Ik dacht dat wij in een vrij land leefden. Dat is ook zo, maar met beperkingen. Blijkt dat alles wat ik schrijf of publiceer over mijn schouder meegelezen wordt. Ik moet dus mijn woorden twee maal knabbelen voor ik ze opschrijf. Over de instelling hier mag ik niet te veel negatef schrijven of ik moet morgen op het matje komen. Toch denk ik dat ik ga door doen zoals ik bezig ben. Ik doe absoluut niets verkeerd en ik mag over alles en nog wat een eigen mening hebben. Natuurlijk, kwetsende dingen gaan schrijven is iets anders, maar schrijven hoe ik er over denk, moet toch kunnen. Een eigen visie!