Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
24-08-2007
wie was het?
Het was een foto van mij van 30 jaar geleden op de doop van mijn petekind. Och, toen was ik wel jonger, maar nog niet zo wijs als nu. Er was ook nog een dia waar ik alleen op stond en die werd eerst vertoond en daar had ik zelfs mezelf niet herkend.
natuurlijk naar mijn tuintje vandaag, na vier dagen afwezigheid. Dringend in de serre gaan water geven aan alle plantjes. Het was nodig. Buiten mag het gieten, maar daar komt er geen drup binnen. Als ik zo het relaas hoor van de buren, hebben we ontzettend veel geluk gehad met het weer in cadzand. We hebben enkel en alleen een bui gehad af en toe en dan hadden we ook nog het geluk dat die regen net viel op het ogenblik dat we ergens binnen zaten om iets te eten of te drinken. Terug veel werk in de tuin natuurlijk. Onkruid groeit met dit weer verschrikkelijk snel. De groenten natuurlijk ook en dus moet ik dringend allerlei dingen beginnen oogsten. Vandaag weer enkele kilo's tomaten geplukt en ook een tiental komkommers. Dit is om uit te delen. Enfin de reunie met broer en zussen blijft nog even nazinderen en natuurlijk blijf je daar nog even mee bezig. Je leert, als je samen weg bent voor enkele dagen, mekaar weer een beetje beter kennen. Je denkt na al die jaren dat je mekaar door en door kent, maar niks is minder waar.
ik ben met broer en drie zussen drie dagen naar Cadzand geweest. Eens herbronnen. Mekaar veel vertellen, maar vooral een enorm aantal herinneringen bovenhalen. Als je mekaar al zo veel jaren kent, dan kan je op elk moment van de dag wel zeggen " en weet je nog van toen?" Je kan gevoelens van vroeger naast mekaar leggen en je kan vooral ook de persoonlijke ervaringen eens terug boven halen. We hebben enorm veel gelachen, vooral over stommiteiten die we vroeger gedaan hebben, maar ook met de plezierige herinneringen uit onze jeugd. We hadden het "niet breed", maar we hadden alles wat we moesten hebben en wat voor mij het voornaamste is, we kwamen uit een warm nest. We zijn misschien wat te zacht opgevoed, maar bij iedereen is dat wel weer goed gekomen. We staan ondertussen al een aantal jaren met beide voeten in het leven en we hebben diezelfde warmte overgedragen op onze kinderen.Gisterenavond als afsluiter hebben we samen nog eens een aantal dia's bekeken van zo een dertig a veertig jaar geleden. Onvoorstelbaar. Dit moeten we zeker nog eens opnieuw doen, maar dan het liefst met kinderen en kleinkinderen bij.
Deze late namiddag, toevallig met het zappen terecht gekomen op een programma op Nederland 1 met zeer jonge musici. Een violiste van 6 jaar. Onvoorstelbaar! Hoe dat kind speelde, zo teder en gevoelvol. Normaal spelen kinderen op die leeftijd hun stukje muziek zonder er ook maar een beetje nuance in te brengen en zonder een beetje eigen interpretatie aan te geven. Dit was schitterend. Nadien kwam er een jongen van 10 die de 21e van Mozart speelde op piano. Weerom de tranen in mijn ogen. Een virtuoos. Er was ook nog een jonge trompetiste die zonder moeite één van de moeilijkste stukken speelde die er voor dat instrument geschreven zijn. We zullen later van die drie nog wel horen denk ik. Als ik zo iets hoor is het wenen.
Iemand vroeg mij om het recept van die komkommersoep op mijn blog te plaatsen.
Ingrediënten: 2 komkommers (ontpit en geschild), 1 grote ajuin, 3 eetlepels peterselie, 5 blokjes rundsbouillon, 2,5 liter water, peper en zout en een klontje bakboter.
Fruit eerst de fijngesneden ajuin in de bakboter en voeg er de fijngesneden komkommers bij. Voeg het water en de bouiilonblokjes toe en breng aan de kook. Laat dit ongeveer 15 minuten pruttelen. Mix de soep en breng op smaak met peper en zout. (indien nog nodig) Garneer met de fijngehakte peterselie. Je kan ook nog 100 ml melk of een scheutje room toevoegen.
