Met nogal wat moeite kroop ik uit bed, in het duister naar de “sporten” zoeken aan het voeteneind is niet aan mij besteed… We gingen heden dus naar Ponferrada, en hadden voor mijn part de mooiste etappe voor de boeg. We stegen verder geleidelijk en via Fuente bereikten we Foncebadón. Van een van de twee Spanjaarden wisten we al dat hier 3 inwoners leefden, bij ons heet dat dan “twee man en een paardenkop”, maar toen we er aan kwamen, was er iets meer leven, natuurlijk door de pelgrims. Overigens was Ons Heer misschien al in Foncebadón gepasseerd maar de asfaltgieter niet, de straat was nog altijd “gelegd” met keien. We haalden een stempel in een pelgrimsherberg waar de hospitalero druk doende was een omelet te bakken, hij moest de stempel met kussen zoeken, stempelen mochten we zelf. We volgden een paadje in een decor dat mij aan de Pyreneeën deed denken, zo machtig mooi. Weldra bereikten we het IJzeren Kruis (Cruz del Ferro, precies 1500m boven zeespiegel) waar iedereen, wij dus ook, middels een steen zijn lasten achterlaat. Ik had er eentje uit mijn tuin (waar vroeger een ander gebouw stond) meegenomen en dat aan de top achtergelaten, zoals er dat zoveel deden. Nadien gingen we verder door het fraaie landschap en in Manjarín konden we ons laten trakteren op een gratis koffie aan een herberg met plaats voor 20 mensen en volgens mijn wandelgids niet echt proper. Er gingen ook Braziliaanse vlaggen en een spandoek met een URL-adres, http://www.caminhodosol.org/, een Portugees geschreven website over de Camino. We dronken onze koffie, haalden een stempel, keken wat rond en stapten dan op. We genoten verder van de natuur en hielden middagpauze in Molinaseca, voorbij El Acebo, de eerste gemeente in de regio Bierzo, en Riego de Ambrós. Aan de gemeentegrens van Ponferrada bleken we de wegwijzers voor de voetgangersweg gemist te hebben, we volgden de straat en maakten blijkbaar een omweg van 2 km. Meer in het centrum vonden we twee wegwijzers, ene voor de pelgrimsweg zelf en ene voor de pelgrimsherberg. Voor zo’n grote stad blijkt er maar ene te zijn, dan nog een openbare en bovendien een donativo, d.w.z. dat de pelgrim zelf beslist hoeveel hij wil betalen voor de overnachting en het gebruik van de faciliteiten, nl. de zeer grote (210 plaatsen, maar 250 in een heilig jaar, zoals 2010), een ruime parochieherberg “San Nicolás de Flüe”. Omdat we tot dan 4 of 5 EUR gaven voor een overnachting, schonken we ook nu 4 EUR. De man die de pelgrims inschreef had het druk en had wat last van stress, maar intussen kregen we een glas limonade aangeboden door een andere medewerker en een derde, met een Jamaicaanse hoofdbeharing, toonde ons de douches, de keuken en loodste ons naar de slaapzaal. Er waren nog stapelbedden en Annemie slaapt liever boven (heeft ze het onderste van een ander bed niet boven zich) en ik beneden (moet ik niet meer klauteren), dus we hadden ons rap geïnstalleerd. We gingen dan douchen, boodschappen doen, Annemie bakte een omelet met tomaten, we dronken er wijn bij. Om half acht was er een korte dienst in de kapel met pelgrimszegen door de gelegenheidspriester. In de kapel gaf hij elk een folder van vier bladzijden in zijn of gewenste taal (in het Nederlands is nog steeds geen voorzien). Tijdens die dienst werd gezongen, gebeden en een brandende kaars doorgegeven. Wie wou kon die kaars even vasthouden en iets zeggen, voordragen of zingen (ik vroeg gauw enkele gunsten ). Na de dienst gingen we nog wat in de tuin zitten en dan onze was van de draad halen.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/Pelgrimstocht

24-05-2010 om 00:00 geschreven door Helga

We werden wakker zonder wekker gewoon omdat er nog pelgrims opstonden voor een volgende etappe, dus stonden we op, maakten ons en onze rugzak klaar, gingen ontbijten en vertrokken. We hadden het dorp nog niet lang verlaten of we konden de N-120 even verlaten via Villares de Órbigo en Santibáñez de Valdeiglesias door een landbouwgebied en met lage bergen, al zagen we links van ons wel de Picos de Europa met eeuwige sneeuw op de toppen. In Santibáñez de Valdeiglesias gingen we koffiepauze houden aan in een café waar nog rugzakken tegen de muur stonden. Het bleken de rugzakken van de drie Slovenen, en de voetbalfan liet me weten dat Inter gewonnen had met 0-2. We bereikten de N-weg opnieuw in Santo Toribio. Wanneer we Santibáñez de Valdeiglesias achter ons hadden gelaten, merkten we een pleisterplek voor pelgrims, met een kruis (daarop een índalo dat Annemie en mij herinnert aan onze vakantie bij Almería in Andaloesië) en een beeld, een vogelverschrikker, dat werd natuurlijk duchtig gefotografeerd. Nog wat later kwamen we aan het kruis van Santo Toribio, vanwaar we Astorga zagen liggen, dat vroeg natuurlijk ook om een foto. Maar voor we Astorga bereikten, trokken we nog door San Justo de la Vega. Nog voor we via een groot uitgevallen voetgangersbrug de spoorlijn (1 spoor) Palencia - La Coruña overgestoken waren, had ik (María del) Camino gebeld om te zeggen dat we er aan kwamen. Het duurde dan nog even voor we, via een plein met fonteintjes, een souvenirwinkel waar we in het Nederlands bediend werden (de uitbater heeft contacten met de dierkundefaculteit van de Universiteit Gent) en het gemeentehuis, de kathedraal met ernaast het bisschoppelijk paleis bereikten, daar zat Camino op een bankje op ons te wachten. We gingen dan iets drinken op een terras en ze belde een van haar zussen op, want Rosa en zij hadden ons zo vroeg niet verwacht. In afwachting op de jongere zus ging ik gauw naar ’t sanitair van de bar op welks terras we zaten, en toen ik terug was, was Rosa ook eindelijk aangekomen. Maar wij wilden eigenlijk wel verder, teneinde rond 15.30 à 16 uur in Rabanal aan te komen. Dus stapten we meteen op, en de zussen loodsten ons langs een kerk met veel mozaïek. Aanvankelijk liep Annemie iets voorop maar ik kon mijn pas niet langer inhouden, en de zussen liepen een klein eindje achterop, Camino kan zo rap niet stappen (Rosa heeft ook ooit de Camino afgelegd, vanaf Roncesvalles), dus aan een pleintje namen wij afscheid. We passeerden Ermita del Ecce Homo (een mooie kapel), Murias de Rechivaldo, en in Santa Catalina de Somoza hielden we middagmaal op een zonovergoten terras en begluurd door een hondje dat niet tot dat café hoorde. Langs El Ganso, met de kerk van Santiago, het kruis van oud-Rabanal bereikten we Rabanal del Camino (kwestie van niet te verwarren met Rabanal op het Portugese eiland Madeira ). De eerste pelgrimsherberg, weliswaar privaat, was al volzet, dus zochten we verder naar de openbare herberg, maar daar moesten we toch een paar keer naar vragen, het bevond zich dan aan een pleintje waar nog een private herberg staat. Overigens hebben we die dag geleidelijk een hoogteverschil overwonnen van 333 m. In de “Albergue Municipal Rabanal del Camino” moesten we een nummer aan een ringetje van een bed nemen en aan de hospitalero geven, terwijl we ons inschreven, maar die hospitalero was nergens te bespeuren. Dus namen we gewoon een bed in (beiden sliepen we op het bovenste bed), gingen douchen, winkelen en terwijl Annemie macaroni met kaas en ham maakte, zette ik haar en mijn groet op het Facebook-prikbord van haar Mark. We aten buiten in de tuin, dronken wijn en babbelden met een Canadese en twee Spanjaarden.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/Pelgrimstocht

23-05-2010 om 00:00 geschreven door Helga

Dan reden we verder, mits enkele pauzes, door heel Frankrijk (via de periferie van Parijs) en door Baskenland tot Palencia op een parking wat bekend staat als internationaal overstapplaats van reizigers. Daar moest iedereen de bus verlaten, de bagage mocht blijven staan, voor het ontbijt. Wij wisten intussen al dat we bus 11 moesten hebben, maar die was er nog niet toen ons ontbijt op was. En toen hij er dan wel was en we onze plaatsen hadden ingenomen, moesten we toch wachten op de aansluitende bus, die zowat 2 uur vertraging had. Door die vertragingen kwamen we ook later dan verhoopt in León aan en we besloten, ook al om de N-120 te vermijden, daar de bus te nemen tot San Martín del Camino en van daar te beginnen stappen. De lijnbus stopte pal aan een pelgrimsherberg, “Albergue de San Martín del Camino”, dat afhangt van het gemeentebestuur van Santa Marina del Rey, en daar stapten wij dus uit. Intussen hadden wij vanuit de bus al gezien dat de pelgrimsweg erg goed aangegeven is met verschillende wegwijzers (zie foto’s), dus na het bekomen van onze eerste stempel in het boekje behorend tot onze geloofsbrief, en het opvullen van mijn drankfles, togen we op pad. We moesten nu evengoed de N-120 volgen, maar dat dan langs parallelle paden en enkel in de bebouwde kom naast de weg, maar dan op de stoep. We gingen meteen het kanaal van Páramo over en na Santa Marina del Rey y Villavante bereikten we het kanaal van Cerrajera. Weldra kruisten wij de provinciale weg in Puente de Órbigo bij de Santa María-kerk. Wanneer we bijna in Hospital del Órbigo aankwamen, mochten wij de mooie maar in restauratie zijnde brug van de “Passo Honroso” gebruiken om de Órbigo over te steken. Op die brug daagde Suero de Quiñones in 1434 elke ridder uit die de brug wou oversteken. In Hospital del Órbigo passeerden wij de kerk van Johannes de Doper om ons verblijf voor de nacht te bereiken. Dat was dan de “Refugio Parroquial Hospital de Órbigo” en toen we ons daar inschreven voor slechts 4 EUR, kregen we een stempel in ons boekje en een kleine rondleiding. We waren blijkbaar niet als eerste aangekomen en in een van de 6 kamers kregen we de laatste bedden, en wel boven want het waren allemaal stapelbedden. We gingen dan in het dorp wandelen, ons hoofd binnen in de kerk van Johannes de Doper steken, waar vrijwilligsters aan het poetsen waren (maar ze maakten geen enkel probleem van ons bezoek, integendeel, ze wezen ons op de koepel boven het altaar dat mooi het licht opvangt zo om een uur of 20, en op een fraaie deur), boodschappen doen, douchen, wat kleding wassen en te drogen hangen, Annemie maakte ons een spaghetti bolognese, er was zelfs wat over, en dat lieten we staan voor wie er nog zin in had. Vervolgens gingen we wat in het dorp wandelen,.. We gingen dan een terrasje doen en toen de avondmis zou gaan beginnen, keken we gauw even binnen om dat speciale lichtinval te zien. In een naburig bar-restaurant, waar studenten met voetzoekers en andere lawaaimakers iets te vieren hadden, haalden we nog een mooie stempel. Terug in de tuin van de herberg kroesden we de rest van de wijn uit en zaten te gokken naar de nationaliteit van drie mensen die kaarten zaten te schrijven. Het bleken dan Slovenen te zijn en ook de twee die ’t meest op elkaar leken, waren geen familie, dus zeker geen broers van elkaar. Degene die niet op de andere 2 leek, wou nog naar ’t voetbal op TV (finale Champions’ League tussen Bayern München en Inter Milaan) kijken, maar de keet ging dicht om 22.30 uur, dus hoe hij dat wou arrangeren? En dan gingen we maar slapen.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/Pelgrimstocht

22-05-2010 om 00:00 geschreven door Helga

Ik had afgesproken met Annemie dat ik per trein naar Gent Dampoort zou komen, gelukkig nam ik niet de laatste treinen want al kwam ik voorspoedig toe in Gent Sint-Pieters, daar moest ik langer wachten dan voorzien omdat de voorgaande trein ook al met vertraging aankwam. Nadien zou blijken dat ik me nodeloos ongerust maakte. In Gent Dampoort vroeg ik naar spoor 15 voor de Eurolines bus, maar die halte was gewoon voor het station. Dan belde ik naar Annemie en moest maar een vijftal minuten wachten eer ze aankwam, samen met haar vriend Mark. Nog wat later kwam hun vriendin Trees ook aan om ons uit te wuiven. Er stonden al enkele passagiers te wachten voor een Eurolines bus, maar wij gingen eerst iets drinken. Net toen we iets besteld hadden, kwam een Eurolines bus aan, Annemie en ik dronken gauw ons mineraalwater uit en spurtten erheen, maar bleek dat het een Hongaarse bus was voor Budapest. Die chauffeur deed zelfs geen moeite om Engels of Duits te spreken, een geluk dus dat we daar niet heen gingen… We gingen dan terug naar onze plaatsen op het overdekt terras en Annemie belde nog eens, de bus zou er binnen het kwartier komen. Dat werd dan 16 uur i.p.v. 15 uur zoals op het ticket staat. Hij was misschien blijven steken in de werffiles op de A1 tussen Hamburg en Bremen, want het was van Hamburg dat de bus kwam en zijn eindpunt was Viana do Castelo in Portugal (maar dat zag ik pas later).

