Brasilia moest dus als nieuwe, neutrale hoofdstad van het land dienen. Een ander belangrijk doel was de economische ontwikkeling van het gebied. De stad is gebaseerd op een stedenbouwkundig plan van Lucio Costa met de vorm van een vliegtuig. Aan een brede, centrale boulevard, de "monumentale as" (Eixo Monumental), liggen alle regeringsgebouwen. Dwars daarop staan twee "vleugels" (de Asa Norte en Asa Sul). Daaraan liggen, uiterst regelmatig geordend, grote woonblokken (superquadra's), elke blok heeft zijn eigen kerk, ziekenhuis winkelcentra en scholen. Een groot aantal monumentale gebouwen (onder meer de hieronder afgebeelde kathedraal en het congres) is van de hand van architect Oscar Niemeyer. De architecturale en stedenbouwkundige ideeën van Le Corbusier zijn van grote invloed geweest bij het concipiëren van de nieuwe stad Brasilia, zoals onder meer het uiteenleggen van de functies waardoor het verkeer toeneemt. De stad is gebouwd aan een klein stuwmeer (Lago Paranoá) op een hoogte van 1150 meter. Voor veel inwoners is Brasilia echter niet meer dan een werkstad, in het weekend ontvluchten zij de stad. Door de hoge mate van planning en organisatie (elke economische bezigheid heeft zijn eigen gebied in de stad; zo is er een bankdistrict, hoteldistrict, cultuurwijk, ambassadewijk, wijk met (sport)clubs, etc.) en de grote afstanden is de stad eigenlijk onleefbaar, tenzij men bereid is elke dag grote afstanden te rijden met de auto.

Nog voor ze ons kwam oppikken, had Rosa al gezorgd voor het inchecken van de bagages, wij zaten dus goed samen, al moesten we natuurlijk wel onze bagage nog afgeven.

In Manaus werden we opgewacht door Antônio, die ons meteen wat Portugees leert (al kenden we er al wat van, na twee weekjes) en zijn chauffeur. Na een korte busreis naar de haven, stapten we over op een motorboot, zo’n beetje als die in de Pantanal maar dan met een dekzijl en daaronder de zwemvesten, de bagage werd met een eender motorboot vervoerd. Het was al flink donker toen we aanmeerden aan de Amazon Ecopark Jungle Lodge. Daar kenden ze wel hun wereld, daar was wel een welkomstdrink. Ik heb er niet van geproefd, ’t was koffie of thee met iets te knabbelen alsook fruit, maar zo laat moet ik geen koffie meer drinken. Intussen verdeelt Didier de kamers en wij wisten al dat we ons geld moeten omwisselen tegen plastieken kaartjes met dezelfde waarde, en niet verbruikte kaartjes worden bij het afscheid weer netjes omgewisseld. Is dit om het echt geld op één plaats te hebben, en niet op drie of vier?

12.11 – Amazonewoud

Omdat het zo donker was, viel het niet op, maar deze lodge ligt aan de Rio Taromã, een zijrivier van de Rio Negro. Het Amazonewoud is het grootste regenwoud op Aarde. Het heeft een oppervlakte van 7 miljoenkm² en is verspreid over negen landen: Brazilië (63%), Colombia (10%), Peru (10%), Venezuela (6%), Ecuador (1,5%), Bolivia (6%), Guyana (3%), Suriname (2%) en Frans-Guyana (1,5%). Meer dan de helft van al het overgebleven regenwoud op aarde ligt in de Amazonebekken, een bekken dat grotendeels door de rivier de Amazone en zijn 1100 zijrivieren wordt doorstroomd. Dit bekken werd gevormd tijdens het Paleozoïcum, tussen de 500 en 200 miljoen jaar geleden. In het regenwoud leven ongeveer 2,5 miljoen insectensoorten, tientallen duizenden plantensoorten, en bijna 2000 soorten vogels en zoogdieren. De diversiteit van plantsoorten is de hoogste ter wereld. Sommige deskundigen schatten dat één vierkante kilometer meer dan 75 000 typen bomen en 150 000 soorten hogere planten kan bevatten. Eén vierkante kilometer Amazoneregenwoud kan ongeveer 90 000 ton levende planten herbergen. Eén op de vijf van alle vogels in de wereld leeft in de regenwouden van de Amazone. Tot op heden zijn er 438.000 plantensoorten van economisch en sociaal belang in het gebied geregistreerd, maar daarnaast moeten er nog een hoop soorten worden geregistreerd, ontdekt of gecatalogiseerd.

Vandaag hadden we een bootdag, we voeren eerst met een kleinere motorboot naar een grote met bovendek, waar we lekker konden zonnen en van het uitzicht rondom te genieten. We passeerden langs het Tropicana Hotel waar we over een paar dagen zouden logeren, lieten elders passagiers uitstappen, voeren onder een brug in aanleg dat duidelijk niet in de smaak viel van Antônio (en misschien nog van andere streekbewoners die vrezen dat het natuurbehoud in het gedrang zal komen). We zien ook boten die eerder dienen om te pendelen, daarin hangen hangmatten voor de passagiers. De samenvloeiing van de Rio Negro en de Rio Solimões (zoals de Amazonerivier heet van de Braziliaanse grens tot hier) was een dankbaar onderwerp voor fotografen. Antônio had twee flessen gevuld (of laten vullen), ene met helder water van de Rio Negro en het lichtbruine water van de Rio Solimões. Van hier tot de oceaan resten nog 1600 km. We legden aan bij een eiland, daar wonen caboclos, zij zijn het resultaat van een mengeling van Portugese DNA met dat van een Indiaan(se). Ze hebben daar een eigen gemeenschap met twee kerkjes (een katholiek en een evangelisch), een schooltje en een restaurant. Buiten voor de school zaten kinderen zelf gemaakte souvenirs te verkopen. Alle gebouwen staan op palen omdat het rivierwater al eens hoog stijgt. We kregen te zien hoe vroeger rubber geoogst werd, met een diagonale snede en dan een kopje of zo eraan bevestigen zodat het rubber er in gleed. Dat rubber werd gebruikt om ballen van te maken, vroeger stak het nauw met de kwaliteit van die ballen. Even verder roerde een vrouw in een pan maniokmeel. In dat restaurant, waar ook een souvenirwinkel is, werd ons ook al een buffet aangeboden. We gingen terug naar de boot via een hoog gelegen knuppelpad, al was ernaast ook een gewoon pad. De terugvaart was rustiger, menigeen kneep een oogje dicht om wat jetlag af te slapen. Toen we terug bij de aanlegsteiger van de lodge kwamen, probeerden we daar ook nog eens op piranha’s te vissen, maar dat lukte niet, al ving Antônio wel een meerval (in het Engels catfish omdat de vis een snor lijkt te hebben). Vervolgens gingen we kaaimannen zoeken, Marcos, de assistent en stuurman van de lodge, haalde een jong uit een nest, het bleek dan een vrouwtje te zijn van ongeveer een jaar oud. Onze lokale gids gaf veel uitleg over het beestje: het was een bruine kaaiman, verwant aan de krokodil. Er bestaan ook zwarte kaaimannen, verwant aan de alligators, maar die leven niet in de Amazone. Wie wou kon met de kaaiman poseren voor de foto. Op de terugweg vond Marcos nog een vrouwelijk jong, maar wel al ouder en energieker, ze trachtte zich los te worstelen. Toen Marcos het dier op de oever terug bracht, legde hij de kaaiman op de rug en streelde de buik, zodat het dier leek te ontspannen. Maar toen Marcos de jacaré losliet, vluchtte het wel weg.

Wij gingen dan douchen en eten.

13.11 – Amazonewoud – Manaus

Na het ontbijt gingen we wandelen en passeerden daarvoor het gebouwtje met drie kamers (waaronder dat van mij, naast dat van Agnes en Willy) met Antônio en Marcos, die voor de gelegenheid een boog en een paar pijlen mee had. Antônio gaf enkele demonstraties ten beste, zoals van het kokosnootje dat het nest van de vuurvlieg is. En van een bladmatje dat tot handschoen werd geweven, de hand van een willige bruidegom werd er in geschoven, venijnige Tucarandamieren werden er in gelegd zodat ze beten en het slachtoffer 24 uur pijn en koorts leed. Dat was een manier om te bewijzen dat hij een man was, zijn bruid waardig. De cabrona beschermt tegen ziektes en zwangerschap. Antônio haalde ergens groene kleurstof uit, dat is dodelijk gif (chimbo). Breu is brandbaar, wat hij even later zou bewijzen. We staken een beek over via een boomstam en toen we allemaal aan de overkant waren, zei Antônio dat we in Colombia waren, waarop Ronny (van Lieve) vroeg of we dan een stempel in onze paspoort konden krijgen. Even verder stookte onze plaatselijke gids dan een stuk breu in brand. Een nieuwe scheut van de palmboom vergde maar een zwier en de blaadjes kwamen er zo uit en pasten goed voor dakbedekking. We gingen dan op zoek naar apen, doch die lieten zich niet zien, zelfs niet om een uur of 11, etenstijd. Misschien vonden ze genoeg voedsel in de woudvruchten, insecten, wormen, of ze zagen te veel volk staan gapen, want wij waren niet alleen, er was ook een groep reizigers van een cruise. In dat reservaat worden ouderloze apen opgevangen, er staan ook een paar kooien, waar ze de eerste maanden moeten in verblijven om te wennen aan de nieuwe omgeving. Maar nu zat er geen aap in de kooi, hoewel er gebruikelijk wel een apin in zat om de apen te lokken. We keerden dan maar terug ons verfrissen en eten. We hadden dan ruim tijd voor een siësta en om onze bagage klaar te maken. Op de weg naar Manaus gingen we eerst nog kennis maken met een groepje indianen. Ze behoren tot verschillende stammen, spreken in hun eigen stam hun eigen taal, maar als ze andere indianen ontmoeten spreken ze een gemeenschappelijke taal, Tucanu. Mannen mogen drie tot vier vrouwen hebben. Ze worden nauwelijks door de staat geholpen, maar wel door het ecopark met voedselpaketten om de twee weken, en de verkoop van souvenirs helpt ook wat. Er waren zes mensen die dansen opvoerden: drie mannen van een verschillende generatie (je zou zeggen, opa, pa en zoon, een jonge tiener) en drie vrouwen, ook van elk een verschillende generatie. De mannen maakten muziek, en de vrouwen dansten (bij sommige opvoeringen) aan hun hand of arm. Alleen de twee oudste mannen droegen een zelfgemaakte versiering aan de linker enkel. Op het einde van de show werden ook enkele toeschouwers uitgenodigd om mee te doen, en Lieve was ook van de partij. Met twee boten (een voor ons en een voor onze bagage) voeren we naar de kaai, hoewel er eigenlijk geen kaai is, maar wel een naar het water afhellende straat. Voor de bus er was, konden we nog gadeslaan hoe een mooie motorboot op de aanlegger van een tractor werd geladen.

De bus bracht ons naar het Hotel Tropical in Manaus, weer geen welkomstdrink maar Didier gaf afspraak voor half acht in de bar. Hij trakteerde dan op een aperitief en dankte ons voor onze groepsgeest en onze stiptheid. De caipirinha werd ons aangeboden in plastiek bekers, ik hoop dat toch Lieve haar fruitsap tenminste in een glas geschonken werd… In de eetzaal was onze gereserveerde tafel ingenomen, wij moesten het stellen met een inderhaast bij elkaar geschoven drietal tafels met stoelen onder de blazers van de air conditioning en tegen de keuken (zolang we maar niet moesten afwassen). Als compensatie kreeg elk van ons een fles water. De gitarist speelde tenminste niet te luid.

14.11 - Manaus – Salvador de Bahia

Manaus was omstreeks 1650 niet meer dan een tentenkamp van waaruit jacht werd gemaakt op indianen voor de slavenhandel. In 1669 bouwden de Portugezen een fort, São José da Barra, om zich te beschermen tegen een Spaanse invasie langs de rivier de Amazone. In 1832 krijgt de nederzetting het statuut van "vila" en draagt het de naam Manaus, genoemd naar een indianenstam Manaó. Manaus wordt belangrijk op het einde van de 19e eeuw als de rubberhandel de stad fabelachtige rijkdom verschaft. Het uit 1896 daterende neo-classistische operagebouw Teatro Amazonas staat als schoolvoorbeeld voor de uiting van die welvaart. In 1913 stort de rubberprijs in en verarmt de stad. Sinds 1967 heeft de stad het statuut van economische vrijhandelszone en vindt de industrie terug zijn weg tot diep in het Braziliaanse Amazoneregenwoud. Er wordt petroleum geraffineerd en noten en exotisch hout worden verhandeld. De Amazone is tot Manaus bevaarbaar voor zeeschepen tot 5000 brt (brutoregistertonnage).

Na ons ontbijt op de derde verdieping (waar we toevallig allemaal onze kamer hadden) troffen we aan de receptie dezelfde lokale gids, die dus de natuur even moest verlaten om ons de stad te laten zien. Het Palacio Rio Negro is van de gouverneur en werd gebouwd door een Duitse baron. We bezochten de markt met fruit, groenten, specerijen, vis en een beetje indianensouvenirs, de markt is overigens overdekt. We bezochten ook het operagebouw (waar we wel mochten fotograferen maar dan zonder flits, en in de zaal voor nobelen moesten we grote (één maat) pantoffels dragen) en het filmmuseum.

Het inchecken duurt erg lang, ons vliegtuig was met vertraging aangekomen en eens in het vliegtuig moesten enkelen onder ons (o.a. ik van zetel 8F naar zetel 9D) verhuizen toen de passagiers voor Brasilia uitgestapt waren.

In Salvador de Bahia werden we niet door traditioneel geklede zwarte vrouwen maar door een lange bleekneus, Bruno, opgewacht. Hij vertelde al wat over de stad toen we aankwamen aan Hotel Tropical Bahia, van dezelfde keten dus als het hotel in Manaus, en dat was goed te zien aan het bad, waar je ook een douche kan in nemen, het richeltje waar de schuifdeur in zit, flink verroest is. Ook hier kon geen welkomstdrink af, in tegendeel, het was al zo laat maar we moesten wel meteen het hotelformulier van Embratur invullen (in andere verblijfsoorden hadden we daar zeker tot ’s anderendaags tijd voor).

15.11 - Salvador de Bahia

Salvador de Bahia, dankt zijn volledige naam, São Salvador da Bahia de Todos os Santos, aan het feit dat de Portugezen de baai binnenvoeren op de dag van Allerheiligen in 1501. Deze baai wordt dan ook de Allerheiligenbaai (in ‘t Portugees Bahia de Todos os Santos) genoemd. De eerste nederzetting werd gebouwd op een steile heuvel die uitkijkt over de baai met zijn haven. Deze locatie werd uitgekozen vanwege de goede verdedigbaarheid, omdat de stad in de beginperiode veel te maken had met aanvallen van indianen en Europese concurrenten. Salvador is meerdere malen vanuit Recife aangevallen door de Nederlanders, die tussen 1624-1625 en 1646-1647 de stad kortstondig bezetten. Salvador is een van de oudste steden van Brazilië, van 1549 tot 1763 was het zelfs de hoofdstad. Van het rijke verleden, dankzij suikerriet en cacao, heeft een schat aan historische monumenten overgehouden.

Vandaag maakten we een daguitstap naar de eilanden van Itaparica met een comfortabele en veilige schoener, eerst meerden we aan bij een nabijgelegen eiland, wat daar in de volksmond ook wel eens het “pesteiland” werd genoemd, omdat pestlijders ernaar werden verbannen. Op die schoener, de Apolonio, kregen we allemaal een stuk fruit aangeboden, de rest (drank) was te betalen, ook al bestelde je het niet, want er werd ook met caipirinha rondgegaan. Intussen kregen we ook muziek te horen van een trio, soms aangevuld met personeelsleden of passagiers. Na dat vertier ontscheepten we dus op het eerste eiland dat tot Itaparica hoort en we hadden iets horen zeggen over een kapel van O.L.V. van Guadeloupe. Lieve, Ronny en ik gingen eens kijken, even later gevolgd door Didier. Die kapel is misschien ooit mooi geweest, maar nu totaal verwaarloosd en gedeeltelijk vervallen. Wat niet verwaarloosd noch vervallen was, dat was het uitzicht op de oceaan. We gingen dan maar terug en ik ging op een strandterras zitten. Ik moest wel even het sanitair opzoeken (en intussen mijn ondergoed vervangen door een bikini), maar daarvoor moest ik, met een papiertje waarop de naam van de strandbar, over een stenig pad naar een andere bar, waar een WC was. Ik ging terug langs een ander pad, al riskeerde ik dan mijn voetzolen te verbranden aan het gloeiend warme zand. Toen ik terug zat bij ons gezelschap, vroeg ik of ze daar donker bier hadden, het antwoord was negatief maar men verwees mij naar een strandbar verder op. Dat is wel bijzonder dat ze er geen probleem mee hebben als je bij de concurrentie iets haalt om bij hen te verbruiken wat zij niet in de aanbieding hebben. Ik zie me nog niet elders een Kasteelbier halen en in De Vrede te consumeren. In ieder geval, het maltbier van Brahma smaakt ongeveer even zoet als dat van Antarctica. Stilaan werd het tijd om terug een plaats op de schoener te bemachtigen en om mijn voetzolen niet te verbranden, ging ik langs de vloedlijn. Op “weg” naar het eigenlijke Itaparica-eiland kregen we weer amusante muziek te horen, de ambiance zat er weer goed in. Om voet aan wal te kunnen zetten, moesten we van de schoener overstappen naar een motorbootje en de laatste meters in het water. Vooraf had Didier ons gewaarschuwd dat enkele jongeren wel zouden aanbieden om ons te dragen, maar je GSM of fototoestel zou wel eens in het water kunnen vallen. Nu, ook zonder GSM of fototoestel zou ik hun voorstel afgeslagen hebben, het was warm genoeg om zeewater te kunnen verdragen (dat water was trouwens ook warm).

Itaparica ligt ongeveer 10 km van de stad Salvador, het heeft 40 km strand voor toeristen en uitbundige tropische begroeiing.

We gingen eerst eten in het plaatselijk restaurant dat ook een terras had, dichter bij het strand. Dat middagmaal was ook in buffetvorm en werd voorafgegaan door een welkomstdrink (meloensap), aangeboden door een mooie vrouw in mooi wit traditioneel kleed. Na het eten heb ik eerst een beetje de zon geklopt, en dan toch een plons in het water gewaagd. Daar was een golfslag die me deed denken aan de Adriatische Zee, te laag voor surfers wellicht, maar plezant voor baders. Intussen waren enkele medereizigers, Lieve voorop, het strand gaan afzoeken naar schelpen en ander fraais. Ik ging me afspoelen onder de douche van het restaurant, inwrijven tegen zonneslag en wachten op het moment om op te stappen. Intussen had Lieve het bekomen om een ritje te paard te maken (we hadden al eerder gezien dat een paardenmenner daar met zijn dier paradeerde). We moesten wat wachten eer we met zijn allen in een motorbootje naar de schoener konden stappen, de kapitein wachtte tot het laatste bootje om zijn werkplek te bereiken. Ook om Bahia terug te bereiken lieten de muzikanten zich niet onbetuigd. Om 17:20 uur waren we terug in Bahia en even later op hotel, waar ons genoeg tijd restte om ons klaar te maken voor een avondwandeling en avondeten op restaurant. Er was veel volk op straat, we bekeken enkele kerken, wandelden door ongelijk met stenen gelegde voetgangersstraten, hoorden er uitleg over alsook over een percussieband dat enkel kan geboekt worden, en gingen dan eten in restaurant Uauai. Eerst als voorgerecht twee bollen van maniok met kaas, dan naar keuze: mucaca (gekookte vis met palmolie, rijst en nog wat garneersel), gegrilde vis, gegrilde kip of gegrilde steak (ik koos dit laatste), en als dessert pudding van papaya. Intussen hadden Lieve, Agnes en ik gezien hoe drie zwarten (hier: negros) gefouilleerd werden door een agent terwijl een andere agent oplette. Toen wij het restaurant hadden verlaten, vergezelden deze agenten ons redelijk discreet tot aan de bus, waarvoor onze dank ! Terug in het hotel verkregen Didier en Bruno dat wij ’s anderendaags onze kamer konden houden tot 15:00 uur.

16.11 - Salvador de Bahia – Brussel

Na het ontbijt had ik nog wat tijd om op eigen houtje het park Campo Grande (officieel: 2^de-Juli-Park, naar de datum van de onafhankelijkheid van Salvador de Bahia), ik nam er enkele foto’s en zag dat een groenwerker bezig was zwerfvuil op te ruimen, hij zal zijn werk gehad hebben, want er lag nogal wat, ondanks voldoende vuilnisbakken. We pleegden met de bus dan een bezoek aan het historisch centrum van de stad met beelden van zwarte vrouwen in de stadsvijver, maar om er foto’s van te nemen, stonden we te ver, dichter bij kon niet, dan stonden we “in het vizier van de favela’s”, en Bruno had al weet van een overval op busreizigers. Nabij die vijver is ook het stadion van Bahia, wel plaats voor 60.000 toeschouwers, iets groter dus dan het stadion van HSV (nu toch nog), maar bijlange niet zo mooi en goed onderhouden, de helft van de zitjes leek wel afgebroken. Aan een vuurtoren staat een van de elf forten van de stad, het fort van Santo Antônio. Op het plein waar we gisteravond ook al even verpoosden staat de eerste jezuïetenschool. We bezochten tevens het atelier van fotograaf Roger Verger, geboren in Paris op 4 november 1902, overleden in Salvador op 11 februari 1996 die gecharmeerd was door de zwarten. Enkelen onder ons bezochten de kerk van Sint Franciscus van Assisi, binnen mochten we niet fotograferen maar we bezochten eerst de kloostergang, waar nog gewerkt werd, maar de meeste muurtegels waren goed te zien. In de kloosterkerk zelf is veel bladgoud te zien, tezamen wel enkele tonnen. Er was wat tijd om te shoppen vooraleer we ons bezoek verder zetten met de Stichting Jorge Amado (schrijver wiens werken ook naar het Nederlands werden vertaald). Op hotel hebben we ons verfrist en omgekleed, teneinde het herfstweer in België het hoofd te kunnen bieden.

Op weg naar de luchthaven vond de chauffeur een geschikte plaats om de fotografen onder ons te laten uitstappen en betere foto’s te laten maken van de vrouwenbeelden in de vijver. In de late namiddag namen wij de vlucht naar São Paulo en daar was tijd genoeg om te verpozen, ik kwam terecht bij Jacqueline, Wim, Martine en Ronny en samen dronken we een goeie op het einde van de reis. In het vliegtuig naar Parijs zaten wij behoorlijk achteraan, ik had eerst een puber naast mij, dan een lege plaats en dan een jonge vrouw. Maar toen alle passagiers ingestapt hadden, waren zij ineens naar een andere plaats verdwenen, dus ik had ineens vier stoelen voor mij alleen, interessant voor wanneer ik mijn nest wou draaien. Helaas kon de armleuning net naast mij niet helemaal tussen de rugleuningen, maar ik “kroop” er dan onder en de andere twee armleuningen konden wel weggeduwd worden. Voordien hadden wij wel onze warme maaltijd verorberd (ik koos weer voor pasta) en nog geen twee uur voor aankomst in Parijs kregen we ons ontbijt. Overigens waren we terug over Salvador de Bahia gevlogen, dat hebben we kunnen zien op het schermpje in de rugleuning voor ons (dat scherm waar je kan kiezen tussen film, muziek en info)…

17.11 - Aankomst in Brussels Airport

In Parijs, tussen de luchthaven en het TGV-station, hadden we tijd om nog iets te drinken, in een koffiebar, voor mij warme chocomelk (hoewel ik dat niet hoefde te missen in Brazilië). Onze TGV was al aangekondigd met bijna een half uur vertraging. Toch had ik in Brussel Zuid nog net aansluiting met de trein van 18:25 uur, nadat ik van iedereen afscheid had genomen en rap kennis gemaakt met de echtgenote van Didier, die hem kwam halen.

Slotwoord: mijn eerste intercontinentale reis is mij uitstekend bevallen en smaakt naar meer (Rio de Janeiro en de watervallen van Iguaçu ook), Didier heeft ons prima begeleid (en is hier en daar gids geweest) en ook met mijn 11 medereizigers was de verstandhouding meteen uitstekend (dat heeft Didier eveneens beaamd in Manaus). De hotels, pousadas en lodge waren comfortabel (de hotels waren steeds 5* en voorzien op andere activiteiten dan alleen toerisme, de pousadas en lodge gaven een persoonlijker indruk dan de hotels). Alleen zou ik willen voorstellen een dag extra aan de watervallen van Iguaçu te weiden, desnoods blijven we een etmaal minder lang in Brasilia, dat we de stad op een halve dag kunnen bezoeken, is duidelijk gebleken.

Mijn fotoalbums zijn hier: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Brazilie en hier: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Brazilie2

02-12-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Omdat ik graag een tegenbezoek breng aan sympathieke wandelaars besloot ik hier in te schrijven, maar omdat het weer zo druilerig en winderig was, beperkte ik mij tot 6 km. Bij het betreden van de zaal Onthaal (behorend tot de pastoorswoning) zag ik meteen Anny in gesprek met enkele wandelaars, Chris was even in de pastorale tuin. We bleven dan ook even babbelen vooraleer ik mij een inschrijvingskaart kocht en op weg ging. Ik liet de St.‑Martinuskerk rechts achter mij en na enkele minuten passeerde ik de Verrebeekmolen. Deze molen, gebouwd in 1996, is een getrouwe kopie van de vroegere molen die om diverse bouwtechnische redenen diende te worden afgebroken en weer opgebouwd. Deze restauratie was mogelijk dankzij de Vlaamse Gemeenschap, de provincie Oost-Vlaanderen, het gemeentebestuur Brakel en de eigenaars. Via o.a. de oude trambaan, nu geasfalteerd wandel – en fietspad, bereikte ik Nederbrakel, waar de controlepost voorzien was (ook daar weinig volk…) en de Rijdtmeersvijver, voorbehouden voor stille recreatie, vnl. hengelsport; het schiereiland wordt voor natuureducatieve doeleinden uitgebouwd in samenwerking met het Wereldnatuurfonds. Ik mocht die vijver zo goed als helemaal rond volgen. Via nog enkele rustige straten kwam ik terug in Opbrakel, waar Anny en Chris afwezig waren. Naar verluidt waren er problemen op de omloop van 6 km (daar heb ik niets van gemerkt) en zij gingen kijken of er misschien pijlen waren verdwenen of van richting veranderd. Toen ze terug waren, zaten wij samen nog een ruim uur te babbelen en iets te drinken.

Het was een mooie omloop, en dat voor zo’n bescheiden afstand. Alleen het weer was zo mooi niet (anders had ik wel iets verder gewandeld, 12 en 18 km waren ook mogelijk): het regende bijna de hele tijd en er stond ook genoeg wind om de stormbestendigheid van mijn regenscherm te testen (de paraplu is eens te meer geslaagd ). Dat en enige concurrentie zorgde ervoor dat ik daar maar weinig volk zag, zowel in de start- als controlezaal als op de weg.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Opbrakel

28-11-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Omdat de wandelaars er in principe om 8 uur konden aan beginnen, was ik er verwacht om 7uur, en ik was er ook, zowat tegelijk met Tony. Toch waren al enkele wandelaars aanwezig en dronken iets want ze moesten wat wachten voor de inschrijving. Ik installeerde mij intussen, maar na een poos wist ik dat ik zelfklevers vergeten meenemen was, dus reed ik er gauw om. De hele morgen had ik het razend druk met de lidkaarten (ook enkele nieuwe: van harte welkom aan deze nieuwe leden !), het afdrukken van die adresklevers voor op inschrijvingskaarten en het invullen en afstempelen van formulieren voor de terugbetaling (beperkt in bijdrage en zelfs leeftijd van de sociaal verzekerde) van het lidgeld. Gelukkig kwam Johan van achter de toog om mij te helpen met het tellen van de inschrijvingskaarten: hij prikte ze per club op het prikbord.

Om ongeveer half drie begon het iets rustiger te worden en kon ik even verpozen, al babbelend en iets drinkend met Anny en Chris (EWT). Hun fotoalbum staat hier te pronken: http://picasaweb.google.be/anny.chris.everbeek2009/SportvriendenInDenderwindeke. Op de website van De Sportvrienden staan, tot 20 december, enkele foto’s van mijn clubgenoot Wilfried: http://www.desportvrienden.be/FR_Uitslag091122.html.

