De komst van de Caje in 1992 bracht ook de komst van enige euforische momenten. Zo had je dat seizoen, 1995-1996, waar vijf keer op rij werd gewonnen, te beginnen met de match thuis tegen RSC Anderlecht, met 3-1. En toen speelde Gilles De Bilde net bij Sporting, die een aardige duit aan den Iëndracht betaalde voor de Ket. Door het frissere voetbal dat Ceulemans predikte (en de verkoop van de Bundesliga aan satellietzenders zoals Sat.1 en Premiere, waardoor Die Sportschau op zaterdag in de vooravond beperkt bleef tot uitslagen en beeldmateriaal van de op vrijdagavond gespeelde partijen), begon ik meer en meer de smaak te krijgen van het regelmatig naar ’t voetbal gaan, in die tijd ging het hooliganisme gelukkig nog aan Aalst voorbij (ook nu valt het nog aardig mee, in vergelijking met andere steden). Met andere woorden: de microbe had me beet. Overigens, de tekst van het clublied, Iëndracht Veroit, werd gezet op de muziek van "Le rêve passe" gecomponeerd door Ch. Helmer en met de tekst van Armand Foucher, een marslied uit de tijd van Napoleon en op papier gezet in 1906. De originele tekst is als volgt:

Zo ging ik dus op 17 oktober 1995 mee naar Rome, waar E. Aalst ging spelen voor de UEFA-Cup, nadat het eerst Levski Sofia, de toenmalige Bulgaarse kampioen, had uitgeschakeld, met 1-2 aldaar en 1-0 alhier. Het telefoontje van de reisagente indachtig was ik behoorlijk tijdig aan het Pierre Cornelisstadion, nadat ik de wagen aan de parking achter de overdekte staantribunes had achtergelaten; in een der cafés zaten twee andere bedienden van het reisbureau aan wie ik 1500 BF betaalde voor het toegangsbewijs en van wie ik mijn vliegtuigticket ontving. De bussen zouden om 11 uur komen. Ik dronk een koffie in een ander, minder bevolkt café en begon er de krant te lezen, wanneer zowat iedereen naar buiten stormde: de drie bussen kwamen eraan. Velen stapten al in, ik volgde hun voorbeeld en zowat een kwartier later vetrokken we naar Zaventem. Onderweg werden we welkom geheten door de begeleider, Dirk. Hij gaf ons het programma mee en wenste ons tot weerziens in Zaventem.

Daar was ik sinds de uitbreiding niet meer geweest, maar toch was alles behoorlijk duidelijk. Wij dienden ons te begeven naar rij 10 waar EBA enkele desks had. Met mijn boordticket in de hand ging ik al verder naar de pascontrole, achter mij de noest zingende supporters. In de tax-free-shop vergastte ik me op een verzameling eau-de-toilettes in pocketformaat en begaf me dan naar poort A8 waar al andere supporters zaten te wachten. Om 12.40 uur lieten we een stuk scheuren van het boordticket en begaven we ons naar de busjes die ons naar één van de drie klaar staande vliegtuigen brachten; gezien we twee rolstoelrijders mee hadden, kregen zij voorrang en gingen de deuren van de bussen pas open toen zij en hun begeleiders hun plaats hadden ingenomen. Ik ging vooraan zitten (plaats 2C, maar niet op toilet...) en na een half uur begonnen eindelijk de motoren op volle toeren te draaien en vertrokken we. Toen we in de lucht hingen, tussen enkele liedjes door, gaf Dirk ons allerhande informatie mee over het verdere verloop van onze dag, de waarschijnlijke ploegopstelling van AS Roma, de problemen van Van Wambeke, het programma van de Eendracht na de match. De stewardessen kwamen ook stilaan in de sfeer, vooral de blonde kon zich moeilijk inhouden van lachen toen zij een demonstratie gaf van de veiligheidsvoorschriften. Na twee uur en een koude hap eten landden we op Ciampino.

We gingen naar de uitgang waar we drie bussen vonden die op ons wachtten. Dat deden we een half uur op die twee reizigers die in Zaventem al voor oponthoud zorgden. Ondertussen ontvingen we ons stadionticket, een lap van een bewijs met daarop de ingang, de rij en de zitplaats. Men voerde ons dichtbij het centrum van de metropool, ergens tussen het Colosseo en het Monument van Vittorio Emmanuele. Daar moesten we om halfzeven terug zijn en ieder trok op. De meesten gingen ergens op een terras iets verbruiken, ik filmde de buitenkant van het Colosseo, ging dan terug en kwam er de vrouw van een neef tegen, die zonder hem maar met een nicht en tante naar Rome gevlogen was. We kletsten wat en onze wegen scheidden zich toen ik naar het Monument ging. Ik dacht dat we vroeger, zowat 20 jaar geleden wel de trappen op konden, nu alleszins niet. Ik wandelde verder en kwam uit op een deel van de opgravingen van het Forum. Zo kwam ik terug aan het pleintje waar de bussen moesten komen; het was echter nog vroeg genoeg om een koffie te drinken en een koffiekoek te eten; ondertussen maakte ik een sanitaire stop en kletste er wat tegen andere supporters die enkele Romeinen plaagden.

De bussen lieten op zich wachten, dat deden wij dan ook, want de carabinieri kwamen ons controleren. Dat duurde natuurlijk lang want wij waren als derde bus aan de beurt. Er werd wat gemopperd en Dirk kwam de gemoederen bedaren. In de bus waar ik zat ging dat redelijk goed vooruit: ik zelf moest enkel mijn identiteitskaart en mijn stadionticket tonen, in de andere bussen was men strenger, zodat zelfs 60-plussers hun broekzakken moesten ledigen… Om een uur of zeven vertrokken we, onder escorte!! De chauffeur kon rustig de rode lichten negeren, we hadden op iedereen voorrang en spoedig zagen we het stadion waarin een zee van licht. We werden tot voorbij de poort gereden. Daar stapten we uit en moesten ons opnieuw aan een controle onderwerpen. Wat zouden ze feitelijk doen wanneer ze hooligans mogen ontvangen? Ditmaal moest ik ook mijn rugzakje ledigen, maar dat was rap gebeurd. We stormden de trappen op, zochten ons een plaats en ik vond er nicht en compagnie terug. We maakten plezier, zongen ons onnozel en maakten de AS Roma-supporters uit.

Wat een stadion, mens, daar kunnen ze in België een puntje aan zuigen! De hele tribune overdekt, achter elk doel een reuzenscherm en een akoestiek om kippenvel van te krijgen. Om half negen begon dan de match, en na zes minuten schampte een Romeins schot af op het been van Vanderhaeghe. De rest van de eerste speelhelft kreeg rood-geel er geen meer achter Van Steenberghe, maar al te spoedig viel Lamberg uit en werd vervangen door De Meyst. De tweede helft begon op gelijkaardige wijze, al was het nu de naam van Van der Hoorn die op de scoreborden prijkte: opnieuw een afgeweken bal. Kom, 2-0 is nog te doen. Bij 3-0 (AS Roma scoorde nu zelf) werd de nood aan een Aalsters doelpunt al hoger en bij een 4-0 (een fraai stuk) zag het al hopelozer uit. Benali was al ingekomen voor Paas, wiens samenspel met Van Ankeren niet zo leek te vlotten. Ondertussen kwamen we aan de weet dat Lazio op Lyon een tegendoelpunt had gescoord, waarop enkelen onder ons deze ploeg tot Ploeg van ’t Stad uitriepen…

Na de match waren de Romeinen al lang weg wanneer Eric Goethals, de toenmalige voorzitter, de supporters toesprak en vervolgens burgemeester de Maght ons ophield. We konden ons dan naar de bussen begeven, ditmaal gebeurde het escorte in stilte, met enkel een zwaailicht op de wagen; we waren spoedig op Ciampino, waar we, na de check-in en de pascontrole, wachtten op het vertrek van een ander vliegtuig vol supporters om zelf de lucht in te gaan om 00.15 uur, alwaar wij de stewardessen terugvonden van de heenreis. Het werd al bij al toch niet stil genoeg om wat te slapen en halverwege de terugvlucht kregen we nog eten en drinken. In Zaventem verliep alles zeer voorspoedig en we konden vlug plaats nemen in de bussen. Om half vier kwamen we aan het stadion aan, om kwart voor vier kwam ik stilletjes thuis en een kwartier later lag ik al herinneringen te verwerken in bed.

Achteraf bekeken deed de uitslag niets af aan de onvergetelijke ervaring: de “V.I.P.”-behandeling die eerder aan hooligans toekomt (strenge maatregelen), de sfeer in het stadion, de solidariteit tussen de supporters. De terugwedstrijd, op Anderlecht, bleef scoreloos, er was niets te zien, door de dikke mist.

23-07-2009 om 20:52 geschreven door Helga

Eintracht Frankfurt - Hamburger SV : 2-3

Vertaald (en aangevuld) uit een nieuwsbrief van eerder deze week: met een zege in Frankfurt eindigt voor HSV een lang seizoen (en begint voor mij een afkicksessie ). Het gaat ook voor de ploeg van Martin Jol om een plaats in de strijd om de Europa League (de nieuwe naam voor de UEFA-beker). Met een beter resultaat dan dat van Borussia Dortmund tegen Borussia Mönchengladbach komt dat toch in orde (de nieuwsbrief heeft het over een draw tussen de beide Borussen-ploegen en een zege van de roodbroeken tegen Frankfurt, maar HSV en Dortmund hebben nu evenveel punten doch het doelpuntensaldo van Dortmund is wel beter). Maar HSV moet zonder Jansen naar Frankfurt, hij zit met een virale keelontsteking. En van Trochowski is ook niet zeker dat hij zal kunnen aantreden, hij heeft last van zijn spronggewricht, bovendien heeft Demel ook al spierproblemen. Jol moet verder zonder Atouba en Streit zijn plan trekken, maar ziet na 16 maanden (!!!) Romeo Castelen terug.
Hier is de opstelling bij de start van de wedstrijd: 1 Rost, 5 Mathijsen, 9 Guerrero, 10 Petric, 11 Olic, 14 Jarolim, 19 Boateng, 20 Demel, 21 Pitroipa, 30 Benjamin, 40 Aogo. In de eerste 12 minuten heeft de thuisploeg al twee keer, en Olic al een keer een doelpoging gewaagd, bij de tweede Frankfurtse poging moest Rost optreden, en deed dat ook schitterend. Vier minuten later moest hij alweer een achterstand vermijden. In de 21ste minuut zorgde Jarolim voor een immense zucht van verluchting bij de bezoekers, hij kreeg een pas van Pitroipa die hij knalhard in doel trapte. Intussen staat het bij Dortmund nog 0-0, dus dat ziet er goed uit.  Kort voor de pauze speelde Guerrero een Frankfurtse verdediger uit, maar kwam helaas niet tot scoren. Twee minuten extra gaven geen specifiek resultaat. Bij het begin van de tweede helft heeft enkel Frankfurt een wissel doorgevoerd. Olic had bijna de 0-2 gescoord op voorzet van Pitroipa maar hij gleed naast de bal voorbij. Bij Frankfurt was 't ook altijd dezelfde (Meier) die probeerde Rost te verschalken, maar 't lukte niet. Drie minuten later zorgde Olic (die zijn afscheid dus niet gemist heeft) voor nog meer gerust gemoed, de flankpas van Demel kopte hij in de verste hoek. En Bor. M'Gladbach deed er een schepje bovenop door tegen Dortmund te scoren. Europa wenkt!!  Nog eens drie minuten later liep Frankfurt toch in, natuurlijk middels Meier. Maar 't Europees kalf is nog niet verdronken. Zelfs niet als meteen daarop Frankfurt weer eens scoort, maar HSV mag de meegereisde (en thuisgebleven...) supporters niet in de steek laten ! Maar toen Dortmund ook scoorde, was het Europees avontuur weer verder weg.  Op 20 minuten voor het einde probeerde Jol wat uit door Guerrero door Trochowski te vervangen. De meegereisde supporters, die zoals vorige week in Hamburg de tussenstanden elders op groot scherm te zien kregen, maakten van hun theater, ze wilden een derde doelpunt van hun ploeg. Die probeerde wel, o.a Trochowski, maar de bal ging er over. 't Was bijna helemaal "om zeep" maar Mathijsen verhinderde de achterstand. Oef, Trochowski redde de Europese droom van zijn team en de supporters !  En in M'gladbach werd tijdig het einde gefloten, nu nog in Frankfurt... Yep, de scheidsrechter floot ook daar tijdig af en Hamburg kan zich dus voorbereiden voor de Europa League. Oef, oef en nogmaals, oef, dat was weer spannend! In alle geval: nen dikke merci aan Jol en de spelers voor een druk TV-seizoen 2009-2010.  En nu maar hopen dat ik in eigen land op verplaatsing kan (tenminste als ik via HSV mijn ticket kan boeken, ik ben geen Bosniër, hé, die door de KBVB in 't gareel gehouden moet worden). Overigens is Wolfsburg, zoals reeds lang verwacht, voor het eerst in zijn bestaan Duits kampioen, het verloor thuis dan ook geen enkele wedstrijd. Olic' toekomstige werkgever is tweede geëindigd, dus hij maakt kans op Champions' League, en M'Gladbach heeft zich door de draw tegen Dortmund gered.