Die bus was dus niet van Eurolines, er stond Turilis op de flanken en vooraan SERVICO EXCEP, maar het was pas toen we al een hele eind gereden hadden, dat mijn laatste Frank viel (ik luisterde niet echt af maar ving toch een woord op dat zeker Portugees en geen Spaans was: “vocé” voor “u”): het ging om een Portugese bus met 3 Portugese chauffeurs. Omdat ik gefixeerd was op Spanje, dacht ik dat er “Servicio Excep” stond en naar de nummerplaat keek ik ook niet. Enfin, we reden in een ruk naar Lille (Frankrijk) aan het TGV-station om nog enkele passagiers op te pikken. Annemie maakte van de gelegenheid gebruik om een sanitaire stop te maken, anderen stonden toch op de stoep te roken (een van de drie chauffeurs deed dat ook in de bus…).

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/Pelgrimstocht

21-05-2010 om 00:00 geschreven door Helga

16.05.2010: Ik beken, ik ben niet erg religieus geïnspireerd, mijn ouders hebben me laten dopen, ik heb mijn eerste en plechtige communie gedaan en voor het overige hebben mijn ouders mij niets opgelegd. Of ik "het licht" zal zien eens ik in Santiago de Compostela aankom, weet ik niet, maar ik maak me geen illusies. Pelgrims die dichter bij (hun) god staan, vinden misschien dat ik er dan niet moet aan beginnen, maar "de Camino is van iedereen", en pelgrims die het meer voor de sport doen, stijgen in aantal. Ik hoop wel dat die 9 wandeldagen mij zullen toelaten mijn geest vrij te maken van muizenissen, door mijn gezelschap, door het wandelen, door het "organiseren" van maaltijden en overnachtingen, door de toevallige ontmoetingen (met andere pelgrims en met mensen die langs de Camino wonen), door wat ik onderweg zal zien en meemaken (hopelijk geen blessures...).

Ik ga niet alleen naar Santiago de Compostela, het was een idee van mijn allerbeste vriendin, Annemie, die zo onze verjaardag van een rond getal wil vieren, al valt die verjaardag voor elk van ons twee in de zomer. We hebben ons aangesloten bij het Genootschap Santiago de Compostela (met adres in Mechelen) zodat we onze geloofsbrief en stempelboekje al hebben. We hebben (nog) niet kunnen deelnemen aan evenementen door dit Genootschap georganiseerd, we gaan beiden werken en moeten dus ook wat schipperen met onze vakantiedagen. Ook daarom vertrekken we pas in León en niet thuis of in Saint-Jean-Pied-de-Port. Misschien doen we dat later, wanneer we permanent met vakantie (lees: op pensioen) zijn. We zullen de bus nemen in Gent Dampoort om 15 uur en 's anderendaags hopelijk in León aankomen om 11 uur 's morgens. Daar hopen we meteen onze beginstempel te halen, verder ook iets te eten (te kopen of ter plaatse te verbruiken), de stad een beetje te bezoeken en dan te vertrekken voor onze eerste etappe. Ik hoop dat ik in de loop van onze pelgrimstocht deze blog kan bijwerken, zo niet, zal 't voor nadien zijn.

Edit: het verslag staat er dus op, dag per dag, en we waren dus pas in San Martín del Camino gestart. Veel leesgenot !

20-05-2010 om 00:00 geschreven door Helga

Ik was wat laat aangekomen en koos voor de omloop van 18 km, bij aankomst in het P.T.I. van Zottegem zag ik al enkele tentoonstellingen, zoals van kaktussen en modeltreintjes, maar daar zou ik na wandeling wel eens naar kijken. De omloop leidde me meteen naar het Breiveldepark, waar ik genoot van de stilte en de natuur. Toen ik dat park (met restaurant, maar daar ging ik nu niet langs) had verlaten, kwam ik weldra langs een bierwagen op een oprit. Daar trakteerde de organiserende club op haar 25-jarig bestaan met een Adriaan Brouwer (of een frisdrank). De kat des huizes kreeg er echter niets, dus droop het na een tijdje maar weer af. En toen ik mijn bier op had, ging ik ook verder, terug zo leek het naar het Breiveldepark, maar deze keer ging ik erlangs, en via Godveerdegem en Erwetegem, over verharde en natuurlijke wegen, bereikte ik de eerste controlepost. Sportvriend Marcel kwam daar net buiten en we sloegen een praatje, zo wist ik dat Sportvriendinnen Julienne, Francine en de twee Trezen (Marie-Thérèse) er waren. Ik hield hen even gezelschap, voor de duur van nog een glas bier, en we vertrokken samen. We waren nog niet goed op de openbare weg, alvorens linksaf te slaan, of er stopte een auto aan de kant van de weg. Twee mannen stapten uit: Danny en Jean-Paul die, via Buggenhout om nog een wandelaarster, Anita, op te halen, op weg waren naar het Zwarte Woud waar ze ’s anderendaags zouden deelnemen aan de Superaudax, 200 km wandelen in groep en dat in 40 uur, rustpauzes inbegrepen. Veel geluk, mensen !

Een eind verder zei ik “Tot ziens” tot mijn gezelschap, want zij gingen op de omloop van 12 km. Op weg naar de controlepost in Sint-Goriks-Oudenhove kreeg ik een telefoontje van Annemie om af te spreken, en na de controle nog eens omdat ze dan vertrok voor 6 km. Ik moest dan geen 6 km meer stappen en toen ik in het P.T.I. terug was en een babbeltje sloeg met Nelly kwam Annemie er ook aan. We bleven nog wat zitten frieten eten bij het gezelschap Sportvriendinnen.

Het was een mooie tocht met een afwisseling tussen verharde en natuurlijke wegen. Het weer kon wel wat beter, het had zelfs even gemiezerd en warm was het ook niet, de IJsheiligen mogen opkrassen.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/16deEgmonttocht10

13-05-2010 om 22:20 geschreven door Helga

Met Paul en Rudolf kwam ik hier aan en kon meteen de bekenden en minder bekenden begroeten en me inschrijven. Er was natuurlijk nog ruim tijd om iets te drinken, mijn boterhammen op te eten en me klaar te maken, zoals met het aantrekken van kousen en wandelsandalen. Intussen kreeg ik al het krantenartikel, met foto, te zien over deze tocht, blijkbaar zou ene Herman De Croo zijn opwachting maken op zondagochtend. In dat artikel worden de vier lussen kort beschreven en Danny, de organisator en baankapitein, had al een NGI-kaart opgehangen met daarop de omlopen.

De eerste lus, waar ik het gezelschap had van mijn vrienden Annemie en Mark, voerde ons langs verharde en vooral onverharde wegen, met ruime blikken op de natuur, naar de kerk van Zegelsem voor een eerste wagenrust. Via Sint-Kornelius-Horebeke en Elst (nee, geen geutelingen te bekomen ) bereikten we de tweede wagenrust die stond opgesteld op een plein in Michelbeke, daar kregen we twee belegde broodjes bij de gebruikelijke dranken. Op de terugweg naar de sporthal De Rijdt gingen we nog langs de Toepkapel langs, de deur stond open en ook ik wierp er een blik in. Toen we terug waren, kregen we elk een flink bord spaghetti bolognese. Ik nam dan node afscheid van Annemie en Mark maar merkte tot mijn groot genoegen dat ik voor de tweede lus het gezelschap kreeg van Anny en Chris (Everbeekse Wandeltochten), bij mijn herinnering de eerste keer dat ik hen op een euraudax-tocht zag.

De tweede lus was naar mijn bescheiden mening de mooiste, maar ook de langste, namelijk 27 km. Via Opbrakel bereikten we namelijk het Bos van La Louvière en daar wandelden we een hele eind weg. Op de wagenrust van Everbeek, aan de kerk en een school (waar Anny en Chris nog geholpen hebben op een wandeltocht van hun club), kregen we een ijsje, dat smaakte ook wel ! Genoeg gesnoept, we staken de taalgrens over om het Hoppebos te bereiken en daar ook van de natuur te genieten. We staken de N48 een paar keer over om gemoedelijk terug in de sportzaal aan te komen. Daar werd de soep uitgeschept, om dan gevolgd te worden door een kippefilet, groenten en gegratineerde aardappelschijfjes. Toen ik zag hoe groot de porties waren, ging ik me gauw een halve portie vragen, maar het hele dessert, een punt rijsttaart, liet ik niet halveren.

Toen was ’t gedaan met de avontuurlijke paden, zoals in de bossen (knuppelpaden, een balk over een beekje, een omgevallen stam, …), want de duisternis was ingetreden en Danny wou geen ongelukken riskeren. Het was dan eigenlijk ook gedaan met foto’s nemen (behalve van een standbeeld voor de mijnwerkers), tijdens onze wandeling via Parike naar Everbeek waar we zowel in het beneden- als in het bovenkwartier (opnieuw aan de kerk en de school) rust hielden. We keerden dan terug voor ons ontbijt en nog wat rust voor de voeten.

Ook de vierde lus was gemakkelijk van paden, al was er een strook veldweg, langs vooral Michelbeke en Sint-Maria-Horebeke. Het was in deze lus dat de enige caférust werd gehouden, de Corner was reeds of nog open. De laatste wagenrust, op papier dan toch, was op de parking van tennisclub Tempelhof. De laatste wagenrust op papier, staat daar, want nog voor onze terugkeer trakteerde Euraudax Brakel op een glaasje jenever (of iets anders, voor wie geen alcohol lust). Het was de moment om “op zijn Deens” te toasten, met Danny, maar ook met de drie Denen, met Fransman Michel (SPN Vernon), met Anita en Jean-Paul die dat nog zullen leren kennen, over twee maanden. Luttele kilometers scheidden ons van de aankomst, opnieuw via het leuke en rustige park aan de sportzaal.

Terug binnen en zitplaats genomen merkte ik dat de burgervader van Brakel zijn spreekwoordelijke kat gestuurd had, dus kon Danny meteen overgaan tot de gebruikelijke geplogenheden, zoals de wandelaars en de medewerkers danken. Verder had hij vier trofeeën te verdelen: de 6^de Gouden Arend voor Sally, mijn eigen 7^de Gouden Arend, de 8^ste voor Jean-Pierre (wiens vriendin meehielp) en de 18^de voor Lucia. Nog drie dus, en ik mag een feestje bouwen op een wagenrust.

Het is niet omdat ik hier nog eens een Gouden Arend behaal dat ik dit zeg, ik meen het: de hele tocht was perfect, de mooie omlopen rijk aan natuur, de snelheid, de rustpauzes (al zijn ze voor een vrouw dan wat kort als ze zich eens discreet moet verstoppen), de bevoorradingen (zeer afwisselend en zeker niet allemaal koek en wafel) en de vriendelijkheid en gedienstigheid van Danny’s helpers. Het weer viel ook goed mee want het heeft niet geregend en tijdens de zaterdagnamiddag kon men zelfs in T-shirt gaan.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.com/helgavds/EuraudaxBrakel10

10-05-2010 om 20:49 geschreven door Helga

08.05.2010: Werder Bremen- Hamburger SV: 1-1

Het is deze keer dus niet gelukt om op de valreep een deelname aan de Europa League te bekomen. Volgens wat ik in het relaas op de clubsite lees, heeft Moniz met deze spelers geprobeerd om op verplaatsing te winnen: Rost - Demel, Boateng, Mathijsen, Aogo (73' Elia) - Jarolim, Zé Roberto - Trochowski, Pitroipa - Petric, van Nistelrooy, en was het stadion uitverkocht met 41.150 toeschouwers. Pizarro bracht de gastheren in de 57ste minuut op voorsprong, 1-0 en Van Nistelrooy scoorde gegelijkmaker in de 82ste minuut (in het stadionboekje dat ik vorige week kocht, hoopte de redactie dat Van Nistelrooy een Pizza Pizarro mocht verorberen ). Tussendoor waren er Hamburgse kansen voor de Nederlandse spits die de bal kreeg van Aogo, die hem dan weer van Petric aangespeeld kreeg. Nog geen tien minuten later was Van Nistelrooy weer ter plaatse, kreeg een droompas toegespeeld van Zé Roberto maar Frings klaarde. Pitroipa trapte de bal over doel, Bremen spookte blijkbaar niet veel uit, behalve aan het eind van de eerste helft, maar het bleef nog 0-0. In de tweede helft was de eerste kans weer voor Van Nistelrooy, anderzijds moest Rost alles uit de kast halen om een vrije trap van op 30 meter van Naldo (die pipo die eind vorig seizoen een aanslag pleegde op het scheenbeen van Petric) te pareren. In de 59ste minuut moest hij dan toch de bal uit zijn doel halen, Pizarro scoorde met de hak (mocht Petric dat doen, ik zocht het subiet op YouTube ). 1-0 is "niets", bij HSV dachten ze niet aan opgeven, op een half uur van affluiten. Eerst Van Nistelrooy (volgens de reporter een opvallendste speler), dan Petric kregen een mooie kans, maar 't mocht (nog) niet zijn, maar de poging van "Bremer" Almeida was toch ook niet raak. Daarop moest Aogo dan wijken voor Elia, want Moniz wou de drie punten meenemen: hij zette alles op de aanval. Zé Roberto paste eens te meer naar Van Nistelrooy, en hij kreeg eindelijk loon naar werken, 't stond 1-1. Een hoekschop van Trochowski kopte Boateng na korte tijd na de gelijkmaker in de riching van het Bremer doel, hun keeper kon een doelpunt verhinderen. Het werd zelfs bijna 2-1, maar de bal ging naast. Het bleef dus bij een gelijkspel, en dan is het resultaat van Stuttgart bij Hoffenheim van geen belang (het werd daar ook 1-1).

