The Verve was een in 1989 opgerichte britpopband. In juni 1997 maakte de band furore met het nummer 'Bitter sweet Symphony'.
The Verve werd in 1989 door Richard Ashcroft opgericht in de Britse stad Wigan. Al snel kreeg de band faam, voornamelijk dankzij de songwriting van Ashcroft en het gitaarspel van Nick McCabe. In 1992 kwam dan ook al de eerste LP van de Band, 'Verve EP' uit bij Hut Records, welke nog altijd wordt gezien als één van de meest experimentele Verve-albums. Nadien werden er albums uitgebracht die de strijd aanbonden met bands als Oasis, Blur en Radiohead.
Drugsdrama's, rechtszaken en gezondheidsproblemen passeerden de revue, maar The Verve bracht vier albums uit en had over de hele wereld diverse grote hits. Desondanks kondigde de band in 1999 aan te stoppen.
Na het uit elkaar gaan van The Verve gingen gitarist Simon Tong en basgitarist Simon Jones door onder de naam The Shining, tezamen met John Squire. Deze band kwam echter nooit echt van de grond. Tong verving indertijd ook nog regelmatig gitarist Graham Coxon in de band Blur.
De vaste gitarist van The Verve, Nick McCabe hield zich voornamelijk op de achtergrond. Enkele malen verscheen hij echter toch nog op het podium met The Music.
Drummer Peter Salisbury werkte nog enkele malen samen met Richard Ashcroft, en werd in 2004 bovendien tijdelijk lid van de Black Rebel Motorcycle Club.
Verve-oprichter Ashcroft had naast de bovengenoemde Salisbury ook enkele muzikale experimenten met B.J. Cole. In april 2000 kwam zijn eerste solo-single uit, 'A Song For The Lovers', welke de nummer 3 in de Engelse top 40 bereikte. De CD's die hierop volgden, hadden geen groot commercieel succes meer. Op 2 juli 2005 viel Richard Ashcroft nog één keer op, toen hij op het Live 8-festival, in samenwerking met Coldplay, het nummer 'Bitter Sweet Symphony' ten gehore bracht.
Nadat de band in april 1999 stopte, werd in juni 2007 een comeback aangekondigd. Aan het einde van de zomer van 2008 werd een nieuw album uitgebracht, en in november hield de band een tour door Engeland en Schotland. Tevens trad de band op zaterdag 31 mei 2008 op op Pinkpop en op 4 juli op Rock Werchter. Op 4 augustus 2008 verscheen de nieuwe single van The Verve, Love is Noise genaamd. Rather Be is de tweede single van het nieuwe album en verscheen in november 2008.
Op 8 augustus 2009 werd bekend dat The Verve voor de derde keer uit elkaar gaat. Gitarist Nick McCabe en bassist Simon Jones beschuldigden Richard Ashcroft ervan de reünie te gebruiken voor zijn soloprojecten. Daarnaast heeft een "bron" in de Sunday Mirror de spanningen tussen Ashcroft en de gitarist en bassist verder uitgeschreven.
"As far as Nick and Simon are concerned The Verve no longer exists. They think Richard was just using the reunion as a vehicle to get his solo career on track. Their management called Simon and Nick in for a crisis meeting in September. They were told that Richard refused to tour or work with them again as long as Nick continued to drink. He quickly cleaned up his act. There have been too many problems to put behind them. If Richard came back with cap in hand theyd tell him to f*ck off."
'Bitter Sweet Symphony' is het meest bekende nummer van The Verve. Het gaf de Britse formatie echter een bittere nasmaak. Het nummer bevatte namelijk een sample van de orkestversie van 'The Last Time' van The Rolling Stones. Dit was aanvankelijk met goedkeuring van de Stones zelf, maar toen het nummer uitkwam vond Allen Klein (die de rechten van 'The Last Time' bezit) dat de sample er te dik bovenop lag, en klaagde The Verve aan. De rechten werden toegewezen aan zijn ABKCO Music, die een aantal licenties van The Rolling Stones beheert. Het resultaat was dat The Verve al het geld dat het verdiend had aan de keren dat het nummer werd gedraaid moest terugbetalen.
als ik een vlinder zou zijn klein van geel satijn zou ik dansen in het zonlicht zou ik me laten varen op de golven van de wind over kleurrijke velden tot ik mijn bestemming vond
Het aantal kinderen dat geboren wordt in een kansarm gezin is op
twaalf jaar tijd verdubbeld. Vooral in steden als Antwerpen en Gent
neemt de armoede toe.