Hamburger SV - 1. FC Köln : 0-1

Een paar maanden geleden had ik via het reisbureau van HSV een weekend voetbal geboekt, inbegrepen waren verblijf in Hotel Helgoland op de Kieler Straße 173, zowat 6 km van 't stadion, een ticket voor zitje 7 op rij 13 in vak 1A, een bezoek aan het museum, een begeleide stadionrondleiding en een verrassingspakje. Ik was thuis vertrokken om zowat 06.00 uur, mijn GPS stuurde me te lang door Nederland (in 't vervolg: ter hoogte van Venlo richting Osnabrück rijden), de A1 tussen Bremen en Hamburg lijkt wel "de grootste bouwwerf van 't land" (de ene bouwwerf na de andere met nauwere rijstroken) en voor de tunnel onder de Elbe was 't al helemaal traag aanschuiven. Toch kwam ik kort na 14 uur in 't hotel aan, meldde me aan, kreeg de kamersleutel, een omslag met documenten en het plastiek zakje met geschenken. Ik parkeerde mijn auto in de garage, zette mijn sporttas in de kamer, nam een der geschenken mee (de sjaal; de vlag liet ik zitten) en ging naar het busstation Armbruststraße, een eindje verderop. Normaal stopt er elke 20 minuten een bus, maar deze liet wel lang op zich wachten (dat vonden ook de passagiers die bij de volgende halte instapten). Alles bij elkaar kwam ik in de Stadionstraße uit, en volgde een andere HSV-supporter. Onderweg hoorde ik al het rumoer dat bij een voetbalwedstrijd hoort, en ineens hoorde ik juichen. Ik hoopte dat het 1-0 was, maar toen ik eindelijk, na gefouilleerd te zijn (door een vrouwelijke steward) en de helft van het stadion omgestapt te hebben, eindelijk op mijn plaats zat, bleek dat het de bezoekers waren die een voorsprong hadden uitgebouwd in de 9de minuut (ene Ehret, die nochtans door Collin Benjamin verhinderd werd, trapte de bal met behulp van de binnenkant van de paal binnen). De Keulse verdediging was behoorlijk stevig, HSV probeerde ook wel te scoren (Olic, Trochowski en Pitroipa vooral, zelfs Mathijsen en Demel probeerden het) maar het goedmaken van een achterstand, hoe miniem ook, zoals in de eerste helft van het seizoen, dat lukt niet zo goed meer. Tijdens de pauze haalde ik mij een braadworst in een broodje met een ferme pint in een plastiek kroes (het was van 11 uur geleden dat ik nog gegeten had) en at het bovenaan vak 1A op, de rest van 't bier dronk ik gezeten op mijn stoeltje (met rugleuning!). HSV had kon een zege goed gebruiken, ook al omdat Borussia Dortmund van Arminia Bielefeld met 6:0 gewonnen heeft. Dit was overigens de ploegopstelling van Jol: Rost - Benjamin, Demel (in de 72ste minuut vervangen door Gravgaard), Mathijsen, Atouba (46ste minuut: Trochowski) - Jarolim, Aogo - Streit (61ste minuut: Pitroipa), Jansen, Guerrero - Olic. Geen Petric, dus, wiens voet blijkbaar toch niet zo goed genezen was na de opwarming in Bremen en een halve match tegen Bochum.
Na de match dankten de spelers (ook Petric en Reinhardt) hun supporters, toch zeker deze die volgend weekend niet mee op verplaatsing gaan, onder andere met een breed spandoek: "Danke für Eure einzigartige Unterstützung. IHR seid meisterlich" ('s avonds in "Das aktuelle Sportstudio" zag ik dat andere thuisspelende clubs hetzelfde deden, weliswaar natuurlijk met een andere tekst). Nadat ik enkele foto's had genomen, ging ik naar de winkel wat souvenirs zoeken. Ik heb niet alles gevonden wat ik had gewild (schnappsglaasjes, geruite sjaal), maar wel een nieuw t-shirt, recent aangeprezen op de website, en een warme sweater met capouchon, donkerblauw en met dezelfde tekening als op het T-shirt. Er was ook bijzonder veel volk in de winkel. Van daar ging ik naar het museum, waar ik veel zag waar ik niet van weet (ik begon HSV pas te volgen tijdens de zegetijden van Happel, Hrubesch, Stein in de jaren '80), maar ook wel waar ik herinneringen aan heb, al is het via de TV (in die glorietijden werden de voetbalwedstrijden en samenvattingen nog niet aan commerciële zenders verkocht). Ik stond net op het punt een foto te nemen van een vaantje van Club Brugge (en deed het ook) toen een stadionmedewerkster vroeg of ik mee wou met het begeleid bezoek aan het stadion (normaal voorzien voor zondagochtend 17 mei). Natuurlijk ! De groep werd in twee gedeeld en ik werd met een 10-tal anderen rondgeleid door Philipp. We gingen meteen naar de tribune, onder de perscabines, waar wij naar de uitleg zaten te luisteren (en onze vragen beantwoord kregen), komen ook reporters zitten tijdens Europese bekerwedstrijden. Het stadion kan nu 57.000 toeschouwers ontvangen (zoals vandaag), tijdens Europese bekerwedstrijden zijn dat 52.000 toeschouwers, want er mogen dan geen staanplaatsen zijn in een stadion. Dan maken ze van de staanplaatsen dus zitplaatsen met toestanden in aluminium dat, opengevouwd, zitjes bieden. Er zijn uitbreidingsplannen, zodat het aantal toeschouwers bij een uitverkocht stadion oploopt tot 61.000. Dat is vooral ten behoeve van de ambiance, waar vooral staande supporters voor zorgen (deze keer ook, rond mij was het erg stil, alleen gebabbel tussen kennissen, en toen ze vroegen recht te staan zo je voor HSV bent, deden er dat niet te veel - ik wel). Ook ten behoeve van de ambiance is het dak golvend, dat stimuleert de akoestiek. Overigens: in de Nordkürve kunnen ze er wat van: het was daar geen minuut stil en wie een vlag mee had, hield die de hele tijd in beweging (zou men elkaar afwisselen?). Over die perscabines had ik ook een vraag: de medewerker die de teksten voor LiveTicker intikt, zit daar ook, tenzij hij thuis zit en op TV volgt. Verder wist Philipp te vertellen dat iedere toeschouwer van de 57.000 in beeld geweest is bij de veiligheidsdienst. En eigenlijk begon hij met de geschiedenis van het stadion, de HSH Nordbank Arena staat eigenlijk op het Volksparkstadion, hij goochelde ook met kostencijfertjes, maar ik heb geen nota genomen, dus ken ik ze niet meer. Het is alvast een 5*-stadion (zoals dat van Schalke 04, Bayern München, Wembley - dat enkel door de Engelse "nationale" ploeg gebruikt wordt). Dan ging het naar binnen: de zaal voor de persconferenties, waar Jol en de trainer van de bezoekende ploeg, en soms deze en gene speler, uitleg komen geven aan de journalisten. Daar lagen informatiebladen met de ploegopstellingen, "grabbel" dacht ik en stak er ene in de zak met mijn souvenirs. Bleek dat ook de wissels, kaarten (ene voor Trochowski en ene voor McKenna van Keulen) en het doelpunt op vermeld staan. Vervolgens gingen we naar de kleedkamers. Die van de HSV-spelers mochten we niet zien, absoluut taboe, maar die van de bezoekers wel: waar ze kunnen zitten en hun spullen even opbergen, waar ze douchen en nadien een bubbelbad nemen, er zijn 2 bubbelbaden, samen wel groot genoeg voor 14 spelers. Terug kwamen we weer in de hall waar de trainers en spelers door reporters worden opgewacht net na de wedstrijd en er met een vuurwerk van vragen worden geconfronteerd. Door de spelerstunnel, waar het tapijt door een medewerkster werd gestofzuigd, gingen we naar de kant van het plein. Daar legde Philipp uit dat de lichte verhoging ter hoogte van de middenstip geen invloed heeft op de bal en door de spelers niet wordt gevoeld, het dient voor het laten wegvloeien van het regenwater. Het grastapijt in rollen wordt regelmatig vervangen. En daarmee was dit bezoek ten einde, we gingen terug door de spelerstunnel en dankten Philipp voor zijn uitleg. Enkelen gingen nog naar 't museum, enkele anderen, zoals ik, niet. Ik ging dan buiten waar ik nog wat foto's nam en waar ik merkte dat een groepje mensen samentroepte. Blijkbaar waren nog niet alle spelers weg, zo werd Trochowski omsingeld door supporters met verzoeken (handtekening, foto met hen), en even later viel Olic hetzelfde lot te beurt. Bij beiden "profiteerde" ik er dan ook van om hen te fotograferen. Een der supporters die de aandacht van Olic trachtte te trekken, droeg een sjaal waarop hij Bayern München beschimpte, en laat dat nu net de volgende werkgever van Olic zijn.  Nadien nam ik nog wat foto's van de voorkant van het stadion, en ging terug naar het hotel.
De volgende keer hoop ik wat vroeger in het seizoen te kunnen gaan, dan vertrek ik thuis een uur vroeger, koop enkel het ticket (liefst ook in vak A, maar dan 2A of 3A, dichter bij de middellijn) bij HSV en zoek zelf een hotelkamer (als er net geen drukbezochte beurs of seminarie is: wellicht opnieuw in Hotel Helgoland met 110 kamers), dan zal ik ook eens de stad zelf bezoeken, meteen na de match en eventueel foto's van spelers in burgerkleding. Hier is overigens het fotoalbum.

Hamburger SV - VfL Bochum : 3-1

De bezoekers staan op de 14de plaats met 5 punten meer dan de laatste dus misschien willen ze zich weren om niet te degraderen. Toch verwacht ik een thuiszege. Jol stelt de volgende ploeg op: 1 Rost, 3 Atouba, 5 Mathijsen, 7 Jansen, 8 Streit, 9 Guerrero, 11 Olic, 20 Demel, 28 Tavares, 30 Benjamin, 40 Aogo, Petric' voet is dus nog niet genoeg genezen, toch niet voor 90', maar Atouba is terug na een half jaar afwezigheid. Na een kwartier is 't al zover.  Uit het niets neemt Guerrero de bal zo'n 25 meter voor het doel aan, gaat enkele meters en trapt. Als een schicht knalt de bal boven rechts in de hoek. Vier minuten later toont Rost nog maar eens zijn kunnen, hij moet zich nogal rekken om een doelpoging van ene Grote te doen stranden. Iets later heeft Jansen bijna zijn doelpunt, mede dankzij Olic, maar hij heeft geen geluk. Bij nog een poging, een hoekschop, gaat Olic' kopbal net voorbij het doel. Volgens de reporter duurt het tot na een half uur match eer de thuissupporters zich eindelijk laten horen. Blijkbaar werkt het inspirerend (voor zover nodig), want Olic scoort ook, hij kopt een hoekschopbal binnen.  Volgens de reporter staat de defensie stevig. In het stadion zijn ze intussen ook naar de (sport)radio aan 't luisteren om na te gaan hoe het de concurrentie vergaat. Zo heeft Schalke kort voor de pauze de gelijkmaker gescoord tegen Stuttgart. Na nog een door Jansen gepareerde kans voor de bezoekers fluit de arbiter voor rust. Bij de start van de tweede helft heeft alleen Bochum een vervanging doorgevoerd, en het probeert ook wat harder om te scoren. Maar het is alweer Olic.  Hij laat zich niet afschudden en knalt de bal uit een scherpe hoek in doel. Met nog 25 minuten te spelen mag Guerrero gaan rusten in de dug-out en Petric vervangt hem. Maar 5' later scoort Bochum dan toch. 47942 toeschouwers zijn er, de reporter vindt dat niet veel, maar 't is wel woensdag, hé, de meesten onder hen moeten morgen gaan werken. Na het tegendoelpunt is Trochowski voor Streit ingevallen. Jansen probeert de voorsprong weer op 3 goals verschil te brengen, maar zijn pas gaat met enkele centimeters voorbij het doel. De derde vervanging die Jol uitvoert is die van Pitroipa terwijl Atouba mag uitblazen. Op een paar minuten van het einde probeert Olic de voorsprong te vergroten, maar zijn kopbal was niet succesvol. En daar blijft het bij.

11 mei: HSV moet het woensdag tegen Bochum zonder Petric doen, tijdens de opwarming gisteren heeft hij zijn voet verstuikt. Als hij zaterdag tegen Keulen maar meedoet.

Werder Bremen - Hamburger SV: 2-0

De vierde en laatste keer in 19 dagen tijd dat de twee hansaploegen tegen elkaar spelen. Petric is er niet bij, en dat moet blijkbaar net voor de start van de wedstrijd gebleken zijn ('k ben benieuwd wat er scheelt?). Ik denk dat de match van donderdag nog wat in de benen van de HSV-spelers zit want na 34 minuten en nog eens 4 minuten na de start van de tweede helft scoort de thuisploeg (twee keer Almeida), en dan speelt Diego niet eens mee. Er was gevreesd dat Olic niet zou kunnen meedoen maar in de 55ste minuut vervangt hij Jansen (net nadat deze een gele kaart getoond krijgt), tegelijk met Streit die Trochowski vervangt. HSV doet niet veel, alleen Guerrero heeft al een kans gewaagd en Olic heeft wat meer leven in de brouwerij gebracht, maar het kon net zo goed al 3-0 geweest zijn, doch Rost staat paraat. Een amateur, die Almeida verving, probeert zijn kans, maar de bal gaat er net naast. Intussen is Demel ter vervanging van Jarolim (die geel kreeg wegens mopperen, Boateng trouwens ook, maar die blijft voort spelen) tussen de lijnen gekomen. Amai, vijf minuten later heeft hij al een gele kaart gezien. En daarmee is deze wedstrijd zonder verdere gebeurtenissen afgefloten. HSV heeft te weinig geïnvesteerd en de roodbroeken (op verplaatsing?) hadden eenvoudigweg nauwelijks mogelijkheden in de aanval. Nu wordt het almaar moeilijker in de Bundesliga vooraan in de groep te blijven (voor een UEFA-bekerplaats). Hopelijk woensdag beter, thuis tegen Bochum.

8 mei: HSV likt nog wat de wonden na gisteren, en Olic zeker, want die heeft blijkbaar ne patat tegen zijn knie gekregen en kan overmorgen wellicht niet spelen tegen en in Bremen.

Hamburger SV - Werder Bremen: 2-3

Deze match, die ik vooral via Canvas volg, mag HSV gerust winnen, maar het heeft al een voordeel van 1 buitenhuis gescoord doelpunt (een fraai kopbaldoelpunt van Trochowski). Leuk nieuws is dat Petric genezen is van de aanval van Naldo tijdens de DFB-bekerwedstrijd, en vanavond mee doet, hij draagt een speciaal in Italië gemaakte scheenbeschermer. Ander leuk nieuws is dat de wedstrijd geleid wordt door een Belg : Frank De Bleeckere fluit, geassisteerd door Hermans en Hues (beiden zijn mij onbekend). Jol heeft de volgende ploeg tussen de lijnen opgesteld: 1 Rost, 2 Alex Silva, 5 Mathijsen, 7 Jansen, 10 Petric, 11 Olic, 14 Jarolim, 15 Trochowski, 16 Gravgaard, 20 Demel, 21 Pitroipa. Er wordt langs beide zijden op doelkansen gejaagd. En dat resulteert na 13 minuten in een doelpunt van Olic, op aangeven van Mathijsen.  "Jetzt erst recht", wat HSV-supporters vorige week op kleinere doeken hadden staan, staat nu op een breder spandoek. Reporter Joos heeft een spandoek van een Belgische supportersclub, uit de Oostkantons, opgemerkt (er is er ene erkend door HSV, zie hier). Binnen 't half uur scoort Bremen ook, middels Diego.  Maar de vliegtickets naar Istanboel moet HSV nog niet annuleren.  Zes minuten later probeert Diego het opnieuw, maar Rost kan erbij, en vermijdt een lelijke achterstand. Aan de overzijde probeert Jansen ook te scoren, het komt tot een hoekschop, genomen door Trochowski, en weggebokst door Wiese. Silva en Diego maken ambras en De Bleeckere lijkt de gemoederen (die van Silva toch) te kunnen bedaren met elk een gele kaart te tonen (Diego blijft nog wat van zijn tak maken). En dan fluit hij voor rust, na twee extra minuten.
Beide teams zijn onveranderd aan de tweede helft begonnen. Wat later krijgt Naldo een gele kaart te zien, deze keer is Pitroipa zijn slachtoffer. Pizarro denkt gescoord te hebben maar De Bleeckere keurt het doelpunt af wegens buitenspel. Scherpe blik heeft die kerel (of zijn assistent met de vlag).  Naldo blijft Pitroipa maar attaqueren. Bij Bremen wordt vervangen, Mertesacker door Prödl. Op een half uur voor tijd is 't bijna 2-1, maar ja, met "bijna" vergroot je de voorsprong niet. Bremen wisselt alweer, Almeida vervangt Rosenberg, en bij HSV moet Demel plaats ruimen voor Boateng. Vijf minuten later scoort Pizarro voor Bremen, dat ziet er slecht uit voor binnen twee weken.  Even later probeert Trochowski met een vrije trap te scoren, maar de Bremer keeper heeft beet. Ook een rush naar de goal van Petric levert niets op. De knal van Silva wordt ook al weggebokst. Silva moet dan plaats ruimen voor Benjamin. Jansen moet ook al plaats ruimen, en wel voor Aogo. HSV scoort wel (Gravgaard) maar De Bleeckere had toen al gefloten. Op acht minuten van het eind, Gravgaard trapt de bal via een dikke prop papier in hoekschop, kopt Baumann de bal achter Rost in doel. Nog enkele minuten voor HSV om te scoren... Bijna doet Petric dat maar zijn trap is te flauw en de keeper heeft er weinig problemen mee. Even later scoort Olic wel, en holt met de bal naar de middenstip. Juist, Ivica, geen tijd te verliezen ! Bremen wil wat tijd verspelen en stuurt Pizarro naar de bank, Niemeyer vervangt hem. HSV krijgt nog drie minuten extra om de finaleplaats te halen. Nog een halve minuut: hoekschop voor HSV maar die brengt niets op. En De Bleeckere (die de wedstrijd prima geleid heeft) fluit af.  Jammer, ik hoop dat de wraak zondag (competitie) "zoet" zal zijn.

Hamburger SV - Hertha BSC Berlin: 1-1

Deze match, die ik via LiveTicker volg, moet HSV winnen, want gisteren wonnen ook Wolfsburg en Bayern, Hertha Berlin zit eveneens in de top 4. Dit is de ploegopstelling van Jol: 1 Rost, 5 Mathijsen, 7 Jansen, 9 Guerrero, 11 Olic, 14 Jarolim, 15 Trochowski, 16 Gravgaard, 20 Demel, 28 Tavares, 40 Aogo. Jansen is dus terug na een korte blessureperiode, en hij bewijst dat door na 8 minuten reeds te scoren : Olic neemt op de linker zijde Pisczek tweemaal in de maling, zijn flankschop vindt de voet van Jansen en die trapt de bal dus binnen. Dan volgen voor beide ploegen enkele kansen tot de pauze. In de 62ste minuut wordt Guerrero, die loopt te huppelen, vervangen door Pitroipa. Oei, in de 69ste minuut scoren de bezoekers ook (Kacar vanop 20 m).  Gauw tegenscoren, zou ik zeggen. Even later wordt Jansen vervangen door Streit en die schenkt Olic een doelkans, maar de keeper van Berlijn is bij de pinken. Er verandert niets meer aan de score, hoewel Trochowski en Mathijsen in de laatste minuten proberen te scoren. De reporter denkt er hetzelfde van als ik: uit Hamburger zicht zeker twee punten verloren. Nu hokken de teams in de Bundesliga nog dichter tesamen en het doel kampioenschap is wat verder weg.

Werder Bremen - Hamburger SV: 0-1

Vanavond wordt dus eens te meer de hansaderby gespeeld, deze keer met als inzet de finaleplaats in de UEFA-bekerstrijd. Jol kiest voor de volgende spelers: 1. Rost, 2. Silva, 5. Mathijsen, 9. Guerrero, 11. Olic, 14. Jarolim, 15. Trochowski, 16. Gravgaard, 20. Demel, 21. Pitroipa, 40. Aogo. Veel HSV-supporters ter plaatse hebben een spandoekje bij waarop staat "Jetzt erst recht", dit betekent zoveel als "nu zeker", en daar kan ik het moeiteloos mee eens zijn. Na nauwelijks een minuut is Olic zeer dichtbij een doelpunt, de hoekschop blijft ook zonder resultaat. Even later vermijdt Rost een achterstand, vervolgens wordt voor langere tijd strijd geleverd om balbezit. De doelpoging van Jarolim in de tiende minuut stelt zelfs in mijn supportersogen niets voor, zo onschuldig. In de 21ste minuut probeert zowat de helft van de HSV-spelers te scoren, Guerrero is er 't dichtst bij, maar de bal wordt weggewerkt, en de corner brengt ook niets op. Joepie, 0-1 in de 28ste minuut door Trochowski (kopbaldoelpunt) na noeste arbeid van vooral Pitroipa.  Na nog een schuchtere kans voor Bremen gebeurt er niet veel meer en een officieel aangekondigde minuut extra brengt niets op.
Gravgaard heeft ook zijn eigen supporters in de tribune, ik heb zeker 1 Deense vlag gezien. Overigens zijn beide teams onveranderd aan de tweede helft begonnen. In de tweede minuut heeft Aogo al een mooie kans, dat nodigt uit om te blijven proberen. Enkele minuten later vermijdt Rost, in twee keer, de gelijkmaker. Guerrero probeert op een half uur van het einde de bal te recupereren, maar hij haalt alleen een gele kaart en kijkt dus volgende week toe van in de tribune. Kort daarop wil Olic de bal in het doel stiften, maar het lukt niet. En aan de overkant trapt Pizarro netjes ernaast. Het gaat over en weer maar ook Pitroipa heeft geen chance. 20 minuten voor 't einde trapt Demel de bal juist gepast uit de weg. Een kwartier voor eind wordt Silva vervangen door Boateng. En op 12 minuten van het eind is het de beurt aan Benjamin om Aogo te vervangen. Zeven minuten voor het eind wordt het weer even druk voor het doel van Rost. Er worden vier minuten extra speeltijd gegeven. Olic wordt vervangen door de mij nog onbekende Torun (en Pippo Joos van Canvas kan zijn naam op het shirt niet lezen, die denkt dat 't Rincón is...). En de match is gedaan, het doelpunt van Trochowski kan nog van dienst zijn. Als weerwraak voor vorige week is dit al niet mis.

