Ellendig die stomme RLS. Ik schreef er al zo dikwijls over, maar RLS is enorm belastend en bijna alles overheersend in mijn leven. Een verschrikkelijke kwaal. Verdomme, wanneer vinden ze eens een pil uit waarmee je je beter zou kunnen voelen of eindelijk eens "normaal" leven. Deze namiddag naar de Mattheus Passie van Bach gaan luisteren. Een half uur voor het einde kreeg ik last van mijn "rusteloze benen". Maar dan serieus last. Ik moest de zaal verlaten. Allemaal kwade of ondervragende blikken. Waarom gaat die nu weg, net nu de mooiste stukken moeten aankomen. Rot voel ik me daarbij. Alleen mensen die RLS kennen, begrijpen je. Toch wil ik nog zeggen dat hetgeen ik gezien en gehoord heb van de Matteus passie, gewoon grandioos was.