1 op de 4 durft geld niet terug te vragen aan zijn omgeving: “We willen niet bekend staan als gierigaard”

Samen een feestje organiseren, een familieweekendje in de Ardennen of gewoon een rondje voorschieten op café ... Leuk, maar vaak is het een heel gedoe om achteraf je centen van iedereen terug te krijgen. Uit een onderzoek van iVox in opdracht van de mobiele bank N26 bij 1.000 volwassenen blijkt dat 25% van de Belgen het vervelend vindt om geld terug te vragen, of het zelfs niet aandurft en dan maar laat vallen. Hoe komt dat?

Vrienden, familie of je partner achter hun gat zitten om geld terug te krijgen, ligt veel Belgen moeilijk. Het merendeel (17,2%) gaat wel achter zijn of haar geld aan, maar vindt het erg vervelend om mensen eraan te herinneren. Toch zijn er ook opvallend wat Belgen (7,7%) die het simpelweg niet durven te vragen en hopen dat de schuld vanzelf vereffend wordt of het bedrag uiteindelijk gewoon laten vallen. Hoewel Belgen over het algemeen trachten om geen ruzie te maken over geld, is 1 op de 3 Belgen geneigd om te discussiëren over geld met hun partner of familie. 

Consumentenpsycholoog Patrick Wessels legt uit: “In de eerste plaats denk ik dat mensen het lastig vinden omdat ze niet bekend willen staan als gierigaard of pietje precies. Ze voelen zich er bijna beschaamd over, terwijl het natuurlijk gaat over geld waar ze hard voor hebben moeten werken. Dat je dat niet zomaar aan iemand anders wil geven, is doodnormaal.”

“Veel hangt wel af van het bedrag waar het over gaat. Heb je pakweg € 100 voorgeschoten, dan vinden mensen het minder moeilijk om dat terug te vragen. Gaat het over € 3, dan is het net raar om er achterna te zitten. Maar wat met bijvoorbeeld € 15? Heel wat mensen redeneren dan onbewust wat voor invloed op hun imago het heeft als ze zo’n bedrag terugvragen. Het komt dan namelijk over alsof je die € 15 echt nodig hebt, terwijl we liever willen uitstralen dat het er allemaal niet toe doet. Dit noemen we ook wel eens ‘sociale wenselijkheid’ of de neiging om de werkelijkheid ‘mooier’ voor te stellen dan ze is. Daar is weinig rationeel aan, want anders zou je gewoon zoals je recht is, alles terug vragen.”

Volgens Wessels speelt voorts ook nog de soort relatie die je met iemand hebt mee. “Je zou het misschien niet verwachten, maar over het algemeen vinden we het makkelijker om geld terug te vragen aan collega’s dan aan close vrienden of familie. De relatie met die eerste groep is namelijk eerder op ratio gebaseerd en geldzaken worden sneller besproken omdat je er toch al vaak mee in contact komt voor het werk. De relatie met vrienden en familie is dan weer op gevoel gebaseerd, daar past het idee van geld minder in thuis. Ons brein scheidt die twee liefst van elkaar.”

Hoe pak je het aan?

Gaat het over een relatief klein bedrag, dan laat je het best vallen, vindt Wessels. “De kans is namelijk groot dat jij de volgende keer bijvoorbeeld terug getrakteerd wordt op café en zo krijg je eigenlijk best een fijne relatie. Om dat duidelijk te maken, kun je op voorhand al aangeven dat je het geld niet terug hoeft. Bij grotere bedragen kun je eventueel een wederzijdse vriend erbij betrekken om te bemiddelen. Kies dan iemand uit die belangrijk is voor jullie beiden, zo kom je wellicht snel tot een oplossing.”

“Tenslotte zijn er tegenwoordig ook heel wat apps waarmee je kosten kunt delen. Dat verlaagt de drempel en bovendien kun je ze meteen op café of op het weekendje gebruiken, waardoor het ook geen weken meer hoeft aan te slepen.” Een aantal voorbeelden: 

1. Shared Spaces

Deze app biedt iedereen de mogelijkheid om op eigen houtje met tot 11 personen een rekening te beheren. Alle beheerders kunnen stuk voor stuk niet alleen de nieuwe rekening raadplegen, maar er ook geld op overmaken én weer afhalen. Zonder dat er zelfs maar één bijkomende handtekening aan te pas komt. Meer info: n26.com.

2. Tricount

Tricount is een app van Belgische makelij waar je makkelijk rekening mee kunt splitten voor groepen tot 30 deelnemers. Grote voordeel is dat het ook offline werkt (handig voor in gebieden waar er nog roamingkosten zijn). Het gaat echter niet om een rekening zoals bij Shared Spaces, maar werkt eerder als een rekenmachine om groepsuitgaven te organiseren. Meer info: tricount.com. 

3. Splitwise

Splitwise werkt eigenlijk hetzelfde als Tricount, al kun je hier nog makkelijker foto’s en opmerkingen toevoegen. Je moet hier ook een account op aanmaken, maar daardoor blijft de informatie ook wel zeker binnen jullie groep en kan niemand anders eraan. Meer info: splitwise.com.  (br.hln)

Het is vandaag kortste dag van het jaar: vanaf morgen worden dagen weer langer

De kortste dag van het jaar is niet in een oogopslag te bepalen. Wie de kalender bekijkt, ziet immers dat de zon al sinds 18 december ’s avonds later begint onder te gaan. De zon blijft echter nog tot 28 december later opkomen. Pas op 4 januari gaat ze weer vroeger op. Daardoor valt de kortste dag op zondag 22 december.

Ellips

De reden? Omdat de aarde eind december dichter bij de zon staat en omdat de aardas schuin staat ten opzicht van de baan rond de zon, aldus Frank Deboosere.

“De aarde draait rond de zon”, verklaart hij op zijn website. “Die baan is geen cirkel, maar een ellips. In de winter bevindt de aarde zich dichter bij de zon dan ’s zomers. Daardoor zal de aarde ’s winters ook wat sneller rond de zon draaien.”

“De draaiing van de aarde rond zijn as is constant”, gaat hij verder. “En dus zien we de zon begin januari meer achterlopen ten opzicht van de sterren dan begin juli, als de aarde op het verste punt staat. Ook de helling van de aardas ten opzicht van de baan om de zon beïnvloedt de lengte van de zonnedag. Het gevolg is dat de zon bij het begin van de astronomische winter (dit jaar 22 december, red.) dagelijks iets later door het zuiden gaat, ongeveer een halve minuut per dag. En dat is precies wat we ’s ochtends en ’s avonds ook merken. Het tijdstip van zonsopgang komt iets later, het tijdstip van zonsondergang evenzeer.”

