Dragen we binnenkort allemaal kleren van fruitafval?
Dragen we binnenkort allemaal kleren van fruitafval?
Kuddes dieren moeten sterven omdat wij zo graag een leren jas of schoenen willen dragen, en bepaald milieuvriendelijk is de leerindustrie ook al niet. Daarom wordt er de laatste jaren massaal gezocht naar alternatieven voor dierlijk leer, en enkele Nederlandse studenten lijken daar nu in geslaagd te zijn. Ze maakten leer van fruitafval en bedrijven staan te popelen om de uitvinding te testen.
Een aantal laatstejaarsstudenten van de Rotterdamse Willem de Kooning Kunstacademie vonden het zonde dat er dagelijks tonnen fruit moet worden weggegooid, dus besloten ze iets nuttigs te gaan doen met dat vitaminerijke afval.
Na vele honderden kilo's fruit met de hand te hebben geschild, ontpit, gepureerd, gekookt en gedroogd, hadden ze een leerachtig materiaal in handen. Ze noemen het Fruitleather en nee, dat rot niet en trekt ook geen ongedierte aan.
Hun fruitleer heeft ook duidelijke overeenkomsten met dierlijk leer. "Elke centimeter is uniek. Het materiaal heeft een duidelijke structuur en textuur, die per fruitsoort en door elke gebruikte vrucht verschilt," vertelt mede-uitvinder Hugo de Boon (21).
Om te laten zien dat hun materiaal niet alleen verspilling tegengaat maar ook daadwerkelijk geschikt is voor modeproducten, maakten ze prototypes. Veertien mango's veranderden door hun vezels in een sterke, soepele handtas. De boodschappentas van sinaasappels is een stuk stugger en de lampenkamp van perziken laat door de transparantie van de fruitpulp sfeervol licht door.
Hoewel alle studenten eigenlijk afgestudeerd zijn nu, zijn ze niet van plan om te stoppen met Fruitleather. Hun uitvinding kan immers zelfs rekenen op interesse uit het buitenland. (br.hln)
Billy Lee Riley (Pocahontas, 5 mei 1933 - Jonesboro (Arkansas), 2 augustus 2009) was een Amerikaans rock-'n-roll-gitarist en een mythisch figuur van de rockabilly.
Riley leerde gitaar spelen van zwarte landarbeiders. Na vier jaar legerdienst nam Riley in 1955 zijn eerste plaatje op in Memphis en ging nadien werken bij de Sun Studio van Sam Phillips. Hij nam er "Trouble Bound" op voor Jack Clement en Slim Wallace. Sam Phillips verkreeg de rechten en bracht "Trouble Bound" en "Rock With Me Baby" in 1956 uit. Riley's eerste hit werd "Flyin' Saucers Rock and Roll" / "I Want You Baby" in 1957. Nadien bracht hij nog "Red Hot" / "Pearly Lee" uit, allebei met Jerry Lee Lewis als pianist.
Riley had een korte solocarrière met zijn band "The Little Green Men". Riley en zijn "Little Green Men" waren de belangrijkste studiogroep van Sun. De groep bestond uit Riley, Roland Janes, J.M. Van Eaton, Marvin Pepper en Jimmy Wilson. Later werd ook Martin Willis lid. In 1960 verliet hij Sun en startte samen met Roland Janes het platenmerk "Rita Record". Zij maakten de nationale hit "Mountain Of Love" van Harold Dorman. In 1962 verhuisde Riley naar Los Angeles en werd sessiemuzikant voor onder meer Dean Martin, de Beach Boys, Herb Alpert, Sammy Davis jr.
In het begin van de jaren 1970, nam Riley afscheid van de muziek en keerde terug naar Arkansas om een eigen bouwonderneming te beginnen.
Hij werd in 1992 herontdekt door Bob Dylan, die een fan van hem was sinds 1956, en speelde rock-'n-roll, blues en country-blues. Zijn album Hot Damn! (Capricorn, 1997) werd genomineerd voor een Grammy Award.
Billy Lee Riley overleed op 2 augustus 2009 aan de gevolgen van darmkanker.
We weten allemaal dat stress er wel eens voor kan zorgen dat we wat meer chocolade naar binnenwerken dan op andere dagen. Maar nu blijkt dat door een perverse speling van het lot die stress net in gang gezet wordt door - juist ja - de hoeveelheid lichaamsvet die we al hebben. Een vicieuze cirkel dus.
