Bij aankomst in het Gemeentelijk Trefcentrum Baljuwhuis te Galmaarden koos ik voor de afstand van 16 km en vertrok er, na drie bevriende Kadees en een Sportvriend te hebben begroet. Uit het globaal overzicht van deze omloop bleek dat ik naar Viane zou wandelen over een ruime 6 km, aldaar een lusje zou afwerken over 3,5 km om dan terug te keren. Het eerste stuk leidde langs rustige straten, veldwegen en bospaden naar de Sint-Pauluskapel uit de 16^de eeuw. De Sint-Pauluskapel ligt op het Kapelleblok, ten noorden van en dichtbij de Pauwelhoeve. Ze werd opgetrokken op een site, die reeds in de Gallo-Romeinse periode werd bewoond. Er blijkt geen enkel verband te bestaan tussen de villa die er zich waarschijnlijk bevond en de laat-middeleeuwse kapel, die vermoedelijk in het begin van de 16de eeuw werd opgetrokken. Het is een bakstenen gebouw in laatgotische stijl. In de kapel worden o.m. enkele 15de-eeuwse kunstvoorwerpen bewaard. Hoewel de website van Galmaarden ook beweert dat de Sint-Pauluskapel reeds bestond vóór het jaar 1068. De kapel is verbonden met een wonderbare bron, voor onze voorouders een heilige plaats. Misschien moet het ontstaan van de Sint-Pauluskapel gesitueerd worden in de tijd van de definitieve evangelisatie en kerstening van onze gewesten (ca. 800 na Christus). De kapel werd volledig gerestaureerd. In januari 2002 werd de vernieuwde kapel officieel geopend. De kapel is ook geklasseerd.

Zo bereikte ik dus Viane waar ik twee Brusselaars begroette alvorens wat met Lucia, Conny en Geert te staan kletsen. We gingen dan een eind dezelfde weg tot ik rechtsaf mocht slaan terwijl zij, die 24 km wandelden, rechtdoor gingen.

Goed halverwege dat lusje stak ik de Wijzenbeek over en bereikte weldra opnieuw de rustpost van Viane, waar ik dezelfde Brusselaars (Claude en Robert) trof. Een flink eind wandelde ik de mensen tegemoet die nog naar de rustpost gingen, zoals Herman, Paul uit Kerksken en andere Sportvrienden. Tot ik toch geen “spookrijder” meer moest spelen en verder een maïsveld volgde naar Germelingen waarna ik Galmaarden bereikte. Daar staat de Sint-Pieterskerk in het centrum met sporen van de verwoesting door een brand, die mogelijk werd aangestoken door een vuurpijl, er vond een kermis plaats, maar geen vuurwerk.

In ieder geval, het was een mooie, rustige tocht en ook het weer was mooi: zonnig en droog.

31-08-2009 om 22:51 geschreven door Helga

26-08-2009 om 22:17 geschreven door Helga

Zoals Annemie en een 20-tal anderen was ik hiertoe persoonlijk uitgenodigd door organisator en baankapitein Antoine (tevens voorzitter van Euraudax België). Behalve de omlopen, de middagmalen en de bevoorradingen, organiseerde hij ook de overnachting in jeugdherberg Jacques Brel in Brussel (dichtbij de Kruidentuin).

05.08.2009 – dag 1: Tervuren

Door allerhande omstandigheden (zoals onvoldoende samenhang van diverse wijzen van openbaar vervoer) kwamen Annemie en ik met enige vertraging aan in de metro Herrmann Debroux, Raymond keek al uit naar wie de roltrap nam, terwijl Antoine met zijn volgelingen een paar stappen verderop in de lommer wachtten. Met onze welgemeende verontschuldigingen ! We vertrokken dan langs openbare wegen, een parkje naar Tenreuken en de drie linden naar het Café de la Forêt in Watermaal-Bosvoorde, de startplaats van Antoines tocht op 1 mei. Na een glas of twee stapten we verder op door het Zoniënwoud, waar Antoine hier en daar uitleg gaf (het ging hier dan ook om een toeristische ster), zoals dat beuken een sap afscheiden waardoor aan hun voet geen gewas groeit, behalve heksenkruid. Zo kwamen we aan de manege Drags, ook middagrustpost van zijn 1-mei-tocht. Daar kregen we lekker te eten op het terras buiten.

Verder ging het naar Jezus Eik, waar wij de O.-L.-Vrouwenkerk bezochten, de eerste steen ervan werd gelegd op 20 april in 1650 reeds door gouverneur-generaal Leopold Willem van Oostenrijk. De kerk werd gebouwd bovenop de stronk van een afgezaagde eik, de Jezus eik, naar verluidt kan je die stronk nog zien onder het altaar van de huidige kerk. Sinds 7 maart 1923 is het een geklasseerd monument. Wij hebben de kerk even kunnen bezoeken en ’t is ’t waard ! We wandelden verder door het Park van Tervuren om het museum Koninklijk Museum voor Midden-Afrika te kunnen bereiken. De kaarten waren al besteld maar André en Robert moesten eerst hun rugzak resp. schoudertas in een bagagekluis achterlaten… Het bezoek was hier vrij, we konden tussen de uitstalramen wandelen en maskers, werktuigen, verweerwapens, juwelen en dergelijke uit Afrika bewonderen. Maar Annemie en ik waren meer geïnteresseerd in de dieren die in dat continent wonen. We namen gebruik van wat resterende tijd om iets te drinken, je kan er ook eten, maar dat hadden wij al gedaan.

Terug naar Brussel ging het via de Vier Armen en het Rood Klooster. Ik had me bij een eerdere wandeling al afgevraagd waarom dat klooster rood heet te zijn. Het Rood-Klooster (Frans: Rouge-Cloître) is een priorij van reguliere kanunniken van Sint-Augustinus in Oudergem (Brussel, België). Het klooster is ontstaan in 1367-1369 uit een kleine kluis die al sedert 1366 bestond. In de 15e eeuw kende het klooster een sterke uitbreiding. Het domein kwam in 1910 in handen van de Belgische staat, werd geklasseerd in 1959, om tenslotte eigendom te worden van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Ondanks jarenlange verwaarlozing is het Rood-Klooster wegens haar uniek karakter, pittoresk landschap en toegangspoort tot het Zoniënwoud, een populaire plaats voor wandelaars. Het Rood-Klooster is een van de vijf natuurreservaten dat het Zoniënwoud rijk is. In 2007 was de heraanleg van het domein klaar. Zo kwamen we terug in Oudergem. Annemie en ik hadden ons door haar meegebracht avondmaal in de keuken van de jeugdherberg (die keuken staat er beschikking van de gasten die er zelf koken en afwassen).

06.08.2009 – dag 2: Meise

We vertrokken van het metrostation Koning Boudewijn, iets verder dus dan het Heizelstadion, wandelden langs het Atomium, met zicht op enkele tentoonstellingspaleizen, het Amerikaans Theater (studio’s van de VRT), de Tangebeek (en stinken dat die doet !), de kerk van Koningslo, een eerste cafépauze in Galoiske Borcht in Grimbergen. Annemie en ik zaten goed: aan dezelfde tafel als Antoine, zo kwamen we van op eerste rij te weten dat de caférust in Meise niet zoals voorzien in de Osselstar zou plaats vinden, hoewel dat nochtans was beloofd aan Antoine. Op weg naar de middagrust kwamen we nog voorbij de Tommenmolen, een watermolen uit de 16de eeuw. Een heropgebouwde lemen schuur maakt van de historische site deel uit. In een andere schuur is een landelijke herberg ingericht. Ook hier is een gedeelte van het Museum voor de Oudere Technieken ondergebracht. Het middagmaal was een lekkere spaghetti bolognese, deze keer doorgespoeld met een frisdrank, ’t werd te warm voor bier (en ze hebben daar mijn merken niet).

In Grimbergen brachten we een bezoek van enkele minuten (ruimschoots tijd) aan de Norbertijnenbasiliek van Grimbergen. Met de bouw van deze basiliek werd in 1660 begonnen. Het ontwerp van broeder Gilbert van Zinnik zou echter nooit voltooid worden. Twee traveeën, een gedeelte van de toren en de westgevel bleven door geldgebrek in de plannen steken. Toch is de Sint-Servaasbasiliek één van de mooiste barokmonumenten in ons land. Gewelven, zuilen, kroonlijsten, ramen en koepel zijn bovenmatig versierd met beeldhouwwerk en geven deze kerk een bijzonder feestelijk uitzicht. De triomfalistische sfeer, kenmerkend voor de Contrareformatie, is ook zichtbaar in het fraaie meubilair. Van uitzonderlijk hoge kwaliteit is het houtsnijwerk van biechtstoelen, koorgestoelte en kansel. Voor de lichtinval zorgen de hoge ramen en de prachtige koepel. De kerktoren bevat een beiaard. De sacristie werd in de 18de eeuw verfraaid met lambrisering en een schitterend fresco.

Nog geen 5 km verder kregen we eerst wat te drinken, vooraleer naar de Plantentuin van Meise te stappen. Daar haalde medewerker Luc de groepskaart af en we konden naar believen de hele tuin met serre bezoeken. De Nationale Plantentuin van België, op slechts 3 km van het Brusselse Atomium (maar de omweg was ’t waard), is een botanische tuin van wereldformaat, van 92 ha met 18 000 plantensoorten waarvan meer dan de helft in het Plantenpaleis groeit, één van de grootste serrecomplexen in Europa.

Oh ja, bij het bezoek hoorde ook een geschenk wat we na ons bezoek afhaalde, een brochure over specerijen en specerijplanten. Het Kasteel van Bouchout in het hartje van de Nationale Plantentuin hebben wij niet bezocht, het biedt een sfeervolle, boeiende omkadering voor seminaries en vergaderingen. Het kasteel met roots tot in de 12e eeuw was ooit de koninklijke woonplaats van Keizerin Charlotte.

Bij het verlaten van de plantentuin kregen we alweer iets fris te drinken, hierbij nog een stuk watermeloen. Via het kerkhof van Meise en met een blik op een privédomein waar de 60 km van de Lustige Wandelaars van Merchtem door leidt, gingen we dus op zoek naar een ander café en belandden in café ’t Sas. Na 40 minuten vertrokken we weer via de kerk van Wemmel en tot slot een stamcafé van Antoine aan het stadion. Ons stamcafé zal het niet worden, want de cafémadam snapte het vriendelijke gebaar van Annemie niet (zij wou het de waardin gemakkelijk maken om terug te geven op 10 EUR door 80 cent erbij te leggen) en werd verbaal agressief.

Nadien, terwijl we (Robert, Dirk, Josette, Jean-Claude, Brigitte, Pierre, Ann, Gilbert, Annemie en ik) toch in Brussel nog waren, gingen we eerst iets drinken nabij de Zuid en dan eten in restaurant Restobières nabij de Zuidfoor. Ik koos voor paté met foie gras, stoemp saucisse (veel saucisse maar weinig stoemp) en chocolademousse van fondant chocolade. Daarbij dronk ik een Lupulus, dat helaas alleen in de blonde versie te bekomen was. Dat Lupulus is een nieuw bier, gebrouwen in Brasserie les 3 Fourquets in Bovigny in de Ardennen. Lupulus is een amberkleurig bier met hergisting in de fles en is momenteel enkel verkrijgbaar in 75cl. Bij vele bierkenners zal een belletje gaan rinkelen bij de naam Pierre Gobron. Dit bier wordt inderdaad gebrouwen door de ex-brouwer van La Chouffe. In dat café is een ware verzameling van oude hebbedingetjes en volksspelen te bewonderen (op mijn fotoalbum ook, dus).

07.08.2009 – dag 3: Gaasbeek

We vertrokken vanaf het metrostation Erasmus, gingen langs een vermaard pralinefabriek en de kerk van Vlezembeek naar het kasteeldomein van Gaasbeek, evenwel na het nuttigen van een frisdrank aangeboden door Maggy, François, Luc en Michel. Het is lang geleden dat ik dat kasteel met zijn domein nog bezocht heb. We hadden wat tijd om rond te kijken tot de vrouwelijke gids eraan kwam en eerst uitleg gaf over de rijke geschiedenis van het kasteel, ze legde nogal de nadruk op Paul Arconati Visconti, die bepaald geobsedeerd was door Azië. Tijdens het bezoek, er mocht helaas niet gefotografeerd worden, wees ze op talrijke hebbedingen die wezen op deze voorliefde voor dit continent. Ze leidde ons langs vele kamers, waaronder slaapkamers maar ook de keuken en de badkamer. In sommige zalen was een zeker aroma te merken, vooral in de keuken. Maar die geur kwam niet van een van de specerijpotjes of schalen, maar via een ingenieus systeem dat je misschien kan vergelijken met de geurverspreiders middels kaars en daarboven de essence. Deze eeuwenoude geuren komen van Officina Profumo - Farmaceutica di Santa Maria Novella, een Florentijnse apotheek in 1221 door dominicanen gesticht. Waar de gids geen aandacht voor vroeg, viel me pas laat op: de achtergrondmuziek in een kamer was de Turkse Mars van Mozart, ook weer een verwijzing naar de voorliefde voor Azië van Paul Arconati Visconti. Tijdens de rondleiding viel de naam Viollet le Duc (restaurateur van het kasteel van Pierrefonds en dat van Carcassonne), maar ik weet helaas niet in welke context. Na het bezoek aan het kasteel wandelden we in het domein, een uitgestrekt park dat reeds in de zeventiende eeuw werd aangelegd. Indrukwekkende dreven en kleine wandelpaden wisselen elkaar af. Wellicht staan hier zelfs de hoogste beuken van België. Tijdens onze wandeling ontdekten we enkele historische gebouwen: de Sint-Gertrudiskapel, het barokpaviljoen, de neogotische schuur, het achthoekig paviljoen en de triomfboog. Verder omvat het domein drie grote vijvers, waarop gevist kan worden. Aan een der vijvers stonden (staan) ook twee grote, rode konijnen, dankbare onderwerpen voor een groepsfoto.

Naar restaurant Molensteen voor onze koude charcuterieschotel was het niet ver, en we kregen 70 minuten om te eten, drinken en even te verpozen. Nadien was het even ver naar het café in Sint-Kwintens-Lennik met het grote paardenbeeld (Prins, een trekpaard) en een klokkenspel op de Grote Markt, waar ook het stadhuis staat. Daar zetelt een burgemeester die graag heeft dat de taalwetgeving stipt wordt toegepast en niet wordt omzeild door een kunstmatige kieskring. Via Sint-Martens-Lennik kwamen we in café De Linde, waar Annemie en ik, zoals andere wandelaars, van het terrasleven genoten. Ik genoot tevens van mijn lievelingsbier. Nog ruim 7 km restten ons van het metrostation, waar we in de buurt ervan een terras vonden en daar een croque monsieur aten.

08.08.2009 – dag 4: Bootvaart Brussel

De vorige dag had Antoine afspraak gegeven in het metrostation van Kraainem, en niet van Stokkel zoals voorzien, want voor de logés in de jeugdherberg was het lang rijden met de metro. Hierdoor was iedereen op tijd op de afspraak en was er zelfs nog tijd om naar ’t toilet te gaan. Via het kasteeldomein van Kraainem, de kerk van Wezembeek, het kasteel van Jourdain en het Molenbos van Sterrebeek kwamen we in Sint-Stevens-Woluwe, waar we een caférust hadden van een half uur. Tijdens de voormiddag konden we gokken naar de namen van de luchtvaartmaatschappijen wier vliegtuigen over onze hoofden vlogen. Na onze drank en het passeren van het station van Diegem bereikten we het clubhuis van de MIVB in Haren, waar we ons middagmaal kregen.

Hier kregen Antoine en zijn medewerkers mooie aandenkens van zijn/hun wandelaars, als dank voor deze mooie en perfect georganiseerde vijfdaagse en de schitterende bevoorradingen, steeds in oprechte vriendschap aangeboden. Na 50 minuten was het tijd om verder te wandelen, bij het verlaten van het clubhuis kregen we allemaal een ijsje, naar keuze met chocolade of aardbijen. We keerden zo terug naar de hoofdstad via de kerk van Helmet en die van de Heilige Maria. We moesten ons wat spoeden over de Grote Markt van Sint-Gillis, door de Kruidtuin van Brussel, langs de thuisbasis van de Vlaamse Gemeenschap naar de kade rechtover Brussels Bad om er in te schepen voor een bezoek per boot aan de haven van Brussel. Er was ook een bar aan boord en Annemie had lang te wachten op haar koffie en mijn kriekbier van Cantillon. Het is nogal een zuur bier (alleen de geur al…) en bovendien enkel beschikbaar in flessen van 75 cl. Overigens lees ik op de site van de brouwerij dat de klanten vroeger op café twee klontjes suiker en een "stoemper" kregen, gepresenteerd op een klein schoteltje, bij hun Kriek. Met dit kleine ijzeren staafje kon de klant de suiker op de bodem van zijn glas Kriek platdrukken en zo de zure smaak neutraliseren door het bier op een natuurlijke manier bij te zoeten, maar ik moest het zonder doen (de andere proevers ook). De boot passeerde o.a. het Koninklijk Domein aan de Van Praetbrug en de brug van Buda, en keerde dan spoedig terug. Wij wandelden dan verder over het Sint-Katelijneplein (waar een volksfeest aan de gang was), langs het stadhuis van Brussel, de Ravensteingalerij, het fontein (met groen water) op het Victor Hortaplein, het Koninklijk Paleis, het station van Brussel Luxemburg, wat overschaduwd door het Europees Parlement, het Solvaypark met museum, het Jubelpark met Triomfboog en een verfrissende wagenrust voor het vliegtuigmuseum, het rond punt van Montgoméry (met fontein, bij dit warme en zonnige weer een trekpleister) om dan het Park van Woluwe te bereiken.

Dat park, dat merkwaardig goed ingericht en onderhouden is, biedt een grote verscheidenheid aan landschappen en natuurlijke plantsoorten: grote grasvelden, soms sterk hellend, volgen op waterrijke weiden die niet meer systematisch, maar zeer beperkt gemaaid worden; hoge loofbomen, struiken en kreupelhout beschermen een gevarieerde vegetatie en talrijke watervogels, zowel inheemse als migratiesoorten. Gelegen ten westen van de vallei van de Woluwe, waar de Tervuren- en Vorstlaan elkaar kruisen, telt het park 180 boomvariëteiten, waaronder enkele zeldzame zoals de reuze Sequoia. Bij de Mellaertsvijvers is een restaurant, terras en minigolf, op de plas zelf mag men roeien en worden er hengelwedstrijden gehouden. Het park van de Mellaertsvijvers, een reeks weiden en landbouwgronden, was eigendom van handelaar François Mellaerts en zijn echtgenote die het kochten in 1883 op een openbare veiling. De eigendommen behoorden voordien toe aan de Burgerlijke Godshuizen van Brussel en lagen dicht tegen de Woluwe. De oevers van de Mellaertsvijvers zijn een ontmoetingsplaats voor meerkoet, nijlgans, fuut, canadagans, magelhaengans, zwaan, en vaak ook blauwe reigers op zoek naar voedsel (met een voorkeur voor vis, zeker?). Konijnen grazen regelmatig de vochtige graslanden af. Men vindt er de typische plantensoorten van gemaaid grasland, zoals brunel, penningkruid of kruipend zenegroen (ajuga reptans). De bomen zijn vooral veelvoorkomende soorten, maar in de loop der jaren kregen sommige zo’n allure en indrukwekkende vorm dat een vijftiental werd opgenomen in de lijst van merkwaardige bomen van het Brussels Gewest. Het gaat onder meer om zilverkleurige esdoorns (Acer saccharinum), treurbeuken (Fagus sylvatica f. pendula), witte wilg (Salix alba) en een zilverpopulier (Populus x canescens). En heel uitzonderlijk in deze uithoek van Brussel: het park telt heel mooie groepjes lorken en dennen. Ik heb alleszins volop genoten van het doorwandelen van dit hele parkcomplex (= Parmentierpark, Bronnenpark, Croussepark, Woluwepark). In Sint-Pieters-Woluwe hadden we een half uur in een echt dorpscafé, waarna ons nog een kort wandelingetje wachtte tot het metrostation. Met nog enkele wandelaars gingen we een pizzahut in voor ons avondmaal.

09.08.2009 – dag 5: Meiboomstoet Brussel

Die dag kregen we het gezelschap van Mark, de vriend van Annemie, die schuin tegenover de jeugdherberg een parkeerplaats had gevonden en met ons de metro en vervolgens de tram nam naar de terminus aan Van Halen. Via enkele Ukkelse parken (Keyenbempt, Dudenpark) en een café in de buurt van het station van Linkebeek bereikten we La Perle d’Uccle, waar we ons middagmaal kregen (dus niet in de Globe, dat serieus beschadigd was door een brand, dat was duidelijk te zien).

We gingen dan verder via Sint-Gillis, met de vergulde arend op het stadhuis. Op het Van Meenemplein staan enkele cafés en bij een ervan gingen Annemie, Mark en ik op het terras zitten (anderen gingen binnen) een kop koffie drinken. Na 40 minuten zouden we weer vertrekken richting centrum, maar toen Antoine net zijn uitleg had gedaan over de Meiboomstoet en –feesten, kreeg hij van Serge diens GSM aangereikt. Euraudax-webmaster Alain was aan de telefoon met slecht nieuws: ex-voorzitter Paul Herman was overleden. Ik heb Paul en zijn vrouw Hélène nooit weten wandelen (wel haar broer Jean, maar ook dat is lang geleden), Paul behaalde 42 Gouden Arenden en Hélène 30, waarmee ze nog altijd aan de top staat van de vrouwelijke euraudax-wandelaars. Ik heb hen wel leren kennen doordat ze hier en daar acte de présence gaven, zoals op de organisaties van Marc Libion (Euraudax Andenne), waar ze soms ook hielpen op de bevoorradingen. Antoine wist ons nog mee te delen dat de kerkdienst voor Paul de daarop volgende woensdag (12 augustus) plaats zou vinden. Ik stuurde dan meteen een SMS naar de huidige ondervoorzitter van Euraudax België (tevens mijn clubgenoot) Paul, maar de batterij van mijn GSM was plat, dus hij kon mij niet meer bereiken. Dit nieuws zette een serieuze domper op de groepsvreugde.

Via de Hallepoort en de Hubertusgalerij bereikten we de toeristische straten waar de stoet al door ging. De Meiboom zelf hebben Annemie, Mark en ik niet meer gezien, die stoet is een beetje zoals de carnavalsstoet van Aalst: je weet wanneer die begint maar niet wanneer de laatste wagen respectievelijk Meiboom (in ’t Brussels geprobeerd: Maabuum) passeert. Overigens weet zelfs Antoine, notoire Brusselaar, niet waarom het om een Meiboom gaat, de stoet gaat nochtans in augustus uit. Het planten van de meiboom of de vreugdeboom is een van de meest kenmerkende en oudste Brusselse volksevenementen. Het ontstaan van dit gebeuren moeten we blijkbaar zoeken in verschillende middeleeuwse legendes. De stoet vertrekt omstreeks 14u voor het Belgische Centrum van het Beeldverhaal, in de Zandstraat. De boom wordt meegedragen in de optocht naar de Grote Markt tussen de Brusselse reuzen, het "rad van fortuin" en een stoet ruiters onder aanvoering van Karel V. Daarna gaat het naar het kruispunt van de Zandstraat met de Broekstraat. De boom moet vóór 17u geplant worden! Het feest rond de meiboom gaat tot laat in de nacht verder. Dit beroemde evenement wordt al sinds 1213 georganiseerd, en herdenkt de Brusselse overwinning op de Leuvenaars (in Leuven gaat ook een Meiboomstoet uit). In ’t Frans heeft men het over Meyboom, ik vermoed dat die “mei” of “mey” te maken heeft met “vreugde” en dus niet met de maand.

In alle geval, Annemie, Mark en ik gingen terug naar Marks auto waarmee wij voorspoedig thuis kwamen.

Het was waarlijk een erg leuke vijfdaagse en ik ben erg blij dat ik hem mocht meemaken. Ik heb het, sinds ik het fenomeen “euraudax” leren kennen heb, plezant gevonden om in (en rond) Brussel te wandelen, en er niet heen te moeten om te werken.

23-08-2009 om 21:26 geschreven door Helga

04.07.2009 – Haervejsvandring, georganiseerd door Fodslaw (DK)

Belangrijk bericht:

De reportage die Christina Rasmussen maakte tijdens HVV is maandag 10 augustus uitgezonden, na enig zoekwerk heeft een vriendin het terug gevonden, het was niet makkelijk tenslotte verstaat ook zij geen jota Deens. Zij die willen kijken hier volgt de link: http://www.tv2r.dk/reg2005. Kies daar TV SYD, uitzending op 10-08-2009, onder uitzendingen om 19u30 op de laatste regel vind je “Hele udsendelsen  ( 27:50 )”. Open deze, dan zie je een soort nieuwsuitzending, als je doorspoelt naar minuut 13, krijg je de reportage te zien die werd gemaakt door Christine, velen onder ons HVV-wandelaars staan er op. Als je kijkt met groot scherm kan je vele duidelijk herkennen (maar mij niet).

Proloog

Met Paul, Dany en Eric kwam ik, ondanks wegenwerken op de A1 tussen Bremen en Hamburg (de grootste werf van ’t land?) en een ongeluksfile kort voor de afrit van Sleeswijk, voorspoedig aan in de Hiort Lorenzen School te Sleeswijk. Daar meldden wij ons aan, Paul, Dany en ik gaven onze ketting af ter verdere versiering tegen de volgende week en wij vonden een slaapplaats, door ons gereserveerd door Annemie, alias Mieke, en Mark. Terug op de koer begroetten wij vele bekenden en na een tijd besloten wij te gaan eten in het gebruikelijke restaurant, de Mühlenbach. Na nog een paar glaasjes aquavit, om het Deense toasten weer gewoon te worden, gingen we terug, via een ijshuisje. Terug in de school dronken we nog wat en gingen dan slapen.