Volgens Deboosere maakt dit dat 22 december effectief de kortste dag van het jaar is. “Het verschil is dus niet symmetrisch verdeeld over zonsopgang en zonsondergang.” (br.hln)

Waarom naaien weer in de lift zit, ook bij jonge mensen

Zelf kleding naaien is niet alleen meer weggelegd voor gepensioneerden, zoals een aantal jaar geleden. Het is populairder dan ooit. De Belgische startup Talundra die mode-opleidingen aanbiedt, opent in 2020 zelfs 4 nieuwe scholen in ons land omdat de inschrijvingen in Brussel zo hard gingen. 

Het stoffige imago van weleer lijkt naaien voorgoed van zich afgeschud te hebben. Er kwam dit jaar een nieuwe opleiding in het secundair volwassenenonderwijs ‘Retouches en herstellingen’ bij, verschillende naaiworkshops die je bij Veritas kunt volgen in 2020 zijn uitverkocht en de Belgische mode-startup Talundra opent volgend jaar 4 nieuwe scholen in Antwerpen, Gent, Charleroi en Luik.

De reden is volgens Shari Dewannemacker, CEO en co-founder bij Talundra, simpel: “de consument hecht steeds meer belang aan duurzaamheid en lokale mode. Als tegenreactie op de vervuilende fast fashion, merken we dat veel mensen weer zelf aan de slag willen gaan. De huidige generatie van babyboomers en millennials kunnen vaak geen knop meer aannaaien en het is natuurlijk zonde om een kledingstuk weg te gooien enkel omdat een knoop loszit”, vertelt ze ons.

“Nu de winkelstraten overspoeld zijn met grote ketens, is het moeilijker geworden om er nog ietwat uniek bij te lopen. Veel cursisten willen dan ook leren om iets te ontwerpen dat niemand anders draagt, of ze willen bestaande stukken retoucheren zodat ze perfect aanpassen. Daarom hebben we onze opleidingssystemen opgedeeld in 2 soorten: enerzijds is er een modulair systeem waarbij de cursisten zelf hun eigen modules samenstellen. Ze kiezen zelf de inhoud, het ritme en de intensiteit. Zodat ze specifiek leren waar zij nood aan hebben. Daarnaast bieden we ook een multidisciplinaire opleiding van een jaar aan, waarvoor wij zelf een selectie van modules geselecteerd hebben.”

Unieke identiteit

Uit een onderzoek bij meer dan 3.000 naaisters in 7 landen van de online naaicommunity Fibre Mood in samenwerking met Artevelde Hogeschool bleek eind vorig jaar ook al dat de hernieuwde hype rond naaien vooral te maken heeft met de nood aan het creëeren van een unieke identiteit. 88,1% van de deelnemers gaf dat aan als reden. 

Mede-oprichtster van het platform Isabelle Finet: “De drang naar personalisatie, zie je ook in andere sectoren. Mensen willen niet langer gestuurd worden vanuit de grote merken en bedrijven. Ze willen hun eigen emoties kunnen leggen in wat ze doen en dragen. Dat verklaart het succes van de makerscultuur in het algemeen, en van de naaicultuur in het bijzonder”, zegt ze.

Naaien en bloggen

Tenslotte is ook de combinatie van naaien en bloggen razend populair. Al langer in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, maar nu komen er ook steeds meer Belgische naaiblogs bij. Een aantal voorbeelden voor wie nog op zoek is naar naai-inspiratie van eigen bodem:

1. Emma & Mona

Opgericht door Griet De Smedt, mama van de tweelingzussen Emma en Mona. Op haar blog legt ze onder andere uit hoe je een hippe rugzak met marmerpatroon maakt en sweaters met fluoprint. (br.hln)

Saint Laurent brengt extravagante kerstcollectie uit

Als er één ding is dat we geleerd hebben de voorbije jaren, is het dat je nooit te cool bent om van Kerstmis te houden. Nog inspiratie of wat last minute versiering nodig? Dan hebben we misschien een ideetje.

Dat de modewereld af en toe wat extravagant kan zijn tijdens de feestdagen, moeten we je niet meer vertellen. Zo verkocht juwelenlabel Tiffany & Co dit jaar bijvoorbeeld nog een peperdure adventskalender. Maar ook het Franse modehuis Saint Laurent springt mee op de kar en brengt een kerstcollectie uit. 

Zo kan je dus - nog net op de valreep - je kerstboom versieren met stuks ontworpen door Saint Laurent of zelf een kleine Nordmann-kerstboom kopen die gemaakt werd met lichtjes in de vorm van Saint Laurent Ornamenten. Daarnaast brengt Saint Laurent een chocoladen goudstaaf uit die gemaakt werd door de Franse chocolatier en banketbakker Pierre Hermé. 

De prijzen voor de collectie variëren tussen de 340 en 2.700 euro. De collectie is vanaf nu zowel online als in de speciale Rive Droite winkel aan de Rue Saint Honoré 213 in Parijs beschikbaar.  (br.hln)

‘Winkelhieren’ verkozen tot woord van het jaar

Het publiek kon het voorbije jaar zoals gewoonlijk nieuwe woorden insturen die kans maakten op de titel van het Woord van het Jaar 2019. Van Dale distilleerde 19 genomineerden uit de inzendingen. Naast ‘winkelhieren’ ging het om ‘babytheek’, ‘bezorgschaamte’, ‘boomer’, ‘dampdode’, ‘egelwegel’, ‘ecopopulisme’, ‘foertformatie’, ‘jagger’, ‘jeukrups’, ‘klimaatspijbelaar’, ‘lawaaiflitspaal’, ‘planepoolen’, ‘pretpedagogie’, ‘restregering’, ‘sorrymuseum’,  ‘splinterkind’, ‘toiletplant’ en ‘verthuizen’.

Vlamingen konden van 10 tot en met 16 december hun stem uitbrengen. Dat hebben uiteindelijk bijna 9.000 mensen effectief gedaan. Zo’n 33 procent koos voor het woord ‘winkelhieren’. ‘Klimaatspijbelaar’, waarmee wordt gedoeld op een leerling die spijbelt van school om de politiek te attenderen op de klimaatproblematiek, eindigde tweede met 17 procent van de stemmen. Op de derde plaats - en met 9 procent - staat het woord ‘egelwegel’, een doorgang voor egels tussen twee tuinen.

‘Boomer’ woord van het jaar in Nederland

Onze noorderburen hadden met 41,8 procent van de stemmen een duidelijke voorkeur voor ‘boomer’ als hét Van Dale Woord van het Jaar 2019. Dat woord wordt vooral gebruikt door jongeren, die daarmee doelen op een persoon van oudere leeftijd, met ouderwetse denkbeelden of conservatieve opvattingen. In het verleden werd de Woord van het Jaarverkiezing in ons land onder andere gewonnen door de woorden moordstrookje (2018), koesterkoffer (2017), samsonseks (2016) en kraamkost (2015). (br.hln)

Levensgroot standbeeld Kuifje voor bijna 170.000 euro verkocht

Een standbeeld van Kuifje en Bobbie is gisteren geveild voor 168.000 euro (kosten inbegrepen). Dat meldt veilinghuis Millon België in een persbericht. Het standbeeld, 186 cm hoog, is een werk van beeldhouwer Nat Neujean uit 1976. Van het beeld bestaan verschillende exemplaren. In dezelfde veiling werden nog verschillende andere voorwerpen geveild die gelinkt zijn aan de Belgische strip.