De meest recente armoedecijfers zijn niet echt positief. Vlaanderen
heeft nu een eigen armoederisicobarometer en die toont aan dat nog 1 op
de 8 Vlamingen kansarm is. Echt zorgwekkend zijn de cijfers over
kinderarmoede. In 1997 werd 4 procent van de kinderen geboren in een
kansarm gezin. Dat aantal is in 2009 verdubbeld tot 8,3 procent. Bijna
de helft van die kinderen woont in Antwerpen of Gent, steden waar
bovendien nog een sterke bevolkingsgroei wordt verwacht.
Armoedebestrijding
is volgens het Vlaams regeerakkoord een van de prioriteiten van de
huidige Vlaamse regering. Die keurde vorige zomer een plan goed met 194
acties die de armoede in Vlaanderen moeten terugdringen. Van die 194
acties zijn er nog maar 14 afgerond. Hoewel heel wat andere acties in
uitvoering of in de pijplijn zitten, vindt minister Lieten, bevoegd
voor Armoedebestrijding, dat er dit jaar een tandje bijgestoken moet
worden.
Minister Lieten roept haar collega's in de Vlaamse
regering op om samen een pakket maatregelen uit te werken om de
kinderarmoede aan te pakken. "De stijging van kinderarmoede kunnen we
niet tolereren. Dit is een hypotheek op onze toekomst", zegt de
sp.a-minister. Op 24 maart komt er alvast een rondetafelconferentie met
specialisten om de problematiek verder te bespreken.
Zweedse treinen rijden in twee maand 400 rendieren dood
Zweedse treinen rijden in twee maand 400 rendieren dood
Rendieren krijgen het steeds moeilijker door de Zweedse spoorwegen.
Alleen al in de eerste twee maanden van dit jaar zijn vierhonderd dieren
door treinen doodgereden. Een record volgens de Zweedse nationale radio
(SR) die deze statistieken vandaag publiceerde.
Bijna driekwart van de dieren (278) sneuvelde op de enige
oost-westspoorverbinding in het noordwesten van Zweden: een traject van
circa 130 kilometer tussen Kiruna en de grens met Noorwegen. Volgens de
radio staat het aantal doodgereden beesten gelijk aan een verlies van
15.000 kilo rendiervlees.
Rendieren zijn in Zweden slachtvee en
leven in rondtrekkende kuddes. Waarom er juist dit jaar zoveel dieren
omkomen, is niet duidelijk. Op veel trajecten reden deze winter juist
minder treinen omdat het spoormaterieel niet tegen de extreme vrieskou
was bestand. (br.hln)
Amerikaanse miljonairs vinden zichzelf pas rijk met 7,5 miljoen dollar op de bank
Amerikaanse miljonairs vinden zichzelf pas rijk met 7,5 miljoen dollar op de bank
Amerikaanse miljonairs beschouwen zichzelf pas als rijk wanneer ze
zo'n 7,5 miljoen dollar (5,4 miljoen euro) op hun rekening hebben staan.
Dat blijkt uit een onderzoek van het Amerikaanse beleggingskantoor
Fidelity Investments, dat 1.000 miljonairs ondervroeg.
Bijna de helft van de ondervraagden voelt zich niet rijk genoeg met
slechts een miljoen, en 42 procent vreest met dat bedrag niet genoeg
geld over te houden tot het einde van hun leven. Als ze een bedrag
moeten noemen waarvan ze vinden dat het veel geld is, komen ze uit op
7,5 miljoen dollar.
"Hoe meer geld ze hebben, hoe sneller ze zich
realiseren dat ze nog meer geld nodig hebben", zegt Sanjiv Mirchandani,
de voorzitter van Fidelity Investments.
Sommige honden zijn ware helden. Neem nu de Belgische hond Maybe. Baasje Christine lijdt aan epilepsie en haar hond waarschuwt wanneer ze een nieuwe aanval krijgt. Voor het eerst krijgen Maybe en ook andere superhonden een eigen televisieshow.
Maybe en haar baasje Christine zijn al acht jaar een fantastisch duo. Christine lijdt aan epilepsie en Maybe waarschuwt haar baasje wanneer een aanval op komst is. Christine: "Na een epilepsieaanval val ik in een hele diepe slaap. Vroeger gebeurde het wel vaker dat ik een aanval kreeg terwijl ik in de tuin aan het werken was. Uren later werd ik dan wakker, rillend op de grond met vaak een longontsteking als gevolg." Maybe zorgt er voor dat Christine op tijd gewaarschuwd wordt door haar armen enige tijd vooraf overdreven veel te likken zodat Christine zich in veiligheid kan brengen. Als Christine toch een aanval krijgt, dan wekt Maybe haar door heel hard te blaffen en likjes te geven. Is ze wakker, staat de labrador klaar met de telefoon en de medicijnen.