Zo’n 800-tal wandelaars werden gelokt door het droge, doch winderige weer en de wetenschap dat Bruno (met behulp van Tony en Jef) altijd zorg draagt voor een natuurlijk en rustige (= zo veel mogelijk het drukke verkeer vermijdend) omlopen.

22-11-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Daags voordien kreeg ik van ondervoorzitter Julienne te horen dat bestuursleden om 10 uur verwacht werden in de Gemeentelijke Basisschool te Welle bij Denderleeuw. Daar was het meeste werk (tafels en stoelen schikken, bij voorbeeld) al de dag voordien gepleegd door zij die toen vrij waren, maar er was toch nog wat over, zoals prijslijsten uithangen, versieringen aanbrengen (dat deden vooral omloopcommissarissen Bruno en Tony met hulp van Jozef), zo kwam alles tijdig klaar voor zij die het officiële startuur, 17.00 uur, afwachtten. Ik zette dan mijn mobiele secretariaat op voor de leden die hun lidgeld al wensten te betalen, en dat deed ik zelf ook. Ik had het over “zij die het officiële startuur afwachtten” omdat het jaarlijks gebeurt dat wandelaars liever eerder vertrekken, om wat voor reden dan ook (ze wandelen niet graag in het donker; ze wilden ’s avonds nog naar het ledenfeest van hun eigen club maar wilden De Sportvrienden toch graag een bezoek brengen; ze hadden niet nauw gekeken in de Marching en waren toch al in de buurt).

25-10-2009 om 21:44 geschreven door Helga

Omdat ik in de namiddag nog een boodschap wou doen, koos ik voor de bescheiden afstand van 16 km, waar parcoursmeester Kurt nog 900 m had aan toegevoegd. In de parochiezaal van Viane, deelgemeente van Geraardsbergen, bekeek en fotografeerde ik het omloopplan, en bekeek tevens dat van 50 km. Die afstand, en die van 40 km, is ene die men ook vanuit Gooik kan kiezen, want De Heidetochten Kester-Gooik (358) organiseerde vandaag eveneens een wandeltocht (het zou anders geen Verbroederingstocht Heide- en Padtochten heten, hé?).

De 16 km leidde naar Galmaarden via rustige wegen (zodra de N495 was overgestoken), veld- en bospaden, langs Sint-Paulus (gekend van de Sint-Pauluskapel) en Wilderen. Op zo’n rustige weg stonden twee automobilisten te wachten tot de vrachtwagen vol rapen was geladen (nabij het kerkhof van Viane), dat ging in twee etappes. Eerst werd met een schepkraan een goeie hap rapen geraapt, in een bak, aan een tractor bevestigd, geladen, en dan via een soort “loopband” in de laadbak van een vrachtwagen geladen. Van daar was het niet ver meer tot Galmaarden, waar de rustpost was. Daar sloeg ik een praatje met Christiane uit West-Vlaanderen, vooral over de wandelweek van Vichte tot Dhron (aan de Moezel). In Galmaarden had ik een lus te stappen, de Beverbeek over te steken en via Piepelo kwam ik terug in de school waar mijn controlekaart werd afgestempeld en waar ik nu een praatje sloeg met José van Ronse (hij was in het gezelschap van Libain, voorzitter van de Chatons, en nog een wandelaar bij deze club). De terugweg naar Viane voerde mij langs Gemelingen, Rode en Embeke.

Het was eens te meer een mooie tocht zonder moeilijkheidsgraad (1 hellinkje), veld- en bospaden die aangenaam te bewandelen zijn. Het weer viel me ook mee, ik had twee miezerbuitjes, en bij aankomst in Viane kreeg ik nog een regenboog te zien. Echter, toen ik naar de auto terug ging, regende het harder, dus dat zullen de wandelaars op de grootste afstanden wel te verwerken gekregen hebben.

Mijn fotoalbum is hier: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Viane2009

17-10-2009 om 21:38 geschreven door Helga

Met Paul kwam ik behouden aan in zaal Klosterhof te Lommel (Kattenbos), waar al enkele wandelaars konden begroet worden, naast natuurlijk organisatoren Hilde en Jean (niet Louis, dus, hoewel de startplaats in Lommel gelegen is), en hun medewerkers. Het ging om een 30-uren-tocht, dus de sporttassen bleven staan.

Terwijl we wachtten op het sein van 11 uur, hing Jean nog de kaarten van de lussen aan de wand, dat is ook de eerste keer bij een Euraudax-tocht ! Niet dat andere organisatoren nu ook hiertoe dienen verplicht te worden, maar het was wel leuk een idee te hebben van waar we heen gingen. Toen de wandelaars klaar waren voor de start, vertrokken we voor de eerste lus, dit vooral over de bos- en veldpaden van het natuurreservaat Kattenbosserheide, waar deze paden nog “versmald” werden door plassen, sommige hiervan zo breed dat we de schuine berm moesten begaan. Daar hadden wij de enige wagenrust van deze lus, aan de rand van dit natuurreservaat. Onder andere via het Kempens Kanaal bereikten wij de enige caférust van de hele tocht, in taverne De Waterkant. Enkele stamgasten vroegen welke wandeltocht wij maakten, want er was er nog ene van de plaatselijke club, WSV Milieu 2000 Lommel (VVRS, V.L 043), zelf hebben wij daar niemand van gezien (behalve Geert en Marie-Claire, maar dat was omdat ze bij de Euraudaxers waren ), doch wel een wegwijzer naar de startplaats en eentje voor de wandeling zelf. We gingen dan terug via dat kanaal en nog eens de Kattenbosserheide, waarbij we de Leyssensmolen langs gingen. Deze is momenteel niet toegankelijk, het zou verplaatst worden. Wat info dat ik op het internet gevonden heb: Lange tijd heeft te Lommel slechts één windmolen gestaan. Het was de molen van Lutlommel, die wellicht al bestond vóór 30 augustus 1304 en die omstreeks 1970 werd afgebroken en heropgebouwd in het Nederlandse stadje Heusden aan de Maas. In 1804 had Peter Cuypers in de Vreyshorring een perceel grond gekocht waarop 5 jaar later een tweede windmolen zou gebouwd worden. Op 15 februari 1809 bekomt hij de definitieve bouwvergunning en in juli van dat zelfde jaar was de molen reeds klaar en verhuurd. Meermaals werd de molen verhuurd, verkocht of overgeërfd tot hij op 15 september 1960 door de gemeente werd aangekocht. In 1963 werd hij afgebroken en heropgebouwd op Kattenbos. Op 21 november 1964 volgde de inhuldiging van deze gerestaureerde maar niet geklasseerde molen. Naar één van de vroegere eigenaars wordt deze molen nog wel eens "Leyssensmolen" genoemd. Na een lange administratieve weg om het bekomen van betoelaging vanaf 1984 is de molen gerestaureerd en zijn er weer gediplomeerde molenaars voor het malen beschikbaar. Op 26 mei 1989 werd de Leyssensmolen eindelijk officieel ingehuldigd en opengesteld voor het publiek. En zo kwamen we terug, waar we onze smos (voor mij met kaas) vonden. Van het half uur rust profiteerde Jean om een 2^de Audax-schelp uit te reiken aan Conny van De Kadees. Van harte gefeliciteerd!

Voor de tweede lus volgden wij Hilde met nog een bezoek aan de Kattenbosserheide maar dan langs andere paden, en ook nu meer paden dan verharde wegen. Na bijna anderhalf uur kwamen we aan de wagenrust, deze werd eens te meer gegeven aan het Duits kerkhof. Jean zei daar dat deze gesloten was, maar we konden er toch binnen, misschien bedoelde hij dat het bezoekerscentrum gesloten was en er geen gids beschikbaar was? Ik was in ieder geval niet de enige wandelaar(ster) met fototoestel die gauw tot de crypte ging voor enkele foto’s. De grootste soldatenbegraafplaats uit W.O.II, met erehof en crypte, telt 39.091 Duitse gesneuvelden en ca. 20.000 kruisen (één kruis voor 2 gesneuvelden). In 1946-1947 werden hier de gesneuvelden van 4 voorlopige verzamelkerkhoven overgebracht (Henri-Chapelle, Fosse, Overrepen, Neuville en Condroz met nog 541 Duitse doden uit W.O.I van het soldatenkerkhof te Leopoldsburg). Van 1953 tot 1959 legde de Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge met de hulp van de Duitse jeugd tijdens de vakantiemaanden deze grootse begraafplaats aan (16 ha). Barre zandgrond werd omgetoverd in een purperkleurige heidezone door aanplanting van nieuwe heidestruiken en verschillende boomsoorten. De Volksbund wil door het onderhoud der Duitse graven de slachtoffers herdenken van politiek- en oorlogsgeweld maar tevens hulp bieden aan de ouders door identificatie der gesneuvelden en wereldverzoening betrachten over de graven heen als wil hij beduiden: "Bewaar in uw geweten de vermaning der kruisen tot de vrede!". De wandeling ging verder langs Vriesput (nee, zo koud was het niet, de meesten gingen in T-shirt ) en door het domeinbos naar de tweede wagenrust, die aan het voetbalplein van Kerkhoven. We keerden terug langs Gelderhorsten en terug door het ons al bekende Kattenbosserheide. Terug in de zaal kregen we kippensoep, gevolgd door twee worstjes met wortelstoemp en appelmoes, wie nog honger had, kon nog eens langs ’t buffet passeren.

Na 50 minuten floot Hilde voor vertrekken en verklaarde dat wij een lus van 9 km zouden maken en dan terug keren naar de zaal, dus wie zijn bonnetje voor de soep met brood of hamburger verlegen leggen was, kon dat over anderhalf uur nog doen. Hilde trok al meteen door en pas vertrokken, werd de groep opgesplitst door de NMBS, die de overweg sloot voor een trein naar Neerpelt. Gelukkig was Jean bij ons, en hij wist dus waarlangs wij het centrum van Lommel zouden bereiken. Na enkele 100en meters zagen wij de kopgroep voor ons en bij het betreden van het stadscentrum werd toch op ons gewacht. We gingen dan kriskras de stad door en keerden terug voor ons dessert, een stuk appeltaart met rozijnen in. Na een kwartier was het tijd om 16 km te wandelen, eerst langs de spoorweg, door de wijk Kristalpark naar de wagenrust aan de kerk van Werkplaatsen, een gehucht van Lommel (haar gehuchten hebben nogal bizarre namen). Daar trakteerden Jeannette en Huub op hun Gouden Arend met schuimwijn, frisdranken en knabbels, hartelijk dank en wel gefeliciteerd ! Het ging vervolgens terug via de wijken Westwijk en Balendijk, om dan in Kattenbos ons tussendoortje (voor mij hamburger) te verorberen.

Tijdens de vierde lus mochten we weer Jean volgen door de wijk Siberië waar we ook kriskras door gingen, wat moet je anders, als het al flink duister is? Zo bereikten wij de wagenrust aan Techno Lutlommel (gelukkig was daar geen techno-herrie te horen…) en 10 km later Overpelt VV. Van daar restten ons nog 6 met zaklampen verlichte kilometers tot Kattenbos voor het ontbijt, de enige maaltijd waar ik geen foto van nam, van deze lus overigens ook niet, daarvoor was ’t te duister.

De vijfde ronde werd alweer door Hilde geleid door de Lommelse Sahara naar de Lossing, een taverne aan het Kempens Kanaal dat evenwel gesloten was. Van hier tot de evenementenhal De Soeverein was maar 6 km dus dat viel aardig mee om nog eens te kunnen zitten, want de vermoeidheid had de meeste wandelaars toch al in haar greep. Ik ben al dikwijls gaan wandelen in Lommel en zijn Sahara maar Hilde en Jean wisten mij (en de anderen ook, vermoed ik) toch weer te verrassen met onbekende paadjes en paden. Zijn die ontoegankelijk in maart? Bekende stukken kwamen er ook in voor, dat valt niet te vermijden, maar de voetgangersbrug is toch al een trekpleister. Terugkeren deden wij via de wijken of gehuchten Hezerbergen en Vrijshorring, om in Kattenbos nog een warme maaltijd kregen, geen pasta, zoals op zoveel plaatsen, maar stoverij met kroketten, sneden perzik en appelmoes. Hiervoor kregen we drie kwartier tijd en ik ging een laatste keer mijn voeten verzorgen en andere kousen aantrekken. Intussen ontvingen Francine & Amedé (Euraudax Avelgem) hun 7^de Gouden Arend, van harte gefeliciteerd!

Voor de laatste lus was Jean alweer baankapitein, hij leidde ons naar het natuurreservaat ’t Plat waar aan De Gorten de eerste wagenrust stond. De tweede stond in Holheide vanwaar wij Kattenbos bereikten via het natuurdomein naast de spoorweg.

Er restten nu nog 3 Gouden Arenden uit te reiken, de 40^ste (!!) aan Jeannette, de 24^ste (!) aan Gerrit en de 13^de aan Huub, die natuurlijk samen met Jeannette mocht poseren. Allen hartelijk gefeliciteerd!

Het was een mooie tocht, vooral overdag, wat ik, Jean en Hilde kennende, wel had verwacht. Het weer viel ook nogal mee, een bui tijdens de eerste lus tussen de wagenrust en de aankomst in de zaal, en gemiezer tijdens de voorlaatste en laatste lus. Er waren ongeveer 80 wandelaars uit België, Nederland, Duitsland en Frankrijk.

Mijn fotoalbum is hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/EuraudaxLommelOkt09

13-10-2009 om 23:02 geschreven door Helga

Tot mijn grote vreugde mocht ook ik parkeren op het recreatieplein van de Basisschool Gemeenschapsonderwijs Horizon in Ternat, meer nog, mijn auto stond zowat in de goal.

Toen ik de zaal betrad, botste ik bijna op Kadees Lucia en Geert, en even later ontmoette ik drie Sportvrienden: Johan, zijn Carine en hun Tiffany, zij kozen voor een nog kortere afstand (8 km) dan ik (12 km, dat er eigenlijk 13 en nog wat waren) omdat zij nog naar een voetbalwedstrijd gingen kijken. Na enkele 100en meters scheidden onze wegen zich dan ook. Via de velden van Terlinden (daar staat een kasteel, maar die heb ik niet opgemerkt) en Westhoek (niet in West-Vlaanderen, evenwel ), de Molenbeek overstekend, bereikte ik de rustpost te Sint-Ulriks-Kapelle, waar ik tot mijn vreugde Kadees Lucia en Geert terug trof, zij wandelden 30km. Tot mijn verbazing bereikte ik kort nadien reeds via een stuk van de Hopperoute de tweede rustpost, het Jeugdcentrum "Het Castelhof" in Sint-Martens-Bodegem. Voor een jeugdcentrum kan dat tellen, het was dan ook het vroegere klooster van de Witte Zusters. Nog 4,3 km door Opalfene en ik was terug in Ternat.

Het was een mooie, rustige en veelal groene omloop. Het was wat bewolkt, de zon kwam er wel eens door maar vooral bleef het droog en het duurde geen uur of ik was warm gewandeld.

04-10-2009 om 20:15 geschreven door Helga

Een geluk dat ik gisteren Dany (Padstappers) in het gezelschap vond, want hij wees mij er op dat zijn club in Ophasselt deze tocht organiseerde. Daar ging ik dus heen en toen ik net mijn auto geparkeerd had en mijn wandelsandalen en –kousen had aangetrokken, kwam Sportvriend Koen ook aan. Wij schreven ons dan samen in voor 10 km.

Aanvankelijk wandelden wij vooral tussen en naast maïsvelden en ergens moeten wij een splitsing gemist hebben want toen wij in Schendelbeke aankwamen, was daar geen sprake meer van 10 km, de kortste afstand die deze rustpost aandeed was 16 km. OK, dan wandelen wij 16 km, ’t is maar een uur méér. We genoten van de natuur met de Moenebroek. De kern van Moenebroek wordt gevormd door een nat elzenbos met enkele bronnen en een groot aantal kwelzones. Doordat deze bronnen winter en zomer voor een nat milieu zorgen kunnen er maar weinig bomen groeien. Enkel zwarte els is in staat om hier te overleven. Na nog een rustpauze op een boerderij gingen we terug naar Ophasselt, door het Hasseltbos, dat dicht bij de startplaats gelegen is.

Ook vandaag was het weer lekker zonnig, alleen ’s morgens nog wat fris. Er waren 1657 wandelaars, waarvan 47 Sportvrienden (ik heb er, behalve Koen, nog twee gezien).

Mijn fotoalbum is hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/Ophasselt

28-09-2009 om 20:05 geschreven door Helga

Met Paul kwam ik behouden aan in Parochiaal centrum Velzeke aan het Sint-Martinusplein te Velzeke, waar al enkele wandelaars konden begroet worden, naast natuurlijk organisatoren Lucia en Geert, en hun medewerkers. Het ging om een 15-uren-tocht, dus de sporttassen bleven staan.

Toen de wandelaars klaar waren voor de start, vertrokken we voor de eerste lus, dit vooral langs de Zwalm, die we soms overstaken. De eerste wagenrust was aan het kerkhof van Rozebeke, daar kregen we behalve drank (wie wou kon een flesje bier kopen) ook twee boterhammen, ene met kaas en ene met hesp. Geheel tegen mijn gewoonte, dronk ik er koffie bij. 8,5 km vooral natuurlijke paden verder wachtten Conny en gezelschap ons op rechtover de Biestmolen. Dit echter met schuimwijn en fruitsap, benevens de gewone dranken, en chips of zoute stokjes om op te knabbelen. Dany (Dwars door Brakel) trakteerde op de 40.000 km die hij eigenlijk op de volgende lus zou vervolledigd hebben. Gezondheid en dat er nog vele kilometers wandelplezier mogen volgen! Dan restten ons nog 8 km genieten van het groen, doorsneden door het water van de Zwalm. Terug in Velzeke lepelden we soep (met balletjes), gevolgd door (zeer fijne) spaghetti bolognese en als dessert een ijshoorntje.

De tweede lus deed vooral Brakel en omgeving aan en deze streek is heuvelachtiger dan wat we tijdens de eerste 4 uren mochten verwerken. Na een stil gebed bij witte heiligenbeelden, eerst het plezier echter, want na 8 km reeds belandden we op het tuinterras van café Bloemfontein. Die naam zal meer te maken hebben met het kleine vijvertje door bloemen omgeven dan met Zuid-Afrika. We hadden er 20’ om iets te bestellen en het op te drinken, en intussen de huiskat Polly te aaien en fotograferen. We gingen dan maar verder, o.a. langs een groot bioveld om aan de kerk van Sint-Maria-Oudenhove iets te drinken en een potje pudding uit te lepelen. Intussen maakte de plaatselijke zieleherder een praatje met potentiële parochianen (echter, het waren wandelaars, die even pauzeerden). Nog 8 km en we vonden onze baguette, naar believen belegd (drie keuzes).

Voor de volgende lus moesten we opnieuw ons reflecterend vestje minstens meenemen om het later te dragen, en een zaklamp was ook weldra geen overbodige luxe. We maakten een toertje naar Erwetegem, waar we medewerkers ons warm onthaalden. Daarna bezochten we Zottegem, met een natuurleerpad, de bibliotheek met mooie tuin, het centrum (Onze-Lieve-Vrouw-Heemkerk, winkelstraten), het domein met restaurant Breivelde (wegens de opstekende boomwortels was een zaklamp dus zeker nodig), en op het plein voor de grote poort konden we opnieuw even verpozen met een drank en een yoghurt. Via Ten Berg keerden we stilaan terug naar Velzeke. Daar dankte Lucia, mede namens Geert, voor de opkomst en natuurlijk de medewerkers voor hun sympathieke hulp. Ze ging dan over, in samenwerking met Paul, tot de verdeling van trofeeën: de 8^ste Gouden Arend aan Jos, de 9^de aan Hilde en de 15^de reeds aan Paul. Tevens mocht Nederlander Rino een Audax-schelp halen.

Het was alweer een mooie tocht, met enkele kuitenbijters (bekende en minder bekende), en we hadden eens te meer geluk met het weer. Ik weet niet precies hoeveel wandelaars er waren, en ook niet hoeveel er voor “de volle pot” gingen, maar er waren wel 5 inschrijvingen van Sportvrienden (Arthur, Paul, ik, Guy en zijn broer Kris).

28-09-2009 om 19:45 geschreven door Helga

Ik kwam voorbehouden aan in Hof Ten Eede te Haaltert, waar al enkele wandelaars konden begroet worden, naast natuurlijk organisator Paul en zijn echtgenote Marleen, en hun medewerkers. Het ging om een 30-uren-tocht, dus de sporttassen bleven staan. Gezien dit ook Pauls 50^ste verjaardag was, stonden al enkele geschenken te pronken, van mij kwam er dan nog eentje bij.

Ik zocht dan gezelschap bij Lucia, Sally, Conny, Geert, Marnik, Frank en Marc (tot dan enige niet-Kadee aan die tafel) en at mijn boterhammetjes op. Toen zo’n 100-tal wandelaars klaar waren voor de start, vertrokken we voor de eerste lus, geleid door Paul, terwijl mede-parcoursbouwer Peter erop toekeek dat niemand achterbleef, dit langs een wagenrust bij Paul thuis, waar Linda hulp had van Charles en intussen voor warme chocomelk had gezorgd (naast koffie, thee en frisdranken). Daar geraakten wij via Welle waar aan de kerk een oldtimer autobus stond, daar werd blijkbaar een huwelijk voltrokken. Via de Wellemeersen (het knuppelpad vertoont veel meer ingezakte planken dan ten tijde van mijn euraudax-organisatie) en Erembodegem bereikten we de Osbroek, een verzameling sportterreinen van de stad, waar natuurlijk ook een kantine is. Daar hadden wij ruim tijd om iets te verbruiken en een bezoek aan de sanitaire installaties te brengen. We keerden dan terug naar Haaltert waar ons een koude schotel wachtte, en waar ik gezelschap kreeg van Annemie en Mark die zich voor de resterende 125 km resp. voor 50 km inschreven.

De tweede lus werd geleid door Peter en dat hebben we gevoeld, want hij is nog stipter op gebied van wandelsnelheid en pauze op de wagenrusten. Met hem bezochten we Bambrugge met de Steenberg (60 m hoog) en Zonnegem (steeds in het dorpscentrum hadden wij een wagenrust) met een grot waar we konden bidden voor ons zielenheil en vooral mooi weer tijdens de wandeling. Aan die kapelgrot is ook een kruisweg met beelden uit de bijbel. We keerden terug via de vijvers van Bambrugge en een stuk van het parcours van de veldrit van een week eerder, er hingen nog her en der witte linten ter afsluiting voor de toeschouwers, en kleine dus gevaarlijke obstakels waren wit geverfd, bovendien stonden nog enkele nadarafsluitingen te wachten om opgehaald te worden. Bij het naderen van de feestzaal hield Peter de groep tegen want Paul moest als eerste aankomen. Op de parking van de zaal werd een erehaag gevormd voor hem. Eens binnen werd hij door iedereen gefeliciteerd met zijn verjaardag en iedereen kon zich een glas champagne of fruitsap nemen alsook een bordje met aperitiefhapjes. Nadien volgde de driegangenmenu maar in plaats van een potje rijstpap of chocolademousse volgde als dessert een stuk taart. Toen ik na de hoofdschotel even naar ’t toilet ging zag ik op mijn terugweg naast de toog op een tafel vijf taarten boven elkaar, net een huwelijkstaart. Even later werd dit tafeltje de zaal binnen gerold, maar Paul en zijn genodigden mochten eerst een speech aanhoren van Euraduax-voorzitter Antoine. Nadien kreeg hij assistentie bij het aansnijden (alvast zijn stuk) van de taart, met zijn stuk op een bord trok hij even een polonaise op gang. Daarna kregen wij ook elk een stuk.

De derde lus werd geleid door Paul, en deze ging naar Aalst, waar moet je anders heen als het de donker is voor smalle paadjes? We doorkruisten er het centrum (Grote Markt met het Belfort, het standbeeld van Dirk Martens, de Sint-Martinuskerk, het standbeeld voor Valerius De Saedeleer, enz.) en de straten er net rond, hadden twee wagenrusten, ene aan Kasteel Ter Linden (dichtbij het kruispunt Boudewijnlaan-Siesegemlaan-Gentsesteenweg) en ene aan het kerkhof. Terug in Haaltert kreeg elk twee sandwiches (ene met hesp en ene met kaas) en een pistoletje met tonijnsla.

De vierde lus werd dan weer geleid door Peter en dit naar Denderleeuw (wagenrust in de buurt van Leeuwbrug), Affligem-Teralfene en terug Denderleeuw waar we net voorbij het stationsgebouw op parkeervakken nog een wagenrust hadden. Toen we terug waren in Ede, konden we het ontbijt aanspreken (de enige maaltijd waar ik geen foto van nam ).

Ook de vijfde lus liep Peter voorop naar Heldergem en Denderhoutem, langs veel natuurlijke paden, wat dan misschien niet altijd plezant is voor vermoeide voeten, maar wel een relatieve rustpauze betekende voor de seingevers. De wagenrusten hadden wij aan Stichelen, een parochie van Denderhoutem en aan het kerkhof van Haaltert. Intussen kwamen wij al wandelaars tegen die vertrokken vanuit Kerksken en pijlen te volgen hadden. Zo keerden wij terug naar Ede voor een bord lekkere spaghetti bolognese (maar met veel groenten in de saus).

De laatste lus was er weer ene voor Paul en via nog wat paadjes bereikten wij de frituur op de steenweg naar Geraardsbergen te Heldergem waar we een wagenrust hadden, alvorens naar Aaigem te stappen. Daar hadden wij ruim tijd om twee rondes te drinken en intussen naar oude voertuigen (auto’s en moto’s) te kijken. Het was dan tijd om terug te keren zodat Paul iedereen kon danken en enkele trofeeën kon uitrijken.

21-09-2009 om 22:54 geschreven door Helga

Met Paul kwam ik voorbehouden aan in Café Sint-Sebastien te Ronse, waar al enkele wandelaars konden begroet worden, naast natuurlijk organisatoren Dirk en Lucien, en hun medewerkers. Het ging om een 20-uren-tocht, dus de sporttassen bleven staan. Dirk en Lucien hadden ook dhr Gunther Deriemaker, schepen van sport van de stad Ronse uitgenodigd, deze heette de wandelaars hartelijk welkom in zijn stad.

Na nog rap een slok wodka karamel aangeboden door Mieke en Mark vertrokken we voor de eerste lus, geleid door Dirk, zodat Lucien rustig kon meewandelen (en zijn eigen lussen overdenken ), dit langs twee wagenrusten, ene aan de kerk van Louise-Marie (er ligt een parkje voor wat me bekend voorkwam van een Megasloebertocht-controlepost en een uitgepijlde tocht van De Chatons) en de parking van Ruddershof. Voor zijn eerste lus had Dirk enkele bossen in de aanbieding, er zijn er genoeg rond Ronse, maar de Muziekbos is er één van (er is ook het Geboortebos), een ideale plaats voor natuurliefhebbers. Het bos ligt op een getuigenheuvel in het glooiende landschap van de Vlaamse Ardennen, het is momenteel 47 hectaren groot. De naam Muziekbos heeft oorspronkelijk niks met muziek te maken. "Muz" is Keltisch voor "moeras", een drassig stukje grond dat tussen vijvertjes ligt. De raadselachtige sfeer van het Muziekbos weerspiegelt zich ook in de talrijke mythen en sagen die zich in het bos afspeelden. In dat Muziekbos deed Dirk ons even stoppen en gaf het woord aan de stadsgids, die de eerste twee lussen meewandelde, en daar uitleg gaf over de Geuzentoren, gebouwd in ijzerzandsteen. Op de website www.ontdekronse.be staat te lezen dat het werd gebouwd door M. Scribe in 1864. De toenmalige eigenaar van het bos liet zich wellicht meeslepen door de mode van de tijd om vaak bizarre of romantische bijgebouwtjes op te trekken "Follies" genaamd, een modeverschijnsel dat vanuit Engeland overwaaide. Dit gebouwtje had echter wel degelijk een functie. Het werd geregeld beklommen door de eigenaar om van het omliggende landschap te genieten. Over de vreemde plaats van de toren (tussen de bomen) rept deze website niet, volgens onze gids waren ten tijde van de bouw van de Geuzentoren geen bomen meer wegens afgezaagd door de Duitsers tijdens WO II. Over de herkomst van de naam Vlaamse Ardennen zijn beide het wel eens: Omer Wattez kwam hier met zijn Antwerpse literaire vriend Pol De Mont wandelen. Het is op één van hun tochten dat ze de toren beklommen. Dichter Pol de Mont keek van op de toren uit over de omgeving en riep "Maar dat zijn hier de Vlaamse Ardennen!" en zo kreeg de streek haar naam... Overigens waren wij onderweg het echtelijk huis van José (clubgenoot van Dirk en Lucien), hij stond ons op te wachten, zijn rechtervoet in de plaaster en steunend op een kruk. Een drietal weken geleden had hij tijdens werken met een slijpschijf enkele pezen afgesneden. Voorspoedige beterschap, José ! Stilaan keerden wij terug naar het café waar ons belegde boterham met koude groente op ons wachtte.

