Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
05-06-2006
zondag
We zijn terug mijn schoonzus gaan ophalen en we zijn naar de zoete waters in Heverlee geweest om gaan te kijken naar kunst op het water. Een paar mooie dingen, maar ieder heeft zijn eigen smaak natuurlijk. Wat is kunst? Kunst is wat jij mooi vindt en waar jij wel iets in ziet.
zaterdag terug naar schoonzus geweest om haar gerust te stellen en ze wat ontspanning te geven. Naar Leuven in scène geweest. Was de moeite waard. Echt mooi om te zien. Een paar mooie foto's genomen. Kijk ook maar eens op mijn web. WWW.STAF007.BE.
Vrijdagavond, een telefoontje. Ingebroken bij mijn schoonzus. Alle juwelen, geld en gsm weg. De nepjuwelen hebben ze laten liggen, maar de dure spullen zijn weg. Eigenaardig, het gevoel achteraf. Ze vindt alles vuil en wil zelfs niet in haar eigen bed gaan slapen omdat die inbrekers daar geweest zijn. Ze heeft de dag nadien alles opgepoetst en schoongemaakt. Blijkt een normale reactie te zijn. Stemt ons ook tot nadenken natuurlijk. We durfden al eens weggaan met de hor in het raam. Zal vanaf nu zeker niet meer gebeuren. We zijn er zelfs een kaarske gaan voor branden.
Veel gedaan vandaag. Omdat het weer het eindelijk toe liet ben ik dan maar vlug naar mijn tuintje geweest op één en ander proper te maken. De tomaten voor de tweede keer opgebonden en mijn bonenstaken met mekaar verbonden zodat ze tegen een windstootje kunnen. Van alle foto's die ik op mijn pc heb had ik diareportages gemaakt en die heb ik dan vandaag allemaal gebrand en nogmaals gecopiëerd. Werk gedaan, oef. Nu tv kijken en iets drinken.
Af en toe eens serieus kijken en nadenken. Zal een zware opgave geweest zijn, te zien aan mijn gezicht. Nadenken over enkele essentiële dingen in het bestaan, maar niet te ernstig. Het is door te doen en niet door alleen maar te denken dat problemen opgelost geraken. Soms erger ik me aan kleine prullen, (waarom zet een mercedes nooit zijn richtingaanwijzer aan en zo van die onnozelheden) maar ik heb me voorgenomen om dat in de toekomst achterwege te laten en te proberen al fluitend door het leven te gaan. Ergeren heeft geen zin en je verveelt er alleen maar de mensen rondom jou mee.
Iedereen in België is begaan met het weer. Mijn zoon die in portugal woont zegt dat altijd. Als iemand van hier uit belt is een van de eerste vragen: Hoe is het weer daar? Nu dit jaar is het toch werkelijk triestig. Mijn buurman tuinier zegt dat hij al 35 jaar bezig is zijn hofke en dat hij dit nog nooit heeft meegemaakt. Binnen 3 weken beginnen de dagen al terug te korten en we hebben nog niks gehad.
gisteren was de eerste communie van mijn 2e kleindochter Liese. We mochten tijdens de mis geen foto's maken, dus moet ik me beperken tot enkele opnames bij mijn dochter en schoonzoon thuis. Het was weer een gezellig samenzijn en ook de kleinkinderen hebben er met volle teugen van genoten. Eén van de geschenkjes was een digitaal fototoestel.
Ik herinner me dat ook een van mijn kinderen destijds een fototoestel kreeg met de plechtige communie, maar toen bestond digitaal nog bijlange na niet. Enfin, we hebben nog een pak communiefeesten te gaanin de toekomst.
Vorige week was het de eerste communie van de kleindochter die in Portugal woont. We waren er heilaas niet bij. Heleentje is de oudste kleindochter en woont in Porto. Spijtig zien we haar maar één of soms twee keer per jaar.
Een mens die leeft zonder emoties leeft te oppervlakkig. Tranen moeten er kunnen vloeien van verdriet of van het lachen, maar dat zoute vocht is een gezonde uiting van een aantal gevoelens die in je opkomen. Ik ben de laatste jaren misschien een beetje te gevoelig geworden, maar bij mij kunnen de tranen er zelfs al af rollen bij het beluisteren van muziek of van een stem. Zelfs bij het denken aan triestige momenten of er over vertellen, wellen de tranen al op. Ben ik nu abnormaal of is de wereld zo hard. Enfin, ik laat het over mij heenkomen en ik voel me er zalig bij. Liever een (te) gevoelige man dan een hardvochtige hypocriet.