Heldhaftige honden verdienen het om een getoond te worden. Net daarom brengt het digitale kanaal Animal Planet 'Extraordinary Dogs', een nieuwe 13-delige serie over de sterke band en bijzondere vriendschap tussen de mens en zijn trouwe viervoeter. Onder hen schittert ook Maybe, een Belgische hond.
Extraordinary Dogs is een internationaal programma dat werd gefilmd in 16 verschillende landen. De opzet is de mythes van realiteit te onderscheiden en na te gaan of er een wetenschappelijke verklaring is voor sommige wel zeer bijzonder getalenteerde honden. Kan een hond je echt waarschuwen voor een tumor? En ruikt een hond 100 keer beter dan wij?
Heb jij ook een bijzondere hond? Post je verhaal en foto van je hond op www.extraordinarydogs.tv. De winnaar verschijnt met een foto op een advertentie van Eukanuba en wint een heel jaar gratis hondenvoer. De wedstrijd begint vanaf 16 maart en loopt drie maanden.
Een slechte job is slechter voor je mentale gezondheid dan werkloos
zijn. Weinig werkzekerheid, zwaar werk en slechte bazen hebben een zware
impact op de psyche, zo stelden Australische onderzoekers vast.
Een onderzoek aan de Universiteit van Canberra analyseerde gegevens bij
meer dan 7.000 Australiërs en achterhaalde dat het welzijn sterk afhangt
van de werkkwaliteit. De overgang van werkloosheid naar een kwalitatief
hoogwaardige baan leidt tot een betere geestelijke gezondheid, maar de
overgang van werkloosheid naar een slechte job richt meer geestelijke
schade aan dan werkloos te blijven. De onderzoekers stelden een direct
verband vast tussen de ongunstige arbeidsomstandigheden en geestelijke
gezondheid. Als de kwaliteit van de baan verslechterde, nam de
geestelijke gezondheid van de persoon in kwestie sterk af.
Volgens
de onderzoekers moet studie is de psychosociale kwaliteit van het werk
een cruciale factor die niet mag vergeten worden bij de werkgelegenheid
en welvaart. Niet elke job is beter dan geen job. Het beleid moet zich
niet enkel focussen op de werkzoekende, maar ook op de psychosociale
kwaliteit van de taak.
Ray Charles Robinson (Albany (Georgia), 23 september 1930 Beverly Hills (Californië), 10 juni 2004) was een blinde Amerikaans zanger/pianist en een groot vertolker van de moderne blues en de rhythm-and-blues.
Hier zingt hij een duet met de Japanse zanger George Yanagi
In lang vervlogen tijden was 's mans penis bedekt met kleine, harde
stekels. Dat blijkt uit Amerikaans onderzoek waarbij menselijke genen
werden vergeleken met die van chimpansees. De bevindingen van het
ondezoek van de Universiteit van Stanford zijn gepubliceerd in het
tijdschrift Nature.
De stekels op de penissen van de oerman leken op weerhaakjes. Bij
verschillende zoogdieren, zoals chimpansees en muizen, komen dit soort
haakjes nog steeds voor op de genitaliën. Het is niet helemaal duidelijk
welke de functie de stekels hadden. Mogelijk bezorgden ze extra genot
aan onze voorvaderen. Een andere theorie is dat de stekels de ovulatie
bij vrouwen stimuleerden.
Maar
er is ook bewijs gevonden dat de weerhaakjes het vrouwelijke geslacht
juist beschadigden. Mannen gebruikten hun stekels tijdens de paring
mogelijk om sperma van hun concurrentie uit het vrouwtje te verwijderen.
Dat mannen tegenwoordig een gladde
penis hebben, komt volgens de onderzoekers door de veranderingen in de
menselijke hofmakerij. Mensen hebben tegenwoordig een monogamere
leefstijl en ze hebben langer geslachtsgemeenschap met elkaar dan
vroeger.
Miljoen gasten verwacht op feestje na uitnodiging op Facebook
Miljoen gasten verwacht op feestje na uitnodiging op Facebook
Je wordt binnenkort 16 en daar hoort uiteraard een feestje bij. Een
meisje uit Sydney heeft op haar Facebookpagina dan ook haar klasgenoten
uitgenodigd voor haar verjaardagsparty op 26 maart. Tot dusver hebben
160.000 mensen gemeld dat ze erbij zullen zijn. Als het aan dit tempo
doorgaat, zullen ze met een miljoen zijn om uit de bol te gaan op de
huisfuif van Corina.