Dit seizoen was dus iets minder een succes dan het vorige, want toen werd wel een ticket voor de Europa League besteld. Ik hoop nu maar dat er geen leegloop volgt en dat HSV volgend seizoen eindelijk eens een dikke prijs binnenhaalt, het kampioenschap en/of de Duitse beker. Dan bezoek ik hun museum nog eens. Toch heb ik genoten, want terwijl ik in de tribune zat (ik heb ze drie maal live aan 't werk gezien), daar of "op" Anderlecht, heb ik behoorlijk wat Hamburgse doelpunten gezien (in Brussel drie, thuis tegen Standard Luik twee en een maand later zelfs vier), waarvan 4 van Petric en 2 van Van Nistelrooy. Bij HSV scoren verdedigers trouwens ook: Mathijsen thuis tegen Anderlecht (heb ik enkel op TV gezien) en Boateng in Brussel.

By the way, Bayern München is kampioen en FC Schalke 04, Werder Bremen, Bayer Leverkusen en Bor. Dortmund spelen Europees. De naam van VfB Stuttgart staat niet in hetzelfde grijs als die 4 ploegen, maar ik vermoed dat Stuttgart kwalificatiewedstrijden zal moeten spelen.

De meeste Bundesligadoelpunten voor HSV scoorde Petric (8), gevolgd door Zé Roberto en Jansen (6) en dan Elia en Van Nistelrooy (5). Vorige zondag vergeleek ik Van Nistelrooy met Berg omdat die tegen Nürnberg een kanjer van een kans verprutste: de Zweed speelde 30 wedstrijden (misschien niet altijd 90') en de Nederlander 11 (idem, maar hij kwam bij Hamburg SV toen de competitie al bezig was), toch scoorde Van Nistelrooy een doelpunt meer, in minuten gerekend speelde Berg bijna 3 keer zoveel als Van Nistelrooy (ik ga dus even voorbij aan Guerrero, die ook behoorlijk gemakkelijk scoort).

04.05.2010: In Het Nieuwsblad las ik heden dat de Franse sportkrant L'Équipe zijn lezers wijsmaakt dat Eric Gerets de topprioriteit is voor Hamburg. Mij niet gelaten want Gerets kan een flink palmares als trainer tonen. Maar de vraag is of Gerets de geknipte man is om opnieuw samen te werken met Van Nistelrooy, die ten tijde van Gerets bij PSV in de clinch ging met de Leeuw en er sindsdien geen hoge pet meer van op heeft. Op de website van HSV heb ik er alleszins niets van gelezen, maar daar zetten ze enkel iets op als 't al in kannen en kruiken is.

Over Van Nistelrooy gesproken, hij is niet eens geselecteerd door Van Marwijk, de "Georges Leekens van Oranje", om mee te gaan naar Zuid-Afrika... Mathijsen en Elia zijn gelukkig wel opgeroepen.

En over Elia dan weer gesproken, hij deed vandaag mee met de training en zegt beschikbaar te zijn voor de derby van komende zaterdag, dat staat dan weer wel op de clubsite. 't Is de maand van de come-backs, eerst Reinhardt en nu Elia.

01.05.2010: Hamburger SV - 1. FC Nürnberg: 4-0

Zoals vorig jaar ben ik naar Hamburg gereden voor de laatste thuismatch van het seizoen. Deze keer, in tegenstelling tot vorig jaar, heb ik zelf de nodige reservaties gemaakt: ik heb mijn ticket besteld via internet en een hotelkamer geboekt via www.booking.com, het werd toch hetzelfde hotel als wat het reisbureau van HSV toen boekte, maar wel een andere kamer. Omdat ik vorig jaar te veel te lijden had onder het druk verkeer, vooral op de A1, ben ik een uur eerder vertrokken en was het omdat het gisteren ook een feestdag was in België en Duitsland (niet in Nederland) dat het vlotter ging met het verkeer? Waar mogelijk op de Autobahn reed ik ook sneller dan wat ik vorig jaar uit dezelfde auto haalde. Toen ik me rond het middaguur (bijna 7 uur gereden, twee pauzes inbegrepen) aan de receptie van Hotel Helgoland op de Kieler Straße aanmeldde (ik had mijn auto al op hun parking achtergelaten), was mijn kamer nog niet klaar maar ik moest nauwelijks 5 minuten wachten. Na "inspectie" van de kamer (alles was er wat nodig is voor 1 overnachting) en het meegrabbelen van pet en sjaal vertrok ik met medeneming van een deel van het stadsplan wat me aan de receptie werd meegegeven, meer dan dat deel had ik ook niet nodig. En nu heb ik het gevonden, hoor, voor de volgende keren. Ik verliet het pand, ging meteen linksaf de straat in waar ik de parking bereikte, en ging rechtdoor tot het tramstation Diebteich, en daar nam ik de tram tot Stellingen (een tussenhalte is er: Langenfelde). Ik kocht er twee belegde broodjes en een kroes warme chocolademelk, wat ik enkele stappen verder verorberde. Ik meende eigenlijk de (door HSV georganiseerde?) pendelbus naar het stadion te nemen maar ik volgde ongemerkt de "verkeerde" groep mensen, zij die te voet naar het stadion gingen. Ik had geen zin rechtsomkeert te maken, ten eerste wandel ik graag en ten tweede was 't nog mooi weer, niet warm maar wel droog en bij momenten zonnig. Dat pad is 1300 m lang en zeer breed, als ze zouden mogen, zouden twee auto's elkaar gemakkelijk kunnen passeren.

Ik was er veel te vroeg, de poorten waren nog gesloten, dus kuierde ik wat rond, zag enkele spelers trainen op een naburig veld, maar toen ik aan de andere kant ervan kwam, herkende ik er niemand van. Ik was toen ook dichtbij het Volkspark, dat tot enkele jaren geleden zijn naam gaf aan het stadion (en eerlijk: ik hoor dat liever dan die gesponsorde namen, die overigens af en toe veranderen omdat er een andere sponsor is, volgend seizoen zijn ze al aan nummer 3, Imtech uit Nederland). Dus ging ik wat in dat park, of bos naar mijn aanvoelen, wandelen. Ik was er niet alleen, er waren ook enkele joggers en een politievrouw met hond. Onderweg kwam ik enkele inlichtingsborden tegen en op een ervan zag ik dat er een dahliapark is. Ik wandelde tot daar en zag dat het park behoorlijk groot is, maar nog kaal, want wellicht zijn de bloemen pas geplant. Dus verliet ik het park weer en ging aan de overkant van de straat het kerkhof van Altona (stadsdeel) binnen, omdat de kerselaars mooi in bloei staan. Tegen dan was de toegang tot het stadion en al zijn faciliteiten opengesteld voor het publiek. Er is zo veel volk dat bezoekers van de souvenirwinkel mondjesmaat werden binnengelaten, naarmate er klanten buiten gingen. Ik heb er eindelijk de langgewenste jeneverglaasjes gevonden en kocht er meteen 4 (twee per doosje), alsook nog wat souvenirs. Dan ging ik de sanitaire installaties met een bezoek vereren alvorens mijn plaats te zoeken, en die heb ik gemakkelijk gevonden, ik zal me daar nog even goed thuis voelen als bij Eendracht Aalst (die ik echt ook eens moet bezoeken, hopelijk lukt me dat tijdens de eindronde  ).

Om een uur of drie begon men voor ambiance te zorgen, een reporter van NDR2 interviewde een jonge snaak (dezelfde als bij de wedstrijd tegen Standard Luik? - ik weet het niet meer) die 6-0 voorspelde. Als 't dezelfde is, zal hij nog wel eens prijs hebben bij een échte pronostiek want het winnend team gokte hij toch steeds juist, al "overdreef" hij de score een beetje. Maar dat wist ik op dat moment nog niet. De clubzangers brachten enkele nummers te berde zoals het stadslied, "Hamburg meine Perle" (en Oilsjt stad van mèn droeimen, denk ik dan, ik vind het van tekst beter omdat het over Aalst gaat, en niet over andere steden zoals hier). Dan werden de ploegen voorgesteld, van de HSV-supporters kregen twee Nürnbergers ook een applaus wegens nog bij Hamburg gespeeld: Choupo-Moting en Tavares, die in de 34de minuut van de bank mocht komen. Deze spelers stonden op het scheidsrechterblad voor HSV: Rost - Demel (in de 74de minuut vervangen door Reinhardt), Boateng, Mathijsen, Aogo (in de 83ste minuut vervangen door Rozehnal) - Jarolim, Zé Roberto - Trochowski, Pitroipa - Petric (in de 69ste minuut vervangen door Van Nistelrooy), Berg. En om half vier werd de wedstrijd in gang gefloten door een arbiter uit het Duitse Herne (zouden ze daar ook mattentaarten verkopen? ) en in gang getrapt door Petric en Berg. Tijdens de wedstrijd werden tussenstanden doorgegeven van andere wedstrijden zodra daar werd gescoord. Gescoord werd hier ook en nogal vroeg in de wedstrijd, nadat Trochowski en Berg elk een fraaie kans misten: via Trochowski en Jarolim kwam de bal bij Pitroipa, die met een trap de openingstreffer realiseerde. Even later was het opnieuw zover.  Boateng bediende de op rechts doorgestarte Demel met een lange bal, de Ivorianer flankte naar het midden, waar Petric in de linker hoek scoorde (19de minuut). 2-0 dus, en verder ging de wilde HSV-rit, want 6 minuten later moest de keeper van Nürnberg het leder opnieuw uit zijn doel halen, nadat Petric met het hoofd het derde doelpunt voor Hamburg scoorde. Twee minuten later kreeg Petric de kans om zijn hattrick te scoren, maar Schäfer kon dat helaas verhinderen. Het bleef dus 3-0 tot de pauze.

In de tweede helft ging HSV op zoek naar een nog hogere score, Nürnberg had er weinig verhaal tegen. Een 20-tal minuten later besloot Moniz om Petric door Van Nistelrooy te vervangen, vier minuten later bedankte de Nederlander hem met een vierde doelpunt. Hij werd daarbij nochtans gehinderd door de keeper maar kon balbezit houden en trapte in doel. Wat later miste Berg een open doelkans en ik had dan liever dat hij plaats moest ruimen voor Van the Man i.p.v. Petric... Want eender wie van deze twee had die bal, die er bij Berg naast ging, erin getrapt. Van Nistelrooy mag op een metertje van de doellijn staan (Berg stond er verder af), dan gaat de bal er nog in. En Petric schenkt de supporters van tijd tot tijd een spectaculaire goal (zijn tweede doelpunt op Sclessin is genomineerd voor Doelpunt van de maand april door "Die Sportschau": http://www.sportschau.de). Een blik op de statistieken op de HSV-website leert dat Petric en Van Nistelrooy meer scoren per aantal speelminuten dan Berg. Dus Moniz: gelieve in 't vervolg Berg te vervangen... Een minuut na de 4-0 werd Demel vervangen door Reinhardt, die meteen een daverend applaus kreeg van het thuispubliek, hij was zeer lang afwezig na een operatie, en al zat hij onlangs al eens op de bank, eindelijk nog een kwartier kunnen mee spelen moet hem grote deugd gedaan hebben. Ook Rozehnal kreeg nog een kans, voor hem moest Aogo wijken. Intussen dus werden bijna constant tussenstanden van andere wedstrijden meegegeven, en bij de twee doelpunten die Stuttgart te verwerken kreeg van Mainz, werd hard gejuigd. Door de zege van Hamburg en het gelijkspel van Stuttgart (het haalde de achterstand dus in), komt HSV op drie punten van de 6de plaats en er is weer een waterkansje op een Europees ticket. HSV moet volgende week dus winnen bij Bremen en Stuttgart moet verliezen van en bij Hoffenheim (dat onlangs HSV een stevige pandoering gaf en bij Frankfurt won, maar eigenlijk niets meer te bewijzen heeft).

Na de wedstrijd ging ik eens kijken of er wat uitgeruste, "gewassen en gestreken" spelers te fotograferen waren. Aan de kant waar de spelersbussen onder de tribune en achter de poort geparkeerd waren, stond al wat volk, zowel HSV- als Nürnbergfans, te wachten, gadegeslagen door veiligheidsmensen (in Aalst zouden dat stewards zijn). Ik vond het allemaal wat overdreven met die nadarafsluitingen en het verbod om op een betonnen paaltje te zitten wachten. Nadien bleek het waarom: die van Nürnberg zijn niet erg blij met het bijna afgelopen seizoen en wilden verhaal halen bij de voorzitter en de trainer. Enkele bezoekende spelers waren blijkbaar met hun eigen auto gekomen en sommigen keerden terug op vriendelijk verzoek van hun supporters om een handtekening, een korte babbel of een foto. Toen ging de garagepoort open, en in de bus van de bezoekende ploeg zaten de overige spelers, trainer en voorzitter (denk ik, want ik ken er geen "kat" van). De bus kwam buiten gereden, maar kon niet weg omdat hun supporters de weg versperden. De inzittenden kwamen buiten (behalve de chauffeur die aan 't schrijven ging), er werd wat gepalaverd en toen gingen ze weer in de bus. De veiligheidsmannen maakten de weg vrij door de nadarafsluiting te verzetten en supporters weg te duwen. Die bus was nog niet goed weg toen enkele HSV-supporters in één richting liepen: Trochowski zocht zijn auto. Maar zoals vorig jaar moest hij wel eerst enkele handtekeningen uitdelen en voor foto's poseren.   Ik heb er nog ene van vorig jaar, en hij is nog altijd dezelfde gebleven: http://picasaweb.google.com/hvds9470/HSVKeulen#5336857752700581538

Wat later was het de beurt aan Petric, die maakte zich nog populairder dan hij al was, het moet zeker tien minuten geduurd hebben, als 't geen kwartier was, eer hij kon naar huis rijden. Meer nog, hij haalde een paar keer een stift uit zijn auto omdat het schrijfgerief van de supporters leeggetekend was. Terwijl hij nog aan poseren en autogrammen uitdelen was, ging ik op zoek naar de halte voor de pendelbus naar het tramstation Stellingen. De bus die er al stond, was stampvol en de volgende bus liet niet lang op zich wachten. De tram, waar ik ook niet lang moest op wachten, kreeg kort voor Diebteich blijkbaar een technisch probleem, in dat station kon ik uitstappen, maar toen ik het station al helemaal had verlaten en de openbare weg had bereikt, stond hij er nog. Ik kwam dus voorspoedig in het hotel aan waar ik tot 22 uur wachtte om de goals (vooral die van Pitroipa en Petric - want ik zat er erg ver vandaan) nog eens te zien. 's Anderendaags verliet ik na een lekker ontbijt naar huis waar ik minder tijd voor nodig had dan bij mijn vorige bezoeken.

