Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
30-04-2013
agressie en vandalisme
Je hoort en leest niks anders meer dan berichten over agressie en vandalisme door de jeugd. Voor het plezier iemand in mekaar slaan, ja zelfs tot de dood er op volgt. Ramen ingooien, auto's beschadigen, bloempotten stuk gooien, bushokjes vernielen..... De mensen zeggen dan altijd: "en dat moeten later onze dokters, ministers, advocaten enz worden". Ze hebben gelijk. Het neemt toe en het is absoluut niet goed te praten. De feiten worden erger, maar het bestond vroeger ook al. Ik herinner me bv iemand die voor zijn plezier 's nachts achteraan op een auto stapte, over het dak liep en er vooraan weer af kwam. Een glas bier in iemand zijn jaszak gieten om achteraf te kunnen knokken. Bloemetjes uittrekken en over straat gooien....... De feiten die ik nu aanhaal dateren van de jaren 60 - 70. Ook toen werden dat onze latere gezagsdragers. Natuurlijk keur ik het niet goed, maar het is een fenomeen van alle tijden al moet ik toegeven dat het alsmaar erger aan het worden is.
Mijn laatste jaren op het werk had ik een aantal toffe collega's. Hard gewerkt, maar ook veel plezier gemaakt. Toen ik met pensioen ging werden er dure eden gezworen. We zouden nog regelmatig samen komen. Op de eerste afspraak waren we met 14. De keer nadien nog met negen en de volgende nog met 5. Een paar keer zijn we nog met zijn vieren geweest en je kent het vervolg wel zeker. Met Jos heb ik af en toe contact, maar Tom is de meest fidele. Om 12,30 uur vandaag een sms: is het goed als ik af kom tegen 14 uur? Natuurlijk. Weer goed bij gepraat. Zelfs al blijven er dan maar twee meer over, het doet me telkens deugd om ze te zien. Tom had allemaal goed nieuws mee. Tof. Weer genoten van zijn gezelschap.
Rode poon werd uitgeroepen tot vis van het jaar en ik maakte die nog nooit klaar. Gisteren gekocht en vandaag zal ik die klaar maken, maar hoe? Tientallen recepten te vinden op internet. Het vervelende met die recepten is dat daar dikwijls kruiden moeten bij gebruikt worden die je niet in huis hebt omdat je die nooit gebruikt. Ik hoor die koks op TV graag bezig, maar zij gebruiken die dingen zeer regelmatig. Ik probeer dan maar met wat ik in huis heb. We zullen zien.
Misschien haal ik hiermee de woede van een aantal mensen op mijn nek, maar dit ging een brug te ver vind ik. Ik heb niks tegen wielertoeristen, begrijp me niet verkeerd, maar ze halen zich dikwijls de woede van andere weggebruikers op hun nek. Gisteren in de krant gelezen: Een dame probeert met haar wagen een groep van een man of vijfentwintig fietsers voor te steken, maar die willen van geen wijken weten. Ze stopt en begint te roepen, waarop een paar van die mensen omkeren en één van die mannen geeft de vrouw een kopstoot. Een gebroken neus als gevolg. Dit is niet meer fietsen als ontspanning, maar zich gewoon agressief gedragen in het verkeer. Zwakke weggebruikers zegt men.
Al enkele dagen niks geschreven, maar als je leest wat volgt zal je het begrijpen. De dokter is op een paar dagen tijd twee langs geweest. Hij voelt zich hier zo thuis dat hij in de kasten zelf gaat zoeken naar wat we zoal in huis hebben op gebied van medicamenten. Ondertussen aan de beterhand en teug aan het schrijven.
Zo lang op gewacht en zo lang naar uitgekeken. Deze avond dus. Het Requiem van Mozart. Echt genoten. Als dessert thuis nog eens naar geluisterd. Ik geraak er nog aan verslaafd.
Mens toch, eeuwen geleden. Mijn eerste leerkrachten hier op foto. Het waren toen allemaal dubbele klassen. Dus drie meesters voor zes studiejaren. Nochtans geen slechte herinneringen aan. Toch besloot ons moeder dat ik mijn zesde studiejaar al in Leuven moest doen in de school waar ik ook mijn middelbaar zou doen. Bij de paters Josefieten op de oude markt.