Een van de
gasten heeft al aangekondigd dat hij explosieven zal meebrengen. Een
andere is vastbesloten om de televisie van het meisje aan flarden te
schieten. Een vrouw vraagt dan weer of ze een vriending mag meebrengen.
De
politie is intussen op de hoogte van het feestje. "We houden het in de
gaten, maar we denken niet dat er een miljoen mensen aanwezig zullen
zijn", klinkt het.
Wie er alsnog
wil bijzijn: de fuif begint om 18 uur en duurt tot 23 uur. Een olijkerd
kondigt inmiddels al aan dat de afterparty zal plaatsvinden op de ruïnes
van het huis van de jarige.
Rampbeelden uit Japan: wat vertellen we onze kinderen?
Rampbeelden uit Japan: wat vertellen we onze kinderen?
De verschrikkelijke rampbeelden uit Japan komen bijzonder hard aan.
Ook voor kinderen. Moeten we hen dergelijke beelden ontzeggen? Niet,
stellen kenners. "Zet de tv niet meteen uit, maar stel kinderen gerust.
Ze moeten weten wat en waarom de dingen gebeuren".
Internet, televisie, radio en kranten brengen ieder uur nieuws over de
ramp in Japan. Na elke catastrofe neemt ook het aantal oproepen naar
kindertelefoonlijnen toe. Kinderen raken na het zien van rampbeelden erg
onder de indruk of voelen zich plots angstig of triest. Dergelijke
trauma's raken kinderen en ouders hebben de plicht om deze beelden in
het kinderhoofd een plaats te geven.
Regel
nummer één: toon geen overaanbod aan beelden. Doordat kinderen
makkelijker getraumatiseerd raken, bezorgt een overdosis foto's of
beelden meer problemen.
Kinderen vragen zich altijd of waarom
dergelijke dingen gebeuren en hoe dat komt. Ze willen weten of ze zelf
nog veilig zijn en waar de plaats van onheil precies ligt. Laat kinderen
weten waar het rampgebied ligt. Toon het op de wereldbol of geef aan
hoeveel uren vliegen het van hieruit is. Vertel eerlijk wat gebeurde en
doseer je info op wat je kind wil weten.
Is je kind al in de
lagere school, moet je beslist over aardbevingen vertellen en hoe de
platen bewegen. Kleinere kinderen kan je meegeven dat de aarde aan het
bewegen is en hoe we het leed ginds kunnen verzachten. Geef enkele
oplossingen, stuur samen met je kleintje een brief naar een Japans kind
of laat ze wat geld doneren uit hun eigen spaarpotje.
Kinderen
die live een ramp meemaakten, zijn extra gevoelig en vragen nog meer
aandacht. Kleintjes die een trauma opliepen, neigen op die momenten in
zichzelf te keren. Het gevoel van controleverlies steekt weer de kop op,
ook plotse gedragsveranderingen kunnen zo ontstaan.
Niet
enkel ouders zijn prima raadgevers, een andere vertrouwenspersoon kan
een kind evengoed kalmeren of informeren. Zolang je maar tijd vrijmaakt
voor een kind dat vragen stelt. Zeg niet 'ik heb het te druk', maar neem
de tijd en zeg de juiste dingen op kindermaat om hen door deze rampen
te loodsen.
Dorpje met honderdduizenden ratten krijgt nu ook hongerige slangen over de vloer
Dorpje met honderdduizenden ratten krijgt nu ook hongerige slangen over de vloer
In de Australische staat Queensland wordt een klein dorpje overspoeld
door honderdduizenden ratten. Die trekken op hun beurt hongerige en
dodelijke slangen aan.
De honderdduizenden ratten knagen deuren en muren kapot, graven gangen
onder steigers en bijten elektriciteitskabels stuk. "Het is een
nachtmerrie," zegt overheidsagente Rachel Bedourie van het 150 zielen
tellende dorp aan news.com.au.
"Je gaat de trap af om de
wasmachine in te schakelen, en je hoort de ratten piepen in de tuin. Er
zit een enorm aantal in ons kippenhok, en ze zitten ook in de schuur. Ze
hebben zelfs een pad gemaakt van het hok naar de schuur." Niet alleen
de huizen hebben er last van. De knaagdieren hebben ook gaten gemaakt in
de politiebarakken en zelfs in deuren van het medisch gebouw.
Volgens
Farran zijn sommige ratten wel 25 centimeter lang, staart niét
inbegrepen. Ze zag de knaagdieren onlangs in 'plaagproporties' tijdens
een rit van 200 km naar Birdsville. "Ze waren onmogelijk te tellen. Ze
zaten gewoon in groepen van duizenden over heel de weg."