Zo werden er nog meer Kuifje-stukken geveild, zoals een WWF-kistje met daarin tien litho’s. Dat ging onder de hamer voor 20.000 euro (zonder kosten). Er werd 19.000 euro (eveneens zonder kosten) betaald voor een exemplaar van “On a marché sur la Lune”, uit 1971, met een tekening van Kuifje en een opdracht en handtekening van Hergé en opdrachten van in totaal zeven astronauten.

Een prent van Guust Flater die in juli 1969 in het striptijdschrift Spirou verscheen werd voor 54.000 euro (zonder kosten) verkocht.

Een illustratie van Morris waarop Lucky Luke te zien die een sigaret afslaat, werd voor 25.000 euro (zonder kosten) verkocht.

De veiling bestond in totaal uit 182 loten. (br.hln)

Je kind een moeilijke slaper? Onze opvoedkundige weet raad

Regelmatig leggen we een vraag voor aan een van onze experts. Vandaag: “Mijn dochter (7) wil al twee jaar niet gaan slapen. Wat kan ik doen?”

Ilse De Block, directeur van de Opvoedingslijn: “Twee jaar lang elke avond, dat is heel belastend voor jullie als ouders. En niet te vergeten, ook voor de andere kinderen in het gezin. Vaak sluipt zo’n slechte gewoonte er ongemerkt in. Is er iets gebeurd, rond haar vijfde? Is ze bang geworden, waardoor ze moeilijk in slaap kon vallen?”

“Er wordt vaak veel aandacht besteed aan het avondritueel, maar weet goed: jij als ouder kan je kind niet dwingen om te slapen. Ze zal het zelf moeten leren. Het is nu een kwestie van doorbijten. Ze is al zeven en begrijpt dus veel. Ga met haar aan tafel zitten. Dat doe je niet als het bedtijd is, maar op een rustig moment overdag. Bespreek met haar dat het zo niet verder kan, en dat er iets moet gebeuren. Veel kans dat ze dit zelf graag anders ziet. Waarom kan ze niet slapen? Wat moet er gebeuren om haar te helpen? Het is essentieel dat jij de leiding neemt en niet in een bestraffende rol gaat zitten. Geef aan dat je weet dat het niet prettig zal zijn, maar dat ze even door de zure appel moet bijten om te bereiken wat jullie willen: een harmonieuze avond die voor iedereen in het gezin prettig verloopt. Je kan met haar een stappenplan afspreken: de eerste keer kan je nog twee keer per avond naar boven komen, dan bouw je af naar één keer … Laat haar voelen dat je begrijpt dat het moeilijk is, maar dat het niet anders kan. Als jij je kordaat opstelt, zal ze zich veel meer gerustgesteld voelen dan als je blijft toegeven.”

“Het is een erg vermoeiend, lang aanslepend probleem. Het kan zeker ook geen kwaad om je te laten ondersteunen. Bij een opvoedingswinkel in je buurt kan je terecht voor extra begeleiding.” (br.hln)

Vlieg nu maar, Panamarenko. Portret van een Belgisch icoon

Panamarenko is niet meer. De beroemde Antwerpse kunstenaar, echte naam Henri Van Herwegen, is gisterenavond op 79-jarige leeftijd overleden. Panamarenko wordt gezien als een van de belangrijkste Belgische artiesten van de 20e eeuw. Maar Henri Van Herwegen was veel meer dan alleen een kunstenaar. Hij was tegelijk ingenieur, uitvinder, visionair en dichter. Of het nu om zeppelins, onderzeeërs of vliegtuigen ging, Panamarenko was telkens op zoek naar de symbiose tussen kunst en techniek.

Henri Van Herwegen wordt geboren in Antwerpen op 5 februari 1940. Zijn vader is elektro-ingenieur, zijn grootvader architect. Al van jongs af aan wordt hij dus omringd door techniek en ruimtelijke constructies. Van 1955 tot 1960 studeert hij aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. De jonge Henri is echter ook aan te treffen in de wetenschappelijke bibliotheek van de Scheldestad, waar hij zich op eigen houtje verdiept in de natuurwetenschappen. Vrij vlug begint hij de droom te delen van de mythologische figuur Icarus: het vliegen op eigen kracht.

In de jaren 60 wordt Henri ‘Panamarenko’. Zijn artiestennaam is een samentrekking van drie dingen: ten eerste de luchtvaartmaatschappij PanAm (‘Pan American Airlines and Company’), ten tweede het land Panama en ten derde Panteleimon Ponomarenko, een politicus uit de voormalige Sovjet-Unie, een naam die Van Herwegen hoorde op de radio. Zijn eerste werken leunen aan bij de pop-art. En dan groeit Panamarenko helemaal uit tot een begeesterende artiest.

Wondere wereld

Vanaf de jaren 70 creëert hij schaalmodellen van talrijke imaginaire voertuigen: vliegtuigen, ballonnen, helikopters, duikboten, vliegende tapijten, vogels. En dat in alle mogelijke originele en verrassende vormen. Altijd spectaculair, altijd een combinatie van kunst en technologie. 

Eén van zijn belangrijkste werken is de “Aeromodeller”, een luchtschip van 28 meter lang. Het gevaarte heeft de hele wereld rondgereisd en zit nu in de collectie van het Gentse S.M.A.K. De “Aeromodeller” is het startschot voor de bouw van een hele reeks vlieg-, vaar en rijtuigen. 

De kunstenaar laat vaak in het midden of ze echt functioneren, maar test er ook enkele uit. Vooral met de verschillende versies van zijn gemotoriseerde rugzakken tracht hij echt op te stijgen. In 1996 stelt hij in Antwerpen zijn stalen duikboot Nova Zemblaya voor. Het doel van het ontwerp is ermee naar Spitsbergen te varen, maar dat blijkt niet haalbaar.

Vreemde schoonheid

“Zijn wondere wereld houdt het midden tussen pure wetenschap, technisch vernuft en kinderlijk enthousiasme”, zo klinkt het mooi samenvattend op zijn website. “Telkens spectaculaire constructies van vreemde schoonheid, tegelijk speels en indrukwekkend.”

Verschillende kunstwerken vinden hun weg naar het openbaar domein, zoals Batopillo in Hasselt en Pepto Bismo in de Antwerpse Seefhoek. De Vlaamse overheid koopt verschillende werken aan, die ook tentoongesteld worden. Zo is het “Vliegend Eiland” te zien in het Vlaams parlement.  De kunstenaar wordt in 1994 vereeuwigd in een nummer van de Limburgse rockgroep Noordkaap.