Is het een gevoel of is het de realiteit? Vele mensen zijn zo gefrustreerd over allerlei dingen en ze zijn gepikeerd als je ook maar iets zegt dat hen kan raken. Ik heb graag dat iedereen zo maar vlakaf zegt wat ze menen en wat ze over me denken, maar blijkbaar kan de meerderheid dat niet aan. Natuurlijk is het plezanter als er alleen maar lof over je gesproken wordt, maar dat is het leven niet. Er is niemand die perfect is en iedereen heeft zijn gebreken. Bij de dagdagelijkse confrontaties met mensen kan ik dit ondervinden. Waarschijnlijk vertel ik soms dingen die ik beter niet had gezegd, maar kan je nu bij al wat in je gedachten opkomt, telkens op voorhand gaan nadenken en je woorden één voor één gaan knabbelen en sorteren. Ik ben een flapuit en misschien botst het dan soms wel eens, maar liever onbevangen zeggen wat er in mij op komt, dan zo een stille langs de kant, die alleen maar dingen kan zeggen na een half uur nadenken. Ik schrijf dit niet zo maar en diegenen die dit aangaat zullen wel weten over hoe ik mij hier bij voel.
?mens toch. Volop oogsttijd in de tuin. Een massa bonen van alle soorten. Vandaag zeker meer dan twintig kilo getrokken. Allemaal om weg te geven, want wij hebben er al meer dan genoeg in de diepvries steken. Komkommers met de vleet. Vroeger hebben we die alleen maar bij sla of zo gegeten, maar nu ontdekten we een recept voor komkommersoep. Vandaag heeft mijn vrouw zo een soepje uitgeprobeerd. Lekker. Zelden of nooit zo een smaakvolle soep gegeten. Dus de volgende dagen dan nog maar enkele liters maken en invriezen.
Vandaag mijn jongste zoon op bezoek gehad. Hij komt dan altijd eerst wat meewerken in de tuin. Nadien een aperitiefje en dan lekker eten. We praten veel over vroeger, al is hij de jongste en heeft dus veel van dat alles gemist, maar ondertussen door al de verhalen zal hij al dikwijls beginnen denken, dat heb ik nog gehoord. Telkens we beginnen praten over fysieke problemen, heeft hij dezelfde mankementen dan ik gehad heb of nog heb. Ook op het emotionele stemmen we overeen. Toch eigenaardig dat een kind zo op jou kan gelijken.
Volgens statistieken zouden er in Leuven 11.175 buitenlanders wonen. Dit is een stad van 92.000 mensen en dat wil dus zeggen dat er 1 op de 9 van vreemde origine is. Misschien normaal voor een universiteitsstad, waar een aantal mensen blijven plakken na hun studies. Er zouden 154 Portugezen wonen. Daar moet mijn zoon eens naar op zoek gaan als hij nog eens naar België komt. Persoonlijk ken ik er 5 van. Chinezen ken ik ook natuurlijk van de restaurants. Zo zijn er maar liefst 1054 die in Leuven verblijven. Ik zou het echt tof vinden om zo van elk land eens iemand te leren kennen. Verruiming van de geest en een stuk cultuur op doen. Je zou zo een boek kunnen schrijven over hoe al die mensen Vlaanderen beleven en wat hun bevindingen zijn en ze vergelijken met hun thuisland. Verdorie als ik meer tijd had deed ik het zeker, het zou een leerrijke ervaring zijn.
Vandaag even bij de jongste dochter op bezoek geweest. Ze heeft grootse plannen voor de bouw van een terras. Paul was met Ken de steunpunten aan het metsen voor de toekomstige beginpalen en zij was een aantal planken aan het insappen die als vloer moeten dienen. Het was mooi weer en dus hebben de kinderen ondertussen volop kunnen genieten van de zandbak en van het plonsbadje. De kleinste spruit is absoluut niet bang van water en kan er echt van genieten om zich zo maar in het water te laten vallen. Lachen dat hij daar bij doet.
Wie kan er nog aan uit. Omwille van het feit dat er in Amerika te veel leningen onbetaald blijven zakt de olieprijs??? Op het nieuws wordt er dan onmiddellijk bijgezegd dat we dat aan de pomp niet zullen voelen???? Ik ben waarschijnlijk te dom om hier de juiste beweegredenen van te kennen en om dit allemaal te begrijpen. Politiek? Zouden we dit jaar nog eens terug moeten gaan kiezen? Ze geraken er blijkbaar niet goed aan uit. Er komt weinig beweging in de onderhandelingen. Weer enkele miljarden te kort op de begroting, maar toch moet er belastingverlaging komen. Wie kan dit nu allemaal nog volgen? Sta je stom dat de mensen massaal a- politiek worden en massaal weigeren om nog gaan te stemmen? Clowneske gebeurtenissen soms.
