Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
17-01-2013
vroeger
Vroeger, maar dan heel veel vroeger, kon ik goed zingen. Ik herinner me dat ik voor de klas moest voorzingen omdat de leerkracht daar op aandrong. Dit is lang vervlogen tijd, want nu zing ik zo vals als een kat. Dan denk ik spontaan aan de zangstondes bij de Chiro destijds. Ik had daar zo een hekel aan. "Vrienden, zet je neder in de ronde en geniet van deze stonde. Al tezamen opgewekt en blij......" Niks blij! Ik verfoeide dit. Liever bezig. Gedane zaken...
Begrijp me niet verkeerd! Ik heb niks tegen openbaar vervoer, integendeel. Toch hier en daar mijn bedenkingen. De files nemen alsmaar toe en dus ga je zoeken naar alternatieven. Om eens uit te testen tikte ik de reis in van hier naar mijn zus in Hasselt. Met drie overstappen is de reistijd tussen de 1,50 en de 2,10 uur. Met de auto doe ik dat op 45 minuten. Als het in je vrije tijd is, absoluut geen probleem, maar als je op je werk moet geraken? Nog een bedenking bij dagelijkse files naar Brussel: Ooit (zeer lang geleden) stelde de toenmalige Volksunie voor om bedrijven te verplichten om hun hoofdzetel daar te plaatsen, van waar de meeste werknemers kwamen. Bot gevangen natuurlijk. Het waarom kan je wel raden. Nochtans was dit een schitterende oplossing om fileleed te verzachten.
De laatste tijd niks laten horen. Toch had ik nieuws, maar de goesting ontbrak. Zondag zijn Lester en Evora hun nieuwjaarsbrief komen voorlezen. Altijd hartverwarmend. Ze deden dat niet op die zangerige toon die er altijd is bij die gelegenheid, maar fris en vrolijk. Tof. Ontroerend, al laat ik dat op dat ogenblik niet merken. Gisteren werkte de telefoon niet meer. Iedereen die ik probeerde te bellen klonk als bezet. Je kent me. Het zal dan wel aan de telefoon liggen zeker en dus dan maar een nieuwe gaan kopen. Ingeplugd en hetzelfde resultaat. Geen verbinding. Alles wat te maken heeft met draadloos hier eens uit getrokken en terug aangesloten en de telefoon werkte weer. Te rap geweest! Ach ja, zo zit ik in mekaar.
Net op tv gezien. Iemand die tinnen (of zijn ze van lood?) soldaatjes op een slagveld plaatst en er altijd maar blijft bijkopen. Een kamer vol! Zo heb ik iemand gekend die Marklin treintjes verzamelde en hier ook een verdieping mee vulde. Ieder zijn hobby natuurlijk. Ikzelf verzamel alles, of zo veel mogelijk, van Felix Timmermans. Ook een dure hobby, al moet ik zeggen dat broer lief veel mee brengt van wat hij ergens kan vinden. Karel blijft ook altijd rondkijken of hij ergens iets kan vinden. Ach ja, zo zal iedereen wel iets hebben zeker.
Amandine moest vandaag rond de middag op onderzoek in het Heilig Hart ziekenhuis in Leuven. We besloten om te voet terug te komen. Het was ongeveer 13 uur toen we toekwamen in Heverlee. Och, dan maar snel besloten om ergens iets te gaan eten onderweg en thuis niet meer beginnen koken. In de babbel geraakt met de mensen aan het tafeltje naast ons. Ze waren op zoek naar een verzorgingstehuis in de buurt. Niet te vinden!!! Veel te weinig aanbod en dit gaat een serieus probleem vormen in de nabije toekomst. Zouden we ons nu al niet laten inschrijven?
Daar kan ik nu eens niet aan uit. Wij zijn nog altijd klant bij Elektrabel. Nu krijgen we de afrekening en hieruit blijkt dat we vorig jaar minder verbruikt hebben. Ook kondigen ze aan dat hun prijzen volgend jaar een pak zullen verminderen. Toch zal onze driemaandelijkse factuur een stuk verhogen. Uitleg? Natuurlijk schrijf ik daar weer voor. Zo ben ik. Bij het minste kruip ik in mijn pen.