Einde van artistieke loopbaan

Panamarenko huwt in 2003 met de 34 jaar jongere Eveline Hoorens, die met haar familie de ambachtelijke koffiebranderij Hoorens runt in het Oost-Vlaamse Michelbeke.

Op 5 februari 2005 wordt Panamarenko 65 jaar. Op het stadhuis van Antwerpen wordt hij plechtig ontvangen door burgemeester Patrick Janssens, die hem prijst voor zijn “onaangepast gedrag, ook wel creativiteit genoemd”. Datzelfde jaar verschijnt het lexicon “Copyright Panamarenko”. De Vlaamse overheid weet op een veiling in Londen beslag te leggen op de legendarische Prova Car van Panamarenko, die een stek krijgt in het Antwerpse Museum voor Hedendaagse Kunst (M HKA).

Eind september 2005 opent in Brussel een grote overzichtstentoonstelling, waar Panamarenko het einde van zijn artistieke loopbaan aankondigt.

De vzw “Panamarenko Collectief” ziet begin maart 2006 het levenslicht. Het collectief wil het oeuvre van de kunstenaar promoten, toegankelijk maken, bestuderen, archiveren en verspreiden. Het jaar daarop schenkt Panamarenko het pand in de Antwerpse Seefhoek waar hij het grootste deel van zijn leven heeft gewoond en gewerkt, aan het M HKA. Het pand was sinds de dood van Panamarenko’s moeder onderkomen geraakt, onder meer omdat de kunstenaar zijn papegaaien alle vrijheid gaf. Het wordt opgeknapt en is intussen te bezoeken in rondleidingen voor kleine groepjes.

Naar aanleiding van de 80ste verjaardag van de kunstenaar in 2020 zijn in Antwerpen al diverse activiteiten voorzien, met in januari een pop-up expo in galerij Campo en Campo en in het najaar een tentoonstelling in virtual reality en een overzicht van zijn leven in het M HKA. (br.hln)

Meer orde in huis? Dit zijn de allerbeste tips van BV-opruimcoach Nele Colle

Voor haar 45ste verjaardag kreeg Karen Damen wel een heel bijzonder cadeau. De ex-rosse van K3 kreeg onlangs opruimcoach Nele Colle over de vloer, over wie ze laaiend enthousiast was. Wij konden haar strikken voor haar allerbeste opruimtips.

“Bepaal voordat je begint met opruimen welke functie elke kamer, kast of lade heeft. Welke activiteiten gaan hier door? En dus ook: welke spullen horen hier en welke niet? Dat moet je eerst goed afbakenen. Doe je dat niet, dan komt er zonder twijfel van alles in die kamer terecht.

Als je begint op te ruimen, probeer je spullen dan te verdelen in categorieën. Verzamel eerst alles, en verdeel daarna in hoopjes per categorie. Ga pas daarna selecteren en hou die categorieën samen.

Werk verticaal en leg zo weinig mogelijk op en achter elkaar. Net zoals Marie Kondo leg ik mijn kleding verticaal in lades. Zo zie je meteen wat je hebt en behoud je het overzicht. Zorg dat je je spullen zo opbergt dat je meteen ziet wat je hebt. Anders vergeet je ze en worden ze niet gebruikt. Frietketels of reiskoffers hoef je uiteraard niet verticaal te sorteren of meteen te zien, die spullen vergeet je niet.  

Beschik je niet over lades, gebruik dan labels om orde te scheppen in je spullen of werk op andere manieren visueel. Stop bijvoorbeeld alle mutsen of handschoenen in een bak, en label die vooraan. Zo heb je nog altijd een overzicht van wat je in huis hebt en het maakt het ook makkelijker voor je huisgenoten om spullen terug te vinden.

Zorg ervoor dat je zo weinig mogelijk handelingen moet uitvoeren. Stop schoenen bijvoorbeeld niet in een schoenendoos en werk met bakjes en mandjes. Een deksel hoef je zelfs niet te gebruiken. Zo hou je je spullen tezamen, kan je er ook makkelijk aan en verspil je geen energie. Je hoeft immers niet na te denken over wat je waar hebt gelegd waardoor je uiteindelijk ook minder tijd steekt in het opruimen zelf of eindeloos zoeken naar spullen.

Ga bewuster om met je spullen. Je kan alleen maar ontspullen en je huis opgeruimd houden als je ook bewuster koopt en omgaat met wat je al hebt. Want wat je binnenhaalt, moet je ook weer een plaats geven. Ook naar duurzaamheid toe is het belangrijk om niet onnodig veel spullen te kopen die je ietsje later toch weggooit. Iets kopen mag je dan wel instant blij maken, zodra het nieuwe eraf is verdwijnt dat gevoel weer. 

Loop ook eens langs tweedehandswinkels en breng je oude spullen naar een kringloopwinkel. Zo geef je ze een tweede, en misschien zelfs een derde leven. Een handige site is www.waarkanikmetmijnspullenterecht.be. Daar vind je een hele hoop initiatieven van kring- tot ruilwinkels.

Wijs ook horizontale oppervlaktes zoals tafels een bepaalde functie toe. Zo vermijd je dat er van alles en nog wat op belandt.

Als je een bepaald systeem hebt dat werkt, dan hoef je dat niet per se te veranderen. Als je nieuwe gewoontes aankweekt of je opruimsysteem verandert, probeer dan om zo dicht mogelijk bij je oude gewoontes te blijven. Dan zal de aanpassing vlotter verlopen. Gemiddeld duurt het 60 dagen om een nieuwe gewoonte aan te leren, geef jezelf en je huisgenoten dan ook de tijd om aan daaraan te wennen. 

Aanvullend daarop: hou het tempo erin maar geef jezelf ook tijd om je huis op te ruimen. Marie Kondo ruimt een heel huis op in één maand, maar dat kan alleen als er cameraploeg met zijn neus op staat. Een halfjaar tot 2 jaar is een veel realistischer doel. Maar hou wel de vaart in je opruimmomentjes: als je te lang twijfelt, hou het nog even. Dat komt wel, soms een dag later, soms een jaar, maar blijf er bewust mee bezig.” (br.hln)

Schilderij van Klimt na 23 jaar teruggevonden... in tuin van museum waar het verdween

Een vermoedelijk schilderij van de Oostenrijkse kunstenaar Gustav Klimt is na bijna 23 jaar terug opgedoken. “Bildnis einer Frau” werd in een museum in Piacenza gevonden, nadat het daar in 1997 verdwenen was. Tuinmannen vonden het gisteren toen ze aan het opruimen waren.