Borussia Dortmund - Hamburger SV: 2-0

Kehl bracht de gastheren in de 32ste minuut op voorsprong en Frei zette in de 90ste minuut na een fout van Michael Gravgaard op Boateng (famulie van Jérome?) de penalty om. Zou de "Engelse periode" (al drie weken na elkaar 2 wedstrijden per week, en zo komen er nog 2) er een rol in spelen? Het zal toch wel aan meer liggen dan aan de afwezigheid van Petric, Jansen en Silva (om van Reinhardt, Atouba en Castelen nog te zwijgen), denk ik. Edit: Wolfsburg en Bayern hebben ook verloren (Klinsmann heeft daar zijn C4 gekregen), Hertha heeft zich in de top 4 opgedrongen.
24 april: Jarolim is, begot, voor twee bekerwedstrijden geschorst wegen zijn te gul getoonde rode kaart. Tegen dan zijn ze dat wel vergeten, zeker?

23 april: Slecht nieuws, Petric moest dus na een duel met Naldo vervangen worden, hij liep een lange rijtwonde op aan zijn linker scheenbeen. Hij zal dus niet kunnen aantreden tegen zijn ex-club, maar erger nog, hij zou 2 tot 3 weken onbeschikbaar zijn (en dus o.a. de twee UEFA-wedstrijden en de Bundesligawedstrijd, alle 3 tegen Bremen missen...). En hij is niet het enige slachtoffer van de bekerwedstrijd, ook Guy Demel en Jonathan Pitroipa verlieten met blessures het veld. Beide hopen echter er wel bij te zijn tegen Borussia in Dortmund.
Onlangs kon de ploeg van de eeuw verkozen worden door supporters, ik heb geen t-shirt gewonnen en dit elftal werd het: in de aanval Seeler, Hrubesch en Barbarez (de Rode Duivels mogen blij zijn dat hij niet meer voor de nationale ploeg van Bosnië uitkomt, al hebben hun voorgangers ook geen beste herinneringen aan Hrubesch, niet waar Pfaff? ), in 't middenveld Magath, Keegan, Van der Vaart, von Heesen; als verdedigers Kaltz, Jakobs en Schulz (de enige speler die mij totaal onbekend is), als doelman Stein en als trainer Happel (die kennen ze zelfs in Brugge).

Hamburger SV - Werder Bremen : 1-1 (ook na verlengingen), 1-4 (de vijfde Bremer moest niet meer trappen)

In 19 dagen tijd zal deze derby 4 keer gespeeld worden, vandaag dus, volgende week en die erop voor de UEFA-Beker en dan nog eens voor de competitie. De match van heden avond wordt live uitgezonden op ZDF, herzlichen Dank dafür. Jol zet blijkbaar veel, zoniet alles, op de aanval, hier is de ploegopstelling: 1. Rost, 2. Alex Silva, 5. Mathijsen, 7. Jansen, 9. Guerrero (speelt op rechts en ietsje achter de Kroaten), 10. Petric, 11. Olic, 14. Jarolim, 16. Gravgaard, 20. Demel, 40. Aogo (een viermansdefensie). Tiens, Trochowski zit op de bank. Volgens de reporter van de HSV-Liveticker zouden er 55.000 toeschouwers zijn. Na 5 minuten was 't bijna prijs voor Bremen, maar de bal ging gelukkig voorlangs. Vijf minuten later is 't dan toch zo ver, Diego (niet Maradona..) mocht een vrije trap nemen, Rost kaatste de bal terug maar Mertesacker stampte de bal erin. In de 18de minuut had Guerrero een mooie kans, maar de bal ging er nipt naast. Eerst stond een langharige groene (Pizarro of Frings) op Guerrero's voet, en als die dan de bal wou terughalen, nochtans zonder erg, kreeg hij geel. Hij moest wel opletten met zijn protest, of de kaart verschoot van kleur. Halverwege de eerste helft kreeg Bremen weer een vrije trap, weer door Diego te nemen, maar deze keer zonder gevaar, al kwam er wel een corner van, ook dat zonder gevolg. In de 29ste minuut vermeed Rost de verdubbeling van de score. Daarbij botste hij tegen Petric, die mee kwam verdedigen, en liet zich voor den bloedneus verzorgen. In de 34ste minuut nam Petric een vrije trap, maar zonder gunstig gevolg. Nog een flinke 5 minuten voor de pauze ontsnapte HSV alweer aan een tegendoelpunt. Een hoekschop bracht Hamburg niets op. Er kwamen nog twee extra speelminuten en net voor de rust verhinderde Rost nogmaals dat Bremen scoorde.
Tussendoor: Jarolim heeft zijn contract verlengd tot 30.06.2012.
Na de pauze moet Guerrero plaats ruimen voor Pitroipa. En die had na anderhalve minuut bijna gescoord. In de 55ste minuut bleef een hoekschop van Bremen gelukkig zonder gevolg. HSV is iets meer in balbezit dan tijdens de eerste helft. Een half uur voor het einde mag Trochowski het veld betreden, Aogo mag rusten. Terwijl Petric zich moet laten verzorgen na een serieuze trap tegen zijn scheenbeen, maakte Gravgaard bijna een owngoal, gelukkig blijft ook de daaruit volgende corner zonder gevolg. Integendeel, HSV countert en in twee keer kan Olic scoren.  Het is nog al gebeurd dat HSV op achterstand kwam, maar zo lang duurde het toch nog niet dat de gelijkmaker gescoord werd. Petric echter kan niet meer verder en wordt vervangen door Boateng. Als dat maar goed komt tegen zaterdag, want dan mag Petric bij zijn ex-club op bezoek, B. Dortmund. Op vijf minuten van het eind, krijgt Bremen nog een vrije trap te nemen, maar het is niet gevaarlijk. Na 90 minuten komen er nog twee à drie minuten bij, en in de eerste kan HSV een hoekschop nemen, maar zonder resultaat. Tijdens de Bremer counter "trok" Jarolim aan de noodrem (houdt de speler tegen met de handen om het middel) en ziet de rode kaart. Met 1-1 gaat de match de verlengingen in, maar Demel krijgt intussen nog een gele kaart te zien (wegens mopperen?).
Voor de verlengingen is Mathijsen (die ook een gele kaart zag) kapitein. Bremen trekt verder ten aanval maar Hamburg laat zich ook niet onbetuigd. Na vijf minuten houdt Rost nog eens een doelpunt tegen, moet wel een corner toestaan, maar dat is zonder gevaar. Evengoed is de poging van Boateng, maar de Bremer doelman is even efficiënt als Rost, moet ik zeggen. Na een minieme drank- en overlegpauze wisselen de ploegen van helft en start de tweede 15'. Na drie minuten en een doelkans voor Bremen trapt Olic de bal in 't zijnet. Even later krijgt Trochowski een gepaste voorzet van Olic maar helaas, de bal gaat er net naast. En alweer bewijst Rost een paar keer na elkaar een eerste klasse doelman te zijn. Pitroipa loopt met de bal naar de goal, de keeper ontfutselt hem de bal en bij het opspringen, komt hij pijnlijk op zijn heup neer. Al mankend wordt hij van het veld begeleid, de 120ste minuut is al voorbij en de scheidsrechter fluit, 't wordt loterij: penalty trappen. Mathijsen scoort, Pizarro ook, Boateng niet, Özil wel, Olic niet (anders geen probleem voor hem), Frings wel (carambole tussen de lat en de doellijn), Jansen niet en 't is de moeite niet meer dat Rost in doel gaat. Bericht aan Werder Bremen: volgende 2 weken revanche !

Hamburger SV - Hannover 96 : 2-1

De match was pas 69 seconden aan de gang, toen Petric scoorde op voorzet van Boateng. Na de rust, in de 7de minuut, scoorde hij opnieuw, ditmaal op aangeven van Guerrero. 18 minuten later mocht Hannover op penalty scoren (er zou hands gepleegd geweest zijn), maar de drie punten bleven in Hamburg. Er zaten en stonden 56.554 toeschouwers op te kijken. De kop van de rangschikking blijft evenwel ongewijzigd. Volgens de spelersfiche zou Petric al 25 keer gescoord hebben in de Bundesliga, maar dat is ongetwijfeld met bekerwedstrijden, want hij heeft al 52 BL-wedstrijden gespeeld en dat is dus niet alleen de competitie.

Manchester City - Hamburger SV : 2-1

Deze wedstrijd komt live zowel op Canvas als op Ned3, dus als er te veel uit de nek gekletst wordt, weet ik waarheen gezapt.  Hamburger SV begint in de volgende opstelling: 1.Rost, 5. Mathijsen, 7. Jansen, 11. Olic, 14. Jarolim, 15. Trochowski, 16. Gravgaard, 19. Boateng, 21. Pitroipa, 40. Aogo. Inderdaad, Petric begint dus op de bank, zoals bij Stuttgart. De meesten onder hen kennen de drager van rugnumer 33 bij Man City: Kompany. Beide ploegen zoeken te scoren maar HSV was er 't eerste bij: Guerrero (zijn naam betekent "strijder", in 't Spaans) scoorde in de 12de minuut. Vijf minuten later kreeg Manchester een strafschop omdat Trochowski de bal tegen zijn bovenarm kreeg, nee, hij sloeg er niet naar, hij beschermde zich tegen de kracht die achter de trap zat... Rost koos de goeie hoek maar kon helaas de treffer van Elano Blumer niet verhinderen. Halverwege de eerste helft probeerde Ireland voor ManC te scoren, maar 't was gelukkig in 't zijnet. Even later probeerde Trochowski ook, maar de keeper duwde in hoekschop, die bleef zonder resultaat. De verdediging van HSV was alweer goed georganiseerd. Weldra een nieuwe hoekschop voor de bezoekers, maar helaas ook zonder resultaat. Met 47009 toeschouwers is het stadion uitverkocht, lees ik op de LiveTicker (die heb ik openstaan om de samenstelling van de ploeg te kopiëren ). Intussen liep Kompany een bloedneus op en trok een ander t-shirt aan, en met nummer 50 en zonder naam. ManC kreeg nog een uitgesproken doelkans, maar Rost was bij de pinken. Een krappe drie minuten voor de rust mocht Elano nog eens proberen op doel te schieten, en hij schoot er op, de bal werd door de deklat teruggekaatst. En toen floot, na een minuut extra tijd, de arbiter voor de pauze.
De tweede helft begon in dezelfde opstellingen, en ManC ging meteen in de aanval, maar zonder gevolg. Kompany had intussen een ander t-shirt op naam aangetrokken en kreeg subiet, maar niet daarvoor, een gele kaart te zien. Na enkele minuten scoorde Caicedo dan toch voor ManC. Olic kreeg zowat meteen daarna ook een kans, maar helaas, zonder gevolg. Rost mocht dus best geen doelpunten meer toestaan, of HSV moest eerst scoren om enige gemoedsrust te behouden. Elano mocht nog eens een vrije trap nemen en trapt de bal tegen de paal, de hoekschop kon Rost net pareren, of Caicedo had weer prijs. Met Zabaleta had Rost minder moeite. In minuut 56 stond het aantal trappen op doel gelijk: zowel HSV als ManC hadden 10 pogingen gepleegd. Rost bleef effectief, ook Robinho kreeg de bal er niet in. Ciacedo scoorde nog eens, maar in buitenspelpositie, de vlag ging tijdig de hoogte in. HSV moest dan nog een half uur stand houden (of scoren, dat ware nog beter). 20 minuten na de pauze moest Rost alweer uitpakken op een doelpoging van Robinho. Het vlotte zo te zien niet zozeer als thuis. Op een vrije trap schopte Elano onwaarschijnlijk scheef en ook de corner bleef vruchteloos voor ManC. Robinho probeerde ook eens maar torpedeerde daarbij Rost (die nu misschien oorbellen draagt, gezien de trap zeer in de buurt van zijn "sjokkedeize") en trof gelukkig slechts de paal. De camera zoemde even in achter Jol, en wat zag mijn blije oog? Petric die zich klaar maakte om in te vallen (maar ten nadele van wie?).  Allo croquette, 't is Trochowski die baan moest ruimen??? Op ruim een kwartier van 't eind kreeg Dunne voor de tweede keer een gele kaart te zien, na een ferme zijwaartse duw tegen Petric, dus exit Dunne en ManC had wat meer plaats tussen de lijnen, Caicedo, Elano en Robinho een maat minder om hen een pass te geven. Even later trapte Aogo naar doel en dat resulteerde in een hoekschop. Intussen bleef Guerrero zijn naam eer aandoen. Wat "Olic" in 't Nederlands betekent, weet ik niet, maar hij bleef ook proberen scoren. Op vijf officiële minuten van het einde schoot Richards nog een raket af, Rost moest zich niet moe maken. Even later trapte ManC twee corners na elkaar, beide zonder gevaar. Er werd ManC nog vier extra minuten tijd gegeven. Tegen dat 't ver gedaan was, werd Olic nog de grond in gestampt, gelukkig kon hij nog een halve minuut verder. ManC stormde nog eens richting Rost maar zonder gevolg en 't bleef bij 2-1. Dus HSV gaat door naar de volgende ronde (Canvas vindt dat jammer voor Kompany, maar dan had hij bij HSV maar wat minder hoog van de toren moeten blazen).  En dat is tegen Werder Bremen, net als de DFB-bekerwedstrijd volgende week woensdag (op ZDF te volgen).
Opvallend is in alle geval dat de ploeg die 't eerst scoorde, verloor, maar gelukkig bleef de schade voor Hamburg beperkt genoeg om de volgende ronde te halen. Even opvallend vind ik dat de ManC-spelers die werden vervangen, op de trap gingen zitten, hadden ze geen goed zicht vanuit de dugout?

15 april: Terwijl de eerste ploeg met logistieke ondersteuning in Manchester toegekomen is, heeft het bestuur een koopje gedaan bij Energie Cottbus, en een nieuwe keeper een contract aangeboden. Tom Mickel is er 19, heeft een verbintenis van 3 jaar ondertekend en werd vorig jaar Europees Kampioen met de min-19-jarige Duitsers.

14 april: Via de nieuwsbrief worden supporters uitgenodigd om de ploeg van de eeuw samen te stellen en met enig geluk een t-shirt te winnen. Spelers die er pas dit seizoen bij kwamen (zoals Petric) staan niet in de lijst, maar wel hedendaagse spelers (zoals Benjamin, die overigens overmorgen niet kan meedoen in Manchester, net zomin als Demel). Degene die mijn aandacht op HSV vestigde, meer dan 20 jaar geleden, staat natuurlijk wel in de lijst en hem heb ik dan ook verkozen: Hrubesch. Wie er ook bij staat is Beckenbauer, maar voor mij is en blijft dat een Bayern-man, voor hem kies ik dus niet (dat zou zijn zoals kiezen voor K. Persoons - tegenwoordig bij KVM - voor Eendracht Aalst-ploeg van de eeuw...).

VfB Stuttgart - Hamburger SV: 1-0

Op de site van de club lees ik dat het doelpunt in de extra speeltijd werd gescoord, voor het overige deden beide clubs hun best om de zege binnen te rijven. Door deze kleine nederlaag en de resultaten van andere clubs deelt HSV nu de tweede plaats met Bayern München en ze hebben 3 punten minder dan Wolfsburg.

