Omdat ik toch niet kan slapen, koptelefoon opgezet en de muziek hier op shuffle gezet. Eerste nummer niet zo mijn genre. Niets mis mee, maar ik hoor liever andere dingen. Ouverture uit candide van Bernstein. Nu staat de prelude uit la traviata op. Een lange intro om tot een bepaald hoogtepunt te komen. Ondertussen al Oberon van Weber. Ik moet tussendoor ingedut zijn denk ik. Ik heb straks een lijstje gemaakt van wat ik morgen niet mag vergeten te doen of te vragen of waarvoor ik moet bellen. Er komt geen eind aan die lijst. Ik heb nu wel alles opgeschreven, maar nu moet de uitvoering nog komen. Morgen is hier bewonersraad en daar ga ik altijd naar toe. Als ik mijn duit in het zakje kan doen of indien ik kommentaar heb, moet ik daar zeker bij zijn. Je hoort een aantal mensen klagen over één of ander, maar als ze kunnen hoor of zie je ze niet. Ik heb zeer goeie oren en de mensen rondom mij klagen over alles en nog wat en sommige dingen onthou ik dan en gooi ik dat morgen in de groep. Over eten wordt altijd en overal gezaagd. De een vindt het goed en de ander slecht. Vrij normaal. Als je thuis met vijf aan tafel zit gaat er ook wel iemand bij zijn die dit of dat niet graag eet. Daar maak ik geen woorden aan vuil, tenzij iedereen moest klagen. Van een grootkeuken kan je geen haute cuisine verwachten. Zonder namen te noemen praat ik wel over de hulpvaardigheid en de bereidwilligheid van het personeel. Tussen alle koren is er kaf. Klagers ga je overal en altijd vinden. Dikwijls denk ik dan: ik zou eens willen zien wat ze vroeger thuis op tafel gekregen hebben.