Het schilderij lag in een holte in een muur rond het binnenhof van het museum Ricci Oddi. De holte zat achter een kleine metalen deur die overwoekerd was. “Ik kwam van het middageten terug toen de tuinmannen me riepen”, zei Dario Gallinari, een medewerker van het museum. “Ik dacht dat het een grap was.” Het schilderij was in een zwarte vuilniszak verpakt. Gallinari dacht naar eigen zeggen meteen aan een Klimt: “Ik heb het oog van een expert.”

Met trillende handen gaf de man het schilderij aan de veiligheidschef van het museum, die de politie erbij haalde. Het kunstwerk verkeert in goede toestand en is niet beschadigd. Het wordt nu bij de politie onderzocht, maar er is veel kans dat het echt verklaard wordt, aldus Gallinari. 

Dieven lieten in 1997 enkel kader achter

Hoe het schilderij in de holte terechtkwam, is nog onduidelijk. Het portret van een vrouw verdween in februari 1997 uit het museum. De vermoedelijke dieven lieten toen enkel het kader achter.

‘Bildnis einer Frau’ of ‘Portret van een vrouw’ maakt deel uit van een reeks van vrouwenportretten die Klimt (1862-1918) tussen 1916 en 1918 geschilderd zou hebben. (br.hln)
 

Hoogbegaafde Laurent (9) gaat studeren aan ‘beste universiteit ter wereld’ in VS

De 9-jarige Laurent Simons verruilt de Technische Universiteit van Eindhoven zo goed als zeker voor een topuniversiteit in de Verenigde Staten. Dat heeft zijn vader gisteravond gezegd in het Nederlandse programma Pauw. Het vertrek van zijn zoontje uit Nederland is mede ingegeven door een Vlaams-Nederlands cultuurprobleem, zo blijkt.

Om welke Amerikaanse universiteit het gaat, wilde Alexander Simons niet zeggen. “Dat is confidential (vertrouwelijk, red.). Daar zijn afspraken over gemaakt met bepaalde personen. Het is al vrij ver gevorderd maar het is not done erover te praten.’’

De kans was volgens de vader te mooi om te laten lopen. “Als je een aanbod in je schoot geworpen krijgt om te gaan samenwerken met de beste universiteit ter wereld dan zou het niet slim zijn om daar geen gebruik van te maken. Je zit dan gewoon aan de top van de top.’’ 

Naast het niveau is ook de begeleiding van wonderkinderen beter in de Verenigde Staten, zei Simons. “In Amerika doen ze echt heel veel om zulke kinderen naar de universiteit te sturen. Zelfs bij een kind dat nog stukken minder slim is dan Laurent.’’

Verlegen

Zijn karakter en Belgische achtergrond speelden de 9-jarige bachelorstudent ook parten aan de TU Eindhoven. Dat bleek uit een voorbeeld dat zijn vader noemde. “Nederlandse studenten zijn brutaal, Laurent is verlegen. Als hij met een vraag zit, klopt hij op de deur van de docent en vraagt of die een paar minuten tijd heeft maar wordt dan weggestuurd.” Daar kan Laurent niet goed tegen. “Hij kan zichzelf niet verdedigen en beschermen als hij negatieve energie over zich heen krijgt.”

Laurent stond op het punt af te studeren als bachelor Electrical Engineering maar stopte maandag na onenigheid over het studietempo. Zijn ouders wilden graag dat hij zou afstuderen vóór zijn tiende verjaardag, op 26 december, maar de universiteit achtte die einddatum niet haalbaar. Dit vanwege het aantal tentamens dat Laurent nog zou moeten halen.  De onderwijsinstelling stelde een studieplan voor waarmee de 9-jarige zijn studie medio 2020 zou kunnen voltooien.

Onbegrijpelijk, vinden zijn ouders. “Als we het advies van de universiteit hadden gevolgd dan had Laurent nog acht maanden langer moeten studeren. Terwijl hij één vak per week doet en de totale studie in negen maanden tijd’’, vertelde moeder vol ongeloof. 

Een verschuiving van de afstudeerdatum was ook niet uit te leggen geweest aan Laurent, zei zijn vader. “Als een vak langer dan een week duurt, gaat hij zich vervelen. Laurent moét uitgedaagd worden omdat hij zo slim is. Bovendien zou het tijdschema van de universiteit zijn plannen doorkruisen. Hij had al een heel vervolgscenario in zijn hoofd.’’

Robotica

De 9-jarige weet volgens zijn vader ook al precies wat hij later wil worden. “Laurent heeft geen bepaald beroep op het oog maar wil wetenschapper worden. Zijn droom is dat hij kunstorganen kan maken. Robotica, cyberachtige lichamen bijna richting onsterfelijkheid. Beetje electrical engineering nodig, beetje geneeskunde. Het is dus niet zo dat hij deze studie wil afronden en dan bijvoorbeeld televisies gaat maken bij Philips.’’  

In dat licht zou het voor de hand liggen als Laurent gaat studeren aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Cambridge bij Boston. Dat staat bovenaan de QS-lijst van beste universiteiten ter wereld en beschikt over een opleiding tot electrical engineering én een Robotics-team. De ouders van het wonderkind zullen hun zoon volgen naar de Verenigde Staten, zo lieten ze gisteravond weten. (br.hln)

Kan een katten­allergie afnemen door veelvuldig contact met katten?

Dat zul je altijd zien: heb je eindelijk de ware Jacob gevonden, blijkt hij allergisch voor je kat. En die gaat dus echt niet de deur uit. Maar zou zijn allergie minder kun­nen worden, als hij maar lang genoeg wordt blootgesteld aan het dier?

Naar schatting 15 procent van de bevolking heeft last van een allergie tegen huisdieren, pollen of huisstofmijten, waarvan een groot deel tegen een combinatie hiervan. De allergie kenmerkt zich door een loopneus of verstopte neus, niezen en geïrriteerde ogen en soms ook kortademigheid. Iemand met een kat in huis merkt soms pas na een vakantie van weken dat die de bron is van de klachten. De oorzaak is een verkeerd gerichte reactie van het afweersysteem tegen ‘onschuldige’ eiwitten, die de kat uitscheidt via klieren en verspreidt via huidschilfers of urine.

In reactie op deze zogeheten ‘allergenen’ maakt het lichaam afweerstoffen aan, waaronder het irriterende histamine, maar ook stoffen die chronische allergische ontsteking van ogen, neusslijmvlies en luchtwegen veroorzaken.

Kan zo’n allergie door frequente blootstelling minder erg worden? Nee, zegt internist-allergoloog Maurits van Maaren. “Een allergie ontwikkel je meestal al op kinderleeftijd, dan wordt namelijk het immuunsysteem afgesteld, en zodra je haar eenmaal hebt, gaat een allergie niet meer vanzelf over.” Het kan zijn dat ze mild blijft, vertelt Van Maaren, maar er is ook een risico dat het erger wordt, tot allergische astma met verergerende aanvallen aan toe.