Nadien volgden we Lucien voor 25,8 km, hij voorzag ook twee wagenrusten, ene in Saint-Sauveur aan de kerk en op de hoek van de Hoge Deurnestraat (Haute Durenne, in ’t Frans). We volgden onder andere het niet geasfalteerde Mijnwerkerspad, het verharde gedeelte van de vroegere spoorlijn Zottegem - Brakel - Elzele (Ellezelles), welke deel uitmaakte van de lijn 82 (Aalst - Elzele). De spoorlijn werd in 1963 afgeschaft. Tot dan bracht het "Fosttreintje" mijnwerkers van Zottegem en omstreken, naar de Borinage (Henegouwse steenkoolmijnen). Vandaar de naam Mijnwerkerspad. Daar Lucien in Dergneau woont, wandelden we lange tijd aan de overkant van de taalgrens, en deze lus was even groen als die van Dirk, met evenveel veldwegen, bospaden en enkele openbare wegen.

Terug in het café kregen wij tomatensoep, vier sneden varkensgebraad met kroketten, salade (van sla en tomaten met een vinaigrettesaus) en champignonsaus, en als dessert een ijsje. Intussen had ik node afscheid genomen van Mieke en Mark, die het bij 50 km hielden. Dan maakten wij ons op om Dirk te volgen in en dicht rond Ronse, met een zicht op de goed verlichte Sint-Hermeskerk. Deze hoofdkerk dateert uit de 15de en 16de eeuw en werd verbouwd tot in de 18de eeuw. Van een vroegere kerk bleven de koorcrypte, eind 11 de eeuw, en enkele muurresten in de onderbouw van het transept bewaard. De uitzonderlijk grote crypte is een van de belangrijkste van België: de noordelijke arm heeft nog zijn oorspronkelijke gewelf, de zuidelijke arm werd met kruisribgewelven in baksteen geschoord. De kerk zelf bezit fraai 18de-eeuws meubilair, rococomuur beschotten, secundaire altaren in het transept, de kansel is uit de 17de eeuw. Tot de belangrijkste voorwerpen van de kerkschat behoren een koperen arendlezenaar, een renaissancekelk en een opmerkelijke barokke stralenmonstrans. Wij bewandelden enkele pleinen en winkelstraten en maakten dan een ommetje, hadden twee wagenrusten, hoewel de ene eerder garagerust kon genoemd worden, we belandden op de oprit van Dirks huis. Ik nam de kans te baat om zijn echtgenote te vragen of ik hun sanitaire installaties kon bezoeken, dat was geen enkel probleem. De volgende wagenrust was in de Karnemelkbeekstraat (in het Frans: rue Karnemelkbeek … waarom niet rue du Ruisseau de Lait battu?), maar er was geen karnemelk voorzien, dus koos ik plat water (er waren ook steeds limonade, cola en ’s nachts koffie en thee). Ook nu passeerden we het huis van José, en ja, hoor, hij stond ons buiten op te wachten, intussen had hij een trainingsvest aangetrokken. Tja, het moet wel pijn doen om niet te kunnen mee wandelen in zijn eigen streek met zijn eigen clubgenoten en vele vrienden.

Terug in het café stond het ontbijtbuffet al klaar: wit en bruin brood, twee soorten jam en een pot chocopasta, twee soorten kaas, salami en ham, het fruitsap stond op de toog. Carine was zo lief om mij een kop warme chocomelk te brengen (dat het met poeder en warm water gemaakt was maakte mij niets uit, ik doe dat thuis en op kantoor ook zo). De laatste lus werd dus geleid door Lucien, dus bezochten wij weer onze Waalse buren, hoewel die wel sliepen. Zo hadden we een wagenrust in Fourquepire (Elzele) en ene dichtbij Ronse. Om in Fourquepire te geraken, volgden wij enkele kilometers ver een stenig pad, tot overmaat van ramp liepen de batterijen van mijn zaklamp leeg, gelukkig weerscheen de maan wat licht van de zon. Dus toen ik uiteindelijk de openbare weg (“Chemin et haie”) bereikte, gebruikte ik de openbare verlichting om de batterijen te verwisselen. Intussen had ik al eens geroepen want ik zag voor mij niemand meer (Jean-Pierre en Jean volgden), er werd geantwoord, dus ik wist dat wij aan het eind van het pad eerst naar rechts, en dan naar links moesten. Tiens, waar is de groep? Wij waren met zo weinigen (o.a. Dirk, Paul, Kristof, Jean-Pierre en Jean)? Dirk schatte dat wij weer naar rechts moesten, we moesten de kerk van Elezele (Ellezelle) zien aan onze linkerkant. Op de duur kwamen we toch aan Fourquepire en Dirk vernam via de GSM dat we nog een krappe halve kilometer te gaan hadden tot de eerste wagenrust. We waren dus gehergroepeerd en togen terug naar Ronse. Onderweg ging het lampje van mijn zaklamp kapot, ook dat nog… Ik profiteerde dan maar van het licht van andere wandelaars (Dirk B., Frank, …) om de commerciële zone van Ronse te bereiken. Achter een haag ging ik eerst een sanitaire stop houden, en even verder zag ik dat de groep bleef staan. Daar trakteerde Willy op zijn 10^de Gouden Arend met schuimwijn, fruitsap en allerhande knabbels. Hartelijk gefeliciteerd, Willy !! Van daar was het niet ver meer naar het café, waar wij nogmaals José begroetten, mij vertelde hij dat hij denkt over vier weken weer aan wandelen toe te zijn.

Dirk, Lucien en Paul gaven hun speeches ten beste, en zij gingen dan over tot de uitreiking van 8 Gouden Arenden: de eerste aan Christine (Profondeville), de tweede voor Didier (Euraudax Kuurne-Ieper), de 7^de voor Wilma (die er met Jan was), de 8^ste voor Marc (clubgenoot van Didier), de 10^de voor Willy, de 11^de voor Dirk B, de 17^de voor Lucia en de 54^ste (!!!) voor Frank.

We hadden veel geluk met het weer want het bleef droog en op zaterdag ook zonnig en warm (zo warm dat wij een Waal, die buiten zijn tuingereedschap aan het schoonspoelen was, vroegen om water in mijn waterflesje te gieten, maar dat was geen drinkbaar water, zei hij, en hij ging mijn flesje binnen vullen; merci beaucoup !). Dirk en Lucien kregen een ruime 80 inschrijvingen en ik vermoed zeker de helft voor de volle 100 km.

Mijn fotoalbum is hier: http://picasaweb.google.be/9470hvds/EuraudaxRonse09

13-09-2009 om 22:48 geschreven door Helga

Bij aankomst in het Gemeentelijk Trefcentrum Baljuwhuis te Galmaarden koos ik voor de afstand van 16 km en vertrok er, na drie bevriende Kadees en een Sportvriend te hebben begroet. Uit het globaal overzicht van deze omloop bleek dat ik naar Viane zou wandelen over een ruime 6 km, aldaar een lusje zou afwerken over 3,5 km om dan terug te keren. Het eerste stuk leidde langs rustige straten, veldwegen en bospaden naar de Sint-Pauluskapel uit de 16^de eeuw. De Sint-Pauluskapel ligt op het Kapelleblok, ten noorden van en dichtbij de Pauwelhoeve. Ze werd opgetrokken op een site, die reeds in de Gallo-Romeinse periode werd bewoond. Er blijkt geen enkel verband te bestaan tussen de villa die er zich waarschijnlijk bevond en de laat-middeleeuwse kapel, die vermoedelijk in het begin van de 16de eeuw werd opgetrokken. Het is een bakstenen gebouw in laatgotische stijl. In de kapel worden o.m. enkele 15de-eeuwse kunstvoorwerpen bewaard. Hoewel de website van Galmaarden ook beweert dat de Sint-Pauluskapel reeds bestond vóór het jaar 1068. De kapel is verbonden met een wonderbare bron, voor onze voorouders een heilige plaats. Misschien moet het ontstaan van de Sint-Pauluskapel gesitueerd worden in de tijd van de definitieve evangelisatie en kerstening van onze gewesten (ca. 800 na Christus). De kapel werd volledig gerestaureerd. In januari 2002 werd de vernieuwde kapel officieel geopend. De kapel is ook geklasseerd.

Zo bereikte ik dus Viane waar ik twee Brusselaars begroette alvorens wat met Lucia, Conny en Geert te staan kletsen. We gingen dan een eind dezelfde weg tot ik rechtsaf mocht slaan terwijl zij, die 24 km wandelden, rechtdoor gingen.

Goed halverwege dat lusje stak ik de Wijzenbeek over en bereikte weldra opnieuw de rustpost van Viane, waar ik dezelfde Brusselaars (Claude en Robert) trof. Een flink eind wandelde ik de mensen tegemoet die nog naar de rustpost gingen, zoals Herman, Paul uit Kerksken en andere Sportvrienden. Tot ik toch geen “spookrijder” meer moest spelen en verder een maïsveld volgde naar Germelingen waarna ik Galmaarden bereikte. Daar staat de Sint-Pieterskerk in het centrum met sporen van de verwoesting door een brand, die mogelijk werd aangestoken door een vuurpijl, er vond een kermis plaats, maar geen vuurwerk.

In ieder geval, het was een mooie, rustige tocht en ook het weer was mooi: zonnig en droog.

31-08-2009 om 22:51 geschreven door Helga

26-08-2009 om 22:17 geschreven door Helga

Zoals Annemie en een 20-tal anderen was ik hiertoe persoonlijk uitgenodigd door organisator en baankapitein Antoine (tevens voorzitter van Euraudax België). Behalve de omlopen, de middagmalen en de bevoorradingen, organiseerde hij ook de overnachting in jeugdherberg Jacques Brel in Brussel (dichtbij de Kruidentuin).

05.08.2009 – dag 1: Tervuren

Door allerhande omstandigheden (zoals onvoldoende samenhang van diverse wijzen van openbaar vervoer) kwamen Annemie en ik met enige vertraging aan in de metro Herrmann Debroux, Raymond keek al uit naar wie de roltrap nam, terwijl Antoine met zijn volgelingen een paar stappen verderop in de lommer wachtten. Met onze welgemeende verontschuldigingen ! We vertrokken dan langs openbare wegen, een parkje naar Tenreuken en de drie linden naar het Café de la Forêt in Watermaal-Bosvoorde, de startplaats van Antoines tocht op 1 mei. Na een glas of twee stapten we verder op door het Zoniënwoud, waar Antoine hier en daar uitleg gaf (het ging hier dan ook om een toeristische ster), zoals dat beuken een sap afscheiden waardoor aan hun voet geen gewas groeit, behalve heksenkruid. Zo kwamen we aan de manege Drags, ook middagrustpost van zijn 1-mei-tocht. Daar kregen we lekker te eten op het terras buiten.

Verder ging het naar Jezus Eik, waar wij de O.-L.-Vrouwenkerk bezochten, de eerste steen ervan werd gelegd op 20 april in 1650 reeds door gouverneur-generaal Leopold Willem van Oostenrijk. De kerk werd gebouwd bovenop de stronk van een afgezaagde eik, de Jezus eik, naar verluidt kan je die stronk nog zien onder het altaar van de huidige kerk. Sinds 7 maart 1923 is het een geklasseerd monument. Wij hebben de kerk even kunnen bezoeken en ’t is ’t waard ! We wandelden verder door het Park van Tervuren om het museum Koninklijk Museum voor Midden-Afrika te kunnen bereiken. De kaarten waren al besteld maar André en Robert moesten eerst hun rugzak resp. schoudertas in een bagagekluis achterlaten… Het bezoek was hier vrij, we konden tussen de uitstalramen wandelen en maskers, werktuigen, verweerwapens, juwelen en dergelijke uit Afrika bewonderen. Maar Annemie en ik waren meer geïnteresseerd in de dieren die in dat continent wonen. We namen gebruik van wat resterende tijd om iets te drinken, je kan er ook eten, maar dat hadden wij al gedaan.

Terug naar Brussel ging het via de Vier Armen en het Rood Klooster. Ik had me bij een eerdere wandeling al afgevraagd waarom dat klooster rood heet te zijn. Het Rood-Klooster (Frans: Rouge-Cloître) is een priorij van reguliere kanunniken van Sint-Augustinus in Oudergem (Brussel, België). Het klooster is ontstaan in 1367-1369 uit een kleine kluis die al sedert 1366 bestond. In de 15e eeuw kende het klooster een sterke uitbreiding. Het domein kwam in 1910 in handen van de Belgische staat, werd geklasseerd in 1959, om tenslotte eigendom te worden van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Ondanks jarenlange verwaarlozing is het Rood-Klooster wegens haar uniek karakter, pittoresk landschap en toegangspoort tot het Zoniënwoud, een populaire plaats voor wandelaars. Het Rood-Klooster is een van de vijf natuurreservaten dat het Zoniënwoud rijk is. In 2007 was de heraanleg van het domein klaar. Zo kwamen we terug in Oudergem. Annemie en ik hadden ons door haar meegebracht avondmaal in de keuken van de jeugdherberg (die keuken staat er beschikking van de gasten die er zelf koken en afwassen).

06.08.2009 – dag 2: Meise

We vertrokken van het metrostation Koning Boudewijn, iets verder dus dan het Heizelstadion, wandelden langs het Atomium, met zicht op enkele tentoonstellingspaleizen, het Amerikaans Theater (studio’s van de VRT), de Tangebeek (en stinken dat die doet !), de kerk van Koningslo, een eerste cafépauze in Galoiske Borcht in Grimbergen. Annemie en ik zaten goed: aan dezelfde tafel als Antoine, zo kwamen we van op eerste rij te weten dat de caférust in Meise niet zoals voorzien in de Osselstar zou plaats vinden, hoewel dat nochtans was beloofd aan Antoine. Op weg naar de middagrust kwamen we nog voorbij de Tommenmolen, een watermolen uit de 16de eeuw. Een heropgebouwde lemen schuur maakt van de historische site deel uit. In een andere schuur is een landelijke herberg ingericht. Ook hier is een gedeelte van het Museum voor de Oudere Technieken ondergebracht. Het middagmaal was een lekkere spaghetti bolognese, deze keer doorgespoeld met een frisdrank, ’t werd te warm voor bier (en ze hebben daar mijn merken niet).

In Grimbergen brachten we een bezoek van enkele minuten (ruimschoots tijd) aan de Norbertijnenbasiliek van Grimbergen. Met de bouw van deze basiliek werd in 1660 begonnen. Het ontwerp van broeder Gilbert van Zinnik zou echter nooit voltooid worden. Twee traveeën, een gedeelte van de toren en de westgevel bleven door geldgebrek in de plannen steken. Toch is de Sint-Servaasbasiliek één van de mooiste barokmonumenten in ons land. Gewelven, zuilen, kroonlijsten, ramen en koepel zijn bovenmatig versierd met beeldhouwwerk en geven deze kerk een bijzonder feestelijk uitzicht. De triomfalistische sfeer, kenmerkend voor de Contrareformatie, is ook zichtbaar in het fraaie meubilair. Van uitzonderlijk hoge kwaliteit is het houtsnijwerk van biechtstoelen, koorgestoelte en kansel. Voor de lichtinval zorgen de hoge ramen en de prachtige koepel. De kerktoren bevat een beiaard. De sacristie werd in de 18de eeuw verfraaid met lambrisering en een schitterend fresco.

Nog geen 5 km verder kregen we eerst wat te drinken, vooraleer naar de Plantentuin van Meise te stappen. Daar haalde medewerker Luc de groepskaart af en we konden naar believen de hele tuin met serre bezoeken. De Nationale Plantentuin van België, op slechts 3 km van het Brusselse Atomium (maar de omweg was ’t waard), is een botanische tuin van wereldformaat, van 92 ha met 18 000 plantensoorten waarvan meer dan de helft in het Plantenpaleis groeit, één van de grootste serrecomplexen in Europa.

Oh ja, bij het bezoek hoorde ook een geschenk wat we na ons bezoek afhaalde, een brochure over specerijen en specerijplanten. Het Kasteel van Bouchout in het hartje van de Nationale Plantentuin hebben wij niet bezocht, het biedt een sfeervolle, boeiende omkadering voor seminaries en vergaderingen. Het kasteel met roots tot in de 12e eeuw was ooit de koninklijke woonplaats van Keizerin Charlotte.

Bij het verlaten van de plantentuin kregen we alweer iets fris te drinken, hierbij nog een stuk watermeloen. Via het kerkhof van Meise en met een blik op een privédomein waar de 60 km van de Lustige Wandelaars van Merchtem door leidt, gingen we dus op zoek naar een ander café en belandden in café ’t Sas. Na 40 minuten vertrokken we weer via de kerk van Wemmel en tot slot een stamcafé van Antoine aan het stadion. Ons stamcafé zal het niet worden, want de cafémadam snapte het vriendelijke gebaar van Annemie niet (zij wou het de waardin gemakkelijk maken om terug te geven op 10 EUR door 80 cent erbij te leggen) en werd verbaal agressief.

Nadien, terwijl we (Robert, Dirk, Josette, Jean-Claude, Brigitte, Pierre, Ann, Gilbert, Annemie en ik) toch in Brussel nog waren, gingen we eerst iets drinken nabij de Zuid en dan eten in restaurant Restobières nabij de Zuidfoor. Ik koos voor paté met foie gras, stoemp saucisse (veel saucisse maar weinig stoemp) en chocolademousse van fondant chocolade. Daarbij dronk ik een Lupulus, dat helaas alleen in de blonde versie te bekomen was. Dat Lupulus is een nieuw bier, gebrouwen in Brasserie les 3 Fourquets in Bovigny in de Ardennen. Lupulus is een amberkleurig bier met hergisting in de fles en is momenteel enkel verkrijgbaar in 75cl. Bij vele bierkenners zal een belletje gaan rinkelen bij de naam Pierre Gobron. Dit bier wordt inderdaad gebrouwen door de ex-brouwer van La Chouffe. In dat café is een ware verzameling van oude hebbedingetjes en volksspelen te bewonderen (op mijn fotoalbum ook, dus).

07.08.2009 – dag 3: Gaasbeek

We vertrokken vanaf het metrostation Erasmus, gingen langs een vermaard pralinefabriek en de kerk van Vlezembeek naar het kasteeldomein van Gaasbeek, evenwel na het nuttigen van een frisdrank aangeboden door Maggy, François, Luc en Michel. Het is lang geleden dat ik dat kasteel met zijn domein nog bezocht heb. We hadden wat tijd om rond te kijken tot de vrouwelijke gids eraan kwam en eerst uitleg gaf over de rijke geschiedenis van het kasteel, ze legde nogal de nadruk op Paul Arconati Visconti, die bepaald geobsedeerd was door Azië. Tijdens het bezoek, er mocht helaas niet gefotografeerd worden, wees ze op talrijke hebbedingen die wezen op deze voorliefde voor dit continent. Ze leidde ons langs vele kamers, waaronder slaapkamers maar ook de keuken en de badkamer. In sommige zalen was een zeker aroma te merken, vooral in de keuken. Maar die geur kwam niet van een van de specerijpotjes of schalen, maar via een ingenieus systeem dat je misschien kan vergelijken met de geurverspreiders middels kaars en daarboven de essence. Deze eeuwenoude geuren komen van Officina Profumo - Farmaceutica di Santa Maria Novella, een Florentijnse apotheek in 1221 door dominicanen gesticht. Waar de gids geen aandacht voor vroeg, viel me pas laat op: de achtergrondmuziek in een kamer was de Turkse Mars van Mozart, ook weer een verwijzing naar de voorliefde voor Azië van Paul Arconati Visconti. Tijdens de rondleiding viel de naam Viollet le Duc (restaurateur van het kasteel van Pierrefonds en dat van Carcassonne), maar ik weet helaas niet in welke context. Na het bezoek aan het kasteel wandelden we in het domein, een uitgestrekt park dat reeds in de zeventiende eeuw werd aangelegd. Indrukwekkende dreven en kleine wandelpaden wisselen elkaar af. Wellicht staan hier zelfs de hoogste beuken van België. Tijdens onze wandeling ontdekten we enkele historische gebouwen: de Sint-Gertrudiskapel, het barokpaviljoen, de neogotische schuur, het achthoekig paviljoen en de triomfboog. Verder omvat het domein drie grote vijvers, waarop gevist kan worden. Aan een der vijvers stonden (staan) ook twee grote, rode konijnen, dankbare onderwerpen voor een groepsfoto.

Naar restaurant Molensteen voor onze koude charcuterieschotel was het niet ver, en we kregen 70 minuten om te eten, drinken en even te verpozen. Nadien was het even ver naar het café in Sint-Kwintens-Lennik met het grote paardenbeeld (Prins, een trekpaard) en een klokkenspel op de Grote Markt, waar ook het stadhuis staat. Daar zetelt een burgemeester die graag heeft dat de taalwetgeving stipt wordt toegepast en niet wordt omzeild door een kunstmatige kieskring. Via Sint-Martens-Lennik kwamen we in café De Linde, waar Annemie en ik, zoals andere wandelaars, van het terrasleven genoten. Ik genoot tevens van mijn lievelingsbier. Nog ruim 7 km restten ons van het metrostation, waar we in de buurt ervan een terras vonden en daar een croque monsieur aten.

08.08.2009 – dag 4: Bootvaart Brussel

De vorige dag had Antoine afspraak gegeven in het metrostation van Kraainem, en niet van Stokkel zoals voorzien, want voor de logés in de jeugdherberg was het lang rijden met de metro. Hierdoor was iedereen op tijd op de afspraak en was er zelfs nog tijd om naar ’t toilet te gaan. Via het kasteeldomein van Kraainem, de kerk van Wezembeek, het kasteel van Jourdain en het Molenbos van Sterrebeek kwamen we in Sint-Stevens-Woluwe, waar we een caférust hadden van een half uur. Tijdens de voormiddag konden we gokken naar de namen van de luchtvaartmaatschappijen wier vliegtuigen over onze hoofden vlogen. Na onze drank en het passeren van het station van Diegem bereikten we het clubhuis van de MIVB in Haren, waar we ons middagmaal kregen.

Hier kregen Antoine en zijn medewerkers mooie aandenkens van zijn/hun wandelaars, als dank voor deze mooie en perfect georganiseerde vijfdaagse en de schitterende bevoorradingen, steeds in oprechte vriendschap aangeboden. Na 50 minuten was het tijd om verder te wandelen, bij het verlaten van het clubhuis kregen we allemaal een ijsje, naar keuze met chocolade of aardbijen. We keerden zo terug naar de hoofdstad via de kerk van Helmet en die van de Heilige Maria. We moesten ons wat spoeden over de Grote Markt van Sint-Gillis, door de Kruidtuin van Brussel, langs de thuisbasis van de Vlaamse Gemeenschap naar de kade rechtover Brussels Bad om er in te schepen voor een bezoek per boot aan de haven van Brussel. Er was ook een bar aan boord en Annemie had lang te wachten op haar koffie en mijn kriekbier van Cantillon. Het is nogal een zuur bier (alleen de geur al…) en bovendien enkel beschikbaar in flessen van 75 cl. Overigens lees ik op de site van de brouwerij dat de klanten vroeger op café twee klontjes suiker en een "stoemper" kregen, gepresenteerd op een klein schoteltje, bij hun Kriek. Met dit kleine ijzeren staafje kon de klant de suiker op de bodem van zijn glas Kriek platdrukken en zo de zure smaak neutraliseren door het bier op een natuurlijke manier bij te zoeten, maar ik moest het zonder doen (de andere proevers ook). De boot passeerde o.a. het Koninklijk Domein aan de Van Praetbrug en de brug van Buda, en keerde dan spoedig terug. Wij wandelden dan verder over het Sint-Katelijneplein (waar een volksfeest aan de gang was), langs het stadhuis van Brussel, de Ravensteingalerij, het fontein (met groen water) op het Victor Hortaplein, het Koninklijk Paleis, het station van Brussel Luxemburg, wat overschaduwd door het Europees Parlement, het Solvaypark met museum, het Jubelpark met Triomfboog en een verfrissende wagenrust voor het vliegtuigmuseum, het rond punt van Montgoméry (met fontein, bij dit warme en zonnige weer een trekpleister) om dan het Park van Woluwe te bereiken.

Dat park, dat merkwaardig goed ingericht en onderhouden is, biedt een grote verscheidenheid aan landschappen en natuurlijke plantsoorten: grote grasvelden, soms sterk hellend, volgen op waterrijke weiden die niet meer systematisch, maar zeer beperkt gemaaid worden; hoge loofbomen, struiken en kreupelhout beschermen een gevarieerde vegetatie en talrijke watervogels, zowel inheemse als migratiesoorten. Gelegen ten westen van de vallei van de Woluwe, waar de Tervuren- en Vorstlaan elkaar kruisen, telt het park 180 boomvariëteiten, waaronder enkele zeldzame zoals de reuze Sequoia. Bij de Mellaertsvijvers is een restaurant, terras en minigolf, op de plas zelf mag men roeien en worden er hengelwedstrijden gehouden. Het park van de Mellaertsvijvers, een reeks weiden en landbouwgronden, was eigendom van handelaar François Mellaerts en zijn echtgenote die het kochten in 1883 op een openbare veiling. De eigendommen behoorden voordien toe aan de Burgerlijke Godshuizen van Brussel en lagen dicht tegen de Woluwe. De oevers van de Mellaertsvijvers zijn een ontmoetingsplaats voor meerkoet, nijlgans, fuut, canadagans, magelhaengans, zwaan, en vaak ook blauwe reigers op zoek naar voedsel (met een voorkeur voor vis, zeker?). Konijnen grazen regelmatig de vochtige graslanden af. Men vindt er de typische plantensoorten van gemaaid grasland, zoals brunel, penningkruid of kruipend zenegroen (ajuga reptans). De bomen zijn vooral veelvoorkomende soorten, maar in de loop der jaren kregen sommige zo’n allure en indrukwekkende vorm dat een vijftiental werd opgenomen in de lijst van merkwaardige bomen van het Brussels Gewest. Het gaat onder meer om zilverkleurige esdoorns (Acer saccharinum), treurbeuken (Fagus sylvatica f. pendula), witte wilg (Salix alba) en een zilverpopulier (Populus x canescens). En heel uitzonderlijk in deze uithoek van Brussel: het park telt heel mooie groepjes lorken en dennen. Ik heb alleszins volop genoten van het doorwandelen van dit hele parkcomplex (= Parmentierpark, Bronnenpark, Croussepark, Woluwepark). In Sint-Pieters-Woluwe hadden we een half uur in een echt dorpscafé, waarna ons nog een kort wandelingetje wachtte tot het metrostation. Met nog enkele wandelaars gingen we een pizzahut in voor ons avondmaal.

09.08.2009 – dag 5: Meiboomstoet Brussel

Die dag kregen we het gezelschap van Mark, de vriend van Annemie, die schuin tegenover de jeugdherberg een parkeerplaats had gevonden en met ons de metro en vervolgens de tram nam naar de terminus aan Van Halen. Via enkele Ukkelse parken (Keyenbempt, Dudenpark) en een café in de buurt van het station van Linkebeek bereikten we La Perle d’Uccle, waar we ons middagmaal kregen (dus niet in de Globe, dat serieus beschadigd was door een brand, dat was duidelijk te zien).