Volgens een studie van de universiteit van Florida is ons lichaamsvet de grote schuldige van de ongezonde manier waarop we met stress en kopzorgen omgaan. Hoe meer vet? Hoe meer stress het alledaagse leven ons bezorgt. En hoe sneller we weer aan het snacken slaan.
Vicieuze cirkel Hoe kan dat nu precies? Wel, vetweefsel stuurt een signaal naar onze hersenen waardoor we meer gaan eten omdat we gespannen zijn. De kilo's die we bijkomen brengen vervolgens een soort 'alarm' teweeg dat op zijn beurt nog eens leidt tot meer eten. Een vicieuze cirkel dus.
De studie, die gepubliceerd werd in Psychoneuroendocrinology is de eerste met wetenschappelijk bewijs dat emo-eten niet alleen in ons hoofd zit. Integendeel, het onderzoek toont immers aan dat er een biologische feedback-cirkel bestaat tussen lichaamsvet en de hoeveelheid cortisone in ons lichaam. "Vroeger dacht iedereen dat het regelen van stress voornamelijk in onze hersenen gebeurde. Dat blijkt dus niet zo te zijn. Deze studie suggereert dat stress op een veel grotere lichamelijke schaal geregeld wordt, waarbij ook andere systemen betrokken zijn. Waaronder ook systemen die ons metabolisme controleren, zoals vet," legt James Herman, co-auteur van de studie en professor aan de universiteit van Cincinnati uit.
Onbekend terrein Herman gelooft zo een voorheen onbekende connectie tussen vet en onze hersenen gevonden te hebben. Vetweefsel bevat immers glucocorticoïde receptoren, die de communicatie tussen stress en de hersenen helpen reguleren om zo het metabolisme te regelen. Dat kan positief zijn wanneer het ervoor zorgt dat je hersenen de energiebalans en stresslevels op peil houden, maar het kan ook gebeuren dat die continue stroom van signalen en berichten je metabolisme net vertraagt, waardoor er die vicieuze cirkel van kopzorgen en gewichtstoename ontstaat. Met andere woorden: niet alleen zorgt stress ervoor dat we bijkomen, het feit dat we bijkomen zorgt er op zijn beurt dat we meer gespannen zijn.
"We blijven natuurlijk wel achter met de vraag naar de aard van dat signaal. Het is noodzakelijk om verder te onderzoeken hoe we die cyclus van stress, eten en gewicht bijkomen kunnen doorbreken," aldus Herman. Wel geeft de studie ons alvast een belangrijk inzicht in een gezonder leven: hoe minder lichaamsvet, hoe minder stress. Het is dus geen slecht idee om dat fitnessabonnement af en toe te gebruiken. (br.hln)
De prijs van de Zeeuwse mosselen is dit jaar een stuk lager dan andere jaren. Goed nieuws voor de consumenten, maar handelaren zijn er de dupe van, zegt voorzitter Cees Otte van branchevereniging Algemeen Vissersbelang vandaag tegen de Nederlandse nieuwsradio BNR.
"Een jaar geleden hebben we ook geen superjaar gemaakt. Toen hadden we 1,12 euro", aldus Otte. Dit jaar krijgen handelaren voor een kilo mosselen tussen de 0,85 euro en 1 euro. "Dit houden we niet al te lang vol", zegt de voorzitter van de branchevereniging. "Willen we blijven genieten van een mosseltje, dan moet er iets veranderen."
Een mogelijke verklaring is volgens hem dat supermarkten meer mosselen verkopen en groot inkopen. Daarmee hebben ze veel invloed op de prijs. (br.hln)
Deodorant opdoen maakt al 'eeuwen' deel uit van je dagelijkse routine. Of het nu sprayen of rollen is: je voelt je veilig en fris wanneer je beschermd tegen vieze zweetgeurtjes het huis uit gaat. Maar wist je dat je hoogstwaarschijnlijk al je hele leven je deo verkeerd gebruikt?
Volgens nieuw onderzoek, gepubliceerd op website The Verge, zou het beste moment om deo aan te brengen namelijk niet 's ochtends zijn, maar 's avonds.
Antitranspiratiemiddelen blokkeren namelijk de zweetklieren onder je oksel. Je deo's avonds al aanbrengen geeft het product daarom meer tijd om volledig in de huid binnen te dringen, zodat het een sterkere barrière kan creëren tegen zweet en geurtjes, en bijgevolg zijn job dus beter doet.
Dat je 's ochtends na het ontwaken meteen onder de douche stapt is volgens de onderzoekers trouwens geen probleem. Het residu dat nog onder je oksels plakt verwijderen zou namelijk geen invloed hebben op de werking. Je deo heeft namelijk een hele nacht de tijd gehad om in de huid binnen te dringen, waardoor hij effectief blijft, ook na een douche.