vandaag naar de begrafenis geweest van Frans. Hij was mijn eerste chef toen ik als "bleuke" destijds begon te werken. Zeer goeie tijden gehad toen. Veel plezier gemaakt, veel pinten met hem gedronken, maar ook hard gewerkt. Ooit weken aan een stuk tot een gat in de nacht moeten werk inhalen vanwege een brand en dan kregen we ocharme 500 Bef in een enveloppeke toegestoken. Omdat wij toen een beetje in een intiemere kring konden werken, ben ik hem ook beter gaan leren kennen. Frans was een schitterende vader , grootvader en echtgenoot. Zijn dochter Sofie is de soul mate, zoals ze dat noemt, van mijn dochter en dus voor haar is dit ook een harde slag. Voor allen die hem goed kenden, kwam dit zeer zwaar aan. Ik had hem nog maar pas gezien op het balletoptreden enkele weken geleden. Daar schitterde zijn dochter weer, maar ook daar bleef hij zeer bescheiden in. Ondanks het feit dat ik hem maar enkele keren per jaar zag, zal ik hem toch missen. Er zijn zo van die figuren die door hun eenvoud toch een bepaalde indruk nalaten. Mensen die door hun manier van leven en zijn toch imponerend zijn. Zo iemand was Frans.
Dat is wat mijn kleindochter zegt over het weer wat we vandaag gehad hebben. Regen van deze morgen tot deze namiddag. Foei. Iedereen is het nu stilaan wel beu denk ik. Toen we vorig weekend aan zee waren was er enorm veel wind, maar het was tenminste zo goed als droog. Hierbij een foto van waar we even verbleven.
terug van enkele dagen kust. Zeer veel wind, maar al bij al viel het mee. Kunst aan de kust dus zeker gedaan. Enkele merkwaardige dingen gezien. Ook afgesproken met enkele ex collega's. Jammer dat er een aantal hebben moeten afhaken. Toch weer een toffe samenkomst.
weer enkele dagen geleden dat ik nog eens kwam kijken en een berichtje achterlaten. Geen tijd gehad en ook even zonder internet gezeten. Enfin hier ben ik terug, maar weer maar voor even, want we trekken er voor enkele dagen tussenuit. Naar de kust, nu ze net zo een slecht weer voorspellen. Enfin, dan zullen het musea worden. We maken er het beste van.
wat is er allemaal gaande in ons Belgenlandje!! Moorden, aanslagen, mensen in mekaar slaan, zo maar, puur uit haat, voor de kick of gewoon omdat men zich niet goed in zijn vel voelt. Dit kan zeker niet aan onze manier van opvoeden liggen. Wij, en dan bedoel ik mensen van mijn leeftijd, hebben toch andere waarden mee gekregen. Dit hebben een aantal van ons toch ook overgedragen op hun kinderen.
weer enkele dagen geleden dat ik nog eens iets op mijn blog plaatste. 's morgens naar mijn tuin, omdat het in de namiddag te warm is om zware inspanningen te doen. Vandaag nog een stukje gespit en de tomaten water gegeven. Volgende week moet ik dringend werk maken van een overkapping van de tomaten. Vorig jaar alles rot na een flinke plensbui. Dit jaar voorkomen.
mijn oudste zoon is terug vertrokken naar Portugal, zijn woonplaats. Het was weer een kort , maar intens bezoek. Hij kwam om de foto's te maken van het ballet optreden van de oudste dochter haar dansgroep; co.dans, waar ik in een eerder berichtje al iets over vertelde. Binnen afzienbare tijd kunnen we al enkele fragmenten bewonderen op zijn site.
Na de voorstelling zaterdag mochten de kleinkinderen hier komen slapen. Het was natuurlijk al vrij laat, maar we hebben ze toch nog even bij ons gehouden om een nababbel te doen. Nog even wat drinken en de tanden poetsen en dan naar bed. Liese sliep al voor Sare in de kamer was. Doodmoe. de bijgevoegde foto zal mama misschien niet zo graag zien met de chocolademond. Dan niet voor die mond, maar wel voor de chocolade.
Vandaag even naar de botanische tuin in Leuven geweest. Voor mij de mooiste die ik ooit gezien heb. Het is gewoon schitterend om de bloemenpracht en de diversiteit aan planten te zien. En zeggen dat er zo veel Leuvenaars of omwonenden zijn die hier nog nooit geweest zijn.
zaterdag was de balletvoorstelling van co-dans. Het was weer schitterend. Geen klassieke muziek, maar origineel gekozen stukken die van de voorstelling "let me live" een eclatant gebeuren maakten. Een dikke proficiat weer. Het wordt alle jaren grootser. Het is streven naar de perfectie. Je vraagt je af of dit eigenlijk nog beter kan en toch slaagt Goedele er in om me altijd weer te verbazen.
vandaag is mijn oudste die in Portugal woont voor enkele dagen in België. Hij komt een fotoreportage maken van het balletoptreden van mijn oudste dochter. Zal weer schitterend zijn.