We gingen dan verder via Sint-Gillis, met de vergulde arend op het stadhuis. Op het Van Meenemplein staan enkele cafés en bij een ervan gingen Annemie, Mark en ik op het terras zitten (anderen gingen binnen) een kop koffie drinken. Na 40 minuten zouden we weer vertrekken richting centrum, maar toen Antoine net zijn uitleg had gedaan over de Meiboomstoet en –feesten, kreeg hij van Serge diens GSM aangereikt. Euraudax-webmaster Alain was aan de telefoon met slecht nieuws: ex-voorzitter Paul Herman was overleden. Ik heb Paul en zijn vrouw Hélène nooit weten wandelen (wel haar broer Jean, maar ook dat is lang geleden), Paul behaalde 42 Gouden Arenden en Hélène 30, waarmee ze nog altijd aan de top staat van de vrouwelijke euraudax-wandelaars. Ik heb hen wel leren kennen doordat ze hier en daar acte de présence gaven, zoals op de organisaties van Marc Libion (Euraudax Andenne), waar ze soms ook hielpen op de bevoorradingen. Antoine wist ons nog mee te delen dat de kerkdienst voor Paul de daarop volgende woensdag (12 augustus) plaats zou vinden. Ik stuurde dan meteen een SMS naar de huidige ondervoorzitter van Euraudax België (tevens mijn clubgenoot) Paul, maar de batterij van mijn GSM was plat, dus hij kon mij niet meer bereiken. Dit nieuws zette een serieuze domper op de groepsvreugde.

Via de Hallepoort en de Hubertusgalerij bereikten we de toeristische straten waar de stoet al door ging. De Meiboom zelf hebben Annemie, Mark en ik niet meer gezien, die stoet is een beetje zoals de carnavalsstoet van Aalst: je weet wanneer die begint maar niet wanneer de laatste wagen respectievelijk Meiboom (in ’t Brussels geprobeerd: Maabuum) passeert. Overigens weet zelfs Antoine, notoire Brusselaar, niet waarom het om een Meiboom gaat, de stoet gaat nochtans in augustus uit. Het planten van de meiboom of de vreugdeboom is een van de meest kenmerkende en oudste Brusselse volksevenementen. Het ontstaan van dit gebeuren moeten we blijkbaar zoeken in verschillende middeleeuwse legendes. De stoet vertrekt omstreeks 14u voor het Belgische Centrum van het Beeldverhaal, in de Zandstraat. De boom wordt meegedragen in de optocht naar de Grote Markt tussen de Brusselse reuzen, het "rad van fortuin" en een stoet ruiters onder aanvoering van Karel V. Daarna gaat het naar het kruispunt van de Zandstraat met de Broekstraat. De boom moet vóór 17u geplant worden! Het feest rond de meiboom gaat tot laat in de nacht verder. Dit beroemde evenement wordt al sinds 1213 georganiseerd, en herdenkt de Brusselse overwinning op de Leuvenaars (in Leuven gaat ook een Meiboomstoet uit). In ’t Frans heeft men het over Meyboom, ik vermoed dat die “mei” of “mey” te maken heeft met “vreugde” en dus niet met de maand.

In alle geval, Annemie, Mark en ik gingen terug naar Marks auto waarmee wij voorspoedig thuis kwamen.

Het was waarlijk een erg leuke vijfdaagse en ik ben erg blij dat ik hem mocht meemaken. Ik heb het, sinds ik het fenomeen “euraudax” leren kennen heb, plezant gevonden om in (en rond) Brussel te wandelen, en er niet heen te moeten om te werken.

23-08-2009 om 21:26 geschreven door Helga

04.07.2009 – Haervejsvandring, georganiseerd door Fodslaw (DK)

Belangrijk bericht:

De reportage die Christina Rasmussen maakte tijdens HVV is maandag 10 augustus uitgezonden, na enig zoekwerk heeft een vriendin het terug gevonden, het was niet makkelijk tenslotte verstaat ook zij geen jota Deens. Zij die willen kijken hier volgt de link: http://www.tv2r.dk/reg2005. Kies daar TV SYD, uitzending op 10-08-2009, onder uitzendingen om 19u30 op de laatste regel vind je “Hele udsendelsen  ( 27:50 )”. Open deze, dan zie je een soort nieuwsuitzending, als je doorspoelt naar minuut 13, krijg je de reportage te zien die werd gemaakt door Christine, velen onder ons HVV-wandelaars staan er op. Als je kijkt met groot scherm kan je vele duidelijk herkennen (maar mij niet).

Proloog

Met Paul, Dany en Eric kwam ik, ondanks wegenwerken op de A1 tussen Bremen en Hamburg (de grootste werf van ’t land?) en een ongeluksfile kort voor de afrit van Sleeswijk, voorspoedig aan in de Hiort Lorenzen School te Sleeswijk. Daar meldden wij ons aan, Paul, Dany en ik gaven onze ketting af ter verdere versiering tegen de volgende week en wij vonden een slaapplaats, door ons gereserveerd door Annemie, alias Mieke, en Mark. Terug op de koer begroetten wij vele bekenden en na een tijd besloten wij te gaan eten in het gebruikelijke restaurant, de Mühlenbach. Na nog een paar glaasjes aquavit, om het Deense toasten weer gewoon te worden, gingen we terug, via een ijshuisje. Terug in de school dronken we nog wat en gingen dan slapen.

05.07.2009 - Schleswig - Kruså, 49 km

We maakten ons toilet, rolden onze matten op en deze keer wachtte Paul niet om achter de bus te rijden, maar liet Mark & Mieke voorgaan, zij waren daags voordien al zo vroeg aangekomen, dat ze al wat rondtoerden. In de SIF Hallen kregen we ons ontbijt waarna we wachtten op de toespraak van Leif, vertaald door Else Marie, en de toespraak (ook al vertaald, maar dan naar Deens en Duits) van Phil (getrouwd met medewerkster Lenette), die ook het lint mocht doorknippen. En toen trokken we op gang, langs veelal reeds bekende wegen naar een algemene voedingszaak. Mieke wou er ook een sanitaire stop houden, maar in tegenstelling tot vorig jaar, kon dat nu niet, de nieuwe uitbaatster liet het niet toe. Zij en Mark gebruikten nochtans wat uit de winkel, en toen dat verorberd was, gingen we verder richting Flensburg. Daar wachtte ons een lekker ijsje (voor mij eens te meer Coupe Danemark, met chocolade, natuurlijk) en een eind verder, langs de kade, Hansens Brauerei. Mijn halve liter donker bier was nog niet op, of Willy P. bracht me een ander glas, zeggende dat ik op één been niet kon staan. Ik repliceerde dat het maar een half been was, want het was geen halve liter. Daar moest ik eens naar ’t toilet en op de terugweg, nog binnen in de gelagzaal, fotografeerde ik de vaten. Het interieur zag er helemaal mooi en knus uit, maar het was lekker weer (de enige zonder één druppeltje regen), dus zaten we allemaal samen op het terras. Tijdens de wandeling, eerst in het gezelschap van Linda, dan van Nederlandse neoviet Petra, genoten we nog van een Rast en verder van het vakantiegevoel, we passeerden het strand, de jachthaven, vakantiewoningen. Tussen Flensburg en de bijna onzichtbare grens zou je denken dat je al in Denemarken was, aan de opschriften her en der te zien, maar ik meende te weten dat je een verkeersbegrenzer moest passeren. Daar werden natuurlijk foto’s genomen: welkom in Denemarken ! Weldra kwamen we aan in het sportcentrum van Kruså, alwaar we slaapplaats voor onze groep en zoveel mogelijk bagage zochten. We gingen dan avondmalen en kregen daarbij een glas wijn, wit of rood.

Overigens was een cameraploeg van TV-Syd aanwezig om wandelaars te volgen. Een reportage is te zien op de website van de zender, op datum van 5 juli, het maakt deel uit van een combinatie van reportages, de eerste gaat over vakantie op een camping in Haderslev, gevolgd door de reportage over deze zevendaagse, “Kryds & Tværs: På vandring fra Slesvig til Viborg” en tot slot over een vikingsviering. Behalve Anette herken ik ook “onze” Timmy.

06.07.2009 - Kruså - Rødekro, 38 km

Na het ontbijt en de speech vertrokken we voor deze kortere etappe, zo’n 11 km minder dan gisteren, dat kan ook deugd doen. Na een ruime 10km kwamen we aan de winkel in Gejlå, waar Mieke ons trakteerde op een ijsje en anderen iets dronken. Er werd ook duchtig gesmeerd tegen zonnebrand, want het was weer zonnig en warm. Het zou echter niet droog blijven, we waren aan de eerste rustpost en wilden net vertrekken toen een regenbui losbarstte. We wachtten dan maar tot het minder erg regende, al waren cape en regenscherm nog wel even nodig. Nadien bleef het droog en zonnig, dus warm. We bereikten de gebruikelijke rustposten en wandelden door bossen naar Rødekro. Daar kweten wij ons opnieuw van de vriendendienst om slaapplaatsen te reserveren en bagage te zoeken in de school. Toen Paul en zijn fanclub zich ook hadden geïnstalleerd en gedoucht, gingen we eten in de herberg dat ongetwijfeld zijn naam aan de gemeente gaf. Jutland ligt tussen twee zeeën, maar vis was niet te zien op het buffet, we lieten het aangebodene toch smaken bij een glas wijn. We gingen nog wat op de koer zitten, tot we het tijd vonden om te gaan slapen.

07.07.2009: Rødekro - Jels, 47,5 km

Na het ontbijt en de speech vertrokken we voor een langer stuk met weer wat fraaie Deense natuur. Na een tweetal uurtjes, na wat foto’s van de Hovslundsteen, bereikten wij de Immervadbrug, en al was dit niet onze eerste deelname (4^de voor Mieken en Mark, 5^de voor mij), we gingen er weer onderdoor, vooral voor de foto’s. Wat verder vonden wij de eerste rustpost van de dag. Daar staan enkele leuke houtsnijwerken, zoals van een pelgrim. Een eind verderop kregen we een nieuw stuk omloop te bewandelen, en het was een fraai, leuk stuk naast een meertje, dat van Vedsted. Zo bereikten wij mijn favoriete rustpost, dat van Tørning, vanwege de mooie boerderij, maar vooral de zitbanken met tafels nabij de vijver. Na de soepmaaltijd en wat rust, gingen we verder, staken de straat over en gingen een winkel binnen waar ik mijn gezelschap op een ijsje trakteerde. Even verder, bij het betreden van het bos, mochten we nu linksaf, eens te meer een wijziging in het parcours, en daar konden wij perfect mee leven. We zagen zo de Tørning boerderij van een andere kant en genoten van de gezonde boslucht. In Vojens gingen Mieken, Mark en ik opnieuw naar dat volks koffiehuis, maar nu gingen we binnen zitten, en blijkbaar hadden ze een extra dienster. Die snapte niet dat ik een warme chocomelk wilde, hoewel ik het steeds aanduidde op de tarievenlijst. Terwijl ik een langdurig bezoek bracht aan het toilet, had ze mij eindelijk ene gebracht met slagroom, intussen was de koffie van Mieken en Mark bijna opgedronken… Intussen ook had het serieus geregend, dus daar waren wij opnieuw aan ontsnapt. Een eind verderop hielden wij een pauze aan een bank rond een boom, er werd getrakteerd met schnaps, vooral de wodka-caramel viel zeer in de smaak, zozeer dat Linda zich zelf een fles haalde (en ermee trakteerde). We gingen dan maar voort genieten van de natuur. In de school van Jels was het niet simpel een slaapplaats te vinden, de ruimtes op de bovenverdieping waren afgesloten en in de gangen mocht ook niet geslapen worden, de lokale brandweer had intussen bezwaar gemaakt. Met veel moeite vonden we dan toch plaats genoeg voor ons en onze vrienden.

08.07.2009: Jels - Randbøl Kirke, 49 km

Op weg naar de eerste rustpost passeerden wij aan de kerk van Skodborg, hier niet ver vandaan werd een gouden medaille gevonden in 1861, een kopie hiervan zit in de HVV-ketting. Die eerste rustpost vond plaats nabij Kongeå, de grens tussen Denemarken en Duitsland van 1864 tot 1920, er is ook een oude watermolen, Knagemølle. Ergens halverwege tussen de eerste en de tweede Rast kwamen wij in Vejen (de weg), en ik vraag me af of de naam van dit stadje te maken heeft met het feit dat wij hier nu halfweg onze heirwegwandeling zijn. In ieder geval, het plakkaat van Fodslaw dat er op duidt, was eens te meer een waar foto-object. Intussen hadden wij het rustige gezelschap gekregen van Kristof, die Linda en Charles overliet aan de goede zorgen van hun zoon Timmy en allemansvriend Paul. In Bække Kro gingen we niet eten, maar keek ik binnen wat er te drinken was. Buiten stond wel een bord met een aanbieding, maar geen van ons had eigenlijk honger. Ik trakteerde dus op koffie (van Albani had men alleen pils, en ik heb liever classic), dat we op terras dronken. Maar het begon weer te druppelen, en we vluchtten naar binnen, geholpen door de kelner. Even verder was het toeristenbureau open en nodigde ons uit voor een fruitsap en een aandenken (een stoffen badge met daarop “Bække 2009” met veiligheidsspeld bevestigd aan T-shirt, pet of neklint), tegen onze naam in het gastenboek.

In de namiddag kregen wij nogal onduidelijke foto’s te zien van Birte, de echtgenote van Jan (die ook dit jaar niet mee wandelt, te veel werk?), zij trakteerde op haar 10^de deelname en het was hare Jan die voor de dranken en de chips zorgde (helaas had hij geen Slots classic bij, maar met de wodka-caramel was ik ook in de alcoholische wolken ). Zodra wij Birte hoffelijk feliciteerden, begroetten wij ook Edel, Jans ex-vrouw, die met ons afsprak in Bornem, volgende maand (Mieken en ik doen niet mee, maar zullen er Mark gezelschap houden tot voor de start en de Deense delegatie hartelijk welkom in Bornem heten). Birte en Jan hadden wel een goede plaats gekozen, want de jubilee was te vieren op een saai stuk lange weg tot de kerk van Randbøl. Gelukkig hadden wij het gezelschap van o.a. Pierre, Harry en Petra. Pierre zette een soldatenlied in waarbij het koor de zin herhaalde (“Daar hoog in de bergen, daar woont een mooie meid, …”), dat bracht wat vaart in de mars en liet ons de saaiheid van de weg vergeten. Had ik dat maar gekend tijdens de saaie stukken van Parijs-Tubize !!! Enfin, we kwamen dus aan de kerk en de bus stond er reeds. Deze keer ging ik het kerkhof niet bezoeken, de kerk was toch naar aan werkelijkheid grenzende waarschijnlijkheid gesloten, maar we namen plaats in de bus, zodat onze voeten en benen konden rusten. Na zowat een kwartier wachten, vertrok de bus, enkelen die nog zaten te drinken, misten hem, maar ook enkelen (zoals “de bende van Paul”) die nog een paar 100 m moesten afleggen. Nu ja, ze wisten zich ongetwijfeld ervan verzekerd dat hun slaapplaats gereserveerd was.

In Billund, na de douche en het eten, waren de computers bezet, Timmy zat te kijken naar de reportage van TV Syd. Wij gingen dan maar slapen.

09.07.2009: Randbøl Kirke - Nørre Snede, 46,5 km

Zoals gebruikelijk namen we ook deze dag de bus, niet de eerste, maar ook net niet de laatste. In Randbøl stapten we uit en vertrokken dus meteen voor onze wandeling door de Deense natuur. Ook vandaag kregen we een paar nieuwe stukken voor de voeten geschoven, en wij konden daar perfect mee leven. Toch bleven de absolute trekpleisters bewaard, zoals het kasteel (nu college) en het meer van Engelsholm, en een eind verder een tentoonstellingsruimte, maar dat was nu in restauratie, en met die stellingen ervoor is dat niet zo’n fraai zicht op de foto. Kort voor de tweede Rast kwamen we door Jelling. Daar gingen we naar de brouwerij, waar ik een “halv om halv” (voor de helft blond en voor de helft donker bier van het merk Fuglsang), terwijl Mieken en Mark hun zoveelste koffie genoten. Nadien gingen wij een ijsje kopen een korte eind terug op de weg. We zetten dan onze weg verder naar de middagrustpost voor een kroes zeer warme soep en de aandacht van twee mooie, aanhankelijke katten. We passeerden langs Harresø Kro (een zeer oude maar goed onderhouden herberg) waar we vorig jaar nodeloos lang wachtten om onze drankbestelling op te geven. Wij gingen echter verder naar Kollemorten, waar we wat inkopen deden en afrekenden net toen Arne en zijn kameraad binnen kwamen. Ha, het festijn zal spoedig beginnen! Om ook mijn steentje bij te dragen, ging ik nog wat knabbels halen voor bij het bier en de andere dranken. Na een uurtje hielden we het daar voor bekeken en bereikten alweer een fraai natuurgebied. Tiens, was dat plankenpad er vorig jaar ook al, en zo ja, was die dan echt zo lang, tot aan de oever van het meer? Zo kwamen we in Nørre Snede aan, waar deze keer Timmy en Charles voor slaapplaatsen hadden gezorgd, dat wilden ze absoluut (en hadden daartoe zelfs aan het feestje in Kollemorten opzettelijk versaagd !!) om ons een wederdienst te bewijzen. Hartelijk dank hiervoor !!! Tja, Nørre Snede betekent nog een kilometer (heen en weer) tot de vrouwendouches en eten in een tent met gevangenisbestek...

10.07.2009: Nørre Snede - Thorning, 48 km

De dag begon met de speech en vertaling, maar ook de trekking van het groot lot, de gratis inschrijving voor de Haervejsvandring 2010, en ’t is de moeite, want het inschrijvingsgeld is opgeslagen met bijna 50 EUR !!! Winnaar is een deelnemer uit Silkeborg die ik eerder tijdens de week en ook erna niet gezien heb, wellicht een van die mensen die ’t eerst wilden aankomen.

We vertrokken dan voor nog wat natuur maar ook een drink nabij de twee meren naast elkaar, Bjarne, Jytte, Steen (alom bekend als Filiberken), Jan en Rune vierden een totaal van 110 deelnames, en trakteerden op bier, wijn en frisdranken, alsmede snoep. Till lykket !! Nabij de volgende rustpost is een winkeltje waar je kan koffie drinken en zelf beslissen hoeveel je ervoor betaalt, Mark kocht er nog een zak snoep. Daarna doorkruisten wij Vrads Sande en Snabegårds Plantage, nog zo’n lieflijk oord. Ik kreeg steeds meer de indruk dat de natuur mooier werd naarmate we Viborg bereikten. In Funder stond nu een groot bord aan de forellenkwekerij, ze hebben hier blijkbaar brood gezien in de wandelaar. In plaats van 30 EUR voor een forel met een drank, kost het nu 60 EUR voor hetzelfde maar dan forel à volonté, wat garneersel (tomaat en uienschijven) en brood. Blijkbaar is er nu geen sprake meer van “tot zolang de zelfgekozen voorraad strekt”, de ene na de andere kwam eten, en wie gedaan had, stond zijn zitplaats af, maar toch moesten er op zeker ogenblik enkele wandelaars op het terras wachten. In de volgende gemeente, Kragelund, gingen we ene drinken in de jonge brouwerij, maar daar was alleen bier, dus moest Mark in de naburige supermarkt om een frisdrank. Tussen de laatste rast (alweer bij een fraaie en goed onderhouden boerderij) en de aankomst moesten we ons repertorium liedjes aanspreken, want het was weer een lange 9km tot Thorning. Daar kwam ons een dame tegemoet met de ijsjes, zij was ook zo vriendelijk om een foto van ons te nemen. Het ijsje was nog niet op toen we in de school aankwamen. Mark ging een slaapplaats zoeken, terwijl Mieke en ik zoveel mogelijk bagage van onze vrienden en onszelf bijeenraapten. Terwijl Mark aan de klink van een afgesloten deur morrelde, kwam Hilde voorbij, en zij vroeg aan Niels, een der medewerkers, of dat lokaal kon opengesteld worden. Niels deed de deur van het slot en wij hadden een kamer (computerklas) voor ons alleen. Dank je wel, Hilde en Niels !! We installeerden ons, en telden uit dat wij nu geen extra gasten konden onthalen, er was plaats voor 8. We gingen dan zitten wachten onze vrienden, vooral Charles, Timmy en Paul, Charles zag namelijk erg af van zijn beblaarde voeten. De arme man kwam met zijn zoon en kameraad na 31 uur aan maar de medewerkers aan de startkaarten en afstempeling werden tijdig op de hoogte gebracht. Zo wisten wij dat Charles, Timmy en Paul hun startkaart nog zouden krijgen, bij Fodslaw zijn ze wel zo slim om niemand uit te sluiten die zoveel moeite doet om de hele 300 km op blaren te lopen (en ook zijn steunend gezelschap niet). Voor een douche was eigenlijk geen tijd meer, we gingen meteen eten, en bleven dan voor het blarenbal (Linda, Charles, Timmy en Paul niet). Na de “goodbye-and-thank-you”-ceremonie voor de medewerkers gingen Mieke en Mark ook slapen. Hoe het komt, weet ik niet, maar voor de rest van ons duurde het dit jaar ook niet lang, hoewel Luc trakteerde op zijn 10^de deelname, en nog wat liedjes en wederzijdse “liefdesverklaringen” van de Belgen (versterkt met enkele Denen en vijf Fransen) en de Denen.

11.07.2009: Thorning - Viborg, 24,1 km

Om half zes reeds liep Timmy’s gsm-wekker af, we maakten ons klaar, gingen ontbijten en vertrokken om zeven uur naar Viborg. Intussen had ik mijn klasgenoten een prettige feestdag gewenst en mijn Leeuwenvlagje aan mijn pet vastgemaakt.

In Stendhal Plantage, langs een bospad, nodigden Ingerlise, Hanne, Henrik en Karl Erik ons allen uit voor een drink op hun jubilee, een totaal van 95 deelnames, till lykket og tak for drikke. Even later hadden we in Sjørun onze enige rustpost met zeer warme soep. Nadien genoten we alweer van de natuur en op het terras van het café-restaurant rechtover een meer genoten wij van een kannetje koffie, waar we even geneigd waren van onze regenkledij aan te trekken of (voor mij) het regenscherm te openen, maar het bleef bij gedruppel. Onderweg kregen wij een onverwachte en onaangekondigde drink van Anette, die haar 25^ste deelname vierde, till lykket ! Na deze stop gingen we verder naar Viborg, bijna aan het fietspad aan welks einde het F1-bord van de stad staat, kochten we eerst een ijsje. Deze keer waren Mieke, Mark en ik alleen aan dat bord en namen om beurt een foto. We staken dan de straat opnieuw over en richtten ons naar een brug over de straat naar de Sødreschool, waar we weldra aankwamen en mekaar feliciteerden.

Op de koer van de school feliciteerden wij meer wandelaars en ook Leif voor zijn 35^ste keer leiderschap van deze wandelweek. Kristof had intussen plaatsen voorzien in de bus naar Viborg, wij laadden onze bagage in en toonden ons busticket aan de chauffeur, want er waren twee kleuren, wit (zoals die van de meesten onder ons) en rood (zoals voor Dany).

Dan namen we onze plaats in achter Willy met de Belgische vlag. Zo volgden wij de fanfare naar de kathedraal van Viborg, waar Leif en de hoofdredacteur van een lokale krant elk hun speech gaven (beide vertaald door Else Marie), waarna eindelijk de eretekens en jubilariskettingen werden uitgereikt. Daarna vormden de medewerkers een haag waar de eerstelingen (zoals Adrien en Eric) door moesten om hun eerste ketting te krijgen. De anderen mochten dan hun ketting halen bij enkele medewerkers, Leif was dus nog niet van gedacht veranderd, hoewel Paul hem al liet verstaan (via Mette of Lis, want Leif beheerst alleen het Deens) dat die kettingen niet meer getoond zouden worden, doch in de sporttas zou opgeborgen worden voor een volgende keer. We dronken dan wat (ik koos een frisdrank) en gingen dan plaats nemen in de bus naar Sleeswijk. Hoewel Dany dus in de andere bus zat, moesten wij niet lang wachten, we waren nog aan ’t uitladen toen die ook aankwam. Ondanks enkele stremmingen aan de talrijke wegenwerken op de A1 en enkele nodige stops kwamen wij voorspoedig terug, ik kon om 03:30 uur uistappen.

Het was weer een geslaagde Haervejsvandring, al blijf ik het jammer vinden dat wij aan het einde met plastieken bestek op kartonnen borden moesten eten. Voor volgend jaar wordt het voor mij moeilijk, niet omdat het inschrijvingsgeld met bijna 50 EUR opslaat, maar wel omdat het, in mijn ogen, een week later start (nog steeds de 28^ste week van ’t jaar), nu start men met wandelen op de tweede zondag van juli, en dat valt moeilijk te combineren met de mogelijke vakantieplannen van mijn twee collega’s. Bovendien wordt volgend jaar ook de internationale mars van Vichte naar Dhron georganiseerd, dus resten maar maximaal 4,5 dagen voor de was en 5 dagen voor het recupereren. Verder was het weer iets beter dan vorig jaar: op zondag viel geen druppel regen, op zaterdag een paar druppeltjes en de andere dagen dus minder dan vorig jaar, verder was het ook warmer, zeker toen de zon scheen. Maar er waren ook wat minder jubilees te vieren, twee voorziene (in totaal 10 wandelaars) en twee onaangekondigde (Birte en Anette) plus die van Luc tijdens het blarenbal.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV2009

12-08-2009 om 20:32 geschreven door Helga

Omdat ik in de namiddag nog op ouderlijk bezoek ging, geen zin had om me te haasten en mijn wandelsandalen niet bij had (hoewel, dewelke ik toen droeg zijn eigenlijk ook sportsandalen, zie foto 4), koos ik voor de 12 km. Tot mijn aangename verbazing zag ik nog twee Sportvrienden aankomen en voor dezelfde afstand kiezen. Koenraad en Bart hielden mij gezelschap tijdens deze wandeling die via veld- en openbare wegen, langs het gehucht Berg en een kapel voor de H. Aldegonda naar Woubrechtegem leiden. Die heilige was geboren ergens in Henegouwen in 630 en overleden in Maubeuge (niet ver over de Franse grens) in 684, ze is beschermheilige voor (of tegen…) kanker, kinderziekten, koorts, tetanus, zweren, hoofd- en keelpijn.

We besloten om in Woubrechtegem enkel een controlestempel te halen en voort te stappen naar Heldergem. Intussen passeerden we langs het Hof te Holbeek, Oom (wiens nonkel? ) en over de Steenbeek, waarvoor een vaste wandelroute werd uitgestippeld. Tegen dat we in het parochiehuis van Heldergem waren (tevens de bagagepost voor de 50-km-wandelaars), had de zon de atmosfeer al lekker opgewarmd en we besloten daar wel onze beginnende dorst te lessen. Van daar was het niet ver meer, via Oud Dorp en net langs de Dries, naar de Zaal Torengalm.

Mijn fotoalbum is hier: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Aaigem09

26-07-2009 om 21:40 geschreven door Helga

Hoezo komt een Aalsterse nu te supporteren voor, begot, een Duitse ploeg? Wel, in de jaren 1980 was het hoegenaamd géén probleem om te vernemen hoe de Duitse ploegen hadden gepresteerd, reeds een kwartier na het affluiten via “Die Sportschau” op ARD. Vader en broer (de oudste was toen al gehuwd en verhuisd) hadden die gewoonte al rap opgenomen, en omdat er ofwel TV was, ofwel radio, hoorde ik nogal veel over dezelfde doelschutters spreken, en een naam die me opviel, vooral toen ik zag wie zich daardoor aangesproken diende te voelen, was die van Horst Hrubesch, die dus bij HSV speelde, en wel van augustus 1977 tot juni 1983, net te laat dus om mee te doen in het verslaan van Sporting Anderlecht voor de Beker der Bekerhouders (2-0, doelpunten van Volkert en Magath), maar wel op tijd om de ploeg het eerste kampioenschap sedert de invoering van de Bundesliga te schenken. Ik heb ingepikt tijdens het seizoen 1982-1983 en sindsdien de ploeg niet meer losgelaten. Overigens is Hrubesch in België ook gekend, eerst omdat hij in 1980 het Europees Kampioenschap (voor landenploegen) uit Pfaff zijn pollen hield door tweemaal te scoren, en in 1983 toen hij voor Standard Luik tekende. Maar dat was al bij al niet zo’n goeie keus gebleken, al kon hij niet weten dat Standard zou leeglopen door een omkopingsschandaal. Ik heb hem trouwens aangevuurd tijdens de finale van de Belgische Beker (toen heette dat nog zo), maar dat verloor Standard van AA Gent. Hrubesch is dan teruggegaan naar Duitsland, waar hij speelde bij Borussia Dortmund, alwaar hij het na een seizoen voor bekeken hield. Toen begon zijn trainerscarrière en wel bij Rot-Weiss Essen. Nu is hij trainer bij het nationale belofte-elftal. Even was hij zelfs assistent van de trainer van de Mannschaft.

