Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
22-03-2007
floche
we zijn gisteren op bezoek geweest bij onze buur. Daar wordt altijd veel over politiek gepraat. Het worden geen hoogoplopende discussies, maar we verschillen in dat opzicht toch van mening. De enige gelijkenis is, dat we allebei fier zijn dat we Vlaming zijn. Altijd komt het neer op het feit dat onze voorouders en de huidige generatie zoveel kunst en kultuur over de wereld rondgedragen hebben. Dan spreken we over de Vlaamse primitieven en over onze schrijvers. We praten over onze universiteiten, over de kennis die in Vlaanderen aanwezig is, over de werklust en zo veel dingen meer waar we trots zouden moeten op zijn. Maar ja de Vlaming is te bescheiden is altijd de slotsom van ons verhaal. De buur heeft een oude kast staan die al jaren in de familie gebleven is en waar hij de trotse eigenaar van is. Er ontbreekt echter een "floche" aan één van de sleutels. Moest iemand weten waar zo iets nog kan gevonden worden, laat het dan weten.
wiske, een nicht van mijn echtgenote, is gisteren op bezoek geweest. Ongelooflijk hoe ze kan vertellen. Ze heeft ook al een heel leven achter zich. Ze woonde in Duitsland en Groot Britanie en keerde na de dood van haar echtgenoot terug naar Belgie. Ze heeft een stent en een pace maker, maar dat kan jaar er niet van weerhouden om nog dagdagelijks op weg te zijn. Ze reist veel, ze gaat mee met georganiseerde busuitstappen, ze bezoekt musea allerhande en ze gaat ook wekelijks naar de markt. Dit laatste heeft met de vorige interesses niets te maken, maar dan past mijn bijgevoegde foto toch in het kader.
nog eens bij de jongste dochter op bezoek geweest. de kleindochter, Evora, blijft dus een persoontje dat kan imponeren en verleiden.Ze kan een gans gezelschap bezighouden en de aandacht op zich vestigen.
Vandaag hebben we bezoek gehad van de weduwe van een collega waar ik destijds zeer goed mee overweg kon. Het doet toch deugd dat je zo af en toe eens herinneringen kan ophalen. Ik weet dat haar dat ook enorm pleziert om bepaalde anekdotes boven te halen en nog eens de man waar ze van hield in al zijn glorie en tekortkomingen te beschrijven. Ik ben te gevoelig voor deze wereld, want op dat ogenblik komen er tranen opwellen, terwijl je eigenlijk over plezierige herinneringen bezig bent. Als ik over iets of iemand moet praten dat of die me geraakt heeft in het verleden, komt dat zo maar spontaan boven drijven. De wereld is nochtans hard, maar ik wil en zal mezelf zeker niet veranderen. Nochtans is er voor de jeugd momenteel geen andere keuze dan keihard tegen het leven en de maatschappij aan te gaan. Je mag momenteel niet meer dat sentiment hebben, behalve in je familiekring. Ben ik niet meer van deze wereld? Mogen tranen bij bepaalde gevoelens niet meer? Ik voel me er zo zalig bij.
Verdomme, nu waren we de betere temperaturen gewoon, voorspellen ze zeker toch niet terug winterweer. Misschien is het maar heel even doorbijten en krigen we weer het zonnetje. Niet te voorspellen in dit kleine landje van ons. Naar het Zuiden verhuizen? Maar dat heeft ook zijn nadelen. Misschien is het hier toch nog niet zo slecht. Als het even minder is en je komt een winkel binnen, is het steevast : " slecht weer hé". Zagen en zeuren helpt er toch ook niks aan. Gewoon nemen wat er komt en er het beste van maken. Nu ineens klinkt weer de optimistische Staf, terwijl ik toch een tobber en piekeraar ben en waarschijnlijk zal blijven. (maar dan niet over het weer)
Ik heb vijf kinderen en zoals ik vroeger al schreef, schitterende mensen stuk voor stuk. Ieder met zijn eigen waarden en ieder met zijn begaafdheid en kunnen. Allemaal topmensen als het aankomt op menselijkheid en gevoel voor de ander. Ze maken hun eigen weg in het leven en als ouder heb je daar weinig vat op. Je stelt fouten vast in hun dagdagelijks leven of in hun dromen, fouten die je zelf ook ooit nog eens gemaakt hebt. Het zijn kleine mankementen waar je uit ervaring van weet dat ze misschien nefast zullen aflopen. Toch blijf je van op een afstand toekijken en probeer je alleen maar raad te geven. Dit is dan het advies wat jij denkt dat het beste is. Ondertussen is er zo veel anders geworden in onze samenleving, dat je raad eigenlijk niet meer relevant is. Ik kan er niet aan doen, zo zit ik in mekaar, maar ik blijf altijd maar piekeren en tobben.