Als je daarentegen -zoals de grote meerderheid van de mensen- pas 's ochtends na je douche deo aanbrengt, ben je al begonnen met zweten, en kan je deo niet volledig binnendringen in je huid en zweetkanaaltjes. (br.hln)
Zowat alle grote spelers in de gezondheidssector houden een pleidooi voor het afschaffen van het doktersbriefje vanaf de eerste dag afwezigheid. Een werknemer zou enkele dagen moeten kunnen uitzieken, zonder dat hij daar een dergelijk attest voor nodig heeft, luidt de redenering. De werkgevers vrezen voor meer verzuim, schrijft De Morgen.
In ons land bent u verplicht vanaf de eerste dag afwezigheid een attest aan uw werkgever te bezorgen. Met elke verkoudheid, buikgriep of migraineaanval moet u dus naar de huisdokter. "Terwijl mensen bij zulke aandoeningen perfect weten wat ze moeten doen", zegt Maaike Van Overloop van huisartsenvereniging Domus Medica in De Morgen.
Goed rusten, een pijnstiller nemen, voldoende drinken, en na enkele dagen bent u er weer bovenop. "Voor zo'n advies moet je heus niet naar de huisarts. Veel meer kan die overigens niet doen. Het is een kwestie van uitzieken."
Ook professor huisartsgeneeskunde Jan De Maeseneer (Universiteit Gent) begrijpt niet waarom de Belg nog steeds zo'n attest nodig heeft. "In een heleboel andere landen bestaat dat niet. In Nederland bijvoorbeeld kennen ze dat niet. Is iemand ziek, dan blijft die gewoon thuis."
Het huidige systeem heeft vervelende bijwerkingen: het veroorzaakt extra administratieve lasten voor de huisartsen, kost de sociale zekerheid handenvol geld en leidt het tot het meer onnodig voorschrijven van medicijnen. Ook de Christelijke en Socialistische Mutualiteit en het artsensyndicaat BVAS zijn er voorstander van om het systeem te herzien.
Wie een afschaffing niet zien zitten, zijn de werkgevers. De vrees voor werkverzuim is groot. Onterecht, luidt het bij de voorstanders. "In onze praktijken zien we heel duidelijk dat mensen echt niet zomaar thuis willen blijven." Volgens De Maeseneer houdt zo'n doktersattest mensen in sommige gevallen net langer thuis. "Schrijf je drie dagen voor, dan zijn patiënten geneigd die raad te volgen. Terwijl ze misschien op eigen houtje na twee dagen terug aan het werk zouden gaan." (br.hln)
Duiker vindt verborgen schat van ruim 1 miljoen dollar
Duiker vindt verborgen schat van ruim 1 miljoen dollar
Eric Schmitt en zijn kompanen van de Sanford Treasure Hunters hebben voor de kust van Florida een verborgen goudschat van ruim 1 miljoen dollar aangetroffen. De vondst bestaat uit gouden munten en kettingen afkomstig van een Spaanse vloot die in 1715 verging.
De schat bevat onder meer een zeer bijzondere munt die speciaal gemaakt was voor koning Felipe V. Dat kleinood alleen al zou meer dan een half miljoen dollar waard zijn. Daarnaast zijn er nog 50 andere munten en een rijk versierde gouden ketting van twaalf meter lang aangetroffen.
"Je droomt ervan om ooit een dergelijke munt te vinden ", verklaarde de duiker aan CBS. "Sommige mensen zoeken er 40 of 50 jaar naar, maar vinden nooit iets. Dit zijn duidelijk goede tijden."
Toch behoort de schat niet volledig toe aan Eric Schmitt en zijn kompanen. Zo strijkt de staat Florida twintig procent op. Wat overblijft, wordt verdeeld tussen de schattenjagers en de organisatie die de rechten heeft op scheepswrakken. (br.hln)
Limburgse kantoorchef (32) leeft als oerman in Sloveense wildernis
Limburgse kantoorchef (32) leeft als oerman in Sloveense wildernis
In de bossen van Slovenië leeft een eenzame Limburgse jager- verzamelaar. 'Oerman' Angelo Valkenborgh plukt er bessen, eet kikkers en netels. 6.000 Instagrammers, Twitteraars en Facebookers volgen zijn eenzame ups en downs in de bossen. "Na vier jaar unief heb je een diploma. Maar na vier jaar studeren op overleving bega ik nog steeds flaters." Die gooit hij zonder gêne op Twitter, ter lering van wie ook terug wil naar de naakte essentie.
