven en praten. Ik kan ook niet ontkennen dat ik spontaan naar mijn camera grijp en probeer hier op die manier ook echt van te genieten. Toch kriebelt het bij mij meer in het voorjaar. ,
Gisteren zijn we naar onze vrienden in Boom vertrokken voor een kort weekend. Ze hadden kaarten geregeld voor een optreden van Dirk Denoyelle. Echt de moeite! Weer een paar schitterende dagen daar bij Rudi en Chantal. Bijna helemaal bijgepraat, lekker gegeten en dan dat optreden! Altijd heel goed vertoeven daar. Alles altijd perfect in orde. Wat wil een mens meer.
Och mensen, ik babbel zo graag. Iedereen die ik hier tegenkom, spreek ik aan. Deze namiddag heel even boodschappen gaan doen en in elke winkel mijn klapke gehad. Zeer vriendelijke mensen en natuurlijk langer blijven plakken dan verwacht. Gelukkig was mijn madame in slaap gevallen en maakte ze zich dus niet ongerust over mijn lang wegblijven. Enfin, mijn beroep gemist zeker. Ik zou beter in de sociale sector actief geweest zijn. Misschien kan ik me nog nuttig maken op een of andere manier.
Oei dit moet erg zijn en zwaar aankomen voor de kandidaat, maar nog meer voor zijn omgeving. Er heeft iemand het klaar gespeeld om één stem te halen bij de verkiezingen. Ofwel heeft hij niet op zichzelf gestemd en was er toch nog iemand die uit eerlijke schaamte toch maar zijn naam aangekruist heeft. Familieruzie?
Het gaat er hier in België vrij eerlijk aan toe, maar je stemt toch niet rechtstreeks voor een burgemeester. Iemand kan het grootste aantal stemmen halen en toch geen burgervader worden en tenslotte in de oppositie belanden. Democratie zeggen ze. Een aantal teleurgestelde mensen gezien de laatste dagen. Ik begrijp het allemaal wel en natuurlijk zou het moeilijk regeren kunnen worden in bepaalde gevallen, maar ik vind dat diegene die de meeste stemmen heeft gehaald ook burgemeester zou moeten worden. Ons systeem zit zo niet in mekaar. Misschien maar goed ook.
natuurlijk moet ik daar iets over schrijven. Bij ons in het appartementsgebouw had de huisbewaarder speciaal een grote kartonnen doos onder de brievenbussen geplaatst om het verkiezingsdrukwerk onmiddellijk in te droppen. Om de paar dagen was die doos gewoon vol. Normaal na en verkiezingsuitslag zijn er nooit verliezers. Iedereen heeft het blijkbaar toch nog goed gedaan. Gisteren was het totaal anders. Verliezen werden ridderlijk toegegeven. De eerste keer dat ik dit mee maak. Het is weeral voorbij. Op naar 2014 voor de volgende. Kunnen ze nu eens niet AL die verkiezingen laten samen vallen? Volgens de Waalse pers gaat De Wever als een TGV naar het einde van België.
Och ja, ze doen allemaal hun best, de klussers. Deed ik vroeger ook. Ik probeerde zelf alles te maken en te installeren. Uren doorgebracht met het werken aan de 2PK van Agnes. Zelfs een tweede exemplaar gekocht om de vervangstukken te kunnen gebruiken. Alles en nog wat gedaan in huis. Niet alleen aan auto's gewerkt, maar stopcontacten geplaatst, wasmachines en droogkasten hersteld, wanden en deuren geplaatst, TV weeral eens gebruiksklaar gemaakt, enfin, je kan het niet bedenken of ik heb het allemaal gedaan. De moderne toestellen laten je echter niet meer toe om hieraan te werken. Trouwens, ik heb er de moed en de goesting niet meer voor. Dus ik belde een vakman om hier eens naar onze elektrische installatie te komen kijken. Onze lampen in de keuken flikkeren zoals een kerstverlichting en we hebben een groot stroomverlies. Straks zien we wel weer.
We hadden vorig jaar een veel groter stroomverbruik dan de jaren voordien. Geen aanwijsbare reden. Oorzaak ondertussen gevonden, maar nog niet opgelost. Gisteren wilde ik de dampkap eens grondig reinigen, maar ik kreeg stroomstoten. Een tijd geleden schreef ik al over de problemen die ik ik had met de friteuse. Ofte de frietketel. Telkens ik die aanraakte, kreeg ik een schok. Dus dachten wij, er scheelt iets aan dat toestel. Weg er mee en een nieuw kopen. Ook met dat nieuw ding, dezelfde problemen. Er is dus blijkbaar iets mis in de stroomtoevoer. Een aarding die het niet meer doet? Oorzaak gevonden, maar daar mee nog geen oplossing. Och, vroeger zou ik dat allemaal zelf wel gedaan hebben, maar nu zal ik iemand laten komen.
We hadden vorig jaar een veel groter stroomverbruik dan de jaren voordien. Geen aanwijsbare reden. Oorzaak ondertussen gevonden, maar nog niet opgelost. Gisteren wilde ik de dampkap eens grondig reinigen, maar ik kreeg stroomstoten. Een tijd geleden schreef ik al over de problemen die ik ik had met de friteuse. Ofte de frietketel. Telkens ik die aanraakte, kreeg ik een schok. Dus dachten wij, er scheelt iets aan dat toestel. Weg er mee en een nieuw kopen. Ook met dat nieuw ding, dezelfde problemen. Er is dus blijkbaar iets mis in de stroomtoevoer. Een aarding die het niet meer doet? Oorzaak gevonden, maar daar mee nog geen oplossing. Och, vroeger zou ik dat allemaal zelf wel gedaan hebben, maar nu zal ik iemand laten komen.
Ongelooflijk, maar waar. Vandaag al minstens 25 verkiezingsfolders uit de brievenbus gehaald. De reclame maakt weer enorme winsten. Hoe krijgen ze het allemaal verkocht? Een massa naamkaartjes met foto in de bus. Een minikaartje met foto en enkele woorden en dat is het dan. Iedereen hetzelfde, dus hier zit weer een firma achter. Hoe krijgen ze dat aan de man gebracht?
We werden uitgenodigd op een brunch concert met een klarinetkoor. Vorig jaar waren we daar ook en eigenlijk viel het best mee. Ik had zo mijn vooroordelen tegen dergelijke uitvoeringen, maar sommige stukken waren schitterend. Het eten viel goed mee en het gezelschap ook. We hebben genoten.
Morgen moeten we naar Lovenjoel voor een concert. Ik herinner me nog als kind dat er over Lovenjoel gepraat werd als het "zottenhuis". Het was een centrum voor verslaafden. Toch werd die site ons destijds altijd anders voorgesteld en beschreven. Ondertussen denk ik dat dit alles voor opvang gesloten is.
Momenteel is dit het zicht van op ons terras. Herfst is schitterend met al zijn kleurenpracht, maar zonder afbreuk te doen aan al het moois nu momenteel in de natuur, zie ik toch liever het kleurenpallet van jong groen. Goed, momenteel echt de moeite om naar te kijken. Romantisch. Uren kunnen duizenden mensen daar over schrijven en praten. Ik kan ook niet ontkennen dat ik spontaan naar mijn camera grijp en probeer hier op die manier ook echt van te genieten. Toch kriebelt het bij mij meer in het voorjaar.