05.07.2009 - Schleswig - Kruså, 49 km

We maakten ons toilet, rolden onze matten op en deze keer wachtte Paul niet om achter de bus te rijden, maar liet Mark & Mieke voorgaan, zij waren daags voordien al zo vroeg aangekomen, dat ze al wat rondtoerden. In de SIF Hallen kregen we ons ontbijt waarna we wachtten op de toespraak van Leif, vertaald door Else Marie, en de toespraak (ook al vertaald, maar dan naar Deens en Duits) van Phil (getrouwd met medewerkster Lenette), die ook het lint mocht doorknippen. En toen trokken we op gang, langs veelal reeds bekende wegen naar een algemene voedingszaak. Mieke wou er ook een sanitaire stop houden, maar in tegenstelling tot vorig jaar, kon dat nu niet, de nieuwe uitbaatster liet het niet toe. Zij en Mark gebruikten nochtans wat uit de winkel, en toen dat verorberd was, gingen we verder richting Flensburg. Daar wachtte ons een lekker ijsje (voor mij eens te meer Coupe Danemark, met chocolade, natuurlijk) en een eind verder, langs de kade, Hansens Brauerei. Mijn halve liter donker bier was nog niet op, of Willy P. bracht me een ander glas, zeggende dat ik op één been niet kon staan. Ik repliceerde dat het maar een half been was, want het was geen halve liter. Daar moest ik eens naar ’t toilet en op de terugweg, nog binnen in de gelagzaal, fotografeerde ik de vaten. Het interieur zag er helemaal mooi en knus uit, maar het was lekker weer (de enige zonder één druppeltje regen), dus zaten we allemaal samen op het terras. Tijdens de wandeling, eerst in het gezelschap van Linda, dan van Nederlandse neoviet Petra, genoten we nog van een Rast en verder van het vakantiegevoel, we passeerden het strand, de jachthaven, vakantiewoningen. Tussen Flensburg en de bijna onzichtbare grens zou je denken dat je al in Denemarken was, aan de opschriften her en der te zien, maar ik meende te weten dat je een verkeersbegrenzer moest passeren. Daar werden natuurlijk foto’s genomen: welkom in Denemarken ! Weldra kwamen we aan in het sportcentrum van Kruså, alwaar we slaapplaats voor onze groep en zoveel mogelijk bagage zochten. We gingen dan avondmalen en kregen daarbij een glas wijn, wit of rood.

Overigens was een cameraploeg van TV-Syd aanwezig om wandelaars te volgen. Een reportage is te zien op de website van de zender, op datum van 5 juli, het maakt deel uit van een combinatie van reportages, de eerste gaat over vakantie op een camping in Haderslev, gevolgd door de reportage over deze zevendaagse, “Kryds & Tværs: På vandring fra Slesvig til Viborg” en tot slot over een vikingsviering. Behalve Anette herken ik ook “onze” Timmy.

06.07.2009 - Kruså - Rødekro, 38 km

Na het ontbijt en de speech vertrokken we voor deze kortere etappe, zo’n 11 km minder dan gisteren, dat kan ook deugd doen. Na een ruime 10km kwamen we aan de winkel in Gejlå, waar Mieke ons trakteerde op een ijsje en anderen iets dronken. Er werd ook duchtig gesmeerd tegen zonnebrand, want het was weer zonnig en warm. Het zou echter niet droog blijven, we waren aan de eerste rustpost en wilden net vertrekken toen een regenbui losbarstte. We wachtten dan maar tot het minder erg regende, al waren cape en regenscherm nog wel even nodig. Nadien bleef het droog en zonnig, dus warm. We bereikten de gebruikelijke rustposten en wandelden door bossen naar Rødekro. Daar kweten wij ons opnieuw van de vriendendienst om slaapplaatsen te reserveren en bagage te zoeken in de school. Toen Paul en zijn fanclub zich ook hadden geïnstalleerd en gedoucht, gingen we eten in de herberg dat ongetwijfeld zijn naam aan de gemeente gaf. Jutland ligt tussen twee zeeën, maar vis was niet te zien op het buffet, we lieten het aangebodene toch smaken bij een glas wijn. We gingen nog wat op de koer zitten, tot we het tijd vonden om te gaan slapen.

07.07.2009: Rødekro - Jels, 47,5 km

Na het ontbijt en de speech vertrokken we voor een langer stuk met weer wat fraaie Deense natuur. Na een tweetal uurtjes, na wat foto’s van de Hovslundsteen, bereikten wij de Immervadbrug, en al was dit niet onze eerste deelname (4^de voor Mieken en Mark, 5^de voor mij), we gingen er weer onderdoor, vooral voor de foto’s. Wat verder vonden wij de eerste rustpost van de dag. Daar staan enkele leuke houtsnijwerken, zoals van een pelgrim. Een eind verderop kregen we een nieuw stuk omloop te bewandelen, en het was een fraai, leuk stuk naast een meertje, dat van Vedsted. Zo bereikten wij mijn favoriete rustpost, dat van Tørning, vanwege de mooie boerderij, maar vooral de zitbanken met tafels nabij de vijver. Na de soepmaaltijd en wat rust, gingen we verder, staken de straat over en gingen een winkel binnen waar ik mijn gezelschap op een ijsje trakteerde. Even verder, bij het betreden van het bos, mochten we nu linksaf, eens te meer een wijziging in het parcours, en daar konden wij perfect mee leven. We zagen zo de Tørning boerderij van een andere kant en genoten van de gezonde boslucht. In Vojens gingen Mieken, Mark en ik opnieuw naar dat volks koffiehuis, maar nu gingen we binnen zitten, en blijkbaar hadden ze een extra dienster. Die snapte niet dat ik een warme chocomelk wilde, hoewel ik het steeds aanduidde op de tarievenlijst. Terwijl ik een langdurig bezoek bracht aan het toilet, had ze mij eindelijk ene gebracht met slagroom, intussen was de koffie van Mieken en Mark bijna opgedronken… Intussen ook had het serieus geregend, dus daar waren wij opnieuw aan ontsnapt. Een eind verderop hielden wij een pauze aan een bank rond een boom, er werd getrakteerd met schnaps, vooral de wodka-caramel viel zeer in de smaak, zozeer dat Linda zich zelf een fles haalde (en ermee trakteerde). We gingen dan maar voort genieten van de natuur. In de school van Jels was het niet simpel een slaapplaats te vinden, de ruimtes op de bovenverdieping waren afgesloten en in de gangen mocht ook niet geslapen worden, de lokale brandweer had intussen bezwaar gemaakt. Met veel moeite vonden we dan toch plaats genoeg voor ons en onze vrienden.

08.07.2009: Jels - Randbøl Kirke, 49 km

Op weg naar de eerste rustpost passeerden wij aan de kerk van Skodborg, hier niet ver vandaan werd een gouden medaille gevonden in 1861, een kopie hiervan zit in de HVV-ketting. Die eerste rustpost vond plaats nabij Kongeå, de grens tussen Denemarken en Duitsland van 1864 tot 1920, er is ook een oude watermolen, Knagemølle. Ergens halverwege tussen de eerste en de tweede Rast kwamen wij in Vejen (de weg), en ik vraag me af of de naam van dit stadje te maken heeft met het feit dat wij hier nu halfweg onze heirwegwandeling zijn. In ieder geval, het plakkaat van Fodslaw dat er op duidt, was eens te meer een waar foto-object. Intussen hadden wij het rustige gezelschap gekregen van Kristof, die Linda en Charles overliet aan de goede zorgen van hun zoon Timmy en allemansvriend Paul. In Bække Kro gingen we niet eten, maar keek ik binnen wat er te drinken was. Buiten stond wel een bord met een aanbieding, maar geen van ons had eigenlijk honger. Ik trakteerde dus op koffie (van Albani had men alleen pils, en ik heb liever classic), dat we op terras dronken. Maar het begon weer te druppelen, en we vluchtten naar binnen, geholpen door de kelner. Even verder was het toeristenbureau open en nodigde ons uit voor een fruitsap en een aandenken (een stoffen badge met daarop “Bække 2009” met veiligheidsspeld bevestigd aan T-shirt, pet of neklint), tegen onze naam in het gastenboek.

In de namiddag kregen wij nogal onduidelijke foto’s te zien van Birte, de echtgenote van Jan (die ook dit jaar niet mee wandelt, te veel werk?), zij trakteerde op haar 10^de deelname en het was hare Jan die voor de dranken en de chips zorgde (helaas had hij geen Slots classic bij, maar met de wodka-caramel was ik ook in de alcoholische wolken ). Zodra wij Birte hoffelijk feliciteerden, begroetten wij ook Edel, Jans ex-vrouw, die met ons afsprak in Bornem, volgende maand (Mieken en ik doen niet mee, maar zullen er Mark gezelschap houden tot voor de start en de Deense delegatie hartelijk welkom in Bornem heten). Birte en Jan hadden wel een goede plaats gekozen, want de jubilee was te vieren op een saai stuk lange weg tot de kerk van Randbøl. Gelukkig hadden wij het gezelschap van o.a. Pierre, Harry en Petra. Pierre zette een soldatenlied in waarbij het koor de zin herhaalde (“Daar hoog in de bergen, daar woont een mooie meid, …”), dat bracht wat vaart in de mars en liet ons de saaiheid van de weg vergeten. Had ik dat maar gekend tijdens de saaie stukken van Parijs-Tubize !!! Enfin, we kwamen dus aan de kerk en de bus stond er reeds. Deze keer ging ik het kerkhof niet bezoeken, de kerk was toch naar aan werkelijkheid grenzende waarschijnlijkheid gesloten, maar we namen plaats in de bus, zodat onze voeten en benen konden rusten. Na zowat een kwartier wachten, vertrok de bus, enkelen die nog zaten te drinken, misten hem, maar ook enkelen (zoals “de bende van Paul”) die nog een paar 100 m moesten afleggen. Nu ja, ze wisten zich ongetwijfeld ervan verzekerd dat hun slaapplaats gereserveerd was.

In Billund, na de douche en het eten, waren de computers bezet, Timmy zat te kijken naar de reportage van TV Syd. Wij gingen dan maar slapen.

09.07.2009: Randbøl Kirke - Nørre Snede, 46,5 km

Zoals gebruikelijk namen we ook deze dag de bus, niet de eerste, maar ook net niet de laatste. In Randbøl stapten we uit en vertrokken dus meteen voor onze wandeling door de Deense natuur. Ook vandaag kregen we een paar nieuwe stukken voor de voeten geschoven, en wij konden daar perfect mee leven. Toch bleven de absolute trekpleisters bewaard, zoals het kasteel (nu college) en het meer van Engelsholm, en een eind verder een tentoonstellingsruimte, maar dat was nu in restauratie, en met die stellingen ervoor is dat niet zo’n fraai zicht op de foto. Kort voor de tweede Rast kwamen we door Jelling. Daar gingen we naar de brouwerij, waar ik een “halv om halv” (voor de helft blond en voor de helft donker bier van het merk Fuglsang), terwijl Mieken en Mark hun zoveelste koffie genoten. Nadien gingen wij een ijsje kopen een korte eind terug op de weg. We zetten dan onze weg verder naar de middagrustpost voor een kroes zeer warme soep en de aandacht van twee mooie, aanhankelijke katten. We passeerden langs Harresø Kro (een zeer oude maar goed onderhouden herberg) waar we vorig jaar nodeloos lang wachtten om onze drankbestelling op te geven. Wij gingen echter verder naar Kollemorten, waar we wat inkopen deden en afrekenden net toen Arne en zijn kameraad binnen kwamen. Ha, het festijn zal spoedig beginnen! Om ook mijn steentje bij te dragen, ging ik nog wat knabbels halen voor bij het bier en de andere dranken. Na een uurtje hielden we het daar voor bekeken en bereikten alweer een fraai natuurgebied. Tiens, was dat plankenpad er vorig jaar ook al, en zo ja, was die dan echt zo lang, tot aan de oever van het meer? Zo kwamen we in Nørre Snede aan, waar deze keer Timmy en Charles voor slaapplaatsen hadden gezorgd, dat wilden ze absoluut (en hadden daartoe zelfs aan het feestje in Kollemorten opzettelijk versaagd !!) om ons een wederdienst te bewijzen. Hartelijk dank hiervoor !!! Tja, Nørre Snede betekent nog een kilometer (heen en weer) tot de vrouwendouches en eten in een tent met gevangenisbestek...

10.07.2009: Nørre Snede - Thorning, 48 km

De dag begon met de speech en vertaling, maar ook de trekking van het groot lot, de gratis inschrijving voor de Haervejsvandring 2010, en ’t is de moeite, want het inschrijvingsgeld is opgeslagen met bijna 50 EUR !!! Winnaar is een deelnemer uit Silkeborg die ik eerder tijdens de week en ook erna niet gezien heb, wellicht een van die mensen die ’t eerst wilden aankomen.

We vertrokken dan voor nog wat natuur maar ook een drink nabij de twee meren naast elkaar, Bjarne, Jytte, Steen (alom bekend als Filiberken), Jan en Rune vierden een totaal van 110 deelnames, en trakteerden op bier, wijn en frisdranken, alsmede snoep. Till lykket !! Nabij de volgende rustpost is een winkeltje waar je kan koffie drinken en zelf beslissen hoeveel je ervoor betaalt, Mark kocht er nog een zak snoep. Daarna doorkruisten wij Vrads Sande en Snabegårds Plantage, nog zo’n lieflijk oord. Ik kreeg steeds meer de indruk dat de natuur mooier werd naarmate we Viborg bereikten. In Funder stond nu een groot bord aan de forellenkwekerij, ze hebben hier blijkbaar brood gezien in de wandelaar. In plaats van 30 EUR voor een forel met een drank, kost het nu 60 EUR voor hetzelfde maar dan forel à volonté, wat garneersel (tomaat en uienschijven) en brood. Blijkbaar is er nu geen sprake meer van “tot zolang de zelfgekozen voorraad strekt”, de ene na de andere kwam eten, en wie gedaan had, stond zijn zitplaats af, maar toch moesten er op zeker ogenblik enkele wandelaars op het terras wachten. In de volgende gemeente, Kragelund, gingen we ene drinken in de jonge brouwerij, maar daar was alleen bier, dus moest Mark in de naburige supermarkt om een frisdrank. Tussen de laatste rast (alweer bij een fraaie en goed onderhouden boerderij) en de aankomst moesten we ons repertorium liedjes aanspreken, want het was weer een lange 9km tot Thorning. Daar kwam ons een dame tegemoet met de ijsjes, zij was ook zo vriendelijk om een foto van ons te nemen. Het ijsje was nog niet op toen we in de school aankwamen. Mark ging een slaapplaats zoeken, terwijl Mieke en ik zoveel mogelijk bagage van onze vrienden en onszelf bijeenraapten. Terwijl Mark aan de klink van een afgesloten deur morrelde, kwam Hilde voorbij, en zij vroeg aan Niels, een der medewerkers, of dat lokaal kon opengesteld worden. Niels deed de deur van het slot en wij hadden een kamer (computerklas) voor ons alleen. Dank je wel, Hilde en Niels !! We installeerden ons, en telden uit dat wij nu geen extra gasten konden onthalen, er was plaats voor 8. We gingen dan zitten wachten onze vrienden, vooral Charles, Timmy en Paul, Charles zag namelijk erg af van zijn beblaarde voeten. De arme man kwam met zijn zoon en kameraad na 31 uur aan maar de medewerkers aan de startkaarten en afstempeling werden tijdig op de hoogte gebracht. Zo wisten wij dat Charles, Timmy en Paul hun startkaart nog zouden krijgen, bij Fodslaw zijn ze wel zo slim om niemand uit te sluiten die zoveel moeite doet om de hele 300 km op blaren te lopen (en ook zijn steunend gezelschap niet). Voor een douche was eigenlijk geen tijd meer, we gingen meteen eten, en bleven dan voor het blarenbal (Linda, Charles, Timmy en Paul niet). Na de “goodbye-and-thank-you”-ceremonie voor de medewerkers gingen Mieke en Mark ook slapen. Hoe het komt, weet ik niet, maar voor de rest van ons duurde het dit jaar ook niet lang, hoewel Luc trakteerde op zijn 10^de deelname, en nog wat liedjes en wederzijdse “liefdesverklaringen” van de Belgen (versterkt met enkele Denen en vijf Fransen) en de Denen.

11.07.2009: Thorning - Viborg, 24,1 km

Om half zes reeds liep Timmy’s gsm-wekker af, we maakten ons klaar, gingen ontbijten en vertrokken om zeven uur naar Viborg. Intussen had ik mijn klasgenoten een prettige feestdag gewenst en mijn Leeuwenvlagje aan mijn pet vastgemaakt.

In Stendhal Plantage, langs een bospad, nodigden Ingerlise, Hanne, Henrik en Karl Erik ons allen uit voor een drink op hun jubilee, een totaal van 95 deelnames, till lykket og tak for drikke. Even later hadden we in Sjørun onze enige rustpost met zeer warme soep. Nadien genoten we alweer van de natuur en op het terras van het café-restaurant rechtover een meer genoten wij van een kannetje koffie, waar we even geneigd waren van onze regenkledij aan te trekken of (voor mij) het regenscherm te openen, maar het bleef bij gedruppel. Onderweg kregen wij een onverwachte en onaangekondigde drink van Anette, die haar 25^ste deelname vierde, till lykket ! Na deze stop gingen we verder naar Viborg, bijna aan het fietspad aan welks einde het F1-bord van de stad staat, kochten we eerst een ijsje. Deze keer waren Mieke, Mark en ik alleen aan dat bord en namen om beurt een foto. We staken dan de straat opnieuw over en richtten ons naar een brug over de straat naar de Sødreschool, waar we weldra aankwamen en mekaar feliciteerden.

Op de koer van de school feliciteerden wij meer wandelaars en ook Leif voor zijn 35^ste keer leiderschap van deze wandelweek. Kristof had intussen plaatsen voorzien in de bus naar Viborg, wij laadden onze bagage in en toonden ons busticket aan de chauffeur, want er waren twee kleuren, wit (zoals die van de meesten onder ons) en rood (zoals voor Dany).

Dan namen we onze plaats in achter Willy met de Belgische vlag. Zo volgden wij de fanfare naar de kathedraal van Viborg, waar Leif en de hoofdredacteur van een lokale krant elk hun speech gaven (beide vertaald door Else Marie), waarna eindelijk de eretekens en jubilariskettingen werden uitgereikt. Daarna vormden de medewerkers een haag waar de eerstelingen (zoals Adrien en Eric) door moesten om hun eerste ketting te krijgen. De anderen mochten dan hun ketting halen bij enkele medewerkers, Leif was dus nog niet van gedacht veranderd, hoewel Paul hem al liet verstaan (via Mette of Lis, want Leif beheerst alleen het Deens) dat die kettingen niet meer getoond zouden worden, doch in de sporttas zou opgeborgen worden voor een volgende keer. We dronken dan wat (ik koos een frisdrank) en gingen dan plaats nemen in de bus naar Sleeswijk. Hoewel Dany dus in de andere bus zat, moesten wij niet lang wachten, we waren nog aan ’t uitladen toen die ook aankwam. Ondanks enkele stremmingen aan de talrijke wegenwerken op de A1 en enkele nodige stops kwamen wij voorspoedig terug, ik kon om 03:30 uur uistappen.

Het was weer een geslaagde Haervejsvandring, al blijf ik het jammer vinden dat wij aan het einde met plastieken bestek op kartonnen borden moesten eten. Voor volgend jaar wordt het voor mij moeilijk, niet omdat het inschrijvingsgeld met bijna 50 EUR opslaat, maar wel omdat het, in mijn ogen, een week later start (nog steeds de 28^ste week van ’t jaar), nu start men met wandelen op de tweede zondag van juli, en dat valt moeilijk te combineren met de mogelijke vakantieplannen van mijn twee collega’s. Bovendien wordt volgend jaar ook de internationale mars van Vichte naar Dhron georganiseerd, dus resten maar maximaal 4,5 dagen voor de was en 5 dagen voor het recupereren. Verder was het weer iets beter dan vorig jaar: op zondag viel geen druppel regen, op zaterdag een paar druppeltjes en de andere dagen dus minder dan vorig jaar, verder was het ook warmer, zeker toen de zon scheen. Maar er waren ook wat minder jubilees te vieren, twee voorziene (in totaal 10 wandelaars) en twee onaangekondigde (Birte en Anette) plus die van Luc tijdens het blarenbal.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV2009

12-08-2009 om 20:32 geschreven door Helga

Omdat ik in de namiddag nog op ouderlijk bezoek ging, geen zin had om me te haasten en mijn wandelsandalen niet bij had (hoewel, dewelke ik toen droeg zijn eigenlijk ook sportsandalen, zie foto 4), koos ik voor de 12 km. Tot mijn aangename verbazing zag ik nog twee Sportvrienden aankomen en voor dezelfde afstand kiezen. Koenraad en Bart hielden mij gezelschap tijdens deze wandeling die via veld- en openbare wegen, langs het gehucht Berg en een kapel voor de H. Aldegonda naar Woubrechtegem leiden. Die heilige was geboren ergens in Henegouwen in 630 en overleden in Maubeuge (niet ver over de Franse grens) in 684, ze is beschermheilige voor (of tegen…) kanker, kinderziekten, koorts, tetanus, zweren, hoofd- en keelpijn.

We besloten om in Woubrechtegem enkel een controlestempel te halen en voort te stappen naar Heldergem. Intussen passeerden we langs het Hof te Holbeek, Oom (wiens nonkel? ) en over de Steenbeek, waarvoor een vaste wandelroute werd uitgestippeld. Tegen dat we in het parochiehuis van Heldergem waren (tevens de bagagepost voor de 50-km-wandelaars), had de zon de atmosfeer al lekker opgewarmd en we besloten daar wel onze beginnende dorst te lessen. Van daar was het niet ver meer, via Oud Dorp en net langs de Dries, naar de Zaal Torengalm.

Mijn fotoalbum is hier: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Aaigem09

26-07-2009 om 21:40 geschreven door Helga

Hoezo komt een Aalsterse nu te supporteren voor, begot, een Duitse ploeg? Wel, in de jaren 1980 was het hoegenaamd géén probleem om te vernemen hoe de Duitse ploegen hadden gepresteerd, reeds een kwartier na het affluiten via “Die Sportschau” op ARD. Vader en broer (de oudste was toen al gehuwd en verhuisd) hadden die gewoonte al rap opgenomen, en omdat er ofwel TV was, ofwel radio, hoorde ik nogal veel over dezelfde doelschutters spreken, en een naam die me opviel, vooral toen ik zag wie zich daardoor aangesproken diende te voelen, was die van Horst Hrubesch, die dus bij HSV speelde, en wel van augustus 1977 tot juni 1983, net te laat dus om mee te doen in het verslaan van Sporting Anderlecht voor de Beker der Bekerhouders (2-0, doelpunten van Volkert en Magath), maar wel op tijd om de ploeg het eerste kampioenschap sedert de invoering van de Bundesliga te schenken. Ik heb ingepikt tijdens het seizoen 1982-1983 en sindsdien de ploeg niet meer losgelaten. Overigens is Hrubesch in België ook gekend, eerst omdat hij in 1980 het Europees Kampioenschap (voor landenploegen) uit Pfaff zijn pollen hield door tweemaal te scoren, en in 1983 toen hij voor Standard Luik tekende. Maar dat was al bij al niet zo’n goeie keus gebleken, al kon hij niet weten dat Standard zou leeglopen door een omkopingsschandaal. Ik heb hem trouwens aangevuurd tijdens de finale van de Belgische Beker (toen heette dat nog zo), maar dat verloor Standard van AA Gent. Hrubesch is dan teruggegaan naar Duitsland, waar hij speelde bij Borussia Dortmund, alwaar hij het na een seizoen voor bekeken hield. Toen begon zijn trainerscarrière en wel bij Rot-Weiss Essen. Nu is hij trainer bij het nationale belofte-elftal. Even was hij zelfs assistent van de trainer van de Mannschaft.

Maar Hamburger SV dankt veel aan Hrubesch, en omgekeerd. Zo waren er twee opeenvolgende kampioenschappen en, als klap op de vuurpijl, het winnen van de Europese Beker voor Landskampioenen, de voorloper van de Champions’ League. Pittig detail: het jaar 2000 viel HSV in dezelfde CL-groep als de andere finalist van 1983, Juventus Turijn. En ook nu weer bleek HSV een nummertje sterker want toen won het met 1-0 (doelpunt van Magath, die ook al enige sterren en strepen verdiende en verdient in het voetbal), en nu speelde het thuis gelijk (4-4) en won het ginds met 1-3. Juve is nu niet minder goed dan toen, of heeft niet minder vedetten dan toen, maar die hebben nu wel meer allures. Ik doel hierbij in het bijzonder op de Fransman Zidane die tijdens de eerste ronde (die Juve overigens helemaal niet overleefde) tweemaal rood kreeg wegens brutaliteiten. Wat hij tegen Panathinaikos uitspookte, weet ik niet, maar Kientz (verdediger) gaf hij wel een kopstoot zodat die wegens een bloedneus moest verzorgd worden (evenwel doorspeelde). Doch dit terzijde. Om het hoofdstuk Hrubesch af te sluiten, als je berekent hoeveel doelpunten in hoeveel wedstrijden hij maakte, heeft hij, aangetekend vanaf 1963, het beste gemiddelde (0,60), zelfs nog beter dan de legendarische Uwe Seeler (0,57), die overigens van ’95 tot ’98 nog voorzitter van de club was.

Die glorieuze periode was ook te danken aan wijlen Ernst Happel, ook al een bekende in België, Nederland en natuurlijk Oostenrijk, want hij was een Wiener. Hij werd echter ziek en keerde in 1987 naar zijn thuisland, trainde er FC Tyrol (van Innsbruck) tot 1991, en overleed een jaar later. Overigens werd hij in dat seizoen opgevolgd door… Hrubesch. Als eerbetoon aan een van de wereldtrainers werd het stadion van Wenen naar Happel genoemd.

23-07-2009 om 21:42 geschreven door Helga

03 05 2009 : SC Wielsbeke - Eendracht Aalst : 3-2

Na vier minuten bracht Rosseel de thuisploeg op voorsprong. Twintig minuten later kon Marijn Steurs de bordjes terug in evenwicht brengen maar net voor rust schoot Lauwers SC Wielsbeke terug op voorsprong. Na de rust zorgde Jelle Delie voor de 2-2 maar een kwartier voor tijd schoot SC Wielsbeke via Deschepper de 3-2 eindstand op het bord. Zo eindigt VC EA 2002 na een teleurstellend seizoen op de elfde plaats, Standaard Wetteren promoveert naar tweede klasse. Het is van het seizoen-Lozano geleden (heel lang, dus) dat ik geen enkele match bijgewoond heb. Sorry mannen, maar jullie seizoen was ook niet zoveel aanschouwelijks, hé? Misschien kom ik op 30 juni tegen Anderlecht kijken (en Boussoufa vragen of hij zijn identiteitspapieren wel binnen handbereik heeft ), en toch zeker de tentoonstelling (tussen 26 juni en 2 juli) bezoeken.

26 04 2009 : Eendracht Aalst - RRC Peruwelz : 2-2

De Eendracht kwam al na een halfuur op achterstand toen Bula de 0-1 op de bordjes zette. Net na rust werd deze achterstand via Depoitre (die volgend seizoen bij Eendracht zal spelen) verdubbeld. Aalst gaf zich echter niet zomaar gewonnen en tien minuten later scoorde Lionel Lord de 1-2. Een kwartier voor tijd zette Niels Spotbeen zelfs de bordjes weer in evenwicht.