Hamburger SV - Manchester City : 3-1

Deze wedstrijd komt live zowel op Canvas als op La2, dus als Canvas-reporter Joos te gek doet of overdreven ouwehoert, kan ik nog zappen of 't geluid zachter zetten.  Het weerzien met Kompany en De Jong zit er niet in, de Belg sukkelt nog steeds met een blessure aan de hamstrings en zou vier wedstrijden onbeschikbaar blijven, en De Jong zou niet speelgerechtigd zijn. Maar voor de wedstrijd ging Kompany wel goeiedag zeggen tegen Beiersdorfer. HSV van zijn kant rekent op Guerrero en Benjamin, maar tot mijn grote vreugde is Petric van de partij.  De opstelling ziet er als volgt uit: 1. Rost, 5. Mathijsen, 7. Jansen, 10. Petric, 11. Olic, 14. Jarolim, 15. Trochowski, 16. Gravgaard, 21. Pitroipa, 30. Benjamin, 40. Aogo. Oeps, al meteen een doelpunt van bezoeker Ireland.  Drie minuten later poogde Petric met het hoofd te scoren, maar de keeper had de bal beet, nadat die van de paal teruggekaatst kwam. In de zevende minuut trachtte Gravgaard te scoren, 't lukte niet, maar Mathijsen scoorde wel. Oef ! Na bijna 19 minuten trachtte HSV nog te scoren op een hoekschop maar de keeper had weer beet. Een minuut later kreeg ook Pitroipa een goede kans, maar de bal kaatste terug op de dwarslat. HSV bleef aanvallen, even later was het de beurt aan Jansen. In de 27ste minuut probeerde Manchester, middels Bellamy, nog eens Rost te belagen, maar 't bleef zonder effect. Afgezien van die eerste minuut verdedigde HSV goed. Vijf minuten voor de rust kreeg Trochowski een gele kaart te zien, en volgende week zit hij dus in de tribune. Een minuut of twee voor de pauze scoorde Olic bijna, en nog wel met een halve omhaal. En toen werd voor rust geblazen. Na een kwartier pauze heeft Hughes bij zijn ploeg een speler uitgewisseld, Jol heeft blijkbaar dat voorbeeld niet gevolgd. Na vijf minuten was er al een eerste uitgesproken kans en wel voor Petric. Na een kwartiertje probeerde Manchester een doeltrap maar Rost was attent. Even later een fraaie doelkans voor de thuisploeg, maar het doelkader werkte niet mee. HSV kreeg zowat de ene hoekschop na de andere te trappen. Na zo'n hoekschop trapte Mathijsen richting doel (omhaal), een Manchster-speler sloeg de bal weg, en Trochowski scoorde op penalty. Even later trapte Jansen fraai op doel, maar 't was er helaas net naast. Wat later kreeg Pitroipa een gele kaart te zien, maar voor volgende week is er geen enkel risico daarvan uitgaand. Dan werd Olic vervangen door Guerrero, de supporters (vooral zij die 't dichtst bij de dug-out zaten) dankten Olic voor zijn inzet. Op ruim 10' van het eind scoorde Guerrero door de bal in 't dak van de goal te trappen. Na 90 minuten werd de wedstrijd met nog 3 minuten verlengd. Daarin kreeg HSV nog wel een kansje (Aogo) maar het bleef bij 3-1 en daar kan ik perfect mee leven.  Slotsom: HSV heeft flink verdedigd en Petric zal volgende week hopelijk wel scoren (ik had hem eerlijk gezegd nog niet terug verwacht).

Hamburger SV - TSG Hoffenheim : 1-0

De cijfertjes zijn niet zo uitgesproken als bij de nederlaag (3-0) maar de drie punten zijn thuis gebleven, en daar zorgden vooral Pitroipa, in 28ste minuut, en Rost (door zijn doel leeg te houden) voor, zo lees ik op de website. Nog goed nieuws is dat Petric terug was, al bleef hij op de bank, maar minder heuglijk is dat Demel en Guerrero hun collega's in de ziekenboeg, Alex Silva, Bastian Reinhardt, Thimothee Atouba, Romeo Castelen en Maxim Choupo-Moting, mochten gezelschap houden. Bovendien kreeg Jarolim twee gele kaarten getoond. Door deze zege en andere resultaten deelt HSV de eerste plaats met Wolfsburg.

FC Schalke 04 - Hamburger SV: 1-2

Ze doen lekker voort, de Hanseaten.  Na een eerste helft zonder grote hoogtepunten van beide ploegen profiteerde de Peruaan Guerrero van een fout van de doelman van Schalke in de 70ste minuut, toen die hem de bal met het hoofd voorzette, bij het tweede doelpunt moest hij na voorzet van Marcell Jansen enkel nog de voet tegen de bal te zetten. Schalke kwam in de 80ste minuut door Farfan nog tot het eerreddend doelpunt, welk in alle geval niets meer aan de zege van HSV veranderde. HSV heeft nu een puntje minder dan de leider, Hertha BSC, en evenveel als FC Bayern München en VfL Wolfsburg.

20 maart: De trekking voor de kwartfinales is al gebeurd, HSV speelt op 9 april thuis en op 16 april in Manchester, jawel, tegen Manchester City, waar Kompany nu de plak zwaait. Wat de Vlaamse kranten niet weten en ik wel, is dat ook Nigel De Jong, ex-HSV, bij City speelt. Dat wordt een leuk weerzien, voor De Jong met Mathijsen en voor Kompany met 't bestuur van HSV (dit laatste is eerder ironisch bedoeld, het eerste niet). Anders speelt daar niemand die ik van naam ken, hoewel een der keepers een beroemde vader heeft, Kasper, de zoon van Peter Schmeichel, staat daar soms in het doel. Behalve de drie genoemden zijn er nog: Shay Given en Joe Hart als keepers; Michael Ball, Tal Ben-Haim, Glauber Berti, Wayne Bridge, Richard Dunne, Javier Garrido, Shaleum Logan, Danny Mills, Nedum Onuoha, Micah Richards en Pablo Zabaleta in de verdediging; Gelson Fernandes, Dietmar Hamann, Michael Johnson en dus De Jong en Kompany in het middenveld; Elano, Kelvin Etuhu, Stephen Ireland, Martin Petrov, Shaun Wright-Phillips en Michael Johnson als aanvallende middenvelders; Jô, Robinho (nog een beroemdheid dus), Craig Bellamy, Valeri Bojinov, Felipe Caicedo, Ched Evans, Benjani Mwaruwari, Daniel Sturridge en Darius Vassell in de aanval.

Galatasaray Istanboel - Hamburger SV: 2-3

Deze wedstrijd is live te volgen op ZDF, waarvoor dank.  Tijdens de voorbeschouwing wordt gezegd dat ook Trochowski zeker niet speelt. HSV mag niet verliezen en als ze gelijkspelen, moeten ze meer scoren dan Galatasaray vorige week deed. In het eerste kwartier is nog niet veel gebeurd, enkel een goeie kans of twee voor HSV. Na een half uur hebben de gastheren ook een kansje bij een corner, maar de Hamburgse verdediging staat pal. Tien minuten voor de pauze krijg ik de indruk dat beide ploegen een tandje bijgestoken hebben. Vijf minuten later krijgt Galatasaray een penalty te trappen, Boateng doet Baros vallen in de penaltyzone en ziet er een gele kaart voor. Kewell scoort de opener. Nog geen drie minuten is de tweede helft begonnen, of Baros, niet gehinderd door een in 't blauw geklede verdediger, scoort... In de 57ste minuut scoort Guerrero ook, nog eentje, en 't is in de sakosj. Een minuut later doet hij het bijna over, en mag daarvoor de hoektrap nemen, maar Silva kopt die naast het doel. De bezoekers hebben precies moed gekregen, en ja hoor, Guerrero maakt gelijk.  Nog ene en hij heeft een hattrick beet en HSV zit nog meer op rozen, de doornen zijn dan voor Galatasaray. In 't vuur van de strijd haalt Pitroipa een Turk neer en dus een gele kaart. 't Is nu precies een beetje "stil" gevallen, al moet Rost een strak schop weren. Enkele minuten later spurt Olic richting doel, en zet voor naar Jarolim, maar die komt niet bij de bal. Een kwartier voor affluiten komt voor Galatasaray Sas op 't veld. Of hij in zijn sas is, weet ik niet, wel dat de leestekens op de s niet aangenomen worden door het html-programma. Nog tien minuten en Michael "Danish Dynamite" Gravgaard vervangt Benjamin. Bijna meteen daarop trapt Jarolim de bal tegen de paal. Nog vijf minuten, en Olic trapt de bal in 't zijnet. Rost "krijgt" ook een gele kaart, maar 'k weet niet waarom. En 't kan me niet schelen, want Olic scoort.  Nu moet Rost nog vier (extra) minuten zijn doel leeg houden. Olic krijgt een applausvervanging, Rincón speelt nog een minuut of 2 mee.
En waar gaat de volgende UEFA-reis naartoe?

17 maart: Toch een beetje goed nieuws, Trochowski en Gravgaard (die adductorenproblemen heeft) willen alvast mee naar Istanboel, misschien kan Trochowski zelfs meespelen, al is het dan niet de volle 90 minuten. Jol voorziet volgende namen op het scheidsrechtersblad: Rost, Hesl, Benjamin, Boateng, Gravgaard, Mathijsen, Schulz (uit de belofteploeg gehaald), Alex Silva, Aogo, Jansen, Jarolim, Trochowski, Rincón, Ndjeng, Pitroipa, Guerrero, Olic, Torun.

16 maart: Nog slecht nieuws, gisteren heeft Trochowski zijn knie verdraaid, zijn deelname aan de wedstrijd tegen Galatasaray is dan ook hoegenaamd niet zeker.

Hamburger SV - Energie Cottbus: 2-0

Ivica Olic bracht de thuisploeg in de 32ste minuut op voorsprong met een kopbaldoelpunt. Zeven minuten later verdubbelde Piotr Trochowski (die Petric verving) met een direkte vrije trap naar 2-0. De roodbroeken behielden het overwicht tegen de gasten. Niet dat Jol iets heeft tegen Trochowski: hij zat op de bank om wat uit te rusten voor de UEFA-bekerwedstrijd in Istanboel. Dat hij Petric verving, luidt slecht nieuws in: Petric blesseerde zich dus na nauwelijks een half uur, en zal enkele wedstrijden onbeschikbaar zijn, dus ook tegen Galatasaray en daarna tegen Schalke 04.

Hamburger SV - Galatasaray Istanbul: 1-1

Ze waren er te vroeg aan begonnen, 18.00 uur, en ik heb dus na de match op LiveTicker gezien dat deze wedstrijd op een gelijkspel eindigde. Jansen scoorde voor HSV de gelijkmaker want ene Akman (die Turk ken ik niet, hoor ) had al voor Galatasaray gescoord. Net na de match vatte de reporter de match samen als dat er nog niets verloren is (natuurlijk niet). Pas volgende week donderdag (op ZDF om 20.15 uur !!) zal blijken wie de kwartfinale in de UEFA-beker bereikt. Het was precies in de tweede helft een dolle match met veel mogelijkheden voor HSV. Dat mag ons positief stemmen, dat het goed mogelijk is.

Borussia Mönchengladbach - Hamburger SV: 4-1

Jawadde, dat kan tellen !! Terwijl ik in de Lommelse Sahara door het zand ploeterde, verloren de mannen van Jol dus met zelden geziene cijfers van een ploeg dat na deze zege nog tweede laatste is. Nu niet dat de hele ploeg wankelde, want Petric scoorde vijf minuten na het eerste doelpunt van de thuisploeg, en die had zijn verdediging goed georganiseerd. Deze wedstrijd kreeg ook aandacht van VRT-programma "Sportweekend", omdat bij de Borussen twee Belgen spelen, Bailly in doel (groetjes aan Petric, hé) en Daems die een goeie voorzet gaf.
Voor de DFB-beker zal HSV thuis spelen tegen Werder Bremen (Olic, doe je onvergetelijke doelpunt nog eens na) en dat op 21 of 22 april. En ook is het stadion uitverkocht voor de wedstrijd tegen Galatasaray.

Hamburger SV - SV Wehen Wiesbaden : 2-1

Deze DFB-bekerwedstrijd begon reeds om 19 uur en die volg ik op de website van HSV. Na 7 minuten is het prijs: Benjamin zet op rechts voor in de vijfmeterzone, daar staat Petric en die houdt gevoelsvol de voet tegen de bal. Evenveel minuten later scoort hij nogmaals: Jansen speelt op het juiste ogenblik vanaf de linkerzijde naar de strafschopruimte. Petric staat niet buitenspel, neemt de bal kort voor SV Wehen-keeper Walke aan en schuift hem in eenzelfde beweging in het net. Kort voor de pauze meldt de reporter dat hij problemen heeft met de LiveTicker (hopelijk straks opgelost) en dat de gasten ook nog een ferme doelkans hadden, maar twee spelers hinderden elkaar voor Rost zijn doel. Bij het begin van de tweede helft bleek dat Guerrero zich geblesseerd had, hij is vervangen door Olic, het Kroaats koningskoppel is dus herenigd in de aanval.  Terwijl Pitroipa ook een doelkans poogt om te zetten, had men daar 35 378 koppen geteld in de tribunes, dat lijkt mij nog veel op een woensdagavond tegen een nobele onbekende. Zo ongeveer tegelijkertijd wordt kapitein Jarolim vervangen door Rincón. Wat later volgt Jansen, die vervangen wordt door Ndjeng, voor zover ik weet zijn debuut in de eerste ploeg. Vijf minuten voor het einde scoren de gasten het eerreddend doelpunt. HSV speelt de laatste tien minuten toch al alsof de buit binnen is en meent dat men geen moeite meer moet doen. Na een flinke vijf minuten fluit de scheidsrechter het einde van de wedstrijd, en zaterdag weten ze in Hamburg tegen wie de volgende bekerwedstrijd wordt gespeeld.

Hamburger SV - VfL Wolfsburg : 1-3

Terwijl ik terugkeerde van de Champagnestreek (Reims, Epernay), verloor HSV dus thuis, na een strafschop, een verdubbeling van de score, Guerrero die de pijn verzachtte en Wolfsburg dat toch weer scoorde. Intussen moest Demel geblesseerd naar de kant. Dat ze er hun conclusies uit trekken en voorbereiden voor de DFB-bekerwedstrijd tegen SV Wehen Wiesbaden, nu woensdag om 19.00 uur.

Hamburger SV - NEC Nijmegen: 1-0

De eerste 13 minuten en het enige doelpunt miste ik tijdens de terugweg van het station, de wedstrijd begon reeds om 18.15 uur... Dat doelpunt was van Olic en kreeg ik in herhaling te zien net voor de start van de tweede helft: Jarolim had de bal van voor een Nijmeegse voet getrapt, ging ermee aan de haal, zette voor en Olic knalde binnen, net naast de NEC-doelman. Wat ik dan wel rechtstreeks zag, waren enkele doelkansen, zowel voor de thuisploeg als de bezoekers (op de paal, op de deklat). Op de website van de club zie ik dat Boateng werd vervangen door Alex Silva (carnaval gevierd, na de winst tegen Leverkusen? ), Jansen door Pitroipa (die was ook even bijna aan een doelpunt toe) en Olic door Guererro. HSV gaat dus een ronde verder en dat wordt dan tegen Bordeaux/Galatasaray. Volgens wat Jol zei, is het om het even welk van de twee, hij kent de Girondins als een goede club, en bij Galatasaray is 't de ware hel (hangt er nog van af voor wie, hé?). Edit: het wordt Galatasaray, op 12 (thuis, ook op TV?) en 18 of 19 maart (ook op TRT, een zender die Telenet niet van de kabel gezwierd heeft?).

Bayer Leverkusen - Hamburger SV: 1-2

Terwijl ik met de Sportvrienden terugkeerde van Puurs, won HSV dus op verplaatsing (40.000 toeschouwers in de LTU Arena) met twee doelpunten van Marcell Jansen, tussendoor scoorde Leverkusen ook, maar dat kon de pret niet drukken, te meer HSV nu op kop van het klassement staat (concurrerende clubs hebben nauwelijks gelijk gespeeld).
A propos, de terugmatch tegen NEC Nijmegen komt donderdag op ZDF, hopelijk gedraagt de NMBS zich, want de uitzending begint al om 18.00 uur.

NEC Nijmegen - Hamburger SV: 0-3

Tot mijn onmetelijke vreugde komt deze wedstrijd live op TV, ik kijk alvast naar Nederland 3. Hulde aan de noorderburen want ZDF laat mij in de steek, die zendt liever vanuit Bremen uit (Werder speelt tegen AC Milaan). Om 20.45 uur begon de wedstrijd met een uitgelezen elftal HSV-spelers. Na 10 minuten poogde Olic een doelkans, maar de keeper van NEC had de bal beet. Nog voor de 20ste minuut had Jarolim bijna gescoord. In de 21ste minuut mocht NEC ook een vrije trap nemen, maar Rost en zijn verdediging waren op post. Twee minuten later was het weer bijna prijs, op een perfect getrapte hoekschop, 't zag er even niet goed uit voor het doel van Rost. Op een corner scoorde NEC bijna, Rost was boos op Alex Silva, omdat die de bal over de doellijn kopte, de Braziliaan dacht dat er een NEC-ker achter hem stond. Vijf minuutjes later trapt Trochowski een vrije schop in doel.  Een beetje later doet Alex Silva het hem na, die kan zondag gerust carnaval vieren (na de match tegen Leverkusen). Nog even later fluit de Sloveense scheidsrechter voor de pauze. Na de rust heeft Jol geen wijzigingen doorgevoerd (NEC-trainer Been wel). Op iets minder dan een half uur wordt Gravgaard vervangen door Benjamin (die komt dus niet voor Silva, zoals de Ned3-reporter verwacht had). Kort daarop loopt de scheidsrechter een lichte hoofdwonde op, in de herhaling is te zien dat er projectielen gegooid worden (Jarolim beschermt zijn hoofd of hij heeft er ook van). Op 18 minuten van het eind scoort NEC, maar wel in buitenspel, dus 't kan geen kwaad. Een kwartier voor tijd glipt Olic door de buitenspelval en scoort het derde Duitse (awel ja ) doelpunt. Als dank mag hij vijf minuten later gaan rusten, Pitroipa komt op het veld. Vijf minuten voor het eind komt Torun in het veld en Jansen kan rusten. Ondanks enkele minuten extra speeltijd, bleef de score tot mijn vreugde ongewijzigd.