Gisteren schreef ik dat ik mijn ogen en oren ging sluiten voor het nieuws, want echt vrolijke berichten krijgen we niet. Het was vandaag weer een hoogtepunt van slecht nieuws. Als klap op de vuurpijl de belachelijke mededeling van de paus. Ongelovigen en gescheiden mensen mogen geen communie ontvangen. Hoe gaat men dat in GODSnaam controleren. Enfin , heel het gebeuren maar zo snel mogelijk vergeten zeker.
Ik mis geen dag het nieuws op radio of tv, maar meer en meer krijg ik zin om mijn oren en ogen te sluiten. Ik walg steeds meer van wat de "beleidsmensen" van bij ons, maar ook in de rest van de wereld terecht brengen van wat ze "politiek"noemen. Ik denk dat onze nationale verantwoordelijken meester zijn in wanbeheer. Men kondigde toch zo veel belastingvermindering aan. Vandaag hoor ik dat er een CO2 taks zou komen op alle verpakte goederen. (want er is weer een tekort van honderden miljoenen) Ik keek naar een uitzending van de waalse zender over de franstaligen die in Vlaanderen wonen. Het is gewoonweg haat en verdeling proberen te zaaien tussen de beide landsdelen. Volgens een enquête van een franstalige krant zouden meer dan 50% van de Vlamingen voor een landshereniging zijn. Di Rupo zou in ons landsgedeelte zeer populair zijn , enz... Rassenhaat, massamoorden,.. Ik stop er mee , want ik word er misselijk van.
eindelijk de eerste warmte en de eerste zon. We zijn naar de botanische tuinen in Leuven geweest en het is ongelooflijk om te zien hoeveel mensen van dat eerste straaltje kwamen profiteren. Binnen een paar weken is het daar een leven van jewelste. Nu doen de bloemen en de jonge scheutjes moeite om even te komen piepen en te genieten van de eerste warmte om zo energie op te doen om te groeien en ons binnenkort te betoveren in al hun pracht. Wat is de prille natuur toch mooi.
Een beetje belabberd vandaag.Gisteren tweede bezoek gehad op twee dagen en het werd weer laat. Ik kan er niet meer tegen. Vroeger als we uit geweest waren en om 6 of 7 uur 's morgens thuiskwamen, waren de kinderen soms al klaar om op te staan. Goed, dan dronken we gewoon een tas koffie en we begonnen de nieuwe dag, zonder problemen. Ik word niet oud, maar ik kan er niet meer tegen. Het verwerken van een zware nacht komt alsmaar harder aan. Als je dan ook nog slaapproblemen hebt is het dubbel zo erg om te verwerken.
vandaag gaan bbsitten. Alhoewel, baby kan je ze absoluut niet meer noemen. Het zijn ondertussen kinderen geworden die iets te zeggen hebben en die een eigen leefwereld ontwikkeld hebben. Kinderen die zelfs een eigen mening hebben over de manier van leven en bestaan en kinderen die met bepaalde interesses bezig zijn. Schitterende kleinkinderen al zal misschien iedereen over zijn nakroost hetzelfde vertellen. Maar deze zijn toch wel heel speciaal. Liese is een artieste in wording en Sare laat zeker ooit nog van haar horen. Toen mijn schoonzoon thuiskwam zegde ik hem ook wat een speciallekes hij rondlopen had. Echt een aantal uren om naar uit te kijken. Ik zie ze (bijna) zo graag als mijn eigen kinderen.
Mijn vorige berichtje ging over kunst van Bueck. Maar ik ben vandaag nog eens gaan flaneren op de blog van Joost. Mensen wat die met fotografie allemaal doet! Ik heb gekeken en ben blijven kijken. het is gewoon schitterend. Dit is ook een stuk impressie geven aan beelden die je voor de lens moet halen en waar iedere getalenteerde fotograaf een mooie foto kan van maken, maar dit is echt kunst. Het is ook een indruk vastleggen van dingen die je voelt en niet alleen door die lens ziet. Ik bewonder dit. Als je doorgaat op mijn blog naar mijn favorieten en je klikt op Joost, kan je de resultaten zien. (http://www.deraeymaeker.com)
Mijn nicht stuurde een aantal foto's door van sculpturen van Ron Mueck. Toevallig zagen we er daar eentje van vorig jaar op een tentoonstelling. Het is kunstig wat die man maakt. Het is levensecht en milimeter per milimeter gemaakt naar de natuur. Bij sommige van zijn beelden kan je echt niet zeggen of het nu levensechte mensen zijn die daar poseren of het hier wel degelijk gaat om een ontwerp. Het is kunstig, maar zoals ik in mekaar zit, heb ik daar wel een erorme bewondering voor, zoals voor een Vlaamse primitief, maar mijn hart gaat nog altijd uit naar een impressie. Iemand die een beeld kan vangen en er zijn indruk en gevoel van dat ogenblik in leggen. Van gogh, Manet, en al die anderen die me werkelijk in verroering kunnen brengen. Toch een schitterende artiest die Bueck.