Ik hoop dat het niet persoonlijk bedoeld was. Van mijn zoon kreeg ik met de Kerst onder andere het boekje waarvan afbeelding in bijlage. Toen we thuis kwamen van het kerstfeest, in één ruk uitgelezen, ik kon toch niet slapen. Er staan er enkele goeie in. Enkele voorbeelden: Een statisticus waadde vol vertrouwen door een rivier die gemiddeld één meter diep was. Hij verdronk! Ik verzamel nu alles over reïncarnatie. Dat is duur, maar je leeft tenslotte maar één keer. Een pessimist is iemand die zegt dat de dingen onmogelijk nog erger kunnen zijn en de optimist zegt: O, toch wel.
Wij laten onze kerstboom altijd staan tot Driekoningen. Volgens mij is dit op vele plaatsen zo. Dus nu is het ongeveer de tijd om alles weer op te bergen tot volgend jaar. Morgen dus. De kinderen beleven weer de dag van hun leven. Gaan zingen van deur tot deur en snoep en centen ophalen. Toch ook hier weer een bedenking bij. In Aarschot zetten ze aan alle winkels gewoon iemand aan de deur met een massa lekkers. De kinderen worden (werden) er met bussen naar toe gebracht. Zingen hoeft bijna niet meer. Ik denk dan terug aan vroeger, toen we met de Chiro een grote stoet organiseerden voor deze gelegenheid. Iedereen verkleed. Alle (bijna) leden deden mee. Fakkels! Iedereen speciaal gekleed zo goed en zo kwaad het ging. En maar zingen de ganse tijd. De drie koningen natuurlijk. Dat waren drie van de leiders. Ik herinner me zelfs een paard. Op zoek gaan naar een foto van toen? Ik vrees dat die niet bestaat.
Ik eet zo enorm graag pladijs!! Vroeger werd dat thuis regelmatig klaargemaakt. Misschien was dat toen goedkoop? Is er nu nog één vissoort die niet even duur of duurder is dan vlees? Toch houden we er aan om een paar keer per week vis te eten. Vandaag pladijs met puree en tartaar saus. Zelfgemaakte tartaar saus volgens recept van Jeroen Meus, op internet gevonden. Straks weet ik of het lekker was.
Oei, was dat even verschieten. Ik was op zoek naar een paar flesjes wijn om cadeau te geven. Toevallig zie ik daar een prijslijst met bv chateau d'Yquem. Om plat achterover te vallen. Vanaf 400 tot boven de 2.000 . Zijn er nu echt mensen die dat daar aan geven? Veel snobisme of vergis ik me?
De kunstkerstboom (in de volksmond, de nagemaakte dus) is serieus in opmars. Ik denk dat hier in het appartementsgebouw bijna niemand nog een ECHTE plaatst. Net kwam ik een bovenbuurman tegen die zijn kartonnen doos uit de kelder haalde om alles al in te pakken. Wij wachten normaal tot met 3 koningen. Enfin, het steekt op geen dag.
De laatste jaren blijven we met oudjaar altijd gezellig thuis. Een speciaal hapje, enkele oesters en een fles champagne, dat doet het hem voor ons altijd. Om middernacht naar het vuurwerk kijken in de buurt, nadien nog even tv kijken en dan naar bed. Ik dacht dat er crisis was, maar zoveel vuurwerk heb ik nog nooit gezien.
Op enkele maanden tijd hebben we het volgende voorgehad: We gaan op restaurant in Brugge, Boom en Leuven (op twee verschillende plaatsen) en als we willen afrekenen met een Visa of Mastercard, blijkt dat electronisch systeem niet te werken en vraagt men om cash te betalen. Is dit nu toeval of is het gesjoemel? Omdat we veel te brave mensen zijn hebben we twee cruciale fouten gemaakt. We hadden moeten zeggen dat we niet genoeg of zelfs geen geld bij hadden en dan gewoon vertrekken zonder betalen. De tweede fout die we maakten, was om geen BTW bonnetje te vragen na het betalen. Als je met een kaart zou afrekenen, geeft men spontaan zo een bewijsje. Het kan toeval zijn, maar het zou me verwonderen. Gisteren dacht ik nog om dit te onderzoeken, maar vandaag zeg ik gewoon "foert".