Hamburger SV - Arminia Bielefeld: 2-0

Volgens wat ik op de website van HSV lees, profiteerde Trochowski van een fout van de Bielefeldse keeper om in de 32ste minuut te scoren. In de tweede helft stopte Rost een penalty, uitgelokt door Alex Silva, die zich wat misrekende op zijn tegenspeler. Vijf minuten later scoorde Guerrero wel, hij kreeg een pass van Olic. Petric speelde niet mee, ik vraag me af of dit een van de twee wedstrijden is waarvoor hij (naar mijn mening onterecht) geschorst is, want ondanks de klacht van HSV is die straf bevestigd.

9 februari: HSV heeft klacht ingediend, immers de DFB-controlecommissie heeft Petric voor twee wedstrijden geschorst na zijn rode kaart van eergisteren. De scheidsrechter zou moeten gestraft worden, hij moest ingegrepen hebben nadat Engelhardt bleef aan Petric' truitje te trekken, maar hij wachtte toch tot Petric Engelhardt wegschoof en die daarbij viel. Ik denk dat er in Berlijn wat knorrig zijn tegenover het Kroatisch aanvallersduo.

Karlsruher SC - Hamburger SV: 3-2

Ik zit die match een beetje via de LiveTicker te volgen van kort vóór de pauze, toen ik terug was van boodschappen had Guerrero al gescoord, en wel nogal vroeg in de wedstrijd, reeds in de 7de minuut. Guerrero veroverde in het middenveld de bal, marsjeerde ermee weg, speelde een 1-2 met Jarolim en schoof de bal in de lange hoek. Toen ik, kort na de pauze, even voor "mijn" wandelclub in de weer was als webmaster, scoorde Benjamin nog rapper (derde minuut) dan Guerrero in de eerste helft. Volgens de reporter was het een droomgoal in de linkerhoek, trouwens alweer middels Jarolim. Maar KSC schoot ineens wakker en scoorde twee keer na elkaar. HSV was er een beetje door van slag en Jol moest de puntjes op de i zetten. Tiens, op een klein half uur werd Guerrero vervangen, door Streit, toch niets aan de hand? Toch niet omdat hij een gele kaart "kreeg", zeker, Jansen en Trochowski hebben er ook ene gezien. Oei, dit klopt niet: Petric werd in het middenveld door Engelhardt aan het truitje getrokken, de scheidsrechter floot, Engelhardt trok verder, Petric wou zich lostrekken, Engelhardt viel en de rest laat zich raden: Petric werd met rood van 't plein gestuurd. Ja, zeg, als je het zo moet oplossen (Olic is nog geschorst voor een rode kaart bij een ... oefenpartijtje), ben je "goed bezig".  Engelhardt werd even later ook van 't plein gestuurd met een "geelrode" (2 x geel is ook rood) kaart, na een taktische fout op Streit. Toemetoch, in de allerlaatste minuut scoorde KSC toch wel zeker?

3 februari: HSV heeft eigenlijk ook Änis Ben-Hatira uitgeleend, en wel aan tweedeklasser MSV Duisburg (in 't Roergebied).

2 februari: HSV is nog altijd bezig met het sjottend personeel: Mickael Tavares, een middenvelder, heeft een contract tot 30.06.2012. Hij speelde tot dan bij Slavia Praag 36 wedstrijden en scoorde drie maal. Ook keeper Khalid

23-07-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Vanuit Brussel, na een dagje werken, spoorde ik naar Binche waar ik in ’t Kursaal een plaats bezette voor mezelf en ene reserveerde voor Annemie, maar dat was niet nodig want wat later was zij ook aangekomen. We dronken eerst wat en haalden dan onze deelnameomslag met bagagelabel, controlekaart (daaraan vastgeniet een consumptiebon voor de omelet en eentje voor een bier) en het overzicht van de controleposten. Op de duur werd het toch 21 uur, tegen dan stond iedereen buiten en vertrok voorzitter José met zijn auto. We wandelden tegen de wijzers van het uurwerk in en hadden een bevoorrading, aanvankelijk zonder controle, in Waudrez, Estinnes-au-Val, Vellereilles-le-sec (ertussen liggen de Fond de Grammont en de Champ de la Croix Malboise), Haulchin, Fauroeulx, Merbes-le-Château, Fontaine-Valmont. Onderweg was niet veel te zien, vooral landbouwvelden vol gewassen en enkele windturbines, sommige al in werking, andere nog niet helemaal klaar. In Fontaine-Valmont wachtte onze sporttas op ons, maar we kregen de gelegenheid niet om hem zelf naar binnen te sleuren, dat deed een medewerker voor ons. Wij namen onze omelet zonder spek (da’s niet voor onze bek), Annemie met koffie en ik met cola. Tot hier toe gingen we over verharde wegen, ze weten bij de club ook wel dat de wandelaars maar één zaklamp bij hebben, en die hoefden ze dan alleen te gebruiken om de wegwijzers te vinden. Omdat er regen voorspeld was, hadden zowel Annemie als ik een extra paar kousen aan, en die trokken we reeds in Merbes-le-Château aan, hoewel het van daar maar 7,5 km meer was. Want het had inderdaad geregend, eerst enkele buien van motregen maar de laatste bui was wel een degelijke plensbui. Nadien kregen we nauwelijks nog nattigheid van betekenis op ons hoofd. In Fontaine-Valmont verwisselde ik ook van T-shirt en we droegen onze sporttas dan naar de vrachtwagen, maar werden er gauw van verlost door dezelfde medewerker.

Het parcours ging nog even verder langs verharde wegen, zo bereikten we Thuin niet langs het bos, maar langs kasseistraten. Af en toe, zoals nu, vond ik het wel erg jammer dat ik mijn fototoestel vergeten was, want we gingen straten door en pleintjes over die ik nog niet gezien had (en het was hier nochtans mijn 5^de deelname en vorig jaar was ik hier ook tijdens een audax-wandeltocht, de derde en laatste van de drie abdijentochten van Marc Libion). Maar het daglicht was al een ruim uur doorgebroken, tijd dus voor de onverharde wegen, daar mochten wij nu onze “schade” ruimschoots inhalen. Dat betekende niet alleen door vermoeidheid geïrriteerde voeten (gelukkig koos ik voor wandelsandalen) maar ook veel stukken door bossen. Zo vorderden wij verder van Thuin naar Biesmes, Leermes, een gemeenteschool van Thuin, Mont-Sainte-Geneviève en Buvrinnes. In de Abdij van Bonne Espérance konden wij ons bierbonnetje verzilveren (een alternatief bleek er helaas voor niet-bierdrinkers niet te zijn), Annemie koos een blond bier en ik van gewoonte een donker. Maar die stond te koud en veel smaak had ik er niet aan. Wij lieten ons glas halfvol staan en keerden terug naar het Kursaal, maar enkele straten daarvandaan hoorden wij van verre het deuntje van de ijscoman. Om de nasmaak van de Goeie Hoop te verdoezelen, genoten wij van een lekker ijsje, dat door het warme weer rap smolt, dus was snel likken de boodschap. Even later kwamen wij dus terug aan de aankomst, kort na vijf uur.

Wij hebben zeer genoten van de omloop, al regende het dus wat in de eerste uren en werden wij hier of daar wat in de war gebracht door de richting die de wegwijzertjes aangaven. In de namiddag wees er eentje rechtdoor, maar daar was niets dan een clandestiene parkeerplaats voor verroeste vervoermiddelen. Een drietal wandelaars achter ons ontwaarde in de verte (ik schat zo’n 300 m) een wegwijzer langs de weg die wij kruisten om de wegwijzer rechtdoor te volgen.

Behalve felicitaties kregen wij ook T-shirt (met alweer een ander motief), een oorkonde een zakje chocolaatjes en een lift naar ’t station (en ik een foto van vorig jaar, een foto van Luc vond ik niet in de stapel). Onze chauffeur nodigde ons uit om volgend jaar terug te komen want dan is er een verjaardag (van wie of wat?). We zullen ons best doen (al valt het tijdens het weekend van de aankomst van de Haervejsvandring en een weekje voor de start van Vichte - Dhron). J

20-07-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Met Paul, Dany en Peter kwam ik voorspoedig aan in Zaal Aan de Statie te Hamont-Achel, waar wij ons een plaatsje vonden, ik er twee reserveerde voor Annemie en Mark, we de nog weinige bekenden begroetten, ons inschreven en iets verbruikten. Gaandeweg kwam er nog volk aan, maar veel minder dan wij gewend zijn, en ik denk dat Jean het ook wel zal gemerkt hebben. Nochtans, bij hem is ’t altijd goed wandelen !

Wij vieren schreven ons in voor 125 km, Annemie en Mark voor 25 minder, dus kon ik ruim 20 uur van hun vriendschap genieten. De eerste lus leidde ons door de natuur (het valt wel op aan de paden dat Achel dicht bij Lommel ligt J) met een wagenrust aan de Drie Bruggen en via een stukje Nederland bereikten wij taverne De Kluis dat hoort bij de Abdij van Achel. Daar hadden wij een ijsje met frisdrank of trappist (nu weet ik dat de Achelse trappist niet mijn voorkeur geniet) op het zonovergoten terras. Via Leenderbos kwamen wij terug in de zaal. Het Leenderbos en de Groote Heide vormen een aaneengesloten natuurgebied van meer dan 3000 ha. Het gebied wordt aan de westkant begrensd door het dal van de Tongelreep, aan de oostkant door het dal van de Strijper Aa en de landbouwgronden rond Leende en Heeze. Verder is het gebied verdeeld geraakt over verschillende eigenaren. Het ligt voor het grootste deel in de gemeente Heeze-Leende. Kleinere gedeelten liggen in de gemeenten Waalre en Valkenswaard. Sedert 2007 bestaan er concrete plannen om de verschillende delen van het gebied weer met elkaar te verbinden door middel van enkele ecoducten over de A2.

Zonovergoten was overigens ook de zaterdag en bij terugkeer in de zaal was zowat iedereen in de weer om zijn/haar voeten weer wat toonbaar te maken, want zelfs wandelaars met schoenen (Mieke, Christine en ik droegen sandalen, alleen Christine droeg er geen kousen in) hadden vuilbestofte voeten. Ik trok ook een ander T-shirt aan, want het was zwoel warm. Voor een ticketje op tafel vond elk een macaronischotel, wij lieten het ons wel smaken, en sommigen haalden nog een tweede portie (maar ik gaf toch voorrang aan het ongehaast verzorgen van mijn voeten, door hen te wassen en andere kousen aan te trekken).

De tweede lus werd nu geleid door Hilde, die, als ik het wel heb, deze lus zelf had ontworpen. De eerste wagenrust was weliswaar opnieuw aan de Drie Bruggen, maar dat wil nu niet zeggen dat wij Jeans eerste lust helemaal overdeden, al waren er wel enkele bekende stukken (maar het is wellicht mijn 5^de, zoniet zelfs 6^de bezoek aan Hamont-Achel). De tweede wagenrust was in Malpie, een natuurgebeid dat ligt tussen Valkenswaard en Borkel en Schaft, in Nederland dus, en tussenin kregen wij een extra waterbedeling, dat werd ten zeerste geapprecieerd! De Malpie staat bekend om kleine en grote vennen op de heide. De grote vennen binnen het Malpiegebied zijn het Molenven, het Wasven en het Grote Malpieven. Wij hebben in dit gebied ook het riviertje de Dommel overgestoken. Je vind er ook heidevelden, die mij doen denken aan Jutland, Denemarken. Er zijn diverse soorten van bodemtypen en verschillende hoogten van grondwater. Voor de planten– en dierenwereld zijn deze vennen en de heide erg belangrijk. Terug in de zaal vonden wij lekkere tomatensoep met balletjes gevolgd door varkensgebraad met broccoli, bloemkool, kroketten en champignonsaus. Omdat ik geen zin had in varkensgebraad, vroeg en kreeg ik het vegetarisch alternatief: een roerei. Dat liet zich ook lekker smaken! Nadien ging ik mijn voeten weer proper maken en een ander T-shirt aantrekken, en toen ik terug kwam, vroeg Joke (of was’t Sylvie?) of ik graag een ijsje had. Maar natuurlijk! J Toen ik ermee naar mijn zitplaats kwam, lag daar al ene. Die schonk ik dan aan Paul, want die is nogal tuk op ijs. Ik was trouwens de enige gulle schenker niet.

De derde lus was weer van Jean en we hadden volgens hem geen zaklamp nodig, alleen natuurlijk iets reflecterend. Ik stak dat voor een uurtje in een zakje van mijn heuptasje en volgde de groep door vooral straten en over fietspaden, maar ook enkele veldwegen. De eerste wagenrust was aan Quatre Bras, wat mij toch ver leek, maar toch op slechts 8,6 wandelkilometers ligt. Tegen dan was ’t tijd om een reflecterend vestje te dragen. Intussen had ik een foto genomen van een klok met thermometer: om 23:11 uur was ’t nog 21° warm… Dan was ’t gedaan met buiten fotograferen, het was te donker en eerlijk gezegd, er was niet veel interessants te zien. Dat geldt helaas ook voor de vierde lus, waar Hilde voorop ging. We waren inmiddels wel aan een stortvlaag ontsnapt. Geert van de club van Lommel had een telefoontje gekregen van zijn Marie-Claire die in Neerpelt door een stortvlaag reed, terwijl het in Hamont-Achel en in Lommel nog kurkdroog was. Maar intussen hadden we een hamburger of soep met brood gegeten en nog eens een ander T-shirt aangetrokken. Maar mijn voeten waren nu niet bestoft, dus enkel een ander paar kousen was genoeg.

Hilde leidde ons van wagenrust HVW naar dat aan de Broeseinderdijk, onder andere langs het Albertkanaal en vandaar terug naar de zaal, tja, ’s nachts is er dus weinig te zien en nog minder om zich te oriënteren. Terug in de zaal konden wij het ontbijt aanvallen, veel voeten wassen was niet nodig, ook deze lus was zeker niet stoffig. We waren intussen wel aan een stortvlaag ontsnapt.

De laatste lus moest ik het zonder het gezelschap van Annemie en Mark doen, al deelden zij het ontbijt met ons. En nu stapte Jean weer voor naar het Leenderbos, dus konden ons schoeisel, kousen en voeten weer stof verzamelen. Op zeker moment zag ik Jean zijn sandalen uitgieten, en hij verzekerde mij dat er nog erg weinig zand op het parcours zou liggen. Steentjes lagen er wel nog op dus moest ik mijn sandalen nog wel eens leeg gieten. Op de eerste wagenrust, aan de Beverbeekse heide, kregen we een banaan bij de drank, en op de tweede wagenrust, bij de Beverbeekse scouts, zelfs een heel fruitsalade. Dat was eten en drinken, namelijk het gemengd fruitsap.

Zo kwamen we weer terug in de zaal waar Jean zijn medewerkers in de zaal, op de wagenrusten, met verkeersbord of seingeverslamp, en de wandelaars bedankte. Paul bedankte hem en Hilde in naam van alle wandelaars. Trofeeën werden niet meer uitgereikt, want Dorien had haar 5^de Schelp al na 50 km ontvangen, en een Nederlandse na de vierde lus (hoewel ze aan 75 km genoeg had, maar ze wachtte op haar passagiers) reeds.

Over medewerkers gesproken, tijdens het ontbijt vroeg Blandine, de moeder van Jean, of ik nog een kop koffie wou. Al zwanzend zei ik van nee, want ik zou dan niet meer kunnen slapen. Daarop zei ze dat ik daarmee moest wachten tot ’s avonds. En vertelde dat zij om zaterdagmorgen 3 uur opgestaan was om Jean te helpen bij de organisatie, en was zelf nog niet gaan slapen. Ze zag er zo fris uit als een hoentje en ze was dus al langer wakker dan ik ! Kijk eens op mijn foto 48, ze staat er in het midden. Geen kat die gelooft dat ze reeds 83 jaar is… De familie Jansen is ongetwijfeld ontzettend fier op haar !

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/EuraudaxHamontAchel09

29-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Met de treinen (overstappen in Brugge) kwam ik voorspoedig aan in Zaal De Mast in Torhout, waar ik me eerst ging omkleden (ik kwam tenslotte recht van kantoor in Brussel) en dan mijn inschrijvingsomslag halen. Terwijl ik mijn rugnummer (de organisatie spreekt van borstnummer maar daar prik ik liever geen veiligheidsspelden in ) aan mijn heuptas bevestigde, kwamen Annemie, Mark en Trees ook aan. Terwijl Annemie en Mark, met mij in hun kielzog, op zoek gingen naar verantwoordelijke Dirk, ging Trees al zitplaatsen zoeken in de belendende zaal waar men kon drinken. Na het begroeten van vele bekenden en iets nuttigen, gingen we aansluiten bij de groep der 100-km-wandelaars.

In de Marching staat “Groepsstart om 20.00u.”, maar dat is voor de lopers, de wandelaars vertrokken om 20.15 uur. Zoals vorig jaar kregen de 42-km-wandelaars weldra hun splitsing, terwijl de 100-km-wandelaars nog wat met de 10-km-wandelaars konden verbroederen, maar na een kilometer of 6 draaiden zij links af en wij gingen naar rechts. Zo bereikten wij Veldegem, waar wij werden verwelkomd door een belleman, Loppem (waar geen toilet was), Nieuwvliet (twee rustposten op 1,1 km van elkaar), Waardamme (plezante naam voor een woordspeling: “Weet je waardamme zijn? In Waardamme”), Hersberge, Ruiselede en Beernem.