Hier staat mijn fotoalbum (niet alle foto's van Petric staan er op, ik heb de beste uitgekozen ):
http://picasaweb.google.be/helgavds/HSVFCNurnberg10

29 04 2010: FC Fulham - Hamburger SV: 2-1

Alweer komt de wedstrijd rechtstreeks op Exqi, mijn dank hiervoor. Voor het eerst maar niet voor het laatst, dit seizoen, schrijf ik dat Moniz de volgende ploeg samenstelt: Rost, Mathijsen, Aogo (ondanks maag- en darmproblemen), Zé Roberto, Petric, Tesche, Jarolim, Boateng, Demel, Pitroipa en Van Nistelrooy; op de bank zitten Hesl, Rozehnal, Guerrero, Berg, Rincón, Bertram en Schulz. Vrije-trapspecialist Trochowski zit een dagje schorsing uit. De arbiter is blijkbaar een Turk: Cakir.

Na twee minuten is 't bijna om zeep, Zamora bracht o.a. Demel in problemen maar Rost houdt de netten nog leeg. Fulham heeft deze keer blijkbaar voor de aanval gekozen want even later probeerde Davies ook iets. Hun eerste hoekschop brengt ook niets op, maar die van HSV helaas ook niet. De keeper van Fulham bokste nog gauw de bal weg eer Petric er zijn hoofd kon tegen zetten. En zo gaat het over en weer. Voor de vrije trappen mag Trochowski zijn faam delen met Petric, die schiet in de 22ste minuut de bal over de muur en net buiten bereik van de Fulhamkeeper het doel in. Dat ziet er al ferm goed uit ! Daarop gaat Fulham op zoek naar de gelijkmaker en dat offensieve spel ligt HSV toch beter dan het verdedigend gedrag van de heenmatch. Als het weer richting Fulham-doel gaat, trapt Pitroipa net naast. Een minuut later doet hij dat nog eens over, de bal zou er toch eens moeten in gaan voor hem. Met deze leuke voorsprong gaan de ploegen de rust in. 't Ziet er trouwens een leuk stadion uit, Craven Cottage, groter natuurlijk maar wellicht even gezellig als dat van Eendracht Aalst, er is geen strook tussen de tribune en het speelveld.

Na de koffiepauze mag Fulham aftrappen voor de tweede helft, noch Moniz, noch Hodgson heeft spelers gewisseld. En alweer trekt de thuisploeg ten aanval, maar de bal gaat er net naast en Rost was al naar de goeie kant uitgeweken. Na tien minuten wordt Tesche vervangen door Rincón, ook bij Fulham wordt gewisseld, Dempsey voor Zamora. Op een half uur van 't einde krijgt Boateng de gele kaart te zien voor een gevaarlijke tackle. De vrije trap wordt net naast getrapt, oef ! Hangeland krijgt ook geel te zien om Petric te vloeren, gelukkig zonder erg (overmorgen is 't de laatste thuismatch in de Bundesliga, hé). Wat later zetten Petric en Jarolim een aanval op, maar de Tsjech vindt de keeper in de weg. De corner van Aogo levert ook niet op dan een inworp voor HSV. Wat later bekomt Fulham toch de gelijkmaker via Davies, 't is geen misse goal, moet ik toegeven. Wat later gaat een hoekschop van HSV te ver naast. Die gelijkmaker geeft de thuisploeg blijkbaar vertrouwen, maar in de counter pleegt Pitroipa zijn derde uitgesproken poging tot scoren, helaas zonder gewenst resultaat. Fulham heeft een aanvaller, Nevland, ingebracht voor een verdediger, Pantsil. Een kwartier voor hert eind krijgt Fulham een corner en die gaat er in door Gera. Bizar, Tesche moest plaats ruimen voor Rincón, en die moet nu plaats ruimen voor Guerrero. Enfin, als de krijger scoort, is er geen vuiltje aan de lucht. Er komen drie extra minuten, hopelijk brengt dat iets op... Rozehnal komt Jarolim vervangen. Na een naast getrapte bal van Van Nistelrooy komt Rost mee aanvallen, moet Dempsey tacklen en krijgt daarvoor de gele kaart te zien. Hamburg trekt nog eens ten aanval maar de arbiter fluit af en HSV speelt geen finale thuis.

26.04.2010: Het hing al een poos in de lucht en het is nu gebeurd, dat wist ik tijdens de werkdag al van een collega: Labbadia heeft de bons gekregen, en de co-trainer Sözer ook. De trainingen worden nu geleid door Ricardo Moniz. Da's gene Spanjaard of zo maar gewoon een Nederlander. Nu maar hopen op het gebruikelijke trainerswisseleffect voor de nog resterende wedstrijden, zowel in de Bundesliga als in de Europa League. Moniz is destijds samen met Martin Jol van Tottenham Hotspurs gekomen en is blijkbaar langer blijven plakken. Voordien werkte hij nog bij en voor PSV Eindhoven, Grashoppers Zürich, Feyenoord Rotterdam, Verenigde Arabische Emiraten en RKSV.

25.04.2010: TSG Hoffenheim - Hamburger SV: 5-1

Dat trekt er nu ook niet op als voorbereiding op het bezoek aan Londen, komende donderdag. Volgens wat ik op de site lees, speelde HSV zwak. Reeds in de 2de minuut scoorde Ibisevic na een fout in het Hamburgs opbouwspel de 1-0. Hij scoorde ook in de 11de minuut, en zijn collega Obasi zorgde voor de tussenstand van 3-0 in de 31de minuut. Na het bezienswaardige doelpunt van Tesche in de 65de minuut verhoogde Obasi in de 72de en Salihovic in de 76de minuut tot 5:1. Daarmee werd niet alleen de zwaarste nederlaag van het seizoen genoteerd, maar ook is de kwalificatie voor de Europa League via de Bundesliga daarmee zo goed als onmogelijk (dus wel nog mogelijk mits zege op 12 mei?).

22.04.2010: Hamburger SV - FC Fulham: 0-0

Al meteen twee leuke berichten: de wedstrijd komt rechtstreeks op Exqi (die hebben me dit seizoen nog al getrakteerd) en Petric is al in zover genezen dat hij op de bank begint.  Naast hem op de bank zitten verder nog Hesl, Rozehnal, Rincón, Torun, Tesche, Berg, want Labbadia begint met deze spelers aan de wedstrijd: Rost - Demel, Boateng, Mathijsen, Aogo - Jarolim, Zé Roberto - Trochowski, Pitroipa - van Nistelrooy, Guerrero. En de arbiter is een Deen: Larsen.

Kort na affluiten heeft Van Nistelrooy al een leuke kans, maar de Fulham-keeper had de bal op tijd beet, nog geen corner dus. Wat later is het de beurt aan Trochowski om aan de bezoekers te tonen wie de finale thuis wil spelen. Intussen vertelt de reporter dat Labbadia al verhuisdozen heeft gevuld, maar er zijn nog 4 en hopelijk zelfs nog 5 wedstrijden te leiden. Tien minuten later is 't weer aan Trochowski om een doelpoging te wagen. Fulham probeert af en toe eens tot bij Rost te geraken, maar de hoekschop brengt hen niets op. Wat later stuurt Pitroipa de bal wat te veel uit de reikwijdte van de benen van Van Nistelrooy. Een corner brengt ook voor HSV niets op, de bal komt gewoon niet goed terecht. "De beste mogelijkheid, dromen waar te maken, is wakker te worden!" staat op een spandoek in wat ik schat de westtribune is. Europees lijkt HSV nochtans niet te slapen, al is deze wedstrijd tot nog toe niet zo boeiend als die tegen Anderlecht of Standard, daar werd vroeg(er) gescoord. Aogo bekomt een hoekschop die hij zelf neemt, maar een Fulham-verdediger werkt weg. Mathijsen krijgt een gele kaart te zien omdat hij Gera een knie zet, waardoor die spectaculair valt. In de 36ste minuut stormt Pitroipa naar voor maar ziet niet meteen een aanspeelpunt, dus die kans gaat ook voorbij. Guerrero probeert een gat te boren in de defensie, maar trapt de bal naast. Pitroipa krijgt nog een kans maar trapt die een paar meter naast. En toen kwam Petric in beeld, nog altijd te kijken op de bank, wanneer de reporter zegt dat die de goal wel weet te staan, en waarop ik denk: zelfs met zijn rug er naartoe, niet waar, Bolat? Een doelpoging van Van Nistelrooy is niet hard genoeg om de keeper te verschalken. En dan is 't pauze bij 0-0.

Beide ploegen komen ongewijzigd uit de koker. Zo goed als meteen trekt HSV ten aanval maar de Fulhamse verdediging is haast zo onneembaar als dat van Hannover... Na zes minuten voert Fulham een wijziging door, Zamora, een hinkende aanvaller moet wijken voor een verdediger, Dempsey. Na tien minuten mag Trochowski een vrije trap nemen, maar 't is al te ver van het doel en niemand schiet de bal er in. Misschien kan Labbadia van op een km of 600 gedachten lezen in een voor hem vreemde taal, feit is dat Petric zijn schoenen knoopt voor een opwarming langs de lijn. In de 60ste minuut krijgt Fulham ook een kans, maar die wordt gelukkig verhinderd door Mathijsen. De volgende kans voor Jarolim gaat er ver over. Dan heeft Fulham zelf een kans maar Gera trapt flauwtjes naar Rost. HSV geeft maar niet af doch de poging van Trochowski verdwijnt in de handen van de Fulham-keeper. Fulham-aanvaller Gera krijgt de gele kaart te zien omdat hij de bal met de bovenarm controleert. Even later neemt Aogo een hoekschop maar zelfs een 1-2-tje en een voorzet brengen niets op, want Demel komt er niet bij. Zé Roberto ziet de voorzet van Trochowski niet goed komen, en de Fulham-keeper heeft de bal beet. Wat later volgt de tot hier toe beste kans van Hamburg komende van Pitroipa, waar de Fulham-keeper moeite mee heeft. Ook die van Trochowski is het zien waard en brengt een hoekschop op, maar die blijft zonder resultaat. Guerrero moet dan baan ruimen voor Petric. En met de volgende HSV-kans heeft hij nog niet veel te zien, die komt van Jarolim. Op 12 minuten van het einde trapt Aogo de bal nipt naast. 10 minuutjes voor het einde bezeert Demel zich en wordt net over de lijn verzorgd, hij wordt vervangen door Rincón. De tijd tikt weg, Fulham schept ook wat kansen maar zonder veel gevaar. Een van de laatste kansen voor HSV is een corner door Rincón bekomen, Petric trapt 'm bijna binnen maar de keeper werkt in hoekschop doch die brengt niets op. Petric' volgende doelpoging vliegt net over de deklat. Er komen nog drie minuten bij. Bij een tegenaanval pleegt Trochowski een trekfout, krijgt er de gele kaart voor te zien maar de vrije trap die er op volgt brengt geen gevaar mee. Hij moet volgende week evenwel toekijken. En het blijft bij een scoreloos gelijkspel. Ze zullen het volgende week in Londen moeten waar maken.

20.04.2010: Iets wat de vorige jaren ook geen probleem was, was dat nu ook niet: HSV bekwam de licentie voor eerste klasse zonder voorwaarden.

Verder wordt op de site de vraag gesteld of het rechtstreeks duel eerst thuis te beginnen, zoals overmorgen tegen FC Fulham, nu een nadeel of een voordeel is. De laatste vier wedstrijden (tegen Sporting Anderlecht en Standard Luik, dus) hebben bewezen dat het zeker geen nadeel is. De auteur probeert dat statistisch te bewijzen (maar zegt zelf dat het geen bewijs is): voor het komende duel van de halve finale met FC Fulham heeft HSV in zijn Europabekergeschiedenis exact 86 knockoutronden met heen- en terugspel gespeeld. De verdeling van het thuisrecht is hierbij evenwichtig: 43 keer begon Hamburg thuis en evenveel keer buitenshuis. Voor beide soorten loting kwam 32 keer hiervan HSV in de volgende ronde. Het lijkt dus onbelangrijk te zijn of de terugwedstrijd elders of thuis plaats vindt. Veel belangrijker is het voorgelegde resultaat: een zege in de thuiswedstrijd betekende voor HSV tot nog toe in meer dan 90 % van de keren de kwalificatie voor de volgende ronde, een gelijkspel zorgde toch nog voor een statistisch 89 %. Verloor HSV de eerste van de twee wedstrijden, dan viel in de terugwedstrijd niets meer te redden, na twee van de drie thuisnederlagen volgde de uitsluiting voor HSV. Bemerkenswaardig is bij de vergelijking thuis/verplaatsing het feit dat het vermijden van een nederlaag buitenshuis zo goed als zeker (namelijk precies met een waarschijnlijkheid van 96 %) tot een kwalificatie leidde. De schrijver stelt dat HSV eerder een goede uitgangspositie verwerft dan een scheve situatie recht trekt. Hij eindigt met een dankwoord aan Uwe Seeler die op 9 april de twee wedstrijden tegen FC Fulham trok in Nyon (CH), en persoonlijk ben ik ook geneigd dat eerst thuis spelen een voordeel is. Trouwens, een scheve situatie recht trekken lukt HSV beter in de wedstrijd waarin die negatieve situatie ontstaat dan in de volgende, denk ik.