Het was vandaag de traditionele corrida in Leuven. Ja, waar ze de naam vandaan halen weet ik niet. Het is een loopwedstrijd van 4, 8 of 12 kilometer in de binnenstad. Zoon en schoonzoon hebben allebei mee gelopen. Ken, die toch nog maar pas bezig is met recreatief lopen, deed de 8 km op een zeer voortreffelijke manier. Ik was echt fier op zijn prestatie. Joost liep de 12 km in iets meer dan 44 minuten. Duizenden deelnemers in een pokkenweer, maar allemaal vol overgave. Zelfs de laatst aankomenden werden echt nog aangemoedigd. Ik ben echt fier op de prestatie van die twee.
Zoals ik vroeger al schreef, ben ik al dat melige gedoe rond de Kerst echt kots beu. Al die Liedjes, zoals, i'm dreaming of a white...... De kerstman met zijn hohoho. De stomme onnozele (vooral Amerikaanse) films rond deze periode.
Prachtige uitvinding zo een GSM. Alleen, diegene die je wil bereiken, moet dan ook nog antwoorden of terug bellen. Vandaag aan mijn halve (beetje overdreven) familie iets proberen te zeggen of te vragen. Niemand die opneemt .......
Ik hou van de Kerstvond, samen met al de kinderen en kleinkinderen, maar wat er me te veel aan is, is al dat zeemzoeterige, vooral Amerikaanse, gedoe op radio en TV. "I'm dreaming of a ...." Daar bovenop al die stomme opgeklopte films. Altijd een arme sukkelt hier of daar die dan op het einde toch haar of zijn ideale cadeau krijgt op een of andere manier. De ho,ho,ho man zorgt daar dan wel voor.Het komt me de strot uit. Enfin, gisteren toch weer genoten en dat is wat telt.
Weer echt iets voor mij. Voor de gezelligheid en een beetje sfeer, steken we altijd een kaars aan. Als die een beetje naar binnen aan het uitbranden is, begint het moeilijker te worden om die aan te steken. Amandine knipt dan de kanten altijd een beetje bij en dan gaat dat wat vlotter. Stekjes hebben we niet in huis, maar met een aansteker gaat het ook. Gisteren Probeerde ik dat, vooraleer de kaars al bewerkt was. Resultaat, een ferme blaar op mijn duim. Gisterenavond heb ik spaghetti gemaakt, maar toen ik de kaas er over goot, belandde er een beetje op de kookplaat. Natuurlijk niet aan gedacht dat die nog warm was. Ik probeerde met mijn wijsvinger die gemorste kaas op te pakken. Resultaat? Tweede blaar. Dom. Altijd veel te impulsief. Wie zijn gat.....
Zo arm dan blijkbaar ook weer niet, zo te zien. Gisteren op het nieuws en in de kranten. Dit kan alleen in België. Een vrouw die twee kinderen laat verhongeren en die nu nog altijd haar drie maaltijden per dag krijgt. Ze heeft op haar kamer waarschijnlijk radio en tv. (kan ik niet bevestigen) Ze woont in een schitterende omgeving. Waarschijnlijk wordt ook haar was en strijk gedaan. Ze mag uitstappen doen naar zee en daar naar een dure kapper gaan (vertelde iemand op de radio deze morgen), want ze heeft zelfs een spaarpot aangelegd. Zelfs in deze tijd van vergeving, kan ik er met mijn klein verstand niet bij.
Oei, was dat even verschieten. Ik was op zoek naar een paar flesjes wijn om cadeau te geven. Toevallig zie ik daar een prijslijst met bv chateau d'Yquem. Om plat achterover te vallen. Vanaf 400 tot boven de 2.000 . Zijn er nu echt mensen die dat daar aan geven? Veel snobisme of vergis ik me?