Het huwelijk. De leidinggevende job. De hypothecaire lening. Voor zijn 30ste had Angelo het allemaal. En toen trok hij alle stekkers uit de muur. Al jaren verslond hij survivalboeken en na enkele oefensessies in Zweedse en Duitse bossen, leeft de ex-kantoorchef van een interimbureau nu al 80 dagen solo in de Sloveense bush met wat gereedschap.
Hij slaapt onder een zelfgemaakte schuilplaats van takken en bladeren. Zijn kont veegt hij af met mos. "Lekker fris", vertelt hij aan de telefoon. Maar Slovenië ligt niet in de Ardennen. In de oerbossen zitten wolven, beren en lynxen en 's winters is het er -20°. "Mijn grote project dit najaar is dus een hut bouwen, met een vuurplaats binnenin. Er zit hier goddank veel leem in de grond." (br.hln)
Dierenvrienden triomferen: Nepal maakt einde aan grootste slachting ter wereld
Dierenvrienden triomferen: Nepal maakt einde aan grootste slachting ter wereld
Gadhimai is het grootste rituele 'slachtingsfestival' ter wereld. Het vindt om de vijf jaar plaats in Nepal. Vorig jaar ging die barbaarse ceremonie nog door maar in 2019 niet meer. Nepal toont clementie en schaft het omstreden hindoeritueel af. Een overwinning voor al wie begaan is met het lot van dieren. Het Gadhimaifestival moet voortaan een 'gedenkwaardige viering van het leven' zijn.
Eeuwenlang stroomde het dierenbloed overvloedig aan de Gadhimaitempel in het zuiden van Nepal. De beesten werden op een barbaarse manier afgeslacht in de naam van 'traditie' en geloof. Honderdduizenden waterbuffels, geiten, kippen en andere dieren werden beestachtig afgemaakt. Doodgeknuppeld of onthoofd. 300 jaar lang vond het ritueel om de vijf jaar plaats, maar vandaag is het afgelopen. "Ons hart weegt zwaar voor elk leven dat genomen werd. De tijd is gekomen om een oude traditie om te buigen", stelt het Gadhimai Temple Trust.
Het nieuws is hot op sociale media. Jarenlang ijverden verscheidene dierenorganisaties voor de afschaffing van het 'slachtfestival'. En uiteindelijk wonnen goedheid en erbarmen het van wreedheid. (br.hln)
Acteur Guido Horckmans, bekend als Pastoor Walter in de VTM-serie Familie, is zondag op 73-jarige leeftijd overleden.
Horckmans speelde de rol van in 1991, maar werd in 2006 ontslagen. Volgens bepaalde geruchten kon de acteur zijn teksten niet meer onthouden. Na zijn ontslag kwam hij in een depressie terecht en was niet meer op het scherm te zien. Hij dook eerder wel op in F.C. De Kampioenen en De Collega's.
In 2011 raakte bekend dat Horckmans, die uit Mechelen afkomstig is, aan dementie leed. Hij verhuisde noodgedwongen naar een verzorgingstehuis omdat hij niet meer voor zichzelf kon zorgen.
De Britse stier Duke was een gezond dier, totdat andere koeien hem aanvielen. Door de aanval kon het beest niet meer op zijn achterste poten staan. Een enkeltje slachthuis leek voor Duke de enige oplossing. Totdat dierenorganisatie The Calf Sanctuary het dier redde en een aangepaste rolstoel voor hem regelde.
The Calf Sanctuary in het Engelse graafschap North Yorkshire zette een geldinzamelingsactie op voor de stier. Met het opgehaalde geld liet de organisatie een kar maken, waardoor Duke weer vrolijk door hun wei kon wandelen. "Toen we hem voor het eerst in de kar zette, rende hij gelijk naar mij toe. Ik voerde hem gras. Na verloop van tijd werd hij steeds sneller. Op een bepaald moment kon ik niet snel genoeg gras plukken," aldus bazin van The Calf Sanctuary Sharon Lawler tegen Metro.
De nieuwe 'achterpoten' zijn nog wel gek voor Duke. "Hij moet nog wennen aan zijn kar, maar het is geweldig om hem door de wei te zien lopen na zo'n lange tijd."
Samenwerken Het was enige tijd onzeker of Duke wel een eigen kar zou krijgen. "De jongen die de kar zou bouwen, wilde liever niet iets bouwen voor een stier, maar toen hij Duke eenmaal had ontmoet, realiseerde hij zich dat de stier eigenlijk een mak lammetje is,'' aldus Sharon.