24 04 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Kevin Franck en Lieven De Veirman zullen volgend seizoen niet meer uitkomen voor Eendracht Aalst. Middenvelder Kevin Franck ruilt Eendracht voor reeksgenoot KSV Oudenaarde. Lieven De Veirman gaat dan weer zijn geluk beproeven bij Hoek in Nederland. Daarentegen komt Kevin Van Den Noortgate naar Aalst. De ex doelman van Club Brugge (jeugd), RSC Anderlecht (jeugd) en FCN Sint-Niklaas tekende voor één seizoen met optie. Vorig seizoen stond Kevin onder de lat bij vierdeklasser KSV Temse, leider in vierde klasse B.
Het volgende is niet echt nieuws over Eendracht noch van belang voor haar dit seizoen, maar La Louvière, in 2003 nog winnaar van de Beker van België voetbal, verdwijnt na dit seizoen wegens onoverkomelijke financiële problemen, meldt het bestuur van de huidige derdeklasser vrijdag in de kranten van de groep Sud Presse en La Dernière Heure/Les Sports. De KBVB zal zich mogen buigen over de vraag die zich stelt in verband met degraderen en promoveren. La Louvière staat nu voorlaatste en van barragewedstrijden zou wellicht toch al geen sprake zijn maar als derde klasse (A en B) een even aantal ploegen moet tellen, zal er uit vierde klasse wellicht een club meer kans tot promotie. Eendracht moet dit seizoen (nog twee wedstrijden) niet meer tegen La Louvière spelen.

19 04 2009 : Boussu Dour Borinage - Eendracht Aalst : 3-0

't Komt er niet meer op aan, zeker... De thuisploeg toonde zich een maatje te sterk en kwam al na een halfuur op voorsprong toen Ken Van Damme de bal ongelukkig in eigen doel zag belanden. Na de rust werd het onmiddellijk 2-0 via Sylvestri. Twintig minuten voor tijd legde de ingevallen Saffer de 3-0 eindcijfers vast. Degraderen kan Aalst gelukkig niet meer, met nog twee wedstrijden te spelen.

14 04 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van de club staat te lezen dat Ewen Verheyden volgend jaar terugkeert vanuit VW Hamme, daarentegen verlaat Tidiany Coulibaly Aalst en gaat naar VW Hamme.

11 04 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van de club staat te lezen dat volgende spelers de club zullen verlaten (bij sommigen voeg ik eraan toe: "helaas"): Stefan Van Dender, Denis Dessaer, Cedric Boto, Roel Vandenbrande, Wouter Degroote en Benjamin Kabongo. Plezanter nieuws is dat de club een hele week (van 26 juni tot 2 juli) tentoonstelling houdt (in het stadion, vermoed ik) van 90 jaar Eendracht Aalst. Ik had er al eens over gelezen in Het Nieuwsblad, een van de initiatiefnemers deed toen een oproep om tentoonstellingsmateriaal. Openingsuren staan niet vermeld, hopelijk volgt dat nog of lees ik het elders, want ik zou wel eens willen kijken. Allerhande attributen die verband houden met "mijn" (ik wil niet hebberig lijken ) geliefde club zullen tentoongesteld worden, films, foto's, souvenirs,... van de periode 1919 tot nu. In het kader van dit jubileum speelt Aalst op 30 juni (een dinsdag...) om 19u30 een vriendschappelijke wedstrijd met RSC Anderlecht. Van die gelegenheid zal gebruik gemaakt worden om de spelerskern voor het seizoen 2009/2010 voor te stellen. Overigens staat er dit weekend geen wedstrijd op het programma.

06 04 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van de club staat te lezen dat er contracten ondertekend zijn. Volgende A-kern spelers hebben hun contract verlengd of liggen ook volgend seizoen nog onder contract bij Eendracht Aalst: Niels De Schutter, Michael Seminck, Jens Podevijn, Lionel Lord, Predrag Filipovic, Thomas Spotbeen (2j), Ken Van Damme (2j), Niels Spotbeen (2j), Jelle Delie. Volgende spelers verdedigen vanaf volgend seizoen de kleuren van Eendracht Aalst: Brecht Moreels (KSV Sottegem) 22 jaar - centrale verdediger, Wouter Moreels (KSV Sottegem) 24 jaar - middenvelder, Laurent Depoitre (RRC Peruwelz) 21 jaar - aanvaller en Glenn Coppens (KSV Sottegem) 24 jaar - middenvelder (2j). Drie van hen zijn ongetwijfeld geen onbekenden van de trainer.

05 04 2009 : RC Gent Zeehaven - Eendracht Aalst : 1-2

De rust lijkt terug gekeerd aan de Bredestraat zodat de spelers zich met meer gemak op de wedstrijden kunnen concentreren. Op de website lees ik dat de thuisploeg (het klassement sluitend) wel even na het halfuur op voorsprong via Jacobs kwam. Kevin Franck kon echter nog voor rust gelijkmaken. In de tweede helft scoorde Kevin Franck zijn tweede van de avond waardoor VC EA 2002 na enkele mindere prestaties terug kan aanpikken met een overwinning. Dit brengt Aalst net weer in de eerste helft van het klassement.

31 03 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van de club staat de nieuwe samenstelling van de raad van bestuur: voorzitter blijft dan toch Dirk de Bruecker, ondervoorzitter is Frank de Roose, penningmeester Vincent Montfort, secretaris Luc van Hauwermeiren en sportief verantwoordelijke Marcel van den Steen. Behalve deze mensen zetelen in de vzw ook nog Patrick d’Haeseleer, Frans Krauch, Steven de Cock, Geert de Ridder en Michel Markey. Verder wordt het PROJECT 90 met onmiddellijke ingang in voege gebracht en uitgevoerd, als ik me niet vergis heeft dit te maken met de jeugdwerking. En dan belooft het webteam tegen eind volgende maand een overzicht van de aan de gang zijnde gesprekken met de huidige kern van Eendracht Aalst alsook met nieuwe transfers voor het seizoen 2009/2010.

29 03 2009 : Eendracht Aalst - FCN Sint-Niklaas: 1-1

Dat is toch al beter dan de twee vorige wedstrijden. Meer weet ik ook niet, want de Sportwereld (deel van Het Nieuwsblad) meldt niets dan het gelijkspel... 's Anderendaags daarentegen staat in de papieren krant wel dat Boto, op aangeven van Franck, de gelijkmaker scoorde en dat de trainer nu wel tevreden was met de inzet, zelfs tijdens de voorafgaande trainingssessies.

20 03 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Er zijn nogal gedaanteverwisselingen aan de gang bij de Eendracht: Kris Van Der Haegen volgt Marc Dillen op als hoofdtrainer van Eendracht Aalst. De 44-jarige Zottegemnaar was de voorbije vijf seizoenen aan de slag bij reeksgenoot KSV Sottegem (die onlangs thuis van EA verloor ) tot hij één maand geleden zelf opstapte. Met Zottegem dwong hij in 2007 de promotie van vierde naar derde nationale af. Voordien was hij ook reeds hoofdtrainer bij KSC Oosterzele. Hij krijgt ook assistentie: Gerland De Latte en Rene De Cubber (assistent-trainers), Walter De Mulder (trainer doelmannen), als nieuwe coach van de beloften werd Erik Van Langenhove aangesteld. Maar volgens TV Oost is ook het bestuur serieus veranderd, zo is Geert De Ridder geen clubmanager meer (ik meen me te herinneren dat hij begon als webmaster), maar de nieuwe samenstelling staat nog niet op de website van de club. Er zou ook een nieuwe sponsor zijn: Marcel Van Den (of den?) Steen, ik weet niet welk bedrijf hij leidt. Op de regionale zender heb ik ook gehoord dat het bestuur de supporters (twee per supportersclub) regelmatig zal uitnodigen voor een vergadering, de eerste is volgende week al. Da's fijn dat het bestuur de vragen van supporters op die open en communicatieve manier wil beantwoorden.

15 03 2009 : La Louvière - Eendracht Aalst: 3-1

De Wolven schoten razendsnel uit de starblokken en dwongen meteen een resem kansen af waaruit ze ook één doelpunt scoorden. Masson zag zijn schot afwijken en in doel belanden. Eendracht van zijn kant kon zijn kansen niet afwerken. De beste was voor Jelle Delie maar zijn kopbal spatte op de lat uit elkaar. Na rust werd het al snel 2-0 toen Palisse een voorzet van Pinelli in doel schoot. Eendracht kwam terug in de wedstrijd toen Kevin Franck een strafschop feilloos omzette maar zeven minuten voor tijd besliste de thuisploeg de wedstrijd in zijn voordeel. Prijic nam een afvallende bal in één tijd op de slof en zag zijn schot in de kruising belandden. Trainer Dillen nam dan maar de beslissing zijn ontslag aan te bieden, deze werd meteen aanvaard.

08 03 2009 : Eendracht Aalst - Diegem Sport: 1-2

Terwijl ik mij voortsleepte in Lommel en omgeving, verloor Aalst dus van deze toch iets hoger geklasseerde ploeg. Jelle Delie opende nochtans reeds na drie minuten de score. Vijfentwintig minuten later stonden de bordjes echter opnieuw in evenwicht via een goal van Duchatelet. Na 37 minuten spelen kon diezelfde Duchatelet met een prachtig doelpunt de bezoekers op voorsprong brengen. De tweede helft was een maat voor niets.

04 03 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Via TV Oost verneem ik dat de plooien gladgestreken zijn, en de ontslagnemende voorzitter blijft toch, omdat hij zijn slag thuig haalde. De meningsverschillen die gerezen waren over de nieuwe voorgelegde structuur werden bijgelegd door te voorzien in overgangsmaatregelen tot het einde van het seizoen. De Raad van Bestuur blijft behouden. De nieuwe structuur (project 90 - dat cijfer slaat allicht op het jubileum: Eendracht Aalst viert dit jaar haar 90ste verjaardag) treedt in werking vanaf het nieuwe seizoen. Dit compromis werd bereikt vanuit de bekommernis om de rust te doen weerkeren op de club. De Algemene Vergadering vindt het nu immers uiterst belangrijk dat het 1° elftal zich volledig kan concentreren op het behalen van de derde periodetitel.

01 03 2009 : Eendracht Aalst - Racing Waregem : 3-2

Terwijl ik op de terugweg was van de Champagnestreek (Reims, Epernay), won Eendracht dus voor de tweede keer op rij, al kwamen de gasten op voorsprong. Marijn Steurs kon echter na een uur spelen de stand terug in evenwicht brengen. Tien minuten later kwamen de bezoekers opnieuw op voorsprong via Van Brabander. Maar na 82 minuten was het Wouter Degroote die de stand met een kopbal op 2-2 bracht. Eendracht ging op zijn elan verder en in de laatste minuut was het opnieuw Steurs die de bevrijdende treffer binnenschoot en zo de kansen gaaf houdt in de strijd om de derde periode.

21 02 2009 : KSV Sottegem - Eendracht Aalst : 0-1

Ik zie deze leuke uitslag op Teletekst om 20.33 uur, op de website van de club staat nog geen verslag, wellicht is het webteam nog blij en opgelucht aan 't feesten, de dag voor carnaval. De Carnavalsstoet en de Nationale Wandeldag achter de rug, vind ik op de clubsite de volgende uitleg: in een gesloten wedstrijd toonde Eendracht zich over de hele wedstrijd net de betere van de thuisploeg. In de tweede helft kon Michael Seminck met zijn tweede doelpunt in evenveel wedstrijden de score openen op voorzet van Filipovic. Eendracht kwam vervolgens niet meer in de problemen en won zuinig met het kleinste verschil (tuttuut, winnen is winnen).

18 02 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Amai, die heeft het ook niet lang uitgehouden op de voorzittersstoel: Dirk De Bruecker deelde de Raad van Bestuur mee zich met onmiddellijke ingang terug te trekken uit het bestuur en het dagelijks beheer van VC EA 2002. De firma De Dijcker NV laat evenwel weten aan te blijven als hoofdsponsor van VC EA 2002. Michel Markey, huidig ondervoorzitter van de Raad van Bestuur, zal in afwachting van de komende algemene vergadering het voorzitterschap waarnemen.

15 02 2009 : Eendracht Aalst - Union Saint-Gilles : 1-1

Volgens wat ik op de website van de Eendracht lees, kwam deze na 25 minuten op achterstand via Jules César Oulai. In de tweede helft kon de VC EA 2002 de stand gelijk brengen via een kopbal-doelpunt van Michael Seminck. Vijf minuten voor tijd kreeg Kevin Franck nog rood toen hij een doorgebroken Union-speler vloerde.

09 02 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Keeper De Veirman diende zondag jl. het terrein vervroegd te verlaten (werd vervangen door Van Steenbergen) na een botsing met Oudenaarde-spits Versyp. De Veirman bracht de nacht van zondag op maandag door in het ziekenhuis waar een bloeding ter hoogte van de nieren werd vastgesteld. Er wordt rekening gehouden met een onbeschikbaarheid van 3 tot 4 weken.

08 02 2009 : KSV Oudenaarde - Eendracht Aalst : 3-3

De uitslag kende ik al van TV Oost en op de website van de club lees ik dat na 34 minuten VC EA 2002 verdiend op voorsprong kwam via Jelle Delie. Lang kon Eendracht er niet van genieten want één minuut later maakte Versyp er 1-1 van. In de tweede helft kwam KSV Oudenaarde zelfs op voorsprong via De Jonckheere. Een kwartier voor tijd leek VC EA 2002 af te stevenen op een nederlaag toen Lukas Pareyn er 3-1 van maakte. VC EA 2002 vocht echter terug en amper een minuut later stond de 3-2 op het bord, opnieuw via Delie. Toen Kevin Franck een tiental minuten voor tijd de 3-3 binnenschoot kreeg VC EA 2002 uiteindelijk toch nog waarop het recht had. Diezelfde Kevin Franck miste vijf minuten voor tijd wel nog de kans op de 3-4 maar zag zijn strafschop uiteenspatten op de paal. Aalst staat nog net in de linkerkolom geklasseerd en volgende week zondag ontvangt het Union Saint-Gilles dat iets lager geklasseerd staat, winnen is dus de boodschap, willen de spelers ook een beetje een leuke carnaval beleven.

04 02 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Eendracht Aalst heeft de contracten met Nourdine Boussoufa en Lorenzo Wouter in onderling overleg, ontbonden. En de 19-jarige linksvoetige verdediger Yannis Meysmans speelt vanaf heden voor vierdeklasser KSK Londerzeel.

01 02 2009 : Eendracht Aalst - Zaventem Woluwe : 1-1

Volgens wat ik op de clubsite lees, zou de Eendracht op een zeer moeilijk bespeelbaar veld na een kleine twintig minuten door Janssens die een perfect uitgevoerde tegenaanval afrondde met een laag schot in de rechterhoek op achterstand gebracht worden. Amper vijf minuten later stonden de bordjes weer in evenwicht. Een corner van Marijn Steurs werd door Michael Seminck op doelman Vujadinovic gekopt. Jelle Delie was er als de kippen bij om de gelijkmaker binnen te duwen. Aalst staat veilig op de 8ste plaats in de rangschikking met 25 punten, 13 minder dan de leider, Standaard Wetteren.

25 01 2009 :WS Woluwe - Eendracht Aalst: 1-1

Volgens wat ik op de clubsite lees, zou de Eendracht de zege in de slotminuten verspeeld hebben tegen de sjieke Brusselaars. Pas in de tweede helft werd gescoord: Lord zette een één-twee op met Boto en schoot tussen de benen van doelman Kempeneer binnen. De thuisploeg Royal White Star Woluwe Football Club - die zich tot dan toe beperkte tot verdedigen- schoot wakker en ging op zoek naar de gelijkmaker. Eendracht had het - mede door de vele overtredingen die tegen onze jongens gefloten werden - moeilijk en moest vijf minuten voor tijd de gelijkmaker toestaan via Yagan. In de slotfase slikte Niels De Schutter nog een tweede gele kaart waardoor hij de wedstrijd van komende zondag tegen Woluwe-Zaventem aan zich ziet voorbij gaan. Waarom noem ik Royal White Star Woluwe Football Club "sjieke Brusselaars"? Hun Fallon-stadion ligt op het domein van Sint-Lambrechts-Woluwe, waarvan de burgemeester in Vlaanderen allesbehalve populair is. Het zal wellicht ook daaraan liggen dat hun website enkel en alleen in 't Frans is opgesteld, hoewel Sint-Lambrechts-Woluwe-Saint-Lambert per definitie een tweetalige gemeente is...

18 01 2009 : Eendracht Aalst - Standaard Wetteren : 2-1

Dat is nu eens leuk om lezen op de clubsite! Want Eendracht Aalst beëindigde vanmiddag de reeks van dertien wedstrijden zonder nederlaag van leider Standaard Wetteren. Eendracht won na een sterke partij met 2-1. Na zeven minuten werkte Lord een prima voorzet van Degroote knap af. Op het halfuur kwam Wetteren langszij. Claessens zette een licht toegekende strafschop om. In de tweede helft ging Eendracht voluit voor de winst en even na het uur leverde dat de verdiende winnende treffer op. Na een trekfout op Dessaer ging de bal op de stip en Lord scoorde zijn tweede van de namiddag. Nadien verzuimde Eendracht op tegenaanval nog om de score hoger te laten oplopen. Wetteren beëindigde de partij met negen spelers na twee rode kaarten in de slotfase. Deze zege waar zo lang op gewacht werd, bracht Aalst op de 9de plaats, dus net in de linker kolom. In die linker kolom blijven is de boodschap !

10 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Wie er wel komt, is een nieuwe keeper, Steven Van Steenberghe (geen familie van Jan uit Wetteren, zeker? ik meen dat die zijn familienaam iets anders geschreven wordt) vervangt met onmiddellijke ingang Kurt Lambrecht in de Aalsterse selectie. Lambrecht gaf de voorbije week aan een rustperiode te willen inlassen om volgend seizoen elders een uitdaging als eerste doelman aan te gaan. De club (en de supporters) wenst (wensen) Kurt Lambrecht te bedanken voor zijn inzet en wenst (wensen) hem dan ook alle succes toe in zijn verdere carrière.
De 30-jarige Steven Van Steenberghe is een Aalsters jeugdproduct. Hij is dan ook geen onbekende in het Aalsterse huishouden en fungeerde destijds als doublure voor Vladan Kujovic. Hij speelde eerder ook nog voor KSV Oudenaarde en SK Denderhoutem.

08 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Wittesaele komt dan toch niet naar Eendracht, dat staat zowel in de krant als op de website van de club. VC EA 2002 had een akkoord met de 19-jarige aanvaller evenals met FCV Dender EH doch om redenen buiten de wil van beide clubs en de speler om (het ligt aan AA Gent, zo staat in de gazet), bleek een transfer uiteindelijk niet haalbaar. En van een nieuwe datum voor de match op URS Centre is ook nog geen sprake.

07 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

De KBVB besliste vanmiddag alle wedstrijden in nationale reeksen (behalve een vooruitgeschoven bekerwedstrijd tussen twee eersteklassers, Club Brugge-Roeselare) af te gelasten dit weekend wegens het aanhoudende winterweer. De wedstrijd tussen URS Centre en Eendracht Aalst van komende zaterdag gaat dus niet door. De clubwebmaster zal ten gepasten tijd de nieuwe datum wel uploaden.

06 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Eendracht Aalst koopt verder FCV Dender EH uit, zo te zien. Vandaag wordt normaliter de overgang afgerond van spits Dieter Wittesaele (19) naar derdeklasser Aalst. Wittesaele volgt Degroote en Filipovic.

04 01 2009 : Eendracht Aalst - FCV Dender EH : 4-2

Vandaag werd deze oefenmatch gespeeld en gewonnen door de thuisploeg. Na 54 minuten scoorde nieuwkomer Degroote tegen zijn ex-ploeg na een prachtige dieptepas van Van Damme. Na 63 minuten werd de score verdubbeld toen Podevijn (pas terug van operatie en revalidatie) neerging in de 16-meter-zone, Lord zette de strafschop feilloos om. Een kwartier later kwam FCV Dender EH via Aganovic terug in de wedstrijd. Maar Spotbeen kopte via een corner van Coulibaly de 3-1 op het bord en amper vier minuten later was de match beslist toen weer Podevijn er 4-1 van maakte. Sylla zette enkele minuten voor tijd de 4-2 eindstand op het bord. Niet alleen Degroote speelde meteen tegen zijn ex-ploeg, ook Filipovic, die liever bij Aalst speelt dan bij Dender assistent-trainer te worden (dit is het laatste seizoen van Boskamp, hij gaat dan met pensioen en Asselman wordt hoofdtrainer).

03 01 2009 : Eendracht Aalst : nieuws

Vandaag lees ik op de clubsite dat Tim Aelbrecht (naar SK Berlare) en Dimitri Iakovlevski niet meer blijven (ontbond in onderling overleg met de club zijn contract). Anderzijds worden mogelijk vandaag de onderhandelingen afgerond met middenvelder Wouter Degroote van eersteklasser FCV Dender EH. Degroote was reeds van de partij op de vrijdagtraining. In Het Nieuwsblad las ik dat ook Filipovic (Montenegrijn) van FCV Dender EH zou overkomen. Predrag Filipovic speelde eerder al voor de Eendracht, van 1999 tot 2001, nadien speelde hij nog steeds voor Vlaamse en een Nederlandse club (Roda JC), dus zijn kennis van mijn moedertaal zal hij ongetwijfeld wel hebben.

27 12 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Vandaag lees ik op de clubsite dat Arnold Nguekam VC EA 2002 verlaat voor de Nederlandse hoofdklasser HSV Hoek. De Kameroener had een zeer groot aandeel in de promotie naar derde klasse en de club wenst hem - naast veel succes met zijn nieuwe uitdaging - dan ook van harte te bedanken voor de diensten die hij voor de club bewezen heeft. HSV Hoek is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Hoek, een dorp in de Zeeuwse gemeente Terneuzen. De afkorting HSV heeft niets te zien met mijn favoriete ploeg uit de Duitse Bundesliga, maar staat voor Hoekse Sportvereniging. Daar spelen af en toe eens wat Belgen, zoals Gideon Imagbudu (ooit nog bij Eendracht Aalst !) en voorheen David Destorme, nu bij de buren van FCV Dender EH.

26 12 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

't Lijkt wel uitverkoop bij Eendracht Aalst, de volgende personen mogen naar een andere werkgever uitkijken: Alain Van Mieghem evenals de aanvallers Lorenzo Wouter, Nourdine Boussoufa, Dimitri Iakovlevski (dit jaar pas getransfereerd !) en Benjamin Kabongo, Arnold Nguekam onderhandelt met een niet-nader genoemde buitenlandse club. Daarentegen bereikten Ken Van Damme en Niels Spotbeen een overeenkomst met VC EA 2002 en maken hierdoor op definitieve basis deel uit van de A-kern.

21 12 2008 : Eendracht Aalst - Boussu Dour Borinage : 1-2

Terwijl ik mijn nestel aan 't afdraaien was voor de Worteltocht van WSV De Sportvrienden vzw, verzuimde Eendracht Aalst dus de drie punten thuis te houden. Volgens wat ik lees op de website van de club begon Aalst goed aan de wedstrijd waarin het na 11 minuten reeds op voorsprong kwam via Marijn Steurs. Nadien kreeg VC EA 2002 nog enkele goeie kansen om de voorspong verder uit te bouwen maar faalde in de afwerking. In de tweede helft kwam Boussu Dour Borinage al vlug op gelijke hoogte via Delplace. Vijf minuten voor tijd viel de wedstrijd in zijn definitieve plooi toen Amghar de 1-2 eindstand op het bord schoot. 't Werd tijd dat Eendracht Aalst ook met kerstvakantie ging...

16 12 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Vorige maand moest de wedstrijd tegen Boussu Dour Borinage gestopt worden (bij een 1-0-stand dankzij Lord), en deze wedstrijd wordt zondag herspeeld. Normaal gezien worden de inkomsten van de verkochte tickets onder de clubs verdeeld, maar de Walen zijn zo vriendelijk om aan de EA-abonnées geen geld te vragen, zij kunnen gewoon komen zien op vertoon van hun abonnement of abonnementsboekje. Ik ben niet betrokken, maar ik vind het een mooie geste.

07 12 2008 : Eendracht Aalst - RRC Peruwelz: 2-2

Eigenlijk had dit een uitwedstrijd moeten geweest zijn, maar de bezoekers konden nergens terecht om de voorgeschreven veiligheid te garanderen, dus nodigde Eendracht Aalst uit. Dit verslag is te lezen op de website van de club (ik weet alleen niet hoe lang): Eendracht kwam na amper 1 minuut spelen op voorsprong via Niels Spotbeen die met een knappe volley in de rechterbenedenhoek raak trof. Op het kwartier kwam Peruwelz langzij toen Galucci een vrijschop met het hoofd in doel verlengde. Na de rust ging Eendracht op zoek naar de winnende treffer en twintig minuten voor tijd leek die er ook te komen. Cedric Boto scoorde op voorzet van Marijn Steurs de 2-1. Tien minuten voor tijd kom Peruwelz de bordjes weer in evenwicht brengen. De Poitre kon door de Aalsterse buitenspel glippen en liet Lieven De Veirman kansloos. Door dit gelijke spel blijft Eendracht op één speeldag van de winterstop op een negende plaats staan in de rangschikking.

30 11 2008 : FCN Sint-Niklaas - Eendracht Aalst: 3-2

Volgens de clubsite kwam VC EA 2002 op gelijke hoogte via Dimitri Iakovleski nadat De Oliveira aan zijn hattrick (alhoewel, hé, de drie goals moeten toch zonder tussentijds doelpunt vallen?) begon. Op het uur kon FCN Sint-Niklaas weer op voorsprong komen via counter die door De Oliviera werd afgerond. Twintig minuten voor tijd werd het 3-1, opnieuw via De Oliveira. Toen de Sint-Niklaase keeper Willockx vroegtijdig naar de kant moest na handspel, kon Kevin Franck nog scoren vanop vrijschop. In een prangende slotfase miste Eendracht de gelijkmaker nog op een haar. In het verslag wordt Iakovleski drie keer vermeld in verband met proberen scoren (het is hem dus een keer gelukt). Lord toonde zich ook aan Willockx, doch helaas zonder het succes van de Rus.

22 11 2008 : Eendracht Aalst - Boussu Dour Borinage : gestopt

Dit lees ik op de clubsite: De wedstrijd tussen VC Eendracht Aalst en Boussu Dour Borinage werd na 45 minuten stopgezet wegens te hevige sneeuwval. Eendracht leidde op dat moment met 1-0 cijfers via een doelpunt van Lord na een twintigtal minuten spelen. Toemetoch, dat het nu zo moest sneeuwen !! Op de site zal ter gelegenheid te lezen staan over de datum waarop deze wedstrijd herspeeld zal worden.