Ik was zo wat in mijn foto's aan het snuffelen en toen kwam ik mijn peter tegen. Een tijd geleden stuurde een neef van mij een aantal foto's door van jaren terug. Het doet je mijmeren over wat geweest is en niet meer zal terugkomen. Mijn peter woonde naast ons en het was een groot artiest en een man met een enorme kennis over kunst en kultuur. Eigenlijk kon hij over alles meepraten. Hij bezat ook een grote talenkennis, maar ook kon hij praten over de dagdagelijkse dingen. Altijd zeer tof om bij hem te vertoeven. Mijmeringen.
Gisteren was er de jaatlijkse caranvalstoet in Leuven. Ik kan me nog herinneren dat er vorig jaar zelfs sneeuw is gevallen. Dit jaar werd de stoet bijna afgelast omdat er in de voormiddag een storm stond. Alles is na de middag weer opengetrokken en ,al was het koud, het ging toch door. Eigenljk hou ik niet zo enorm veel van die opgeklopte dingen, maar toch gaan we altijd eens kijken.
Vandaag is de verjaardag van mijn vrouw. Ik weet als cadeau absoluut niets origineels meer te verzinnen. Dus, naar jaarlijkse traditie eens lekker gaan eten. Het was weer schitterend. Vroeger gingen we dikwijls uit eten, maar dan kozen we voor de dagdagelijkse dingen en nu gaan we minder op restaurant, maar dan willen we wel iets speciaals. Enkele weken geleden gingen we naar "luzine" van Jeroen Meeus en dat was schitterend. Vandaag zijn we naar onze traditionele "boardroom" in Heverlee geweest en het was weer een feest. Moeilijk om vanaf nu de keuze te maken, want dit zijn werkelijk twee toprestaurants. Culinair genieten.
ik ben de winter en vooral de regen kotsbeu. Het is niet dat ik er een depressie zal van krijgen, maar je zit zo opgesloten. Met zo een weer neem je niet snel een initiatief om iets te doen en dan blijf je binnen maar wat rondhangen. Een beetje aan de pc, een beetje tv kijken en hier en daar een klein klusje doen. Maar daarmee heb je het dan gehad. Voor de volgende dagen geen beterschap zo te zien. Ik wil jong groen zien en alles zien openbloeien, terug leven in plaats van opgesloten te zitten.
We hebben gisteren een late verjaardag van Nian gevierd. Een hele bende aanwezig en toch nog zeer rustig vond ik. Lekkere taart natuurlijk en de nodige babbels om even terug op de hoogte te zijn van de laatste ontwikkelingen.
Mijn oudste dochter met echtgenoot en de twee kleinkinderen zijn op bezoek geweest. Altijd een plezierige verpozing en altijd een interessante babbel. Toffe kinderen. Ze worden groot. We zeggen groot en eigenlijk bedoelen we ouder en verstandiger. Het gaat toch zo snel. Binnenkort kan je er al een grotemensen babbel mee doen. Worden wij oud(er) en hebben onze vaders en moeders destijds ook zo gedacht? Ik heb het al een aantal keren verteld: Als 20jarige zijn mensen van 40 al oud en hoe verder in leeftijd hoe verder die grens opschuift. Voor mij zijn het tegenwoordig al 80 à 90 jarigen die ik in die kategorie plaats. Wil dat wat zeggen over mijn leeftijd?
net een reactie gelezen van een blogbezoekster om te vragen of er geen verse roddels zijn vandaag. Ja wel, maar nog geen tijd gehad. Hier komen ze dan. Gisteren bezoek van tante en nonkel en neef en echtgenote. Weer eens bijgepraat natuurlijk en weer de nodige roddels verteld. Absoluut niet waar hoor, want we roddelen niet. Toch even dit tussendoor. Ik was eens blijven plakken op café en bij thuiskomst vroeg mijn eega waarom het zo laat geworden was. Simpel toch. Bij iedereen die vertrok, vertelde ik haar, werd er geroddeld over zijn vrouw. Ik ben dan maar als laatste gebleven om dat geroddel over jou te beletten.
