Tijdens de Brugse Metten, op vrijdag 18 mei 1302, doodden de Bruggelingen leden van het Franse garnizoen in hun stad tijdens een nachtelijke verrassingsaanval.
Jacques de Châtillon, landvoogd voor de Franse koning die leenheer van het graafschap Vlaanderen was, had de stad kort tevoren bezet.
Hij kon ternauwernood ontsnappen.

Om de Fransen en de leliaards (Fransgezinde Vlamingen, meestal patriciërs) van de liebaards te onderscheiden werd elke verdachte persoon gevraagd om het sjibbolet scilt ende vrient uit te spreken.
Dit was moeilijk voor de Fransen, en zodoende was het duidelijk wie men mocht doden en wie niet.

Een alternatieve uitleg is dat het niet om scilt ende vrient zou gaan, maar om des gilden vrient.

Lodewijk van Velthem, een eigentijdse Brabantse schrijver, noemde deze gebeurtenis "Goede Vrijdag" en beschreef het als volgt in enkele zinnen (ernaast een vrije vertaling) :

Omdat deze gebeurtenissen zich hadden afgespeeld op een vrijdag, noemden de Bruggelingen deze dag "Goede Vrijdag", al was Pasen reeds lang voorbij.
Pas veel later werd de naam "Brugse Metten" gegeven aan deze gebeurtenissen, in analogie met de "Siciliaanse Vespers", een gelijkaardige opstand op Sicilië in 1282.

Enkele dagen na de Brugse Metten deed Pieter de Coninck, samen met Willem van Gulik op 23 mei 1302 triomfantelijk zijn intrede in Brugge.
Twee weken voordien had hij moeten vluchten uit Brugge naar Zeeland omdat hij met de dood werd bedreigd en de publieke opinie volledig tegen zich had.

Jan Breydel nam waarschijnlijk geen deel aan de Brugse Metten en wordt in de kronieken in dit verband niet vermeld.

Lodewijk van Velthem beschrijft de terugkeer van Pieter de Conick aldus :

Filips IV van Frankrijk was hierover vreselijk woedend en beval dat de Bruggelingen en hun handlangers geen genade mochten kennen.
Hij stuurde een leger, onder leiding van zijn beste krijgsheer Robert van Artois om het opstandige gewest te straffen, maar dat werd op 11 juli 1302 verslagen in de Guldensporenslag.

Het standbeeld van Jan Breydel en Pieter de Coninck, gemaakt door Paul de Vigne en ingehuldigd in 1887, staat in het centrum van de Grote Markt in Brugge.

Een brugrestaurant is een wegrestaurant dat is gebouwd als brug over de weg, meestal een autosnelweg.
Het restaurant is daardoor toegankelijk voor bezoekers uit beide richtingen zonder dat ze hoeven over te steken, al dan niet via een tunneltje of loopbrug.

Het eerste brugrestaurant is in 1957 gebouwd in Oklahoma (VS) over de Will Rogers Turnpike.
In 1958 startte de bouw van nog vijf brugrestaurants over de North Illinois Toll Highway, deze werden tegelijk met de opening van de snelweg in 1959 in gebruik genomen.

In 1959 bracht Angelo Bianchetti, de huisarchitect van de Italiaanse restaurantketen Pavesi, het idee naar Europa.
Hij zag kans om het eerste brugrestaurant in Europa in iets meer dan een half jaar de realiseren.
Daarna zijn in Italië nog 13 brugrestaurants gerealiseerd en is het idee ook elders overgenomen.
Het brugrestaurant in Alfaterna was zelfs voorzien van een tweede laag met hotel accommodatie, de brugconstructie is inmiddels gesloopt en de pleisterplaats heet tegenwoordig Nocera Inferiore.

In Nederland is er de verzorgingsplaats Den Ruygen Hoek, gelegen aan de A4 Amsterdam – Delft.

In België wordt een nieuw wegrestaurant gebouwd over de E42 in Verlaine, er is een wegrestaurant over de E411 in Wanlin(Aire de Wanlin) en over de E429(A8) in Opzullik(Silly) Henegouwen.