Weer een onmogelijk uur, maar ja, stilaan is dat een gewoonte geworden. Net nog een sudoku opgelost, al is dat niet zo simpel 's nachts. Blijkbaar kan je je dan minder goed concentreren. Ik ben nu bezig in de serie "genius" en die vallen af en toe tegen. Dit zijn zes en zeven sterren en af en toe is het echt bijna een uur zoeken voor ik de oplossingg gevonden heb. Ik hoop dat ik straks naar mijn tuintje kan gaan. Daar heb ik nooit problemen. Eigenaardig toch dat ik me daar zo goed voel. Het is een inspanning natuurlijk, maar langs de andere kant werkt dat toch zo ontspannend. Omdat ik dikwijls zo moe ben, zie ik er tegen op, maar van het ogenblik dat ik daar ben is alles weer vergeten. Ik voel me fysiek nog goed, maar ik weet dat ik zo veel jaar geleden, zelfs zonder slaap, toch veel meer aan kon. Ik loop er soms bij als een kip zonder kop.
Wat een rotweer! Dan maar even achter de pc. Na dit berichtje nog wat aan mijn foto's werken en ze zo snel mogelijk op dvd plaatsen, want ze nemen ondertussen 45 giga van mijn geheugen in beslag. Ik heb ooit eens geprobeerd om ze naar mijn externe harde schijf te verplaatsen en omdat het blijkbaar niet lukte, dit een paar keer herhaald en toen stonden ze er 4 of 5 keer op. Ik zal wachten tot er iemand langs komt met een beetje verstand van Mac om dit definitief te verhelpen. Nu snel naar de laatste gemaakte foto's om er een diareportage van te maken en dan maar branden.
al twee dagen volop oogst aan het binnenhalen, dus niet veel meer van mij laten horen. De groenten halen is niks, maar ze dan proper maken en soms snijden en invriezen, is een heel pak werk. En nu begint dat nog maar net. Onze diepvriezers zijn al bijna zo goed als vol en er staat nog een pak in de tuin. Wat ook zeer prettig is aan dat tuinieren is het sociaal contact dat je daar hebt. Ik weet meer van mijn tuingenoten dan van mijn buren. Ze vertellen je daar werkelijk hun hele leven. Ik hou wel van die babbeltjes tussen het werk door.
Nog een telefoontje gedaan met de kleindochter om haar uit te wuiven en te zeggen dat ze ginder in Portugal aan haar papa en de anderen een dikke knuffel moest geven. We zijn naar hapje tapje geweest in Leuven. Een jaarlijkse organisatie van kleine hapjes eten en allerlei dranken proeven. Een waarlijke culinaire miskleun, en toch gaan we daar altijd naar toe. Je krijgt werkelijk een zeer kleine hap aan een veel te hoge prijs. Is het nu de sfeer of is het de gewoonte, ik weet het niet, maar elk jaar staan we daar weer. Uit pure gewoonte gaan we altijd op dezelfde plaats ons aperitiefje drinken en kort nadien enkele oesters eten met een glaasje champagne. Nadien zien we dan wel weer. Jaarlijks duizenden bezoekers en eigenlijk kan je beter op restaurant gaan. Maar zoals ik al schreef, het is waarschijnlijk de sfeer die het hem doet .
Mijn kleindochter vertrekt al weer terug naar Portugal. Ze is drie weken hier geweest bij mijn oudste dochter , maar helaas, het zit er weer al op. Terug naar huis. Ik denk dat ze er van genoten heeft. Straks zullen er bij Goedele weer traantjes vloeien omdat ze zo snel gehecht is aan Heleentje. Het is een kleindochter die je maar één keer per jaar te zien krijgt en Goedele is op dat ogenblik als een moeder voor haar. Het zal weer even wennen zijn.
onverwacht bezoek. Een telefoontje van Chantal: seg, Rudy heeft een dag vrij en we zouden eens naar Leuven komen. Past dat? Ja natuurlijk. Het is een koppel dat we leren kennen hebben op reis in Sardinië en waar we altijd heel veel plezier mee hebben gehad. Toffe en heel open mensen, zonder veel blabla, spontaan en open. Een hoekje van Leuven laten zien, wat mijn vrouw zelfs niet kende. Heel plezante dag.
Maandag op dinsdag maar een half uur geslapen. Niet omwille van dat onderzoek, of had er toch iets mee te maken? Nochtans zonder schrik en heel onbevangen naar de kliniek gegaan. Je hoort de gekste verhalen over die coloscopie. (sommigen schrijven colonoscopie) Enfin het is voorbij en nu nog een week wachten op de uitslag van de biopsies die ze genomen hebben. Ik denk er het beste bij. Gisterenavond als een blok in slaap gevallen voor de tv en pas terug wakker geworden om half tien deze morgen. Alleen maar een half uurtje op geweest tijdens de nacht. Zou ik nu een aantal uren ingehaald hebben?