Inmiddels heeft Duke een eigen Facebookpagina. Volgens de eigenaresse wordt hij snel beroemd met zijn kar. Met de actie hoopt Sharon dat The Calf Sanctuary opengesteld kan worden voor het publiek, zodat iedereen van Duke kan genieten. (br.hln)
Kansas is een Amerikaanse rockgroep. De muziek van de band kenmerkt zich door een combinatie van typisch Amerikaanse hardrock en symfonische rock.
Kansas is opgericht in 1970. De klassieke bezetting werd gevormd door Kerry Livgren (gitaar), Steve Walsh (zang, toetsen), Dave Hope (bas), Phil Ehart (drums), Robby Steinhardt (viool, zang) en Richard Williams (gitaar). In deze bezetting bleef de band tot 1980 bij elkaar. De grootste successen in deze periode waren de albums Leftoverture (uit 1976), met de hit Carry on Wayward Son en Point of Know Return (uit 1977), met daarop de hit Dust in the Wind. Hoewel de band ook hierna nog enkele jaren, vooral in Amerika, zeer succesvol was begon Kansas vanaf 1980 scheuren te vertonen. Tekstschrijver Livgren droeg zijn christelijke geloof in toenemende mate uit in zijn teksten, reden voor zanger Steve Walsh om de band te verlaten. Hij richtte de band Streets op en bracht hiermee twee albums uit. Walsh werd vervangen door John Elefante, net als Livgren een belijdend christen. Na het album "Vinyl Confessions" vertrok Robby Steinhardt en vervolgens werd nog het album "Drastic Measures" opgenomen, waarna Kansas in 1984 werd ontbonden.
In 1986 werd de band heropgericht door Walsh, Ehart en Williams en aangevuld met gitarist Steve Morse en bassist Billy Greer. Deze bezetting nam twee albums op, Power (uit 1986) en In the Spirit of Things (uit 1988). In 1992 kwam vervolgens de live-registratie "Live At The Whisky" uit, waarbij ondertussen gitarist Steve Morse (die naar Deep Purple was vertrokken) was vervangen door violist/gitarist David Ragsdale en de band was tevens aangevuld met een extra toetsenist: Greg Robert. Deze bezetting toerde veelvuldig en nam vervolgens het zeer ambachtelijke "Freaks Of Nature" op in 1995. In 1998 kwam violist Robby Steinhardt weer terug bij de band en vertrokken David Ragsdale en Greg Robert. Er werd een album opgenomen met het London Symphony Orchestra genaamd "Always Never The Same". Dit album bevatte naast een aantal bekende nummers in een nieuw jasje ook een aantal nieuwe nummers. In 2000 verscheen Somewhere to Elsewhere, een album waarop voor het eerst weer Kerry Livgren van de partij was en ook alle nummers geschreven zijn door hem. Het bleef echter alleen bij een studio-samenwerking. In 2002 werd er een dvd gemaakt,
genaamd Device Voice Drum. In 2006 verliet Robby opnieuw de band om te worden vervangen door David Ragsdale die in de jaren 90 ook de vioolpartijen deed.
Echt leer zonder dat dieren moeten lijden? Binnenkort kan het!
Echt leer zonder dat dieren moeten lijden? Binnenkort kan het!
Menig modeliefhebber is dol op leer. Leren handtassen, leren schoenen, leren jasjes, ... Dat er hele kuddes dieren voor moeten sterven, proberen we zo snel mogelijk te vergeten. Want het voelt zo luxueus en blijft toch zo lang mooi. Nog even, en dan hoeven we die hartverscheurende keuze tussen dierenvriend en fashionista echter nooit meer te maken. Lang leve de wetenschap!
Een nieuw bedrijf uit Brooklyn, genaamd Modern Meadow, is bezig met het ontwikkelen van leer, gemaakt uit dierlijke cellen. Het resultaat zou een zacht materiaal moeten zijn met de kenmerken van het leer dat we kennen, maar zonder het schuldgevoel. Klinkt niet slecht!
Vraag versus aanbod "Het is een gloednieuw en spannend concept waar het bedrijf momenteel mee bezig is," vertelt Steven Lange, directeur van het Leather Research Laboratory aan de universiteit van Cincinnati. "Een project dat in de toekomst waarschijnlijk veel zal opleveren, zeker wanneer de vraag naar vlees blijft dalen en de vraag naar leer zal blijven stijgen." Eén van de grootste problemen van de lederindustrie is immers dat het aanbod niet overeenkomt met de vraag. Mensen eten steeds minder vlees, waardoor er minder dierenhuiden voorhanden zijn, maar de vraag naar leer is nog steeds even groot als vroeger. Ze is zelfs gestegen.