“In die heftigste vorm zijn symptoombestrijders zoals oogdruppels en inhalatiemedicatie nauwelijks nog effectief. Vandaar dat juist het omgekeerde wordt geadviseerd: zo min mogelijk blootstelling aan allergenen.”

Reactie blokkeren

Wordt het dan toch ‘de ware Jacob of de kat?’ Misschien toch niet. Er bestaat namelijk wel een manier om het immuunsysteem te herprogrammeren: immuuntherapie. De eerste immuuntherapie tegen allergie werd al in 1911 gegeven, met een extract van pollen. Na WO II werden er de eerste systema­tische studies naar gedaan en pas sinds de jaren 90 begrijpen we enigszins hoe het werkt, vertelt Van Maaren.

Bij immuuntherapie krijgt de allergische persoon het betreffende allergeen één keer in de vier weken onderhuids ingespoten, of in smelttabletvorm dagelijks toegediend. Het immuunsysteem maakt dan afweerstoffen aan die de allergenen wegvangen en daardoor de allergische reactie blokkeren of verhinderen, vertelt allergie-onderzoeker Willem van de Veen. Ook worden er regulerende immuuncellen aangemaakt, die het immuunsysteem wat toleranter maken voor het allergeen. Dit effect blijft in principe bestaan nadat de therapie is beëindigd.

De therapie vraagt wel de nodige toewijding: drie jaar lang elke drie weken een injectie of elke dag een tablet of druppels. Bij lang niet iedereen werkt dat even goed. Grofweg de helft van de patiënten reageert er nauwelijks op.

En allergoloog Van Maaren heeft voor allergische kattenbezitters nog slecht nieuws: “Een officiële contra-indicatie is het niet, maar in principe schrijven we de therapie alleen voor aan mensen die bijvoorbeeld in de thuiszorg werken en daarin belemmerd worden door hun allergie.” Het effect weegt bij kattenbezitters niet op tegen de bijwerkingen. “We gaan mensen geen dure behandeling van drie jaar geven als we er niet achter staan. Mensen met klachten waartegen medicatie niet werkt, zijn uiteindelijk alleen gebaat bij: de kat de deur uit.” (br.hln)

Meer dan helft van bijensoorten in ons land is verdwenen, of met uitsterven bedreigd

Meer dan de helft van de bijensoorten in België is met uitsterven bedreigd (33 procent), komt niet meer in ons land voor (12 procent) of is ‘bijna bedreigd’ (7 procent). Dat blijkt uit het wetenschappelijke project BELBEES. Het project heeft een ‘Rode Lijst van Bijen in België’ opgesteld. De laatste evaluatie van de bijen in België vond 26 jaar geleden plaats, en ondertussen kent hun achteruitgang steeds meer oorzaken.

De Rode Lijst van de Belgische bijen werd opgesteld volgens de methodologie van de Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN). Nu we weten welke soorten het sterkst bedreigd zijn, kan men een breed gamma aan beschermingsmaatregelen nemen, die de toestand van alle soorten moet verbeteren.

Bepaalde streken in België staan bekend om hun grote soortenrijkdom (Zandig Vlaanderen, de oostelijke Kempen, de omgeving van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, Condroz, Fagne-Famenne-Calestienne, Gaume), maar bepaalde lokale hotspots verdienen ook aandacht. Het gaat dan vaak om bijzondere habitats, zoals kalkgraslanden of heideterreinen die sterk bedreigd zijn, en dus prioritair beschermd en hersteld moeten worden.

De achteruitgang van de bijen is te wijten aan verschillende menselijke ingrepen, waaronder het verlies en de versnippering van leefgebieden. Dit is het gevolg van de intensivering van de landbouw (het gebruik van meststoffen en pesticiden) of van de verstedelijking, maar ook van de klimaatverandering.

Vlaamse rode Lijst

Nu de Belgische Rode Lijst klaar is en een goede stand van zaken geeft voor heel België, engageert Natuurpunt zich om aan een Vlaamse Rode Lijst van bijen te werken. Dit is nodig om tot een juridisch relevant document te komen, omdat soortbescherming gewestelijke materie is. De meeste specialisten van wilde bijen in Vlaanderen zijn werkzaam bij Natuurpunt en/of actief als vrijwilliger bij Aculea, de wilde-bijenwerkgroep van Natuurpunt. Mits de noodzakelijke ondersteuning door de overheid kunnen zij doorgaan met hun pionierswerk in het verzamelen van de noodzakelijke gegevens rond verspreiding en ecologie van wilde bijen.

De Rode Lijst werd opgesteld in samenwerking met de Université de Mons, Natuurpunt, Université de Liège, Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen, Université libre de Bruxelles en Natagora (natuurbeschermingsorganisatie actief in Brussel en Wallonië nvdr.). (br.hln)

De coltrui is overal: maar kan ook elke man hem dragen?

De coltrui was vorige winter al populair, dit jaar is er werkelijk geen ontkomen aan. Wout van Aert draagt hem op de rode loper, Ruben Van Gucht en Aster Nzeyimana op tv, Conner Rousseau en Sammy Mahdi in het parlement. Kan elke man hem dragen? 

Volgens Wikipedia dateert de coltrui uit de 15e eeuw en werd hij vanaf de 19e eeuw veel gedragen door zeelieden en arbeiders om hun nek te beschermen tegen de koude. Vanaf de 20e eeuw namen artiesten en intellectuelen hem op in hun garderobe en sinds de ‘normcore’-stijl van wijlen Steve Jobs populair werd in 2016 draagt haast elke man de trui met opgerolde kraag. 

En dat zint modekenners gelukkig. Zo schreef Cécile Narinx, moderedactrice van de Volkskrant, dat een coltrui altijd goed is. “Het staat iedereen, verbloemt kalkoennekken en onderkinnen en geeft instant een intellectuele zweem.” Ook NINA-styliste Sarah Roelstraete is fan omdat de coltrui volgens haar bijzonder veelzijdig is. “Je kunt het klassieker dragen onder een kostuum als alternatief voor een hemd, maar net zo goed stoerder onder een sweater met ronde hals en een hippe bomberjack.”

“Belangrijke voorwaarde is wel dat je het materiaal en de hoogte van de col afstemt op je figuur. Wie wat zwaarder is, kiest bijvoorbeeld beter voor een wat groffer gebreide trui die minder aftekent. Beschik je niet over een scherpe kaaklijn of heb je een wat kortere nek, dan is een exemplaar met een kortere kraag mooier. De hoge coltrui vestigt namelijk alle aandacht op je gezicht, wat niet voor iedereen even flatterend is. Ook belangrijk is dat het aangeschafte exemplaar vervaardigd is van een kwalitatief materiaal. Dat hoeft gelukkig niet duur te zijn, merinowol en kasjmier kom je tegenwoordig ook gewoon tegen in grotere ketens. Qua kleuren kan je alle kanten uit, hoewel je met basistinten zoals zwart, donkerblauw en (licht)grijs altijd goed zit.” (br.hln)

Chanel bouwt appartement van Coco Chanel na voor nieuwe show

Karl Lagerfeld pakte zijn modeshows graag groot uit. Zijn opvolger, creatief directeur Virginie Viard, wil die traditie duidelijk voortzetten. Zij bouwde in Parijs een gigantisch decor dat een kopie moest zijn van het appartement van Coco Chanel.