Gisteren het boekje gekocht van een "een huis vol mensen". Schitterend gewoon! Natuurlijk ook door de oude foto's waarop je nog mensen en dingen kan herkennen. Natuurlijk hou ik daar van. Ik vind daarin mijn jeugd terug in tekst en beeld. Echt genieten.
De jeugd speelt met alle mogelijke afstandsbedieningen en toestellen. Een gsm, een Ipod en ga zo maar door, is voor hun absoluut geen probleem en ik denk dat ze me nu ook zouden kunnen helpen hebben met de instelling van het scherm in de auto. Door een foute (of meerdere) knop in te drukken, kwam mijn snelheid ineens in mph ipv km/uur. Mensen toch, aan alle mogelijke knopjes gedraaid en geduwd, maar ik kreeg het niet in orde. Dan maar het instructieboekje bij gehaald en uiteindelijk is het me gelukt. Het is zoals met mijn laatst aangekochte gsm. Ik kan er niet aan uit. Te moeilijk. Zoon lief zou zeggen: lees eerst de gebruiksaanwijzing. Dat kan ik toch allemaal niet onthouden. Ik ga je nog iets straffers vertellen. Om de drie maand ontvingen wij een personeelsblaadje van onze ex werkgever. In het laatste exemplaar werd er geschreven dat dit het laatste zou zijn op papier en dus in de toekomst alleen maar via internet te raadplegen. Iemand stelde de vraag: en wat als ik geen computer heb. Antwoord van de redactie: Dan moet je het maar vragen aan een van je kinderen of kleinkinderen. Gelukkig kan ik nog redelijk mee, maar soms heb ik het toch moeilijk.
De natuur is een beetje in de war. We waren deze namiddag in de kruidtuin in Leuven en je kan zien dat alles minstens 3 weken achterop loopt en dat de plantjes niet tot volle groei gekomen zijn. Ach ja, alles zal zich wel herstellen als we nu een klein beetje warmte zullen krijgen. Binnen een paar weken gaan we nog eens terug om het verschil op foto vast te leggen.
Dit is nu een ordinair onderwerp, maar toch schrijf ik er iets over. Ik wil absoluut geen reclame maken. Moest ik er iets aan verdienen, misschien wel, maar och ja, zo zit ik toch niet in mekaar. Al jaren kopen wij mijn onderbroeken in de Wibra. Zeer degelijke kwaliteit. Echt tevreden over. We zijn er vorige week nog gaan kopen. Prijs 2,49 per stuk en de boxer 2,99. Je weet, ik ben altijd nieuwsgierig en ik ging eens op internet kijken naar de prijs van merkproducten. Om achterover van te vallen. Wel, tussen de 25 en de 50 vind je genoeg en ook nog duurder. Is er een plausibele uitleg voor het verschil in prijs?
Deze morgen even rondgewandeld in het kleine parkje van Sint Geertrui in Leuven. O zo mooi en zo rustig. Je zit in het centrum van Leuven, maar je hoort daar werkelijk niets. Zo stil! Als nu binnenkort ook nog eens al het groen gaat ontwaken! Ik kijk er naar uit. Dan ook nog de kruidentuin die met de hulp van een beetje warmte volledig zal open bloeien. We gaan daar altijd een paar keer per jaar naar toe om echt eens te genieten van de pracht en de glorie. Echt de moeite! Moet je zeker eens doen.
Broer lief was straks op bezoek. Weer even bijgepraat. Altijd tof. Natuurlijk is het van Leuven naar Brugge even ver dan omgekeerd. Toch moeten we dat eens doen. Hij vertelde dat hij destijds al boeken gelezen had, waarvan ze in zijn studietijd nog amper hadden gehoord. Middeleeuws. Nu zou ik eens willen weten wat ons Trui op dat gebied al gelezen heeft. Roeland?
Mariken van Nieumeghen auteur onbekend, ca. 1500-1515, Antwerpen (?)
Veldsla nog nooit anders dan rauw gegeten, meestal dan nog samen met witloof. Als we zo een bakje kopen in plaats van losse veldsla, is dit altijd te veel, dus ging ik eens opzoeken op internet, wat je daar zo nog al kan mee doen. Onvoorstelbaar. Tientallen recepten gevonden. Dit ga ik eens uitproberen.
