 |
| B b B b 1(a8) |
| Baardvleermuis |
Beschreven door Heinrich Kuhl , in 1817 (Duits naturalist en zoöloog).
De baardvleermuis (Myotis mystacinus) is een vleermuis van de familie der gladneuzen (Vespertilionidae).
Deze vleermuizen hebben zwartbruine oren, vlieghuid en neus. Hun vacht is lang en ietwat kroezig.
De kleur van de rug varieert sterk en gaat van donker notenbruin tot donker grijsbruin en zelfs lichtbruin.
Ze komen in heel Europa voor, in het noorden ongeveer tot de 65e breedtegraad.
De baardvleermuis is de kleinste Europese soort uit het geslacht Myotis. |
baardvleermuis (foto:Luk Dombrecht) |
baardvleermuizen in grot |
Het lichaam van deze kleine vleermuis is slechts 3,5-5 cm lang, de spanwijdte van de vleugels bedraagt ongeveer 20 cm.
Deze tengere vleermuis leeft in lichte bossen en ook vaak in parken en tuinen, liefst in de buurt van water.
Baardvleermuizen houden van oktober tot maart winterslaap, waarbij ze aan het plafond van grotten, mijngangen of kelders hangen.
Het geluid dat ze maken heeft een frequentie van 30 à 75 kilohertz, waardoor het buiten het menselijk gehoorbereik ligt en slechts met zogenaamde batdetectoren waar te nemen is.
Hij jaagt voornamelijk op vliegende insecten als langpootmuggen, dansmuggen, haften, vliegen, kevers en motten, maar vangt ook spinnen en rupsen op planten. |
Bron : Wikipedia
De natuur |
| Baardzwijn |
Beschreven door Dr Salomon Müller, in 1838 (Duits naturalist).
Het baardzwijn (Sus barbatus) is een varkenssoort die op Sumatra, Borneo en in Maleisië voorkomt.
Het baardzwijn is verwant aan Sus ahoenobarbus, die voorheen als een ondersoort van het baardzwijn werd beschouwd.
Ze hebben hun naam te danken aan hun lange bakkebaarden.
Ze hebben ook een zijdelings afgeplat lichaam en een tweepuntige kwast aan de uiteinde van de staart.
Ze zijn 100 tot 165 cm lang en 70 tot 85 cm hoog en hebben een staart van 20 tot 30 cm lang. Ze wegen ongeveer 150 kg. |
baardzwijn (foto : Sandra van der Vlies)
|
Ze eten voornamelijk vruchten, wortels, insectenlarven, loten van de sagopalm.
Meestal leven baardzwijnen in familiegroepen in hetzelfde gebied. In sommige delen van Borneo maken ze twee keer per jaar massale trektochten.
De mannetjes hebben 2 uitstekende tanden die door de bovenlip zijn gegroeid. Hoe langer deze tanden zijn, hoe meer kans ze maken op vrouwtjes.
De baardzwijn wordt ook wel het hertenzwijn of babirusa genoemd. |
Bron : Wikipedia
ontdekkingsreis |
|