Maar Hamburger SV dankt veel aan Hrubesch, en omgekeerd. Zo waren er twee opeenvolgende kampioenschappen en, als klap op de vuurpijl, het winnen van de Europese Beker voor Landskampioenen, de voorloper van de Champions’ League. Pittig detail: het jaar 2000 viel HSV in dezelfde CL-groep als de andere finalist van 1983, Juventus Turijn. En ook nu weer bleek HSV een nummertje sterker want toen won het met 1-0 (doelpunt van Magath, die ook al enige sterren en strepen verdiende en verdient in het voetbal), en nu speelde het thuis gelijk (4-4) en won het ginds met 1-3. Juve is nu niet minder goed dan toen, of heeft niet minder vedetten dan toen, maar die hebben nu wel meer allures. Ik doel hierbij in het bijzonder op de Fransman Zidane die tijdens de eerste ronde (die Juve overigens helemaal niet overleefde) tweemaal rood kreeg wegens brutaliteiten. Wat hij tegen Panathinaikos uitspookte, weet ik niet, maar Kientz (verdediger) gaf hij wel een kopstoot zodat die wegens een bloedneus moest verzorgd worden (evenwel doorspeelde). Doch dit terzijde. Om het hoofdstuk Hrubesch af te sluiten, als je berekent hoeveel doelpunten in hoeveel wedstrijden hij maakte, heeft hij, aangetekend vanaf 1963, het beste gemiddelde (0,60), zelfs nog beter dan de legendarische Uwe Seeler (0,57), die overigens van ’95 tot ’98 nog voorzitter van de club was.

Die glorieuze periode was ook te danken aan wijlen Ernst Happel, ook al een bekende in België, Nederland en natuurlijk Oostenrijk, want hij was een Wiener. Hij werd echter ziek en keerde in 1987 naar zijn thuisland, trainde er FC Tyrol (van Innsbruck) tot 1991, en overleed een jaar later. Overigens werd hij in dat seizoen opgevolgd door… Hrubesch. Als eerbetoon aan een van de wereldtrainers werd het stadion van Wenen naar Happel genoemd.

23-07-2009 om 21:42 geschreven door Helga

03 05 2009 : SC Wielsbeke - Eendracht Aalst : 3-2

Na vier minuten bracht Rosseel de thuisploeg op voorsprong. Twintig minuten later kon Marijn Steurs de bordjes terug in evenwicht brengen maar net voor rust schoot Lauwers SC Wielsbeke terug op voorsprong. Na de rust zorgde Jelle Delie voor de 2-2 maar een kwartier voor tijd schoot SC Wielsbeke via Deschepper de 3-2 eindstand op het bord. Zo eindigt VC EA 2002 na een teleurstellend seizoen op de elfde plaats, Standaard Wetteren promoveert naar tweede klasse. Het is van het seizoen-Lozano geleden (heel lang, dus) dat ik geen enkele match bijgewoond heb. Sorry mannen, maar jullie seizoen was ook niet zoveel aanschouwelijks, hé? Misschien kom ik op 30 juni tegen Anderlecht kijken (en Boussoufa vragen of hij zijn identiteitspapieren wel binnen handbereik heeft ), en toch zeker de tentoonstelling (tussen 26 juni en 2 juli) bezoeken.

26 04 2009 : Eendracht Aalst - RRC Peruwelz : 2-2

De Eendracht kwam al na een halfuur op achterstand toen Bula de 0-1 op de bordjes zette. Net na rust werd deze achterstand via Depoitre (die volgend seizoen bij Eendracht zal spelen) verdubbeld. Aalst gaf zich echter niet zomaar gewonnen en tien minuten later scoorde Lionel Lord de 1-2. Een kwartier voor tijd zette Niels Spotbeen zelfs de bordjes weer in evenwicht.

24 04 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Kevin Franck en Lieven De Veirman zullen volgend seizoen niet meer uitkomen voor Eendracht Aalst. Middenvelder Kevin Franck ruilt Eendracht voor reeksgenoot KSV Oudenaarde. Lieven De Veirman gaat dan weer zijn geluk beproeven bij Hoek in Nederland. Daarentegen komt Kevin Van Den Noortgate naar Aalst. De ex doelman van Club Brugge (jeugd), RSC Anderlecht (jeugd) en FCN Sint-Niklaas tekende voor één seizoen met optie. Vorig seizoen stond Kevin onder de lat bij vierdeklasser KSV Temse, leider in vierde klasse B.
Het volgende is niet echt nieuws over Eendracht noch van belang voor haar dit seizoen, maar La Louvière, in 2003 nog winnaar van de Beker van België voetbal, verdwijnt na dit seizoen wegens onoverkomelijke financiële problemen, meldt het bestuur van de huidige derdeklasser vrijdag in de kranten van de groep Sud Presse en La Dernière Heure/Les Sports. De KBVB zal zich mogen buigen over de vraag die zich stelt in verband met degraderen en promoveren. La Louvière staat nu voorlaatste en van barragewedstrijden zou wellicht toch al geen sprake zijn maar als derde klasse (A en B) een even aantal ploegen moet tellen, zal er uit vierde klasse wellicht een club meer kans tot promotie. Eendracht moet dit seizoen (nog twee wedstrijden) niet meer tegen La Louvière spelen.

19 04 2009 : Boussu Dour Borinage - Eendracht Aalst : 3-0

't Komt er niet meer op aan, zeker... De thuisploeg toonde zich een maatje te sterk en kwam al na een halfuur op voorsprong toen Ken Van Damme de bal ongelukkig in eigen doel zag belanden. Na de rust werd het onmiddellijk 2-0 via Sylvestri. Twintig minuten voor tijd legde de ingevallen Saffer de 3-0 eindcijfers vast. Degraderen kan Aalst gelukkig niet meer, met nog twee wedstrijden te spelen.

14 04 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van de club staat te lezen dat Ewen Verheyden volgend jaar terugkeert vanuit VW Hamme, daarentegen verlaat Tidiany Coulibaly Aalst en gaat naar VW Hamme.

11 04 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van de club staat te lezen dat volgende spelers de club zullen verlaten (bij sommigen voeg ik eraan toe: "helaas"): Stefan Van Dender, Denis Dessaer, Cedric Boto, Roel Vandenbrande, Wouter Degroote en Benjamin Kabongo. Plezanter nieuws is dat de club een hele week (van 26 juni tot 2 juli) tentoonstelling houdt (in het stadion, vermoed ik) van 90 jaar Eendracht Aalst. Ik had er al eens over gelezen in Het Nieuwsblad, een van de initiatiefnemers deed toen een oproep om tentoonstellingsmateriaal. Openingsuren staan niet vermeld, hopelijk volgt dat nog of lees ik het elders, want ik zou wel eens willen kijken. Allerhande attributen die verband houden met "mijn" (ik wil niet hebberig lijken ) geliefde club zullen tentoongesteld worden, films, foto's, souvenirs,... van de periode 1919 tot nu. In het kader van dit jubileum speelt Aalst op 30 juni (een dinsdag...) om 19u30 een vriendschappelijke wedstrijd met RSC Anderlecht. Van die gelegenheid zal gebruik gemaakt worden om de spelerskern voor het seizoen 2009/2010 voor te stellen. Overigens staat er dit weekend geen wedstrijd op het programma.

06 04 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van de club staat te lezen dat er contracten ondertekend zijn. Volgende A-kern spelers hebben hun contract verlengd of liggen ook volgend seizoen nog onder contract bij Eendracht Aalst: Niels De Schutter, Michael Seminck, Jens Podevijn, Lionel Lord, Predrag Filipovic, Thomas Spotbeen (2j), Ken Van Damme (2j), Niels Spotbeen (2j), Jelle Delie. Volgende spelers verdedigen vanaf volgend seizoen de kleuren van Eendracht Aalst: Brecht Moreels (KSV Sottegem) 22 jaar - centrale verdediger, Wouter Moreels (KSV Sottegem) 24 jaar - middenvelder, Laurent Depoitre (RRC Peruwelz) 21 jaar - aanvaller en Glenn Coppens (KSV Sottegem) 24 jaar - middenvelder (2j). Drie van hen zijn ongetwijfeld geen onbekenden van de trainer.

05 04 2009 : RC Gent Zeehaven - Eendracht Aalst : 1-2

De rust lijkt terug gekeerd aan de Bredestraat zodat de spelers zich met meer gemak op de wedstrijden kunnen concentreren. Op de website lees ik dat de thuisploeg (het klassement sluitend) wel even na het halfuur op voorsprong via Jacobs kwam. Kevin Franck kon echter nog voor rust gelijkmaken. In de tweede helft scoorde Kevin Franck zijn tweede van de avond waardoor VC EA 2002 na enkele mindere prestaties terug kan aanpikken met een overwinning. Dit brengt Aalst net weer in de eerste helft van het klassement.

31 03 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van de club staat de nieuwe samenstelling van de raad van bestuur: voorzitter blijft dan toch Dirk de Bruecker, ondervoorzitter is Frank de Roose, penningmeester Vincent Montfort, secretaris Luc van Hauwermeiren en sportief verantwoordelijke Marcel van den Steen. Behalve deze mensen zetelen in de vzw ook nog Patrick d’Haeseleer, Frans Krauch, Steven de Cock, Geert de Ridder en Michel Markey. Verder wordt het PROJECT 90 met onmiddellijke ingang in voege gebracht en uitgevoerd, als ik me niet vergis heeft dit te maken met de jeugdwerking. En dan belooft het webteam tegen eind volgende maand een overzicht van de aan de gang zijnde gesprekken met de huidige kern van Eendracht Aalst alsook met nieuwe transfers voor het seizoen 2009/2010.

29 03 2009 : Eendracht Aalst - FCN Sint-Niklaas: 1-1

Dat is toch al beter dan de twee vorige wedstrijden. Meer weet ik ook niet, want de Sportwereld (deel van Het Nieuwsblad) meldt niets dan het gelijkspel... 's Anderendaags daarentegen staat in de papieren krant wel dat Boto, op aangeven van Franck, de gelijkmaker scoorde en dat de trainer nu wel tevreden was met de inzet, zelfs tijdens de voorafgaande trainingssessies.

20 03 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Er zijn nogal gedaanteverwisselingen aan de gang bij de Eendracht: Kris Van Der Haegen volgt Marc Dillen op als hoofdtrainer van Eendracht Aalst. De 44-jarige Zottegemnaar was de voorbije vijf seizoenen aan de slag bij reeksgenoot KSV Sottegem (die onlangs thuis van EA verloor ) tot hij één maand geleden zelf opstapte. Met Zottegem dwong hij in 2007 de promotie van vierde naar derde nationale af. Voordien was hij ook reeds hoofdtrainer bij KSC Oosterzele. Hij krijgt ook assistentie: Gerland De Latte en Rene De Cubber (assistent-trainers), Walter De Mulder (trainer doelmannen), als nieuwe coach van de beloften werd Erik Van Langenhove aangesteld. Maar volgens TV Oost is ook het bestuur serieus veranderd, zo is Geert De Ridder geen clubmanager meer (ik meen me te herinneren dat hij begon als webmaster), maar de nieuwe samenstelling staat nog niet op de website van de club. Er zou ook een nieuwe sponsor zijn: Marcel Van Den (of den?) Steen, ik weet niet welk bedrijf hij leidt. Op de regionale zender heb ik ook gehoord dat het bestuur de supporters (twee per supportersclub) regelmatig zal uitnodigen voor een vergadering, de eerste is volgende week al. Da's fijn dat het bestuur de vragen van supporters op die open en communicatieve manier wil beantwoorden.

15 03 2009 : La Louvière - Eendracht Aalst: 3-1

De Wolven schoten razendsnel uit de starblokken en dwongen meteen een resem kansen af waaruit ze ook één doelpunt scoorden. Masson zag zijn schot afwijken en in doel belanden. Eendracht van zijn kant kon zijn kansen niet afwerken. De beste was voor Jelle Delie maar zijn kopbal spatte op de lat uit elkaar. Na rust werd het al snel 2-0 toen Palisse een voorzet van Pinelli in doel schoot. Eendracht kwam terug in de wedstrijd toen Kevin Franck een strafschop feilloos omzette maar zeven minuten voor tijd besliste de thuisploeg de wedstrijd in zijn voordeel. Prijic nam een afvallende bal in één tijd op de slof en zag zijn schot in de kruising belandden. Trainer Dillen nam dan maar de beslissing zijn ontslag aan te bieden, deze werd meteen aanvaard.

08 03 2009 : Eendracht Aalst - Diegem Sport: 1-2

Terwijl ik mij voortsleepte in Lommel en omgeving, verloor Aalst dus van deze toch iets hoger geklasseerde ploeg. Jelle Delie opende nochtans reeds na drie minuten de score. Vijfentwintig minuten later stonden de bordjes echter opnieuw in evenwicht via een goal van Duchatelet. Na 37 minuten spelen kon diezelfde Duchatelet met een prachtig doelpunt de bezoekers op voorsprong brengen. De tweede helft was een maat voor niets.

04 03 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Via TV Oost verneem ik dat de plooien gladgestreken zijn, en de ontslagnemende voorzitter blijft toch, omdat hij zijn slag thuig haalde. De meningsverschillen die gerezen waren over de nieuwe voorgelegde structuur werden bijgelegd door te voorzien in overgangsmaatregelen tot het einde van het seizoen. De Raad van Bestuur blijft behouden. De nieuwe structuur (project 90 - dat cijfer slaat allicht op het jubileum: Eendracht Aalst viert dit jaar haar 90ste verjaardag) treedt in werking vanaf het nieuwe seizoen. Dit compromis werd bereikt vanuit de bekommernis om de rust te doen weerkeren op de club. De Algemene Vergadering vindt het nu immers uiterst belangrijk dat het 1° elftal zich volledig kan concentreren op het behalen van de derde periodetitel.

01 03 2009 : Eendracht Aalst - Racing Waregem : 3-2

Terwijl ik op de terugweg was van de Champagnestreek (Reims, Epernay), won Eendracht dus voor de tweede keer op rij, al kwamen de gasten op voorsprong. Marijn Steurs kon echter na een uur spelen de stand terug in evenwicht brengen. Tien minuten later kwamen de bezoekers opnieuw op voorsprong via Van Brabander. Maar na 82 minuten was het Wouter Degroote die de stand met een kopbal op 2-2 bracht. Eendracht ging op zijn elan verder en in de laatste minuut was het opnieuw Steurs die de bevrijdende treffer binnenschoot en zo de kansen gaaf houdt in de strijd om de derde periode.

21 02 2009 : KSV Sottegem - Eendracht Aalst : 0-1

Ik zie deze leuke uitslag op Teletekst om 20.33 uur, op de website van de club staat nog geen verslag, wellicht is het webteam nog blij en opgelucht aan 't feesten, de dag voor carnaval. De Carnavalsstoet en de Nationale Wandeldag achter de rug, vind ik op de clubsite de volgende uitleg: in een gesloten wedstrijd toonde Eendracht zich over de hele wedstrijd net de betere van de thuisploeg. In de tweede helft kon Michael Seminck met zijn tweede doelpunt in evenveel wedstrijden de score openen op voorzet van Filipovic. Eendracht kwam vervolgens niet meer in de problemen en won zuinig met het kleinste verschil (tuttuut, winnen is winnen).

18 02 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Amai, die heeft het ook niet lang uitgehouden op de voorzittersstoel: Dirk De Bruecker deelde de Raad van Bestuur mee zich met onmiddellijke ingang terug te trekken uit het bestuur en het dagelijks beheer van VC EA 2002. De firma De Dijcker NV laat evenwel weten aan te blijven als hoofdsponsor van VC EA 2002. Michel Markey, huidig ondervoorzitter van de Raad van Bestuur, zal in afwachting van de komende algemene vergadering het voorzitterschap waarnemen.

15 02 2009 : Eendracht Aalst - Union Saint-Gilles : 1-1

Volgens wat ik op de website van de Eendracht lees, kwam deze na 25 minuten op achterstand via Jules César Oulai. In de tweede helft kon de VC EA 2002 de stand gelijk brengen via een kopbal-doelpunt van Michael Seminck. Vijf minuten voor tijd kreeg Kevin Franck nog rood toen hij een doorgebroken Union-speler vloerde.

09 02 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Keeper De Veirman diende zondag jl. het terrein vervroegd te verlaten (werd vervangen door Van Steenbergen) na een botsing met Oudenaarde-spits Versyp. De Veirman bracht de nacht van zondag op maandag door in het ziekenhuis waar een bloeding ter hoogte van de nieren werd vastgesteld. Er wordt rekening gehouden met een onbeschikbaarheid van 3 tot 4 weken.

08 02 2009 : KSV Oudenaarde - Eendracht Aalst : 3-3

De uitslag kende ik al van TV Oost en op de website van de club lees ik dat na 34 minuten VC EA 2002 verdiend op voorsprong kwam via Jelle Delie. Lang kon Eendracht er niet van genieten want één minuut later maakte Versyp er 1-1 van. In de tweede helft kwam KSV Oudenaarde zelfs op voorsprong via De Jonckheere. Een kwartier voor tijd leek VC EA 2002 af te stevenen op een nederlaag toen Lukas Pareyn er 3-1 van maakte. VC EA 2002 vocht echter terug en amper een minuut later stond de 3-2 op het bord, opnieuw via Delie. Toen Kevin Franck een tiental minuten voor tijd de 3-3 binnenschoot kreeg VC EA 2002 uiteindelijk toch nog waarop het recht had. Diezelfde Kevin Franck miste vijf minuten voor tijd wel nog de kans op de 3-4 maar zag zijn strafschop uiteenspatten op de paal. Aalst staat nog net in de linkerkolom geklasseerd en volgende week zondag ontvangt het Union Saint-Gilles dat iets lager geklasseerd staat, winnen is dus de boodschap, willen de spelers ook een beetje een leuke carnaval beleven.

04 02 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Eendracht Aalst heeft de contracten met Nourdine Boussoufa en Lorenzo Wouter in onderling overleg, ontbonden. En de 19-jarige linksvoetige verdediger Yannis Meysmans speelt vanaf heden voor vierdeklasser KSK Londerzeel.

01 02 2009 : Eendracht Aalst - Zaventem Woluwe : 1-1

Volgens wat ik op de clubsite lees, zou de Eendracht op een zeer moeilijk bespeelbaar veld na een kleine twintig minuten door Janssens die een perfect uitgevoerde tegenaanval afrondde met een laag schot in de rechterhoek op achterstand gebracht worden. Amper vijf minuten later stonden de bordjes weer in evenwicht. Een corner van Marijn Steurs werd door Michael Seminck op doelman Vujadinovic gekopt. Jelle Delie was er als de kippen bij om de gelijkmaker binnen te duwen. Aalst staat veilig op de 8ste plaats in de rangschikking met 25 punten, 13 minder dan de leider, Standaard Wetteren.

25 01 2009 :WS Woluwe - Eendracht Aalst: 1-1

Volgens wat ik op de clubsite lees, zou de Eendracht de zege in de slotminuten verspeeld hebben tegen de sjieke Brusselaars. Pas in de tweede helft werd gescoord: Lord zette een één-twee op met Boto en schoot tussen de benen van doelman Kempeneer binnen. De thuisploeg Royal White Star Woluwe Football Club - die zich tot dan toe beperkte tot verdedigen- schoot wakker en ging op zoek naar de gelijkmaker. Eendracht had het - mede door de vele overtredingen die tegen onze jongens gefloten werden - moeilijk en moest vijf minuten voor tijd de gelijkmaker toestaan via Yagan. In de slotfase slikte Niels De Schutter nog een tweede gele kaart waardoor hij de wedstrijd van komende zondag tegen Woluwe-Zaventem aan zich ziet voorbij gaan. Waarom noem ik Royal White Star Woluwe Football Club "sjieke Brusselaars"? Hun Fallon-stadion ligt op het domein van Sint-Lambrechts-Woluwe, waarvan de burgemeester in Vlaanderen allesbehalve populair is. Het zal wellicht ook daaraan liggen dat hun website enkel en alleen in 't Frans is opgesteld, hoewel Sint-Lambrechts-Woluwe-Saint-Lambert per definitie een tweetalige gemeente is...

18 01 2009 : Eendracht Aalst - Standaard Wetteren : 2-1

Dat is nu eens leuk om lezen op de clubsite! Want Eendracht Aalst beëindigde vanmiddag de reeks van dertien wedstrijden zonder nederlaag van leider Standaard Wetteren. Eendracht won na een sterke partij met 2-1. Na zeven minuten werkte Lord een prima voorzet van Degroote knap af. Op het halfuur kwam Wetteren langszij. Claessens zette een licht toegekende strafschop om. In de tweede helft ging Eendracht voluit voor de winst en even na het uur leverde dat de verdiende winnende treffer op. Na een trekfout op Dessaer ging de bal op de stip en Lord scoorde zijn tweede van de namiddag. Nadien verzuimde Eendracht op tegenaanval nog om de score hoger te laten oplopen. Wetteren beëindigde de partij met negen spelers na twee rode kaarten in de slotfase. Deze zege waar zo lang op gewacht werd, bracht Aalst op de 9de plaats, dus net in de linker kolom. In die linker kolom blijven is de boodschap !

10 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Wie er wel komt, is een nieuwe keeper, Steven Van Steenberghe (geen familie van Jan uit Wetteren, zeker? ik meen dat die zijn familienaam iets anders geschreven wordt) vervangt met onmiddellijke ingang Kurt Lambrecht in de Aalsterse selectie. Lambrecht gaf de voorbije week aan een rustperiode te willen inlassen om volgend seizoen elders een uitdaging als eerste doelman aan te gaan. De club (en de supporters) wenst (wensen) Kurt Lambrecht te bedanken voor zijn inzet en wenst (wensen) hem dan ook alle succes toe in zijn verdere carrière.
De 30-jarige Steven Van Steenberghe is een Aalsters jeugdproduct. Hij is dan ook geen onbekende in het Aalsterse huishouden en fungeerde destijds als doublure voor Vladan Kujovic. Hij speelde eerder ook nog voor KSV Oudenaarde en SK Denderhoutem.

08 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Wittesaele komt dan toch niet naar Eendracht, dat staat zowel in de krant als op de website van de club. VC EA 2002 had een akkoord met de 19-jarige aanvaller evenals met FCV Dender EH doch om redenen buiten de wil van beide clubs en de speler om (het ligt aan AA Gent, zo staat in de gazet), bleek een transfer uiteindelijk niet haalbaar. En van een nieuwe datum voor de match op URS Centre is ook nog geen sprake.

07 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

De KBVB besliste vanmiddag alle wedstrijden in nationale reeksen (behalve een vooruitgeschoven bekerwedstrijd tussen twee eersteklassers, Club Brugge-Roeselare) af te gelasten dit weekend wegens het aanhoudende winterweer. De wedstrijd tussen URS Centre en Eendracht Aalst van komende zaterdag gaat dus niet door. De clubwebmaster zal ten gepasten tijd de nieuwe datum wel uploaden.

06 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Eendracht Aalst koopt verder FCV Dender EH uit, zo te zien. Vandaag wordt normaliter de overgang afgerond van spits Dieter Wittesaele (19) naar derdeklasser Aalst. Wittesaele volgt Degroote en Filipovic.

04 01 2009 : Eendracht Aalst - FCV Dender EH : 4-2

Vandaag werd deze oefenmatch gespeeld en gewonnen door de thuisploeg. Na 54 minuten scoorde nieuwkomer Degroote tegen zijn ex-ploeg na een prachtige dieptepas van Van Damme. Na 63 minuten werd de score verdubbeld toen Podevijn (pas terug van operatie en revalidatie) neerging in de 16-meter-zone, Lord zette de strafschop feilloos om. Een kwartier later kwam FCV Dender EH via Aganovic terug in de wedstrijd. Maar Spotbeen kopte via een corner van Coulibaly de 3-1 op het bord en amper vier minuten later was de match beslist toen weer Podevijn er 4-1 van maakte. Sylla zette enkele minuten voor tijd de 4-2 eindstand op het bord. Niet alleen Degroote speelde meteen tegen zijn ex-ploeg, ook Filipovic, die liever bij Aalst speelt dan bij Dender assistent-trainer te worden (dit is het laatste seizoen van Boskamp, hij gaat dan met pensioen en Asselman wordt hoofdtrainer).

03 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Vandaag lees ik op de clubsite dat Tim Aelbrecht (naar SK Berlare) en Dimitri Iakovlevski niet meer blijven (ontbond in onderling overleg met de club zijn contract). Anderzijds worden mogelijk vandaag de onderhandelingen afgerond met middenvelder Wouter Degroote van eersteklasser FCV Dender EH. Degroote was reeds van de partij op de vrijdagtraining. In Het Nieuwsblad las ik dat ook Filipovic (Montenegrijn) van FCV Dender EH zou overkomen. Predrag Filipovic speelde eerder al voor de Eendracht, van 1999 tot 2001, nadien speelde hij nog steeds voor Vlaamse en een Nederlandse club (Roda JC), dus zijn kennis van mijn moedertaal zal hij ongetwijfeld wel hebben.

27 12 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Vandaag lees ik op de clubsite dat Arnold Nguekam VC EA 2002 verlaat voor de Nederlandse hoofdklasser HSV Hoek. De Kameroener had een zeer groot aandeel in de promotie naar derde klasse en de club wenst hem - naast veel succes met zijn nieuwe uitdaging - dan ook van harte te bedanken voor de diensten die hij voor de club bewezen heeft. HSV Hoek is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Hoek, een dorp in de Zeeuwse gemeente Terneuzen. De afkorting HSV heeft niets te zien met mijn favoriete ploeg uit de Duitse Bundesliga, maar staat voor Hoekse Sportvereniging. Daar spelen af en toe eens wat Belgen, zoals Gideon Imagbudu (ooit nog bij Eendracht Aalst !) en voorheen David Destorme, nu bij de buren van FCV Dender EH.

26 12 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

't Lijkt wel uitverkoop bij Eendracht Aalst, de volgende personen mogen naar een andere werkgever uitkijken: Alain Van Mieghem evenals de aanvallers Lorenzo Wouter, Nourdine Boussoufa, Dimitri Iakovlevski (dit jaar pas getransfereerd !) en Benjamin Kabongo, Arnold Nguekam onderhandelt met een niet-nader genoemde buitenlandse club. Daarentegen bereikten Ken Van Damme en Niels Spotbeen een overeenkomst met VC EA 2002 en maken hierdoor op definitieve basis deel uit van de A-kern.

21 12 2008 : Eendracht Aalst - Boussu Dour Borinage : 1-2

Terwijl ik mijn nestel aan 't afdraaien was voor de Worteltocht van WSV De Sportvrienden vzw, verzuimde Eendracht Aalst dus de drie punten thuis te houden. Volgens wat ik lees op de website van de club begon Aalst goed aan de wedstrijd waarin het na 11 minuten reeds op voorsprong kwam via Marijn Steurs. Nadien kreeg VC EA 2002 nog enkele goeie kansen om de voorspong verder uit te bouwen maar faalde in de afwerking. In de tweede helft kwam Boussu Dour Borinage al vlug op gelijke hoogte via Delplace. Vijf minuten voor tijd viel de wedstrijd in zijn definitieve plooi toen Amghar de 1-2 eindstand op het bord schoot. 't Werd tijd dat Eendracht Aalst ook met kerstvakantie ging...

16 12 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Vorige maand moest de wedstrijd tegen Boussu Dour Borinage gestopt worden (bij een 1-0-stand dankzij Lord), en deze wedstrijd wordt zondag herspeeld. Normaal gezien worden de inkomsten van de verkochte tickets onder de clubs verdeeld, maar de Walen zijn zo vriendelijk om aan de EA-abonnées geen geld te vragen, zij kunnen gewoon komen zien op vertoon van hun abonnement of abonnementsboekje. Ik ben niet betrokken, maar ik vind het een mooie geste.