17.04.2010: Hamburger SV - 1. FSV Mainz 05: 0-1

Terwijl ik op wandel was in Dijon (F) en omstreken, verzuimde HSV dus om het verschil in punten met nummer 5 te verkleinen met drie punten.  Dit waren de namen op het scheidsrechtersblad: Rost - Demel, Boateng, Mathijsen, Aogo (in de 82ste minuut vervangen door Beister) - Jarolim (70' Bertram), Zé Roberto - Tesche (70' Torun), Trochowski - Berg, van Nistelrooy. Behalve Petric (dijspierscheur) en Guerrero (geschorst wegens drinkflesincident) moest ook Pitroipa (rib gebroken) vervangen worden. Die van Mainz moesten met de trein komen, wegens de vulkaanaswolken vanuit IJsland, maar dat was blijkbaar geen enkel probleem, gezien de uitslag... In de 20ste minuut liep Bancé tegen de opgerukte HSV-verdediging uit tot ca. 30 meter alleen op Rost toe en liet de keeper met zijn geplaatste trap in de linker hoek geen kans tot afweer. HSV trok wel ten aanval maar o.a. Tesche en Berg hadden geen geluk bij de afwerking. In de tweede helft ging HSV door met de jacht op minstens de gelijkmaker maar opnieuw Tesche alsook Trochowski, Boateng en Van Nistelrooy hadden alweer geen geluk. Het inzetten van eigen talenten Beister, Bertram en Torun bracht geen soelaas, evenmin als Rost die ook kwam meehelpen in de aanval. Het enige positieve aan de match voor HSV-supporters is dat Trochowski nog eens 90' mocht meespelen. Heeft hij dat te danken aan het (tijdelijk) uitvallen van Petric, Guerrero en Pitroipa? Even leuk is dat HSV 55.292 stadionplaatsen liet bezetten en dat arbiter Perl zijn kaarten op zak mocht houden.

Wat nieuws over de 2 vorige Europa League-tegenstanders: Sporting Anderlecht is Belgisch kampioen en Standard Luik heeft zich niet hoog genoeg kunnen positioneren om volgend seizoen Europees te kunnen spelen. En in nasleep op mijn bericht van 15 april: mijn tribunekaart is aangekomen.

15.04.2010: Gisteren heeft Petric zich dus tijdens de training bezeerd en nu voorziet men zelfs een herstelperiode van zeker twee, misschien zelfs drie weken. Lap, en ik heb me net een kaart voor de laatste thuiswedstrijd (tegen Nünrberg) op 1 mei besteld.

14.04.2010: HSV heeft beslist geen protest aan te tekenen tegen de straf die Guerrero heeft gekregen van de DFB voor het gooien van zijn drankfles naar een supporter aan het eind van de wedstrijd tegen Hannover. Tijdens de training heeft Petric zijn adductorenspier verrekt, hopelijk komt dat tijdig in orde voor de wedstrijd tegen Mainz van komende zaterdag en vooral de wedstrijd tegen Fulham (waar, zo heb ik vandaag in "Blokken" gehoord, Philippe Albert nog heeft gespeeld).

11.04.2010: VfL Bochum  - Hamburger SV: 1-2

Terwijl ik hard aan 't werken was voor de wandelsport (1704 bezoekers ) ging HSV dus zoor op zijn elan en won bij Bochum. Tesche had zijn ploeg in de 18de minuur na een hoekschop door Aogomet een kopbal op voorsprong gebracht. Dedic scoorde de gelijkmaker in de 33de minuut. Van Nistelrooy trapte een voorzet van Zé Roberto van uit korte afstand in doel. Verder had HSV nog kansen voor Torun (15de minuut), Aogo (24ste minuut), Petric (30ste minuut), Trochowski (59ste minuut), Boateng (60'), Van Nistelrooy (74'), maar hij scoorde dus in de 88ste minuut. Petric heeft trouwens een gele kaart gezien, maar in 't verslag op de website staat niet waarom, wel dat hij een penalty verdiende toen Dedic hem vloerde bij een hoekschopfase, maar de arbiter had niets in de gaten. HSV blijft op de 6de plaats staan.

09.04.2010: Terwijl ik nog aan 't nagenieten ben, denken ze bij HSV al aan de nabije toekomst, de wedstrijden tegen FC Fulham, op 22 april in Hamburg, een week later over 't plasje. Tot voor een paar weken wist ik van het bestaan van  FC Fulham niet eens af, dus zoek ik uit wie daar speelt. De trainer is Roy Hodgson en die ploeg zou nu 12de staan in het klassement (ook gene vette, vergeleken met HSV - 6de - en Standard - 8ste en in de play-offs).

FC Fulham is een Londense club en hun stadion heet "Craven Cottage". Voor in het doel kan Hodgson kiezen tussen Mark Schwarzer (heeft nog bij Dynamo Dresden en Kaiserslautern gespeeld) en Pascal Zuberbühler (heeft nog bij Grasshoppers, FC Basel en Bayer Leverkusen gespeeld, dus misschien kent Petric hem wel van zijn Zwitserse tijd?); verdedigers Stephen Kelly, Paul Konchesky, John Pantsil, Brede Hangeland, Chris Baird, Nicky Shorey, Aaron Hughes, Fredrik Stoor, Chris Smalling; middenvelders Zoltan Gera, Danny Murphy, Andranik, Damien Duff, Bjorn Helge Riise (tiens, die zou nog bij Standard Luik gespeeld hebben), Dickson Etuhu, Clint Dempsey, Jonathan Greening, Simon Davies, Kagisho Dikgacoi; en aanvallers Andy Johnson, Stefano Okaka, Erik Nevland, Bobby Zamora, David Elm. Ik ken daar dus "geen kat" van, hé.

Guerrero heeft dus vijf speeldagen aan zijn been, maar ik zie op de website van HSV dat hij daartegen protesteert, ongetwijfeld na raadpleging van het bestuur (of een advocaat aan de club verbonden?). Volgens wat ik vandaag in de papieren versie van Het Nieuwsblad las, zou hij aan de DFB 20.000 en aan HSV 50.000 EUR boete moeten betalen (HSV was al van plan dat aan een goed doel te schenken, de Bond ook?).

Intussen is werkvolk al begonnen de letters van de tijdelijke naam van het stadion te verwijderen, dat werk zou, als ik het goed begrijp, moeten afgewerkt zijn tegen 12 mei (finale Europa League), en wanneer komen de letters van de nieuwe naam (Imtech) er dan op?

08.04.2010: Standard Luik - Hamburger SV: 1-3

Gisteren vertelde Het Nieuwsblad nog dat Mathijsen niet zou spelen, maar vandaag stond hij toch bij de ploegopstelling in die krant. Ook Petric, die er zondag tegen Hannover niet bij was, is nu wel van de partij, kijk maar wat er op LiveTicker staat: Rost, Mathijsen, Aogo, Zé Roberto, Petric, Tesche, Jarolim, Boateng, Demel, Pitroipa en Van Nistelrooy; op de bank Hesl, Rozehnal, Guerrero (door de DFB vijf wedstrijden geschorst en beboet aan 100.000 EUR, de Tom Steels* van HSV ), Trochowski, Berg, Rincón en Torun.

Na drie minuten had Petric bijna de score geopend, dat belooft. Twee minuten later schiep hij zich zelf een kans. Na een fraaie dubeelpas met Van Nistelrooy, die de bal voor zijn aanvalscollega druppelt, trapte Petric. De bal week nog af, en belandt nipt naast de rechter paal. Scheidsrechter Garcia (Portugees) besloot verkeerdelijk voor uittrap. Standard kreeg ook een kans, maar Rost weerde in hoekschop die geen gevaar bracht voor HSV. De vrije trap die Zé Roberto mocht nemen, bracht niets op. Wat later bracht Zé Roberto met een foutje Jovanovic ten val, die kreeg de bal niet over de defensiemuur. Nog een doelpoging van Petric kreeg nu wel terecht een hoekschop op en daar Bolat die wegbokste, over de doellijn, mocht HSV nog een corner nemen. Die bracht helaas niets op. De bal werd weggewerkt, maar kwam in Hamburgse voeten (van Zé Roberto, eigenlijk) terecht, die brachten de bal bij Petric en die kopte raak. Volgens de webreporter van HSV zouden mijn geestverwanten geroepen hebben "Hier regiert der HSV".  Bij een tegenaanval van Standard hinderde Boateng zijn keeper, Rost hield de goal dus leeg, maar Boateng kreeg Rosts vuist maar ook een trap van Mbokani te verwerken. Dat duurde een half minuutje. Camozzato kreeg een gele kaart te zien om Petric ten val te brengen (en een aanslag te plegen op zijn enkel). De vrije trap van Jarolim bracht niets op. In de 27ste minuut kreeg Jarolim een gele kaart te zien, omdat hij De Camargo ten val bracht (hij beoogde wel de bal, maar had de man mee). Rost redde weer het sportieve trainersvel van Labbadia door de kopbal (op voorzet van die vrije trap) van Mbokani te verijdelen. Witsel was weer zijn eigen zelve, Pitroipa was zijn slachtoffer (voor die keer dat hij eens meteen mocht mee doen). Even later kreeg Tesche een kans, maar Bolat had de bal beet. In de 32ste minuut lukte De Camargo toch zijn doelpunt te scoren, als resultaat van een vrije trap, het ging te rap voor Rost. Maar ook HSV was zijn eigen zelf, de moed niet laten zakken doch verder strijden, Petric kreeg een pas van Aogo en scoorde met een mooie omhaal raak. Wat later nog zette Jarolim een aanval op, via Tesche, die naar Van Nistelrooy paste, maar Bolat had beet. Meteen een tegenaanval van Standaard, maar gelukkig, Carcela kreeg de voorzet niet in doel, doch een halve goal naast. Witsel probeerde te koppen, maar Jarolim kopte de bal via Witsels krullen buiten, dus doeltrap. Een der lijnrechters kreeg vanuit de tribune een voorwerp (aansteker?) tegen het hoofd, er was dus wat oponthoud. Die aansteker kwam vanuit de Standard-rangen, waar ze niet blij waren met een scheidsrechterlijke beslissing. Awel, 100.000 EUR boete en vijf matches stadionverbod. Tijdens het verweren van de bal, komende van Ramos, viel Rost op de Standard-speler en wat dan gebeurde, was niet duidelijk maar ik denk dat Ramos een trap gaf (gewild, of ongewild, door zijn voeten op te trekken?) aan Rost, en dan was er een gebakkelei, met Mathijsen als bemiddelaar en een Standard-speler (ik weet niet wie, niet Witsel noch Mbokani of De Camargo) wat stond te wijzen naar Rost. Zowel onze doelman als Ramos en De Camargo (die probeerde Demel te wurgen... ) kregen de gele kaart te zien. En dan was 't rusten geblazen.

Na enkele minuten kreeg Tesche nog een kans, maar Bolat kaatste de bal terug en Van Nistelrooy kreeg hem er ook niet in. Maar aan de overkant lukte Witsel ook niet in scoren (gelukkig maar ). Een vrije trap van De Camargo werd deskundig door Rost afgeweerd. En bij de Canvas moeten ze eens beter uit hun ogen kijken: "Jarolim graag neer", vergeet het, Jarolim wil voetballen, niet onder de zoden gedrukt worden. Aogo kreeg geel te zien omdat hij Witsel in de buik trapte (tja, inderdaad, Aogo's voet ging te hoog, maar Witsel moet daartegen kunnen, niet waar, Wasilewski?). Meteen daarna stond Rost in een schietkraam, drie keer had hij de bal af te weren. Mbokani kreeg wat later de gele kaart te zien om Boateng te vloeren. En dan werd Petric, die een gepijnigd gezicht trok, vervangen door Guerrero. Nog een 20-tal minuten te spelen en ook Jarolim schoot op doel, maar Bolat had beet. Op een kwartiertje voor het eind mocht vrije-trap-specialist Trochowski Pitroipa vervangen. En kreeg subiet een trap van Ramos, die had zijn voet wel echt hoog (ook al is Trochowski gene dubbele meter groot). Iets minder dan 10' voor het einde kreeg Guerrero van Van Nistelrooy een fraaie voorzet, maar zijn poging werd in hoekschop afgewend. Zé Roberto trapte die corner te zwak en weg was de kans op 1-3. Nog 5', Demel kreeg een gele kaart te zien net als Pocognoli en intusen werd Guerrero geveld door Sarr. Op nauwelijks twee minuutjes van het eind kreeg Van Nistelrooy een applausvervanging (Van Marwijk moet toch al langer weten wie hij moet kiezen voor Zuid-Afrika? Ik stel voor om ook Mathijsen en Elia mee te nemen) en Berg kwam in zijn plaats. En die kreeg een gemakkelijk te maken doelpunt niet klaar... Guerrero wel, die maakte iets goed voor zijn ploeg en zijn supporters: de 1-3 stond op het bord.