Deze week vond de Chanel Métiers d’Art 2019-2020 collectie plaats. Deze show wordt elk jaar buiten de gewone modeweken georganiseerd en heeft als doel de verschillende ateliers en hun vakmanschap in de bloemetjes te zetten. Afgelopen jaren vond het event al plaats in New York, Hamburg, Mumbai, Edingburgh, Dallas en Salzbug. Maar Viginie Viard - die sinds het overlijden van Karl Lagerfeld aan het roer staat van Chanel - keerde terug naar de roots van het Franse label: Parijs. 

Dat mag je letterlijk nemen. De show kreeg zelfs de naam 31 Rue Cambon, een verwijzing naar het adres van het hoofdkwartier, de iconische boetiek én het appartement van Coco Chanel. 

Voor het decor riep Viard de hulp in van filmmaakster Sofia Coppola – die onlangs ook een korte documentaire over het modehuis maakte. En het duo is duidelijk all out gegaan. De volledige ruimte werd een gigantische kopie van het appartement, inclusief de typische kroonluchters en elegante trap. 

Ook de collectie an sich zorgde voor een kleine flashback. Van tweed tot mantelpakjes en parelkettingen: alle klassieke elementen passeerden de revue op de catwalk.  (br.hln)

Let op wat je zegt: hond verstaat ons beter dan we denken

“Zit”, “af” en “pootje” zijn wellicht de meest voorkomende bevelen die baasjes uitdelen aan hun hond. Toch zou het woordenboek van de gemiddelde viervoeter gerust uitgebreid kunnen worden: honden letten immers veel beter op dan we voorheen dachten.

Wat gebeurt er als de klassieke bevelen niet langer uitgedeeld worden door het baasje van de hond, maar op een andere manier worden uitgesproken door een vreemdeling? Zou de hond het verschil dan opmerken? Dat vroegen enkele wetenschappers zich af waarna ze op onderzoek uitgingen. Wat bleek? De viervoeters spitsten wel degelijk hun oren voor nieuwe stemmen en woorden.

De oren spitsen mag overigens letterlijk genomen worden: het was een van de reacties waarmee de onderzoekers rekening hielden. Verder nog keken ze of de honden naar oogcontact zochten. Beide reacties werden gelinkt aan verhoogde aandacht. Wanneer de viervoeter wegkeek, nam zijn aandacht af.

In totaal werden er 42 honden gefilmd terwijl ze naar verschillende audiofragmenten luisterden. Die audiofragmenten werden ingesproken door mannen en vrouwen van verschillende leeftijdscategorieën. Geen bevelen maar wel de (Engelse) woorden “hid”, “had” en “who’d” werden uitgesproken; woorden die bijzonder hard op elkaar lijken.

Telkens als een nieuw woord werd uitgesproken, spitsten de honden hun oren. Maar wanneer hetzelfde woord herhaald werd, verloren de meeste viervoeters snel hun interesse. “Ik was verrast hoe goed sommige honden reageerden op onbekende stemmen”, aldus Holly Root-Gutteridge, onderzoeksleider en professor Cognitieve Gedragswetenschappen aan de universiteit van Sussex. “Ze begrijpen meer dan we denken.”

Begrip?

De wetenschappers kunnen natuurlijk niet aantonen dat honden werkelijk begrijpen wat we zeggen, wél toont het onderzoek aan dat honden luisteren, zelfs wanneer we niet tegen hen of over hen praten. (br.hln)

Meeste Vlamingen willen 2 kinderen, maar daar komen we steeds minder aan

Een meerderheid van de Vlamingen tussen 18 en 50 jaar ziet een gezin met 2 kinderen nog steeds als het gewenste gezinsmodel. Dat is al drie decennia het geval, zo blijkt uit het rapport ‘Kinderwens in Vlaanderen’ van Statistiek Vlaanderen. In realiteit ligt het gemiddeld aantal kinderen per gezin ondertussen wel iets lager op 1,9. 

De studie toont aan dat 57% van de mannen en 55% van de vrouwen tussen 18 en 50 jaar het liefst 2 kinderen wil. Een kwart van de heteroseksuele koppels wil een gezin met 3 of meer kinderen, 1 op de 10 wil het liefst bij één kind houden. Dat cijfer ligt voor vrouwen iets hoger.

Toch zijn het gemiddeld vooral mannen die minder kinderen willen dan vrouwen. Ongeveer 65% van de Vlamingen wil evenveel kinderen als zijn of haar partner. Bij de koppels waar de kinderwens niet overeenstemt, komt dat meestal omdat de man minder baby’s wil. 22% van de vrouwen geeft aan dat hun partner minder kinderen wil. Bij mannen is dat slechts 12%. Wanneer de partner minder kinderen wil, blijkt dat ook daadwerkelijk een remmend effect te hebben op de eigen kinderwens. De minderheid - 7% van de vrouwen en 8% van de mannen - wil kinderloos blijven.

Uit een data-analyse blijkt voorts dat enkel bij mannen een opleidingsniveau een rol speelt in hun kinderwens: hoogopgeleide mannen willen gemiddeld meer kinderen dan laagopgeleide mannen. Bij vrouwen speelt herkomst dan weer een rol. Dames die in België zijn geboren, willen en verwachten minder kinderen dan vrouwen met een buitenlandse herkomst. (br.hln)

De reden waarom veel mensen aan sexting doen, is best verrassend

Sexting, volgens Van Dale “het versturen van seksueel getinte boodschappen en foto’s via sms”, hoeft voor veel mensen niet tot seks te leiden. Dat blijkt uit een kleinschalige studie van de Texas Tech University die deelnemers vroeg naar de reden waarom ze aan sexting doen.

Eén op de drie Belgen zou al eens een seksueel getinte foto, bericht of video verstuurd hebben. Voor jongeren gaat dat richting de helft, een kwart wanneer het enkel om foto’s gaat. Een recente internationale studie wees uit dat het fenomeen tussen 2009 en 2016 met 2,6% gestegen is. Omdat meer mensen een smartphone hebben, maar ook omdat het steeds meer genormaliseerd wordt. 

Waarom doen we aan sexting?