Ze zegt
dat de rattenpopulatie zo dramatisch is toegenomen door het goede weer
vorig jaar. In Bedourie viel van vijf tot zeven maart dan weer bijna 400
millimeter regen, waardoor ze hoopte dat veel ratten zouden verdronken
zijn.
Het water bracht echter niet
het verhoopte resultaat, want de regenval drijft nu nog slangen het dorp
in ook. De afgelopen dagen bemerkte Farran een dodelijke taipan en een
twee meter lange bruine slang, die nog giftiger is. Het dorp is nu
ingesloten door overstromingen, en de weg zal pas vrij zijn over twee
weken, zegt Farran.
Nog deze week dringende herstellingen aan E19 en Antwerpse ring
Nog deze week dringende herstellingen aan E19 en Antwerpse ring
Het Agentschap Wegen en Verkeer voert deze week hoogdringende
herstellingswerken uit op de E19 en R1 in Antwerpen. De timing van de
werken is onder voorbehoud van de weersomstandigheden en kan dus nog
wijzigen. Het Vlaams Verkeerscentrum raadt weggebruikers in ieder geval
aan de locaties van de werken te vermijden. Dat meldt het Agentschap
Wegen en Verkeer.
Op de E19 richting Brussel zal dinsdag 15 maart de hele dag, van 10 tot
21 uur, worden gewerkt aan de rechterrijstrook over een strook van 1,6
kilometer vanaf de splitsing in Kontich. Het verkeer moet er tijdelijk
over twee rijstroken. De afrit Kontich zal bovendien tussen 10u en 13
uur worden afgesloten.
De Antwerpse ring is in de nacht van
woensdag op donderdag tussen 21 en 6 uur aan de beurt. Ook daar wordt de
rechterrijstrook onder handen genomen, en dit over een lengte van 300
meter net voorbij de Kennedytunnel richting Nederland. Tegelijkertijd
zullen ook de koker in de Kennedytunnel richting Gent en de
rechterrijstrook van de afrit naar de A12, komende uit de Kennedytunnel,
worden hersteld.
1 op 2 vrouwen gebruikt haar gewicht als excuus om geen seks te
hebben. Steeds vaker knaagt lichaamsgewicht aan het vrouwelijk
zelfvertrouwen wat haar afkerig maakt tegenover intimiteit.
Een grootse Britse rondvraag, 'Sex in the Nation' genaamd, geeft de
belangrijkste redenen weer waarom passionele nachten steeds minder
opduiken. De helft van alle vrouwen weigert seks door gebrek aan
zelfvertrouwen. 29 procent voelt zich daadwerkelijk dik, 23 procent is
beschaamd over 'hobbelige lichaamsdelen'. Mannelijke ondervraagden
schijnen daar een pak minder onder te lijden.
De
grootste passiekiller blijft evenwel vermoeidheid, gevolgd door het
gevoel onaantrekkelijk te zijn, ziekte en stress. Van alle ondervraagde
vrouwen, wil 13 procent enkel seks als de lichten uit zijn uit
lichaamsschaamte. 1 op 10 vrouwen is te vinden voor meer avontuur in bed
maar blijft bij de oude standjes omdat ze bepaalde lichaamsdelen weinig
flatterend vinden. Volgens psychologe Dr. Catherine Hood vergroot de
druk naar perfectie alleen maar. Meer vrouwen hopen aan een
onrealistisch vrouwenbeeld te voldoen. Het gevolg laat zich voelen in
bed.
Over een saai seksleven
gesproken: zes procent van de ondervraagden voelt zich verplicht om af
en toe seks te hebben. 19 procent denkt een hoger libido te hebben als
er meer tijd met de partner wordt doorgebracht.
"Het libido is
een geheel van lichamelijke en psychologische factoren", stelt Dr. Hood.
"Voor elke vrouw is dat anders, al zijn er heel wat middeltjes om de
sekszin opnieuw aan te zwengelen. Koppels moeten tijd nemen om hun
intieme seksleven opnieuw op te bouwen. Bij vrouwen die genegeerd zijn
over hun lichaam, kan een simpel sexy topje helpen in plaats van
helemaal naakt te verschijnen".
Jane Mallory Birkin (Londen, 14 december 1946) is een Engelse actrice en zangeres die sinds eind jaren 1960 in Frankrijk woont. In Nederland is zij vooral bekend van haar duet met haar toenmalige echtgenoot Serge Gainsbourg, Je t'aime... moi non plus uit 1969.
Birkin is de dochter van luitenant-ter-zee David Birkin en actrice Judy Campbell. Haar broer is regisseur en scenarioschrijver Andrew Birkin.