Brugmansia is de botanische naam van een geslacht van planten in de nachtschadefamilie (Solanaceae).
De soorten in dit geslacht vielen vroeger onder het geslacht Datura.
Ze zijn hiervan onder meer te onderscheiden doordat de bloemen bij brugmansia's hangen en bij datura's niet.
Er zijn echter wel cultivars van Brugmansia die wat afstaan en niet zo duidelijk hangen.
Alle soorten zijn zeer giftig.

De planten zijn afkomstig uit Zuid-Amerika, en wel uit Peru en Chili.
Intussen zijn ze als sierplant in Europa en Noord-Amerika redelijk verbreid.

Uit de 7 oorspronkelijke wilde soorten zijn inmiddels honderden verschillende hybriden gekweekt voor in tuinen.

Het geslacht is vernoemd naar Sebald Justinus Brugmans.

De planten zijn te kweken uit zaad, hoewel hybriden meestal gestekt worden, wat voor veel cultivars vrij tot zeer gemakkelijk gaat.
In tuincentra worden de grootbloemige cultivars, ook wel onder de naam Engelentrompet, aangeboden als kuipplant.
De bloemen geven, vooral tegen de avond, een sterk zoete geur af die het hele terras kan vullen.
Ze groeien snel en hebben veel water en mest nodig.
In de tuin, geplant in de volle grond, kunnen ze een grote omvang bereiken.
In het Nederlandse klimaat overleven ze echter de winter niet, ze moeten op een koele plaats vorstvrij overwinteren.

De bloemen zijn tot ca 30 cm lang, hangen meestal, zijn vooral wit tot geel, creme, oranje en rose, en kunnen bij cultivars ook een dubbele kelk hebben.
Vele verspreiden een zware, zoete geur.
De plant bloeit onafgebroken gedurende de gehele zomer.
Een goede potgrond in een ruime behuizing, veel water geven (elke dag) met eens per week een dopje vloeibare plantenvoeding toegevoegd zorgen voor de onafgebroken bloei.

In de herfst moet de plant op een koele plaats in huis worden gezet om te overwinteren.
Dit is ook het moment waarop de plant in vorm kan worden bijgesnoeid.
Water geven moet dan teruggebracht worden tot hooguit eenmaal per week.
In maart de grond in pot of kuip vervangen door nieuwe grond en weer beginnen met regelmatig water geven.

Voorkomen van de wilde soorten :
• Brugmansia arborea. Andes (Ecuador tot noord-Chili).
• Brugmansia aurea. Andes (Colombia tot Ecuador).
• Brugmansia insignis. Laaggebergtezone van oost-Peru.
• Brugmansia sanguinea. Andes (Colombia tot Peru en Bolivia).
• Brugmansia suaveolens. Zuidoost Brazilië west naar Bolivia en Peru.
• Brugmansia versicolor. Ecuador.
• Brugmansia vulcanicola. Andes (Colombia tot Ecuador).

De soorten kunnen worden verdeeld in twee natuurlijke, genetisch geïsoleerde groepen.
De sectie Brugmansia bestaat uit de soorten aurea, insignis, suaveolens, and versicolor, en wordt ook wel aangeduid als de 'warme groep'.
De sectie Sphaerocarpium omvat de soorten arborea, sanguinea, and vulcanicola en wordt ook wel aangeduid als de koude groep.

Brugge Tripel is een amberkleurig bier van hoge gisting met een alcoholvolumegehalte van 8,7%.

Brugge Tripel heeft een afgerond moutkarakter, een geparfumeerde hoptoets en een grote complexiteit aan smaken.

Het bier werd vanaf 1987 onder de naam Brugse Tripel gebrouwen door brouwerij De Gouden Boom te Brugge.
Sinds de overname van deze brouwerij door Palm Brouwerijen is de merkaam veranderd in Brugge Tripel en wordt het bier in de Palmfabrieken gebrouwen.