Daar vonden wij een eerste keer onze bagage terug, ik wisselde van kousen en verzorgde eerst mijn voeten, we hadden belegde broodjes en Mark had voor elk van ons een ferme pot rijstpap met frambozen bij. Nadat we weer klaar waren voor de tweede helft, vertrokken we naar Moerbrugge en Assebroek vanwaar we Brugge die Scone bereikten. Het centrum deden wij ook nu niet aan maar er was genoeg te zien. In Brugge kregen we in het Minnewaterpark tot achter het station, tussen enkele grote schoolgebouwen, een bescheiden regenbuitje over ons heen. Wat later kwamen wij in het Boudewijnpark aan, en terwijl we een boterham aten, koffie dronken, ons verzorgden (ik trok een ander T-shirt aan alsook andere kousen), zagen we de achtbaan van het pretpark in werking.

Nog 30 km scheidden ons van de aankomst, met nog vier controleposten, maar vooral ook een doortocht door het Tillegembos en aansluitend het Beisbroek, waar we het Planetenpad volgden. Dit werd uitgestippeld en op 4 juli 2004 voorgesteld. Het pad is in totaal 835 m lang en stelt hiermee een werkelijke afstand van bijna 6 miljard kilometer voor. Eén meter komt in andere woorden overeen met een werkelijke afstand van 9 miljoen kilometer. Elke planeet wordt voorgesteld door haar mythologische figuur: Saturnus als God van de Tijd, Venus als Godin van de Liefde of Neptunus als God van de Zee. Elke mythologische figuur werd uitgewerkt als een sculptuur van de hand van de bekende kunstenaar Jef Claerhout. Elk beeldhouwwerk torst op één of andere manier een bol(letje) dat de planeet voorstelt. Om praktische redenen werd hier voor een andere schaal gekozen: een bolletje van 10 cm komt overeen met een sfeer van 18000 km. Van De Groene Meersen ging het naar Aartrijke en Wijnendale, waar ik geen kasteel zag (er is er nochtans ene) maar nu hadden we slechts 4,1 km meer te wandelen vooraleer we Zaal De Mast weer bereikten. Daar trokken we met zijn allen aan de bel (terwijl de supporter van andere wandelaars zo vriendelijk was met mijn toestel een paar foto’s van ons te maken, onze welgemeende dank hiervoor !). Van de organisatie kregen we daarom een diploma, een medaille aan een lint, een badge en een large T-shirt. We dronken nog wat en gingen dan naar huis, eerst naar Gent om er Trees te laten uitstappen, en dan naar Massemen, waar ik bij Annemie de nacht mocht doorbrengen.

We vernamen in Torhout dat van de net geen 700 (nl 698) deelnemers op de 100 km er zo’n 1/3 had opgegeven. Dat lijkt ons nogal veel. Net als vorig jaar ben ik behoorlijk enthousiast over de omloop (zowat 50% onverharde wegen, weer enkele aanzienlijke wijzigingen in vergelijking tot vorig jaar), de verzorging (afwisselend en vriendelijk aangeboden), het onthaal (zo persoonlijk als vorig jaar: ook de wandelaars tellen mee).

Alleen zou ik durven voorstellen om de 10 km eerst af te zonderen van de 100 km, de wandelaars op de 42 km hebben meestal een zelfde allure als de 100-km-wandelaars. Of zou de parcoursmeester de kleinste en de grootste afstand ongeveer 6 km samen laten vollen opdat de controleposten, waar voor de wandelaars ruim zitplaats voorzien is, niet overladen zou worden met wandelaars? Zoals in Bornem lijken de eerste controleposten meer op “wagenrusten” van euraudax dan op rustposten van andere, “gewone” wandeltochten, en dan is een wandelaar toch vlugger geneigd om eerder verder te gaan.

21-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Zoals vorig jaar geraakte ik in Marxzell door daags ervoor te overnachten in Mechelen bij Sally (dank je wel!), met haar mee te rijden naar Merksem om van daar af met Frank mee te rijden (ook dank je wel !). Deze keer echter vertrokken wij een uur eerder en kwamen dan ook mooi tijdig aan, namelijk kort na 11 uur. We hadden dus een rustige 2 uur om de nog weinige aanwezigen te begroeten, wat te eten (waldkornbroodjes met brokjes chocolade, met vriendschap aangeboden en bereid door Sally) en te drinken (gratis en ruim keuze). Een half uur voor de start smeerde ik mijn voeten in, trok wandelkousen en –sandalen aan en wachtte op het startsein.

Dat werd dan gegeven door Willy die ons allen toesprak en ons dankte voor de opkomst (een 50-tal wandelaars). Hij verleende dan het woord aan Bertus die verkondigde dat op 24 mei Marcella was overleden, hij vroeg dan om een minuut stilte, wat hij natuurlijk verkreeg. Overigens was een overlijdensbericht in de garage (“startzaal”) bevestigd, naast de foto’s van de tocht van vorig jaar (waar men kopies kon van bestellen). Vooraleer te vertrekken zei Willy nog dat we om ongeveer 20.30 uur al eens onze sporttas konden “aanspreken”, een extraatje dat niet op het overzicht van rustpauzes vermeld staat. Dat is dan ook op tijd om andere kousen aan te trekken en ons van ons reflecterend materiaal te voorzien. Doch dat is dus voor later.

Na wat stratenwerk bereikten we spoedig het Zwarte Woud. Dat is een dicht bebost gebied en middelgebergte in het zuidwesten van Duitsland, gelegen in de deelstaat Baden-Württemberg, aan de Rijn en aan de Franse grens. Het is het grootste middelgebergte in Duitsland. Geologisch is het verwant aan de Vogezen, die aan de Franse kant van de Rijn liggen. De hoogste top van het Zwarte Woud is de Feldberg met een hoogte van 1493 meter boven Normaal Amsterdams Peil (maar hier kwamen wij niet). Het Zwarte Woud is het grootste bosgebied in Duitsland en bestaat hoofdzakelijk uit dennen- en sparrenbomen. Tegenwoordig is het Zwarte Woud een van de populairste toeristenbestemmingen in Duitsland. De Romeinen noemden het dicht beboste gebergte met zijn kenmerkende donkere naaldbomen Silva Nigra - "het Zwarte of Donkere Woud", dat voor hen onheilspellend en bijna ondoordringbaar was. Het Duitse woord Schwarzwald werd voor de eerste keer in een document van het Zwitserse klooster St. Gallen uit het jaar 868 gebruikt. Her en der vind je wandelwegwijzers, soms naar steden in de buurt die bijna 50 km verder gelegen zijn, zoals Freudenstadt. Wij zijn de eerste 10 uur van onze wandeling nauwelijks het woud uit geweest, en hadden een rustpauze in Neusatz en een andere in Dobel (waar we afscheid namen van enkele wandelaars die voor de afstand van bijna 20 km waren ingeschreven, hoewel dat geen audax-afstand is). De bevoorrading op zo’n wagenrust is behoorlijk uitgebreid, met frisdranken, bier (met zeer weinig en met een beetje alcohol) en een gevarieerde keuze aan versnaperingen. In Dobel raadde Willy ons voor het vertrek aan om een flesje water en een zakje met banaan en een koek mee te nemen, want de volgende wagenrust bevond zich op 15,4 km. Ik had al een flesje cola (van Sally gekregen met het ontbijt) dat ik in Neusatz al had laten bijvullen, maar het water nam ik zeker in dank aan. Met het zakje voedsel haalde ik zonder me te haasten Frank in en bood het hem aan, ik had toch geen honger, na de pistolet met twee Bockwurste en mosterd gevolgd door een potje yoghurt op die wagenrust. Tussen Dobel en de parking “Kreuzle” passeerden wij een open hut, zoals er vele staan in het Zwarte Woud, en daar pauzeerden wij even om de lange tussenafstand wat te “breken”.

We wandelden dan verder naar de Kaltenbronn (waar we dus onze bagage ter beschikking hadden) en van daar naar de Keizer Wilhelmtoren die werd gebouwd in 1897, 30 m hoog is en 160 treden telt en gelegen is op de Hohloh. De meesten onder ons bestegen die treden om van zo hoog (990 m) op de wandelaars onderaan neer te kijken (letterlijk dan toch) en van het wijdse uitzicht in vier richtingen te genieten. We hoorden dan Willy fluiten en daalden de treden dus opnieuw af om onze wandeling verder te zetten, richting Bad Wildbad. Dat bereikten we na nog een pauze in Lautenhof (met onder andere rode wijn en blokjes kaas) en een mooie passage langs het Grote Hohlohmeer.

Bad Wildbad is een kuuroord (al in de 15^de eeuw als dusdanig bekend) in het noordelijke deel van het Zwarte Woud, het behoort tot het district Calw. Het ligt in het Enzdal, een bijrivier van de Neckar. In het stadsdeel Calmbach vloeien de twee bronstromen Kleine Enz en Große Enz samen tot de eigenlijke Enz. We doorkruisten het centrum om dan in Hotel - Restaurant “Alte Linde” onze warme maaltijd te nuttigen. Dat bestond uit een bord aspergesoep en stoofvlees met frietjes en/of Spätzle, door te spoelen met een drank door Marc aan zijn tafelgenoten (Lucia, Sally, Conny, Geert, Frank en mij) aangeboden wegens zijn 12^de Gouden Arend, hartelijk dank, santé en gefeliciteerd! In dat hotel hadden we 70 minuten tijd om te eten, ons eventueel op te frissen (voor mij: ander T-shirt en andere kousen) en wat te rusten.

Het was intussen natuurlijk al donker dus werd er voorlopig niet meer gefotografeerd, hoewel Bad Wildbad toch wat charmes heeft. Zo ging het via de Eyachbrug en 9 km verder een parking naar Dennach, waar wij in de kantine van het sportplein ons ontbijt kregen. Er was zelfs tijd (60 minuten) om andere kousen aan te trekken en wat te rusten alvorens we weer van het zonnetje en de mooie streek konden genieten. Op de laatste wagenrust, 12,8 km dichter bij Pfaffenrot, waren er zelfs diverse soorten schnapps en omdat ik mijn schnappskroesje van Denemarken toch altijd bij heb, proefde ik van de kersenjenever (die hut heet nochtans Weinbrünnle). Nog net geen 5 km scheidden ons van de eindmeet waar Willy dankwoorden uitsprak aan de wandelaars, de medewerkers en de seingevers. Hij had dan 5 Gouden Arenden uit te rijken, twee Duitse vogels (Marion en Karl) en drie Belgische (Marc, Louis en Joost), gratuliere en gefeliciteerd! Drie kwartier later vertrokken Frank, Sally en ik want wij moesten ’s anderendaags weer aan de slag (enkele anderen hadden het weekend wat uitgerokken in de streek).

Het was een mooie wandeling, en dat veel mij herinnerde aan mijn eerste deelname aan Euraudax Marxzell (een jaar of 4 geleden) stoort mij hoegenaamd niet. Het weer was ook mooi en het eten, de versnaperingen lekker en gevarieerd (op enkele wagenrusten waren er diverse taarten en grote cakes). Volgend jaar organiseert Willy de Superaudax en ik heb horen zeggen dat dit dan zijn laatste audax-organisatie wordt. Helaas, driewerf helaas! Er zijn maar 3 Duitse audax-tochten per jaar, dus ’t jonge volk (Marion, om geen namen te noemen…) wordt vriendelijk doch dringend verzocht een datum te vragen bij de verantwoordelijke voor de kalender aldaar.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/EuraudaxSchwarzwald09

15-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Omdat ik me niet wou haasten, deze dag van de verkiezingen voor het Vlaams en het Europees Parlement, koos ik voor de bescheiden afstand van 15 km, dat er dan nog slechts 13,800 km waren. Deze omloop leidde mij langs vooral verharde, maar toch rustige wegen naar Oetingen waar ik twee keer langs mocht komen voor de stempelcontrole. Ik had er dus een lus te stappen van 4,800 km, deze keer had ik meer veldwegen en paadjes voor de voeten.

Terug in Oetingen bleek meteen dat er wat te doen was voor de kerk, want er stonden heel wat paarden, zowel met als zonder koets er achteraan. De medewerkers aan de stempelcontrole wisten ook niet wat er aan de hand was, de wandelaars die er vóór mij waren, hebben hen dus ook niet wijzer gemaakt, ik vermoed zoals zij dat het om een paardenwijding ging.

Nog 4 km scheidden mij van de aankomst, en die waren ook natuurlijker dan de eerste 5 km, waarvoor dank.

Het weer viel aardig mee, al was het bewolkt en kreeg ik de zon nauwelijks te zien, maar het bleef droog, en dat is ook een pluspunt.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.be/9470hvds/18deHeidetochten

07-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Deze nacht had ik niet zo goed geslapen, er was te veel rumoer in mijn onmiddellijke omgeving. J In ieder geval, vandaag kwamen we aan in dezelfde stad als waar we met de bus vertrokken. De start van het parcours was niet helemaal hetzelfde, zo bereikten wij de Belgische grens niet langs de gebruikelijke gewestweg, we waren er ons zelfs niet van bewust. Ineens zag ik nogal veel auto’s samen met Belgische nummerplaten, de postbus zag er ook Belgisch uit net als de bushalte. Omdat we niet in taverne “Le St.-Germain” in Mons terecht konden, weken we uit naar Obourg, via Goegnies Chaussée, Quévy le Grand, Harveng, Harmignies en St.-Symphorien. In de voetbalkantine kregen we van de vrouw van voorzitter Fernand onze broodjes, mijn consumptiebonnetje en nog wat opleg wisselde ik uit voor een donkere Leffe (tja, ik weet niet of ze daar picon hadden voor in het pintje). De stoelen stonden er nogal dicht bij elkaar, wat niet praktisch is om zelfs maar kousen uit te trekken, en dan zat ik nog op de hoek van de tafel. Intussen was de voorzitter van de wandelclub van Binche er ook aangekomen, met zijn hondje en met in de andere hand folders voor de Marche de la Thudinie (ik ben al ingeschreven). Nadat mijn trappist was uitgedronken, ging ik mijn voeten verzorgen en nog wat buiten zitten.

Het werd dan tijd om naar Neufvilles te stappen, via het kerkhof van Casteau en ook al niet langs de wegen die we van voorgaande jaren kennen. Bovendien bereikten wij de cafetaria van de plaatselijke voetbalclub via de andere kant, niet via de steenweg waar het altijd bedrijvig is wat een beetje een kermissfeer geeft. Ik had Eddy (neofiet in deze vierdaagse) al wijsgemaakt dat we tomate crevette zouden krijgen, maar ik zat er naast. Het was tonijnsalade maar dan wel met weinig mayonaise, denk ik, want het smaakte behoorlijk droog. Daarbij waren groentjes en een aardappel in de eetbare schil. Na dat eten ging ik me verfrissen en mijn voeten verzorgen, vooraleer bij Luc langs te gaan. Mijn achillespees “trok” wat, het deed geen pijn maar ik voelde een bolletje, en vreesde dus voor een spierontsteking. Dat kon Luc wel beamen en hij masseerde mijn hiel met flexiumgel, zelf ’s anderendaags in de apotheek te halen. Nadien verpoosde ik nog wat, liever in de lommer want in de zon was het behoorlijk warm.

Vooraleer verder naar Braine le Comte te stappen, verzamelden de vrouwen voor een groepsfoto (ik verwacht die nog per mail), er waren genoeg fotografen. Vanaf hier was het parcours ongewijzigd en in Braine le Comte had ik nog een half uur te kletsen met Jill, Sue en Shaul (een der twee Israëli’s) voor we gezamenlijk zouden vertrekken. Net op tijd kwamen Paul en Léo aan met Frans wiens rug geblokkeerd was en erg schuin aan de arm hing van afwisselend Paul en Léo. Luc liet daar weten aan hen hoe je het best Frans ondersteunt, hoe je zijn arm vast houdt. Zo gingen wij verder naar Tubize via nog 3 wagenrusten. Onderweg stonden Kadees André en Erna iedereen aan te vuren alsook de ouders van Marcel en de vriend van Vicky die door haar vader werd gesteund, vooral moreel dan. Na de laatste wagenrust hield het fietspad aan de rechterkant van de steenweg op en ik stak die steenweg over, daar was ook geen fietspad, maar ik zag dan tenminste het verkeer op me af komen. Waar de bebouwing dichter werd, zag ik Raymond verpozen en dat bleek dan aan het huis van kinesist Luc. Hij feliciteerde me met “Proficiat Annemie!” Ik moet wat verdwaasd geweest zijn (ik was wel moe maar niet zo erg dat ik er als een zombie bij liep) want ik zei dat Annemie er niet bij was. Ik merkte beweging aan de rand van mijn zichtveld, keek om en zag daar mijn allerbeste vriendin met Mark, haar “sjoeke”. Wat een fijne verrassing!!! Samen gingen wij verder en toen we de voorlaatste bocht namen, fotografeerde ik mijn persoonlijke supporters alvorens mijn fototoestel aan Mark uit te lenen. Intussen kwamen Léo en Frans eraan en ik liet hen door. Aan de aankomst werd over en weer gefeliciteerd, ook door Marleen die Paul en mij kwam halen.

