Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
01-06-2008
moe
moe vandaag. Ontzettend moe. Normaal zou ik vandaag op het verjaardagsfeest van Sabine zijn. Door omstandigheden ging dit echter niet. Sabine is een collega van vroeger en vanaf toen toch een goeie vriendin geworden. Niet dat ik ze veel hoor of zie, maar we houden contact. Ik ga geen foto van haar op deze site plaatsen, want dat zou ze niet zo graag hebben. Dan maar een bloemetje om haar een gelukkige verjaardag te wensen.
Gisteren was de verjaardag van nonkel René. Het was te druk voor hem om een bezoekje te brengen, dus dat hebben we vandaag moeten doen. Hij werd 83 en zoals hij zelf zegt is hij op sterven na dood. Zijn ma is 101 geworden en hij zal er ook nog wel een aantal jaren bijdoen. Hij heeft het gestel van zijn moeder, maar niet het doorzettingsvermogen. Toch denk ik dat er nog een pak jaren gaan bijkomen. Je kent dat van die krakende wagens. In ieder geval proficiat.
Vandaag weer twee positieve reacties gekregen op mijn boekje. Ik schrijf dit misschien te veel, maar het doet toch wel deugd. Als je een paar maanden aan het schrijven geweest bent en eindelijk zie je dat dan ook in boekvorm ben je natuurlijk apetrots. Enfin. Vandaag op het nieuws dan toch weer een aantal onrustbarende berichten gehoord. Waar moet het naartoe met onze leefwereld. Het zal wel weer een wending nemen in de volgende jaren, zoals altijd, maar ik zou momenteel niet in de schoenen van mijn kinderen willen staan die nu volop aan de opvoeding van jonge kinderen bezig zijn. Zij zien het misschien anders op hun leeftijd en zijn grootgebracht in deze omstandigheden. Ik zou er nu niet meer durven aan beginnen. Alles klinkt nu zo negatief en zwart-wit. Natuurlijk ben ik ook al zo veel ouder en op een volledig andere manier grootgebracht. Een compleet diverse wereld. Een beetje te negatief?
Hard labeur momenteel in mijn tuin. Door de warmte en de regelmatige regen komt het onkruid boven, precies of iemand heeft het er gezaaid. Hard werken en zeer veel gebukt staan. Ik ben moe nu, maar ja, de oogstvreugde is altijd zo groot. Ik vond een vissenkop ergens tussen mijn groenten. Volgens de buren was het een karper, of tenminste was het geweest. Hierbij een foto van een buiten formaats exemplaar.
mijn eerste aardbeien geplukt dit jaar en natuurlijk ook al onmiddellijk op gegeten. Heerlijk zo die eersten. Natuurlijk zijn we ze binnenkort moe gegeten, maar enfin. Ik zet er altijd veel te veel en als alle bloemetjes die er op staan nu ook nog van die dikke exemplaren worden, heb ik tientallen kilo's. De gegadigden moeten zich maar aanbieden, want vanaf volgende week is het volle bak oogsten.
Gisteren was het schoolfeest van de kleindochter Evora. Iedereen met schrik omdat het 's morgens nog slecht weer was en regende. Toen mijn dochter thuis vertrok om de klein naar school te brengen, regende het zelfs nog. Toch een schitterende namiddag geweest. Vorig jaar had ik daar een aantal foto's gemaakt en doorgestuurd naar iemand van het oudercomité. Dezelfde avond stonden ze al op hun web site. Dit jaar dus maar terug de foto's gemaakt.
Dit heb ik nog nooit mee gemaakt. Ik weet niet of je een winterkoninkje kent, maar het is een piepklein vogeltje, amper 8 centimeter groot. Vandaag in de tuin werd ik er zo waar door aangevallen. Hij bleef rond mij vliegen en gaf altijd maar alarm signalen. Waarschijnlijk ben ik te kort bij zijn nest gekomen toen ik in de beek water ging halen. Hij volgde me zelfs nog tot op 10 meter en hij bleef maar tjirpen. Toch een mooi vogeltje.
Blijkbaar moet ik op mijn blog nog iets meer reclame maken voor mijn boek. Tijdens de lange winteravonden heb ik een boekje geschreven met allerlei anekdotes en bedenkingen. Ondertussen heb ik een aantal recensies gekregen en ze zijn allemaal positief. De lezers hebben genoten en wat mijn bedoeling was, ze hebben allemaal eens moeten glimlachen of zelfs hardop lachen. Ik wil hier absoluut geen geld aan verdienen en dat is ook niet het geval. Maar als je gedurende een tijd bezig geweest bent met iets op papier te zetten, wil je ook dat zo veel mogelijk mensen dat lezen. Je kan mijn werkje bestellen door 11,77 over te schrijven op mijn rekening (210-0765582-13) en dan stuur ik het op. Indien je in de buurt van Leuven moest wonen kan je het komen ophalen bij mij thuis. (10 ) Stuur gewoon een mailtje. Je zal er zeker plezier aan beleven.
Weer even naar villa politica gekeken op Eén. Gewoonweg schandalig waar wij moeten voor betalen. In heel die federale kamer zit een tiende van de verkozen mensen. Terwijl iemand een pleidooi aan het houden is zie je daar mensen binnen en buiten lopen en met een grote glimlach goeiedag gaan zeggen aan hun partijgenoten. Sommigen zitten rustig op hun laptop te werken en anderen zijn dan weer een babbel aan het doen met hun buren. Alles behalve respect voor de spreker en voor de rest en zeker niet voor ons. Ze schamen er zich zelfs niet voor dat hun wangedrag dan ook nog uitgezonden wordt op TV. Ze lachen ons vierkant uit.