Hoewel het project van Modern Meadow die kloof waarschijnlijk ooit zal overbruggen, is dat momenteel nog niet aan de orde. "Deel van de aantrekkingskracht van leder is de variatie," verklaart Lange. "Mensen zijn zelfs op zoek naar die natuurlijke karaktertrekken van leder, dat maakt hun item immers uniek. Bovendien is het moeilijk om het gevoel en de soepelheid van natuurlijk leder na te bootsen met leder uit een lab. Het is nog te vroeg om te zeggen of dat ook effectief zal lukken."
Lang leve vegan Hoe wil Modern Meadow de klus dan precies klaren? Wel, hun opzet is om spieren en dierlijke cellen op natuurlijke wijze te vermenigvuldigen, om zo dierlijke producten te vervaardigen, waaronder leer, maar ook hamburgervlees zonder dat de dieren daarvoor geslacht moeten worden. De lederindustrie wordt immers vaak onder vuur genomen omwille van haar negatieve impact op het milieu, zoals de chemische stoffen die vrijkomen tijdens het behandelen van de dierenhuiden. Leer uit een laboratorium zou echter minder grondstoffen, minder energie en minder chemische stoffen vereisen.
Maar ook modekenners zien het concept wel aanslaan. Tegenwoordig gaan meer en meer mensen de vegan-tour op, waarbij ze meer aandacht besteden aan waar hun kleren en voedsel vandaan komen en welk effect ze hebben op het milieu. Bovendien zou een leer-laboratorium ontwerpers de kans kunnen geven om te spelen met de dikte en textuur van leder. Bovendien zou het ervoor kunnen zorgen dat ook de prijs van lederartikelen naar beneden gaat. (br.hln)
The Broken Circle Bluegrass Band - de groep die ontstond uit de succesfilm The Broken Circle Breakdown - staat vanavond in het Rivierenhof in Deurne. Het wordt echter het laatste concert op Belgische bodem. "Het is welletjes geweest", klinkt het.
De film is intussen al drie jaar oud, maar de band treedt nog steeds op. Of liever 'trad', want na vanavond kan je Veerle Baetens, Johan Heldenbergh en de muzikanten niet meer in België aan het werk zien. Er volgen nog een paar optredens in Frankrijk, maar daarna is het over en uit.
"Veerle en Johan hebben het te druk met acteren", vertelt Bert Van Bortel - gitaar en mandolinespeler - in Het Nieuwsblad. "En ook onze agenda's zitten goed vol." De band speelt op 12 oktober nog eens in een uitverkochte Olympia in Parijs, goed voor bijna 2.000 man. (br.hln)
Willy DeVille, pseudoniem van William Borsey (Stamford (Connecticut), 25 augustus 1950 – New York, 6 augustus 2009), was een Amerikaans zanger en liedjesschrijver. Hij maakte aanvankelijk naam als zanger en voorman van de band Mink DeVille en scoorde met deze band in 1978 de internationale hit Spanish Stroll.
Als tiener speelde Willy in een band, Billy and the Kids genaamd. Hij verhuisde naar Londen waar hij een band wilde beginnen, maar slaagde er niet in muzikanten met eenzelfde visie te vinden. Uiteindelijk belandde hij in San Francisco, waar hij een band oprichtte samen met Ruben Siguenza en drummer Tom "Manfred" Allen. De band trad op onder de namen Billy DeSade & the Marquis en de Lazy Eights voordat ze de naam Mink DeVille aannamen. De band verhuisde naar New York, waar ze een rol speelde als een van de pioniers van de punk. Ze was een van de oorspronkelijke huisbands van CBGB, de New Yorkse nachtclub die een grote rol heeft gespeeld in het ontstaan van punkmuziek, midden jaren 70.
Composities van DeVille zijn vaak gevuld met romantische overtuiging en hunkering. Latin, bluesriffs en invloeden van country zijn te herkennen. Spanish Stroll was een internationale hit in 1978. Storybook Love (genomineerd voor een Academy Award in 1987) is gebruikt in de film The Princess Bride. DeVilles Just to Walk that Little Girl Home (geschreven met Doc Pomus) in de film The Pope of Greenwich Village en It's So Easy in de film Cruising.