Omschrijving op www.debierschuur.be :
Brugse Tripel is een bier van hoge gisting met een erg volle en oorspronkelijke smaak dat zijn eigenheid dankt aan een subtiel mengsel van eerste kwaliteitsmout, aromatische hop en water uit eigen putten. Een intense koking zorgt voor de karamelisering van de moutsuikers en geeft het zijn unieke smaak. Na de hoofdgisting en de verdere gisting in de rijpingsvaten wordt het bier op flessen gevuld. Nu wordt het geduld van de brouwmeester op proef gesteld en moet hij nog drie weken wachten voor hij zijn bier optimaal aan de klanten kan aanbieden. Echte bierliefhebbers van artisanale bieren zullen deze Brugse Tripel geestdriftig begroeten. Brugse Tripel bevat 9 % alcohol. Het wordt bewaard bij een temperatuur van 5 tot 10 °C en geschonken aan 10°C. Brugse Tripel is verkrijgbaar in flessen van 33 cl en in magnumflessen (1,5 L), per stuk verkrijgbaar in zijn typisch Brugse verpakking. Wanneer het bier de brouwerij verlaat is het perfect op smaak. Michael Jackson omschrijft dit als volgt: "De eigen Brugse Tripel is voller in zijn gouden kleur en heeft een zeer afgerond moutkarakter, met verwarmende alcohol, een geparfumeerd hopkarakter en een grote complexiteit aan smaken". Flessen van 33 cl worden staande bewaard en zo uitgeschonken. De grote flessen met champagnekurk worden best liggend bewaard en worden uitgeschonken in schuinliggende houding. Soms komt bij het schenken een beetje gist mee. Geen nood, gist is gezond, het is vitamine B!

De brug is een turntoestel.
De mannen turnen op een brug met twee leggers op gelijke hoogte, de vrouwen op een brug met twee leggers op verschillende hoogte.
De leggers die meestal tijdens de training worden gebruikt zijn van hout, soms versterkt met een stalen kern.
De nieuwste brugleggers worden gemaakt van fiberglas.

De herenbrug (of brug met gelijke leggers) bestaat uit twee parallelle, in hoogte verstelbare leggers.
In het herenturnen wordt de hoogte van de leggers zodanig gekozen dat ook bij verschillende zwaaivormen de voeten de grond niet kunnen raken.

De damesbrug (of brug met ongelijke leggers) heeft twee ongelijke, in hoogte verstelbare leggers.
De lage legger is 146 cm tot 196 cm hoog en de hoge legger is 226 cm tot 276 cm hoog.
De breedte kan ook nog versteld worden (traploos van 110 cm tot 180 cm, diagonaal gemeten), maar voor een goede zwaai is de breedste stand het meest ideaal (180 cm.).

Op de herenbrug kunnen verschillende soorten elementen worden geturnd, zoals :
• zwaaien (steunzwaai)
• kiepen
• statische elementen (handstand)
• lengte- en breedteasdraaien
• vluchtelementen
• afsprongen

Op de damesbrug kunnen verschillende soorten elementen worden geturnd, zoals :
• zwaaien (zoals reuzenzwaai)
• draaien (zoals buikdraai, zolendraai)
• kiepen
• beenzwaaibewegingen (zoals ophurken en tegenspreiden)
• vluchtelementen
• afsprongen

Op de lagere niveaus van het turnen worden vooral de draaien geturnd, zoals de buikdraai (het geheel gestrekt met de buik tegen de ligger ronddraaien).
Op de hoge niveaus worden steeds meer elementen zwaai- en vluchtelementen geturnd zoals heren ook aan rek turnen.
Een voorbeeld van een zwaaielement is de reuzenzwaai, waarbij de turnster geheel gestrekt rond de ligger draait.
Bij vluchtelementen 'vliegt' de turnster over de legger, zoals bij een paksalto, waarbij de turnster de legger loslaat, in de vluchtfase een salto maakt en de andere legger weer beetpakt.
Een veel voorkomende afsprong is de salto.

Een tandheelkundige brug is een constructie ter vervanging van een of meer afwezige natuurlijke gebitselementen, bevestigd op naburige elementen.

Een klassieke brug bevat een in één stuk gegoten metalen structuur (in een goudlegering of in een edelstaal legering) met erboven een porselein of een kunsthars bedekking .

De elementen die de ontbrekende tanden vervangen wordt de pontic genoemd.
De tanden die de brug houden worden de pijlertanden genoemd.
De pijlertanden worden door de tandarts beslepen.

In feite bestaat een brug uit minimaal twee kronen met ertussen minimaal één ponticelement.
Implantaten kunnen ook als pijler gebruikt worden.