het was mijn verjaardag vandaag. (ondertussen gisteren) Goedele is langs geweest met Sare, Liese en Heleentje. In het vooruitzicht van een coloscopie overmorgen mocht ik alleen maar voedsel eten dat geen vezels bevat. Dus was het pasta natuurlijk als middagmaal. Geen probleem voor hen, want ze zijn alle vier gek op macaroni met hesp en kaas. Voor mij mocht zelfs de hesp er niet bij. In de namiddag zijn Trui en Roeland met Evora en Lester nog komen een gelukkige verjaardag wensen. Dan is Kathleen nog langs geweest en dus was mijn dag gevuld. Normaal gaan we op mijn verjaardag ergens lekker eten, maar uitstel is geen afstel. Ik heb ook veel telefoontjes en sms'jes gekregen voor mijn verjaardag. De eerste was Joost al van uit Portugal. Kaat stuurde een "jij bent lief" kaartje en belde ook nog eens in de namiddag. Al bij al toch een prettige dag geweest. Morgen in de kliniek zal het heel wat anders zijn.
Is het een gevoel of is het de realiteit? Vele mensen zijn zo gefrustreerd over allerlei dingen en ze zijn gepikeerd als je ook maar iets zegt dat hen kan raken. Ik heb graag dat iedereen zo maar vlakaf zegt wat ze menen en wat ze over me denken, maar blijkbaar kan de meerderheid dat niet aan. Natuurlijk is het plezanter als er alleen maar lof over je gesproken wordt, maar dat is het leven niet. Er is niemand die perfect is en iedereen heeft zijn gebreken. Bij de dagdagelijkse confrontaties met mensen kan ik dit ondervinden. Waarschijnlijk vertel ik soms dingen die ik beter niet had gezegd, maar kan je nu bij al wat in je gedachten opkomt, telkens op voorhand gaan nadenken en je woorden één voor één gaan knabbelen en sorteren. Ik ben een flapuit en misschien botst het dan soms wel eens, maar liever onbevangen zeggen wat er in mij op komt, dan zo een stille langs de kant, die alleen maar dingen kan zeggen na een half uur nadenken. Ik schrijf dit niet zo maar en diegenen die dit aangaat zullen wel weten over hoe ik mij hier bij voel.
Wie kan er nog aan uit. Omwille van het feit dat er in Amerika te veel leningen onbetaald blijven zakt de olieprijs??? Op het nieuws wordt er dan onmiddellijk bijgezegd dat we dat aan de pomp niet zullen voelen???? Ik ben waarschijnlijk te dom om hier de juiste beweegredenen van te kennen en om dit allemaal te begrijpen. Politiek? Zouden we dit jaar nog eens terug moeten gaan kiezen? Ze geraken er blijkbaar niet goed aan uit. Er komt weinig beweging in de onderhandelingen. Weer enkele miljarden te kort op de begroting, maar toch moet er belastingverlaging komen. Wie kan dit nu allemaal nog volgen? Sta je stom dat de mensen massaal a- politiek worden en massaal weigeren om nog gaan te stemmen? Clowneske gebeurtenissen soms.
Weer een onmogelijk uur, maar ja, stilaan is dat een gewoonte geworden. Net nog een sudoku opgelost, al is dat niet zo simpel 's nachts. Blijkbaar kan je je dan minder goed concentreren. Ik ben nu bezig in de serie "genius" en die vallen af en toe tegen. Dit zijn zes en zeven sterren en af en toe is het echt bijna een uur zoeken voor ik de oplossingg gevonden heb. Ik hoop dat ik straks naar mijn tuintje kan gaan. Daar heb ik nooit problemen. Eigenaardig toch dat ik me daar zo goed voel. Het is een inspanning natuurlijk, maar langs de andere kant werkt dat toch zo ontspannend. Omdat ik dikwijls zo moe ben, zie ik er tegen op, maar van het ogenblik dat ik daar ben is alles weer vergeten. Ik voel me fysiek nog goed, maar ik weet dat ik zo veel jaar geleden, zelfs zonder slaap, toch veel meer aan kon. Ik loop er soms bij als een kip zonder kop.
Nog een telefoontje gedaan met de kleindochter om haar uit te wuiven en te zeggen dat ze ginder in Portugal aan haar papa en de anderen een dikke knuffel moest geven. We zijn naar hapje tapje geweest in Leuven. Een jaarlijkse organisatie van kleine hapjes eten en allerlei dranken proeven. Een waarlijke culinaire miskleun, en toch gaan we daar altijd naar toe. Je krijgt werkelijk een zeer kleine hap aan een veel te hoge prijs. Is het nu de sfeer of is het de gewoonte, ik weet het niet, maar elk jaar staan we daar weer. Uit pure gewoonte gaan we altijd op dezelfde plaats ons aperitiefje drinken en kort nadien enkele oesters eten met een glaasje champagne. Nadien zien we dan wel weer. Jaarlijks duizenden bezoekers en eigenlijk kan je beter op restaurant gaan. Maar zoals ik al schreef, het is waarschijnlijk de sfeer die het hem doet .