De volgende prooi wordt Fulham dat met 0-1 op Wolfsburg won en dat op 22 en 29 april.

*Steels gooide ook ooit eens zijn drinkbus, maar wel naar een medespurter, niet naar een supporter langs de weg.

06.04.2010: In Het Nieuwsblad, de papieren versie, werd vandaag nog wat verder geleuterd over die uitschuiver van Guerrero, die nog volle plastieken drankfles zou de geviseerde supporter vol in 't gelaat getroffen hebben. Wil "de strijder" (betekenis van zijn familienaam) overmorgen even precies raken, maar dan wel de bal in het doel van Bolat? De supporter zou geen klacht indienen, maar Guerrero krijgt dus wel een boete van HSV (vandaag verscheen het bedrag van 80.000 EUR), zelfs de DFB zou een sanctie overwegen. Collega's van hem hebben ook gereageerd, blijkbaar was Rost eerst nog te goed voor Guerrero (hij verwees naar ex-Bayern-doelman Kahn die eens een golfballetje tegen het hoofd kreeg), en heeft hij zijn reactie moeten verstrengen... De reactie van Petric beviel Hoffmann wel beter (de gepaste reactie: Guerrero was uitgedaagd maar hij mocht niet zo gereageerd hebben). Trouwens, niet alleen die supporter had Guerrrero geïrriteerd (gewoon met te roepen: "Ga terug naar Peru"), maar niet zo erg als andere uitlatingen, van andere "supporters", want dat je een speler van je eigen ploeg uitmaakt voor zoon van een vrouw van lichte zeden, dat kan er bij mij ook niet in.

Beter nieuws is dat de bondscoach van Nederland, Van Marwijk, overmorgen naar Standard Luik gaat om er Van Nistelrooy te scouten. Hallo, moet die nog gescout worden? Enfin, wie niét naar Sclessin gaat, ben ik. Alle kaarten voor HSV-fans zijn al uitverkocht. Nu ja, volgens Google Maps zou ik er 1:15 uur over rijden, maar dan mogen er geen hindernissen zijn, dus is 't beter dat ik thuis blijf, ik zal dan tenminste op tijd kunnen gaan slapen.

05.04.2010: In de nasleep van de wedstrijd van gisteren, lees ik zowel op de site van HSV als die van De Standaard dat Guerrero een fikse boete (ergens tussen 50.000 en 100.000 EUR) tegemoet mag zien van de club. Hij had namelijk zondag een plastieken fles naar een supporter had geworpen omdat die hem beledigd had. Het geld zal worden geschonken aan goede doelen. "Zijn gedrag was onaanvaardbaar, maar hij verdient een tweede kans," zegt HSV-voorzitter Bernd Hoffmann. "Hij heeft zich oprecht verontschuldigd en het is pas de eerste keer in de vier jaar dat hij bij ons is, dat zoiets gebeurt." Op de site van HSV staat nog de reactie van de voorzitter van de supportersgilde: "Paolo hat Mist gebaut, in der Emotion und aus der Wut über die Beschimpfungen einen großen Fehler gemacht. Dafür wird er vom Verein bestraft. Aber wir werden ihn jetzt nicht fallen lassen. Es gibt keinen Riss zwischen der Mannschaft und den Zuschauern. Wir müssen jetzt zusammenhalten, um unsere Ziele zu erreichen. Spieler müssen mit Kritik umgehen. Aber Paolo Guerrero hat sich für sein Verhalten entschuldigt und sich einsichtig gezeigt. Jetzt liegt es an uns allen, die Dinge aufzuarbeiten, in den Dialog zu gehen und gemeinsam in die Zukunft zu blicken." Kort vertaald heeft Guerrero dus een fout gemaakt, maar de supporters zullen hem niet laten vallen (de spelers ook niet, liet Jarolim weten). Spelers moeten met kritiek [kunnen?] omgaan. Guerrero heeft zich ook bij de supporters verontschuldigd, en nu wil de vertegenwoordiger van de supporters een dialoog aangaan. Dat Guerrero niet geschorst is, vind ik ook prima, men zou de hele ploeg zo eens kunnen straffen met een schorsing. Dat hij donderdag maar iets toont.

Voor het overige valt mij op dat in de Vlaamse pers anders weinig over HSV geschreven wordt en op de site van HSV zie ik ook niet meteen een bericht over Standard Luik.

04.04.2010: Hamburger SV - Hannover 96: 0-0

Zalig Paasfeest!  HSV start met deze opstelling: Rost, Mathijsen, Aogo, Zé Roberto, Jarolim, Berg, Boateng, Pitroipa, Van Nistelrooy, Rincón en Torun; op de bank Hesl, Rozehnal, Reinhardt, Guerrero, Tesche, Trochowski en Bertram. Petric is afwezig wegens liesproblemen. Ondanks enkele doelpogingen van HSV en twee van Hannover bleef het tot de pause 0-0. Toen de scheidsrechter voor de pauze floot, kregen de HSV-spelers een fluitconcert, maar de reporter van LiveTicker riep hen tot de orde: het ligt aan Hannover dat niet liet voetballen. De Hamburgse kansen waren voor o.a. Pitroipa, Van Nistelrooy, Berg.

Bij de start van de tweede helft werd Van Nistelrooy vervangen door Guerrero, blijkbaar had hij een lichte blessure opgelopen. Hopelijk zijn hij en Petric paraat op Sclessin. Na 10 minuten spelen was er nauwelijks wat gebeurd, want de gasten blijven met zijn allen op hun eigen helft van het plein. Drie minuten later moest Hannover het met 10 "verdedigers" i.p.v. 11 doen, nadat een van hen Pitroipa foutief hinderde. HSV moest dat numeriek overwicht dan maar te gelde maken, maar 't was bijna omgekeerd. Na een hoekschop van Rausch kreeg hij de bal aan de rechter kant van de penaltyzone. Met een precies flankschot bediende hij de in het midden volledig vrijstaande Ya Konan, die de kopbal uit korte afstand haarscherp aan het doel van Rost stuurde. Labbadia voerde dan een dubbele wissel uit (zoals donderdag): Rincón en Torun werden vervangen door Tesche en Trochowski. Intussen waren de koppen in de tribunes geteld: met 57.000 toeschouwers was het stadion uitverkocht. Guerrero had de 1-0 op het hoofd maar de bal ging er net naast. Hetzelfde gold voor Tesche, die de bal, komende van een hoekschop van Aogo, net naast kopte. Als 't nog lang zou duren, zou 't rap gedaan zijn, denk ik, ook Berg miste het doel op een kwartier van het slotsein. Trochowski was iets dichter bij een doelpunt, de bal streek over de dwarslat. Guerrero trapte dan, met de moed der wanhoop, denk ik, van op 30 meter naar doel maar trof het niet. Wat later kreeg hij een geschilderde voorzet van Aogo, maar een tegenspeler kon nog net verhinderen dat hij scoorde. Op vijf minuten van het einde kon Mathijsen gelukkig verhinderen dat Hannover toch zou scoren. In ongeveer de laatste minuut werd Guerrero kort voor de penaltyruimte gehinderd: vrije trap. Dat was nog eens een goeie kans voor Trochowski, Pitroipa Zé Roberto... Trochowski probeerde het maar de bal ging duidelijk naast het doel. Terzijde, in 10 minuten tijd kregen drie HSV-ers een gele kaart te zien, Jarolim, Mathijsen en Zé Roberto, van de eerste twee meldde de LiveTippist niets, maar van die voor Zé Roberto meende hij dat die overdreven en onterecht was.

Wel, bij Hannover mogen ze fier zijn op hun stenen muur... Hopelijk wil Standard donderdag wel voetballen. In Hamburg is 't toch een béétje feest, want de aartsrivaal, Werder Bremen, verloor bij Dortmund.

01.04.2010: Hamburger SV - Standard Luik: 2-1

's Morgens vertrok ik om ongeveer 09:15 uur naar Hamburg, waar ik ruim later aankwam dan mijn GPS had gedacht, nl om vijf uur 's namiddags i.p.v. 14:30 uur (de GPS rekent niet met rust- en tankpauzes, ik heb er zo twee gehouden), vooral door files aan de talrijke wegenwerken zoals op de A1 in Duitsland, wellicht "de grootste bouwwerf van 't land". De toegang tot de Elbtunnel is ook al een flessehals. Maar ik had toch tijd genoeg, en kon rustig inchecken in het hotel aan de Kieler Straße (daar zijn behoorlijk wat hotels gevestigd), raad vragen over welke bus ik waar neem aan de receptioniste en dan vertrekken. Ik moest misschien vijf minuten wachten in de eerste zijstraat van de Kieler Straße de huisnummers in stijgende volgorde, en bus 22 nemen. Twee haltes verder kon ik al uitstappen. Ik wandelde naar de oostzijde van het stadion maar alles was nog dicht, zelfs aan het "service center" kon ik nog niet vragen naar een ticket voor donderdag a.s. op Sclessin, noch kijken wat ik in de clubshop zou kunnen kopen, ik moest ook daarvoor wachten tot 19 uur. Ik ging dan maar naar een evenementenhal ongeveer rechtover de hoofdingang (waar dus ook de winkel, het "service center", de toegang tot het museum en dat tot het restaurant "Die Raute" zijn). Onderweg kom ik VRT-reporter Tom Coninx tegen, en vroeg hem niet te veel onzin te vertellen over Hamburg. Of hij mijn verzoek ook opvolgde, kan ik natuurlijk niet weten. In die evenementenhal kan men een snack eten en iets drinken, al zittend aan tafeltjes van vier. Omdat het regende kwamen meer en meer supporters van beide ploegen binnen zich moed indrinken, die van Luik maakten het meest lawaai, af en toe kregen ze antwoord van de HSV-supporters. Nadat ik mijn lichte lunch had verorberd en de sanitaire infrastructuur met een bezoek had vereerd, ging ik kalmaan naar de noord-oostelijke kant van het stadion, kocht in een mobiele fanshop een petje en wachtte dan tot de poorten open gingen. Eerst werden de supporters gefouilleerd (mannen en jongens door mannelijke stewards, vrouwen en meisjes door vrouwelijke stewards, dan pas kon men zijn kaart laten scannen. Intussen hoorde ik hoe een Standard-supporter aan HSV-supporters in het Engels vragen of iemand Frans sprak... Ik denk niet dat dit in Duitse scholen een absoluut te leren taal is, toch niet vóór het Engels.

Eens die controles gepasseerd, ging ik dus naar het "service center", maar de jonge medewerker zei dat zij daar geen tickets voor op Sclessin verkochten, hoogstens via de website (die waar ik mijn ticket voor vandaag bestelde). Van daar ging ik naar de winkel, kocht er een T-shirt in dezelfde stijl als welke ik vorig jaar kocht, ik vind het stijlvol en je ziet toch dat ik HSV-supporter ben. Ook kocht ik een T-shirt zoals dat waarin de ploeg meestal gekleed gaat als het op verplaatsing speelt (maar dus niet zoals op Anderlecht), omdat het uit speciale stof gemaakt is en kan dienen tijdens mijn (stuk van de) pelgrimstocht in mei. Ik zocht dan naar mijn plaatsje maar er viel nog niet veel te beleven, alleen het hoekje voor de Standard-supporters was toen al zo ongeveer half vol. Ik ging dan nog eens naar 't WC en toen ik terug zat, zat er ook in de andere tribunes en vakken al meer volk. Om ongeveer 20.00 uur begon HSV-TV voor wat ambiance te zorgen, een paar interviews nemen, ene ene sprak als pronostiek van 1-0 (dat had Jarolim ook voorgesteld voor de thuiswedstrijd tegen Anderlecht) en een jonge snaak van 12 had liever (3-1, ik ook, jongen) en enkele liedjes te zingen met de supporters in de noordtribune. Overigens "miste" ik in de voor mij zichtbare tribunes dat groot spandoek om de spelers te motiveren voor het bereiken van de finale (minstens te bereiken), maar dat hing juist in de oosttribune, wellicht buiten mijn zichtveld. Intussen kwamen de spelers zich opwarmen, o.a. Petric in korte mouwen, o.a. Trochowski in trainingspak. De spelers werden voorgesteld met nummer, naam en foto op de twee grote schermen in de noord- en de zuidtribune, voor HSV werd alleen het nummer en de voornaam gegeven, de supporters mochten de naam invullen. Rost - Demel, Boateng, Mathijsen, Aogo - Jarolim, Zé Roberto - Torun, Pitroipa - Petric en Van Nistelrooy.

En dan was het bijna zo ver. De stadionspreker riep om op sportief te blijven en de beslissingen van de arbiter (het scheidsrechtersteam bestond uit zes mannen), die overigens Atkinson noemt, te aanvaarden en te respecteren. Ik denk dat Standard zelf iemand heeft meegebracht, want het Frans werd zonder accent uitgesproken. Toen Atkinson de match op gang had gefloten, toog Hamburg meteen ten aanval, wel 20 minuten lang, nadien kreeg Standard zijn "moment de gloire" en in de 30ste minuut had dat als gevolg dat het rood-witte hoekje in het stadion (Z-W) in eurofie begon te roepen en vlaggen te zwaaien, Mbokani had gescoord. Na een corner stond hij plotseling vrij en opende de score. Echter, een HSV in vorm laat zich hierdoor niet van de wijs brengen, geeft integendeel nog wat meer gas en slaat terug. Eerst probeerde Van Nistelrooy het, de bal raakte in de 35ste minuut de doelpaal. Maar een beetje later was het toch zo ver, wanneer Pitroipa alweer enkel maar door een fout te stoppen was. En daar dit zich in de strafschopzone voordeed, werd natuurlijk voor een penalty gefloten. Petric zette deze om in de gelijkmaker en schoot zijn denkbeeldige pijl af.  Het ging verder, tenslotte waren tot de pauze nog een paar minuten te spelen. En die benutte Aogo voor een van zijn talrijke spurten langs de flank, die resulteerde in de 2-1- tussenstand, tot stand gebracht door Van Nistelrooy (zeer populair in de "Nordkurve").

