Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
23-10-2015
het blijft duren
De gekke kuren van mijn pc blijven duren. Dus nu nog een poging om een bericht in te tikken.
Ik observeer mensen. Let wel niet bespioneren. Maar hier in deze beperkte gemeenschap, met weinig bezigheid, is dat vrij gemakkelijk. Straks bij het eten zegde ik tegen Amandine wat die of die persoon zou doen en alles klopte. Ik kon op voorhand zeggen wat gene of deze zou doen met bv zijn mes of haar vork of waar ze haar boterham zou leggen en zelfs welke helft ze eerst zal opeten. Onze stuurse vent in het midden van de refter, alleen aan een tafel, valt natuurlijk nog meer op en die kan ik ten voeten uit zien. Daar kan ik dus ook de bewegingen van zijn benen voorspellen. Een lompe boer is het. Zoals ik vroeger al screef zou hij verlegen zijn, maar daarom moet je het woordje alstublieft nog niet vergeten. Hij steekt zijn arm in de lucht en zegt gewoon: "koffie". Hij zou bij mij koffie krijgen, maar op zijn schoot. Toch blijven ze er hier even vriendelijk tegen.Misschien kan ik er morgen nog iets over schrijven.
Toen wij deze namiddag terug op de kamer kwamen stond hier een lege doos van een TV. Een joekel van een doos. Geen tv gezien; Hoe komt dat ding hier terecht. Ik deed navraag bij de verzorgenden en ze hebben wel degelijk iemand met een grote doos zien lopen, maar wie het was en wat die kwam doen, weten ze ook niet. We leven per verdieping met onngeveer een dertigtal mensen, waaronder zeer veel ouderen en natuurlijk valt daar af en toe iemand tussen uit. Gravilde, over wie ik nog schreef, is vandaag overleden. Het is cru wat ik nu ga schrijven, maar wel realiteit. Die kamer zal binnen de paar dagen terug bezet zijn. Ik moet weer stoppen, want mijn pc doet weer gekke dingen
We wonen hier in een gemeenschap van 31 mensen op deze verdieping en natuurlijk valt daar eens iemand tussen uit. Vandaag overleed Gravilde waar ik enkele dagen geleden nog over schreef. Voor een verpleegster die hier pas werkt is het de eerste maal dat ze dat mee maakt en ze is er niet goed van. Begrijpelijk. Dit zal ze nooit vergeten. Ik had nog ander nieuws, maar dat past nu niet bij dit bericht en zal dus voor later zijn.
Iedereen die hier werkt is enorm vriendelijk en behulpzaam. Eéntje valt minder mee, al is ze correct en ze doet wat moet, maar de extra vriendelijke woorden blijven uit. Eigenaardig dat iedereen in een home dat betuttelende heeft en voor alles en nog wat verkleinwoorden gebruikt. Zal ik je badje laten lopen? Ik zal je kleedjes mee nemen voor de was. Heb je al boterhammekes gegeten?
Die computer blijft kuren hebben. Terwijl ik dit intik blijft die bladzijde alsmaar naar beneden schieten. Tot nu toe geen probleem, want alles komt mooi op de plaats die ik wil hebben, maar het is vervelend. Waarom nu plots dat fenomeen? Ondertussen al zes keer mijn tekst weg en weer terug.Aan de rechterkant zie ik steeds reclame. zou die nu zo agressief kunnen zijn dat die voor deze problemen zorgt. Het is echt vervelend. Dit is niet meer prettig om werken. Nog even die pesterij en dan zet ik dat ding hier weer eens uit en probeer ik straks opnieuw
Die computer blijft kuren hebben. Terwijl ik dit intik blijft die bladzijde alsmaar naar beneden schieten. Tot nu toe geen probleem, want alles komt mooi op de plaats die ik wil hebben, maar het is vervelend. Waarom nu plots dat fenomeen? Ondertussen al zes keer mijn tekst weg en weer terug.Aan de rechterkant zie ik steeds reclame. zou die nu zo agressief kunnen zijn dat die voor deze problemen zorgt. Het is echt vervelend. Dit is niet meer prettig om werken. Nog even die pesterij en dan zet ik dat ding hier weer eens uit en probeer ik straks opnieuw
die computer blijft dus gekke dingen doen. Spijtig genoeg is zoonlief niet in België en zal het behelpen zijn. Terwijl ik dit bericht intik, springt die bladzijde alsmaar op en neer. Ik kan rustig doorschrijven, want mijn tekst komt op een bepaald ogenbli toch tevoorschijn. Dit is niet te doen. Ik ga eens proberen met dat ding af te zetten en te herstarten. Dan lees je het nieuws van de dag maar morgen.