In 1965 trouwde Birkin met John Barry, de componist die onder andere de muziek schreef bij de films van James Bond. De twee scheidden in 1968. In 1966 verwierf ze redelijke bekendheid met haar rol als naaktmodel in Antonioni's controversiële film Blow-Up.
In 1968 ontmoette Birkin tijdens haar verblijf in Frankrijk de Franse popster Serge Gainsbourg. De twee trouwden al snel. In 1969 namen de twee het door Gainsbourg geschreven erotische Franstalige nummer Je t'aime... moi non plus op. Aanvankelijk zou Brigitte Bardot het nummer opnemen, maar die vond het te gewaagd. De single was controversieel door zijn expliciet seksuele aard (de tekst van het nummer werd ondersteund door gekreun en gehijg) en verscheidene radiostations weigerden het te draaien. Toch werd het nummer een grote hit in verscheidene Europese landen. Hierna volgde al gauw een album, getiteld Jane Birkin - Serge Gainsbourg.
In het begin van de jaren zeventig richtte Birkin zich voornamelijk op haar filmcarrière, onder andere als de lesbische geliefde van Brigitte Bardot in Don Juan 73 van Roger Vadim (1973). Samen met Serge Gainsbourg nam zij enkele albums op, waaronder Lolita Go Home (1975) en Ex-Fan des Sixties (1978). Haar platen zijn vooral in Frankrijk zeer succesvol.
In 1987 speelde zij in de film Kung Fu Master van Agnès Varda, waarvoor ze tevens het script schreef. Haar rol van een veertigjarige vrouw die een relatie begint met een vijftienjarige jongen zorgde voor enige controverse. Varda uitte haar waardering voor Birkin door het jaar daarop een lange documentaire over haar op te nemen onder de titel Jane B. par Agnès V.
Jane Birkin is tweemaal getrouwd geweest en heeft drie dochters. Van 1965 tot 1968 was zij getrouwd met componist John Barry. Hun dochter, fotografe Kate Barry, werd geboren in 1968. Van 1968 tot 1980 was zij getrouwd met de Franse zanger en tekstschrijver Serge Gainsbourg. Ze hebben samen één dochter, actrice en zangeres Charlotte Gainsbourg, geboren in 1971. Birkin woont sinds begin jaren tachtig samen met de Franse regisseur Jacques Doillon. In 1982 kregen zij een dochter, actrice Lou Doillon.
Edgar Degas 1834 -1917 Frans impressionistisch kunstschilder
Edgar Degas 1834 -1917 Frans impressionistisch kunstschilder
Klik op de foto om zijn overige werken te bekijken
Hilaire-Germain-Edgar Degas (Parijs, 19 juli 1834 Parijs, 26 september 1917) was een Frans impressionistisch kunstschilder en beeldhouwer. De schilderkunst van Degas behoorde tot het impressionisme en realisme.
Degas werd geboren als zoon van een welgesteld burger en bankier. Deze had de familienaam gesplitst, zodat de zoon eigenlijk van zijn achternaam de Gas heette. Beroemd geworden als schilder en tekenaar onder het impressionisme, bracht hij, als gevolg van zijn slechter geworden gezichtsvermogen, zijn laatste levensjaren door als beeldhouwer, met een al even opvallende reputatie.
Degas was geen pure impressionist. Daarvoor bleef hij te trouw aan de classicistische tekenlijn van Jean Auguste Dominique Ingres en Jacques Louis David en bleef hij afzijdig voor de impressionistische kleurenscheiding. Desondanks deed hij graag zijn zegje bij de "refusés" en de contra-academisten van de Parijse cafés Guerbois of La Nouvelle-Athènes.
Degas kreeg zijn eerste classicistische opleiding van F. Barrias en L. Lamothe, zelf een leerling van Ingres. Dit gebeurde van 1853 tot 1855, nadat hij eerst, sedert 1852, begonnen was in een eigen atelier in het huis van zijn vader.
Tussen 1854 en 1859 trok Degas meerdere keren naar Italië, waar hij studies maakte van oude meesters, historiestukken en realistische portretten. In 1861 ving hij aan met zijn eigen thematiek: de overbekende paardenrennen. In 1862 ontmoette hij Édouard Manet en zij werden vrienden in wel en wee en in dispuut.
Zijn laatste historieschilderij exposeerde hij op het officiële Salon in 1865. Omstreeks deze tijd kwam hij in het Café Guerbois en leerde hij er onder anderen Claude Monet en Pierre-Auguste Renoir kennen. Het "oproer-complot" onder de naam van het Impressionisme was geboren.
