Wat een goeie babbel al niet kan doen. Na een aantal nuchtere en realistische, maar vooral positieve mails van Agnes en een goed gesprek met iemand die de ellende van bestraling al drie maal onderging, heb ik de knop in mijn hoofd kunnen omdraaien. Geen defaitisme meer, maar een positieve kijk op wat er me te wachten staat. Ik moet er door. Als ik dan op het einde van de rit te horen krijg dat ik genezen ben, dan is dit allemaal maar een peulschil. Wat betekenen tenslotte 8 à 10 weken in een mensenleven als je nadien nog zo veel te goed hebt? We staan er voor en we gaan er voor.