Nog even, het begint af te korten. Je kan niet half denken hoe veel ik bezig ben met de nakende verhuis. Al meer dan een keer liet ik weten dat ik hier tegen mijn goesting woon. Ik tel af zoals de militairen met hun lintmeter in hun muts. Ik zit aan 22 vandaag, maar ik vind dat het zoooo traag vooruit gaat. Het komt wel, maar het is niet plezant om "s morgens op te staan met de gedachte, "was het al maar terug avond".
Dat is niet gezond, dat is volledig fout denken. Morgen een betere dag.
|