Storybook love staat op het door Mark Knofpler (Dire Straits) geproduceerde album "Miracle" ( Polydor). Eigenlijk zijn allereerste solo album nadat de band Mink DeVille failliet is verklaard.
DeVille was van 1980-2000 verslaafd aan heroine, wat zijn carrière beïnvloed heeft. Onder muzikanten en liedjesschrijvers was hij zeer gerespecteerd.
Hij was drie maal getrouwd, eerst met Susan 'Toots' Berle. Met haar had hij een zoon, Sean. Zijn tweede vrouw was Lisa Leggett (welke in 2001 zelfmoord pleegde) en zijn derde vrouw was Nina Lagerwall. Op 15 juni 2009 maakte zij bekend dat DeVille alvleesklierkanker had. Op 6 augustus 2009 overleed DeVille aan de gevolgen van deze ziekte in een ziekenhuis in New York City.
De man achter de McAfee-antivirussoftware is de raarste miljonair ooit
De man achter de McAfee-antivirussoftware is de raarste miljonair ooit
John McAfee verdiende miljoenen aan de gelijknamige software die onze computers virusvrij moeten houden. En mocht je denken dat de man nu renteniert en geniet van een gezinsleven, dan heb je het grondig mis, want de Amerikaan heeft een waanzinnig levensverhaal waar zelfs Richard Branson de wenkbrauwen bij zou fronsen.
John McAfee groeide op in Virginia, zijn vader had een drankprobleem en pleegde zelfmoord toen John vijftien jaar was. Toen John begon te studeren, greep ook hij naar de fles en werd hij snel verslaafd.
In de jaren '60 ging hij aan de slag bij een technologiebedrijf, maar omdat hij vaak in een LSD-roes op de werkvloer verscheen, werd John ontslagen. En dan begon het pas echt bergaf te gaan, want de man denkt nu nog altijd dat hij in één grote hallucinatie leeft en dat hij ooit zal wakker worden op zijn zetel in St Louis.
In de jaren '70 verhuisde John naar Silicon Valley, waar hij zijn dagen vulde met cocaïne en drank. Na 15 jaar van drank en drugs besloot John te ontnuchteren, waarna hij in 1983 aan de slag ging bij Lockheed. Computers maakten in die tijd hun opmars en dus doken er ook steeds meer computervirussen op. John ontwierp een antivirusprogramma, nog altijd bekend als 'McAfee' en verdiende er miljoenen aan.
In 1994 verkocht hij zijn aandelen om hem met andere dingen bezig te houden, maar in de jaren 2000 verloor hij veel geld toen de economische crisis insloeg als een bom.
John verhuisde naar Belize, waar hij wou investeren in de antibioticabusiness. De Amerikaan woonde samen met zeven vrouwen, waarvan er naar verluidt drie hem wilden vermoorden. John nam weer zijn toevlucht naar drugs, waarna hij paranoïde werd. Zes maanden lang zat hij elke dag in een café terwijl hij keek wie er wanneer binnen- en buitenging.
In 2012 werd Johns buurman Gregory Faul dood teruggevonden, hij was doodgeschoten. Door zijn geschiedenis met drugs en alcohol werd John snel beschouwd als hoofdverdachte. En zoals elke onschuldige man zou doen, vluchtte John naar Guatemala, waar hij wat later werd opgepakt.
John werd uiteindelijk teruggestuurd naar de VS, waar hij nu vreemde YouTube-filmpjes maakt en blogberichten schrijft over internetbeveiliging. (br.hln)
Heb je net geïnvesteerd in een dure conditioner, maar doet die helemaal niet wat de verpakking jou belooft? Veroordeel niet meteen het flesje, maar controleer eerst even of jij je niet laat vangen door één van de vijf veelvoorkomende fouten bij het aanbrengen van conditioner.
Beginnen bij de hoofdhuid
Conditioner breng je beter altijd eerst op de punten aan, waar je haar het droogst en meest beschadigd is. Als je bovenaan begint maak je de hoofdhuid vet, waardoor je haar nadien ook sneller vet zal worden.
Je verdeelt het ongelijk
Snel een beetje aanbrengen hier en daar, spoelen en klaar? Herkenbaar op een ochtend wanneer het vooruit moet gaan, maar toch is het belangrijk om conditioner over het hele haar gelijk te verdelen. Bij sommige haartypes zal dat moeilijk zijn met je vingers, dus een kam met brede tanden kan helpen bij dames met dikker haar of krullen.
Niet voldoende uitspoelen
Net zoals bij shampoo is het heel belangrijk om conditioner grondig uit te spoelen. Als je dat niet doet, loop je het risico om haarfollikels te beschadigen, waardoor je haar aan glans verliest. Zeker wie dik haar heeft moet voldoende de tijd nemen om alle restjes weg te spoelen.