De onderzoekers van het seksualiteitslab aan de Texas Tech University richten zich voor hun nieuwe studie specifiek op de reden waarom we aan sexting doen. Ze ondervroegen daarvoor 160 mensen tussen 18 en 69 jaar oud en legden hen 3 motivaties voor sexting voor die op basis van eerder onderzoek opgesteld werden:

1. Sexting als voorspel voor daadwerkelijke seks.

2. Sexting om binnen de relatie gerustgesteld te worden dat de ander je nog steeds aantrekkelijk vindt .

3. Sexting met de verwachting dat er iets terug wordt gedaan in een non-seksuele manier zoals een etentje.

Na het analyseren van de antwoorden, bleek dat dat de 3 motivaties allemaal even vaak aangeduid werden. De 2 niet-seksuele redenen werden dus door 66% van de deelnemers ingevuld als voornaamste reden waarom zij aan sexting doen. 

“Persoonlijk vond ik het erg verrassend dat twee derde van de proefpersonen aan sexting blijkt te doen zonder dat ze daarvoor iets seksueel terug verwachten”, legt doctoraatsstudent Kassidy Cox, die het onderzoek leidde, uit. “Dit zou eventueel kunnen aantonen dat sommige mensen sexten, terwijl ze dit eigenlijk liever niet doen, maar het gebruiken als middel om bevestiging te krijgen over hun relatie, om bepaalde onzekerheden weg te nemen of om iets tastbaars - op een niet-seksuele manier - terug te krijgen.” Seksuele oriëntatie, geslacht en leeftijd bleken overigens geen invloed te hebben op de antwoorden van de deelnemers. 

Dat sexting niet voor iedereen rond seks draait, bleek vorig jaar ook al uit een onderzoek. Het Australisch Instituut voor Criminologie ondervroeg toen 579 studenten erover, en veel jongeren gaven toen aan seksueel getinte foto’s of berichten te sturen om hun zelfvertrouwen een boost te geven, of omdat ze het grappig vinden. Niet omdat ze er seks voor in ruil verwachten. 

Risico’s

De laatste tijd is er echter ook veel te doen rond de risico’s die verbonden zijn aan sexting. Vorige week lanceerde Telenet bijvoorbeeld nog de gratis app .comdom. Wie daarin een foto maakt waarop zij of hij (half)naakt te zien is - een zogenaamde ‘sext’ - kan zijn gezicht onherkenbaar maken en/of dat beeld beschermen met een watermerk. Dat bestaat uit de naam en het telefoonnummer van de ontvanger. Voelt die de aandrang om het beeld verder te verspreiden, staat hij dus zelf voor schut. Het telecombedrijf wil de risico’s van sexting daarmee inperken en de privacy van - voornamelijk - jongeren helpen beschermen.  (br.hln) 

Alcoholverslaving kan al voorspeld worden van het eerste glas alcohol dat je drinkt

Voor hun studie observeerden de onderzoekers de hersenactiviteit van muizen in hun laboratorium om de neurologische kant van een alcoholverslaving te achterhalen en wat van mensen dwangmatige bingedrinkers maakt, ofwel mensen die blijven drinken ondanks dat dat negatieve gevolgen kan hebben. 

Daarvoor keken ze aanvankelijk naar de hersenactiviteit van de muizen terwijl ze de eerste keer werden blootgesteld aan alcohol. Ze ontdekten een specifiek circuit in hun hersenen dat ‘strafsignalen’ nabootste ofwel verminderde. Zo hadden de muizen bij wie de hersenactiviteit oplichtte tijdens de eerste keer dat ze dronken, wat strafsignalen simuleerde, minder kans hadden om dwangmatig drinkgedrag te ontwikkelen. Afgenomen elektrische hersenactiviteit, wat de strafsignalen verminderde, maakten de muizen dan weer meer vatbaar voor dwangmatig drinkgedrag. Op die manier konden de onderzoekers dwangmatig gedrag al vooraf voorspellen, afhankelijk van hoe hun hersenen de eerste keer op alcohol reageerden.

“Op basis van van de elektrische activiteit in de hersenen tijdens de allereerste keer dat de muizen alcohol dronken, konden we al vroeg zien welke muizen dwangmatig gedrag zouden stellen en welke niet”, aldus professor farmacologie of geneesmiddelleer en auteur van de studie Cody Siciliano.

Volgens de onderzoekers zou maar liefst 30% van de volwassenen dergelijk dwangmatig gedrag stellen. Met deze resultaten hopen ze nieuwe manieren te vinden om mensen met een alcoholverslaving te helpen. (br.hln)

Belg verbruikte afgelopen oktobermaand 13% meer: zo beperk je je energieverbruik komende winter

Het energieverbruik van de Belgische gezinnen lag in oktober maar liefst 13% hoger dan vorig jaar. Dat blijkt uit cijfers van energieleverancier Essent. Afgelopen maand was zachter dan normaal met een gemiddelde temperatuur van 12 graden Celsius, maar uit gegevens van het KMI blijkt ook dat afgelopen maand somberder was met meer regen en opvallend weinig zon.

“Gemiddeld lag het verbruik van de Belg tijdens de oktobermaand van dit jaar meer dan 13% hoger dan vorig jaar”, vertelt Koen Colpaert van Essent. “Opvallend, want oktober was een zachte maand met een gemiddelde temperatuur die gelijkaardig is aan die van vorig jaar”, aldus Colpaert. Maar oktober was een uitzonderlijke sombere maand. Uit cijfers van het KMI blijkt namelijk dat het de vierde somberste oktobermaand was sinds het begin van de metingen, met erg veel regen en weinig zon. Zo waren er 20 regendagen en scheen de zon maar liefst 25 uur minder dan normaal.

“Qua temperatuur bleef oktober stabiel ten opzichte van andere jaren. Afgelopen oktobermaand zelfs iets warmer dan gemiddeld”, weet Koen Colpaert van Essent. “We merken echter wel dat het verbruik deze oktobermaand iets meer dan 13% hoger lag dan vorig jaar. Het lijkt erop dat de Belg geneigd is de verwarming op te zetten omdat het buiten grijs en somber is, ook al is de temperatuur niet heel laag. De gevoelstemperatuur speelt hier wellicht een rol.”

Wil je je energieverbruik deze winter toch inperken? Dat kan met deze 5 tips:

1. Ontlucht je radiator. De radiator ontluchten aan het begin van de winter zorgt voor een lager verbruik.

2. Verlucht je huis regelmatig. Frisse lucht is vaak drogere lucht en is daarom ook goedkoper om te verwarmen.

3. Hang gordijnen op en doe de rolluiken ’s nachts dicht: gordijnen en rolluiken zijn perfecte isolatoren en houden de koude tegen die ook door de ramen komt.

4. Trek de stekker uit. Wanneer je een apparaat niet gebruikt, kunnen ze in stand-bymodus nog 75% van hun energie verbruiken. Ook een oplader die niet aan een telefoon hangt, verbruikt nog extra energie.

5. Verbruik minder warm water. Een warme douche kan na een wandeling in de kou zeker deugd doen, maar het verwarmen van water kost ook enorm veel energie. Gebruik daarom zeker een energiezuinige douchekop en beperk je tijd onder de douche. (br.hln)