Ik heb vijf kinderen en zoals ik vroeger al schreef, schitterende mensen stuk voor stuk. Ieder met zijn eigen waarden en ieder met zijn begaafdheid en kunnen. Allemaal topmensen als het aankomt op menselijkheid en gevoel voor de ander. Ze maken hun eigen weg in het leven en als ouder heb je daar weinig vat op. Je stelt fouten vast in hun dagdagelijks leven of in hun dromen, fouten die je zelf ook ooit nog eens gemaakt hebt. Het zijn kleine mankementen waar je uit ervaring van weet dat ze misschien nefast zullen aflopen. Toch blijf je van op een afstand toekijken en probeer je alleen maar raad te geven. Dit is dan het advies wat jij denkt dat het beste is. Ondertussen is er zo veel anders geworden in onze samenleving, dat je raad eigenlijk niet meer relevant is. Ik kan er niet aan doen, zo zit ik in mekaar, maar ik blijf altijd maar piekeren en tobben.
Gisteren schreef ik dat ik mijn ogen en oren ging sluiten voor het nieuws, want echt vrolijke berichten krijgen we niet. Het was vandaag weer een hoogtepunt van slecht nieuws. Als klap op de vuurpijl de belachelijke mededeling van de paus. Ongelovigen en gescheiden mensen mogen geen communie ontvangen. Hoe gaat men dat in GODSnaam controleren. Enfin , heel het gebeuren maar zo snel mogelijk vergeten zeker.
Ik mis geen dag het nieuws op radio of tv, maar meer en meer krijg ik zin om mijn oren en ogen te sluiten. Ik walg steeds meer van wat de "beleidsmensen" van bij ons, maar ook in de rest van de wereld terecht brengen van wat ze "politiek"noemen. Ik denk dat onze nationale verantwoordelijken meester zijn in wanbeheer. Men kondigde toch zo veel belastingvermindering aan. Vandaag hoor ik dat er een CO2 taks zou komen op alle verpakte goederen. (want er is weer een tekort van honderden miljoenen) Ik keek naar een uitzending van de waalse zender over de franstaligen die in Vlaanderen wonen. Het is gewoonweg haat en verdeling proberen te zaaien tussen de beide landsdelen. Volgens een enquête van een franstalige krant zouden meer dan 50% van de Vlamingen voor een landshereniging zijn. Di Rupo zou in ons landsgedeelte zeer populair zijn , enz... Rassenhaat, massamoorden,.. Ik stop er mee , want ik word er misselijk van.
Een beetje belabberd vandaag.Gisteren tweede bezoek gehad op twee dagen en het werd weer laat. Ik kan er niet meer tegen. Vroeger als we uit geweest waren en om 6 of 7 uur 's morgens thuiskwamen, waren de kinderen soms al klaar om op te staan. Goed, dan dronken we gewoon een tas koffie en we begonnen de nieuwe dag, zonder problemen. Ik word niet oud, maar ik kan er niet meer tegen. Het verwerken van een zware nacht komt alsmaar harder aan. Als je dan ook nog slaapproblemen hebt is het dubbel zo erg om te verwerken.
We hebben gisteren een late verjaardag van Nian gevierd. Een hele bende aanwezig en toch nog zeer rustig vond ik. Lekkere taart natuurlijk en de nodige babbels om even terug op de hoogte te zijn van de laatste ontwikkelingen.
Mijn oudste dochter met echtgenoot en de twee kleinkinderen zijn op bezoek geweest. Altijd een plezierige verpozing en altijd een interessante babbel. Toffe kinderen. Ze worden groot. We zeggen groot en eigenlijk bedoelen we ouder en verstandiger. Het gaat toch zo snel. Binnenkort kan je er al een grotemensen babbel mee doen. Worden wij oud(er) en hebben onze vaders en moeders destijds ook zo gedacht? Ik heb het al een aantal keren verteld: Als 20jarige zijn mensen van 40 al oud en hoe verder in leeftijd hoe verder die grens opschuift. Voor mij zijn het tegenwoordig al 80 à 90 jarigen die ik in die kategorie plaats. Wil dat wat zeggen over mijn leeftijd?
net een reactie gelezen van een blogbezoekster om te vragen of er geen verse roddels zijn vandaag. Ja wel, maar nog geen tijd gehad. Hier komen ze dan. Gisteren bezoek van tante en nonkel en neef en echtgenote. Weer eens bijgepraat natuurlijk en weer de nodige roddels verteld. Absoluut niet waar hoor, want we roddelen niet. Toch even dit tussendoor. Ik was eens blijven plakken op café en bij thuiskomst vroeg mijn eega waarom het zo laat geworden was. Simpel toch. Bij iedereen die vertrok, vertelde ik haar, werd er geroddeld over zijn vrouw. Ik ben dan maar als laatste gebleven om dat geroddel over jou te beletten.