De bewoners hie zullen een voor een aan bod komen. (tenminste als mijn computer die gekke kuren niet blijft uithalen) Mijn tekst verdwijnt om de paar seconden om dan plots weer te voorschijn te komen. Ik heb dat ding al afgezet en herstart, maar niks helpt. Ik wou het hebben over Mathilleke. Iedereen zegt "ke", maar het is een vrouw van minstens 120 kg en dan zit ik er nog dik onder denk ik. Ze heeft pilaren van benen en haar borsten hangen op haar buik. Toch een zeer aimabel mens. Ze is streng, maar rechtvaardig in al wat ze zegt. Een realistische kijk op de dingen en de mensen rondom haar. Wat ze over mij denkt of zegt weet ik niet, maar ze lacht altijd heel vriendelijk en telkens ik passeer wuift ze naar mij, ik veronderstel dus dat ze geen slecht over mij vertelt. Het is een volkse vrouw die altijd huismoeder is geweest. Vroeger was dat vrij normaal. Vader ging werken en moeder zorgde voor het huishouden en de kinderen. Vader kwam thuis en die moest zich om niks meer bekommeren. Voeten omhoog, krant in de hand en zijn eten op tafel. Ik heb mijn vader nooit gekend omdat ik maar twee jaar was toen hij overleed, maar daar hoor ik van vertellen dat het een moderne man was avant la lettre. Hij hielp wel in het huishouden, stopte mee de kinderen in bed en in bad. Hij vertelde nog een verhaaltje voor het slapen gaan enz...Het moet een doorbrave man geweest zijn. Spijtig.
Mijn computer doet eigenaardige dingen, zoals ik al schreef. Terwijl ik dit aan het intikken ben springt die bladzijde gewoon op en neer. Nu weet ik ondertussen uit ondervinding, dat ik gewoon moet blijven schrijven en dat komt allemaal weer terug. Het is gewoon vervelend. Ondertussen minimum 10 maal mijn tekst weg en terwijl ik verder tik, komt die terug. Straks eens volledig afsluiten en herbeginnen. Misschien komt het allemaal wel in orde.
We zijn heel even iets gaan drinken bij "de Seppe" hier in de buurt. We hebben een heel levensverhaal gehoord van een dame die een en ander meemaakte, maar ondertussen al veel jaren gelukkig getrouwd is. Drie huwelijken, in Spanje gewoond, met haar twee kinderen 's nachts op de stoep geslapen.... Haar huidige man heeft haar letterlijk uit de goot gehaald. Ondertussen zijn ze al zeer veel jaren samen. Hij wuift al de lof weg, maar zij blijft hem "bestoefen". Mooi. We zullen die nog wel zien, want het zijn dagelijkse bezoekers van dat café. Zij is totaal berooid, met twee kinderen, bij hem ingetrokken en hij heeft zelfs één van de twee geadopteerd. Een brave sympathieke man waar ik nog eens een babbel mee wil. Dat zal zeker nog gebeuren.
Ik weet niet of ik over haar al schreef. Hier loopt een dame rond met een rollator die altijd en overal vraagt; " mag ik eens wat vragen?" Meestal is de vraag : "hoe laat is het nu?" Ook dikwijls is het; "welke dag zijn we nu?" In de gang hangt een joekel van een klok en een kalender zo groot dat zelfs een blinde hem kan lezen. Elza, zo heet die dame, doet ook altijd het tegenovergestelde van wat ze vragen. Als ze zeggen; Elza ga nu maar aan tafel, dan trekt ze naar haar kamer en zeggen ze ga nu maar naar uw kamer want de refter moet gekuist worden, dan gaat ze in de refter zitten. Doet ze het met opzet ik weet het niet. Ze heeft altijd een lach op haar mond, maar wat die verbergt, weet je niet. Slapen doet ze ook niet veel, want bijna altijd kom ik ze tegen als ik 's nachts rond wandel. Ze gaat bij het eten ook altijd aan een verkeerde tafel zitten. Ik denk heimelijk dat ze het allemaal met opzet doet.
Mijn computer doet de meest gekke dingen. Voila, terwijl ik dit aan het intikken ben, springt dat blad volledig (ondertussen een tweede keer) naar onder. En een derde keer. en een vierde, vijfde en zesde keer. Vervelend. Ook de zevende en achtste keer zijn al gevolgd. Nog voor ik verder kan tikken zijn er ook al een negende tot de twaalfde keer geweest. Ondertussen ook nummer dertien en veertien. Vijftien passeerde ook al. Nog één keer en ik geef het op. Dan zal het nieuws voor morgen zijn. En daar gingen we weer. Dus morgen het nieuws van vandaag.