Vandaag lees ik in de krant dat er uit een vrachtwagen voor 16.000 potten Nutella zijn gestolen. Dit is geen gewoon hongertje meer. Hoe krijg je dit verkocht? In een zwart circuit? Veel succes er mee.
Af en toe zet moeder de vrouw AFV op. (Amzericans funny home videos. Wat ze daar grappig aan vinden weet ik niet. Echt Amerikaanse humor. Plat en belachelijk. Onnozel. Absoluut niks waar ik kan mee lachen. In Amerika blijkbaar veel bekeken. Ik kan de humor van daar absoluut niet begrijpen.
Merk je niks eigenaardigs aan dit beeld? Ik had het absoluut niet gezien, maar Sonia had dat kleine verschil direct opgemerkt. Waarom heeft die vrouw aan één voet een schoen aan en aan de andere niet? Is dit een vergissing van de kunstenaar of wil hij gewoon aandacht voor dit detail?
Gisteren bij ons bezoek aan Sonja en François ook gepraat over klassieke muziek. Onder andere over Nabucco van Verdi. Ik herinner me dat ik samen met Agnes een abonnement had in de Pieter De Somer Aula in Leuven. We zaten op de zevende rij, net in het midden van het podium. De allerbeste plaatsen die je kan dromen. Je kan nog net het aanslaan van de strijkstok horen, maar het stoort daar absoluut niet meer. Op de eerste stoelen is dat wel het geval. Fantastische concerten meegemaakt. Bij "de Londense" bv was er een vrouwelijke dirigente, maar die bleef niet achter haar muziek staan, die ging gewoon rond en moedigde iedereen aan die op dat moment moest spelen. Ooit een cellist gezien die na zijn opvoering nat van het zweet was, tot in zijn broek. Wat hou ik toch zo van al dat klassiek!
We werden uitgenodigd door Sonia en François om naar de tweejaarlijkse beeldententoonstelling in hun eigen Opwijk te gaan. Ik bekeek de foto's van vorige jaren op internet en het leek me echt de moeite. Niet alleen voor de kunstwerken, maar ook voor de bloemenpracht moet je daar naar toe. Volgens onze gasten werden er 200.000 knollen van paasbloemen in de grond gestoken, maar door het koude weer nog geen enkel bloempje te zien. Daarenboven ijskoud weer en een striemende wind. Omdat de zon er niet wilde doorkomen heb ik ook aan de foto's moeten prutsen. Toch een toffe dag gehad.
We hadden deze morgen een afspraak in de bank. De personen die voor ons uitgenodigd werden lieten het gesprek een beetje uitlopen. Wat was het toeval nu, de man en zijn echtgenote die buitenkwamen bij onze adviseur was mijn allereerste leraar wiskunde en een ex-collega. De beste leraar die ik ooit had Op de eerste schooldag vertelde hij een mop en zegde dan: "en nu is het gedaan met lachen voor de rest van het jaar" Heb ik daar de liefde voor wiskunde ontdekt? Altijd verliefd geweest op bv algebra. Ik maakte oefeningen in tijd van verveling. Gewoon verzot op die dingen. Driehoeksmeetkunde en dergelijke meer, daar was ik door bezeten. Een strenge maar rechtvaardige leerkracht. Veel van opgestoken.
Broer lief was straks op bezoek. Weer even bijgepraat. Altijd tof. Natuurlijk is het van Leuven naar Brugge even ver dan omgekeerd. Toch moeten we dat eens doen. Hij vertelde dat hij destijds al boeken gelezen had, waarvan ze in zijn studietijd nog amper hadden gehoord. Middeleeuws. Nu zou ik eens willen weten wat ons Trui op dat gebied al gelezen heeft. Roeland?
Af en toe zet moeder de vrouw AFV op. (Amzericans funny home videos. Wat ze daar grappig aan vinden weet ik niet. Echt Amerikaanse humor. Plat en belachelijk. Onnozel. Absoluut niks waar ik kan mee lachen. In Amerika blijkbaar veel bekeken. Ik kan de humor van daar absoluut niet begrijpen.