Samen met Manet reisde Degas in 1868 naar Londen. Gefascineerd door de muziek en het theaterleven begon hij zijn al even beroemde balletscènes te tekenen en te schilderen. In 1869 nam hij voor het laatst deel aan het Salon en ging daarna naar België.
Degas werd van 1870 tot 1871 geconfronteerd met het oorlogsgeweld en tijdens de Parijse Commune verbleef hij bij vrienden in Normandië.
In 1874 vond de beruchte eerste expositie van de impressionisten plaats, waarvan Degas medeorganisator was. De expositie werd georganiseerd in de Boulevard des Capucines en liep van 15 april tot 15 mei, telkens van 10u. tot 18u. en van 20u. tot 22.30u. Er waren 30 deelnemers met 167 werken en Degas had er 10 laten plaatsen. Het doek van Claude Monet "Impression, soleil levant", uit 1873, zou aanleiding worden tot de beroemde spotnaam "impressionisten".
In 1876 werd de tweede expositie gehouden, met 19 deelnemers en 252 werken, in de rue Le Pelletier. Degas was er met 24 tekeningen en schilderijen. Hij zou verder blijven deelnemen tot en met de zesde expo, in 1881. Bij de zevende was er ruzie in het straatje en nam hij niet meer deel. Intussen was een eerste doek van hem door een museum aangekocht, in 1878.
In 1883 organiseerde de bekende galerist Durand-Ruel ineens twee tentoonstellingen, een in Londen en een in New York, waaraan Degas deelnam. Op de achtste en laatste expositie van de impressionisten, in 1886, presenteerde hij toch nog eens 15 van zijn werken. Hij kreeg zijn enige solo-tentoonstelling bij Durand-Ruel in 1892.
Intussen had hij ook al zijn reputatie gevestigd als uitzonderlijk sfeerschepper van vrouwelijke naakten in talloze intieme typeringen, veelal gecreëerd in pasteltekeningen. In 1909 werd werk van hem tentoongesteld op de Wereldtentoonstelling van Parijs.
Sinds de Parijse Commune had zich echter een oogaandoening gemanifesteerd. Tengevolge van de erge verzwakking van zijn gezichtsvermogen, leefde hij teruggetrokken en begon hij te beeldhouwen. Weer ontstonden tientallen beelden van balletdanseresjes. Soms kregen de beeldjes zelfs kleding aan.
Tussen 1909 en 1911 staakte hij, vrijwel blind geworden, elke artistieke activiteit. Hij overleed in zijn geboortestad op 83-jarige leeftijd.
The Rehearsal
Schilderstijl
De schilderkunst van Degas behoorde tot het impressionisme en realisme.
Degas was de meest tegendraadse, nog onafhankelijker dan Manet, de minst impressionistische onder de Franse impressionisten, zo wordt Edgar Degas door menig recensent ervaren.
Hij noemde zichzelf "realist".
Edgar Degas, Danseresje van veertien, 1880/1881 gepatineerd brons
Het beeldje van de 14- jarige danseres Marie van Goethem, een leerlinge van de dansschool van de Opéra in Parijs, was een steen des aanstoots. Degas maakte heel veel voorstudies voor dit plastiek. Hij tekende zijn model in de meest uiteenlopende aanzichten - van achteren, van opzij, van voren - meestal met de been- en armhouding heel sprekend: de rug recht, de schouders naar achteren, het rechterbeen voor een pendu naar voren gestrekt en de armen achter de rug zo gedraaid dat de handen zijn samengevouwen. Het danseresje houdt haar hoofd een beetje achterover, de kin in de lucht.
Degas voorzag de beschilderde wasfiguur van een wrong haar met een grote zijden strik, een lijfje en een balletrokje, beenwarmers en balletschoenen. In een speciale glazen kast presenteerde hij zijn werkstuk op de zesde impressionistische expositie in 1881. De critici waren met ontzetting geslagen.
Een van de vaakst gehoorde argumenten over het verschil tussen mensen
en dieren is 'dat dieren geen empathie hebben'. Ze kunnen met andere
woorden niet weten wat een ander dier voelt. Alvast voor kippen gaat dat
argument niet op: hennen blijken perfect in staat de emotie van hun
kuikens in te schatten. Zijn ze gestresseerd, dan wordt moederkip ook
gestresseerd; zijn ze gelukkig, dan is de moeder ook gelukkig.
Dat concluderen Britse wetenschappers na onderzoek. Ze kozen hennen en
kuikens omdat vermoed werd dat empathie de moederrol kan helpen
vervullen.