04 11 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Een verhaal dat bijna 12 jaar geleden begon, is wellicht vandaag afgesloten. Bijna twaalf jaar geleden velde Gilles De Bilde (toen bij RSC Anderlecht) tijdens de wedstrijd Anderlecht-Aalst zijn tegenstander Krist Porte met een vuistslag. Porte was na een neus- en oogkasbreuk acht maanden buiten strijd. Het Hof van Beroep besliste nu dat Krist Porte 10.000 euro aan het incident overhoudt. Hij is furieus. Misschien ook omdat hij ruim 5000 euro gerechtskosten - van de procedure in beroep - moet betalen (hem is dus een flinke 15.000 euro toegekend als schadevergoeding). Of misschien omdat De Bilde eigenlijk maar een lichte straf gekregen heeft: sportief drie maanden schorsing; correctioneel 75 uur gemeenschapsdienst, negen maanden gevangenis met uitstel voor drie jaar en 40.000 frank (net geen 1.000 euro) boete. Ik meen me te herinneren dat De Bilde destijds zei dat Porte hem hinderde, maar dat is het lot van een aanvaller en een blessure hield hij er, bij mijn weten, niet aan over.

02 11 2008 : Eendracht Aalst - RC Gent Zeehaven : 2-0

Alweer goed nieuws te lezen op de website van de club: ze wonnen met twee keer zoveel doelpunten als vorige week, deze keer van Dessaer en Lord. Volgens de reporter van de site kon de score hoger geweest zijn dankzij Van Mieghem, Boussoufa (die van Anderlecht zijn Franse neef), Aelbrecht en Seminck, maar de bezoekers kregen ook enkele kansen.

26 10 2008 : Eendracht Aalst - RAAL La Louvière : 1-0

Goed nieuws te lezen op de website van de club: EA heeft zijn vierde thuiszege op zak. Na een matige eerste helft waarin de kansen schaars waren was 0-0 de logische ruststand. Na de pauze drukte Eendracht de bezoeker met de rug tegen eigen doel maar zowel Lord, Kabongo als de sterk spelende Nourdine Boussoufa (neef van die Mbark van Anderlecht) konden het openingsdoelpunt niet aantekenen. De wedstrijd leek af te stevenen op een doelpuntenloos gelijkspel tot Roel Van Den Brande - die volgende week bij Diegem Sport een gele schorsingsdag uitzit - in blessuretijd een vrije trap van Franck met het hoofd in doel verlengde. Iakovlevski deed niet mee, hij had zich onlangs op training bezeerd.

19 10 2008 : Eendracht Aalst - KSV Sottegem: 0-1

Op de website van de club staat dat EA zwak speelde, in een zeer matige maar gelijkopgaande eerste periode kreeg de thuisploeg enkele goede kansen via Lionel Lord. Na de rust toonde KSV Sottegem de meeste overwinningsdrang en twintig minuten voor tijd leidde dit tot de verdiende en logische goal via Moreels. Eendracht kon vervolgens geen vuist meer maken. Het waren integendeel de bezoekers uit Zottegem die op counter nog dicht bij de 0-2 kwamen.

17 10 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Dimitri Iakovlevski is nog niet speelgerechtigd voor de wedstrijd van zondag a.s. tegen KSV Sottegem, tenminste ik lees toch niet op de clubsite dat het bewuste document van Hellas Verona vandaag was ontvangen. In Het Nieuwsblad stond verder nog te lezen dat deze Moskoviet al perfect Nederlands spreekt.

13 10 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van E. Aalst lees ik ze daar Dimitri Iakovlevski hebben aangeworven (midden oktober???). Deze 20-jarige Belgische spits werd geboren in Moskou maar verhuisde al snel naar België waar hij de jeugdrangen van GBA doorliep. De voorbije twee seizoenen was hij actief bij het Italiaanse Hellas Verona. Mits het fiat van de Italiaanse voetbalbond is Iakovlevski - die een vrije speler was - komend weekend reeds speelgerechtigd.

12 10 2008 : Racing Waregem - Eendracht Aalst: 2-1

Na drie nipte zeges keerde EA puntenloos terug uit Waregem. Het stond al 2-0 toen, drie minuten voor het einde, Nguekam het tij probeerde te keren.

05 10 2008 : Eendracht Aalst - KSV Oudenaarde: 1-0

Terwijl ik bij mijn ouders tegen de regen schuilde, won Aalst dus voor de derde keer op rij, met dezelfde score. Kevin Franck, die bijna collega was van ex-HSV Van der Vaart (Franck komt dus van Real Madrid ) zette een strafschop om, verdiend doordat Arnold Nguekam werd neergehaald in de zestien. Eendracht wordt door deze zege alleen vierde in het klassement met vier punten minder dan Peruwelz en Woluwe-Zaventem.

28 09 2008 : Union Saint-Gilles - Eendracht Aalst: 0-1

Terwijl ik in Wervik met Sportvrienden op stap was, won Aalst dus op verplaatsing, middels een doelpunt van Van Den Brande op aangeven van Lord. Zo heeft Eendracht de zesde plaats bereikt in de rangschikking.

21 09 2008 : Eendracht Aalst - WS Woluwe: 1-0

Op de website van E. Aalst lees ik dat VC EA 2002 gewonnen heeft, dankzij Lord die de bal binnen trapte, nadat die door Nguekam op de paal werd geschopt. Ze staan nu 10de met slechts 4 punten minder dan de leider, RRC Peruwelz (Woluwe Zaventem heeft evenveel punten als Peruwelz maar een iets kleiner doelsaldo).

14 09 2008 : Woluwe Zaventem - Eendracht Aalst: 3-0

Op de website van E. Aalst lees ik dat VC EA 2002 aan zijn bezoek aan Woluwe Zaventem een sportieve kater opliep: Woluwe Zaventem kwam op het uur op voorsprong via Stuckens. Twintig minuten voor tijd kreeg Van Den Brande zijn tweede gele kaart - waardoor hij de volgende match mist - en kon Woluwe Zaventem de score verder uitdiepen via Etumba en Van Den Broeck. De doelpogingen van de bezoekers leken niet erg talrijk, en, te zien aan de eindscore, ook niet efficiënt.

07 09 2008 : Eendracht Aalst - URS Centre : 2-1

Op de website van E. Aalst lees ik dat VC EA 2002 zijn tweede wedstrijd van het seizoen winnend heeft afgesloten. Lionel Lord zette VC EA 2002 na 35 minuten spelen op 1-0 met een afgeweken schot dat in doel viel. Net na rust kwam URS Centre echter langzij via Delaby. Maar net voor tijd kon Kevin Franck - na handspel - een strafschop omzetten en zo Eendracht zijn eerste zege van het seizoen bezorgen. Wanneer ik verder klik voor wat meer details, valt mijn blik meteen op de eerste woorden van de eerste zin: "VC EA coach Marc Dillen kon bij zijn eerste wedstrijd opnieuw een beroep doen op Alain Van Mieghem die terugkeerde uit blessure." Zeer leuk voor Dillen dat hij een zege beet heeft, maar waar is Limpens naartoe? Bij de opstelling van EA zie ik als keeper Lieven De Veirman vermeld staan. 't Ware leuk nieuws, maar was hij niet geblesseerd voor zes tot acht weken en vervangen door Lambrecht? Kijk maar naar het nieuws van 27 augustus.

01 09 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

Op de website van E. Aalst lees ik dat Benjamin Kabongo de jongste aanwinst van VC EA 2002 is. Deze 21-jarige aalvlugge aanvaller maakte de voorbije week indruk toen hij o.m. 3x scoorde in de jongste beloftenwedstrijd. Kabongo komt over van eersteklasser AFC Tubize en speelde eerder o.m. voor RSC Anderlecht. Kabongo is speelgerechtigd voor de eerstkomende thuiswedstrijd.

31 08 2008 : Standaard Wetteren - Eendracht Aalst : 4-1

Op de website van E. Aalst lees ik dat het verloor nadat Tim Aelbrecht nochtans als eerste scoorde. Na rust deed Wetteren de wedstrijd kantelen. Eerst kon Davy Claessens op strafschop - met bijhorend rood voor Tidiany Coulibaly - gelijk maken (van uw ex-collega's moet ge 't hebben...). Enkele minuten later verzilverde Jan De Langhe een Wetterse counter en zette de thuisploeg op rozen (hoe toepasselijk gesteld ). In de slotfase liep Wetteren nog uit tot overdreven 4-1 cijfers via doelpunten van Claessens en Foket (is die van Nieuwerkerken?). Nieuwbakken voorzitter Dirk De Bruecker, zaakvoerder van hoofdsponsor Group De Dijcker - die overigens het bestaande sponsorcontract opengebroken hebben t.e.m. het seizoen 2010-2011 - zal deze namiddag de supporters mogen troosten hebben, gisteren was op de site te lezen dat hij vandaag, na afloop van de wedstrijd in Wetteren tussen 18.00u en 19.00u, een welkomstdrink gaf in het Aalsterse clubcafé. Tijdens dit uurtje - waarop iedereen van harte uitgenodigd was (maar ik ben niet geweest) - werden alle beschikbare dranken gratis aangeboden.

27 08 2008 : Eendracht Aalst : nieuws

E. Aalst verloor zowat alle oefenwedstrijden, maar dat vind ik nog zo erg niet, 't zijn oefenwedstrijden voor iéts. Veel erger is dat doelman De Veirman een spierscheur opliep ter hoogte van de quadriceps met als gevolg een onbeschikbaarheid die geschat wordt op 6 tot 8 weken.

10 08 2008 : Eendracht Aalst - Leopold Ukkel : 0-2

Aalst deed wat Anderlecht op Europees "presteerde": verliezen in de eerste bekerwedstrijd (de Cofidis Cup, wat een naam...). 't Was twee keer dezelfde, Gounongbe, die keeper Lambrecht te grazen nam, eenmaal voor en eenmaal na de koffiepauze. Eerder in de week meldde de webmaster dat Jens Podevijn 6 maanden out is met een kruisbandletsel dat hij opliep in de wedstrijd op RS Waasland. Hij wordt binnen 4 weken geopereerd waarop een revalidatie van een 5-tal maanden volgt. Nourdine Boussoufa sukkelt met enkele zwevende botfragementen in de enkel. Verder onderzoek zal uitwijzen welke behandeling is aangewezen.

23-07-2009 om 21:27 geschreven door Helga

De komst van de Caje in 1992 bracht ook de komst van enige euforische momenten. Zo had je dat seizoen, 1995-1996, waar vijf keer op rij werd gewonnen, te beginnen met de match thuis tegen RSC Anderlecht, met 3-1. En toen speelde Gilles De Bilde net bij Sporting, die een aardige duit aan den Iëndracht betaalde voor de Ket. Door het frissere voetbal dat Ceulemans predikte (en de verkoop van de Bundesliga aan satellietzenders zoals Sat.1 en Premiere, waardoor Die Sportschau op zaterdag in de vooravond beperkt bleef tot uitslagen en beeldmateriaal van de op vrijdagavond gespeelde partijen), begon ik meer en meer de smaak te krijgen van het regelmatig naar ’t voetbal gaan, in die tijd ging het hooliganisme gelukkig nog aan Aalst voorbij (ook nu valt het nog aardig mee, in vergelijking met andere steden). Met andere woorden: de microbe had me beet. Overigens, de tekst van het clublied, Iëndracht Veroit, werd gezet op de muziek van "Le rêve passe" gecomponeerd door Ch. Helmer en met de tekst van Armand Foucher, een marslied uit de tijd van Napoleon en op papier gezet in 1906. De originele tekst is als volgt:

Zo ging ik dus op 17 oktober 1995 mee naar Rome, waar E. Aalst ging spelen voor de UEFA-Cup, nadat het eerst Levski Sofia, de toenmalige Bulgaarse kampioen, had uitgeschakeld, met 1-2 aldaar en 1-0 alhier. Het telefoontje van de reisagente indachtig was ik behoorlijk tijdig aan het Pierre Cornelisstadion, nadat ik de wagen aan de parking achter de overdekte staantribunes had achtergelaten; in een der cafés zaten twee andere bedienden van het reisbureau aan wie ik 1500 BF betaalde voor het toegangsbewijs en van wie ik mijn vliegtuigticket ontving. De bussen zouden om 11 uur komen. Ik dronk een koffie in een ander, minder bevolkt café en begon er de krant te lezen, wanneer zowat iedereen naar buiten stormde: de drie bussen kwamen eraan. Velen stapten al in, ik volgde hun voorbeeld en zowat een kwartier later vetrokken we naar Zaventem. Onderweg werden we welkom geheten door de begeleider, Dirk. Hij gaf ons het programma mee en wenste ons tot weerziens in Zaventem.

Daar was ik sinds de uitbreiding niet meer geweest, maar toch was alles behoorlijk duidelijk. Wij dienden ons te begeven naar rij 10 waar EBA enkele desks had. Met mijn boordticket in de hand ging ik al verder naar de pascontrole, achter mij de noest zingende supporters. In de tax-free-shop vergastte ik me op een verzameling eau-de-toilettes in pocketformaat en begaf me dan naar poort A8 waar al andere supporters zaten te wachten. Om 12.40 uur lieten we een stuk scheuren van het boordticket en begaven we ons naar de busjes die ons naar één van de drie klaar staande vliegtuigen brachten; gezien we twee rolstoelrijders mee hadden, kregen zij voorrang en gingen de deuren van de bussen pas open toen zij en hun begeleiders hun plaats hadden ingenomen. Ik ging vooraan zitten (plaats 2C, maar niet op toilet...) en na een half uur begonnen eindelijk de motoren op volle toeren te draaien en vertrokken we. Toen we in de lucht hingen, tussen enkele liedjes door, gaf Dirk ons allerhande informatie mee over het verdere verloop van onze dag, de waarschijnlijke ploegopstelling van AS Roma, de problemen van Van Wambeke, het programma van de Eendracht na de match. De stewardessen kwamen ook stilaan in de sfeer, vooral de blonde kon zich moeilijk inhouden van lachen toen zij een demonstratie gaf van de veiligheidsvoorschriften. Na twee uur en een koude hap eten landden we op Ciampino.

We gingen naar de uitgang waar we drie bussen vonden die op ons wachtten. Dat deden we een half uur op die twee reizigers die in Zaventem al voor oponthoud zorgden. Ondertussen ontvingen we ons stadionticket, een lap van een bewijs met daarop de ingang, de rij en de zitplaats. Men voerde ons dichtbij het centrum van de metropool, ergens tussen het Colosseo en het Monument van Vittorio Emmanuele. Daar moesten we om halfzeven terug zijn en ieder trok op. De meesten gingen ergens op een terras iets verbruiken, ik filmde de buitenkant van het Colosseo, ging dan terug en kwam er de vrouw van een neef tegen, die zonder hem maar met een nicht en tante naar Rome gevlogen was. We kletsten wat en onze wegen scheidden zich toen ik naar het Monument ging. Ik dacht dat we vroeger, zowat 20 jaar geleden wel de trappen op konden, nu alleszins niet. Ik wandelde verder en kwam uit op een deel van de opgravingen van het Forum. Zo kwam ik terug aan het pleintje waar de bussen moesten komen; het was echter nog vroeg genoeg om een koffie te drinken en een koffiekoek te eten; ondertussen maakte ik een sanitaire stop en kletste er wat tegen andere supporters die enkele Romeinen plaagden.

De bussen lieten op zich wachten, dat deden wij dan ook, want de carabinieri kwamen ons controleren. Dat duurde natuurlijk lang want wij waren als derde bus aan de beurt. Er werd wat gemopperd en Dirk kwam de gemoederen bedaren. In de bus waar ik zat ging dat redelijk goed vooruit: ik zelf moest enkel mijn identiteitskaart en mijn stadionticket tonen, in de andere bussen was men strenger, zodat zelfs 60-plussers hun broekzakken moesten ledigen… Om een uur of zeven vertrokken we, onder escorte!! De chauffeur kon rustig de rode lichten negeren, we hadden op iedereen voorrang en spoedig zagen we het stadion waarin een zee van licht. We werden tot voorbij de poort gereden. Daar stapten we uit en moesten ons opnieuw aan een controle onderwerpen. Wat zouden ze feitelijk doen wanneer ze hooligans mogen ontvangen? Ditmaal moest ik ook mijn rugzakje ledigen, maar dat was rap gebeurd. We stormden de trappen op, zochten ons een plaats en ik vond er nicht en compagnie terug. We maakten plezier, zongen ons onnozel en maakten de AS Roma-supporters uit.

Wat een stadion, mens, daar kunnen ze in België een puntje aan zuigen! De hele tribune overdekt, achter elk doel een reuzenscherm en een akoestiek om kippenvel van te krijgen. Om half negen begon dan de match, en na zes minuten schampte een Romeins schot af op het been van Vanderhaeghe. De rest van de eerste speelhelft kreeg rood-geel er geen meer achter Van Steenberghe, maar al te spoedig viel Lamberg uit en werd vervangen door De Meyst. De tweede helft begon op gelijkaardige wijze, al was het nu de naam van Van der Hoorn die op de scoreborden prijkte: opnieuw een afgeweken bal. Kom, 2-0 is nog te doen. Bij 3-0 (AS Roma scoorde nu zelf) werd de nood aan een Aalsters doelpunt al hoger en bij een 4-0 (een fraai stuk) zag het al hopelozer uit. Benali was al ingekomen voor Paas, wiens samenspel met Van Ankeren niet zo leek te vlotten. Ondertussen kwamen we aan de weet dat Lazio op Lyon een tegendoelpunt had gescoord, waarop enkelen onder ons deze ploeg tot Ploeg van ’t Stad uitriepen…

Na de match waren de Romeinen al lang weg wanneer Eric Goethals, de toenmalige voorzitter, de supporters toesprak en vervolgens burgemeester de Maght ons ophield. We konden ons dan naar de bussen begeven, ditmaal gebeurde het escorte in stilte, met enkel een zwaailicht op de wagen; we waren spoedig op Ciampino, waar we, na de check-in en de pascontrole, wachtten op het vertrek van een ander vliegtuig vol supporters om zelf de lucht in te gaan om 00.15 uur, alwaar wij de stewardessen terugvonden van de heenreis. Het werd al bij al toch niet stil genoeg om wat te slapen en halverwege de terugvlucht kregen we nog eten en drinken. In Zaventem verliep alles zeer voorspoedig en we konden vlug plaats nemen in de bussen. Om half vier kwamen we aan het stadion aan, om kwart voor vier kwam ik stilletjes thuis en een kwartier later lag ik al herinneringen te verwerken in bed.

Achteraf bekeken deed de uitslag niets af aan de onvergetelijke ervaring: de “V.I.P.”-behandeling die eerder aan hooligans toekomt (strenge maatregelen), de sfeer in het stadion, de solidariteit tussen de supporters. De terugwedstrijd, op Anderlecht, bleef scoreloos, er was niets te zien, door de dikke mist.

23-07-2009 om 20:52 geschreven door Helga

Eintracht Frankfurt - Hamburger SV : 2-3

Vertaald (en aangevuld) uit een nieuwsbrief van eerder deze week: met een zege in Frankfurt eindigt voor HSV een lang seizoen (en begint voor mij een afkicksessie ). Het gaat ook voor de ploeg van Martin Jol om een plaats in de strijd om de Europa League (de nieuwe naam voor de UEFA-beker). Met een beter resultaat dan dat van Borussia Dortmund tegen Borussia Mönchengladbach komt dat toch in orde (de nieuwsbrief heeft het over een draw tussen de beide Borussen-ploegen en een zege van de roodbroeken tegen Frankfurt, maar HSV en Dortmund hebben nu evenveel punten doch het doelpuntensaldo van Dortmund is wel beter). Maar HSV moet zonder Jansen naar Frankfurt, hij zit met een virale keelontsteking. En van Trochowski is ook niet zeker dat hij zal kunnen aantreden, hij heeft last van zijn spronggewricht, bovendien heeft Demel ook al spierproblemen. Jol moet verder zonder Atouba en Streit zijn plan trekken, maar ziet na 16 maanden (!!!) Romeo Castelen terug.
Hier is de opstelling bij de start van de wedstrijd: 1 Rost, 5 Mathijsen, 9 Guerrero, 10 Petric, 11 Olic, 14 Jarolim, 19 Boateng, 20 Demel, 21 Pitroipa, 30 Benjamin, 40 Aogo. In de eerste 12 minuten heeft de thuisploeg al twee keer, en Olic al een keer een doelpoging gewaagd, bij de tweede Frankfurtse poging moest Rost optreden, en deed dat ook schitterend. Vier minuten later moest hij alweer een achterstand vermijden. In de 21ste minuut zorgde Jarolim voor een immense zucht van verluchting bij de bezoekers, hij kreeg een pas van Pitroipa die hij knalhard in doel trapte. Intussen staat het bij Dortmund nog 0-0, dus dat ziet er goed uit.  Kort voor de pauze speelde Guerrero een Frankfurtse verdediger uit, maar kwam helaas niet tot scoren. Twee minuten extra gaven geen specifiek resultaat. Bij het begin van de tweede helft heeft enkel Frankfurt een wissel doorgevoerd. Olic had bijna de 0-2 gescoord op voorzet van Pitroipa maar hij gleed naast de bal voorbij. Bij Frankfurt was 't ook altijd dezelfde (Meier) die probeerde Rost te verschalken, maar 't lukte niet. Drie minuten later zorgde Olic (die zijn afscheid dus niet gemist heeft) voor nog meer gerust gemoed, de flankpas van Demel kopte hij in de verste hoek. En Bor. M'Gladbach deed er een schepje bovenop door tegen Dortmund te scoren. Europa wenkt!!  Nog eens drie minuten later liep Frankfurt toch in, natuurlijk middels Meier. Maar 't Europees kalf is nog niet verdronken. Zelfs niet als meteen daarop Frankfurt weer eens scoort, maar HSV mag de meegereisde (en thuisgebleven...) supporters niet in de steek laten ! Maar toen Dortmund ook scoorde, was het Europees avontuur weer verder weg.  Op 20 minuten voor het einde probeerde Jol wat uit door Guerrero door Trochowski te vervangen. De meegereisde supporters, die zoals vorige week in Hamburg de tussenstanden elders op groot scherm te zien kregen, maakten van hun theater, ze wilden een derde doelpunt van hun ploeg. Die probeerde wel, o.a Trochowski, maar de bal ging er over. 't Was bijna helemaal "om zeep" maar Mathijsen verhinderde de achterstand. Oef, Trochowski redde de Europese droom van zijn team en de supporters !  En in M'gladbach werd tijdig het einde gefloten, nu nog in Frankfurt... Yep, de scheidsrechter floot ook daar tijdig af en Hamburg kan zich dus voorbereiden voor de Europa League. Oef, oef en nogmaals, oef, dat was weer spannend! In alle geval: nen dikke merci aan Jol en de spelers voor een druk TV-seizoen 2009-2010.  En nu maar hopen dat ik in eigen land op verplaatsing kan (tenminste als ik via HSV mijn ticket kan boeken, ik ben geen Bosniër, hé, die door de KBVB in 't gareel gehouden moet worden). Overigens is Wolfsburg, zoals reeds lang verwacht, voor het eerst in zijn bestaan Duits kampioen, het verloor thuis dan ook geen enkele wedstrijd. Olic' toekomstige werkgever is tweede geëindigd, dus hij maakt kans op Champions' League, en M'Gladbach heeft zich door de draw tegen Dortmund gered.

