|
Doen wat je wil, vergeet het maar. Natuurlijk ben ik bij deze woorden enige uitleg verschuldigd. Op aanraden van een triumviraat van dokters. specialisten, was het aangewezen voor mijn vrouw om naar een home te gaan. Uit een ruime keuze, maar met de nodige wachttijd, kan je wel ergens terecht. Men heeft haar hier met open armen ontvangen en omdat ik wist dat ze me nodig heeft liet ik mij op diezelfde lijst plaatsen. Als echtgenoot had ik voorrang en kwam ik boven op de lijst met zoekenden. De uitleg die ik kreeg de dag van aankomst was zeer goed. Dan leggen ze je een stapel papier voor ter ondertekening. Eigenlijk zou je dat moeten doen, maar niemand doet dit, je moet dit eerst allemaal eens lezen en grondig doornemen voor je dit ondertekent. Ik stel vast dat er hier controle is tot en met. De kuisvrouw is het ankerpunt. Ze vindt iets in je vuilbak of zelfs in het toilet en ze gaat dat aan de directie vertellen. Laat nergens iets in een kast of op je tafel achter, wat beter niet gezien wordt, want de dag nadien wordt je hier over aangesproken. Het volgende vond ik zelfs te ver gaan. De kuisvrouw was aan de hoofdverpleegster gaan zeggen dat mijn urine nogal donker van kleur was. Die hoofdverpleegster kwam daarop naar mij om te vragen of er iets scheelde. Doe niks of leg niks ergens, of de kuisvrouw staat bij de directie. Natuurlijk ben ik de documenten gaan nakijken die ik getekend heb en ze dekken zich goed in. Het woordje privacy staat er wel degelijk in, maar echt niet benadrukt. Nergens kan je lezen dat men niet in je kasten mag komen snuffelen en ergelijke. Ik voel me daar niet goed bij. Niks in een kast waar men absoluut niet bij kan of mag. Ik weet weeral naar wie en wat ik moet schrijven.
|