Een van de tests bestond eruit de veren van de
kuikens in de war te brengen met een luchtpompje. Dat gaf de kuikens
stress, wat ook tot signalen van stress leidde bij de moederkip: de
hartslag steeg, de temperatuur van hun ogen daalde (een stresssignaal
voor kippen) en ze waren veel alerter. De hennen klokten vaker in de
richting van hun kuikens, en maakten hun veren minder glad.
"Vrouwelijke
vogels kunnen zeker empathie vertonen en worden beïnvloed door de
emotionele staat van andere dieren. De mate waarin deze dieren beïnvloed
worden door de stress van anderen is relevant in de discussies over
welzijn van dieren in een boerderij, bedrijf of laboratorium", aldus
onderzoeker Jo Edgar van de Universiteit van Bristol.
Volgens de
onderzoekers worden kippen regelmatig blootgesteld aan andere kippen
met pijn of stress. Ze verwijzen daarbij onder meer naar de vaak
voorkomende botbreuken enmisvormingen aan de poten in batterijen.
Je ex die in het huwelijksbootje stapt of opnieuw het liefdesgeluk
vindt: het kan hard aankomen. Zelfs al wens je hem opnieuw alle geluk
van de wereld, toch kan het nieuws bitter overkomen. Hoe ga je daar in
godsnaam mee om?
Als een relatie jaren duurde, is de kans groot dat er door je hoofd al
trouwplannen dwarrelden. Misschien woonde je zelfs een tijdje samen en
is de idee dat je ex straks iemand anders huwt, best wel schrikken.
Al
ben je met iemand anders, het gevoel blijft, op z'n zachtst gezegd,
vreemd. Het benauwde gevoel dat iemand anders je vervangen heeft, is
menselijk. Het betekent niet dat je huidige relatie niets zou
voorstellen. Dus waarom zou het nieuws een mens bitter moeten maken?
Het
rare is dat je meestal niet in de schoenen van zijn verloofde wil
staan. Het helpt om meteen alle redenen op te sommen waarom je hem
indertijd liet staan. Al is hij nog zo geweldig, waarschijnlijk was hij
niet de ware voor jou.
Volg je op Facebook zijn capriolen, is er
maar 1 gouden raad: weer hem uit je vriendenbestand. Waarom zou je de
complimenten of wensen van anderen aanhoren? Een ex wil niet horen dat
hij de ware heeft gevonden. De gouden regel 'uit het oog, uit het hart'
geldt hier dubbel en dik...
Om niet helemaal ondersteboven te
raken, plan je maar beter een kort tripje of een vakantie. Trek erop
uit, verzet je zinnen of zoek wat meer mensen op die je verleden niet
kenden...
Tot slot nog dit:
eenmaal bewust van de idee, wens je hem het allerbeste toe. Het werkt
bevrijdend als je de persoon die je een dipje kostte, kan spreken. Niet
dat je hem een ellenlange brief of klaagzang moet sturen, een simpele
email met een korte boodschap werkt evengoed. Het geeft aan dat je zijn
huwelijk niet zal saboteren (niet dat hij dat nog dacht, natuurlijk),
maar het doet wat met je eigenwaarde. Het geeft aan hoe volwassen je
geworden bent en hoe blij je bent met je eigen geluk...
Britse senioren gevraagd eigen overlijdensbericht schrijven
Britse senioren gevraagd eigen overlijdensbericht schrijven
De inwoners van een dorp in het graafschap Wiltshire, in het
zuidwesten van Engeland, is vriendelijk gevraagd om hun eigen in
memoriam te schrijven voor het plaatselijk krantje. Het dorpje kent een
meer senioren dan het nationale gemiddelde en de hoofdredactrice van de
krant, Constance Reed, vreest overspoeld te worden door dode
dorpsbewoners.
Reed vindt het tijdverlies om na elke begrafenis langs te moeten lopen
bij de dominee die haar een beknopt verslag geeft van de overledenen.
"Met
een maandelijks op te stellen rubriek overlijdensberichten zou het
handig zijn voor wie nog overblijft om vooraleer zelf te sterven
zijn/haar eigen in memoriam op te stellen", aldus Reed.
De reden
waarom het aan de senioren zelf wordt gevraagd? "De nabestaanden hebben
na het overlijden wel andere zorgen. Meestal hebben ze ook niet veel zin
om zoiets te schrijven. Als ze zouden helpen, dan zou dat mijn taak
behoorlijk verlichten", aldus nog Reed.
In de maarteditie roept
ze de dorpelingen op maximaal 400 woorden over hun leven te schrijven.
Tot dusver heeft zij nog geen necrologie binnengekregen.
Onbekend
is of mevrouw Reed zelf al het goede voorbeeld heeft gegeven: de dame
is 87 lentes oud, en dan durft de winter wel eens zeer plots voor de
deur te staan.