Hamburger SV - 1. FC Köln : 0-1

Een paar maanden geleden had ik via het reisbureau van HSV een weekend voetbal geboekt, inbegrepen waren verblijf in Hotel Helgoland op de Kieler Straße 173, zowat 6 km van 't stadion, een ticket voor zitje 7 op rij 13 in vak 1A, een bezoek aan het museum, een begeleide stadionrondleiding en een verrassingspakje. Ik was thuis vertrokken om zowat 06.00 uur, mijn GPS stuurde me te lang door Nederland (in 't vervolg: ter hoogte van Venlo richting Osnabrück rijden), de A1 tussen Bremen en Hamburg lijkt wel "de grootste bouwwerf van 't land" (de ene bouwwerf na de andere met nauwere rijstroken) en voor de tunnel onder de Elbe was 't al helemaal traag aanschuiven. Toch kwam ik kort na 14 uur in 't hotel aan, meldde me aan, kreeg de kamersleutel, een omslag met documenten en het plastiek zakje met geschenken. Ik parkeerde mijn auto in de garage, zette mijn sporttas in de kamer, nam een der geschenken mee (de sjaal; de vlag liet ik zitten) en ging naar het busstation Armbruststraße, een eindje verderop. Normaal stopt er elke 20 minuten een bus, maar deze liet wel lang op zich wachten (dat vonden ook de passagiers die bij de volgende halte instapten). Alles bij elkaar kwam ik in de Stadionstraße uit, en volgde een andere HSV-supporter. Onderweg hoorde ik al het rumoer dat bij een voetbalwedstrijd hoort, en ineens hoorde ik juichen. Ik hoopte dat het 1-0 was, maar toen ik eindelijk, na gefouilleerd te zijn (door een vrouwelijke steward) en de helft van het stadion omgestapt te hebben, eindelijk op mijn plaats zat, bleek dat het de bezoekers waren die een voorsprong hadden uitgebouwd in de 9de minuut (ene Ehret, die nochtans door Collin Benjamin verhinderd werd, trapte de bal met behulp van de binnenkant van de paal binnen). De Keulse verdediging was behoorlijk stevig, HSV probeerde ook wel te scoren (Olic, Trochowski en Pitroipa vooral, zelfs Mathijsen en Demel probeerden het) maar het goedmaken van een achterstand, hoe miniem ook, zoals in de eerste helft van het seizoen, dat lukt niet zo goed meer. Tijdens de pauze haalde ik mij een braadworst in een broodje met een ferme pint in een plastiek kroes (het was van 11 uur geleden dat ik nog gegeten had) en at het bovenaan vak 1A op, de rest van 't bier dronk ik gezeten op mijn stoeltje (met rugleuning!). HSV had kon een zege goed gebruiken, ook al omdat Borussia Dortmund van Arminia Bielefeld met 6:0 gewonnen heeft. Dit was overigens de ploegopstelling van Jol: Rost - Benjamin, Demel (in de 72ste minuut vervangen door Gravgaard), Mathijsen, Atouba (46ste minuut: Trochowski) - Jarolim, Aogo - Streit (61ste minuut: Pitroipa), Jansen, Guerrero - Olic. Geen Petric, dus, wiens voet blijkbaar toch niet zo goed genezen was na de opwarming in Bremen en een halve match tegen Bochum.
Na de match dankten de spelers (ook Petric en Reinhardt) hun supporters, toch zeker deze die volgend weekend niet mee op verplaatsing gaan, onder andere met een breed spandoek: "Danke für Eure einzigartige Unterstützung. IHR seid meisterlich" ('s avonds in "Das aktuelle Sportstudio" zag ik dat andere thuisspelende clubs hetzelfde deden, weliswaar natuurlijk met een andere tekst). Nadat ik enkele foto's had genomen, ging ik naar de winkel wat souvenirs zoeken. Ik heb niet alles gevonden wat ik had gewild (schnappsglaasjes, geruite sjaal), maar wel een nieuw t-shirt, recent aangeprezen op de website, en een warme sweater met capouchon, donkerblauw en met dezelfde tekening als op het T-shirt. Er was ook bijzonder veel volk in de winkel. Van daar ging ik naar het museum, waar ik veel zag waar ik niet van weet (ik begon HSV pas te volgen tijdens de zegetijden van Happel, Hrubesch, Stein in de jaren '80), maar ook wel waar ik herinneringen aan heb, al is het via de TV (in die glorietijden werden de voetbalwedstrijden en samenvattingen nog niet aan commerciële zenders verkocht). Ik stond net op het punt een foto te nemen van een vaantje van Club Brugge (en deed het ook) toen een stadionmedewerkster vroeg of ik mee wou met het begeleid bezoek aan het stadion (normaal voorzien voor zondagochtend 17 mei). Natuurlijk ! De groep werd in twee gedeeld en ik werd met een 10-tal anderen rondgeleid door Philipp. We gingen meteen naar de tribune, onder de perscabines, waar wij naar de uitleg zaten te luisteren (en onze vragen beantwoord kregen), komen ook reporters zitten tijdens Europese bekerwedstrijden. Het stadion kan nu 57.000 toeschouwers ontvangen (zoals vandaag), tijdens Europese bekerwedstrijden zijn dat 52.000 toeschouwers, want er mogen dan geen staanplaatsen zijn in een stadion. Dan maken ze van de staanplaatsen dus zitplaatsen met toestanden in aluminium dat, opengevouwd, zitjes bieden. Er zijn uitbreidingsplannen, zodat het aantal toeschouwers bij een uitverkocht stadion oploopt tot 61.000. Dat is vooral ten behoeve van de ambiance, waar vooral staande supporters voor zorgen (deze keer ook, rond mij was het erg stil, alleen gebabbel tussen kennissen, en toen ze vroegen recht te staan zo je voor HSV bent, deden er dat niet te veel - ik wel). Ook ten behoeve van de ambiance is het dak golvend, dat stimuleert de akoestiek. Overigens: in de Nordkürve kunnen ze er wat van: het was daar geen minuut stil en wie een vlag mee had, hield die de hele tijd in beweging (zou men elkaar afwisselen?). Over die perscabines had ik ook een vraag: de medewerker die de teksten voor LiveTicker intikt, zit daar ook, tenzij hij thuis zit en op TV volgt. Verder wist Philipp te vertellen dat iedere toeschouwer van de 57.000 in beeld geweest is bij de veiligheidsdienst. En eigenlijk begon hij met de geschiedenis van het stadion, de HSH Nordbank Arena staat eigenlijk op het Volksparkstadion, hij goochelde ook met kostencijfertjes, maar ik heb geen nota genomen, dus ken ik ze niet meer. Het is alvast een 5*-stadion (zoals dat van Schalke 04, Bayern München, Wembley - dat enkel door de Engelse "nationale" ploeg gebruikt wordt). Dan ging het naar binnen: de zaal voor de persconferenties, waar Jol en de trainer van de bezoekende ploeg, en soms deze en gene speler, uitleg komen geven aan de journalisten. Daar lagen informatiebladen met de ploegopstellingen, "grabbel" dacht ik en stak er ene in de zak met mijn souvenirs. Bleek dat ook de wissels, kaarten (ene voor Trochowski en ene voor McKenna van Keulen) en het doelpunt op vermeld staan. Vervolgens gingen we naar de kleedkamers. Die van de HSV-spelers mochten we niet zien, absoluut taboe, maar die van de bezoekers wel: waar ze kunnen zitten en hun spullen even opbergen, waar ze douchen en nadien een bubbelbad nemen, er zijn 2 bubbelbaden, samen wel groot genoeg voor 14 spelers. Terug kwamen we weer in de hall waar de trainers en spelers door reporters worden opgewacht net na de wedstrijd en er met een vuurwerk van vragen worden geconfronteerd. Door de spelerstunnel, waar het tapijt door een medewerkster werd gestofzuigd, gingen we naar de kant van het plein. Daar legde Philipp uit dat de lichte verhoging ter hoogte van de middenstip geen invloed heeft op de bal en door de spelers niet wordt gevoeld, het dient voor het laten wegvloeien van het regenwater. Het grastapijt in rollen wordt regelmatig vervangen. En daarmee was dit bezoek ten einde, we gingen terug door de spelerstunnel en dankten Philipp voor zijn uitleg. Enkelen gingen nog naar 't museum, enkele anderen, zoals ik, niet. Ik ging dan buiten waar ik nog wat foto's nam en waar ik merkte dat een groepje mensen samentroepte. Blijkbaar waren nog niet alle spelers weg, zo werd Trochowski omsingeld door supporters met verzoeken (handtekening, foto met hen), en even later viel Olic hetzelfde lot te beurt. Bij beiden "profiteerde" ik er dan ook van om hen te fotograferen. Een der supporters die de aandacht van Olic trachtte te trekken, droeg een sjaal waarop hij Bayern München beschimpte, en laat dat nu net de volgende werkgever van Olic zijn.  Nadien nam ik nog wat foto's van de voorkant van het stadion, en ging terug naar het hotel.
De volgende keer hoop ik wat vroeger in het seizoen te kunnen gaan, dan vertrek ik thuis een uur vroeger, koop enkel het ticket (liefst ook in vak A, maar dan 2A of 3A, dichter bij de middellijn) bij HSV en zoek zelf een hotelkamer (als er net geen drukbezochte beurs of seminarie is: wellicht opnieuw in Hotel Helgoland met 110 kamers), dan zal ik ook eens de stad zelf bezoeken, meteen na de match en eventueel foto's van spelers in burgerkleding. Hier is overigens het fotoalbum.

Hamburger SV - VfL Bochum : 3-1

De bezoekers staan op de 14de plaats met 5 punten meer dan de laatste dus misschien willen ze zich weren om niet te degraderen. Toch verwacht ik een thuiszege. Jol stelt de volgende ploeg op: 1 Rost, 3 Atouba, 5 Mathijsen, 7 Jansen, 8 Streit, 9 Guerrero, 11 Olic, 20 Demel, 28 Tavares, 30 Benjamin, 40 Aogo, Petric' voet is dus nog niet genoeg genezen, toch niet voor 90', maar Atouba is terug na een half jaar afwezigheid. Na een kwartier is 't al zover.  Uit het niets neemt Guerrero de bal zo'n 25 meter voor het doel aan, gaat enkele meters en trapt. Als een schicht knalt de bal boven rechts in de hoek. Vier minuten later toont Rost nog maar eens zijn kunnen, hij moet zich nogal rekken om een doelpoging van ene Grote te doen stranden. Iets later heeft Jansen bijna zijn doelpunt, mede dankzij Olic, maar hij heeft geen geluk. Bij nog een poging, een hoekschop, gaat Olic' kopbal net voorbij het doel. Volgens de reporter duurt het tot na een half uur match eer de thuissupporters zich eindelijk laten horen. Blijkbaar werkt het inspirerend (voor zover nodig), want Olic scoort ook, hij kopt een hoekschopbal binnen.  Volgens de reporter staat de defensie stevig. In het stadion zijn ze intussen ook naar de (sport)radio aan 't luisteren om na te gaan hoe het de concurrentie vergaat. Zo heeft Schalke kort voor de pauze de gelijkmaker gescoord tegen Stuttgart. Na nog een door Jansen gepareerde kans voor de bezoekers fluit de arbiter voor rust. Bij de start van de tweede helft heeft alleen Bochum een vervanging doorgevoerd, en het probeert ook wat harder om te scoren. Maar het is alweer Olic.  Hij laat zich niet afschudden en knalt de bal uit een scherpe hoek in doel. Met nog 25 minuten te spelen mag Guerrero gaan rusten in de dug-out en Petric vervangt hem. Maar 5' later scoort Bochum dan toch. 47942 toeschouwers zijn er, de reporter vindt dat niet veel, maar 't is wel woensdag, hé, de meesten onder hen moeten morgen gaan werken. Na het tegendoelpunt is Trochowski voor Streit ingevallen. Jansen probeert de voorsprong weer op 3 goals verschil te brengen, maar zijn pas gaat met enkele centimeters voorbij het doel. De derde vervanging die Jol uitvoert is die van Pitroipa terwijl Atouba mag uitblazen. Op een paar minuten van het einde probeert Olic de voorsprong te vergroten, maar zijn kopbal was niet succesvol. En daar blijft het bij.

11 mei: HSV moet het woensdag tegen Bochum zonder Petric doen, tijdens de opwarming gisteren heeft hij zijn voet verstuikt. Als hij zaterdag tegen Keulen maar meedoet.

Werder Bremen - Hamburger SV: 2-0

De vierde en laatste keer in 19 dagen tijd dat de twee hansaploegen tegen elkaar spelen. Petric is er niet bij, en dat moet blijkbaar net voor de start van de wedstrijd gebleken zijn ('k ben benieuwd wat er scheelt?). Ik denk dat de match van donderdag nog wat in de benen van de HSV-spelers zit want na 34 minuten en nog eens 4 minuten na de start van de tweede helft scoort de thuisploeg (twee keer Almeida), en dan speelt Diego niet eens mee. Er was gevreesd dat Olic niet zou kunnen meedoen maar in de 55ste minuut vervangt hij Jansen (net nadat deze een gele kaart getoond krijgt), tegelijk met Streit die Trochowski vervangt. HSV doet niet veel, alleen Guerrero heeft al een kans gewaagd en Olic heeft wat meer leven in de brouwerij gebracht, maar het kon net zo goed al 3-0 geweest zijn, doch Rost staat paraat. Een amateur, die Almeida verving, probeert zijn kans, maar de bal gaat er net naast. Intussen is Demel ter vervanging van Jarolim (die geel kreeg wegens mopperen, Boateng trouwens ook, maar die blijft voort spelen) tussen de lijnen gekomen. Amai, vijf minuten later heeft hij al een gele kaart gezien. En daarmee is deze wedstrijd zonder verdere gebeurtenissen afgefloten. HSV heeft te weinig geïnvesteerd en de roodbroeken (op verplaatsing?) hadden eenvoudigweg nauwelijks mogelijkheden in de aanval. Nu wordt het almaar moeilijker in de Bundesliga vooraan in de groep te blijven (voor een UEFA-bekerplaats). Hopelijk woensdag beter, thuis tegen Bochum.

8 mei: HSV likt nog wat de wonden na gisteren, en Olic zeker, want die heeft blijkbaar ne patat tegen zijn knie gekregen en kan overmorgen wellicht niet spelen tegen en in Bremen.

Hamburger SV - Werder Bremen: 2-3

Deze match, die ik vooral via Canvas volg, mag HSV gerust winnen, maar het heeft al een voordeel van 1 buitenhuis gescoord doelpunt (een fraai kopbaldoelpunt van Trochowski). Leuk nieuws is dat Petric genezen is van de aanval van Naldo tijdens de DFB-bekerwedstrijd, en vanavond mee doet, hij draagt een speciaal in Italië gemaakte scheenbeschermer. Ander leuk nieuws is dat de wedstrijd geleid wordt door een Belg : Frank De Bleeckere fluit, geassisteerd door Hermans en Hues (beiden zijn mij onbekend). Jol heeft de volgende ploeg tussen de lijnen opgesteld: 1 Rost, 2 Alex Silva, 5 Mathijsen, 7 Jansen, 10 Petric, 11 Olic, 14 Jarolim, 15 Trochowski, 16 Gravgaard, 20 Demel, 21 Pitroipa. Er wordt langs beide zijden op doelkansen gejaagd. En dat resulteert na 13 minuten in een doelpunt van Olic, op aangeven van Mathijsen.  "Jetzt erst recht", wat HSV-supporters vorige week op kleinere doeken hadden staan, staat nu op een breder spandoek. Reporter Joos heeft een spandoek van een Belgische supportersclub, uit de Oostkantons, opgemerkt (er is er ene erkend door HSV, zie hier). Binnen 't half uur scoort Bremen ook, middels Diego.  Maar de vliegtickets naar Istanboel moet HSV nog niet annuleren.  Zes minuten later probeert Diego het opnieuw, maar Rost kan erbij, en vermijdt een lelijke achterstand. Aan de overzijde probeert Jansen ook te scoren, het komt tot een hoekschop, genomen door Trochowski, en weggebokst door Wiese. Silva en Diego maken ambras en De Bleeckere lijkt de gemoederen (die van Silva toch) te kunnen bedaren met elk een gele kaart te tonen (Diego blijft nog wat van zijn tak maken). En dan fluit hij voor rust, na twee extra minuten.
Beide teams zijn onveranderd aan de tweede helft begonnen. Wat later krijgt Naldo een gele kaart te zien, deze keer is Pitroipa zijn slachtoffer. Pizarro denkt gescoord te hebben maar De Bleeckere keurt het doelpunt af wegens buitenspel. Scherpe blik heeft die kerel (of zijn assistent met de vlag).  Naldo blijft Pitroipa maar attaqueren. Bij Bremen wordt vervangen, Mertesacker door Prödl. Op een half uur voor tijd is 't bijna 2-1, maar ja, met "bijna" vergroot je de voorsprong niet. Bremen wisselt alweer, Almeida vervangt Rosenberg, en bij HSV moet Demel plaats ruimen voor Boateng. Vijf minuten later scoort Pizarro voor Bremen, dat ziet er slecht uit voor binnen twee weken.  Even later probeert Trochowski met een vrije trap te scoren, maar de Bremer keeper heeft beet. Ook een rush naar de goal van Petric levert niets op. De knal van Silva wordt ook al weggebokst. Silva moet dan plaats ruimen voor Benjamin. Jansen moet ook al plaats ruimen, en wel voor Aogo. HSV scoort wel (Gravgaard) maar De Bleeckere had toen al gefloten. Op acht minuten van het eind, Gravgaard trapt de bal via een dikke prop papier in hoekschop, kopt Baumann de bal achter Rost in doel. Nog enkele minuten voor HSV om te scoren... Bijna doet Petric dat maar zijn trap is te flauw en de keeper heeft er weinig problemen mee. Even later scoort Olic wel, en holt met de bal naar de middenstip. Juist, Ivica, geen tijd te verliezen ! Bremen wil wat tijd verspelen en stuurt Pizarro naar de bank, Niemeyer vervangt hem. HSV krijgt nog drie minuten extra om de finaleplaats te halen. Nog een halve minuut: hoekschop voor HSV maar die brengt niets op. En De Bleeckere (die de wedstrijd prima geleid heeft) fluit af.  Jammer, ik hoop dat de wraak zondag (competitie) "zoet" zal zijn.

Hamburger SV - Hertha BSC Berlin: 1-1

Deze match, die ik via LiveTicker volg, moet HSV winnen, want gisteren wonnen ook Wolfsburg en Bayern, Hertha Berlin zit eveneens in de top 4. Dit is de ploegopstelling van Jol: 1 Rost, 5 Mathijsen, 7 Jansen, 9 Guerrero, 11 Olic, 14 Jarolim, 15 Trochowski, 16 Gravgaard, 20 Demel, 28 Tavares, 40 Aogo. Jansen is dus terug na een korte blessureperiode, en hij bewijst dat door na 8 minuten reeds te scoren : Olic neemt op de linker zijde Pisczek tweemaal in de maling, zijn flankschop vindt de voet van Jansen en die trapt de bal dus binnen. Dan volgen voor beide ploegen enkele kansen tot de pauze. In de 62ste minuut wordt Guerrero, die loopt te huppelen, vervangen door Pitroipa. Oei, in de 69ste minuut scoren de bezoekers ook (Kacar vanop 20 m).  Gauw tegenscoren, zou ik zeggen. Even later wordt Jansen vervangen door Streit en die schenkt Olic een doelkans, maar de keeper van Berlijn is bij de pinken. Er verandert niets meer aan de score, hoewel Trochowski en Mathijsen in de laatste minuten proberen te scoren. De reporter denkt er hetzelfde van als ik: uit Hamburger zicht zeker twee punten verloren. Nu hokken de teams in de Bundesliga nog dichter tesamen en het doel kampioenschap is wat verder weg.

Werder Bremen - Hamburger SV: 0-1

Vanavond wordt dus eens te meer de hansaderby gespeeld, deze keer met als inzet de finaleplaats in de UEFA-bekerstrijd. Jol kiest voor de volgende spelers: 1. Rost, 2. Silva, 5. Mathijsen, 9. Guerrero, 11. Olic, 14. Jarolim, 15. Trochowski, 16. Gravgaard, 20. Demel, 21. Pitroipa, 40. Aogo. Veel HSV-supporters ter plaatse hebben een spandoekje bij waarop staat "Jetzt erst recht", dit betekent zoveel als "nu zeker", en daar kan ik het moeiteloos mee eens zijn. Na nauwelijks een minuut is Olic zeer dichtbij een doelpunt, de hoekschop blijft ook zonder resultaat. Even later vermijdt Rost een achterstand, vervolgens wordt voor langere tijd strijd geleverd om balbezit. De doelpoging van Jarolim in de tiende minuut stelt zelfs in mijn supportersogen niets voor, zo onschuldig. In de 21ste minuut probeert zowat de helft van de HSV-spelers te scoren, Guerrero is er 't dichtst bij, maar de bal wordt weggewerkt, en de corner brengt ook niets op. Joepie, 0-1 in de 28ste minuut door Trochowski (kopbaldoelpunt) na noeste arbeid van vooral Pitroipa.  Na nog een schuchtere kans voor Bremen gebeurt er niet veel meer en een officieel aangekondigde minuut extra brengt niets op.
Gravgaard heeft ook zijn eigen supporters in de tribune, ik heb zeker 1 Deense vlag gezien. Overigens zijn beide teams onveranderd aan de tweede helft begonnen. In de tweede minuut heeft Aogo al een mooie kans, dat nodigt uit om te blijven proberen. Enkele minuten later vermijdt Rost, in twee keer, de gelijkmaker. Guerrero probeert op een half uur van het einde de bal te recupereren, maar hij haalt alleen een gele kaart en kijkt dus volgende week toe van in de tribune. Kort daarop wil Olic de bal in het doel stiften, maar het lukt niet. En aan de overkant trapt Pizarro netjes ernaast. Het gaat over en weer maar ook Pitroipa heeft geen chance. 20 minuten voor 't einde trapt Demel de bal juist gepast uit de weg. Een kwartier voor eind wordt Silva vervangen door Boateng. En op 12 minuten van het eind is het de beurt aan Benjamin om Aogo te vervangen. Zeven minuten voor het eind wordt het weer even druk voor het doel van Rost. Er worden vier minuten extra speeltijd gegeven. Olic wordt vervangen door de mij nog onbekende Torun (en Pippo Joos van Canvas kan zijn naam op het shirt niet lezen, die denkt dat 't Rincón is...). En de match is gedaan, het doelpunt van Trochowski kan nog van dienst zijn. Als weerwraak voor vorige week is dit al niet mis.

Borussia Dortmund - Hamburger SV: 2-0

Kehl bracht de gastheren in de 32ste minuut op voorsprong en Frei zette in de 90ste minuut na een fout van Michael Gravgaard op Boateng (famulie van Jérome?) de penalty om. Zou de "Engelse periode" (al drie weken na elkaar 2 wedstrijden per week, en zo komen er nog 2) er een rol in spelen? Het zal toch wel aan meer liggen dan aan de afwezigheid van Petric, Jansen en Silva (om van Reinhardt, Atouba en Castelen nog te zwijgen), denk ik. Edit: Wolfsburg en Bayern hebben ook verloren (Klinsmann heeft daar zijn C4 gekregen), Hertha heeft zich in de top 4 opgedrongen.
24 april: Jarolim is, begot, voor twee bekerwedstrijden geschorst wegen zijn te gul getoonde rode kaart. Tegen dan zijn ze dat wel vergeten, zeker?

23 april: Slecht nieuws, Petric moest dus na een duel met Naldo vervangen worden, hij liep een lange rijtwonde op aan zijn linker scheenbeen. Hij zal dus niet kunnen aantreden tegen zijn ex-club, maar erger nog, hij zou 2 tot 3 weken onbeschikbaar zijn (en dus o.a. de twee UEFA-wedstrijden en de Bundesligawedstrijd, alle 3 tegen Bremen missen...). En hij is niet het enige slachtoffer van de bekerwedstrijd, ook Guy Demel en Jonathan Pitroipa verlieten met blessures het veld. Beide hopen echter er wel bij te zijn tegen Borussia in Dortmund.
Onlangs kon de ploeg van de eeuw verkozen worden door supporters, ik heb geen t-shirt gewonnen en dit elftal werd het: in de aanval Seeler, Hrubesch en Barbarez (de Rode Duivels mogen blij zijn dat hij niet meer voor de nationale ploeg van Bosnië uitkomt, al hebben hun voorgangers ook geen beste herinneringen aan Hrubesch, niet waar Pfaff? ), in 't middenveld Magath, Keegan, Van der Vaart, von Heesen; als verdedigers Kaltz, Jakobs en Schulz (de enige speler die mij totaal onbekend is), als doelman Stein en als trainer Happel (die kennen ze zelfs in Brugge).

Hamburger SV - Werder Bremen : 1-1 (ook na verlengingen), 1-4 (de vijfde Bremer moest niet meer trappen)

In 19 dagen tijd zal deze derby 4 keer gespeeld worden, vandaag dus, volgende week en die erop voor de UEFA-Beker en dan nog eens voor de competitie. De match van heden avond wordt live uitgezonden op ZDF, herzlichen Dank dafür. Jol zet blijkbaar veel, zoniet alles, op de aanval, hier is de ploegopstelling: 1. Rost, 2. Alex Silva, 5. Mathijsen, 7. Jansen, 9. Guerrero (speelt op rechts en ietsje achter de Kroaten), 10. Petric, 11. Olic, 14. Jarolim, 16. Gravgaard, 20. Demel, 40. Aogo (een viermansdefensie). Tiens, Trochowski zit op de bank. Volgens de reporter van de HSV-Liveticker zouden er 55.000 toeschouwers zijn. Na 5 minuten was 't bijna prijs voor Bremen, maar de bal ging gelukkig voorlangs. Vijf minuten later is 't dan toch zo ver, Diego (niet Maradona..) mocht een vrije trap nemen, Rost kaatste de bal terug maar Mertesacker stampte de bal erin. In de 18de minuut had Guerrero een mooie kans, maar de bal ging er nipt naast. Eerst stond een langharige groene (Pizarro of Frings) op Guerrero's voet, en als die dan de bal wou terughalen, nochtans zonder erg, kreeg hij geel. Hij moest wel opletten met zijn protest, of de kaart verschoot van kleur. Halverwege de eerste helft kreeg Bremen weer een vrije trap, weer door Diego te nemen, maar deze keer zonder gevaar, al kwam er wel een corner van, ook dat zonder gevolg. In de 29ste minuut vermeed Rost de verdubbeling van de score. Daarbij botste hij tegen Petric, die mee kwam verdedigen, en liet zich voor den bloedneus verzorgen. In de 34ste minuut nam Petric een vrije trap, maar zonder gunstig gevolg. Nog een flinke 5 minuten voor de pauze ontsnapte HSV alweer aan een tegendoelpunt. Een hoekschop bracht Hamburg niets op. Er kwamen nog twee extra speelminuten en net voor de rust verhinderde Rost nogmaals dat Bremen scoorde.
Tussendoor: Jarolim heeft zijn contract verlengd tot 30.06.2012.
Na de pauze moet Guerrero plaats ruimen voor Pitroipa. En die had na anderhalve minuut bijna gescoord. In de 55ste minuut bleef een hoekschop van Bremen gelukkig zonder gevolg. HSV is iets meer in balbezit dan tijdens de eerste helft. Een half uur voor het einde mag Trochowski het veld betreden, Aogo mag rusten. Terwijl Petric zich moet laten verzorgen na een serieuze trap tegen zijn scheenbeen, maakte Gravgaard bijna een owngoal, gelukkig blijft ook de daaruit volgende corner zonder gevolg. Integendeel, HSV countert en in twee keer kan Olic scoren.  Het is nog al gebeurd dat HSV op achterstand kwam, maar zo lang duurde het toch nog niet dat de gelijkmaker gescoord werd. Petric echter kan niet meer verder en wordt vervangen door Boateng. Als dat maar goed komt tegen zaterdag, want dan mag Petric bij zijn ex-club op bezoek, B. Dortmund. Op vijf minuten van het eind, krijgt Bremen nog een vrije trap te nemen, maar het is niet gevaarlijk. Na 90 minuten komen er nog twee à drie minuten bij, en in de eerste kan HSV een hoekschop nemen, maar zonder resultaat. Tijdens de Bremer counter "trok" Jarolim aan de noodrem (houdt de speler tegen met de handen om het middel) en ziet de rode kaart. Met 1-1 gaat de match de verlengingen in, maar Demel krijgt intussen nog een gele kaart te zien (wegens mopperen?).
Voor de verlengingen is Mathijsen (die ook een gele kaart zag) kapitein. Bremen trekt verder ten aanval maar Hamburg laat zich ook niet onbetuigd. Na vijf minuten houdt Rost nog eens een doelpunt tegen, moet wel een corner toestaan, maar dat is zonder gevaar. Evengoed is de poging van Boateng, maar de Bremer doelman is even efficiënt als Rost, moet ik zeggen. Na een minieme drank- en overlegpauze wisselen de ploegen van helft en start de tweede 15'. Na drie minuten en een doelkans voor Bremen trapt Olic de bal in 't zijnet. Even later krijgt Trochowski een gepaste voorzet van Olic maar helaas, de bal gaat er net naast. En alweer bewijst Rost een paar keer na elkaar een eerste klasse doelman te zijn. Pitroipa loopt met de bal naar de goal, de keeper ontfutselt hem de bal en bij het opspringen, komt hij pijnlijk op zijn heup neer. Al mankend wordt hij van het veld begeleid, de 120ste minuut is al voorbij en de scheidsrechter fluit, 't wordt loterij: penalty trappen. Mathijsen scoort, Pizarro ook, Boateng niet, Özil wel, Olic niet (anders geen probleem voor hem), Frings wel (carambole tussen de lat en de doellijn), Jansen niet en 't is de moeite niet meer dat Rost in doel gaat. Bericht aan Werder Bremen: volgende 2 weken revanche !

Hamburger SV - Hannover 96 : 2-1

De match was pas 69 seconden aan de gang, toen Petric scoorde op voorzet van Boateng. Na de rust, in de 7de minuut, scoorde hij opnieuw, ditmaal op aangeven van Guerrero. 18 minuten later mocht Hannover op penalty scoren (er zou hands gepleegd geweest zijn), maar de drie punten bleven in Hamburg. Er zaten en stonden 56.554 toeschouwers op te kijken. De kop van de rangschikking blijft evenwel ongewijzigd. Volgens de spelersfiche zou Petric al 25 keer gescoord hebben in de Bundesliga, maar dat is ongetwijfeld met bekerwedstrijden, want hij heeft al 52 BL-wedstrijden gespeeld en dat is dus niet alleen de competitie.