07 12 2008 : Eendracht Aalst - RRC Peruwelz: 2-2

Eigenlijk had dit een uitwedstrijd moeten geweest zijn, maar de bezoekers konden nergens terecht om de voorgeschreven veiligheid te garanderen, dus nodigde Eendracht Aalst uit. Dit verslag is te lezen op de website van de club (ik weet alleen niet hoe lang): Eendracht kwam na amper 1 minuut spelen op voorsprong via Niels Spotbeen die met een knappe volley in de rechterbenedenhoek raak trof. Op het kwartier kwam Peruwelz langzij toen Galucci een vrijschop met het hoofd in doel verlengde. Na de rust ging Eendracht op zoek naar de winnende treffer en twintig minuten voor tijd leek die er ook te komen. Cedric Boto scoorde op voorzet van Marijn Steurs de 2-1. Tien minuten voor tijd kom Peruwelz de bordjes weer in evenwicht brengen. De Poitre kon door de Aalsterse buitenspel glippen en liet Lieven De Veirman kansloos. Door dit gelijke spel blijft Eendracht op één speeldag van de winterstop op een negende plaats staan in de rangschikking.

30 11 2008 : FCN Sint-Niklaas - Eendracht Aalst: 3-2

Volgens de clubsite kwam VC EA 2002 op gelijke hoogte via Dimitri Iakovleski nadat De Oliveira aan zijn hattrick (alhoewel, hé, de drie goals moeten toch zonder tussentijds doelpunt vallen?) begon. Op het uur kon FCN Sint-Niklaas weer op voorsprong komen via counter die door De Oliviera werd afgerond. Twintig minuten voor tijd werd het 3-1, opnieuw via De Oliveira. Toen de Sint-Niklaase keeper Willockx vroegtijdig naar de kant moest na handspel, kon Kevin Franck nog scoren vanop vrijschop. In een prangende slotfase miste Eendracht de gelijkmaker nog op een haar. In het verslag wordt Iakovleski drie keer vermeld in verband met proberen scoren (het is hem dus een keer gelukt). Lord toonde zich ook aan Willockx, doch helaas zonder het succes van de Rus.

22 11 2008 : Eendracht Aalst - Boussu Dour Borinage : gestopt

Dit lees ik op de clubsite: De wedstrijd tussen VC Eendracht Aalst en Boussu Dour Borinage werd na 45 minuten stopgezet wegens te hevige sneeuwval. Eendracht leidde op dat moment met 1-0 cijfers via een doelpunt van Lord na een twintigtal minuten spelen. Toemetoch, dat het nu zo moest sneeuwen !! Op de site zal ter gelegenheid te lezen staan over de datum waarop deze wedstrijd herspeeld zal worden.

04 11 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Een verhaal dat bijna 12 jaar geleden begon, is wellicht vandaag afgesloten. Bijna twaalf jaar geleden velde Gilles De Bilde (toen bij RSC Anderlecht) tijdens de wedstrijd Anderlecht-Aalst zijn tegenstander Krist Porte met een vuistslag. Porte was na een neus- en oogkasbreuk acht maanden buiten strijd. Het Hof van Beroep besliste nu dat Krist Porte 10.000 euro aan het incident overhoudt. Hij is furieus. Misschien ook omdat hij ruim 5000 euro gerechtskosten - van de procedure in beroep - moet betalen (hem is dus een flinke 15.000 euro toegekend als schadevergoeding). Of misschien omdat De Bilde eigenlijk maar een lichte straf gekregen heeft: sportief drie maanden schorsing; correctioneel 75 uur gemeenschapsdienst, negen maanden gevangenis met uitstel voor drie jaar en 40.000 frank (net geen 1.000 euro) boete. Ik meen me te herinneren dat De Bilde destijds zei dat Porte hem hinderde, maar dat is het lot van een aanvaller en een blessure hield hij er, bij mijn weten, niet aan over.

02 11 2008 : Eendracht Aalst - RC Gent Zeehaven : 2-0

Alweer goed nieuws te lezen op de website van de club: ze wonnen met twee keer zoveel doelpunten als vorige week, deze keer van Dessaer en Lord. Volgens de reporter van de site kon de score hoger geweest zijn dankzij Van Mieghem, Boussoufa (die van Anderlecht zijn Franse neef), Aelbrecht en Seminck, maar de bezoekers kregen ook enkele kansen.

26 10 2008 : Eendracht Aalst - RAAL La Louvière : 1-0

Goed nieuws te lezen op de website van de club: EA heeft zijn vierde thuiszege op zak. Na een matige eerste helft waarin de kansen schaars waren was 0-0 de logische ruststand. Na de pauze drukte Eendracht de bezoeker met de rug tegen eigen doel maar zowel Lord, Kabongo als de sterk spelende Nourdine Boussoufa (neef van die Mbark van Anderlecht) konden het openingsdoelpunt niet aantekenen. De wedstrijd leek af te stevenen op een doelpuntenloos gelijkspel tot Roel Van Den Brande - die volgende week bij Diegem Sport een gele schorsingsdag uitzit - in blessuretijd een vrije trap van Franck met het hoofd in doel verlengde. Iakovlevski deed niet mee, hij had zich onlangs op training bezeerd.

19 10 2008 : Eendracht Aalst - KSV Sottegem: 0-1

Op de website van de club staat dat EA zwak speelde, in een zeer matige maar gelijkopgaande eerste periode kreeg de thuisploeg enkele goede kansen via Lionel Lord. Na de rust toonde KSV Sottegem de meeste overwinningsdrang en twintig minuten voor tijd leidde dit tot de verdiende en logische goal via Moreels. Eendracht kon vervolgens geen vuist meer maken. Het waren integendeel de bezoekers uit Zottegem die op counter nog dicht bij de 0-2 kwamen.

17 10 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Dimitri Iakovlevski is nog niet speelgerechtigd voor de wedstrijd van zondag a.s. tegen KSV Sottegem, tenminste ik lees toch niet op de clubsite dat het bewuste document van Hellas Verona vandaag was ontvangen. In Het Nieuwsblad stond verder nog te lezen dat deze Moskoviet al perfect Nederlands spreekt.

13 10 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van E. Aalst lees ik ze daar Dimitri Iakovlevski hebben aangeworven (midden oktober???). Deze 20-jarige Belgische spits werd geboren in Moskou maar verhuisde al snel naar België waar hij de jeugdrangen van GBA doorliep. De voorbije twee seizoenen was hij actief bij het Italiaanse Hellas Verona. Mits het fiat van de Italiaanse voetbalbond is Iakovlevski - die een vrije speler was - komend weekend reeds speelgerechtigd.

12 10 2008 : Racing Waregem - Eendracht Aalst: 2-1

Na drie nipte zeges keerde EA puntenloos terug uit Waregem. Het stond al 2-0 toen, drie minuten voor het einde, Nguekam het tij probeerde te keren.

05 10 2008 : Eendracht Aalst - KSV Oudenaarde: 1-0

Terwijl ik bij mijn ouders tegen de regen schuilde, won Aalst dus voor de derde keer op rij, met dezelfde score. Kevin Franck, die bijna collega was van ex-HSV Van der Vaart (Franck komt dus van Real Madrid ) zette een strafschop om, verdiend doordat Arnold Nguekam werd neergehaald in de zestien. Eendracht wordt door deze zege alleen vierde in het klassement met vier punten minder dan Peruwelz en Woluwe-Zaventem.

28 09 2008 : Union Saint-Gilles - Eendracht Aalst: 0-1

Terwijl ik in Wervik met Sportvrienden op stap was, won Aalst dus op verplaatsing, middels een doelpunt van Van Den Brande op aangeven van Lord. Zo heeft Eendracht de zesde plaats bereikt in de rangschikking.

21 09 2008 : Eendracht Aalst - WS Woluwe: 1-0

Op de website van E. Aalst lees ik dat VC EA 2002 gewonnen heeft, dankzij Lord die de bal binnen trapte, nadat die door Nguekam op de paal werd geschopt. Ze staan nu 10de met slechts 4 punten minder dan de leider, RRC Peruwelz (Woluwe Zaventem heeft evenveel punten als Peruwelz maar een iets kleiner doelsaldo).

14 09 2008 : Woluwe Zaventem - Eendracht Aalst: 3-0

Op de website van E. Aalst lees ik dat VC EA 2002 aan zijn bezoek aan Woluwe Zaventem een sportieve kater opliep: Woluwe Zaventem kwam op het uur op voorsprong via Stuckens. Twintig minuten voor tijd kreeg Van Den Brande zijn tweede gele kaart - waardoor hij de volgende match mist - en kon Woluwe Zaventem de score verder uitdiepen via Etumba en Van Den Broeck. De doelpogingen van de bezoekers leken niet erg talrijk, en, te zien aan de eindscore, ook niet efficiënt.

07 09 2008 : Eendracht Aalst - URS Centre : 2-1

Op de website van E. Aalst lees ik dat VC EA 2002 zijn tweede wedstrijd van het seizoen winnend heeft afgesloten. Lionel Lord zette VC EA 2002 na 35 minuten spelen op 1-0 met een afgeweken schot dat in doel viel. Net na rust kwam URS Centre echter langzij via Delaby. Maar net voor tijd kon Kevin Franck - na handspel - een strafschop omzetten en zo Eendracht zijn eerste zege van het seizoen bezorgen. Wanneer ik verder klik voor wat meer details, valt mijn blik meteen op de eerste woorden van de eerste zin: "VC EA coach Marc Dillen kon bij zijn eerste wedstrijd opnieuw een beroep doen op Alain Van Mieghem die terugkeerde uit blessure." Zeer leuk voor Dillen dat hij een zege beet heeft, maar waar is Limpens naartoe? Bij de opstelling van EA zie ik als keeper Lieven De Veirman vermeld staan. 't Ware leuk nieuws, maar was hij niet geblesseerd voor zes tot acht weken en vervangen door Lambrecht? Kijk maar naar het nieuws van 27 augustus.

01 09 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van E. Aalst lees ik dat Benjamin Kabongo de jongste aanwinst van VC EA 2002 is. Deze 21-jarige aalvlugge aanvaller maakte de voorbije week indruk toen hij o.m. 3x scoorde in de jongste beloftenwedstrijd. Kabongo komt over van eersteklasser AFC Tubize en speelde eerder o.m. voor RSC Anderlecht. Kabongo is speelgerechtigd voor de eerstkomende thuiswedstrijd.

31 08 2008 : Standaard Wetteren - Eendracht Aalst : 4-1

Op de website van E. Aalst lees ik dat het verloor nadat Tim Aelbrecht nochtans als eerste scoorde. Na rust deed Wetteren de wedstrijd kantelen. Eerst kon Davy Claessens op strafschop - met bijhorend rood voor Tidiany Coulibaly - gelijk maken (van uw ex-collega's moet ge 't hebben...). Enkele minuten later verzilverde Jan De Langhe een Wetterse counter en zette de thuisploeg op rozen (hoe toepasselijk gesteld ). In de slotfase liep Wetteren nog uit tot overdreven 4-1 cijfers via doelpunten van Claessens en Foket (is die van Nieuwerkerken?). Nieuwbakken voorzitter Dirk De Bruecker, zaakvoerder van hoofdsponsor Group De Dijcker - die overigens het bestaande sponsorcontract opengebroken hebben t.e.m. het seizoen 2010-2011 - zal deze namiddag de supporters mogen troosten hebben, gisteren was op de site te lezen dat hij vandaag, na afloop van de wedstrijd in Wetteren tussen 18.00u en 19.00u, een welkomstdrink gaf in het Aalsterse clubcafé. Tijdens dit uurtje - waarop iedereen van harte uitgenodigd was (maar ik ben niet geweest) - werden alle beschikbare dranken gratis aangeboden.

27 08 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

E. Aalst verloor zowat alle oefenwedstrijden, maar dat vind ik nog zo erg niet, 't zijn oefenwedstrijden voor iéts. Veel erger is dat doelman De Veirman een spierscheur opliep ter hoogte van de quadriceps met als gevolg een onbeschikbaarheid die geschat wordt op 6 tot 8 weken.

10 08 2008 : Eendracht Aalst - Leopold Ukkel : 0-2

Aalst deed wat Anderlecht op Europees "presteerde": verliezen in de eerste bekerwedstrijd (de Cofidis Cup, wat een naam...). 't Was twee keer dezelfde, Gounongbe, die keeper Lambrecht te grazen nam, eenmaal voor en eenmaal na de koffiepauze. Eerder in de week meldde de webmaster dat Jens Podevijn 6 maanden out is met een kruisbandletsel dat hij opliep in de wedstrijd op RS Waasland. Hij wordt binnen 4 weken geopereerd waarop een revalidatie van een 5-tal maanden volgt. Nourdine Boussoufa sukkelt met enkele zwevende botfragementen in de enkel. Verder onderzoek zal uitwijzen welke behandeling is aangewezen.

23-07-2009 om 21:27 geschreven door Helga

De komst van de Caje in 1992 bracht ook de komst van enige euforische momenten. Zo had je dat seizoen, 1995-1996, waar vijf keer op rij werd gewonnen, te beginnen met de match thuis tegen RSC Anderlecht, met 3-1. En toen speelde Gilles De Bilde net bij Sporting, die een aardige duit aan den Iëndracht betaalde voor de Ket. Door het frissere voetbal dat Ceulemans predikte (en de verkoop van de Bundesliga aan satellietzenders zoals Sat.1 en Premiere, waardoor Die Sportschau op zaterdag in de vooravond beperkt bleef tot uitslagen en beeldmateriaal van de op vrijdagavond gespeelde partijen), begon ik meer en meer de smaak te krijgen van het regelmatig naar ’t voetbal gaan, in die tijd ging het hooliganisme gelukkig nog aan Aalst voorbij (ook nu valt het nog aardig mee, in vergelijking met andere steden). Met andere woorden: de microbe had me beet. Overigens, de tekst van het clublied, Iëndracht Veroit, werd gezet op de muziek van "Le rêve passe" gecomponeerd door Ch. Helmer en met de tekst van Armand Foucher, een marslied uit de tijd van Napoleon en op papier gezet in 1906. De originele tekst is als volgt:

Zo ging ik dus op 17 oktober 1995 mee naar Rome, waar E. Aalst ging spelen voor de UEFA-Cup, nadat het eerst Levski Sofia, de toenmalige Bulgaarse kampioen, had uitgeschakeld, met 1-2 aldaar en 1-0 alhier. Het telefoontje van de reisagente indachtig was ik behoorlijk tijdig aan het Pierre Cornelisstadion, nadat ik de wagen aan de parking achter de overdekte staantribunes had achtergelaten; in een der cafés zaten twee andere bedienden van het reisbureau aan wie ik 1500 BF betaalde voor het toegangsbewijs en van wie ik mijn vliegtuigticket ontving. De bussen zouden om 11 uur komen. Ik dronk een koffie in een ander, minder bevolkt café en begon er de krant te lezen, wanneer zowat iedereen naar buiten stormde: de drie bussen kwamen eraan. Velen stapten al in, ik volgde hun voorbeeld en zowat een kwartier later vetrokken we naar Zaventem. Onderweg werden we welkom geheten door de begeleider, Dirk. Hij gaf ons het programma mee en wenste ons tot weerziens in Zaventem.

Daar was ik sinds de uitbreiding niet meer geweest, maar toch was alles behoorlijk duidelijk. Wij dienden ons te begeven naar rij 10 waar EBA enkele desks had. Met mijn boordticket in de hand ging ik al verder naar de pascontrole, achter mij de noest zingende supporters. In de tax-free-shop vergastte ik me op een verzameling eau-de-toilettes in pocketformaat en begaf me dan naar poort A8 waar al andere supporters zaten te wachten. Om 12.40 uur lieten we een stuk scheuren van het boordticket en begaven we ons naar de busjes die ons naar één van de drie klaar staande vliegtuigen brachten; gezien we twee rolstoelrijders mee hadden, kregen zij voorrang en gingen de deuren van de bussen pas open toen zij en hun begeleiders hun plaats hadden ingenomen. Ik ging vooraan zitten (plaats 2C, maar niet op toilet...) en na een half uur begonnen eindelijk de motoren op volle toeren te draaien en vertrokken we. Toen we in de lucht hingen, tussen enkele liedjes door, gaf Dirk ons allerhande informatie mee over het verdere verloop van onze dag, de waarschijnlijke ploegopstelling van AS Roma, de problemen van Van Wambeke, het programma van de Eendracht na de match. De stewardessen kwamen ook stilaan in de sfeer, vooral de blonde kon zich moeilijk inhouden van lachen toen zij een demonstratie gaf van de veiligheidsvoorschriften. Na twee uur en een koude hap eten landden we op Ciampino.

We gingen naar de uitgang waar we drie bussen vonden die op ons wachtten. Dat deden we een half uur op die twee reizigers die in Zaventem al voor oponthoud zorgden. Ondertussen ontvingen we ons stadionticket, een lap van een bewijs met daarop de ingang, de rij en de zitplaats. Men voerde ons dichtbij het centrum van de metropool, ergens tussen het Colosseo en het Monument van Vittorio Emmanuele. Daar moesten we om halfzeven terug zijn en ieder trok op. De meesten gingen ergens op een terras iets verbruiken, ik filmde de buitenkant van het Colosseo, ging dan terug en kwam er de vrouw van een neef tegen, die zonder hem maar met een nicht en tante naar Rome gevlogen was. We kletsten wat en onze wegen scheidden zich toen ik naar het Monument ging. Ik dacht dat we vroeger, zowat 20 jaar geleden wel de trappen op konden, nu alleszins niet. Ik wandelde verder en kwam uit op een deel van de opgravingen van het Forum. Zo kwam ik terug aan het pleintje waar de bussen moesten komen; het was echter nog vroeg genoeg om een koffie te drinken en een koffiekoek te eten; ondertussen maakte ik een sanitaire stop en kletste er wat tegen andere supporters die enkele Romeinen plaagden.

De bussen lieten op zich wachten, dat deden wij dan ook, want de carabinieri kwamen ons controleren. Dat duurde natuurlijk lang want wij waren als derde bus aan de beurt. Er werd wat gemopperd en Dirk kwam de gemoederen bedaren. In de bus waar ik zat ging dat redelijk goed vooruit: ik zelf moest enkel mijn identiteitskaart en mijn stadionticket tonen, in de andere bussen was men strenger, zodat zelfs 60-plussers hun broekzakken moesten ledigen… Om een uur of zeven vertrokken we, onder escorte!! De chauffeur kon rustig de rode lichten negeren, we hadden op iedereen voorrang en spoedig zagen we het stadion waarin een zee van licht. We werden tot voorbij de poort gereden. Daar stapten we uit en moesten ons opnieuw aan een controle onderwerpen. Wat zouden ze feitelijk doen wanneer ze hooligans mogen ontvangen? Ditmaal moest ik ook mijn rugzakje ledigen, maar dat was rap gebeurd. We stormden de trappen op, zochten ons een plaats en ik vond er nicht en compagnie terug. We maakten plezier, zongen ons onnozel en maakten de AS Roma-supporters uit.

Wat een stadion, mens, daar kunnen ze in België een puntje aan zuigen! De hele tribune overdekt, achter elk doel een reuzenscherm en een akoestiek om kippenvel van te krijgen. Om half negen begon dan de match, en na zes minuten schampte een Romeins schot af op het been van Vanderhaeghe. De rest van de eerste speelhelft kreeg rood-geel er geen meer achter Van Steenberghe, maar al te spoedig viel Lamberg uit en werd vervangen door De Meyst. De tweede helft begon op gelijkaardige wijze, al was het nu de naam van Van der Hoorn die op de scoreborden prijkte: opnieuw een afgeweken bal. Kom, 2-0 is nog te doen. Bij 3-0 (AS Roma scoorde nu zelf) werd de nood aan een Aalsters doelpunt al hoger en bij een 4-0 (een fraai stuk) zag het al hopelozer uit. Benali was al ingekomen voor Paas, wiens samenspel met Van Ankeren niet zo leek te vlotten. Ondertussen kwamen we aan de weet dat Lazio op Lyon een tegendoelpunt had gescoord, waarop enkelen onder ons deze ploeg tot Ploeg van ’t Stad uitriepen…

Na de match waren de Romeinen al lang weg wanneer Eric Goethals, de toenmalige voorzitter, de supporters toesprak en vervolgens burgemeester de Maght ons ophield. We konden ons dan naar de bussen begeven, ditmaal gebeurde het escorte in stilte, met enkel een zwaailicht op de wagen; we waren spoedig op Ciampino, waar we, na de check-in en de pascontrole, wachtten op het vertrek van een ander vliegtuig vol supporters om zelf de lucht in te gaan om 00.15 uur, alwaar wij de stewardessen terugvonden van de heenreis. Het werd al bij al toch niet stil genoeg om wat te slapen en halverwege de terugvlucht kregen we nog eten en drinken. In Zaventem verliep alles zeer voorspoedig en we konden vlug plaats nemen in de bussen. Om half vier kwamen we aan het stadion aan, om kwart voor vier kwam ik stilletjes thuis en een kwartier later lag ik al herinneringen te verwerken in bed.

Achteraf bekeken deed de uitslag niets af aan de onvergetelijke ervaring: de “V.I.P.”-behandeling die eerder aan hooligans toekomt (strenge maatregelen), de sfeer in het stadion, de solidariteit tussen de supporters. De terugwedstrijd, op Anderlecht, bleef scoreloos, er was niets te zien, door de dikke mist.

23-07-2009 om 20:52 geschreven door Helga

Eintracht Frankfurt - Hamburger SV : 2-3

Vertaald (en aangevuld) uit een nieuwsbrief van eerder deze week: met een zege in Frankfurt eindigt voor HSV een lang seizoen (en begint voor mij een afkicksessie ). Het gaat ook voor de ploeg van Martin Jol om een plaats in de strijd om de Europa League (de nieuwe naam voor de UEFA-beker). Met een beter resultaat dan dat van Borussia Dortmund tegen Borussia Mönchengladbach komt dat toch in orde (de nieuwsbrief heeft het over een draw tussen de beide Borussen-ploegen en een zege van de roodbroeken tegen Frankfurt, maar HSV en Dortmund hebben nu evenveel punten doch het doelpuntensaldo van Dortmund is wel beter). Maar HSV moet zonder Jansen naar Frankfurt, hij zit met een virale keelontsteking. En van Trochowski is ook niet zeker dat hij zal kunnen aantreden, hij heeft last van zijn spronggewricht, bovendien heeft Demel ook al spierproblemen. Jol moet verder zonder Atouba en Streit zijn plan trekken, maar ziet na 16 maanden (!!!) Romeo Castelen terug.
Hier is de opstelling bij de start van de wedstrijd: 1 Rost, 5 Mathijsen, 9 Guerrero, 10 Petric, 11 Olic, 14 Jarolim, 19 Boateng, 20 Demel, 21 Pitroipa, 30 Benjamin, 40 Aogo. In de eerste 12 minuten heeft de thuisploeg al twee keer, en Olic al een keer een doelpoging gewaagd, bij de tweede Frankfurtse poging moest Rost optreden, en deed dat ook schitterend. Vier minuten later moest hij alweer een achterstand vermijden. In de 21ste minuut zorgde Jarolim voor een immense zucht van verluchting bij de bezoekers, hij kreeg een pas van Pitroipa die hij knalhard in doel trapte. Intussen staat het bij Dortmund nog 0-0, dus dat ziet er goed uit.  Kort voor de pauze speelde Guerrero een Frankfurtse verdediger uit, maar kwam helaas niet tot scoren. Twee minuten extra gaven geen specifiek resultaat. Bij het begin van de tweede helft heeft enkel Frankfurt een wissel doorgevoerd. Olic had bijna de 0-2 gescoord op voorzet van Pitroipa maar hij gleed naast de bal voorbij. Bij Frankfurt was 't ook altijd dezelfde (Meier) die probeerde Rost te verschalken, maar 't lukte niet. Drie minuten later zorgde Olic (die zijn afscheid dus niet gemist heeft) voor nog meer gerust gemoed, de flankpas van Demel kopte hij in de verste hoek. En Bor. M'Gladbach deed er een schepje bovenop door tegen Dortmund te scoren. Europa wenkt!!  Nog eens drie minuten later liep Frankfurt toch in, natuurlijk middels Meier. Maar 't Europees kalf is nog niet verdronken. Zelfs niet als meteen daarop Frankfurt weer eens scoort, maar HSV mag de meegereisde (en thuisgebleven...) supporters niet in de steek laten ! Maar toen Dortmund ook scoorde, was het Europees avontuur weer verder weg.  Op 20 minuten voor het einde probeerde Jol wat uit door Guerrero door Trochowski te vervangen. De meegereisde supporters, die zoals vorige week in Hamburg de tussenstanden elders op groot scherm te zien kregen, maakten van hun theater, ze wilden een derde doelpunt van hun ploeg. Die probeerde wel, o.a Trochowski, maar de bal ging er over. 't Was bijna helemaal "om zeep" maar Mathijsen verhinderde de achterstand. Oef, Trochowski redde de Europese droom van zijn team en de supporters !  En in M'gladbach werd tijdig het einde gefloten, nu nog in Frankfurt... Yep, de scheidsrechter floot ook daar tijdig af en Hamburg kan zich dus voorbereiden voor de Europa League. Oef, oef en nogmaals, oef, dat was weer spannend! In alle geval: nen dikke merci aan Jol en de spelers voor een druk TV-seizoen 2009-2010.  En nu maar hopen dat ik in eigen land op verplaatsing kan (tenminste als ik via HSV mijn ticket kan boeken, ik ben geen Bosniër, hé, die door de KBVB in 't gareel gehouden moet worden). Overigens is Wolfsburg, zoals reeds lang verwacht, voor het eerst in zijn bestaan Duits kampioen, het verloor thuis dan ook geen enkele wedstrijd. Olic' toekomstige werkgever is tweede geëindigd, dus hij maakt kans op Champions' League, en M'Gladbach heeft zich door de draw tegen Dortmund gered.