Men kan de bruggen indelen enerzijds volgens het materiaal waaruit ze gemaakt zijn of anderzijds volgens hun vorm.
Indeling volgens het materiaal waaruit ze gemaakt zijn:
• Vmk-brug (porselein gebakken op edel- of op niet-edel metaal structuur)
• kunsthars op edel- of niet-edelmetaal structuur
• volkeramisch
• glasvezelversterkte composietbruggen
• kunstharsbruggen (worden enkel als voorlopige brug aangewend)

Indeling volgens hun vorm:
• De gewone brug (pontic bevindt zich tussen de pijlertanden)
• De vrijeind brug (de pijlertanden bevinden zich enkel aan één kant van de pontic)
• De etsbrug, kleefbrug, of ook nog Maryland brug genoemd (de etsbrug bevat in feite enkel een pontic en twee metaalvleugeltjes die aan de buurtanden gekleefd wordt)

Een brug ter vervanging van voortanden in de onderkaak kan met de Prummelklem worden bevestigd.

De brug is op een schip de plaats van waaruit het schip bestuurd wordt.

Op de brug vindt men de diverse nautische apparaten nodig voor een veilige vaart op zee zoals echolood, radar, VHF, kaartentafel, stuurwiel, stuurautomaat, telegraaf en kompas.

Op de brug wordt de koers en vaart van het schip geregeld alsmede de plaatsbepaling.
Ook rust bij de stuurman van de wacht het commando bij eventuele calamiteiten om deze te voorkomen, dan wel bestrijden.

Men zegt wel: is de machinekamer het kloppend hart, dan is de brug het hersen- en zenuwcentrum van het schip.

Tijdens het varen is de brug altijd bemand.
Hiervoor kent men diverse vormen afhankelijk van het vaarwater waar het schip zich bevindt en de weersomstandigheden.
Bezetting bij:
Zeer drukke kustwateren en/of rivieren
kapitein, stuurman, roerganger, uitkijk
Mist of slecht weer
kapitein, stuurman, uitkijk
Normale omstandigheden overdag
stuurman, de uitkijk mag vervallen als er een wachtalarm (dodemansknop) is
Normale omstandigheden 's nachts
stuurman, uitkijk

Op de brug moet wettelijk ook een van de scheepsenergie voorziening onafhankelijke spreekverbinding zijn met de machinekamer en met de hut van de kapitein.
Vroeger waren dit spreekbuizen (populair genoemd lulpijp), tegenwoordig is dit een telefooninstallatie met een eigen accu als alternatieve energiebron.
Wat ook regelmatig voorkomt is een telefoon voorzien van een dynamo.
Door middel van een draaiwieltje moet deze zo'n 10 seconden worden opgewonden totdat een luide zoemtoon klinkt en er een spreekverbinding met de machine- dan wel stuurmachinekamer tot stand is gebracht.

Op een snaarinstrument worden de snaren tussen de brug en de kam gespannen.
Zij dient om de snaren op een kleine afstand van de toetsen te houden, zodat deze door indrukken te bespelen zijn.

Op gitaren is soms op de brug een tremolo bevestigd waarmee de spanning en daardoor de toonhoogte van de snaar kan worden veranderd.

Een tremolo (Italiaans voor "trillend") of whammy bar is een soort hefboom gemonteerd op de brug van een elektrische gitaar die er voor zorgt dat de mensuurlengte van de snaren kan variëren.
Hierdoor wordt de toonhoogte van de op dat moment aangeslagen snaar (snaren) iets verhoogd of verlaagd en ontstaat een vibrato-effect op alle snaren tegelijk.

Een brug in een garage is een gereedschap of hulpmiddel om een auto op te tillen, zodat de onderkant van de auto geïnspecteerd en eventueel gerepareerd kan worden.

De brug, met daarop de auto, wordt opgetild door middel van een hydraulisch systeem dat door een elektromotor wordt aangedreven.

Ook te gebruiken als opslagplaats voor auto's, of plaatsbesparend boven elkaar in de garage of een buitenruimte.

Een brug (bridge) is het gedeelte tussen normale coupletten (verse) en refreinen (chorus).
Het is een stukje dat vaak zowel in de muziek als in de tekst afwijkend is van de rest van het nummer.

Een bridge is een opvallend gedeelte in een lied.
Het heeft een andere melodie dan het couplet of het refrein.
De tekst van de bridge is meestal het belangrijkste stukje tekst.

Meer algemeen betekent een bruggetje maken een verbinding leggen tussen twee onderwerpen.