Het schrijven gaat me minder af de laatste tijd. Van mijn tweede boek zijn er nog maar zes bladzijden geschreven en van het derde nog maar drie. Ik ben de laatste tijd te moe. Slechte slaap door apneu. Volgende week zie ik een neuroloog voor een afspraak in de slaapkliniek. Ondertussen zal ik het dan maar houden bij een poging om een paar bladzijden per dag te schrijven.
Het valt me de laatste tijd niet mee om te schrijven. Moeilijk. Geen concentratie. Vermoeid. Ik weet niet wat er scheelt, maar het gaat gewoonweg niet. Toch nog even een aantal foto's bekeken en in een album gestoken met wat achtergrondmuziek en een titeltje.
Vorig jaar zo'n schitterende momenten gehad op Leuven in scène. Dit jaar redelijk vroeg vertrokken, maar niks te zien. Blijkbaar is alle animatie voor in de late avond. Ik voelde me absoluut niet in orde en we zijn dus niet gebleven. Spijtig, maar er zullen nog wel eens andere evenementen komen zeker.
Joske en Firmin waren gisteren op bezoek. Altijd tof. Gezellige, ongecompliceerde, open en (h)eerlijke mensen. Altijd een leuk bezoek. Natuurlijk halen we in het gesprek altijd dingen op uit de oude doos. Familiegeschiedenis en feiten die zich vroeger afspeelden. Haar vader was thuis een bijna dagelijkse bezoeker en haar moeder was een van de warmste mensen die ik ooit kende. Eerlijk en rechtdoor zee. Mooie herinneringen.
Ik heb al een aantal positieve reacties gekregen op mijn "schrijfsel". Het was een bezigheid tijdens de wintermaanden. Nochtans ben ik nu in een meer drukke periode toch al bezig met twee andere boeken. De microbe? Enkele mensen vroegen al wanneer er een volgend boekje zou uitgegeven worden. Het zal dus toch leesbaar geweest zijn zeker?
Ik ben zelden of nooit zonder een fototoestel op loop. Voor één keer dat ik dat niet mee heb. Vandaag weer eens afscheid gaan nemen van mijn oudste zoon. Hij vertrekt terug naar Portugal. Het is niet zo een enorme barrière, maar hij heeft het in zijn hoofd gehaald om naar Afrika te emigreren. Dat is al een ander paar mouwen. Ik vlieg niet zo graag en zeker niet zo lang. Hoe moet dat nu?
Mijn kleindochter Sare heeft vandaag haar eerste communie gedaan. Het was gezellig. Het was mooi. Moeder glunderde bij het dansje dat ze moesten doen in de kerk. Lieve meid. Vandaag zal ik zeker niks negatiefs schrijven. Zelfs de weerman was ons genegen. Plezierig zo weer eens met heel de bende samen. Ik hoop dat Sare er even veel van genoten heeft. Een gelukkig kind in een gelukkig gezin, zo veel is zeker.
Ik zag gisteren, in wat mijn kleindochter Liese had geschreven, dat een stokstaartje een van haar lievelingsdieren is. Eén van, want konijnen en poezen horen er ook zeker bij. Toen dacht ik er ineens aan dat ik nog foto's moest hebben van stokstaartjes, van vorig jaar in de Zoo. We zijn daar toen met drie van de kleinkinderen naar toe geweest en eigenlijk hadden ze maar interesse voor één ding en dat was zo snel mogelijk naar die stokstaartjes gaan. Ik heb ze vandaag de foto's nog eens gemaild. Printen maar papa.
mijn oudste zoon is weer even in het land. Zo dikwijls zie ik hem niet en dus willen we bij de aankomst altijd zeker eens goeiedag gaan zeggen. De foto is niet zo goed geslaagd, maar het is de enige die ik deze namiddag van hem genomen heb. Het doet toch altijd deugd om hem dan eens weer te zien. Overmorgen met de eerste communie van Sare zal hij wel de fotograaf van dienst zijn en dan ben ik er zeker van dat er betere foto's zullen gemaakt worden dan diegene die ik nu vandaag gemaakt heb.
Wat je nu allemaal in het nieuws te horen krijgt! Het is om alle geloof in de mensheid en in ons bestaan te verliezen. Het is om ziek van te worden. Er is de zaak met Fritzl. Ongelooflijk! De nieuwslezer was nog niet goed uitgepraat over deze zaak en het volgende incident met 100 misbruikte jongeren kwam er al aan. De voedselprijzen die de pan uit swingen. Arme landen hebben zelfs geen rijst meer om te eten, maar ondertussen worden dergelijke producten in massa geproduceerd voor bio brandstof. Weten we nog wat we willen? Het nieuwe computerspelletje waar alles kan en alles mag en waar de jeugd massaal staat voor aan te schuiven om dat te kopen.En dan in ons kleine Belgenland dat fameuze dossier van BHV. Wat een afgang. Waar zijn we toch mee bezig?
Vandaag een bezoekje gebracht aan mijn zus en schoonbroer. Ik blijf er mee bezig en misschien vertel ik het voor de zoveelste maal. Misschien ben je het al moe, maar zie je op de foto op de achtergrond mijn boekjes liggen. Via internet al 32 exemplaren verkocht. Ik was me er niet van bewust dat er zo veel mensen dergelijke dingen op die manier bestellen. Enfin, zoals ik al schreef, ik verdien er geen cent aan, daar is het me niet om te doen, maar ik zou toch graag hebben dat er een aantal mensen dat boekje lezen en er plezier aan beleven.