Hamburger SV - 1. FC Köln : 0-1

Een paar maanden geleden had ik via het reisbureau van HSV een weekend voetbal geboekt, inbegrepen waren verblijf in Hotel Helgoland op de Kieler Straße 173, zowat 6 km van 't stadion, een ticket voor zitje 7 op rij 13 in vak 1A, een bezoek aan het museum, een begeleide stadionrondleiding en een verrassingspakje. Ik was thuis vertrokken om zowat 06.00 uur, mijn GPS stuurde me te lang door Nederland (in 't vervolg: ter hoogte van Venlo richting Osnabrück rijden), de A1 tussen Bremen en Hamburg lijkt wel "de grootste bouwwerf van 't land" (de ene bouwwerf na de andere met nauwere rijstroken) en voor de tunnel onder de Elbe was 't al helemaal traag aanschuiven. Toch kwam ik kort na 14 uur in 't hotel aan, meldde me aan, kreeg de kamersleutel, een omslag met documenten en het plastiek zakje met geschenken. Ik parkeerde mijn auto in de garage, zette mijn sporttas in de kamer, nam een der geschenken mee (de sjaal; de vlag liet ik zitten) en ging naar het busstation Armbruststraße, een eindje verderop. Normaal stopt er elke 20 minuten een bus, maar deze liet wel lang op zich wachten (dat vonden ook de passagiers die bij de volgende halte instapten). Alles bij elkaar kwam ik in de Stadionstraße uit, en volgde een andere HSV-supporter. Onderweg hoorde ik al het rumoer dat bij een voetbalwedstrijd hoort, en ineens hoorde ik juichen. Ik hoopte dat het 1-0 was, maar toen ik eindelijk, na gefouilleerd te zijn (door een vrouwelijke steward) en de helft van het stadion omgestapt te hebben, eindelijk op mijn plaats zat, bleek dat het de bezoekers waren die een voorsprong hadden uitgebouwd in de 9de minuut (ene Ehret, die nochtans door Collin Benjamin verhinderd werd, trapte de bal met behulp van de binnenkant van de paal binnen). De Keulse verdediging was behoorlijk stevig, HSV probeerde ook wel te scoren (Olic, Trochowski en Pitroipa vooral, zelfs Mathijsen en Demel probeerden het) maar het goedmaken van een achterstand, hoe miniem ook, zoals in de eerste helft van het seizoen, dat lukt niet zo goed meer. Tijdens de pauze haalde ik mij een braadworst in een broodje met een ferme pint in een plastiek kroes (het was van 11 uur geleden dat ik nog gegeten had) en at het bovenaan vak 1A op, de rest van 't bier dronk ik gezeten op mijn stoeltje (met rugleuning!). HSV had kon een zege goed gebruiken, ook al omdat Borussia Dortmund van Arminia Bielefeld met 6:0 gewonnen heeft. Dit was overigens de ploegopstelling van Jol: Rost - Benjamin, Demel (in de 72ste minuut vervangen door Gravgaard), Mathijsen, Atouba (46ste minuut: Trochowski) - Jarolim, Aogo - Streit (61ste minuut: Pitroipa), Jansen, Guerrero - Olic. Geen Petric, dus, wiens voet blijkbaar toch niet zo goed genezen was na de opwarming in Bremen en een halve match tegen Bochum.
Na de match dankten de spelers (ook Petric en Reinhardt) hun supporters, toch zeker deze die volgend weekend niet mee op verplaatsing gaan, onder andere met een breed spandoek: "Danke für Eure einzigartige Unterstützung. IHR seid meisterlich" ('s avonds in "Das aktuelle Sportstudio" zag ik dat andere thuisspelende clubs hetzelfde deden, weliswaar natuurlijk met een andere tekst). Nadat ik enkele foto's had genomen, ging ik naar de winkel wat souvenirs zoeken. Ik heb niet alles gevonden wat ik had gewild (schnappsglaasjes, geruite sjaal), maar wel een nieuw t-shirt, recent aangeprezen op de website, en een warme sweater met capouchon, donkerblauw en met dezelfde tekening als op het T-shirt. Er was ook bijzonder veel volk in de winkel. Van daar ging ik naar het museum, waar ik veel zag waar ik niet van weet (ik begon HSV pas te volgen tijdens de zegetijden van Happel, Hrubesch, Stein in de jaren '80), maar ook wel waar ik herinneringen aan heb, al is het via de TV (in die glorietijden werden de voetbalwedstrijden en samenvattingen nog niet aan commerciële zenders verkocht). Ik stond net op het punt een foto te nemen van een vaantje van Club Brugge (en deed het ook) toen een stadionmedewerkster vroeg of ik mee wou met het begeleid bezoek aan het stadion (normaal voorzien voor zondagochtend 17 mei). Natuurlijk ! De groep werd in twee gedeeld en ik werd met een 10-tal anderen rondgeleid door Philipp. We gingen meteen naar de tribune, onder de perscabines, waar wij naar de uitleg zaten te luisteren (en onze vragen beantwoord kregen), komen ook reporters zitten tijdens Europese bekerwedstrijden. Het stadion kan nu 57.000 toeschouwers ontvangen (zoals vandaag), tijdens Europese bekerwedstrijden zijn dat 52.000 toeschouwers, want er mogen dan geen staanplaatsen zijn in een stadion. Dan maken ze van de staanplaatsen dus zitplaatsen met toestanden in aluminium dat, opengevouwd, zitjes bieden. Er zijn uitbreidingsplannen, zodat het aantal toeschouwers bij een uitverkocht stadion oploopt tot 61.000. Dat is vooral ten behoeve van de ambiance, waar vooral staande supporters voor zorgen (deze keer ook, rond mij was het erg stil, alleen gebabbel tussen kennissen, en toen ze vroegen recht te staan zo je voor HSV bent, deden er dat niet te veel - ik wel). Ook ten behoeve van de ambiance is het dak golvend, dat stimuleert de akoestiek. Overigens: in de Nordkürve kunnen ze er wat van: het was daar geen minuut stil en wie een vlag mee had, hield die de hele tijd in beweging (zou men elkaar afwisselen?). Over die perscabines had ik ook een vraag: de medewerker die de teksten voor LiveTicker intikt, zit daar ook, tenzij hij thuis zit en op TV volgt. Verder wist Philipp te vertellen dat iedere toeschouwer van de 57.000 in beeld geweest is bij de veiligheidsdienst. En eigenlijk begon hij met de geschiedenis van het stadion, de HSH Nordbank Arena staat eigenlijk op het Volksparkstadion, hij goochelde ook met kostencijfertjes, maar ik heb geen nota genomen, dus ken ik ze niet meer. Het is alvast een 5*-stadion (zoals dat van Schalke 04, Bayern München, Wembley - dat enkel door de Engelse "nationale" ploeg gebruikt wordt). Dan ging het naar binnen: de zaal voor de persconferenties, waar Jol en de trainer van de bezoekende ploeg, en soms deze en gene speler, uitleg komen geven aan de journalisten. Daar lagen informatiebladen met de ploegopstellingen, "grabbel" dacht ik en stak er ene in de zak met mijn souvenirs. Bleek dat ook de wissels, kaarten (ene voor Trochowski en ene voor McKenna van Keulen) en het doelpunt op vermeld staan. Vervolgens gingen we naar de kleedkamers. Die van de HSV-spelers mochten we niet zien, absoluut taboe, maar die van de bezoekers wel: waar ze kunnen zitten en hun spullen even opbergen, waar ze douchen en nadien een bubbelbad nemen, er zijn 2 bubbelbaden, samen wel groot genoeg voor 14 spelers. Terug kwamen we weer in de hall waar de trainers en spelers door reporters worden opgewacht net na de wedstrijd en er met een vuurwerk van vragen worden geconfronteerd. Door de spelerstunnel, waar het tapijt door een medewerkster werd gestofzuigd, gingen we naar de kant van het plein. Daar legde Philipp uit dat de lichte verhoging ter hoogte van de middenstip geen invloed heeft op de bal en door de spelers niet wordt gevoeld, het dient voor het laten wegvloeien van het regenwater. Het grastapijt in rollen wordt regelmatig vervangen. En daarmee was dit bezoek ten einde, we gingen terug door de spelerstunnel en dankten Philipp voor zijn uitleg. Enkelen gingen nog naar 't museum, enkele anderen, zoals ik, niet. Ik ging dan buiten waar ik nog wat foto's nam en waar ik merkte dat een groepje mensen samentroepte. Blijkbaar waren nog niet alle spelers weg, zo werd Trochowski omsingeld door supporters met verzoeken (handtekening, foto met hen), en even later viel Olic hetzelfde lot te beurt. Bij beiden "profiteerde" ik er dan ook van om hen te fotograferen. Een der supporters die de aandacht van Olic trachtte te trekken, droeg een sjaal waarop hij Bayern München beschimpte, en laat dat nu net de volgende werkgever van Olic zijn.  Nadien nam ik nog wat foto's van de voorkant van het stadion, en ging terug naar het hotel.
De volgende keer hoop ik wat vroeger in het seizoen te kunnen gaan, dan vertrek ik thuis een uur vroeger, koop enkel het ticket (liefst ook in vak A, maar dan 2A of 3A, dichter bij de middellijn) bij HSV en zoek zelf een hotelkamer (als er net geen drukbezochte beurs of seminarie is: wellicht opnieuw in Hotel Helgoland met 110 kamers), dan zal ik ook eens de stad zelf bezoeken, meteen na de match en eventueel foto's van spelers in burgerkleding. Hier is overigens het fotoalbum.

Hamburger SV - VfL Bochum : 3-1

De bezoekers staan op de 14de plaats met 5 punten meer dan de laatste dus misschien willen ze zich weren om niet te degraderen. Toch verwacht ik een thuiszege. Jol stelt de volgende ploeg op: 1 Rost, 3 Atouba, 5 Mathijsen, 7 Jansen, 8 Streit, 9 Guerrero, 11 Olic, 20 Demel, 28 Tavares, 30 Benjamin, 40 Aogo, Petric' voet is dus nog niet genoeg genezen, toch niet voor 90', maar Atouba is terug na een half jaar afwezigheid. Na een kwartier is 't al zover.  Uit het niets neemt Guerrero de bal zo'n 25 meter voor het doel aan, gaat enkele meters en trapt. Als een schicht knalt de bal boven rechts in de hoek. Vier minuten later toont Rost nog maar eens zijn kunnen, hij moet zich nogal rekken om een doelpoging van ene Grote te doen stranden. Iets later heeft Jansen bijna zijn doelpunt, mede dankzij Olic, maar hij heeft geen geluk. Bij nog een poging, een hoekschop, gaat Olic' kopbal net voorbij het doel. Volgens de reporter duurt het tot na een half uur match eer de thuissupporters zich eindelijk laten horen. Blijkbaar werkt het inspirerend (voor zover nodig), want Olic scoort ook, hij kopt een hoekschopbal binnen.  Volgens de reporter staat de defensie stevig. In het stadion zijn ze intussen ook naar de (sport)radio aan 't luisteren om na te gaan hoe het de concurrentie vergaat. Zo heeft Schalke kort voor de pauze de gelijkmaker gescoord tegen Stuttgart. Na nog een door Jansen gepareerde kans voor de bezoekers fluit de arbiter voor rust. Bij de start van de tweede helft heeft alleen Bochum een vervanging doorgevoerd, en het probeert ook wat harder om te scoren. Maar het is alweer Olic.  Hij laat zich niet afschudden en knalt de bal uit een scherpe hoek in doel. Met nog 25 minuten te spelen mag Guerrero gaan rusten in de dug-out en Petric vervangt hem. Maar 5' later scoort Bochum dan toch. 47942 toeschouwers zijn er, de reporter vindt dat niet veel, maar 't is wel woensdag, hé, de meesten onder hen moeten morgen gaan werken. Na het tegendoelpunt is Trochowski voor Streit ingevallen. Jansen probeert de voorsprong weer op 3 goals verschil te brengen, maar zijn pas gaat met enkele centimeters voorbij het doel. De derde vervanging die Jol uitvoert is die van Pitroipa terwijl Atouba mag uitblazen. Op een paar minuten van het einde probeert Olic de voorsprong te vergroten, maar zijn kopbal was niet succesvol. En daar blijft het bij.

11 mei: HSV moet het woensdag tegen Bochum zonder Petric doen, tijdens de opwarming gisteren heeft hij zijn voet verstuikt. Als hij zaterdag tegen Keulen maar meedoet.

Werder Bremen - Hamburger SV: 2-0

De vierde en laatste keer in 19 dagen tijd dat de twee hansaploegen tegen elkaar spelen. Petric is er niet bij, en dat moet blijkbaar net voor de start van de wedstrijd gebleken zijn ('k ben benieuwd wat er scheelt?). Ik denk dat de match van donderdag nog wat in de benen van de HSV-spelers zit want na 34 minuten en nog eens 4 minuten na de start van de tweede helft scoort de thuisploeg (twee keer Almeida), en dan speelt Diego niet eens mee. Er was gevreesd dat Olic niet zou kunnen meedoen maar in de 55ste minuut vervangt hij Jansen (net nadat deze een gele kaart getoond krijgt), tegelijk met Streit die Trochowski vervangt. HSV doet niet veel, alleen Guerrero heeft al een kans gewaagd en Olic heeft wat meer leven in de brouwerij gebracht, maar het kon net zo goed al 3-0 geweest zijn, doch Rost staat paraat. Een amateur, die Almeida verving, probeert zijn kans, maar de bal gaat er net naast. Intussen is Demel ter vervanging van Jarolim (die geel kreeg wegens mopperen, Boateng trouwens ook, maar die blijft voort spelen) tussen de lijnen gekomen. Amai, vijf minuten later heeft hij al een gele kaart gezien. En daarmee is deze wedstrijd zonder verdere gebeurtenissen afgefloten. HSV heeft te weinig geïnvesteerd en de roodbroeken (op verplaatsing?) hadden eenvoudigweg nauwelijks mogelijkheden in de aanval. Nu wordt het almaar moeilijker in de Bundesliga vooraan in de groep te blijven (voor een UEFA-bekerplaats). Hopelijk woensdag beter, thuis tegen Bochum.

8 mei: HSV likt nog wat de wonden na gisteren, en Olic zeker, want die heeft blijkbaar ne patat tegen zijn knie gekregen en kan overmorgen wellicht niet spelen tegen en in Bremen.

Hamburger SV - Werder Bremen: 2-3

Deze match, die ik vooral via Canvas volg, mag HSV gerust winnen, maar het heeft al een voordeel van 1 buitenhuis gescoord doelpunt (een fraai kopbaldoelpunt van Trochowski). Leuk nieuws is dat Petric genezen is van de aanval van Naldo tijdens de DFB-bekerwedstrijd, en vanavond mee doet, hij draagt een speciaal in Italië gemaakte scheenbeschermer. Ander leuk nieuws is dat de wedstrijd geleid wordt door een Belg : Frank De Bleeckere fluit, geassisteerd door Hermans en Hues (beiden zijn mij onbekend). Jol heeft de volgende ploeg tussen de lijnen opgesteld: 1 Rost, 2 Alex Silva, 5 Mathijsen, 7 Jansen, 10 Petric, 11 Olic, 14 Jarolim, 15 Trochowski, 16 Gravgaard, 20 Demel, 21 Pitroipa. Er wordt langs beide zijden op doelkansen gejaagd. En dat resulteert na 13 minuten in een doelpunt van Olic, op aangeven van Mathijsen.  "Jetzt erst recht", wat HSV-supporters vorige week op kleinere doeken hadden staan, staat nu op een breder spandoek. Reporter Joos heeft een spandoek van een Belgische supportersclub, uit de Oostkantons, opgemerkt (er is er ene erkend door HSV, zie hier). Binnen 't half uur scoort Bremen ook, middels Diego.  Maar de vliegtickets naar Istanboel moet HSV nog niet annuleren.  Zes minuten later probeert Diego het opnieuw, maar Rost kan erbij, en vermijdt een lelijke achterstand. Aan de overzijde probeert Jansen ook te scoren, het komt tot een hoekschop, genomen door Trochowski, en weggebokst door Wiese. Silva en Diego maken ambras en De Bleeckere lijkt de gemoederen (die van Silva toch) te kunnen bedaren met elk een gele kaart te tonen (Diego blijft nog wat van zijn tak maken). En dan fluit hij voor rust, na twee extra minuten.
Beide teams zijn onveranderd aan de tweede helft begonnen. Wat later krijgt Naldo een gele kaart te zien, deze keer is Pitroipa zijn slachtoffer. Pizarro denkt gescoord te hebben maar De Bleeckere keurt het doelpunt af wegens buitenspel. Scherpe blik heeft die kerel (of zijn assistent met de vlag).  Naldo blijft Pitroipa maar attaqueren. Bij Bremen wordt vervangen, Mertesacker door Prödl. Op een half uur voor tijd is 't bijna 2-1, maar ja, met "bijna" vergroot je de voorsprong niet. Bremen wisselt alweer, Almeida vervangt Rosenberg, en bij HSV moet Demel plaats ruimen voor Boateng. Vijf minuten later scoort Pizarro voor Bremen, dat ziet er slecht uit voor binnen twee weken.  Even later probeert Trochowski met een vrije trap te scoren, maar de Bremer keeper heeft beet. Ook een rush naar de goal van Petric levert niets op. De knal van Silva wordt ook al weggebokst. Silva moet dan plaats ruimen voor Benjamin. Jansen moet ook al plaats ruimen, en wel voor Aogo. HSV scoort wel (Gravgaard) maar De Bleeckere had toen al gefloten. Op acht minuten van het eind, Gravgaard trapt de bal via een dikke prop papier in hoekschop, kopt Baumann de bal achter Rost in doel. Nog enkele minuten voor HSV om te scoren... Bijna doet Petric dat maar zijn trap is te flauw en de keeper heeft er weinig problemen mee. Even later scoort Olic wel, en holt met de bal naar de middenstip. Juist, Ivica, geen tijd te verliezen ! Bremen wil wat tijd verspelen en stuurt Pizarro naar de bank, Niemeyer vervangt hem. HSV krijgt nog drie minuten extra om de finaleplaats te halen. Nog een halve minuut: hoekschop voor HSV maar die brengt niets op. En De Bleeckere (die de wedstrijd prima geleid heeft) fluit af.  Jammer, ik hoop dat de wraak zondag (competitie) "zoet" zal zijn.

Hamburger SV - Hertha BSC Berlin: 1-1

Deze match, die ik via LiveTicker volg, moet HSV winnen, want gisteren wonnen ook Wolfsburg en Bayern, Hertha Berlin zit eveneens in de top 4. Dit is de ploegopstelling van Jol: 1 Rost, 5 Mathijsen, 7 Jansen, 9 Guerrero, 11 Olic, 14 Jarolim, 15 Trochowski, 16 Gravgaard, 20 Demel, 28 Tavares, 40 Aogo. Jansen is dus terug na een korte blessureperiode, en hij bewijst dat door na 8 minuten reeds te scoren : Olic neemt op de linker zijde Pisczek tweemaal in de maling, zijn flankschop vindt de voet van Jansen en die trapt de bal dus binnen. Dan volgen voor beide ploegen enkele kansen tot de pauze. In de 62ste minuut wordt Guerrero, die loopt te huppelen, vervangen door Pitroipa. Oei, in de 69ste minuut scoren de bezoekers ook (Kacar vanop 20 m).  Gauw tegenscoren, zou ik zeggen. Even later wordt Jansen vervangen door Streit en die schenkt Olic een doelkans, maar de keeper van Berlijn is bij de pinken. Er verandert niets meer aan de score, hoewel Trochowski en Mathijsen in de laatste minuten proberen te scoren. De reporter denkt er hetzelfde van als ik: uit Hamburger zicht zeker twee punten verloren. Nu hokken de teams in de Bundesliga nog dichter tesamen en het doel kampioenschap is wat verder weg.

Werder Bremen - Hamburger SV: 0-1

Vanavond wordt dus eens te meer de hansaderby gespeeld, deze keer met als inzet de finaleplaats in de UEFA-bekerstrijd. Jol kiest voor de volgende spelers: 1. Rost, 2. Silva, 5. Mathijsen, 9. Guerrero, 11. Olic, 14. Jarolim, 15. Trochowski, 16. Gravgaard, 20. Demel, 21. Pitroipa, 40. Aogo. Veel HSV-supporters ter plaatse hebben een spandoekje bij waarop staat "Jetzt erst recht", dit betekent zoveel als "nu zeker", en daar kan ik het moeiteloos mee eens zijn. Na nauwelijks een minuut is Olic zeer dichtbij een doelpunt, de hoekschop blijft ook zonder resultaat. Even later vermijdt Rost een achterstand, vervolgens wordt voor langere tijd strijd geleverd om balbezit. De doelpoging van Jarolim in de tiende minuut stelt zelfs in mijn supportersogen niets voor, zo onschuldig. In de 21ste minuut probeert zowat de helft van de HSV-spelers te scoren, Guerrero is er 't dichtst bij, maar de bal wordt weggewerkt, en de corner brengt ook niets op. Joepie, 0-1 in de 28ste minuut door Trochowski (kopbaldoelpunt) na noeste arbeid van vooral Pitroipa.  Na nog een schuchtere kans voor Bremen gebeurt er niet veel meer en een officieel aangekondigde minuut extra brengt niets op.
Gravgaard heeft ook zijn eigen supporters in de tribune, ik heb zeker 1 Deense vlag gezien. Overigens zijn beide teams onveranderd aan de tweede helft begonnen. In de tweede minuut heeft Aogo al een mooie kans, dat nodigt uit om te blijven proberen. Enkele minuten later vermijdt Rost, in twee keer, de gelijkmaker. Guerrero probeert op een half uur van het einde de bal te recupereren, maar hij haalt alleen een gele kaart en kijkt dus volgende week toe van in de tribune. Kort daarop wil Olic de bal in het doel stiften, maar het lukt niet. En aan de overkant trapt Pizarro netjes ernaast. Het gaat over en weer maar ook Pitroipa heeft geen chance. 20 minuten voor 't einde trapt Demel de bal juist gepast uit de weg. Een kwartier voor eind wordt Silva vervangen door Boateng. En op 12 minuten van het eind is het de beurt aan Benjamin om Aogo te vervangen. Zeven minuten voor het eind wordt het weer even druk voor het doel van Rost. Er worden vier minuten extra speeltijd gegeven. Olic wordt vervangen door de mij nog onbekende Torun (en Pippo Joos van Canvas kan zijn naam op het shirt niet lezen, die denkt dat 't Rincón is...). En de match is gedaan, het doelpunt van Trochowski kan nog van dienst zijn. Als weerwraak voor vorige week is dit al niet mis.

Borussia Dortmund - Hamburger SV: 2-0

Kehl bracht de gastheren in de 32ste minuut op voorsprong en Frei zette in de 90ste minuut na een fout van Michael Gravgaard op Boateng (famulie van Jérome?) de penalty om. Zou de "Engelse periode" (al drie weken na elkaar 2 wedstrijden per week, en zo komen er nog 2) er een rol in spelen? Het zal toch wel aan meer liggen dan aan de afwezigheid van Petric, Jansen en Silva (om van Reinhardt, Atouba en Castelen nog te zwijgen), denk ik. Edit: Wolfsburg en Bayern hebben ook verloren (Klinsmann heeft daar zijn C4 gekregen), Hertha heeft zich in de top 4 opgedrongen.
24 april: Jarolim is, begot, voor twee bekerwedstrijden geschorst wegen zijn te gul getoonde rode kaart. Tegen dan zijn ze dat wel vergeten, zeker?

23 april: Slecht nieuws, Petric moest dus na een duel met Naldo vervangen worden, hij liep een lange rijtwonde op aan zijn linker scheenbeen. Hij zal dus niet kunnen aantreden tegen zijn ex-club, maar erger nog, hij zou 2 tot 3 weken onbeschikbaar zijn (en dus o.a. de twee UEFA-wedstrijden en de Bundesligawedstrijd, alle 3 tegen Bremen missen...). En hij is niet het enige slachtoffer van de bekerwedstrijd, ook Guy Demel en Jonathan Pitroipa verlieten met blessures het veld. Beide hopen echter er wel bij te zijn tegen Borussia in Dortmund.
Onlangs kon de ploeg van de eeuw verkozen worden door supporters, ik heb geen t-shirt gewonnen en dit elftal werd het: in de aanval Seeler, Hrubesch en Barbarez (de Rode Duivels mogen blij zijn dat hij niet meer voor de nationale ploeg van Bosnië uitkomt, al hebben hun voorgangers ook geen beste herinneringen aan Hrubesch, niet waar Pfaff? ), in 't middenveld Magath, Keegan, Van der Vaart, von Heesen; als verdedigers Kaltz, Jakobs en Schulz (de enige speler die mij totaal onbekend is), als doelman Stein en als trainer Happel (die kennen ze zelfs in Brugge).

Hamburger SV - Werder Bremen : 1-1 (ook na verlengingen), 1-4 (de vijfde Bremer moest niet meer trappen)

In 19 dagen tijd zal deze derby 4 keer gespeeld worden, vandaag dus, volgende week en die erop voor de UEFA-Beker en dan nog eens voor de competitie. De match van heden avond wordt live uitgezonden op ZDF, herzlichen Dank dafür. Jol zet blijkbaar veel, zoniet alles, op de aanval, hier is de ploegopstelling: 1. Rost, 2. Alex Silva, 5. Mathijsen, 7. Jansen, 9. Guerrero (speelt op rechts en ietsje achter de Kroaten), 10. Petric, 11. Olic, 14. Jarolim, 16. Gravgaard, 20. Demel, 40. Aogo (een viermansdefensie). Tiens, Trochowski zit op de bank. Volgens de reporter van de HSV-Liveticker zouden er 55.000 toeschouwers zijn. Na 5 minuten was 't bijna prijs voor Bremen, maar de bal ging gelukkig voorlangs. Vijf minuten later is 't dan toch zo ver, Diego (niet Maradona..) mocht een vrije trap nemen, Rost kaatste de bal terug maar Mertesacker stampte de bal erin. In de 18de minuut had Guerrero een mooie kans, maar de bal ging er nipt naast. Eerst stond een langharige groene (Pizarro of Frings) op Guerrero's voet, en als die dan de bal wou terughalen, nochtans zonder erg, kreeg hij geel. Hij moest wel opletten met zijn protest, of de kaart verschoot van kleur. Halverwege de eerste helft kreeg Bremen weer een vrije trap, weer door Diego te nemen, maar deze keer zonder gevaar, al kwam er wel een corner van, ook dat zonder gevolg. In de 29ste minuut vermeed Rost de verdubbeling van de score. Daarbij botste hij tegen Petric, die mee kwam verdedigen, en liet zich voor den bloedneus verzorgen. In de 34ste minuut nam Petric een vrije trap, maar zonder gunstig gevolg. Nog een flinke 5 minuten voor de pauze ontsnapte HSV alweer aan een tegendoelpunt. Een hoekschop bracht Hamburg niets op. Er kwamen nog twee extra speelminuten en net voor de rust verhinderde Rost nogmaals dat Bremen scoorde.
Tussendoor: Jarolim heeft zijn contract verlengd tot 30.06.2012.
Na de pauze moet Guerrero plaats ruimen voor Pitroipa. En die had na anderhalve minuut bijna gescoord. In de 55ste minuut bleef een hoekschop van Bremen gelukkig zonder gevolg. HSV is iets meer in balbezit dan tijdens de eerste helft. Een half uur voor het einde mag Trochowski het veld betreden, Aogo mag rusten. Terwijl Petric zich moet laten verzorgen na een serieuze trap tegen zijn scheenbeen, maakte Gravgaard bijna een owngoal, gelukkig blijft ook de daaruit volgende corner zonder gevolg. Integendeel, HSV countert en in twee keer kan Olic scoren.  Het is nog al gebeurd dat HSV op achterstand kwam, maar zo lang duurde het toch nog niet dat de gelijkmaker gescoord werd. Petric echter kan niet meer verder en wordt vervangen door Boateng. Als dat maar goed komt tegen zaterdag, want dan mag Petric bij zijn ex-club op bezoek, B. Dortmund. Op vijf minuten van het eind, krijgt Bremen nog een vrije trap te nemen, maar het is niet gevaarlijk. Na 90 minuten komen er nog twee à drie minuten bij, en in de eerste kan HSV een hoekschop nemen, maar zonder resultaat. Tijdens de Bremer counter "trok" Jarolim aan de noodrem (houdt de speler tegen met de handen om het middel) en ziet de rode kaart. Met 1-1 gaat de match de verlengingen in, maar Demel krijgt intussen nog een gele kaart te zien (wegens mopperen?).
Voor de verlengingen is Mathijsen (die ook een gele kaart zag) kapitein. Bremen trekt verder ten aanval maar Hamburg laat zich ook niet onbetuigd. Na vijf minuten houdt Rost nog eens een doelpunt tegen, moet wel een corner toestaan, maar dat is zonder gevaar. Evengoed is de poging van Boateng, maar de Bremer doelman is even efficiënt als Rost, moet ik zeggen. Na een minieme drank- en overlegpauze wisselen de ploegen van helft en start de tweede 15'. Na drie minuten en een doelkans voor Bremen trapt Olic de bal in 't zijnet. Even later krijgt Trochowski een gepaste voorzet van Olic maar helaas, de bal gaat er net naast. En alweer bewijst Rost een paar keer na elkaar een eerste klasse doelman te zijn. Pitroipa loopt met de bal naar de goal, de keeper ontfutselt hem de bal en bij het opspringen, komt hij pijnlijk op zijn heup neer. Al mankend wordt hij van het veld begeleid, de 120ste minuut is al voorbij en de scheidsrechter fluit, 't wordt loterij: penalty trappen. Mathijsen scoort, Pizarro ook, Boateng niet, Özil wel, Olic niet (anders geen probleem voor hem), Frings wel (carambole tussen de lat en de doellijn), Jansen niet en 't is de moeite niet meer dat Rost in doel gaat. Bericht aan Werder Bremen: volgende 2 weken revanche !

Hamburger SV - Hannover 96 : 2-1

De match was pas 69 seconden aan de gang, toen Petric scoorde op voorzet van Boateng. Na de rust, in de 7de minuut, scoorde hij opnieuw, ditmaal op aangeven van Guerrero. 18 minuten later mocht Hannover op penalty scoren (er zou hands gepleegd geweest zijn), maar de drie punten bleven in Hamburg. Er zaten en stonden 56.554 toeschouwers op te kijken. De kop van de rangschikking blijft evenwel ongewijzigd. Volgens de spelersfiche zou Petric al 25 keer gescoord hebben in de Bundesliga, maar dat is ongetwijfeld met bekerwedstrijden, want hij heeft al 52 BL-wedstrijden gespeeld en dat is dus niet alleen de competitie.