Te snel uitspoelen
Conditioner is zoals vochtinbrengende crème, maar dan voor je haar. Het duurt een tijdje voor the magic happens. Laat het product daarom altijd minstens twee minuten intrekken voor je het weer uitspoelt. Geen tijd zeg je? Gebruik die twee minuten om ondertussen je benen te scheren, je lichaam te scrubben of -voor de minder haastigen - een dansje in de douche te doen.
Het foute type kiezen
De conditioner voor dun haar staat in promotie, dus neem je die maar, ondanks je dikke lokken? Geen goed idee. Hou bij het kiezen van je conditioner altijd rekening met je haarlengte, structuur, droogheid en niveau van beschadigdheid. Dat brede gamma is er niet voor niets, en de keuze van het juiste product kan een wereld van verschil betekenen voor jouw haardos. Vraag bij twijfel advies aan je kapper, die weet ongetwijfeld welk type conditioner het beste bij jou past. (br.hln)
Bobbi Kristina Brown op 22-jarige leeftijd overleden
Bobbi Kristina Brown op 22-jarige leeftijd overleden
Bobbi Kristina Brown, de dochter van zangeres Whitney Houston en Bobby Brown, is op 22-jarige leeftijd overleden. Dat bevestigde haar familie zondag (lokale tijd) tegenover Amerikaanse media.
Bobbi Kristina werd eerder dit jaar bewusteloos gevonden in het bad in haar huis. Ze lag sindsdien in coma en overleed zondag omringd door haar familie. "Ze heeft eindelijk vrede in de armen van god'', aldus een verklaring van de familie.
Haar familie liet vorige maand weten dat Bobbi Kristina was overgebracht naar een hospice. Haar toestand zou in de periode daarvoor gestaag zijn verslechterd. De grootmoeder van Bobbi Kristina verklaarde in april dat haar kleinkind "onherstelbare hersenschade'' had.
De omstandigheden waaronder Bobbi Kristina bewusteloos raakte in bad zijn nog onduidelijk. De politie onderzoekt de zaak. Eerder wees de voogd van Bobbi Kristina met een beschuldigende vinger naar haar vriend Nick Gordon. Hij zou zijn vriendin hebben mishandeld op de dag dat ze in bad werd aangetroffen.
"Troost dat Bobbi bij moeder is" Bobby Brown haalt troost uit de gedachte dat Bobbi Kristina nu bij haar moeder is. Dat vertelt een familielid van de zanger aan People. "Ze heeft nu vrede. Dat weet hij en daar haalt hij troost uit", zegt de bron. "Hij wist dat dit eraan zat te komen. Natuurlijk is hij erg emotioneel, maar tegelijkertijd weet hij dat Krissy nu op een betere plek is."
De omstandigheden waaronder Bobbi Kristina werd gevonden, doen sterk denken aan het overlijden van haar moeder. Whitney Houston werd in februari 2012 dood gevonden in het bad in haar hotelkamer in Beverly Hills. Haar dood zou te maken hebben gehad met een hartkwaal in combinatie met drugsgebruik. (br.hln)
Raymond van het Groenewoud sluit Gentse Feesten af met 'Mia'
Raymond van het Groenewoud sluit Gentse Feesten af met 'Mia'
Raymond van het Groenewoud heeft met een vijf uur durend optreden vanochtend iets voor 7 uur de Gentse Feesten afgesloten. Naar schatting 1,5 miljoen bezoekers bezochten de Feesten dit jaar. Van het Groenewoud beëindigde zijn set met 'Mia' van Gorki, een eerbetoon aan Luc De Vos. Daarmee kwam ook een einde aan de 172ste editie van de Gentse Feesten, die vrijwel incidentloos zijn verlopen.
Tot en met zaterdag kreeg geen enkel plein een pv voor overschrijding van de geluidsnorm. Enkel het aantal wildplassers kende een record. Zondagmiddag stond de teller op 784, tegenover 346 vorig jaar. (br.hln)
Tot 3 maanden na terugkeer alert zijn voor malaria
Tot 3 maanden na terugkeer alert zijn voor malaria
Wie terugkeert uit een malariagebied moet tot drie maanden na terugkeer alert zijn voor de symptomen van malaria, dat zeggen experts van het Tropisch Instituut voor Geneeskunde. Enkele dagen geleden stierf een man van 61 nog aan de gevolgen van malaria. (br;hln)