Manchester City - Hamburger SV : 2-1

Deze wedstrijd komt live zowel op Canvas als op Ned3, dus als er te veel uit de nek gekletst wordt, weet ik waarheen gezapt.  Hamburger SV begint in de volgende opstelling: 1.Rost, 5. Mathijsen, 7. Jansen, 11. Olic, 14. Jarolim, 15. Trochowski, 16. Gravgaard, 19. Boateng, 21. Pitroipa, 40. Aogo. Inderdaad, Petric begint dus op de bank, zoals bij Stuttgart. De meesten onder hen kennen de drager van rugnumer 33 bij Man City: Kompany. Beide ploegen zoeken te scoren maar HSV was er 't eerste bij: Guerrero (zijn naam betekent "strijder", in 't Spaans) scoorde in de 12de minuut. Vijf minuten later kreeg Manchester een strafschop omdat Trochowski de bal tegen zijn bovenarm kreeg, nee, hij sloeg er niet naar, hij beschermde zich tegen de kracht die achter de trap zat... Rost koos de goeie hoek maar kon helaas de treffer van Elano Blumer niet verhinderen. Halverwege de eerste helft probeerde Ireland voor ManC te scoren, maar 't was gelukkig in 't zijnet. Even later probeerde Trochowski ook, maar de keeper duwde in hoekschop, die bleef zonder resultaat. De verdediging van HSV was alweer goed georganiseerd. Weldra een nieuwe hoekschop voor de bezoekers, maar helaas ook zonder resultaat. Met 47009 toeschouwers is het stadion uitverkocht, lees ik op de LiveTicker (die heb ik openstaan om de samenstelling van de ploeg te kopiëren ). Intussen liep Kompany een bloedneus op en trok een ander t-shirt aan, en met nummer 50 en zonder naam. ManC kreeg nog een uitgesproken doelkans, maar Rost was bij de pinken. Een krappe drie minuten voor de rust mocht Elano nog eens proberen op doel te schieten, en hij schoot er op, de bal werd door de deklat teruggekaatst. En toen floot, na een minuut extra tijd, de arbiter voor de pauze.
De tweede helft begon in dezelfde opstellingen, en ManC ging meteen in de aanval, maar zonder gevolg. Kompany had intussen een ander t-shirt op naam aangetrokken en kreeg subiet, maar niet daarvoor, een gele kaart te zien. Na enkele minuten scoorde Caicedo dan toch voor ManC. Olic kreeg zowat meteen daarna ook een kans, maar helaas, zonder gevolg. Rost mocht dus best geen doelpunten meer toestaan, of HSV moest eerst scoren om enige gemoedsrust te behouden. Elano mocht nog eens een vrije trap nemen en trapt de bal tegen de paal, de hoekschop kon Rost net pareren, of Caicedo had weer prijs. Met Zabaleta had Rost minder moeite. In minuut 56 stond het aantal trappen op doel gelijk: zowel HSV als ManC hadden 10 pogingen gepleegd. Rost bleef effectief, ook Robinho kreeg de bal er niet in. Ciacedo scoorde nog eens, maar in buitenspelpositie, de vlag ging tijdig de hoogte in. HSV moest dan nog een half uur stand houden (of scoren, dat ware nog beter). 20 minuten na de pauze moest Rost alweer uitpakken op een doelpoging van Robinho. Het vlotte zo te zien niet zozeer als thuis. Op een vrije trap schopte Elano onwaarschijnlijk scheef en ook de corner bleef vruchteloos voor ManC. Robinho probeerde ook eens maar torpedeerde daarbij Rost (die nu misschien oorbellen draagt, gezien de trap zeer in de buurt van zijn "sjokkedeize") en trof gelukkig slechts de paal. De camera zoemde even in achter Jol, en wat zag mijn blije oog? Petric die zich klaar maakte om in te vallen (maar ten nadele van wie?).  Allo croquette, 't is Trochowski die baan moest ruimen??? Op ruim een kwartier van 't eind kreeg Dunne voor de tweede keer een gele kaart te zien, na een ferme zijwaartse duw tegen Petric, dus exit Dunne en ManC had wat meer plaats tussen de lijnen, Caicedo, Elano en Robinho een maat minder om hen een pass te geven. Even later trapte Aogo naar doel en dat resulteerde in een hoekschop. Intussen bleef Guerrero zijn naam eer aandoen. Wat "Olic" in 't Nederlands betekent, weet ik niet, maar hij bleef ook proberen scoren. Op vijf officiële minuten van het einde schoot Richards nog een raket af, Rost moest zich niet moe maken. Even later trapte ManC twee corners na elkaar, beide zonder gevaar. Er werd ManC nog vier extra minuten tijd gegeven. Tegen dat 't ver gedaan was, werd Olic nog de grond in gestampt, gelukkig kon hij nog een halve minuut verder. ManC stormde nog eens richting Rost maar zonder gevolg en 't bleef bij 2-1. Dus HSV gaat door naar de volgende ronde (Canvas vindt dat jammer voor Kompany, maar dan had hij bij HSV maar wat minder hoog van de toren moeten blazen).  En dat is tegen Werder Bremen, net als de DFB-bekerwedstrijd volgende week woensdag (op ZDF te volgen).
Opvallend is in alle geval dat de ploeg die 't eerst scoorde, verloor, maar gelukkig bleef de schade voor Hamburg beperkt genoeg om de volgende ronde te halen. Even opvallend vind ik dat de ManC-spelers die werden vervangen, op de trap gingen zitten, hadden ze geen goed zicht vanuit de dugout?

15 april: Terwijl de eerste ploeg met logistieke ondersteuning in Manchester toegekomen is, heeft het bestuur een koopje gedaan bij Energie Cottbus, en een nieuwe keeper een contract aangeboden. Tom Mickel is er 19, heeft een verbintenis van 3 jaar ondertekend en werd vorig jaar Europees Kampioen met de min-19-jarige Duitsers.

14 april: Via de nieuwsbrief worden supporters uitgenodigd om de ploeg van de eeuw samen te stellen en met enig geluk een t-shirt te winnen. Spelers die er pas dit seizoen bij kwamen (zoals Petric) staan niet in de lijst, maar wel hedendaagse spelers (zoals Benjamin, die overigens overmorgen niet kan meedoen in Manchester, net zomin als Demel). Degene die mijn aandacht op HSV vestigde, meer dan 20 jaar geleden, staat natuurlijk wel in de lijst en hem heb ik dan ook verkozen: Hrubesch. Wie er ook bij staat is Beckenbauer, maar voor mij is en blijft dat een Bayern-man, voor hem kies ik dus niet (dat zou zijn zoals kiezen voor K. Persoons - tegenwoordig bij KVM - voor Eendracht Aalst-ploeg van de eeuw...).

VfB Stuttgart - Hamburger SV: 1-0

Op de site van de club lees ik dat het doelpunt in de extra speeltijd werd gescoord, voor het overige deden beide clubs hun best om de zege binnen te rijven. Door deze kleine nederlaag en de resultaten van andere clubs deelt HSV nu de tweede plaats met Bayern München en ze hebben 3 punten minder dan Wolfsburg.

Hamburger SV - Manchester City : 3-1

Deze wedstrijd komt live zowel op Canvas als op La2, dus als Canvas-reporter Joos te gek doet of overdreven ouwehoert, kan ik nog zappen of 't geluid zachter zetten.  Het weerzien met Kompany en De Jong zit er niet in, de Belg sukkelt nog steeds met een blessure aan de hamstrings en zou vier wedstrijden onbeschikbaar blijven, en De Jong zou niet speelgerechtigd zijn. Maar voor de wedstrijd ging Kompany wel goeiedag zeggen tegen Beiersdorfer. HSV van zijn kant rekent op Guerrero en Benjamin, maar tot mijn grote vreugde is Petric van de partij.  De opstelling ziet er als volgt uit: 1. Rost, 5. Mathijsen, 7. Jansen, 10. Petric, 11. Olic, 14. Jarolim, 15. Trochowski, 16. Gravgaard, 21. Pitroipa, 30. Benjamin, 40. Aogo. Oeps, al meteen een doelpunt van bezoeker Ireland.  Drie minuten later poogde Petric met het hoofd te scoren, maar de keeper had de bal beet, nadat die van de paal teruggekaatst kwam. In de zevende minuut trachtte Gravgaard te scoren, 't lukte niet, maar Mathijsen scoorde wel. Oef ! Na bijna 19 minuten trachtte HSV nog te scoren op een hoekschop maar de keeper had weer beet. Een minuut later kreeg ook Pitroipa een goede kans, maar de bal kaatste terug op de dwarslat. HSV bleef aanvallen, even later was het de beurt aan Jansen. In de 27ste minuut probeerde Manchester, middels Bellamy, nog eens Rost te belagen, maar 't bleef zonder effect. Afgezien van die eerste minuut verdedigde HSV goed. Vijf minuten voor de rust kreeg Trochowski een gele kaart te zien, en volgende week zit hij dus in de tribune. Een minuut of twee voor de pauze scoorde Olic bijna, en nog wel met een halve omhaal. En toen werd voor rust geblazen. Na een kwartier pauze heeft Hughes bij zijn ploeg een speler uitgewisseld, Jol heeft blijkbaar dat voorbeeld niet gevolgd. Na vijf minuten was er al een eerste uitgesproken kans en wel voor Petric. Na een kwartiertje probeerde Manchester een doeltrap maar Rost was attent. Even later een fraaie doelkans voor de thuisploeg, maar het doelkader werkte niet mee. HSV kreeg zowat de ene hoekschop na de andere te trappen. Na zo'n hoekschop trapte Mathijsen richting doel (omhaal), een Manchster-speler sloeg de bal weg, en Trochowski scoorde op penalty. Even later trapte Jansen fraai op doel, maar 't was er helaas net naast. Wat later kreeg Pitroipa een gele kaart te zien, maar voor volgende week is er geen enkel risico daarvan uitgaand. Dan werd Olic vervangen door Guerrero, de supporters (vooral zij die 't dichtst bij de dug-out zaten) dankten Olic voor zijn inzet. Op ruim 10' van het eind scoorde Guerrero door de bal in 't dak van de goal te trappen. Na 90 minuten werd de wedstrijd met nog 3 minuten verlengd. Daarin kreeg HSV nog wel een kansje (Aogo) maar het bleef bij 3-1 en daar kan ik perfect mee leven.  Slotsom: HSV heeft flink verdedigd en Petric zal volgende week hopelijk wel scoren (ik had hem eerlijk gezegd nog niet terug verwacht).

Hamburger SV - TSG Hoffenheim : 1-0

De cijfertjes zijn niet zo uitgesproken als bij de nederlaag (3-0) maar de drie punten zijn thuis gebleven, en daar zorgden vooral Pitroipa, in 28ste minuut, en Rost (door zijn doel leeg te houden) voor, zo lees ik op de website. Nog goed nieuws is dat Petric terug was, al bleef hij op de bank, maar minder heuglijk is dat Demel en Guerrero hun collega's in de ziekenboeg, Alex Silva, Bastian Reinhardt, Thimothee Atouba, Romeo Castelen en Maxim Choupo-Moting, mochten gezelschap houden. Bovendien kreeg Jarolim twee gele kaarten getoond. Door deze zege en andere resultaten deelt HSV de eerste plaats met Wolfsburg.

FC Schalke 04 - Hamburger SV: 1-2

Ze doen lekker voort, de Hanseaten.  Na een eerste helft zonder grote hoogtepunten van beide ploegen profiteerde de Peruaan Guerrero van een fout van de doelman van Schalke in de 70ste minuut, toen die hem de bal met het hoofd voorzette, bij het tweede doelpunt moest hij na voorzet van Marcell Jansen enkel nog de voet tegen de bal te zetten. Schalke kwam in de 80ste minuut door Farfan nog tot het eerreddend doelpunt, welk in alle geval niets meer aan de zege van HSV veranderde. HSV heeft nu een puntje minder dan de leider, Hertha BSC, en evenveel als FC Bayern München en VfL Wolfsburg.

20 maart: De trekking voor de kwartfinales is al gebeurd, HSV speelt op 9 april thuis en op 16 april in Manchester, jawel, tegen Manchester City, waar Kompany nu de plak zwaait. Wat de Vlaamse kranten niet weten en ik wel, is dat ook Nigel De Jong, ex-HSV, bij City speelt. Dat wordt een leuk weerzien, voor De Jong met Mathijsen en voor Kompany met 't bestuur van HSV (dit laatste is eerder ironisch bedoeld, het eerste niet). Anders speelt daar niemand die ik van naam ken, hoewel een der keepers een beroemde vader heeft, Kasper, de zoon van Peter Schmeichel, staat daar soms in het doel. Behalve de drie genoemden zijn er nog: Shay Given en Joe Hart als keepers; Michael Ball, Tal Ben-Haim, Glauber Berti, Wayne Bridge, Richard Dunne, Javier Garrido, Shaleum Logan, Danny Mills, Nedum Onuoha, Micah Richards en Pablo Zabaleta in de verdediging; Gelson Fernandes, Dietmar Hamann, Michael Johnson en dus De Jong en Kompany in het middenveld; Elano, Kelvin Etuhu, Stephen Ireland, Martin Petrov, Shaun Wright-Phillips en Michael Johnson als aanvallende middenvelders; Jô, Robinho (nog een beroemdheid dus), Craig Bellamy, Valeri Bojinov, Felipe Caicedo, Ched Evans, Benjani Mwaruwari, Daniel Sturridge en Darius Vassell in de aanval.

Galatasaray Istanboel - Hamburger SV: 2-3

Deze wedstrijd is live te volgen op ZDF, waarvoor dank.  Tijdens de voorbeschouwing wordt gezegd dat ook Trochowski zeker niet speelt. HSV mag niet verliezen en als ze gelijkspelen, moeten ze meer scoren dan Galatasaray vorige week deed. In het eerste kwartier is nog niet veel gebeurd, enkel een goeie kans of twee voor HSV. Na een half uur hebben de gastheren ook een kansje bij een corner, maar de Hamburgse verdediging staat pal. Tien minuten voor de pauze krijg ik de indruk dat beide ploegen een tandje bijgestoken hebben. Vijf minuten later krijgt Galatasaray een penalty te trappen, Boateng doet Baros vallen in de penaltyzone en ziet er een gele kaart voor. Kewell scoort de opener. Nog geen drie minuten is de tweede helft begonnen, of Baros, niet gehinderd door een in 't blauw geklede verdediger, scoort... In de 57ste minuut scoort Guerrero ook, nog eentje, en 't is in de sakosj. Een minuut later doet hij het bijna over, en mag daarvoor de hoektrap nemen, maar Silva kopt die naast het doel. De bezoekers hebben precies moed gekregen, en ja hoor, Guerrero maakt gelijk.  Nog ene en hij heeft een hattrick beet en HSV zit nog meer op rozen, de doornen zijn dan voor Galatasaray. In 't vuur van de strijd haalt Pitroipa een Turk neer en dus een gele kaart. 't Is nu precies een beetje "stil" gevallen, al moet Rost een strak schop weren. Enkele minuten later spurt Olic richting doel, en zet voor naar Jarolim, maar die komt niet bij de bal. Een kwartier voor affluiten komt voor Galatasaray Sas op 't veld. Of hij in zijn sas is, weet ik niet, wel dat de leestekens op de s niet aangenomen worden door het html-programma. Nog tien minuten en Michael "Danish Dynamite" Gravgaard vervangt Benjamin. Bijna meteen daarop trapt Jarolim de bal tegen de paal. Nog vijf minuten, en Olic trapt de bal in 't zijnet. Rost "krijgt" ook een gele kaart, maar 'k weet niet waarom. En 't kan me niet schelen, want Olic scoort.  Nu moet Rost nog vier (extra) minuten zijn doel leeg houden. Olic krijgt een applausvervanging, Rincón speelt nog een minuut of 2 mee.
En waar gaat de volgende UEFA-reis naartoe?

17 maart: Toch een beetje goed nieuws, Trochowski en Gravgaard (die adductorenproblemen heeft) willen alvast mee naar Istanboel, misschien kan Trochowski zelfs meespelen, al is het dan niet de volle 90 minuten. Jol voorziet volgende namen op het scheidsrechtersblad: Rost, Hesl, Benjamin, Boateng, Gravgaard, Mathijsen, Schulz (uit de belofteploeg gehaald), Alex Silva, Aogo, Jansen, Jarolim, Trochowski, Rincón, Ndjeng, Pitroipa, Guerrero, Olic, Torun.

16 maart: Nog slecht nieuws, gisteren heeft Trochowski zijn knie verdraaid, zijn deelname aan de wedstrijd tegen Galatasaray is dan ook hoegenaamd niet zeker.

Hamburger SV - Energie Cottbus: 2-0

Ivica Olic bracht de thuisploeg in de 32ste minuut op voorsprong met een kopbaldoelpunt. Zeven minuten later verdubbelde Piotr Trochowski (die Petric verving) met een direkte vrije trap naar 2-0. De roodbroeken behielden het overwicht tegen de gasten. Niet dat Jol iets heeft tegen Trochowski: hij zat op de bank om wat uit te rusten voor de UEFA-bekerwedstrijd in Istanboel. Dat hij Petric verving, luidt slecht nieuws in: Petric blesseerde zich dus na nauwelijks een half uur, en zal enkele wedstrijden onbeschikbaar zijn, dus ook tegen Galatasaray en daarna tegen Schalke 04.

Hamburger SV - Galatasaray Istanbul: 1-1

Ze waren er te vroeg aan begonnen, 18.00 uur, en ik heb dus na de match op LiveTicker gezien dat deze wedstrijd op een gelijkspel eindigde. Jansen scoorde voor HSV de gelijkmaker want ene Akman (die Turk ken ik niet, hoor ) had al voor Galatasaray gescoord. Net na de match vatte de reporter de match samen als dat er nog niets verloren is (natuurlijk niet). Pas volgende week donderdag (op ZDF om 20.15 uur !!) zal blijken wie de kwartfinale in de UEFA-beker bereikt. Het was precies in de tweede helft een dolle match met veel mogelijkheden voor HSV. Dat mag ons positief stemmen, dat het goed mogelijk is.

Borussia Mönchengladbach - Hamburger SV: 4-1

Jawadde, dat kan tellen !! Terwijl ik in de Lommelse Sahara door het zand ploeterde, verloren de mannen van Jol dus met zelden geziene cijfers van een ploeg dat na deze zege nog tweede laatste is. Nu niet dat de hele ploeg wankelde, want Petric scoorde vijf minuten na het eerste doelpunt van de thuisploeg, en die had zijn verdediging goed georganiseerd. Deze wedstrijd kreeg ook aandacht van VRT-programma "Sportweekend", omdat bij de Borussen twee Belgen spelen, Bailly in doel (groetjes aan Petric, hé) en Daems die een goeie voorzet gaf.
Voor de DFB-beker zal HSV thuis spelen tegen Werder Bremen (Olic, doe je onvergetelijke doelpunt nog eens na) en dat op 21 of 22 april. En ook is het stadion uitverkocht voor de wedstrijd tegen Galatasaray.

Hamburger SV - SV Wehen Wiesbaden : 2-1

Deze DFB-bekerwedstrijd begon reeds om 19 uur en die volg ik op de website van HSV. Na 7 minuten is het prijs: Benjamin zet op rechts voor in de vijfmeterzone, daar staat Petric en die houdt gevoelsvol de voet tegen de bal. Evenveel minuten later scoort hij nogmaals: Jansen speelt op het juiste ogenblik vanaf de linkerzijde naar de strafschopruimte. Petric staat niet buitenspel, neemt de bal kort voor SV Wehen-keeper Walke aan en schuift hem in eenzelfde beweging in het net. Kort voor de pauze meldt de reporter dat hij problemen heeft met de LiveTicker (hopelijk straks opgelost) en dat de gasten ook nog een ferme doelkans hadden, maar twee spelers hinderden elkaar voor Rost zijn doel. Bij het begin van de tweede helft bleek dat Guerrero zich geblesseerd had, hij is vervangen door Olic, het Kroaats koningskoppel is dus herenigd in de aanval.  Terwijl Pitroipa ook een doelkans poogt om te zetten, had men daar 35 378 koppen geteld in de tribunes, dat lijkt mij nog veel op een woensdagavond tegen een nobele onbekende. Zo ongeveer tegelijkertijd wordt kapitein Jarolim vervangen door Rincón. Wat later volgt Jansen, die vervangen wordt door Ndjeng, voor zover ik weet zijn debuut in de eerste ploeg. Vijf minuten voor het einde scoren de gasten het eerreddend doelpunt. HSV speelt de laatste tien minuten toch al alsof de buit binnen is en meent dat men geen moeite meer moet doen. Na een flinke vijf minuten fluit de scheidsrechter het einde van de wedstrijd, en zaterdag weten ze in Hamburg tegen wie de volgende bekerwedstrijd wordt gespeeld.

Hamburger SV - VfL Wolfsburg : 1-3

Terwijl ik terugkeerde van de Champagnestreek (Reims, Epernay), verloor HSV dus thuis, na een strafschop, een verdubbeling van de score, Guerrero die de pijn verzachtte en Wolfsburg dat toch weer scoorde. Intussen moest Demel geblesseerd naar de kant. Dat ze er hun conclusies uit trekken en voorbereiden voor de DFB-bekerwedstrijd tegen SV Wehen Wiesbaden, nu woensdag om 19.00 uur.

Hamburger SV - NEC Nijmegen: 1-0

De eerste 13 minuten en het enige doelpunt miste ik tijdens de terugweg van het station, de wedstrijd begon reeds om 18.15 uur... Dat doelpunt was van Olic en kreeg ik in herhaling te zien net voor de start van de tweede helft: Jarolim had de bal van voor een Nijmeegse voet getrapt, ging ermee aan de haal, zette voor en Olic knalde binnen, net naast de NEC-doelman. Wat ik dan wel rechtstreeks zag, waren enkele doelkansen, zowel voor de thuisploeg als de bezoekers (op de paal, op de deklat). Op de website van de club zie ik dat Boateng werd vervangen door Alex Silva (carnaval gevierd, na de winst tegen Leverkusen? ), Jansen door Pitroipa (die was ook even bijna aan een doelpunt toe) en Olic door Guererro. HSV gaat dus een ronde verder en dat wordt dan tegen Bordeaux/Galatasaray. Volgens wat Jol zei, is het om het even welk van de twee, hij kent de Girondins als een goede club, en bij Galatasaray is 't de ware hel (hangt er nog van af voor wie, hé?). Edit: het wordt Galatasaray, op 12 (thuis, ook op TV?) en 18 of 19 maart (ook op TRT, een zender die Telenet niet van de kabel gezwierd heeft?).

Bayer Leverkusen - Hamburger SV: 1-2

Terwijl ik met de Sportvrienden terugkeerde van Puurs, won HSV dus op verplaatsing (40.000 toeschouwers in de LTU Arena) met twee doelpunten van Marcell Jansen, tussendoor scoorde Leverkusen ook, maar dat kon de pret niet drukken, te meer HSV nu op kop van het klassement staat (concurrerende clubs hebben nauwelijks gelijk gespeeld).
A propos, de terugmatch tegen NEC Nijmegen komt donderdag op ZDF, hopelijk gedraagt de NMBS zich, want de uitzending begint al om 18.00 uur.

NEC Nijmegen - Hamburger SV: 0-3

Tot mijn onmetelijke vreugde komt deze wedstrijd live op TV, ik kijk alvast naar Nederland 3. Hulde aan de noorderburen want ZDF laat mij in de steek, die zendt liever vanuit Bremen uit (Werder speelt tegen AC Milaan). Om 20.45 uur begon de wedstrijd met een uitgelezen elftal HSV-spelers. Na 10 minuten poogde Olic een doelkans, maar de keeper van NEC had de bal beet. Nog voor de 20ste minuut had Jarolim bijna gescoord. In de 21ste minuut mocht NEC ook een vrije trap nemen, maar Rost en zijn verdediging waren op post. Twee minuten later was het weer bijna prijs, op een perfect getrapte hoekschop, 't zag er even niet goed uit voor het doel van Rost. Op een corner scoorde NEC bijna, Rost was boos op Alex Silva, omdat die de bal over de doellijn kopte, de Braziliaan dacht dat er een NEC-ker achter hem stond. Vijf minuutjes later trapt Trochowski een vrije schop in doel.  Een beetje later doet Alex Silva het hem na, die kan zondag gerust carnaval vieren (na de match tegen Leverkusen). Nog even later fluit de Sloveense scheidsrechter voor de pauze. Na de rust heeft Jol geen wijzigingen doorgevoerd (NEC-trainer Been wel). Op iets minder dan een half uur wordt Gravgaard vervangen door Benjamin (die komt dus niet voor Silva, zoals de Ned3-reporter verwacht had). Kort daarop loopt de scheidsrechter een lichte hoofdwonde op, in de herhaling is te zien dat er projectielen gegooid worden (Jarolim beschermt zijn hoofd of hij heeft er ook van). Op 18 minuten van het eind scoort NEC, maar wel in buitenspel, dus 't kan geen kwaad. Een kwartier voor tijd glipt Olic door de buitenspelval en scoort het derde Duitse (awel ja ) doelpunt. Als dank mag hij vijf minuten later gaan rusten, Pitroipa komt op het veld. Vijf minuten voor het eind komt Torun in het veld en Jansen kan rusten. Ondanks enkele minuten extra speeltijd, bleef de score tot mijn vreugde ongewijzigd.

Hamburger SV - Arminia Bielefeld: 2-0

Volgens wat ik op de website van HSV lees, profiteerde Trochowski van een fout van de Bielefeldse keeper om in de 32ste minuut te scoren. In de tweede helft stopte Rost een penalty, uitgelokt door Alex Silva, die zich wat misrekende op zijn tegenspeler. Vijf minuten later scoorde Guerrero wel, hij kreeg een pass van Olic. Petric speelde niet mee, ik vraag me af of dit een van de twee wedstrijden is waarvoor hij (naar mijn mening onterecht) geschorst is, want ondanks de klacht van HSV is die straf bevestigd.

9 februari: HSV heeft klacht ingediend, immers de DFB-controlecommissie heeft Petric voor twee wedstrijden geschorst na zijn rode kaart van eergisteren. De scheidsrechter zou moeten gestraft worden, hij moest ingegrepen hebben nadat Engelhardt bleef aan Petric' truitje te trekken, maar hij wachtte toch tot Petric Engelhardt wegschoof en die daarbij viel. Ik denk dat er in Berlijn wat knorrig zijn tegenover het Kroatisch aanvallersduo.

Karlsruher SC - Hamburger SV: 3-2

Ik zit die match een beetje via de LiveTicker te volgen van kort vóór de pauze, toen ik terug was van boodschappen had Guerrero al gescoord, en wel nogal vroeg in de wedstrijd, reeds in de 7de minuut. Guerrero veroverde in het middenveld de bal, marsjeerde ermee weg, speelde een 1-2 met Jarolim en schoof de bal in de lange hoek. Toen ik, kort na de pauze, even voor "mijn" wandelclub in de weer was als webmaster, scoorde Benjamin nog rapper (derde minuut) dan Guerrero in de eerste helft. Volgens de reporter was het een droomgoal in de linkerhoek, trouwens alweer middels Jarolim. Maar KSC schoot ineens wakker en scoorde twee keer na elkaar. HSV was er een beetje door van slag en Jol moest de puntjes op de i zetten. Tiens, op een klein half uur werd Guerrero vervangen, door Streit, toch niets aan de hand? Toch niet omdat hij een gele kaart "kreeg", zeker, Jansen en Trochowski hebben er ook ene gezien. Oei, dit klopt niet: Petric werd in het middenveld door Engelhardt aan het truitje getrokken, de scheidsrechter floot, Engelhardt trok verder, Petric wou zich lostrekken, Engelhardt viel en de rest laat zich raden: Petric werd met rood van 't plein gestuurd. Ja, zeg, als je het zo moet oplossen (Olic is nog geschorst voor een rode kaart bij een ... oefenpartijtje), ben je "goed bezig".  Engelhardt werd even later ook van 't plein gestuurd met een "geelrode" (2 x geel is ook rood) kaart, na een taktische fout op Streit. Toemetoch, in de allerlaatste minuut scoorde KSC toch wel zeker?

