Ik blijf maar schrijven dat ik hier niet graag ben. Ik ben hier terecht gekomen om bij mijn vrouw en haar te steunen, maar ik hoor hier helemaal niet thuis. Ik ga content zijn als de volgende twintig dagen om zijn; Dan woon ik terug alleen. Weliswaar in een kleine woning, maar ik heb er alles wat ik moet hebben. Mijn echtgenote zou net tegenover mij komen wonen. Net zoals hier, zit ik toch van 's moregens tot 's avonds bij haar. Hier wonen!!! Dat betuttelende, daar heb ik een hekel aan. "Kom jeanneke, nog een paar lepeltjes van uw soep eten.""allez Marie Louise, dat klein patatje kan je toch nog wel eten." "laat dat maar staan voor je vieruurtje" "kom Margriet je moet zeker nog zo veel van je groenten eten" En dan bij alles die verkleinwoorden!!! Bordje, lepeltje, soepje, patatje... Nog twintig dagen zuchtend opstaan.