Wij gingen dan binnen en terwijl Paul nog zijn public relations aan ’t verzorgen was, gingen Marleen en Mark onze bagage zoeken en Annemie en ik zochten een plaatsje in de zaal, dat we ook vlot vonden. Ik had dan al een donkere Leffe in de hand, mij geschonken door Stéphane, en binnen konden wij verder deelnemers feliciteren. Overigens was er nog een vierde opgever, naast Stéphane, Roland en Daniel: Rinde, een Nederlandse die een week eerder, ook al voor de eerste keer, deelnam aan de Superaudax, maar daar was ze wel succesvol. Intussen werd er al gespeecht en weldra was het tijd om recht te staan tijdens het spelen van een fragment van het nationale volkslied van alle landen die vertegenwoordigd waren: Frankrijk, Nederland, Duitsland, Groot-Brittannië, Denemarken en Israël. Dan werden de medewerkers in de bloemetjes gezet, ze kregen telkens een daverend applaus van de wandelaars en hun gezelschap. Verder werden de wandelaars naar voor geroepen met een zeker aantal deelnames, zoals Pascal (32 van de 35 edities), Bernard, Martine (stadsgenote van Daniel “Pantani”), en ik dus ook met mijn vijf passages. Dan was het de beurt aan de andere wandelaars, ook de opgevers kregen een aandenken. Wat dat was, weet ik niet, maar ik kreeg, behalve mijn beker, een trofee met daarop een foto van het kasteel van Pierrefonds (voorheen was het een kaartje van een dagetappe), een wegwijzer, een badge en een getuigschrift. Overigens kregen zowel Paul als ik van Marleen een mooie koffiekop met pralines in. Hartelijk dank !

Deze vijfde deelname was mij goed bevallen, afgezien van de twee koude douches, de aanwezigheid nog van lange, saaie stukken (hoewel er al een paar verdwenen zijn), want ik ben steeds op een behoorlijk uur aan de bestemming van de etappe geraakt. Overigens viel ook het weer goed mee, het was droog (op een sproeibuitje na, op maandagnamiddag) en zonnig, op zondag eerder licht bewolkt, wat goed uitkwam tijdens de langste namiddagetappe.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Vandaag was dus de dag van de langste namiddag, maar daarvoor was de ochtendetappe dan ook korter. Vandaag ook was ons een wijziging in het parcours beloofd, de medewerkers wachtten ons op in Neuvilette, Hauteville, Proix, Grand Verly en Tupigny. Intussen had ik het gezelschap gekregen van Jill, een van de twee Engelse dames, haar vriendin Sue was wat verder op. Jill is een kanjer van een wandelaarster, overal waar een centurion (100 mijlen of iets meer dan 160 km in maximaal 24 uur) wordt georganiseerd, heeft ze die al succesvol volbracht, zelfs aan de leeftijd van 65 jaar (twee jaar geleden, op uitdrukkelijk verzoek van de organisatie). Ook nu nog hield ze een tempo aan waarbij ik al eens een tandje moest bijsteken, maar ik nam dat erbij, want doordat ze zoveel babbelt en vertelt als ze wandelt, ging de tijd en gingen de kilometers vlot voorbij. We kregen als nieuwigheid een lang stuk langs het kanaal die de Samber met de Oise verbindt. Het deed me wat denken aan een eind uit Vichte-Dhron van 2006 met al die sluiswachtershuizen. Het was vooral ook rustig, want we moesten niet uitkijken voor gemotoriseerd vervoer (behalve op het eind een beetje, er was blijkbaar een viswedstrijd aan de gang) en veel fietsers vlamden ons ook niet voorbij. De laatste bevoorradingsport voor de middagpauze, in Etreux, was op het terras van een café, “Au trotteur” en daar zaten vele bekenden, zoals Marie-Paule, Frans, Wim, Dany, Daniel “Pantani”, Patrick, Jaak, bij hen twee supporters (Rik en Isabelle), tevens Robert, Arne (de enige Deen in het deelnemersveld), Jean (Stéphanes vader) met nog een paar maten. Ik dronk een picon-bière, keek intussen wat TV (een sportprogramma) en nam een zelfportret-met-drank, wat Arne behoorlijk grappig vond. Nadien ging ik weg, gezien de snelle wandelaars (het groepje Marie-Paule, Frans, Wim, Dany, Daniel “Pantani”) nog op café zat, vond ik dat ik een goeie positie in het peloton had. De weg naar Boué (moet men dat als Bowé uitspreken?) was bekend en intussen hoorde ik Frans’ stem. Ik keek om en zag tot mijn grote verbazing dat Daniel ondersteund moest worden door Frans en Dany (even later door Wim en Dany). Blijkbaar had hij een rugprobleem (lumbago) opgelopen. Toch konden zij en Marie-Paule een tempo aanhouden dat mij na een tijd wat te rap was. Intussen liet Marie-Paule mij weten dat onze middagpauze niet plaats vond in de feestzaal zoals gebruikelijk, maar in een andere locatie. Daarvoor hadden wij een eind door een bos gewandeld vooraleer wij op de middagpost kwamen. Daar kregen we soep, koude schotel en een koek (maar die schoof ik door naar Monique). Ik ging dan wat zitten rusten - slapen kan je dat bezwaarlijk noemen - nadat ik mijn voeten had verzorgd en een ander T-shirt had aangetrokken. Het werd dan tijd om te vertrekken, maar eerst kwam de burgemeester langs, met in zijn kielzog een fotograaf. Buiten gaf de burgemeester een speech ten beste waarin hij ons welkom heette, succes wenste en de organisatoren en medewerkers bedankte. Hij deelde ook enkele geschenken (sjaals) uit en had Michel voorzien van trofeeën voor in Tubize. We gingen dan maar verder, niet terug door het bos, maar langs de openbare weg zodat we de feestzaal passeerden, daar had dus blijkbaar een trouwfeest plaats gevonden. Daniel “Pantani” probeerde mee te wandelen, maar het ging echt niet, zelfs niet aan de arm van Martine, en hij stapte ongetwijfeld in bij een medewerker (zoals Stéphane en Roland eerder). Jammer dat hij zo moest stoppen, nochtans een kanjer van formaat!

Er was nu geen merkelijk verschil meer in het parcours, zodat ik passeerde in Barzy, Beaurepaire, Petit Fayt, Dompierre, St.-Aubin, Limont Fontaine (waar ik het gezelschap kreeg van Henri “Rik”), St.-Rméy. Onderweg naar Neuf Mesnil zag ik ineens het groepje der snelle wandelaars: Marie-Paule op een stoel, Frans, Wim, Robert en Dany, bij Isabelle en Rik. Blijkbaar had Marie-Paule de champignonsaus niet verteerd (later hoorde ik dat Dany en Wim het er ook lastig mee gehad hadden), dat vrat aan haar energie (voordien had ik niet de indruk dat haar welslagen in de Centurion in Nederland een week eerder nog in haar benen hing). Eens ze een beetje bekomen was, gingen ze verder en ik er achteraan. Nog voor we de bevoorradingspost van Neuf Mesnil bereikten, had ze nog eens moeten stoppen voor enkele minuten. Maar nadien was ze toch genoeg bekomen om verder te stappen naar Feignies, zo energiek zelfs dat ik weer moest afhaken. Toch kwam ik in Feignies aan om 20.45 uur, wat voor mij erg vroeg was. Deze keer vond ik wel dat ik na de voorbereidingen voor de nacht (warme douche! En Stéphane had onze – mijn, Pauls, Marcs en Yolandes - bagage al bij elkaar gezet) nog tijd had voor het avondmaal. En een geluk, want Bernard met rugnummer 43 had getrakteerd op zijn 25^ste deelname met rode wijn. Ik nam zelfs tijd om mijn beenspieren door kinesist Luc te laten massac… pardon: masseren. Ik moest de gelegenheid te baat nemen, want hij stopt er mee, na 20 keer wandelaars verzorgen (masseren, blaren behandelen), vrouw Françoise (ook in het team, pas op pre-pensioen) en kleinkinderen gaan voortaan voor. Kwam ik dus erg voorspoedig aan (zonder fierheid omdat ik “profiteerde” van de onpasselijkheid van Marie-Paule), Paul kwam er pas om half elf door, het licht was toen al uit.
Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Gedaan met uitslapen, we werden om 2 uur gewekt en ik had ook nu tijd genoeg voor het ochtendtoilet, het ontbijt, het klaarmaken van de bagage en nog wat gelanterfant. Alleen Stéphane van Ath kon blijven liggen: hij had opgegeven omdat hij zo goed als geen huid meer had op zijn voetzolen (al van voor het begin van de vierdaagse). Het was nu wat koeler, wat ook normaal is, want we vertrokken een uur eerder. Ik wierp nog een laatste blik op het kasteel van Pierrefonds, dat tot mijn grote verbazing niet verlicht was, en volgde de groep via St.-Etienne, Chelles, Martimont, Croutoy, Attichy, Bitry, Autrèche, Morsain, Selens, Trosly Loire en Guny. Intussen had Roland er de brui aan gegeven, hij had daags voordien al last van zijn nieren, en in een bos, waar we de openbare weg volgden, zat hij op een balustrade te wachten op een volgwagen. Terwijl ik aan de bevoorradingspost in Croutoy stond te drinken en knabbelen, kwam Dirk aan en vertelde tegen een der medewerkers dat Roland moest opgeven. Een andere medewerker (die over en weer reed, zoals Michel, om te zien of iedereen er nog bij was) ging Roland halen, intussen waren Christine (zij is arts) en Paul bij hem gebleven. In Guny was ook alweer een café om in te duiken en wat voor mij de Parijs-Tubize-drank is, te nuttigen. In Coucy-le-Château (zou het niet beter Coucy-les-Ruïnes heten?) was deze keer met krijt een pijl getrokken en ernaast 292 geschreven, al kende ik dit steile pad naar de Pont de Soissons al van de vorige keren. Deze toegangspoort werd nu gerestaureerd en ik nam er dan ook geen foto van. Een plannetje van het kasteel is te zien via deze link: http://www.coucy.com/plans/plan_coucy.html. Ha, zoals bij mijn eerste deelname konden de wandelaars weer onder een grote tent zitten, niet meer binnen in de zaal, zoals bij mijn andere deelnames (hoewel alleen vier jaar geleden het rotslechte weer de hoofdreden zal geweest zijn om binnenshuis te eten). Het “nadeel” was dan wel dat ook de sanitaire installaties niet konden gebruikt worden, men kon terecht in een openbare gelegenheid schuin tegenover de zijgevel van het gemeentehuis. In die tent was Stéphane aan het helpen, vooral bij het afruimen. Paul, die als gewoonlijk voor bezemwagen speelde, kwam pas om 12.45 uur aan, samen met Dirk en Christine. Zij had last aan de maag, wellicht van de champignonsaus van de avond voordien, daardoor had ze ’s nachts te weinig geslapen (al zullen de Superaudax in Vernon, Frankrijk, en de werkweek er ook voor iets tussen gezeten hebben). Maar ze hadden toch tijd om te eten en desnoods iets anders aan te trekken of de voeten te verzorgen.

Bij het vertrek, na Michels auto, speelde Paul voor seingever, en dat was blijkbaar nodig, want niet iedereen heeft het nodige geduld om een groep wandelaars te laten passeren. Langs nog bekende wegen en paden gingen we langs Septvaux, St.-Gobain, Missancourt, Fressancourt en Rogecourt. Daar kleefde op een verkeersbord een bizarre aankondiging van een bevoorrading: rechtdoor met water, rechtsaf zonder water. Ik was dus aangekomen aan het buffet “chez Jeannine”. Jeannine was echter niet te zien, mevrouw de burgemeester nam de honneurs waar, en toen ik haar liet weten dat ik Jeannine wou begroeten, vertelde ze dat de kleindochter 40° koorts had en oma met moeder en kindje naar het ziekenhuis gereden was. Het werd voor de wandelaars toch een leuke rustpauze, zelfs toen Michel kwam zeggen dat we maar verder gingen, het was toch maar om te lachen (tip: trakteer hem op een pintje ). Intussen was Paul ook aangekomen met zijn gezelschap (Dirk, Christine, Léo, Marcel en Vicky, twee jonge Nederlanders die enkel de wandelhobby delen), en Léo trakteerde zowat de halve tent. Inmiddels was Marcel aan ’t verzuchten dat het toch wel vermoeiend was en dat hij er de brui aan gaf. Hij gaf zelfs zijn rugnummer al aan Michel, maar met zijn allen konden wij hem toch overtuigen om door te gaan. Even later vertrokken wij dan eindelijk, na een paar kilometers ging ik er stilaan vandoor, Vicky had al een voorsprong genomen en toen ik haar had ingehaald (ze bleef toch wachten op Marcel) vroeg ik haar of hij soms spierpijn had. Nee, hij was gewoon moe. Awel, ik was al op vrijdag namiddag moe… Ik ging verder op mijn gezapig tempo langs Versigny, Anguilcourt, en Surfontaine. Na de gebruikelijke onsteile maar lange hellingen verwachtte ik mij aan de afsteek naar Ribemont, maar welk pad zou het nu zijn? Ha, daar was weer een krijtpijl, maar wat ernaast stond, dat kon ik met de beste wil van de wereld niet ontcijferen. Ik nam het risico en dacht: “Als ik me niets herinner na die flauwe bocht, keer ik weer.” Maar het was wel het juiste dalende, stenige veldpad en ook bij een kruising met een private weg was een pijl getekend. Zo kwam ik aan de rand van het centrum van Ribemont, vanwaar ik de sportzaal voorspoedig bereikte, niet lang na Dany (die was wellicht nog gauw gaan tanken in een dorpscafé). Nadat ik mijn matras had opgeblazen (aan het elektrische netwerk) en een plaats had gereserveerd voor Paul, en nadat ik mij op dezelfde manier als in Pierrefonds gewassen had (om dezelfde reden…), was het al 22.00 uur. Hoewel het avondmaal een goeie portie spaghetti bolognese was, heb ik eraan verzaakt, liever vier uur slapen, ik eet thuis pasta genoeg.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Zoals we dat al gewoon zijn (dit is mijn 5^de deelname) werden we om 3 uur gewekt, al was dat bij mij niet nodig, ik had dan ook nog niet gewandeld en was derhalve niet vermoeid. Ik maakte mij traag klaar, had een rustig ontbijt (nog met koude chocomelk, maar dat deerde niet), rolde kalm mijn matten op en had dan nog tijd om foto’s te nemen en een frisse neus te halen. Na een korte speech stapte Michel in de auto en reed voor de groep van 71 wandelaars uit. Il est cinq heures: Paris-Tubize (op de tonen van Dutronc’s “Il est cinq heures, Paris s’éveille”).

Deze eerste etappe had bij mijn weten geen nieuwigheden op de omloop die ons leidde langs Montevrain, Chessy, Chalifert, Lesches en daar kregen wij een eerste bevoorrading aan een bushalte. In Tribaldou lag ook de kleine bagage te grabbel aan de bevoorradingspost bij een brug, een uitgelezen gelegenheid om zaklamp en reflecterend vest uit te trekken, de zon kwam weldra op. De bevoorrading bestond nog steeds uit plat water, al dan niet aangelengd met een smaakje (grenadine, munt, citroen of appelsiensap) en stukken brood besmeerd met confituur en kaas. Verder ging het naar Charmentray, Charny, Plessy aux Bois, waar alweer medewerkers klaar stonden. In St-Soupplets vond ik gekende gezichten terug in een der pleisterplaatsen langs de route en ging dan ook even verpozen. Nadat zowat alle andere wandelaars vertrokken waren, ging ik zelf ook verder. Maar niet ver, hoor, want in Oissery had ik vorig jaar kennis gemaakt met nog een pleisterplaats, en deze vond ik ook nu weer terug, net als andere deelnemers. Dit café wordt door een echtpaar Vietnamezen uitgebaat, en daar kost de picon-bière al meteen enkele centen minder. Ver was het dan niet meer tot in Nanteuil, nog geen 5 km voorbij de laatste “wagenrust”, die in Ognes. Zoals vorig jaar was er in Nanteuil geen koude schotel meer, maar een baguette met naar keuze ham of kaas (misschien mocht je er ook 2 nemen, maarvoor mij volstond een exemplaar), de soep was wel gebleven, het water op tafel ook net als het blikje bier, al zijn Les Roses Noires wel van merk veranderd. Na het eten trok ik andere kousen en een ander T-shirt aan, verzorgde mijn voeten en was dus klaar voor de rest van de etappe. Deze ging langs Droizelles, Rosières (heb je in België ook), Leluat, Auger-St.-Vincent, Trumilly, Rocquemont, Glaignes (leuk plaatsje om een wagenrust te houden, naast een fris klaterende beek, de Sainte-Marie), Bethancourt, Elincourt, Palesne en Pierrefonds. En ja hoor, hier nam ik voor de vijfde keer foto’s, ik kan er echt niet aan weerstaan! Net als vorig jaar hing er geen spandoek meer om de deelnemers aan deze vierdaagse welkom te heten, zoals enkele jaren geleden. Maar wel was er nog steeds de receptie aan de eetzaal en deze keer bleef ik er ook plakken alvorens mijn bed op te maken. Ik kletste er wat met deze en gene, dronk eerst een rood wijntje en daarna een wit met cassis in. Intussen had ik al vernomen dat de douches als naar goede gewoonte enkel koud water sproeiden, dus toen het zover was, behielp ik mij wel, alleen mijn haar spoelde ik met dat koud water, het weer was toch de hele dag lekker. Na de soep, rijst met kip en champignonsaus (de champignons mocht ik op Dany’s bord schuiven) en de yoghurt maakte ik mijn avondtoilet en schoof in mijn slaapzak. In tegenstelling tot vorig jaar heb ik, weliswaar kort en even onderbroken, lekker geslapen.
Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Om twee uur kwamen Marleen en Paul mij halen, Marleen voerde ons naar de kantine in het Stade Leburton in Tubeke, en vertrok op boodschap. Wij konden meteen de vele bekenden, wandelaars, supporters en vooral medewerkers, begroeten. We ontvingen onze inschrijvingsdocumenten, deponeerden onze bagage in een van de 2 bestelwagens en gingen dan iets verbruiken, hier en daar wat kletsend. Een der onderwerpen was het onverwachte overlijden van de Nederlandse Marcella Creemers, slechts 58 jaar, velen bekend van audax-wandeltochten en deelnames aan de Haervejsvandring, maar “vóór mijn tijd” had ze ook deelgenomen aan deze vierdaagse mars. Ze was in Valkenburg aan ’t wandelen toen ze ineens neerzeeg. Een wandelmaat trachtte haar te reanimeren, maar ook de toegesnelde hulpdiensten konden geen hulp meer bieden.