3 februari: HSV heeft eigenlijk ook Änis Ben-Hatira uitgeleend, en wel aan tweedeklasser MSV Duisburg (in 't Roergebied).

2 februari: HSV is nog altijd bezig met het sjottend personeel: Mickael Tavares, een middenvelder, heeft een contract tot 30.06.2012. Hij speelde tot dan bij Slavia Praag 36 wedstrijden en scoorde drie maal. Ook keeper Khalid

23-07-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Vanuit Brussel, na een dagje werken, spoorde ik naar Binche waar ik in ’t Kursaal een plaats bezette voor mezelf en ene reserveerde voor Annemie, maar dat was niet nodig want wat later was zij ook aangekomen. We dronken eerst wat en haalden dan onze deelnameomslag met bagagelabel, controlekaart (daaraan vastgeniet een consumptiebon voor de omelet en eentje voor een bier) en het overzicht van de controleposten. Op de duur werd het toch 21 uur, tegen dan stond iedereen buiten en vertrok voorzitter José met zijn auto. We wandelden tegen de wijzers van het uurwerk in en hadden een bevoorrading, aanvankelijk zonder controle, in Waudrez, Estinnes-au-Val, Vellereilles-le-sec (ertussen liggen de Fond de Grammont en de Champ de la Croix Malboise), Haulchin, Fauroeulx, Merbes-le-Château, Fontaine-Valmont. Onderweg was niet veel te zien, vooral landbouwvelden vol gewassen en enkele windturbines, sommige al in werking, andere nog niet helemaal klaar. In Fontaine-Valmont wachtte onze sporttas op ons, maar we kregen de gelegenheid niet om hem zelf naar binnen te sleuren, dat deed een medewerker voor ons. Wij namen onze omelet zonder spek (da’s niet voor onze bek), Annemie met koffie en ik met cola. Tot hier toe gingen we over verharde wegen, ze weten bij de club ook wel dat de wandelaars maar één zaklamp bij hebben, en die hoefden ze dan alleen te gebruiken om de wegwijzers te vinden. Omdat er regen voorspeld was, hadden zowel Annemie als ik een extra paar kousen aan, en die trokken we reeds in Merbes-le-Château aan, hoewel het van daar maar 7,5 km meer was. Want het had inderdaad geregend, eerst enkele buien van motregen maar de laatste bui was wel een degelijke plensbui. Nadien kregen we nauwelijks nog nattigheid van betekenis op ons hoofd. In Fontaine-Valmont verwisselde ik ook van T-shirt en we droegen onze sporttas dan naar de vrachtwagen, maar werden er gauw van verlost door dezelfde medewerker.

Het parcours ging nog even verder langs verharde wegen, zo bereikten we Thuin niet langs het bos, maar langs kasseistraten. Af en toe, zoals nu, vond ik het wel erg jammer dat ik mijn fototoestel vergeten was, want we gingen straten door en pleintjes over die ik nog niet gezien had (en het was hier nochtans mijn 5^de deelname en vorig jaar was ik hier ook tijdens een audax-wandeltocht, de derde en laatste van de drie abdijentochten van Marc Libion). Maar het daglicht was al een ruim uur doorgebroken, tijd dus voor de onverharde wegen, daar mochten wij nu onze “schade” ruimschoots inhalen. Dat betekende niet alleen door vermoeidheid geïrriteerde voeten (gelukkig koos ik voor wandelsandalen) maar ook veel stukken door bossen. Zo vorderden wij verder van Thuin naar Biesmes, Leermes, een gemeenteschool van Thuin, Mont-Sainte-Geneviève en Buvrinnes. In de Abdij van Bonne Espérance konden wij ons bierbonnetje verzilveren (een alternatief bleek er helaas voor niet-bierdrinkers niet te zijn), Annemie koos een blond bier en ik van gewoonte een donker. Maar die stond te koud en veel smaak had ik er niet aan. Wij lieten ons glas halfvol staan en keerden terug naar het Kursaal, maar enkele straten daarvandaan hoorden wij van verre het deuntje van de ijscoman. Om de nasmaak van de Goeie Hoop te verdoezelen, genoten wij van een lekker ijsje, dat door het warme weer rap smolt, dus was snel likken de boodschap. Even later kwamen wij dus terug aan de aankomst, kort na vijf uur.

Wij hebben zeer genoten van de omloop, al regende het dus wat in de eerste uren en werden wij hier of daar wat in de war gebracht door de richting die de wegwijzertjes aangaven. In de namiddag wees er eentje rechtdoor, maar daar was niets dan een clandestiene parkeerplaats voor verroeste vervoermiddelen. Een drietal wandelaars achter ons ontwaarde in de verte (ik schat zo’n 300 m) een wegwijzer langs de weg die wij kruisten om de wegwijzer rechtdoor te volgen.

Behalve felicitaties kregen wij ook T-shirt (met alweer een ander motief), een oorkonde een zakje chocolaatjes en een lift naar ’t station (en ik een foto van vorig jaar, een foto van Luc vond ik niet in de stapel). Onze chauffeur nodigde ons uit om volgend jaar terug te komen want dan is er een verjaardag (van wie of wat?). We zullen ons best doen (al valt het tijdens het weekend van de aankomst van de Haervejsvandring en een weekje voor de start van Vichte - Dhron). J

20-07-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Met Paul, Dany en Peter kwam ik voorspoedig aan in Zaal Aan de Statie te Hamont-Achel, waar wij ons een plaatsje vonden, ik er twee reserveerde voor Annemie en Mark, we de nog weinige bekenden begroetten, ons inschreven en iets verbruikten. Gaandeweg kwam er nog volk aan, maar veel minder dan wij gewend zijn, en ik denk dat Jean het ook wel zal gemerkt hebben. Nochtans, bij hem is ’t altijd goed wandelen !

Wij vieren schreven ons in voor 125 km, Annemie en Mark voor 25 minder, dus kon ik ruim 20 uur van hun vriendschap genieten. De eerste lus leidde ons door de natuur (het valt wel op aan de paden dat Achel dicht bij Lommel ligt J) met een wagenrust aan de Drie Bruggen en via een stukje Nederland bereikten wij taverne De Kluis dat hoort bij de Abdij van Achel. Daar hadden wij een ijsje met frisdrank of trappist (nu weet ik dat de Achelse trappist niet mijn voorkeur geniet) op het zonovergoten terras. Via Leenderbos kwamen wij terug in de zaal. Het Leenderbos en de Groote Heide vormen een aaneengesloten natuurgebied van meer dan 3000 ha. Het gebied wordt aan de westkant begrensd door het dal van de Tongelreep, aan de oostkant door het dal van de Strijper Aa en de landbouwgronden rond Leende en Heeze. Verder is het gebied verdeeld geraakt over verschillende eigenaren. Het ligt voor het grootste deel in de gemeente Heeze-Leende. Kleinere gedeelten liggen in de gemeenten Waalre en Valkenswaard. Sedert 2007 bestaan er concrete plannen om de verschillende delen van het gebied weer met elkaar te verbinden door middel van enkele ecoducten over de A2.

Zonovergoten was overigens ook de zaterdag en bij terugkeer in de zaal was zowat iedereen in de weer om zijn/haar voeten weer wat toonbaar te maken, want zelfs wandelaars met schoenen (Mieke, Christine en ik droegen sandalen, alleen Christine droeg er geen kousen in) hadden vuilbestofte voeten. Ik trok ook een ander T-shirt aan, want het was zwoel warm. Voor een ticketje op tafel vond elk een macaronischotel, wij lieten het ons wel smaken, en sommigen haalden nog een tweede portie (maar ik gaf toch voorrang aan het ongehaast verzorgen van mijn voeten, door hen te wassen en andere kousen aan te trekken).

De tweede lus werd nu geleid door Hilde, die, als ik het wel heb, deze lus zelf had ontworpen. De eerste wagenrust was weliswaar opnieuw aan de Drie Bruggen, maar dat wil nu niet zeggen dat wij Jeans eerste lust helemaal overdeden, al waren er wel enkele bekende stukken (maar het is wellicht mijn 5^de, zoniet zelfs 6^de bezoek aan Hamont-Achel). De tweede wagenrust was in Malpie, een natuurgebeid dat ligt tussen Valkenswaard en Borkel en Schaft, in Nederland dus, en tussenin kregen wij een extra waterbedeling, dat werd ten zeerste geapprecieerd! De Malpie staat bekend om kleine en grote vennen op de heide. De grote vennen binnen het Malpiegebied zijn het Molenven, het Wasven en het Grote Malpieven. Wij hebben in dit gebied ook het riviertje de Dommel overgestoken. Je vind er ook heidevelden, die mij doen denken aan Jutland, Denemarken. Er zijn diverse soorten van bodemtypen en verschillende hoogten van grondwater. Voor de planten– en dierenwereld zijn deze vennen en de heide erg belangrijk. Terug in de zaal vonden wij lekkere tomatensoep met balletjes gevolgd door varkensgebraad met broccoli, bloemkool, kroketten en champignonsaus. Omdat ik geen zin had in varkensgebraad, vroeg en kreeg ik het vegetarisch alternatief: een roerei. Dat liet zich ook lekker smaken! Nadien ging ik mijn voeten weer proper maken en een ander T-shirt aantrekken, en toen ik terug kwam, vroeg Joke (of was’t Sylvie?) of ik graag een ijsje had. Maar natuurlijk! J Toen ik ermee naar mijn zitplaats kwam, lag daar al ene. Die schonk ik dan aan Paul, want die is nogal tuk op ijs. Ik was trouwens de enige gulle schenker niet.

De derde lus was weer van Jean en we hadden volgens hem geen zaklamp nodig, alleen natuurlijk iets reflecterend. Ik stak dat voor een uurtje in een zakje van mijn heuptasje en volgde de groep door vooral straten en over fietspaden, maar ook enkele veldwegen. De eerste wagenrust was aan Quatre Bras, wat mij toch ver leek, maar toch op slechts 8,6 wandelkilometers ligt. Tegen dan was ’t tijd om een reflecterend vestje te dragen. Intussen had ik een foto genomen van een klok met thermometer: om 23:11 uur was ’t nog 21° warm… Dan was ’t gedaan met buiten fotograferen, het was te donker en eerlijk gezegd, er was niet veel interessants te zien. Dat geldt helaas ook voor de vierde lus, waar Hilde voorop ging. We waren inmiddels wel aan een stortvlaag ontsnapt. Geert van de club van Lommel had een telefoontje gekregen van zijn Marie-Claire die in Neerpelt door een stortvlaag reed, terwijl het in Hamont-Achel en in Lommel nog kurkdroog was. Maar intussen hadden we een hamburger of soep met brood gegeten en nog eens een ander T-shirt aangetrokken. Maar mijn voeten waren nu niet bestoft, dus enkel een ander paar kousen was genoeg.

Hilde leidde ons van wagenrust HVW naar dat aan de Broeseinderdijk, onder andere langs het Albertkanaal en vandaar terug naar de zaal, tja, ’s nachts is er dus weinig te zien en nog minder om zich te oriënteren. Terug in de zaal konden wij het ontbijt aanvallen, veel voeten wassen was niet nodig, ook deze lus was zeker niet stoffig. We waren intussen wel aan een stortvlaag ontsnapt.

De laatste lus moest ik het zonder het gezelschap van Annemie en Mark doen, al deelden zij het ontbijt met ons. En nu stapte Jean weer voor naar het Leenderbos, dus konden ons schoeisel, kousen en voeten weer stof verzamelen. Op zeker moment zag ik Jean zijn sandalen uitgieten, en hij verzekerde mij dat er nog erg weinig zand op het parcours zou liggen. Steentjes lagen er wel nog op dus moest ik mijn sandalen nog wel eens leeg gieten. Op de eerste wagenrust, aan de Beverbeekse heide, kregen we een banaan bij de drank, en op de tweede wagenrust, bij de Beverbeekse scouts, zelfs een heel fruitsalade. Dat was eten en drinken, namelijk het gemengd fruitsap.

Zo kwamen we weer terug in de zaal waar Jean zijn medewerkers in de zaal, op de wagenrusten, met verkeersbord of seingeverslamp, en de wandelaars bedankte. Paul bedankte hem en Hilde in naam van alle wandelaars. Trofeeën werden niet meer uitgereikt, want Dorien had haar 5^de Schelp al na 50 km ontvangen, en een Nederlandse na de vierde lus (hoewel ze aan 75 km genoeg had, maar ze wachtte op haar passagiers) reeds.

Over medewerkers gesproken, tijdens het ontbijt vroeg Blandine, de moeder van Jean, of ik nog een kop koffie wou. Al zwanzend zei ik van nee, want ik zou dan niet meer kunnen slapen. Daarop zei ze dat ik daarmee moest wachten tot ’s avonds. En vertelde dat zij om zaterdagmorgen 3 uur opgestaan was om Jean te helpen bij de organisatie, en was zelf nog niet gaan slapen. Ze zag er zo fris uit als een hoentje en ze was dus al langer wakker dan ik ! Kijk eens op mijn foto 48, ze staat er in het midden. Geen kat die gelooft dat ze reeds 83 jaar is… De familie Jansen is ongetwijfeld ontzettend fier op haar !

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/EuraudaxHamontAchel09

29-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Met de treinen (overstappen in Brugge) kwam ik voorspoedig aan in Zaal De Mast in Torhout, waar ik me eerst ging omkleden (ik kwam tenslotte recht van kantoor in Brussel) en dan mijn inschrijvingsomslag halen. Terwijl ik mijn rugnummer (de organisatie spreekt van borstnummer maar daar prik ik liever geen veiligheidsspelden in ) aan mijn heuptas bevestigde, kwamen Annemie, Mark en Trees ook aan. Terwijl Annemie en Mark, met mij in hun kielzog, op zoek gingen naar verantwoordelijke Dirk, ging Trees al zitplaatsen zoeken in de belendende zaal waar men kon drinken. Na het begroeten van vele bekenden en iets nuttigen, gingen we aansluiten bij de groep der 100-km-wandelaars.

In de Marching staat “Groepsstart om 20.00u.”, maar dat is voor de lopers, de wandelaars vertrokken om 20.15 uur. Zoals vorig jaar kregen de 42-km-wandelaars weldra hun splitsing, terwijl de 100-km-wandelaars nog wat met de 10-km-wandelaars konden verbroederen, maar na een kilometer of 6 draaiden zij links af en wij gingen naar rechts. Zo bereikten wij Veldegem, waar wij werden verwelkomd door een belleman, Loppem (waar geen toilet was), Nieuwvliet (twee rustposten op 1,1 km van elkaar), Waardamme (plezante naam voor een woordspeling: “Weet je waardamme zijn? In Waardamme”), Hersberge, Ruiselede en Beernem.

Daar vonden wij een eerste keer onze bagage terug, ik wisselde van kousen en verzorgde eerst mijn voeten, we hadden belegde broodjes en Mark had voor elk van ons een ferme pot rijstpap met frambozen bij. Nadat we weer klaar waren voor de tweede helft, vertrokken we naar Moerbrugge en Assebroek vanwaar we Brugge die Scone bereikten. Het centrum deden wij ook nu niet aan maar er was genoeg te zien. In Brugge kregen we in het Minnewaterpark tot achter het station, tussen enkele grote schoolgebouwen, een bescheiden regenbuitje over ons heen. Wat later kwamen wij in het Boudewijnpark aan, en terwijl we een boterham aten, koffie dronken, ons verzorgden (ik trok een ander T-shirt aan alsook andere kousen), zagen we de achtbaan van het pretpark in werking.

Nog 30 km scheidden ons van de aankomst, met nog vier controleposten, maar vooral ook een doortocht door het Tillegembos en aansluitend het Beisbroek, waar we het Planetenpad volgden. Dit werd uitgestippeld en op 4 juli 2004 voorgesteld. Het pad is in totaal 835 m lang en stelt hiermee een werkelijke afstand van bijna 6 miljard kilometer voor. Eén meter komt in andere woorden overeen met een werkelijke afstand van 9 miljoen kilometer. Elke planeet wordt voorgesteld door haar mythologische figuur: Saturnus als God van de Tijd, Venus als Godin van de Liefde of Neptunus als God van de Zee. Elke mythologische figuur werd uitgewerkt als een sculptuur van de hand van de bekende kunstenaar Jef Claerhout. Elk beeldhouwwerk torst op één of andere manier een bol(letje) dat de planeet voorstelt. Om praktische redenen werd hier voor een andere schaal gekozen: een bolletje van 10 cm komt overeen met een sfeer van 18000 km. Van De Groene Meersen ging het naar Aartrijke en Wijnendale, waar ik geen kasteel zag (er is er nochtans ene) maar nu hadden we slechts 4,1 km meer te wandelen vooraleer we Zaal De Mast weer bereikten. Daar trokken we met zijn allen aan de bel (terwijl de supporter van andere wandelaars zo vriendelijk was met mijn toestel een paar foto’s van ons te maken, onze welgemeende dank hiervoor !). Van de organisatie kregen we daarom een diploma, een medaille aan een lint, een badge en een large T-shirt. We dronken nog wat en gingen dan naar huis, eerst naar Gent om er Trees te laten uitstappen, en dan naar Massemen, waar ik bij Annemie de nacht mocht doorbrengen.

We vernamen in Torhout dat van de net geen 700 (nl 698) deelnemers op de 100 km er zo’n 1/3 had opgegeven. Dat lijkt ons nogal veel. Net als vorig jaar ben ik behoorlijk enthousiast over de omloop (zowat 50% onverharde wegen, weer enkele aanzienlijke wijzigingen in vergelijking tot vorig jaar), de verzorging (afwisselend en vriendelijk aangeboden), het onthaal (zo persoonlijk als vorig jaar: ook de wandelaars tellen mee).

Alleen zou ik durven voorstellen om de 10 km eerst af te zonderen van de 100 km, de wandelaars op de 42 km hebben meestal een zelfde allure als de 100-km-wandelaars. Of zou de parcoursmeester de kleinste en de grootste afstand ongeveer 6 km samen laten vollen opdat de controleposten, waar voor de wandelaars ruim zitplaats voorzien is, niet overladen zou worden met wandelaars? Zoals in Bornem lijken de eerste controleposten meer op “wagenrusten” van euraudax dan op rustposten van andere, “gewone” wandeltochten, en dan is een wandelaar toch vlugger geneigd om eerder verder te gaan.

21-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Zoals vorig jaar geraakte ik in Marxzell door daags ervoor te overnachten in Mechelen bij Sally (dank je wel!), met haar mee te rijden naar Merksem om van daar af met Frank mee te rijden (ook dank je wel !). Deze keer echter vertrokken wij een uur eerder en kwamen dan ook mooi tijdig aan, namelijk kort na 11 uur. We hadden dus een rustige 2 uur om de nog weinige aanwezigen te begroeten, wat te eten (waldkornbroodjes met brokjes chocolade, met vriendschap aangeboden en bereid door Sally) en te drinken (gratis en ruim keuze). Een half uur voor de start smeerde ik mijn voeten in, trok wandelkousen en –sandalen aan en wachtte op het startsein.

Dat werd dan gegeven door Willy die ons allen toesprak en ons dankte voor de opkomst (een 50-tal wandelaars). Hij verleende dan het woord aan Bertus die verkondigde dat op 24 mei Marcella was overleden, hij vroeg dan om een minuut stilte, wat hij natuurlijk verkreeg. Overigens was een overlijdensbericht in de garage (“startzaal”) bevestigd, naast de foto’s van de tocht van vorig jaar (waar men kopies kon van bestellen). Vooraleer te vertrekken zei Willy nog dat we om ongeveer 20.30 uur al eens onze sporttas konden “aanspreken”, een extraatje dat niet op het overzicht van rustpauzes vermeld staat. Dat is dan ook op tijd om andere kousen aan te trekken en ons van ons reflecterend materiaal te voorzien. Doch dat is dus voor later.

Na wat stratenwerk bereikten we spoedig het Zwarte Woud. Dat is een dicht bebost gebied en middelgebergte in het zuidwesten van Duitsland, gelegen in de deelstaat Baden-Württemberg, aan de Rijn en aan de Franse grens. Het is het grootste middelgebergte in Duitsland. Geologisch is het verwant aan de Vogezen, die aan de Franse kant van de Rijn liggen. De hoogste top van het Zwarte Woud is de Feldberg met een hoogte van 1493 meter boven Normaal Amsterdams Peil (maar hier kwamen wij niet). Het Zwarte Woud is het grootste bosgebied in Duitsland en bestaat hoofdzakelijk uit dennen- en sparrenbomen. Tegenwoordig is het Zwarte Woud een van de populairste toeristenbestemmingen in Duitsland. De Romeinen noemden het dicht beboste gebergte met zijn kenmerkende donkere naaldbomen Silva Nigra - "het Zwarte of Donkere Woud", dat voor hen onheilspellend en bijna ondoordringbaar was. Het Duitse woord Schwarzwald werd voor de eerste keer in een document van het Zwitserse klooster St. Gallen uit het jaar 868 gebruikt. Her en der vind je wandelwegwijzers, soms naar steden in de buurt die bijna 50 km verder gelegen zijn, zoals Freudenstadt. Wij zijn de eerste 10 uur van onze wandeling nauwelijks het woud uit geweest, en hadden een rustpauze in Neusatz en een andere in Dobel (waar we afscheid namen van enkele wandelaars die voor de afstand van bijna 20 km waren ingeschreven, hoewel dat geen audax-afstand is). De bevoorrading op zo’n wagenrust is behoorlijk uitgebreid, met frisdranken, bier (met zeer weinig en met een beetje alcohol) en een gevarieerde keuze aan versnaperingen. In Dobel raadde Willy ons voor het vertrek aan om een flesje water en een zakje met banaan en een koek mee te nemen, want de volgende wagenrust bevond zich op 15,4 km. Ik had al een flesje cola (van Sally gekregen met het ontbijt) dat ik in Neusatz al had laten bijvullen, maar het water nam ik zeker in dank aan. Met het zakje voedsel haalde ik zonder me te haasten Frank in en bood het hem aan, ik had toch geen honger, na de pistolet met twee Bockwurste en mosterd gevolgd door een potje yoghurt op die wagenrust. Tussen Dobel en de parking “Kreuzle” passeerden wij een open hut, zoals er vele staan in het Zwarte Woud, en daar pauzeerden wij even om de lange tussenafstand wat te “breken”.

We wandelden dan verder naar de Kaltenbronn (waar we dus onze bagage ter beschikking hadden) en van daar naar de Keizer Wilhelmtoren die werd gebouwd in 1897, 30 m hoog is en 160 treden telt en gelegen is op de Hohloh. De meesten onder ons bestegen die treden om van zo hoog (990 m) op de wandelaars onderaan neer te kijken (letterlijk dan toch) en van het wijdse uitzicht in vier richtingen te genieten. We hoorden dan Willy fluiten en daalden de treden dus opnieuw af om onze wandeling verder te zetten, richting Bad Wildbad. Dat bereikten we na nog een pauze in Lautenhof (met onder andere rode wijn en blokjes kaas) en een mooie passage langs het Grote Hohlohmeer.

Bad Wildbad is een kuuroord (al in de 15^de eeuw als dusdanig bekend) in het noordelijke deel van het Zwarte Woud, het behoort tot het district Calw. Het ligt in het Enzdal, een bijrivier van de Neckar. In het stadsdeel Calmbach vloeien de twee bronstromen Kleine Enz en Große Enz samen tot de eigenlijke Enz. We doorkruisten het centrum om dan in Hotel - Restaurant “Alte Linde” onze warme maaltijd te nuttigen. Dat bestond uit een bord aspergesoep en stoofvlees met frietjes en/of Spätzle, door te spoelen met een drank door Marc aan zijn tafelgenoten (Lucia, Sally, Conny, Geert, Frank en mij) aangeboden wegens zijn 12^de Gouden Arend, hartelijk dank, santé en gefeliciteerd! In dat hotel hadden we 70 minuten tijd om te eten, ons eventueel op te frissen (voor mij: ander T-shirt en andere kousen) en wat te rusten.

Het was intussen natuurlijk al donker dus werd er voorlopig niet meer gefotografeerd, hoewel Bad Wildbad toch wat charmes heeft. Zo ging het via de Eyachbrug en 9 km verder een parking naar Dennach, waar wij in de kantine van het sportplein ons ontbijt kregen. Er was zelfs tijd (60 minuten) om andere kousen aan te trekken en wat te rusten alvorens we weer van het zonnetje en de mooie streek konden genieten. Op de laatste wagenrust, 12,8 km dichter bij Pfaffenrot, waren er zelfs diverse soorten schnapps en omdat ik mijn schnappskroesje van Denemarken toch altijd bij heb, proefde ik van de kersenjenever (die hut heet nochtans Weinbrünnle). Nog net geen 5 km scheidden ons van de eindmeet waar Willy dankwoorden uitsprak aan de wandelaars, de medewerkers en de seingevers. Hij had dan 5 Gouden Arenden uit te rijken, twee Duitse vogels (Marion en Karl) en drie Belgische (Marc, Louis en Joost), gratuliere en gefeliciteerd! Drie kwartier later vertrokken Frank, Sally en ik want wij moesten ’s anderendaags weer aan de slag (enkele anderen hadden het weekend wat uitgerokken in de streek).

Het was een mooie wandeling, en dat veel mij herinnerde aan mijn eerste deelname aan Euraudax Marxzell (een jaar of 4 geleden) stoort mij hoegenaamd niet. Het weer was ook mooi en het eten, de versnaperingen lekker en gevarieerd (op enkele wagenrusten waren er diverse taarten en grote cakes). Volgend jaar organiseert Willy de Superaudax en ik heb horen zeggen dat dit dan zijn laatste audax-organisatie wordt. Helaas, driewerf helaas! Er zijn maar 3 Duitse audax-tochten per jaar, dus ’t jonge volk (Marion, om geen namen te noemen…) wordt vriendelijk doch dringend verzocht een datum te vragen bij de verantwoordelijke voor de kalender aldaar.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/EuraudaxSchwarzwald09

15-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Omdat ik me niet wou haasten, deze dag van de verkiezingen voor het Vlaams en het Europees Parlement, koos ik voor de bescheiden afstand van 15 km, dat er dan nog slechts 13,800 km waren. Deze omloop leidde mij langs vooral verharde, maar toch rustige wegen naar Oetingen waar ik twee keer langs mocht komen voor de stempelcontrole. Ik had er dus een lus te stappen van 4,800 km, deze keer had ik meer veldwegen en paadjes voor de voeten.