Tijdens de rust ging ik even de sanitaire infrastructuur bezoeken, er stond iet of wat een file (zoveel vrouwen bij de 48.437 toeschouwers!), maar ik was tijdig genoeg terug op mijn plaats om de bankzitters te zien oefenen. Het ging zo verder in de tweede helft, hoewel de temperaturen in het Volkspark steeds lager zakten. Standard zocht naar de gelijkmaker, HSV naar het derde doelpunt - het ging op en neer. De beste kansen waren voor de gasten, die opnieuw door Mbokani op een haar na op een doelpunt getracteerd werden, maar zijn gekopte lobbal landde op de lat en de terugkaatser ging nipt langs de verste paal voorbij. Van de kant van de roodbroeken had de voor Torun in de 72ste minuut ingevallen Trochowski meteen twee goede kansen, beide keren scheelde het niet veel. Overigens, gelijk met Torun (had zijn dagje niet en blesseerde zich) werd ook Petric vervangen (door Berg), even eerder moet hij een mep in zijn gezicht gekregen hebben (van wie??? ). Zo bleef het tot het einde erg spannend. Luik gooide in de slotfase zoniet alles (iedereen), maar toch veel naar voor, zo dat er voor de Hamburgers nog enkele goede gelegenheden tot tegenactie mogelijk waren - en daarmee ook de kansen op een derde doelpunt. Demels kopbal werd kort voor de lijn weggewerkt, Bergs trap miste het doel en de draaiende trap van Van Nistelrooy stelde de Standard-keeper, Bolat, op scherp zo dat het uiteindelijk bij de nipte, doch verdiende zege van HSV bleef. Ik hoop dat Labbadia volgende donderdag meteen het perfecte team opstelt (misschien Reinhardt? meteen Trochowski?), want als Standard de score opent, vrees ik dat de mannen van d'Onofrio een muur metselen waar Israël jaloers zou van zijn. Ik hoop dus dat HSV doet zoals in Anderlecht: als eerste scoren. Ik hoop nog iets: dat Jarolim ook eens mag scoren, want hij was weer subliem gisteren en verdient een applaus (of eerder een staande ovatie), en ook dat hij tijdens de rest van de Europa League (en het Bundesliga-seizoen) gevrijwaard blijft van blessures en (gele) kaarten (dat hoop ik ook van Petric )..

Na de wedstrijd ging ik eerst nog een broodje zalm eten, zei tegen de verkoopster dat 2-1 mij wat te krap lijkt, en sprak mijn hoop uit op een openingstreffer van HSV. Ik wandelde dan naar de bushalte, maar het verkeer stak vast en ik ging te voet naar 't hotel. Ik moet nog enkele keren naar HSV gaan kijken zodat ik mijn weg leer kennen, ik had nl. een serieuze omweg gemaakt. Maar de sleutel tot de kamerdeur is in dat hotel ook de sleutel van de voordeur. 's Anderendaags terug rijden duurde al even lang, om dezelfde reden (wegenwerken). Indien ik dus de laatste thuismatch wens bij te wonen, vertrek ik hier beter al om 04.00 uur...

Hier is mijn fotoalbummetje: http://picasaweb.google.be/9470hvds/HSVStandard01042010

31.03.2010: Vandaag eens geen onheilstijding, maar een interview (http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=SE2O8P02) met de man door wiens talrijke - meestal door uitgesproken fysieke kracht aangedreven - doelpunten ik destijds, bijna 30 jaar geleden, interesse begon te krijgen in Hamburg SV: Hrubesch. Tegenwoordig traint hij de jongere nationale ploeg (prijzen gehaald met de -19- en de -21-jarigen). Hij zei wel dat Standardrd ook 5 doelpunten kan scoren, zoals Anderlecht, maar hij is vergeten zeggen dat HSV zes goals kan maken, zoals tegen Anderlecht. Overigens heeft Hrubesch nog bij Standard gespeeld, maar dat was niet zo'n groot succes als in Hamburg, omdat hij last had van blessureleed (door een achillespees- en knieblessure kwam hij in twee jaar Standard aan 'slechts' 52 wedstrijden en 22 goals) maar ook door de omkopingsaffaire, zodat andere sterspelers geschorst werden (en in 't buitenland gingen sjotten, zoals Gerets). Zo zegt hij in het vraaggesprek: "Standard heeft het voordeel de return thuis te spelen. Ik geloof dat Standard net als Anderlecht vijf keer kan scoren tegen Hamburg. De kwaliteiten en de fysiek hebben ze, maar ze moeten ook bij de les zijn." Wat zou hij bedoelen bij dat thuisvoordeel volgende week van Luik? Anderlecht speelde de terugwedstrijd toch ook thuis? Ze wonnen wel maar met te klein doelpuntenverschil (klein genoeg voor mij ). Voorts richt hij ook (zoals de pers hier bij de eerste confrontatie met Anderlecht) op Van Nistelrooy. Doe maar, dan "vergeten" ze Petric.

Op de website van HSV blijkt dat het crisisberaad blijkbaar enig nut heeft gehad: ze kijken uit naar de wedstrijd (ik ook gezien ik vandaag mijn tribunekaart ontvangen heb). Volgens Het Nieuwsblad kijkt Rozehnal er minder naar uit, hij zou morgen niet spelen, Mathijsen en Boateng (twee scorende verdedigers) moeten Mbokani en Jovanovic tegenhouden.

30.03.2010: Daags na het artikel van gisteren ( ) spreekt Het Nieuwsblad van een schoktherapie voor HSV (http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=FC2O76J8), de clubleiding, technische staf en spelersgroep hield crisisberaad. Zo staat in dat artikel ook te lezen dat in de Duitse pers al hardop gespeculeerd werd over een vroegtijdig vertrek van Labbadia. De 44-jarige coach heeft nog een contract tot 2011 maar zou mogelijk al na één seizoen worden bedankt. Maar dat zou Hoffmann tegenspreken. In een gelinkt artikel is sprake van een nieuwe grasmat en een uitverkocht stadion. Tiens, al uitverkocht? Op de website van HSV lees ik nochtans dat er nog plaatsen zijn. Meer dan 46.000 kaarten zijn al verkocht, maar daarmee is 't stadion nog niet uitverkocht, hé. Bij wijze van "schoktherapie" werd in 't stadion een groot en interactief spandoek uitgehangen waar wordt afgeteld naar de finale van 12 mei in Hamburg. Op dat

09-05-2010 om 20:41 geschreven door Helga

Met Paul kwam ik hier aan en kon meteen de bekenden en minder bekenden begroeten, me inschrijven en meteen vragen of ik na de vierde lus naar het station gevoerd kon worden, want ik koos voor 100 km en Paul deed een nog een schepje van 25 km boven op. Er was natuurlijk nog ruim tijd om iets te drinken, mijn boterhammen op te eten en me klaar te maken, zoals met het aantrekken van kousen en wandelschoenen, en dit voor de lus van 50 km (het was dus geen echte 25-uren-tocht).

Die eerste dubbele lus voerde ons via het centrum van Geraardsbergen langs mij veelal onbekende wegen en paadjes naar Lierde waar we in deelgemeenten Sint-Martens-Lierde en Sint-Maria-Lierde een wagenrust hadden. Op de eerste werden rozijnenboterhammen met kaas uitgedeeld en was er ook warme chocomelk. Dat is blijkbaar een grote hit in de Denderstreek. Het ging dan verder en we genoten met volle teugen van de natuur en het lekker warme en zonnige weer. In de cafetaria van de sporthal van Steenhuize haalden we onze naar keuze belegde baguette en ik genoot van het gezelschap van mijn tafelgenoten, Didier, Willy, Patrick en Pascal, en ook van een paar frisdranken. Onderweg terug naar de feestzaal bezochten we het Duivenbos met een poel waaraan gewerkt wordt en een parking aan de N42 in Ophasselt. Daar kregen we een part meloen, lekker fris! Toen iedereen bediend was, waren er nog stukken over en deze keer nam ik me een kleiner stuk, dat bijt gemakkelijker. De weg terug naar de zaal ging via de Denderstraat, die gaat behoorlijk berg op, maar de Muur hield baankapitein en organisator Peter voor een andere lus. In de zaal kregen we onze warme maaltijd met drie gangen. We hadden er 75 minuten rust, genoeg om een ander T-shirt, andere kousen en sandalen aan te trekken.

Toen we opnieuw vertrokken, was de duisternis al ingetreden, dus veel foto’s vielen er niet meer te maken, in die derde lus zelfs eentje. We staken de taalgrens over via Deux-Acren en Lessines en keerden dan terug voor een koude schotel. Van de 40 minuten bleven er na het verorberen van die maaltijd nog wat over om in het salon wat te rusten.

De vierde en voor mij laatste lus ging langs Zarlardinge en Everbeek om in eerstgenoemde gemeente twee wagenrusten te hebben. Tijdens deze lus hadden we een lange, stenige veldweg die eindigde in een asfaltweg naar een seniorenverblijf. Zo kwamen we in Geraardsbergen waar de kers op de taart nog geserveerd werd: de beklimming van de Muur langs dezelfde weg als de renners doen. Aan de kapel van Oudenberg werd gepauzeerd zodat iedereen er zou zijn voor de afdaling, zij die er eerst waren, konden dan ook wat bekomen en van het uitzicht genieten of een kaarsje aansteken in de kapel. We keerden dan op onze stappen terug, maar niet lang want de omloop van de wielrenners wordt verlaten langs een ander pad dat zo goed als direct leidt naar de feestzaal. Daar laat ik mijn boekjes afstempelen nadat ik mijn andere sandalen aantrok, samen met Jan (Euraudax Wortel) en Gilbert werd ik door Arthur keurig voor de deur van het station gebracht. Voilà, nog één homologatie van 100 km en ik heb weer een trofee beet.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/EuraudaxGeraardsbergen10

26-04-2010 om 22:54 geschreven door Helga

Met Annemie en Mark kwam ik hier aan en wel de dag ervoor zelfs, want de start was om 10uur (later was natuurlijk ook mogelijk, want het ging om een 30-urentocht), zodat we nog eens naar een hele grote zaak van sportkleding en andere toebehoren konden.

Van die 30 uren planden wij enkel de eerste 20 te wandelen en schreven ons dus in voor 100 km. Toen we in de zaal (M.J.C. Montchapet) aankwamen, zaten er in twee zaaltjes mensen, in de ene hadden ze hun bagage en in de andere schreven ze in en konden ze oploskoffie of thee drinken. Wij deden hetzelfde, met dat verschil dat ik er niets dronk. Om tien uur floot organisator en baankapitein Jacky Garnier voor vertrek. Zoals de vier andere lussen vertrok hij meteen naar het nabijgelegen Fontaine-lès-Dijon, een gemeente in het Franse departement Côte-d'Or (regio Bourgondië) dat in 2005 nog 8904 inwoners telde. Na een uurtje stopten we omdat we een plaats bereikten waar de vrouwen zich discreet konden verstoppen. Voor de eerste wagenrust moesten we nog een eind verder wandelen o.a. langs de Ouche dat het kunstmatig meer van Kanunnik Kir voedt. Na de frisdranken en de stukken brood met kaas bezochten we verder dat meer van de andere kant, het Arquebusepark nabij “ons” hotel en het station, en zo keerden we terug. In de zaal kregen we een kippenbout met griesmeel en appelmoes, de wijn en water zijn gratis, we zijn nu eenmaal in Frankrijk.

Intussen waren enkele wandelaars zich komen inschrijven en we zouden eerst een lus stappen van ongeveer 10 km. Ik had op de folder al gelezen dat dit hier mogelijk was om kennis te maken met het concept groepswandelen aan 6 km/h. Die wandeling begon ook in Fontaine-lès-Dijon en leidde ons naar Talant waar we erop toe moesten zien niet op onze adem te trappen want het ging stevig bergop. Aan de basiliek aldaar konden we een paar minuten verpozen en adem halen alvorens verder te gaan. De twee jonge wandelaars die kwamen kennis maken met het euraudaxgebeuren had ook recht op een wagenrust. Langs rustige velden met fruitbomen in bloei kwamen we terug aan de startzaal waar de doorzetters een wagenrust op de koer hadden. Van de tweede lus restte dus nog iets meer dan de helft langs rustige wegen, aangelegd of natuurlijk. Eens terug in Dijon kregen we onze warme maaltijd met pompoensoep, kalkoenstoverij met rijst en saus, en een stuk bessentaart. Behalve kousen veranderde ik ook van T-shirt want het was soms wat warm, vooral ook door het gestrekt wandeltempo.

We moesten nu ook onze reflecterende spullen minstens meenemen want wanneer deze derde lus voorbij zou zijn, zou de zon al ondergegaan zijn. Het was dus het moment voor een stadsbezoek aan Dijon, al verlieten we de stad om nog eens naar Talant te stappen via een steile helling gevolgd door een trap. Toen we terug waren kregen we een lekkere soep met brood en als dessert een fruitsla en een kommetje plattekaas (waar ik mijn stukjes fruit in dopte).