Een kwartier vóór tijd (16.00 uur) reeds verzocht Michel ons om een plaats te zoeken in de bus en we vertokken dan, reden in één ruk naar Lagny-sur-Marne (vroeger werd steeds een pitstop gehouden). Natuurlijk was de bestelwagen waar mijn bagage (en die van Paul) in stond nog niet aangekomen.  We gingen dan maar eten, in het gezelschap van Dany, in dezelfde snackbar als vorig jaar. Daar vonden we ook Marie-Paule, Frans, Jaak en Wim, en aan een andere tafel Rebecca en Luc.

Na deze lekkere en vullende avondmaaltijd gingen we terug, intussen was onze bagage ook aangekomen, dus konden wij ons “bedje” opmaken, ons avondtoilet maken en ons te slapen begeven.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Bij mijn aankomst word ik hartelijk begroet door Annemie en Mark en krijg van haar meteen een frambozenjenever aangeboden, terwijl Mark een warme chocomelk haalt en de stukken heerlijke, zelfgebakken rijsttaart presenteert in afzonderlijk verpakte stukken. We kletsen wat, schrijven ons in, begroeten enkele bekenden en gaan dan op stap voor de omloop van 18 km waar de parcoursverantwoordelijke nog 900 m aan toevoegde.

Wij volgen eerst nog de ruime en toch al voor meer dan 70% bezette parking en een stuk van de naburige dreef om aldus, via vooral aangelegde wegen (ten behoeve van de wielertoeristen, veronderstel ik?) Godveerdegem (Wurmendries en Meileveld) en Strijpen te bereiken. Daar, dichtbij de kerk, krijgen we al een eerste controle en ik bezoek tevens de sanitaire infrastructuur, terwijl Annemie ons warme dranken haalt. Het gaat dan verder via Vollander, de Sint-Antoniuskapel, de Paddestraat, een eind Jan de Lichte-pad naar Velzeke-Ruddershove, alwaar de tweede controle gevestigd is. Wanneer wij daar bijna aankomen, zijn Marie-Paule en Frans uit Vichte (die ons kort voordien waren voorbij gestapt) daar alweer weg, wij kunnen ze, van op afstand, nogmaals begroeten. Ook in Velzeke verbruiken wij wat warms en kletsen met bekenden, zoals Sportvriend Guy. Wij keren dan terug langs Blarenhoek (blaren van de boom, of aan de voeten? ), Beiselhoven, een spaarbekken en Bijloke zodat we de grote kantine van het zwembad van Bevegem bereiken alwaar wij nogmaals iets verbruiken.

Omdat de streek van Zottegem dus veelal gebetoneerd en geasfalteerd is ten behoeve van de tweewieler, hebben wij niet veel natuurlijke paden bewandeld, als ik het goed bijgehouden heb, misschien 5 stroken. Daar kan de club weinig aan verhelpen. Het weer ? Ronduit schitterend!

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.be/hvds9470/Egmont09

21-05-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Samen met Paul kwam ik voorspoedig aan in de Basisschool 'Het groene Lilare' teOpbrakel (Brakel). Daar schreef ik me in voor 2x25 km (dat is alleen voor belang voor mensen die een trofee ambiëren) en vertrok met 96 anderen, onder wie natuurlijk baankapitein Dany S. en “laatste man” Dany V., om negen uur voor de eerste lus. Deze leidde langs vooral natuurlijke paden en ook enkele openbare wegen, door Heie of Buistemberg, en via Everbeek Boven, naar de kerk van Everbeek Beneden (waar McEwen woont, maar ik heb hem niet gezien, rijdt hij mee in de Giro?). Daar kregen we een ferme appel en een frisdrank of bier (ik weet niet of dat te betalen was). Na 10 minuten volgden wij Dany richting Bois du Pottelberg bij Vloesberg/Flobecq, en dit via de Livierenbosroute, maar dat moesten wij niet volgen, want het is bestemd voor paarden, het Bois de La Louvière (waar Buistemberg aan hangt) en de Mont de Rhodes. In dat Pottelbergbos hadden wij een terrasrust aan Chalet Gérard. Daar was de bediening niet erg vlot, hoewel ze wisten dat ze veel klanten zouden krijgen, zo was Eddy zeker vijf minuten weg om drie dranken aan de toog te halen. Maar hij was toch eerder terug dan Luc, die Karel (de oudste van de groep) op sleeptouw nam. Luc had blijkbaar zelf problemen, want hij trok zijn kous en schoen uit om te zien wat er scheelde aan zijn pijnlijke voet. Er was toch tijd voor twee dranken vooraleer Dany floot om terug naar Opbrakel te stappen. Hij ging ons voor door Brakelbos (52 ha. Groot, eigendom van het O.C.M.W. van Oudenaarde, op 14 juli 1976 officieel voor het publiek opengesteld als wandelbos) en verder staken wij de Romeinse weg over.

In Opbrakel kreeg iedereen die voor 50 km inschreef gratis en à volonté tomatensoep, de belegde boterhammen (kaas, ham of gehakt) kostten 1 EUR per exemplaar, en dat was niet overdreven want ’t waren grote boterhammen. Intussen had Luc er de brui aan gegeven en wees mij aan als interim-seingever, dat was lang geleden ! Lucia en Huub hadden ook overgenomen, van Jos en Dimi.

Terwijl hij verpoosde, enkelen naar huis reden en anderen zich inschreven, vertrokken wij naar Elst langs veel veldwegen, op dit stukje was er geen bos, maar niet getreurd, minder boeiend was deze lus niet. Dat wij weldra in Elst aankwamen, dacht ik gezien te hebben aan de leuke villa’s langs de steenweg, en ik vroeg een clubgenoot van Dany of die niet voor geutelingen gezorgd had. Dat had hij niet, maar er waren alleszins appels genoeg, heeft Dwars door Brakel soms een privé boomgaard? Ook aan deze kerk hadden wij 10 minuten om te eten, drinken, of een sanitaire boodschap. We gingen verder naar bloemdorp Michelbeke (geen Decroo te zien, tenminste niet in levende lijve) vanwaar we weldra de flank van de Berendries (dixit Michel Wuyts) in Sint-Maria-Oudenhove bestegen. We hebben deze misschien niet de volle 900 m gevolgd want we gingen ineens linksaf, en bereikten via zanderige veldwegen café De Corner (waarom niet The Hoekschop?) in Sint-Maria-Oudenhove. Daar kreeg iedereen een koek te knabbelen en een consumptiebon, en ik had er al ene als seingeefster, maar ik kon ze beide gelijk inleveren voor een donkere Leffe. Bij Euraudax mag je “drinken op ’t werk”, maar dan vooral op de voorziene rustposten (daarbuiten geeft dat niet zo’n fraai voorbeeld). Hier hadden we een half uur pauze, en tegen ’t einde ervan had Eddy gezien dat het begon te regenen. Het regende nog toen we vertrokken voor een passage langs de centrumstraten alvorens terug te keren naar het kruisbeeld waar ik even voorheen mijn sandalen en kousen van zand en gruis had ontdaan. Maar die regen stelde niet veel voor, na enkele minuten was ’t al gedaan. Langs Elverenberg en Heiveld bereikten wij het bosje met de Toepkapel. Op weg ernaartoe moest ik me verstoppen voor een sanitaire stop, en toen ik opnieuw tevoorschijn kwam, was ik de kopgroep kwijt, achter mij kwamen Dany V. en Kim. Omdat Dany een gedetailleerde parcoursbeschrijving had, keek ik op tijd om teneinde te weten of ik moest afslaan. Uiteindelijk had dat gemoeten, want toen ik aan het hekken van de Toepkapel (op de Toeptop, een beklimming voor wielrenners van 400 m) aankwam, kwam Dany S. met zijn volgelingen net de trap af. Ach, voor die paar meters, ik heb alvast geen commentaar gehoord, en die Toepkapel is toch afgesloten. De oorsprong van deze kapel is te danken aan omstandigheden van de Eerste Wereldoorlog. In de angst die op het einde van die oorlog de Brakelse bevolking aangreep dat tijdens de aftocht van de vijandelijke troepen onze streek de verwoestingen van het oorlogsgeweld zou te verduren krijgen, vatte de toenmalige deken van de parochie de gedachte op, een kapel te bouwen toegewijd aan de H. Jozef, indien de gemeente zou gespaard blijven van verwoestingen.

De kapel zou oprijzen op een hoogtepunt van de gemeente en uiteindelijk werd er gekozen voor de Toepberg van waaruit men een prachtig zicht heeft op de omgeving. Een brede statige trap die toegang verleent tot deze kapel van de Vrede stoot dit heiligdom als het ware nog hoger op de heuvelkam omhoog. Rondom staan gedenkstenen, waarop de afbeeldingen uit het leven van Sint Jozef zijn aangebracht, alsmede een groot kruisbeeld waarnaast de namen van de gesneuvelde soldaten en andere slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog zijn vermeld.

Voor Dany V., Kim en mezelf, en even verder Paul en Linda (die voorheen een lelijke smak maakte door een ijzeren staaf die in haar schoenveter bleef hangen) heette het dus: kerekewere.

Via de Verrebeekmolen (gelijknamige, nieuwgebouwde stenen molen van de vroegere molen die dateerde van 1789 maar om diverse bouwtechnische redenen moest worden afgebroken en weer opgebouwd) en rustige doch aangelegde paden en een woonwijk bereikten wij de school in Opbrakel, waar het afstempelen, danken en huldigen plaats vond. Gehuldigd met een Gouden Arend werden Frans D.S. en Dany S. zelve, van harte gefeliciteerd! Met de inschrijvingen van twee uur bijgeteld had Dany 103 bezoekers (dus 104 wandelaars ).
Het fotoalbum van deze wandeling is hier te zien: http://picasaweb.google.com/hvds9470/EuraudaxBrakel

10-05-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Zaal Centrum in Huizingen bevindt zich erg dicht bij het Provinciaal Domein van Huizingen (deelgemeente van Beersel) en dus wezen de wegwijzertjes mij meteen daarheen, het domein betrad ik niet via de hoofdingang, waar je moet betalen, maar via een zijingang waar 2 clubmedewerkers erop toezagen dat er geen onrechtmatige toegang werd verschaft (ik moet zeggen dat geen van beiden een opvallend controlerende houding vertoonde, zij herkennen op zicht de echte wandelaars). In dat park viel me eerst het kasteel op, daar kan je iets eten en drinken. Maar ik was er om van de bloemenpracht te genieten, vooral rhododendrons en azalea's, maar ook enkele beekjes in combinatie met rotsen, gaf dat miniwatervalletjes. De pijltjes vermeden de brede paden en lieten mij soms op en over rotsblokjes stappen. Ik nam er wel veel foto's maar vond het ook jammer dat je de aroma's van de bloemen niet op de digitale plaat kan vastleggen. Zelfs voor iemand met "valse groene" vingers als ik was het daar puur genieten. De bloemen- en rotstuin verliet ik via het arboretum, waarvoor ik enkele trappen van houtbalken (sommige verstopt onder verwaaide bladeren) moest bestijgen. Verder naar Dworp ging het over enkele verharde en andere veldwegen. In de controle- en rustpost had ik nog nergens zin in en ik trof er ook geen bekenden, dus na een sanitaire stop ging ik verder. Ik mocht dan weldra het Hallerbos betreden, en dat was één van de redenen waarom ik deze wandeltocht wou meemaken, ik had er al veel over horen "stoefen", en wou het nu eens met eigen ogen bekijken, en welteverstaan fotograferen. Ik ging hiervoor meestal over brede paden, of al eens over een pad dat breed genoeg ik voor twee of drie personen, daarbij moest dan eens uitgeweken worden (als ik maar wist: naar links of naar rechts ) voor snel afdalende mountainbikers... Behalve wilde hyacinthen, merkte ik er ook veel daslook, het ruikt een beetje naar bieslook. Het Hallerbos is grotendeels eigendom van het Vlaams Gewest en een klein deel van het Waals Gewest en privé-eigendommen. Het Hallerbos vormt een stil recreatiegebied, dat sterk op prijs gesteld wordt door de bevolking van de omliggende sterk verstedelijkte zones. Het is zeer toegankelijk dank zij de vele paadjes, en voor een kennismaking zijn er drie wandelroutes uitgestippeld. Opmerkelijk is wat ik lees op Wikipedia over de geschiedenis:

bij het begin van onze tijdrekening maakte het Hallerbos deel uit van het uitgestrekte Kolenwoud, een oerwoud dat zich vóór de komst van de Romeinen uitstrekte van de Zenne tot de Maasvallei, en dat vanaf de Romeinse tijd langzaam gaat verbrokkelen. Tijdens de 18e eeuw vormden het Zoniënwoud en het Hallerbos nog steeds één geheel, maar pas tijdens de Franse overheersing is dit ongedaan gemaakt. Samen met het Zoniënwoud, het Meerdaalwoud en Buggenhout-bos vormt het Hallerbos de laatste resten van dit oerwoud.
Tijdens mijn wandeling door dit grote bos regende het eventjes en licht, en tegen dat ik het Hallerbos verliet, was het alweer opgehouden. Na nog wat veld- en openbare wegen bereikte ik opnieuw de controle- en rustpost, en nu was er mij te veel volk, zo stond er een lange file voor de damestoiletten. Dus liet ik mijn kaart stempelen en vatte de laatste 4 km aan. Tot mijn blijde verbazing mocht ik alweer, via een medewerker die mij herkende, het Provinciaal Domein van Huizingen bewandelen. Deze keer zag ik niet veel bloemen (tenzij de wilde hyacinth en de daslook), ging langs het speelplein en het grasplein waar vandaag Woefdag plaats vond (ik heb prins Laurent niet gezien ), en verliet het domein net naast de eigenlijke ingang met kassa. Langs de parking bereikte ik voorspoedig doch door een regenbuitje alweer zaal Centrum waar ik mijn boekje liet afstempelen.
Het was inderdaad een zeer mooie tocht, de moeite waard om te doen !!

03-05-2009 om 00:00 geschreven door Helga

01-05-2009 om 00:00 geschreven door Helga

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
SeniorenNet-team

29-04-2009 om 20:31 geschreven door

25-04-2009 om 00:00 geschreven door Helga

09.06.2018; 

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Helga

02.06.2018: Met veel moed schreef ik me in voor 50 km, die gestapt werd in twee lussen van elk zo'n 25 km. Voor de eerste luss waren we met 43, Maaike (organisatrice en baankapitein) inbegrepen. Het duurde eerst een hele poos eer we verharde wegen mochten verlaten voor onverharde wegen, maar die stukken volgden elkaar dan beter op. De eerste rustpost was Daverlo in Assebroek. Na die rustpauze gingen we naar Brugge, waar we erop moesten toezien dat we elkaar en vooral Maaike niet uit het oog verloren tussen al die toeristen, en zelf probeerden we ook de toerist uit te hangen door foto's te nemen van bezienswaardigheden en mooie gevels. We verlieten dan Brugge en togen door het Lappersfortbos naar Sint-Michiels voor de wagenrust. Er restten dan nog ruim 7 km tot aan de aangkomst. 

Na het verorberen van een voorafbestelde en betaalde boterham met kaas (of hesp) wandelden we naar Assebroek. Daar hadden we een wagenrust en wandelden dan een lus, zoals doorheen het Paalbos. Terug in het centrum van Assebroek hadden we een caférust in het stamcafé van Maaike, 't Leenhof, ook al omdat daar een huiskat zit, maar die had zich verstopt voor al dat volk (er waren ook andere klanten). We keerden dan terug naar de startplaats langs het Brugs kanaal. Toen we kwamen aan de brug (die net weer neergelaten werd), en aan de andere kant van het kanaal gingen we niet linksaf langs het Canadees ijzeren vredesmonument, maar rechtsaf door, of beter: boven de Warandeputten, over een plankenpad waarover kippengaas vastgemaakt was. Eens dat natuurdomein verlaten, was het niet ver meer naar de aankomst. Daar liet ik mijn wandelboekje afstempelen en nam afscheid van Maaike en enkele wandelaars.

Het weer was bewolkt, met enkele zonnestralen in de namiddag, en zwoel. Mijn foto's staan bij Google.

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Helga