Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
16-05-2010
Vertrokken
Joost is terug naar Portugal. Gisteren hadden we er het nog over. Hij woont ondertussen al tien jaar in Lissabon en daarvoor waren er nog een vijftal jaren Porto. Hij is ondertussen een echte Zuiderling geworden. Zijn levensstijl is compleet aangepast. Ik herinner me nog toen hij vertrok om zich daar definitief te vestigen. Het enige wat hij mee had, was een grote rugzak en een sporttas. We hebben nadien nog wel een zéér grote doos nagestuurd met onder andere zijn muziekinstallatie. Ik denk dat ik in mijn leven nog nooit zo geweend heb als op de dag van zijn vertrek. Het was precies een definitief afscheid, al ligt Portugal nu niet zo ver van Vlaanderen. Toch, we hadden nog nooit gevlogen en toen was Portugal nog een verre bestemming. Alleen rijke mensen gingen daar naar toe. Nu zijn er geen afstanden meer en als je vandaag beslist om ook maar waar naar toe te gaan, ben je morgen al ter plaatse.
Vandaag twee kilo vlees ribben klaargemaakt, omdat ik bezoek verwachtte. Het ging niet door, maar geen probleem, wij eten er deze middag van en de rest gaat de diepvries in om eens op te eten op een moment zonder inspiratie of geen goesting om te koken. Receptje hebben? Eerst de ribben aanbakken en dichtschroeien. Dan een pak ajuin aanstoven in het vleesnat, tot ze kastanjebruin zijn. Eerst aanbraden met een beetje boter er bij en telkens het kooknat verdwijnt een klein beetje water toevoegen. Dit herhaal je tot ze de gewenste kleur hebben. De ribben terug in de kookpot en wat water en bruin bier toevoegen. Eens aan de kook, op een klein vuurtje laten pruttelen. Kruiden met laurier, peper en zout. Ook een scheut azijn en wat bruine suiker. Nadien een boterham met mosterd toe voegen. (of twee) Een paar uur op een klein vuurtje laten staan. Een echte lekkernij.
Enorm veel werk gehad met het opharken in mijn tuin. Net gedaan en het begon te regenen. Al dat werk voor niets, want al het onkruid regent dan weer in en begint terug te groeien. Enkele dagen geleden hetzelfde liedje. Verdomme toch. Ik zou zo graag mijn hofke proper hebben voor we op reis vertrekken. Enfin, ik heb nog een week de tijd. Afwachten, er is toch niks aan te veranderen.
Binnen een week trekken we naar Budapest. Ik verwacht er veel van. Toch kregen we via de ambassade al een aantal waarschuwingen in verband met de veiligheid. Geen portefeuille mee nemen, een kopie van je pas op zak en niet de originele, geen kredietkaarten mee en geld verdelen over verschillende zakken. Vertrouw zelfs geen politieagenten, want er zijn er nep bij. Wissel geen geld op straat. Laat je niet aanspreken door studenten ivm allerlei, want ze overvallen je. Enfin we zullen zien en ik laat het je wel horen.
vermits ik gisteren niks geschreven heb, vandaag een tweede bijdrage
Ik hou niet zo van die melige teksten, maar dit kwam zo nu ineens op.
Soms vliegt je leven voorbij in een hels tempo van plezante naar minder plezierige momenten. Soms kabbelt je leven rustig verder, zonder zorgen en soms helt het eens over naar gelukkig zijn. Soms dan weer een beetje naar je ongelukkig voelen. Wat je hiervan moet onthouden is dat je de kleine of grote geluksmomenten moet onthouden en je ze moet proberen te vermeerderen en te koesteren. Wat je hiervoor moet doen is te aanvaarden dat je leven niet altijd een en al geluk zal zijn en dat de zon ook niet alle dagen schijnt en dan zal de regen je minder droevig maken. Regen is absoluut af en toe eens nodig en als je dat beseft, zit je op de goeie weg. Zo moet je weten dat in elk leven ook minder aangename momenten zijn, maar die hebben zeker ook hun nut.
mensen toch, wat is dit nu in de maand mei. Zo koud heb ik het nog nooit geweten. Ooit maakte ik met Pasen sneeuw mee aan zee, maar de vorige dagen waren gewoon ijselijk. Ben ik er gevoeliger aan? Amaai. Eergisteren had ik afgesproken met Joost in Leuven en ik was verkleumd toen ik op hem moest wachten. Onmiddellijk een koffie gaan drinken en hij bestelde een warme soep om even op te warmen. Gisterenmorgen heel even bij schoonbroer binnen geweest en ook toen een zwaar koude gevoel buiten. Toch moet ik straks naar mijn tuin, al is het alleen maar om in mijn serre te gaan gieten. Niks is er aan het groeien. Alles staat stil in de natuur. Sinds 1832 nog nooit zo koud geweest. Toch ben ik er zeker van dat alles zich zal herpakken. Positief blijven denken.
Met de Kerst had ik aan mijn zoon een boek cadeau gedaan van Jonathan Philips, "in naam van God". Roeland heeft al duizenden boeken verslonden en niks is te veel of te zwaar. Hij heeft hem gelezen ondertussen en hij heeft er een behoorlijke tijd over gezet, omdat er zo veel verwijzingen in voor komen. Het is tenslotte geen roman. Ik ben er nu in bezig. Een zware turf. Indien de geschiedkundige feiten juist zijn is het absoluut niks om over te stoefen. Ik ga dus via andere bronnen proberen te achterhalen of dit ook zo allemaal gelopen is. Nog zeer veel bladzijden te gaan.
In de botanische tuinen in Leuven staat de blauwe regen weer prachtig mooi. Ondanks de weervoorspellingen die niks goeds lieten verstaan, viel het allemaal nogal mee gisteren. Wat zijn we er mee om 88 keer per dag een weerbericht te horen en te zien te krijgen, als het toch nooit juist blijkt te zijn. De voorspellingen van de ene dag voor de rest van de week, zijn 's anderendaags al weer anders. Wel als de BRT moet besparen, kan dit al een eerste post van aftrek zijn.