Terug in Oetingen bleek meteen dat er wat te doen was voor de kerk, want er stonden heel wat paarden, zowel met als zonder koets er achteraan. De medewerkers aan de stempelcontrole wisten ook niet wat er aan de hand was, de wandelaars die er vóór mij waren, hebben hen dus ook niet wijzer gemaakt, ik vermoed zoals zij dat het om een paardenwijding ging.

Nog 4 km scheidden mij van de aankomst, en die waren ook natuurlijker dan de eerste 5 km, waarvoor dank.

Het weer viel aardig mee, al was het bewolkt en kreeg ik de zon nauwelijks te zien, maar het bleef droog, en dat is ook een pluspunt.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.be/9470hvds/18deHeidetochten

07-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Deze nacht had ik niet zo goed geslapen, er was te veel rumoer in mijn onmiddellijke omgeving. J In ieder geval, vandaag kwamen we aan in dezelfde stad als waar we met de bus vertrokken. De start van het parcours was niet helemaal hetzelfde, zo bereikten wij de Belgische grens niet langs de gebruikelijke gewestweg, we waren er ons zelfs niet van bewust. Ineens zag ik nogal veel auto’s samen met Belgische nummerplaten, de postbus zag er ook Belgisch uit net als de bushalte. Omdat we niet in taverne “Le St.-Germain” in Mons terecht konden, weken we uit naar Obourg, via Goegnies Chaussée, Quévy le Grand, Harveng, Harmignies en St.-Symphorien. In de voetbalkantine kregen we van de vrouw van voorzitter Fernand onze broodjes, mijn consumptiebonnetje en nog wat opleg wisselde ik uit voor een donkere Leffe (tja, ik weet niet of ze daar picon hadden voor in het pintje). De stoelen stonden er nogal dicht bij elkaar, wat niet praktisch is om zelfs maar kousen uit te trekken, en dan zat ik nog op de hoek van de tafel. Intussen was de voorzitter van de wandelclub van Binche er ook aangekomen, met zijn hondje en met in de andere hand folders voor de Marche de la Thudinie (ik ben al ingeschreven). Nadat mijn trappist was uitgedronken, ging ik mijn voeten verzorgen en nog wat buiten zitten.

Het werd dan tijd om naar Neufvilles te stappen, via het kerkhof van Casteau en ook al niet langs de wegen die we van voorgaande jaren kennen. Bovendien bereikten wij de cafetaria van de plaatselijke voetbalclub via de andere kant, niet via de steenweg waar het altijd bedrijvig is wat een beetje een kermissfeer geeft. Ik had Eddy (neofiet in deze vierdaagse) al wijsgemaakt dat we tomate crevette zouden krijgen, maar ik zat er naast. Het was tonijnsalade maar dan wel met weinig mayonaise, denk ik, want het smaakte behoorlijk droog. Daarbij waren groentjes en een aardappel in de eetbare schil. Na dat eten ging ik me verfrissen en mijn voeten verzorgen, vooraleer bij Luc langs te gaan. Mijn achillespees “trok” wat, het deed geen pijn maar ik voelde een bolletje, en vreesde dus voor een spierontsteking. Dat kon Luc wel beamen en hij masseerde mijn hiel met flexiumgel, zelf ’s anderendaags in de apotheek te halen. Nadien verpoosde ik nog wat, liever in de lommer want in de zon was het behoorlijk warm.

Vooraleer verder naar Braine le Comte te stappen, verzamelden de vrouwen voor een groepsfoto (ik verwacht die nog per mail), er waren genoeg fotografen. Vanaf hier was het parcours ongewijzigd en in Braine le Comte had ik nog een half uur te kletsen met Jill, Sue en Shaul (een der twee Israëli’s) voor we gezamenlijk zouden vertrekken. Net op tijd kwamen Paul en Léo aan met Frans wiens rug geblokkeerd was en erg schuin aan de arm hing van afwisselend Paul en Léo. Luc liet daar weten aan hen hoe je het best Frans ondersteunt, hoe je zijn arm vast houdt. Zo gingen wij verder naar Tubize via nog 3 wagenrusten. Onderweg stonden Kadees André en Erna iedereen aan te vuren alsook de ouders van Marcel en de vriend van Vicky die door haar vader werd gesteund, vooral moreel dan. Na de laatste wagenrust hield het fietspad aan de rechterkant van de steenweg op en ik stak die steenweg over, daar was ook geen fietspad, maar ik zag dan tenminste het verkeer op me af komen. Waar de bebouwing dichter werd, zag ik Raymond verpozen en dat bleek dan aan het huis van kinesist Luc. Hij feliciteerde me met “Proficiat Annemie!” Ik moet wat verdwaasd geweest zijn (ik was wel moe maar niet zo erg dat ik er als een zombie bij liep) want ik zei dat Annemie er niet bij was. Ik merkte beweging aan de rand van mijn zichtveld, keek om en zag daar mijn allerbeste vriendin met Mark, haar “sjoeke”. Wat een fijne verrassing!!! Samen gingen wij verder en toen we de voorlaatste bocht namen, fotografeerde ik mijn persoonlijke supporters alvorens mijn fototoestel aan Mark uit te lenen. Intussen kwamen Léo en Frans eraan en ik liet hen door. Aan de aankomst werd over en weer gefeliciteerd, ook door Marleen die Paul en mij kwam halen.

Wij gingen dan binnen en terwijl Paul nog zijn public relations aan ’t verzorgen was, gingen Marleen en Mark onze bagage zoeken en Annemie en ik zochten een plaatsje in de zaal, dat we ook vlot vonden. Ik had dan al een donkere Leffe in de hand, mij geschonken door Stéphane, en binnen konden wij verder deelnemers feliciteren. Overigens was er nog een vierde opgever, naast Stéphane, Roland en Daniel: Rinde, een Nederlandse die een week eerder, ook al voor de eerste keer, deelnam aan de Superaudax, maar daar was ze wel succesvol. Intussen werd er al gespeecht en weldra was het tijd om recht te staan tijdens het spelen van een fragment van het nationale volkslied van alle landen die vertegenwoordigd waren: Frankrijk, Nederland, Duitsland, Groot-Brittannië, Denemarken en Israël. Dan werden de medewerkers in de bloemetjes gezet, ze kregen telkens een daverend applaus van de wandelaars en hun gezelschap. Verder werden de wandelaars naar voor geroepen met een zeker aantal deelnames, zoals Pascal (32 van de 35 edities), Bernard, Martine (stadsgenote van Daniel “Pantani”), en ik dus ook met mijn vijf passages. Dan was het de beurt aan de andere wandelaars, ook de opgevers kregen een aandenken. Wat dat was, weet ik niet, maar ik kreeg, behalve mijn beker, een trofee met daarop een foto van het kasteel van Pierrefonds (voorheen was het een kaartje van een dagetappe), een wegwijzer, een badge en een getuigschrift. Overigens kregen zowel Paul als ik van Marleen een mooie koffiekop met pralines in. Hartelijk dank !

Deze vijfde deelname was mij goed bevallen, afgezien van de twee koude douches, de aanwezigheid nog van lange, saaie stukken (hoewel er al een paar verdwenen zijn), want ik ben steeds op een behoorlijk uur aan de bestemming van de etappe geraakt. Overigens viel ook het weer goed mee, het was droog (op een sproeibuitje na, op maandagnamiddag) en zonnig, op zondag eerder licht bewolkt, wat goed uitkwam tijdens de langste namiddagetappe.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Vandaag was dus de dag van de langste namiddag, maar daarvoor was de ochtendetappe dan ook korter. Vandaag ook was ons een wijziging in het parcours beloofd, de medewerkers wachtten ons op in Neuvilette, Hauteville, Proix, Grand Verly en Tupigny. Intussen had ik het gezelschap gekregen van Jill, een van de twee Engelse dames, haar vriendin Sue was wat verder op. Jill is een kanjer van een wandelaarster, overal waar een centurion (100 mijlen of iets meer dan 160 km in maximaal 24 uur) wordt georganiseerd, heeft ze die al succesvol volbracht, zelfs aan de leeftijd van 65 jaar (twee jaar geleden, op uitdrukkelijk verzoek van de organisatie). Ook nu nog hield ze een tempo aan waarbij ik al eens een tandje moest bijsteken, maar ik nam dat erbij, want doordat ze zoveel babbelt en vertelt als ze wandelt, ging de tijd en gingen de kilometers vlot voorbij. We kregen als nieuwigheid een lang stuk langs het kanaal die de Samber met de Oise verbindt. Het deed me wat denken aan een eind uit Vichte-Dhron van 2006 met al die sluiswachtershuizen. Het was vooral ook rustig, want we moesten niet uitkijken voor gemotoriseerd vervoer (behalve op het eind een beetje, er was blijkbaar een viswedstrijd aan de gang) en veel fietsers vlamden ons ook niet voorbij. De laatste bevoorradingsport voor de middagpauze, in Etreux, was op het terras van een café, “Au trotteur” en daar zaten vele bekenden, zoals Marie-Paule, Frans, Wim, Dany, Daniel “Pantani”, Patrick, Jaak, bij hen twee supporters (Rik en Isabelle), tevens Robert, Arne (de enige Deen in het deelnemersveld), Jean (Stéphanes vader) met nog een paar maten. Ik dronk een picon-bière, keek intussen wat TV (een sportprogramma) en nam een zelfportret-met-drank, wat Arne behoorlijk grappig vond. Nadien ging ik weg, gezien de snelle wandelaars (het groepje Marie-Paule, Frans, Wim, Dany, Daniel “Pantani”) nog op café zat, vond ik dat ik een goeie positie in het peloton had. De weg naar Boué (moet men dat als Bowé uitspreken?) was bekend en intussen hoorde ik Frans’ stem. Ik keek om en zag tot mijn grote verbazing dat Daniel ondersteund moest worden door Frans en Dany (even later door Wim en Dany). Blijkbaar had hij een rugprobleem (lumbago) opgelopen. Toch konden zij en Marie-Paule een tempo aanhouden dat mij na een tijd wat te rap was. Intussen liet Marie-Paule mij weten dat onze middagpauze niet plaats vond in de feestzaal zoals gebruikelijk, maar in een andere locatie. Daarvoor hadden wij een eind door een bos gewandeld vooraleer wij op de middagpost kwamen. Daar kregen we soep, koude schotel en een koek (maar die schoof ik door naar Monique). Ik ging dan wat zitten rusten - slapen kan je dat bezwaarlijk noemen - nadat ik mijn voeten had verzorgd en een ander T-shirt had aangetrokken. Het werd dan tijd om te vertrekken, maar eerst kwam de burgemeester langs, met in zijn kielzog een fotograaf. Buiten gaf de burgemeester een speech ten beste waarin hij ons welkom heette, succes wenste en de organisatoren en medewerkers bedankte. Hij deelde ook enkele geschenken (sjaals) uit en had Michel voorzien van trofeeën voor in Tubize. We gingen dan maar verder, niet terug door het bos, maar langs de openbare weg zodat we de feestzaal passeerden, daar had dus blijkbaar een trouwfeest plaats gevonden. Daniel “Pantani” probeerde mee te wandelen, maar het ging echt niet, zelfs niet aan de arm van Martine, en hij stapte ongetwijfeld in bij een medewerker (zoals Stéphane en Roland eerder). Jammer dat hij zo moest stoppen, nochtans een kanjer van formaat!

Er was nu geen merkelijk verschil meer in het parcours, zodat ik passeerde in Barzy, Beaurepaire, Petit Fayt, Dompierre, St.-Aubin, Limont Fontaine (waar ik het gezelschap kreeg van Henri “Rik”), St.-Rméy. Onderweg naar Neuf Mesnil zag ik ineens het groepje der snelle wandelaars: Marie-Paule op een stoel, Frans, Wim, Robert en Dany, bij Isabelle en Rik. Blijkbaar had Marie-Paule de champignonsaus niet verteerd (later hoorde ik dat Dany en Wim het er ook lastig mee gehad hadden), dat vrat aan haar energie (voordien had ik niet de indruk dat haar welslagen in de Centurion in Nederland een week eerder nog in haar benen hing). Eens ze een beetje bekomen was, gingen ze verder en ik er achteraan. Nog voor we de bevoorradingspost van Neuf Mesnil bereikten, had ze nog eens moeten stoppen voor enkele minuten. Maar nadien was ze toch genoeg bekomen om verder te stappen naar Feignies, zo energiek zelfs dat ik weer moest afhaken. Toch kwam ik in Feignies aan om 20.45 uur, wat voor mij erg vroeg was. Deze keer vond ik wel dat ik na de voorbereidingen voor de nacht (warme douche! En Stéphane had onze – mijn, Pauls, Marcs en Yolandes - bagage al bij elkaar gezet) nog tijd had voor het avondmaal. En een geluk, want Bernard met rugnummer 43 had getrakteerd op zijn 25^ste deelname met rode wijn. Ik nam zelfs tijd om mijn beenspieren door kinesist Luc te laten massac… pardon: masseren. Ik moest de gelegenheid te baat nemen, want hij stopt er mee, na 20 keer wandelaars verzorgen (masseren, blaren behandelen), vrouw Françoise (ook in het team, pas op pre-pensioen) en kleinkinderen gaan voortaan voor. Kwam ik dus erg voorspoedig aan (zonder fierheid omdat ik “profiteerde” van de onpasselijkheid van Marie-Paule), Paul kwam er pas om half elf door, het licht was toen al uit.
Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Gedaan met uitslapen, we werden om 2 uur gewekt en ik had ook nu tijd genoeg voor het ochtendtoilet, het ontbijt, het klaarmaken van de bagage en nog wat gelanterfant. Alleen Stéphane van Ath kon blijven liggen: hij had opgegeven omdat hij zo goed als geen huid meer had op zijn voetzolen (al van voor het begin van de vierdaagse). Het was nu wat koeler, wat ook normaal is, want we vertrokken een uur eerder. Ik wierp nog een laatste blik op het kasteel van Pierrefonds, dat tot mijn grote verbazing niet verlicht was, en volgde de groep via St.-Etienne, Chelles, Martimont, Croutoy, Attichy, Bitry, Autrèche, Morsain, Selens, Trosly Loire en Guny. Intussen had Roland er de brui aan gegeven, hij had daags voordien al last van zijn nieren, en in een bos, waar we de openbare weg volgden, zat hij op een balustrade te wachten op een volgwagen. Terwijl ik aan de bevoorradingspost in Croutoy stond te drinken en knabbelen, kwam Dirk aan en vertelde tegen een der medewerkers dat Roland moest opgeven. Een andere medewerker (die over en weer reed, zoals Michel, om te zien of iedereen er nog bij was) ging Roland halen, intussen waren Christine (zij is arts) en Paul bij hem gebleven. In Guny was ook alweer een café om in te duiken en wat voor mij de Parijs-Tubize-drank is, te nuttigen. In Coucy-le-Château (zou het niet beter Coucy-les-Ruïnes heten?) was deze keer met krijt een pijl getrokken en ernaast 292 geschreven, al kende ik dit steile pad naar de Pont de Soissons al van de vorige keren. Deze toegangspoort werd nu gerestaureerd en ik nam er dan ook geen foto van. Een plannetje van het kasteel is te zien via deze link: http://www.coucy.com/plans/plan_coucy.html. Ha, zoals bij mijn eerste deelname konden de wandelaars weer onder een grote tent zitten, niet meer binnen in de zaal, zoals bij mijn andere deelnames (hoewel alleen vier jaar geleden het rotslechte weer de hoofdreden zal geweest zijn om binnenshuis te eten). Het “nadeel” was dan wel dat ook de sanitaire installaties niet konden gebruikt worden, men kon terecht in een openbare gelegenheid schuin tegenover de zijgevel van het gemeentehuis. In die tent was Stéphane aan het helpen, vooral bij het afruimen. Paul, die als gewoonlijk voor bezemwagen speelde, kwam pas om 12.45 uur aan, samen met Dirk en Christine. Zij had last aan de maag, wellicht van de champignonsaus van de avond voordien, daardoor had ze ’s nachts te weinig geslapen (al zullen de Superaudax in Vernon, Frankrijk, en de werkweek er ook voor iets tussen gezeten hebben). Maar ze hadden toch tijd om te eten en desnoods iets anders aan te trekken of de voeten te verzorgen.

Bij het vertrek, na Michels auto, speelde Paul voor seingever, en dat was blijkbaar nodig, want niet iedereen heeft het nodige geduld om een groep wandelaars te laten passeren. Langs nog bekende wegen en paden gingen we langs Septvaux, St.-Gobain, Missancourt, Fressancourt en Rogecourt. Daar kleefde op een verkeersbord een bizarre aankondiging van een bevoorrading: rechtdoor met water, rechtsaf zonder water. Ik was dus aangekomen aan het buffet “chez Jeannine”. Jeannine was echter niet te zien, mevrouw de burgemeester nam de honneurs waar, en toen ik haar liet weten dat ik Jeannine wou begroeten, vertelde ze dat de kleindochter 40° koorts had en oma met moeder en kindje naar het ziekenhuis gereden was. Het werd voor de wandelaars toch een leuke rustpauze, zelfs toen Michel kwam zeggen dat we maar verder gingen, het was toch maar om te lachen (tip: trakteer hem op een pintje ). Intussen was Paul ook aangekomen met zijn gezelschap (Dirk, Christine, Léo, Marcel en Vicky, twee jonge Nederlanders die enkel de wandelhobby delen), en Léo trakteerde zowat de halve tent. Inmiddels was Marcel aan ’t verzuchten dat het toch wel vermoeiend was en dat hij er de brui aan gaf. Hij gaf zelfs zijn rugnummer al aan Michel, maar met zijn allen konden wij hem toch overtuigen om door te gaan. Even later vertrokken wij dan eindelijk, na een paar kilometers ging ik er stilaan vandoor, Vicky had al een voorsprong genomen en toen ik haar had ingehaald (ze bleef toch wachten op Marcel) vroeg ik haar of hij soms spierpijn had. Nee, hij was gewoon moe. Awel, ik was al op vrijdag namiddag moe… Ik ging verder op mijn gezapig tempo langs Versigny, Anguilcourt, en Surfontaine. Na de gebruikelijke onsteile maar lange hellingen verwachtte ik mij aan de afsteek naar Ribemont, maar welk pad zou het nu zijn? Ha, daar was weer een krijtpijl, maar wat ernaast stond, dat kon ik met de beste wil van de wereld niet ontcijferen. Ik nam het risico en dacht: “Als ik me niets herinner na die flauwe bocht, keer ik weer.” Maar het was wel het juiste dalende, stenige veldpad en ook bij een kruising met een private weg was een pijl getekend. Zo kwam ik aan de rand van het centrum van Ribemont, vanwaar ik de sportzaal voorspoedig bereikte, niet lang na Dany (die was wellicht nog gauw gaan tanken in een dorpscafé). Nadat ik mijn matras had opgeblazen (aan het elektrische netwerk) en een plaats had gereserveerd voor Paul, en nadat ik mij op dezelfde manier als in Pierrefonds gewassen had (om dezelfde reden…), was het al 22.00 uur. Hoewel het avondmaal een goeie portie spaghetti bolognese was, heb ik eraan verzaakt, liever vier uur slapen, ik eet thuis pasta genoeg.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Zoals we dat al gewoon zijn (dit is mijn 5^de deelname) werden we om 3 uur gewekt, al was dat bij mij niet nodig, ik had dan ook nog niet gewandeld en was derhalve niet vermoeid. Ik maakte mij traag klaar, had een rustig ontbijt (nog met koude chocomelk, maar dat deerde niet), rolde kalm mijn matten op en had dan nog tijd om foto’s te nemen en een frisse neus te halen. Na een korte speech stapte Michel in de auto en reed voor de groep van 71 wandelaars uit. Il est cinq heures: Paris-Tubize (op de tonen van Dutronc’s “Il est cinq heures, Paris s’éveille”).

Deze eerste etappe had bij mijn weten geen nieuwigheden op de omloop die ons leidde langs Montevrain, Chessy, Chalifert, Lesches en daar kregen wij een eerste bevoorrading aan een bushalte. In Tribaldou lag ook de kleine bagage te grabbel aan de bevoorradingspost bij een brug, een uitgelezen gelegenheid om zaklamp en reflecterend vest uit te trekken, de zon kwam weldra op. De bevoorrading bestond nog steeds uit plat water, al dan niet aangelengd met een smaakje (grenadine, munt, citroen of appelsiensap) en stukken brood besmeerd met confituur en kaas. Verder ging het naar Charmentray, Charny, Plessy aux Bois, waar alweer medewerkers klaar stonden. In St-Soupplets vond ik gekende gezichten terug in een der pleisterplaatsen langs de route en ging dan ook even verpozen. Nadat zowat alle andere wandelaars vertrokken waren, ging ik zelf ook verder. Maar niet ver, hoor, want in Oissery had ik vorig jaar kennis gemaakt met nog een pleisterplaats, en deze vond ik ook nu weer terug, net als andere deelnemers. Dit café wordt door een echtpaar Vietnamezen uitgebaat, en daar kost de picon-bière al meteen enkele centen minder. Ver was het dan niet meer tot in Nanteuil, nog geen 5 km voorbij de laatste “wagenrust”, die in Ognes. Zoals vorig jaar was er in Nanteuil geen koude schotel meer, maar een baguette met naar keuze ham of kaas (misschien mocht je er ook 2 nemen, maarvoor mij volstond een exemplaar), de soep was wel gebleven, het water op tafel ook net als het blikje bier, al zijn Les Roses Noires wel van merk veranderd. Na het eten trok ik andere kousen en een ander T-shirt aan, verzorgde mijn voeten en was dus klaar voor de rest van de etappe. Deze ging langs Droizelles, Rosières (heb je in België ook), Leluat, Auger-St.-Vincent, Trumilly, Rocquemont, Glaignes (leuk plaatsje om een wagenrust te houden, naast een fris klaterende beek, de Sainte-Marie), Bethancourt, Elincourt, Palesne en Pierrefonds. En ja hoor, hier nam ik voor de vijfde keer foto’s, ik kan er echt niet aan weerstaan! Net als vorig jaar hing er geen spandoek meer om de deelnemers aan deze vierdaagse welkom te heten, zoals enkele jaren geleden. Maar wel was er nog steeds de receptie aan de eetzaal en deze keer bleef ik er ook plakken alvorens mijn bed op te maken. Ik kletste er wat met deze en gene, dronk eerst een rood wijntje en daarna een wit met cassis in. Intussen had ik al vernomen dat de douches als naar goede gewoonte enkel koud water sproeiden, dus toen het zover was, behielp ik mij wel, alleen mijn haar spoelde ik met dat koud water, het weer was toch de hele dag lekker. Na de soep, rijst met kip en champignonsaus (de champignons mocht ik op Dany’s bord schuiven) en de yoghurt maakte ik mijn avondtoilet en schoof in mijn slaapzak. In tegenstelling tot vorig jaar heb ik, weliswaar kort en even onderbroken, lekker geslapen.
Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Om twee uur kwamen Marleen en Paul mij halen, Marleen voerde ons naar de kantine in het Stade Leburton in Tubeke, en vertrok op boodschap. Wij konden meteen de vele bekenden, wandelaars, supporters en vooral medewerkers, begroeten. We ontvingen onze inschrijvingsdocumenten, deponeerden onze bagage in een van de 2 bestelwagens en gingen dan iets verbruiken, hier en daar wat kletsend. Een der onderwerpen was het onverwachte overlijden van de Nederlandse Marcella Creemers, slechts 58 jaar, velen bekend van audax-wandeltochten en deelnames aan de Haervejsvandring, maar “vóór mijn tijd” had ze ook deelgenomen aan deze vierdaagse mars. Ze was in Valkenburg aan ’t wandelen toen ze ineens neerzeeg. Een wandelmaat trachtte haar te reanimeren, maar ook de toegesnelde hulpdiensten konden geen hulp meer bieden.

Een kwartier vóór tijd (16.00 uur) reeds verzocht Michel ons om een plaats te zoeken in de bus en we vertokken dan, reden in één ruk naar Lagny-sur-Marne (vroeger werd steeds een pitstop gehouden). Natuurlijk was de bestelwagen waar mijn bagage (en die van Paul) in stond nog niet aangekomen.  We gingen dan maar eten, in het gezelschap van Dany, in dezelfde snackbar als vorig jaar. Daar vonden we ook Marie-Paule, Frans, Jaak en Wim, en aan een andere tafel Rebecca en Luc.

Na deze lekkere en vullende avondmaaltijd gingen we terug, intussen was onze bagage ook aangekomen, dus konden wij ons “bedje” opmaken, ons avondtoilet maken en ons te slapen begeven.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Bij mijn aankomst word ik hartelijk begroet door Annemie en Mark en krijg van haar meteen een frambozenjenever aangeboden, terwijl Mark een warme chocomelk haalt en de stukken heerlijke, zelfgebakken rijsttaart presenteert in afzonderlijk verpakte stukken. We kletsen wat, schrijven ons in, begroeten enkele bekenden en gaan dan op stap voor de omloop van 18 km waar de parcoursverantwoordelijke nog 900 m aan toevoegde.

Wij volgen eerst nog de ruime en toch al voor meer dan 70% bezette parking en een stuk van de naburige dreef om aldus, via vooral aangelegde wegen (ten behoeve van de wielertoeristen, veronderstel ik?) Godveerdegem (Wurmendries en Meileveld) en Strijpen te bereiken. Daar, dichtbij de kerk, krijgen we al een eerste controle en ik bezoek tevens de sanitaire infrastructuur, terwijl Annemie ons warme dranken haalt. Het gaat dan verder via Vollander, de Sint-Antoniuskapel, de Paddestraat, een eind Jan de Lichte-pad naar Velzeke-Ruddershove, alwaar de tweede controle gevestigd is. Wanneer wij daar bijna aankomen, zijn Marie-Paule en Frans uit Vichte (die ons kort voordien waren voorbij gestapt) daar alweer weg, wij kunnen ze, van op afstand, nogmaals begroeten. Ook in Velzeke verbruiken wij wat warms en kletsen met bekenden, zoals Sportvriend Guy. Wij keren dan terug langs Blarenhoek (blaren van de boom, of aan de voeten? ), Beiselhoven, een spaarbekken en Bijloke zodat we de grote kantine van het zwembad van Bevegem bereiken alwaar wij nogmaals iets verbruiken.

Omdat de streek van Zottegem dus veelal gebetoneerd en geasfalteerd is ten behoeve van de tweewieler, hebben wij niet veel natuurlijke paden bewandeld, als ik het goed bijgehouden heb, misschien 5 stroken. Daar kan de club weinig aan verhelpen. Het weer ? Ronduit schitterend!

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.be/hvds9470/Egmont09

21-05-2009 om 00:00 geschreven door Helga