Manchester City - Hamburger SV : 2-1

Deze wedstrijd komt live zowel op Canvas als op Ned3, dus als er te veel uit de nek gekletst wordt, weet ik waarheen gezapt.  Hamburger SV begint in de volgende opstelling: 1.Rost, 5. Mathijsen, 7. Jansen, 11. Olic, 14. Jarolim, 15. Trochowski, 16. Gravgaard, 19. Boateng, 21. Pitroipa, 40. Aogo. Inderdaad, Petric begint dus op de bank, zoals bij Stuttgart. De meesten onder hen kennen de drager van rugnumer 33 bij Man City: Kompany. Beide ploegen zoeken te scoren maar HSV was er 't eerste bij: Guerrero (zijn naam betekent "strijder", in 't Spaans) scoorde in de 12de minuut. Vijf minuten later kreeg Manchester een strafschop omdat Trochowski de bal tegen zijn bovenarm kreeg, nee, hij sloeg er niet naar, hij beschermde zich tegen de kracht die achter de trap zat... Rost koos de goeie hoek maar kon helaas de treffer van Elano Blumer niet verhinderen. Halverwege de eerste helft probeerde Ireland voor ManC te scoren, maar 't was gelukkig in 't zijnet. Even later probeerde Trochowski ook, maar de keeper duwde in hoekschop, die bleef zonder resultaat. De verdediging van HSV was alweer goed georganiseerd. Weldra een nieuwe hoekschop voor de bezoekers, maar helaas ook zonder resultaat. Met 47009 toeschouwers is het stadion uitverkocht, lees ik op de LiveTicker (die heb ik openstaan om de samenstelling van de ploeg te kopiëren ). Intussen liep Kompany een bloedneus op en trok een ander t-shirt aan, en met nummer 50 en zonder naam. ManC kreeg nog een uitgesproken doelkans, maar Rost was bij de pinken. Een krappe drie minuten voor de rust mocht Elano nog eens proberen op doel te schieten, en hij schoot er op, de bal werd door de deklat teruggekaatst. En toen floot, na een minuut extra tijd, de arbiter voor de pauze.
De tweede helft begon in dezelfde opstellingen, en ManC ging meteen in de aanval, maar zonder gevolg. Kompany had intussen een ander t-shirt op naam aangetrokken en kreeg subiet, maar niet daarvoor, een gele kaart te zien. Na enkele minuten scoorde Caicedo dan toch voor ManC. Olic kreeg zowat meteen daarna ook een kans, maar helaas, zonder gevolg. Rost mocht dus best geen doelpunten meer toestaan, of HSV moest eerst scoren om enige gemoedsrust te behouden. Elano mocht nog eens een vrije trap nemen en trapt de bal tegen de paal, de hoekschop kon Rost net pareren, of Caicedo had weer prijs. Met Zabaleta had Rost minder moeite. In minuut 56 stond het aantal trappen op doel gelijk: zowel HSV als ManC hadden 10 pogingen gepleegd. Rost bleef effectief, ook Robinho kreeg de bal er niet in. Ciacedo scoorde nog eens, maar in buitenspelpositie, de vlag ging tijdig de hoogte in. HSV moest dan nog een half uur stand houden (of scoren, dat ware nog beter). 20 minuten na de pauze moest Rost alweer uitpakken op een doelpoging van Robinho. Het vlotte zo te zien niet zozeer als thuis. Op een vrije trap schopte Elano onwaarschijnlijk scheef en ook de corner bleef vruchteloos voor ManC. Robinho probeerde ook eens maar torpedeerde daarbij Rost (die nu misschien oorbellen draagt, gezien de trap zeer in de buurt van zijn "sjokkedeize") en trof gelukkig slechts de paal. De camera zoemde even in achter Jol, en wat zag mijn blije oog? Petric die zich klaar maakte om in te vallen (maar ten nadele van wie?).  Allo croquette, 't is Trochowski die baan moest ruimen??? Op ruim een kwartier van 't eind kreeg Dunne voor de tweede keer een gele kaart te zien, na een ferme zijwaartse duw tegen Petric, dus exit Dunne en ManC had wat meer plaats tussen de lijnen, Caicedo, Elano en Robinho een maat minder om hen een pass te geven. Even later trapte Aogo naar doel en dat resulteerde in een hoekschop. Intussen bleef Guerrero zijn naam eer aandoen. Wat "Olic" in 't Nederlands betekent, weet ik niet, maar hij bleef ook proberen scoren. Op vijf officiële minuten van het einde schoot Richards nog een raket af, Rost moest zich niet moe maken. Even later trapte ManC twee corners na elkaar, beide zonder gevaar. Er werd ManC nog vier extra minuten tijd gegeven. Tegen dat 't ver gedaan was, werd Olic nog de grond in gestampt, gelukkig kon hij nog een halve minuut verder. ManC stormde nog eens richting Rost maar zonder gevolg en 't bleef bij 2-1. Dus HSV gaat door naar de volgende ronde (Canvas vindt dat jammer voor Kompany, maar dan had hij bij HSV maar wat minder hoog van de toren moeten blazen).  En dat is tegen Werder Bremen, net als de DFB-bekerwedstrijd volgende week woensdag (op ZDF te volgen).
Opvallend is in alle geval dat de ploeg die 't eerst scoorde, verloor, maar gelukkig bleef de schade voor Hamburg beperkt genoeg om de volgende ronde te halen. Even opvallend vind ik dat de ManC-spelers die werden vervangen, op de trap gingen zitten, hadden ze geen goed zicht vanuit de dugout?

15 april: Terwijl de eerste ploeg met logistieke ondersteuning in Manchester toegekomen is, heeft het bestuur een koopje gedaan bij Energie Cottbus, en een nieuwe keeper een contract aangeboden. Tom Mickel is er 19, heeft een verbintenis van 3 jaar ondertekend en werd vorig jaar Europees Kampioen met de min-19-jarige Duitsers.

14 april: Via de nieuwsbrief worden supporters uitgenodigd om de ploeg van de eeuw samen te stellen en met enig geluk een t-shirt te winnen. Spelers die er pas dit seizoen bij kwamen (zoals Petric) staan niet in de lijst, maar wel hedendaagse spelers (zoals Benjamin, die overigens overmorgen niet kan meedoen in Manchester, net zomin als Demel). Degene die mijn aandacht op HSV vestigde, meer dan 20 jaar geleden, staat natuurlijk wel in de lijst en hem heb ik dan ook verkozen: Hrubesch. Wie er ook bij staat is Beckenbauer, maar voor mij is en blijft dat een Bayern-man, voor hem kies ik dus niet (dat zou zijn zoals kiezen voor K. Persoons - tegenwoordig bij KVM - voor Eendracht Aalst-ploeg van de eeuw...).

VfB Stuttgart - Hamburger SV: 1-0

Op de site van de club lees ik dat het doelpunt in de extra speeltijd werd gescoord, voor het overige deden beide clubs hun best om de zege binnen te rijven. Door deze kleine nederlaag en de resultaten van andere clubs deelt HSV nu de tweede plaats met Bayern München en ze hebben 3 punten minder dan Wolfsburg.

Hamburger SV - Manchester City : 3-1

Deze wedstrijd komt live zowel op Canvas als op La2, dus als Canvas-reporter Joos te gek doet of overdreven ouwehoert, kan ik nog zappen of 't geluid zachter zetten.  Het weerzien met Kompany en De Jong zit er niet in, de Belg sukkelt nog steeds met een blessure aan de hamstrings en zou vier wedstrijden onbeschikbaar blijven, en De Jong zou niet speelgerechtigd zijn. Maar voor de wedstrijd ging Kompany wel goeiedag zeggen tegen Beiersdorfer. HSV van zijn kant rekent op Guerrero en Benjamin, maar tot mijn grote vreugde is Petric van de partij.  De opstelling ziet er als volgt uit: 1. Rost, 5. Mathijsen, 7. Jansen, 10. Petric, 11. Olic, 14. Jarolim, 15. Trochowski, 16. Gravgaard, 21. Pitroipa, 30. Benjamin, 40. Aogo. Oeps, al meteen een doelpunt van bezoeker Ireland.  Drie minuten later poogde Petric met het hoofd te scoren, maar de keeper had de bal beet, nadat die van de paal teruggekaatst kwam. In de zevende minuut trachtte Gravgaard te scoren, 't lukte niet, maar Mathijsen scoorde wel. Oef ! Na bijna 19 minuten trachtte HSV nog te scoren op een hoekschop maar de keeper had weer beet. Een minuut later kreeg ook Pitroipa een goede kans, maar de bal kaatste terug op de dwarslat. HSV bleef aanvallen, even later was het de beurt aan Jansen. In de 27ste minuut probeerde Manchester, middels Bellamy, nog eens Rost te belagen, maar 't bleef zonder effect. Afgezien van die eerste minuut verdedigde HSV goed. Vijf minuten voor de rust kreeg Trochowski een gele kaart te zien, en volgende week zit hij dus in de tribune. Een minuut of twee voor de pauze scoorde Olic bijna, en nog wel met een halve omhaal. En toen werd voor rust geblazen. Na een kwartier pauze heeft Hughes bij zijn ploeg een speler uitgewisseld, Jol heeft blijkbaar dat voorbeeld niet gevolgd. Na vijf minuten was er al een eerste uitgesproken kans en wel voor Petric. Na een kwartiertje probeerde Manchester een doeltrap maar Rost was attent. Even later een fraaie doelkans voor de thuisploeg, maar het doelkader werkte niet mee. HSV kreeg zowat de ene hoekschop na de andere te trappen. Na zo'n hoekschop trapte Mathijsen richting doel (omhaal), een Manchster-speler sloeg de bal weg, en Trochowski scoorde op penalty. Even later trapte Jansen fraai op doel, maar 't was er helaas net naast. Wat later kreeg Pitroipa een gele kaart te zien, maar voor volgende week is er geen enkel risico daarvan uitgaand. Dan werd Olic vervangen door Guerrero, de supporters (vooral zij die 't dichtst bij de dug-out zaten) dankten Olic voor zijn inzet. Op ruim 10' van het eind scoorde Guerrero door de bal in 't dak van de goal te trappen. Na 90 minuten werd de wedstrijd met nog 3 minuten verlengd. Daarin kreeg HSV nog wel een kansje (Aogo) maar het bleef bij 3-1 en daar kan ik perfect mee leven.  Slotsom: HSV heeft flink verdedigd en Petric zal volgende week hopelijk wel scoren (ik had hem eerlijk gezegd nog niet terug verwacht).

Hamburger SV - TSG Hoffenheim : 1-0

De cijfertjes zijn niet zo uitgesproken als bij de nederlaag (3-0) maar de drie punten zijn thuis gebleven, en daar zorgden vooral Pitroipa, in 28ste minuut, en Rost (door zijn doel leeg te houden) voor, zo lees ik op de website. Nog goed nieuws is dat Petric terug was, al bleef hij op de bank, maar minder heuglijk is dat Demel en Guerrero hun collega's in de ziekenboeg, Alex Silva, Bastian Reinhardt, Thimothee Atouba, Romeo Castelen en Maxim Choupo-Moting, mochten gezelschap houden. Bovendien kreeg Jarolim twee gele kaarten getoond. Door deze zege en andere resultaten deelt HSV de eerste plaats met Wolfsburg.

FC Schalke 04 - Hamburger SV: 1-2

Ze doen lekker voort, de Hanseaten.  Na een eerste helft zonder grote hoogtepunten van beide ploegen profiteerde de Peruaan Guerrero van een fout van de doelman van Schalke in de 70ste minuut, toen die hem de bal met het hoofd voorzette, bij het tweede doelpunt moest hij na voorzet van Marcell Jansen enkel nog de voet tegen de bal te zetten. Schalke kwam in de 80ste minuut door Farfan nog tot het eerreddend doelpunt, welk in alle geval niets meer aan de zege van HSV veranderde. HSV heeft nu een puntje minder dan de leider, Hertha BSC, en evenveel als FC Bayern München en VfL Wolfsburg.

20 maart: De trekking voor de kwartfinales is al gebeurd, HSV speelt op 9 april thuis en op 16 april in Manchester, jawel, tegen Manchester City, waar Kompany nu de plak zwaait. Wat de Vlaamse kranten niet weten en ik wel, is dat ook Nigel De Jong, ex-HSV, bij City speelt. Dat wordt een leuk weerzien, voor De Jong met Mathijsen en voor Kompany met 't bestuur van HSV (dit laatste is eerder ironisch bedoeld, het eerste niet). Anders speelt daar niemand die ik van naam ken, hoewel een der keepers een beroemde vader heeft, Kasper, de zoon van Peter Schmeichel, staat daar soms in het doel. Behalve de drie genoemden zijn er nog: Shay Given en Joe Hart als keepers; Michael Ball, Tal Ben-Haim, Glauber Berti, Wayne Bridge, Richard Dunne, Javier Garrido, Shaleum Logan, Danny Mills, Nedum Onuoha, Micah Richards en Pablo Zabaleta in de verdediging; Gelson Fernandes, Dietmar Hamann, Michael Johnson en dus De Jong en Kompany in het middenveld; Elano, Kelvin Etuhu, Stephen Ireland, Martin Petrov, Shaun Wright-Phillips en Michael Johnson als aanvallende middenvelders; Jô, Robinho (nog een beroemdheid dus), Craig Bellamy, Valeri Bojinov, Felipe Caicedo, Ched Evans, Benjani Mwaruwari, Daniel Sturridge en Darius Vassell in de aanval.

Galatasaray Istanboel - Hamburger SV: 2-3

Deze wedstrijd is live te volgen op ZDF, waarvoor dank.  Tijdens de voorbeschouwing wordt gezegd dat ook Trochowski zeker niet speelt. HSV mag niet verliezen en als ze gelijkspelen, moeten ze meer scoren dan Galatasaray vorige week deed. In het eerste kwartier is nog niet veel gebeurd, enkel een goeie kans of twee voor HSV. Na een half uur hebben de gastheren ook een kansje bij een corner, maar de Hamburgse verdediging staat pal. Tien minuten voor de pauze krijg ik de indruk dat beide ploegen een tandje bijgestoken hebben. Vijf minuten later krijgt Galatasaray een penalty te trappen, Boateng doet Baros vallen in de penaltyzone en ziet er een gele kaart voor. Kewell scoort de opener. Nog geen drie minuten is de tweede helft begonnen, of Baros, niet gehinderd door een in 't blauw geklede verdediger, scoort... In de 57ste minuut scoort Guerrero ook, nog eentje, en 't is in de sakosj. Een minuut later doet hij het bijna over, en mag daarvoor de hoektrap nemen, maar Silva kopt die naast het doel. De bezoekers hebben precies moed gekregen, en ja hoor, Guerrero maakt gelijk.  Nog ene en hij heeft een hattrick beet en HSV zit nog meer op rozen, de doornen zijn dan voor Galatasaray. In 't vuur van de strijd haalt Pitroipa een Turk neer en dus een gele kaart. 't Is nu precies een beetje "stil" gevallen, al moet Rost een strak schop weren. Enkele minuten later spurt Olic richting doel, en zet voor naar Jarolim, maar die komt niet bij de bal. Een kwartier voor affluiten komt voor Galatasaray Sas op 't veld. Of hij in zijn sas is, weet ik niet, wel dat de leestekens op de s niet aangenomen worden door het html-programma. Nog tien minuten en Michael "Danish Dynamite" Gravgaard vervangt Benjamin. Bijna meteen daarop trapt Jarolim de bal tegen de paal. Nog vijf minuten, en Olic trapt de bal in 't zijnet. Rost "krijgt" ook een gele kaart, maar 'k weet niet waarom. En 't kan me niet schelen, want Olic scoort.  Nu moet Rost nog vier (extra) minuten zijn doel leeg houden. Olic krijgt een applausvervanging, Rincón speelt nog een minuut of 2 mee.
En waar gaat de volgende UEFA-reis naartoe?

17 maart: Toch een beetje goed nieuws, Trochowski en Gravgaard (die adductorenproblemen heeft) willen alvast mee naar Istanboel, misschien kan Trochowski zelfs meespelen, al is het dan niet de volle 90 minuten. Jol voorziet volgende namen op het scheidsrechtersblad: Rost, Hesl, Benjamin, Boateng, Gravgaard, Mathijsen, Schulz (uit de belofteploeg gehaald), Alex Silva, Aogo, Jansen, Jarolim, Trochowski, Rincón, Ndjeng, Pitroipa, Guerrero, Olic, Torun.

16 maart: Nog slecht nieuws, gisteren heeft Trochowski zijn knie verdraaid, zijn deelname aan de wedstrijd tegen Galatasaray is dan ook hoegenaamd niet zeker.

Hamburger SV - Energie Cottbus: 2-0

Ivica Olic bracht de thuisploeg in de 32ste minuut op voorsprong met een kopbaldoelpunt. Zeven minuten later verdubbelde Piotr Trochowski (die Petric verving) met een direkte vrije trap naar 2-0. De roodbroeken behielden het overwicht tegen de gasten. Niet dat Jol iets heeft tegen Trochowski: hij zat op de bank om wat uit te rusten voor de UEFA-bekerwedstrijd in Istanboel. Dat hij Petric verving, luidt slecht nieuws in: Petric blesseerde zich dus na nauwelijks een half uur, en zal enkele wedstrijden onbeschikbaar zijn, dus ook tegen Galatasaray en daarna tegen Schalke 04.

Hamburger SV - Galatasaray Istanbul: 1-1

Ze waren er te vroeg aan begonnen, 18.00 uur, en ik heb dus na de match op LiveTicker gezien dat deze wedstrijd op een gelijkspel eindigde. Jansen scoorde voor HSV de gelijkmaker want ene Akman (die Turk ken ik niet, hoor ) had al voor Galatasaray gescoord. Net na de match vatte de reporter de match samen als dat er nog niets verloren is (natuurlijk niet). Pas volgende week donderdag (op ZDF om 20.15 uur !!) zal blijken wie de kwartfinale in de UEFA-beker bereikt. Het was precies in de tweede helft een dolle match met veel mogelijkheden voor HSV. Dat mag ons positief stemmen, dat het goed mogelijk is.

Borussia Mönchengladbach - Hamburger SV: 4-1

Jawadde, dat kan tellen !! Terwijl ik in de Lommelse Sahara door het zand ploeterde, verloren de mannen van Jol dus met zelden geziene cijfers van een ploeg dat na deze zege nog tweede laatste is. Nu niet dat de hele ploeg wankelde, want Petric scoorde vijf minuten na het eerste doelpunt van de thuisploeg, en die had zijn verdediging goed georganiseerd. Deze wedstrijd kreeg ook aandacht van VRT-programma "Sportweekend", omdat bij de Borussen twee Belgen spelen, Bailly in doel (groetjes aan Petric, hé) en Daems die een goeie voorzet gaf.
Voor de DFB-beker zal HSV thuis spelen tegen Werder Bremen (Olic, doe je onvergetelijke doelpunt nog eens na) en dat op 21 of 22 april. En ook is het stadion uitverkocht voor de wedstrijd tegen Galatasaray.

Hamburger SV - SV Wehen Wiesbaden : 2-1

Deze DFB-bekerwedstrijd begon reeds om 19 uur en die volg ik op de website van HSV. Na 7 minuten is het prijs: Benjamin zet op rechts voor in de vijfmeterzone, daar staat Petric en die houdt gevoelsvol de voet tegen de bal. Evenveel minuten later scoort hij nogmaals: Jansen speelt op het juiste ogenblik vanaf de linkerzijde naar de strafschopruimte. Petric staat niet buitenspel, neemt de bal kort voor SV Wehen-keeper Walke aan en schuift hem in eenzelfde beweging in het net. Kort voor de pauze meldt de reporter dat hij problemen heeft met de LiveTicker (hopelijk straks opgelost) en dat de gasten ook nog een ferme doelkans hadden, maar twee spelers hinderden elkaar voor Rost zijn doel. Bij het begin van de tweede helft bleek dat Guerrero zich geblesseerd had, hij is vervangen door Olic, het Kroaats koningskoppel is dus herenigd in de aanval.  Terwijl Pitroipa ook een doelkans poogt om te zetten, had men daar 35 378 koppen geteld in de tribunes, dat lijkt mij nog veel op een woensdagavond tegen een nobele onbekende. Zo ongeveer tegelijkertijd wordt kapitein Jarolim vervangen door Rincón. Wat later volgt Jansen, die vervangen wordt door Ndjeng, voor zover ik weet zijn debuut in de eerste ploeg. Vijf minuten voor het einde scoren de gasten het eerreddend doelpunt. HSV speelt de laatste tien minuten toch al alsof de buit binnen is en meent dat men geen moeite meer moet doen. Na een flinke vijf minuten fluit de scheidsrechter het einde van de wedstrijd, en zaterdag weten ze in Hamburg tegen wie de volgende bekerwedstrijd wordt gespeeld.

Hamburger SV - VfL Wolfsburg : 1-3

Terwijl ik terugkeerde van de Champagnestreek (Reims, Epernay), verloor HSV dus thuis, na een strafschop, een verdubbeling van de score, Guerrero die de pijn verzachtte en Wolfsburg dat toch weer scoorde. Intussen moest Demel geblesseerd naar de kant. Dat ze er hun conclusies uit trekken en voorbereiden voor de DFB-bekerwedstrijd tegen SV Wehen Wiesbaden, nu woensdag om 19.00 uur.

Hamburger SV - NEC Nijmegen: 1-0

De eerste 13 minuten en het enige doelpunt miste ik tijdens de terugweg van het station, de wedstrijd begon reeds om 18.15 uur... Dat doelpunt was van Olic en kreeg ik in herhaling te zien net voor de start van de tweede helft: Jarolim had de bal van voor een Nijmeegse voet getrapt, ging ermee aan de haal, zette voor en Olic knalde binnen, net naast de NEC-doelman. Wat ik dan wel rechtstreeks zag, waren enkele doelkansen, zowel voor de thuisploeg als de bezoekers (op de paal, op de deklat). Op de website van de club zie ik dat Boateng werd vervangen door Alex Silva (carnaval gevierd, na de winst tegen Leverkusen? ), Jansen door Pitroipa (die was ook even bijna aan een doelpunt toe) en Olic door Guererro. HSV gaat dus een ronde verder en dat wordt dan tegen Bordeaux/Galatasaray. Volgens wat Jol zei, is het om het even welk van de twee, hij kent de Girondins als een goede club, en bij Galatasaray is 't de ware hel (hangt er nog van af voor wie, hé?). Edit: het wordt Galatasaray, op 12 (thuis, ook op TV?) en 18 of 19 maart (ook op TRT, een zender die Telenet niet van de kabel gezwierd heeft?).

Bayer Leverkusen - Hamburger SV: 1-2

Terwijl ik met de Sportvrienden terugkeerde van Puurs, won HSV dus op verplaatsing (40.000 toeschouwers in de LTU Arena) met twee doelpunten van Marcell Jansen, tussendoor scoorde Leverkusen ook, maar dat kon de pret niet drukken, te meer HSV nu op kop van het klassement staat (concurrerende clubs hebben nauwelijks gelijk gespeeld).
A propos, de terugmatch tegen NEC Nijmegen komt donderdag op ZDF, hopelijk gedraagt de NMBS zich, want de uitzending begint al om 18.00 uur.

NEC Nijmegen - Hamburger SV: 0-3

Tot mijn onmetelijke vreugde komt deze wedstrijd live op TV, ik kijk alvast naar Nederland 3. Hulde aan de noorderburen want ZDF laat mij in de steek, die zendt liever vanuit Bremen uit (Werder speelt tegen AC Milaan). Om 20.45 uur begon de wedstrijd met een uitgelezen elftal HSV-spelers. Na 10 minuten poogde Olic een doelkans, maar de keeper van NEC had de bal beet. Nog voor de 20ste minuut had Jarolim bijna gescoord. In de 21ste minuut mocht NEC ook een vrije trap nemen, maar Rost en zijn verdediging waren op post. Twee minuten later was het weer bijna prijs, op een perfect getrapte hoekschop, 't zag er even niet goed uit voor het doel van Rost. Op een corner scoorde NEC bijna, Rost was boos op Alex Silva, omdat die de bal over de doellijn kopte, de Braziliaan dacht dat er een NEC-ker achter hem stond. Vijf minuutjes later trapt Trochowski een vrije schop in doel.  Een beetje later doet Alex Silva het hem na, die kan zondag gerust carnaval vieren (na de match tegen Leverkusen). Nog even later fluit de Sloveense scheidsrechter voor de pauze. Na de rust heeft Jol geen wijzigingen doorgevoerd (NEC-trainer Been wel). Op iets minder dan een half uur wordt Gravgaard vervangen door Benjamin (die komt dus niet voor Silva, zoals de Ned3-reporter verwacht had). Kort daarop loopt de scheidsrechter een lichte hoofdwonde op, in de herhaling is te zien dat er projectielen gegooid worden (Jarolim beschermt zijn hoofd of hij heeft er ook van). Op 18 minuten van het eind scoort NEC, maar wel in buitenspel, dus 't kan geen kwaad. Een kwartier voor tijd glipt Olic door de buitenspelval en scoort het derde Duitse (awel ja ) doelpunt. Als dank mag hij vijf minuten later gaan rusten, Pitroipa komt op het veld. Vijf minuten voor het eind komt Torun in het veld en Jansen kan rusten. Ondanks enkele minuten extra speeltijd, bleef de score tot mijn vreugde ongewijzigd.

Hamburger SV - Arminia Bielefeld: 2-0

Volgens wat ik op de website van HSV lees, profiteerde Trochowski van een fout van de Bielefeldse keeper om in de 32ste minuut te scoren. In de tweede helft stopte Rost een penalty, uitgelokt door Alex Silva, die zich wat misrekende op zijn tegenspeler. Vijf minuten later scoorde Guerrero wel, hij kreeg een pass van Olic. Petric speelde niet mee, ik vraag me af of dit een van de twee wedstrijden is waarvoor hij (naar mijn mening onterecht) geschorst is, want ondanks de klacht van HSV is die straf bevestigd.

9 februari: HSV heeft klacht ingediend, immers de DFB-controlecommissie heeft Petric voor twee wedstrijden geschorst na zijn rode kaart van eergisteren. De scheidsrechter zou moeten gestraft worden, hij moest ingegrepen hebben nadat Engelhardt bleef aan Petric' truitje te trekken, maar hij wachtte toch tot Petric Engelhardt wegschoof en die daarbij viel. Ik denk dat er in Berlijn wat knorrig zijn tegenover het Kroatisch aanvallersduo.

Karlsruher SC - Hamburger SV: 3-2

Ik zit die match een beetje via de LiveTicker te volgen van kort vóór de pauze, toen ik terug was van boodschappen had Guerrero al gescoord, en wel nogal vroeg in de wedstrijd, reeds in de 7de minuut. Guerrero veroverde in het middenveld de bal, marsjeerde ermee weg, speelde een 1-2 met Jarolim en schoof de bal in de lange hoek. Toen ik, kort na de pauze, even voor "mijn" wandelclub in de weer was als webmaster, scoorde Benjamin nog rapper (derde minuut) dan Guerrero in de eerste helft. Volgens de reporter was het een droomgoal in de linkerhoek, trouwens alweer middels Jarolim. Maar KSC schoot ineens wakker en scoorde twee keer na elkaar. HSV was er een beetje door van slag en Jol moest de puntjes op de i zetten. Tiens, op een klein half uur werd Guerrero vervangen, door Streit, toch niets aan de hand? Toch niet omdat hij een gele kaart "kreeg", zeker, Jansen en Trochowski hebben er ook ene gezien. Oei, dit klopt niet: Petric werd in het middenveld door Engelhardt aan het truitje getrokken, de scheidsrechter floot, Engelhardt trok verder, Petric wou zich lostrekken, Engelhardt viel en de rest laat zich raden: Petric werd met rood van 't plein gestuurd. Ja, zeg, als je het zo moet oplossen (Olic is nog geschorst voor een rode kaart bij een ... oefenpartijtje), ben je "goed bezig".  Engelhardt werd even later ook van 't plein gestuurd met een "geelrode" (2 x geel is ook rood) kaart, na een taktische fout op Streit. Toemetoch, in de allerlaatste minuut scoorde KSC toch wel zeker?

3 februari: HSV heeft eigenlijk ook Änis Ben-Hatira uitgeleend, en wel aan tweedeklasser MSV Duisburg (in 't Roergebied).

2 februari: HSV is nog altijd bezig met het sjottend personeel: Mickael Tavares, een middenvelder, heeft een contract tot 30.06.2012. Hij speelde tot dan bij Slavia Praag 36 wedstrijden en scoorde drie maal. Ook keeper Khalid

23-07-2009 om 00:00 geschreven door Helga