De voor ons laatste lus bracht ons alweer naar Talant, maar dan niet helemaal tot boven, en naar het kunstmatig meer, ook nu over verharde en minder verharde wegen, maar toch steeds behoorlijk begaanbaar. Na deze lus mochten ook wij aanschuiven voor het ontbijt. Maaltijden “buiten” het parcours moeten normaal bijbetaald worden, maar wij betaalden al de vastgelegde prijs van 30 EUR voor de vier lussen, ik denk dus dat het ontbijt daarmee al betaald was.

Over de eerste twee lussen was ik het meest enthousiast, nadien kreeg ik de indruk enkele stukken meer dan eens te zien. Het weer was goed want zonnig en droog, ’s nachts koelde het flink af, maar echt koud had ik het niet. Er waren een ruime 40 wandelaars, waarvan 10 voor 100 km en 11 voor 150 km. Wij drie waren de enige Belgen, verder was er nog een Duitser (Willy), de rest waren Fransen. Sommigen kende ik van gezicht, enkelen zelfs van voornaam (Brigitte, die van Dijon is, en Bernard, die na de eerste lus inpikte).

Na onze wandeling gingen we naar het hotel wat slapen en nadien bezochten we Dijon en een paar terrasjes.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/EuraudaxDijon10

20-04-2010 om 23:06 geschreven door Helga

’t Is lente dus de wandelaars kunnen er om 07.00 uur aan beginnen, de bestuursleden moesten er derhalve een uur eerder zijn. Toen ik mijn “mobiel secretariaat” naar binnen droeg, werd al een eerste auto geparkeerd, maar de chauffeur bleef toch nog wat zitten.

Weldra werd het voor iedereen druk, de laatste puntjes werden op de i gezet en de wandelaars kwamen toegestroomd. De hele dag was het druk voor alle medewerkers, ook in de twee controleplaatsen (Kerksken en Denderhoutem), gelukkig had ik alweer hulp van Paul uit Kerksken, hij sorteerde de inschrijvingskaarten per club. Intussen deed ik wat ledenadministratie, want we kregen 8 nieuwe leden over de vloer, hartelijk welkom bij onze club! Er waren ook enkele hernieuwingen van het lidmaatschap, en verder aanvragen van adresklevers en vervolledigen van mutualiteitsformulieren. Zo wat ik in touw van voor 7 uur tot na 15 uur wanneer de telling werd afgesloten. Ik drukte een lijst uit voor voorzitter Herman, die rond half vier de aandacht van het publiek vroeg (die hun aandacht deels voor DJ Marlon reserveerde) voor de uitslag en het uitrijken van trofees, hierbij bijgestaan door ondervoorzitter Julienne. Ik had intussen de formulieren op de website van federatie Aktivia ingebracht, dat spaart me weer werk thuis.

Nadien kon ik wat uitblazen onder het genot van een trappist bij Annemie en Mark die waren terug gekomen van 43,3 km wandelen, wij kregen het gezelschap van Anny & Chris (Everbeekse Wandeltochten) en medewerkers Johan. Intussen was het ontruimen al stilaan begonnen en toen Annemie, Mark, Anny en Chris waren vertrokken, ruimde ik mijn secretarishoekje op en hielp dan bij de overige opruimingswerken, nadien bij het lossen van de benodigdheden. De schitterende uitslag (wat ons wat troost bood voor de vorige 3 wandelorganisaties) staat nog tot 11 juli 2010 op de website van De Sportvrienden: http://www.desportvrienden.be/FR_Uitslag100411.html.

Mijn fotoalbum met foto’s van bestuurslid Jozef: http://picasaweb.google.com/9470hvds/WandeltochtDenderstreek10

12-04-2010 om 22:37 geschreven door Helga

De startplaats bevindt zich evenwel in Aalst en omdat het zo dicht bij het ouderlijk huis is, reed ik er zelf heen. Bij wijze van uitzondering waren Annemie en Mark er eerder dan ik, ze kwamen dan ook van wat verder af. En in tegenstelling tot hen schreef ik me in voor 50 km, zij hielden mij gezelschap tijdens de eerste lus van 25 km.

De eerste lus leidde ons via Hof Somergem en Erembodegem en over zowel verharde maar vooral natuurlijke (en modderrijke) paden naar Meldert, waar we een eerste rustpauze hielden. Daar hielpen 2 zonen en de broer van organisator en baankapitein Eddy om de wandelaars van een knabbel en een drank te voorzien. Na 8 minuten floot Eddy voor vertrekken naar de volgende rustplaats op een bedrijventerrein in Meldert, ook nu over vooral natuurlijke en modderrijke paden. Na nog een koek en een frisdrank (bier was er ook voorhanden) keerden we terug naar Aalst. Wie dat had besteld, kreeg een lekkere spaghetti bolognese voorgeschoteld en wie het aankon, kon zelfs een tweede portie krijgen (ik nam deze kans waar). Intussen nam ik node afscheid van mijn twee vrienden.

Langs ongeveer dezelfde straten bereikten we Hekelgem, waar we eerst een vervallen molen staat, en even verder de “Oude Molen”, die er nochtans veel beter uitziet, passeerden en dan een lus maakten alvorens nog een wafeltje te krijgen dat we konden doorspoelen in een café nabij de kerk. Hier gunde Eddy ons een half uur wat voldoende was om de voeten even te laten rusten. Na dat half uur ging het verder naar Essene, via enkele hellingen, meer dan in de eerste lus maar minder modderig. En dat was een geluk bij een ongeluk want het regende alweer, en nu langer dan de vorige buien. Ik vreesde al voor een herhaling van de bui in de derde lus van Euraudax Iddergem maar gelukkig was het niet zo erg. Integendeel, ondanks de regen scheen de zon even, in Aalst aan de linkeroever zou men zeggen dat het carnaval is in de hel. Dat we in een rijk landbouwgebied wandelden, bleek aan de talrijke dieren in de weilanden: paarden, koeien (ook van een mij onbekend ras), schapen en lama’s. In Essene is zelfs een grote kudde schapen waar wedstrijden met honden mee worden gehouden, die honden moeten getraind zijn om schapen te drijven. Even voorbij die kudde hadden we een wagenrust aan het kerkhof van Essene, daar konden we zo nodig schuilen terwijl we iets knabbelden en dronken. Terug keerden we via Erembodegem.

Het weer was behoorlijk wisselvallig met zon en regenbuien. Voor zover ik weet had Eddy zo’n 60 gasten, en die zullen blij geweest zijn, denk ik, want het was een leuke tocht. Het leuke was er voor mij wel aan dat de streek mij niet helemaal vreemd was, al wil dat niet betekenen dat ik elk stuk van de omlopen ken. Eddy heeft me dus nog weten te verrassen.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/EuraudaxAffligem10

04-04-2010 om 20:17 geschreven door Helga

Zoals afgesproken vond ik Annemie en Mark in Brussel nabij de Heizel, waar ik met de metro aankwam en samen kwamen we voorspoedig aan bij het Centre Culturel, waar Mark een leuke parkeerplaats vond, dichterbij kon nauwelijks of hij moest op het grasperk parkeren.

Terwijl ik ons een zitplaats zocht (achteraan de zaal) haalde Annemie voor elk van ons de inschrijvingsdocumenten, we kregen er ook een reflecterend vest en een tasje in dezelfde kleur bij. We hadden dan nog tijd genoeg om iets te eten, te drinken en bekenden te begroeten, zelfs veel wandelaars die we van Euraudax kennen, zoals Katrien, Eddy (clubgenoot van Annemie), Louis van Gemmenich en zijn kameraad Marcel van Pomona, Christine, Pierrot, Thérèse en Conrad, Marion, Hardy, Willy en Patrick van de Caracolles Andennaises. Ook Jill (“Ms Centurion”) was van de partij.

Uiteindelijk was het dan toch tijd om te vertrekken, nog voor 21 uur gingen we naar de uitgang en zagen tot onze grote verbazing dat de groep al vertrokken was, en het was dus nog geen 21 uur! Nu ja, de omloop is uitgepijld, dus we maakten ons geen zorgen en we vonden weldra aansluiting met het peloton. We zouden trouwens de hele wandeltocht veelal dezelfde mensen zien, toevallig Euraudaxers, die dus gewend zijn om steeds dezelfde wandelsnelheid aan te houden. Het parcours ging in tegenwijzerzin, zodat we eerder ’s avonds Eupen bezochten en overdag ten westen van Welkenraedt zonder reflecterend vest en zaklamp konden wandelen. Daarom heb ik ook geen foto van het mooie kapelletje nabij Membach, daar zijn we vorig jaar in daglicht langsgegaan, en Annemie en ik kennen het ook van de Euraudax-Ster van Jacky (Euraudax Stembert). Eupen komt me ook ’s avonds bekend voor maar voor het overige hadden we daarna veel wegen en paden die ik me helemaal niet herinner. Ondanks dat die paden niet overal even goed begaanbaar zijn (ik heb vooral last met moddergladde en/of stenige afdalingen) kwamen we naar mijn gevoel snel aan op de rust- en bagagepost in Plombières, nog geen 9 uren waren verlopen. Daar kleedden Annemie en ik ons om (T-shirt en kousen), we staken onze reflecterende vesten en zaklamp weg en aten onze omelet met spek (ik at hem eigenlijk zonder spek en Annemie at de helft van de hare, Mark at de rest op).

Verder ging het in Euraudax-tempo naar Remersdael, Sint-Martens-Voeren en Saint-Jean-Sart. Daar vonden we onze bagage terug, ik wisselde opnieuw van T-shirt en kousen, en stak mijn sweater in de tas want ik had het toch wel warm en de zon was intussen ook van de partij. We voelden intussen wel de moeite in de benen, vooral wanneer we na een rustpauze opnieuw op pad gingen, al zaten we nog op schema. Nog drie rustplaatsen deden we aan: Aubel, La Clouse en Henri-Chapelle. In de gemeentelijk school van La Clouse wilden we een rijsttaart “betalen” met het bonnetje dat we in Remersdael niet gebruikten omdat we daar water dronken (uit dorst, niet omdat ’t gratis was) maar de medewerkster zei dat ze dat niet mocht toelaten. Het bestuurslid dat er verantwoordelijke voor de rustpost was, beaamde dat al zei ze dat ze het ons graag zou toelaten, maar ja, ze zal ook niet zoveel te zeggen hebben. Wat later ging Mark wat babbelen met de medewerkster die hij vorig jaar (toen hij ons tegemoet kwam gewandeld) op een andere rustpost had begroet. Nadien vertelde hij ons dat de Eurégio volgend jaar misschien wel doorgaat, al zal het er misschien anders uitzien en zal de club de medewerking krijgen van een andere club. De meeste medewerkers zijn ook geen 20-ers of 30-ers meer, eens ze de nacht hebben doorgedaan, stempelend of broodjes smerend of wat dan ook, kwamen de wandelaars van de kortere afstand (op zaterdag kon je tot 50 km wandelen) en dat kruipt ongetwijfeld in de kleren. De omloopcommissaris die het parcours heeft ontworpen, is ook vlijtig geweest, weinig stukken waren me bekend en ook na de stop in Henri-Chapelle kregen we een onbekend stuk voor de voeten, een kiezelpad naast de spoorlijn (één lijn, voor goederenvervoer of naar een kopstationnetje?). Zo bereikten we het cultureel centrum weer langs een onbekende kant. Wij hebben het gehaald en Mark heeft zijn record gebroken, we zijn vóór 17 uur (nl. om 16:40 uur) aangekomen.

Het weer was zo goed dat we, afgezien van een kort miezerbuitje, onze regenkleding of regenscherm niet nodig hadden, integendeel werden we eerder nat van ’t zweet…

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Euregio10

28-03-2010 om 20:59 geschreven door Helga

Deze keer reed ik zelf want ik ging voor 75 km (drie lussen), ik miste nog zo een homologatie (eigenlijk geven ze voor die afstand geen, want je hebt geen nummer te noteren).

De eerste lus leidde ons naar Gooik langs de Dender, enkele weiden die een wijds uitzicht bieden, de Hertboommolen (ook gekend van de VRT-serie Zeppos, héél lang geleden), de steile helling van Kluisberg in Pamel (ook bekend van sommige organisaties van WSV De Sportvrienden) en het Molenhof met vijver. Dit was de lus met de leukste bevoorrading: champagne op de eerste wagenrust, ter gelegenheid van de huwelijksverjaardag van baankapitein André en zijn Erna, en belegde broodjes op de tweede wagenrust.

Ik wist intussen al dat Annemie ons voor de tweede lus gezelschap zou houden, langer kon niet want ze had nog veel werk thuis. Die lus leidde ons naar Roosdaal maar bij het begin ervan langs zonet bewandelde wegen, zo passeerden we zelfs nog eens langs Molenhof met vijver (waar ik toen een foto van nam, er stond niemand in ’t zicht ). Om de wagenrust van Ledeberg Dries (niet die van Gent, hé) te bereiken, moesten we toch weer onze “hellingsteek” opzetten, maar zo erg als de Kluisberg vond ik het toch niet. De tweede wagenrust was aan Dommelingen en toen gingen we terug naar Iddergem voor de warme maaltijd. Die bestond uit een lekkere soep, een halve kip (mijn ogen waren meteen groter dan mijn buik, en dat kan tellen…) met rauwe groenten, kroketten en, in aparte kommetjes, appelmoes enerzijds en erwten & wortels anderzijds. Van die halve kip kreeg ik nauwelijks een bil opgegeten, de rest heb ik wel genuttigd (alsook een schep appelmoes en een schep erwten & wortels). Het ijsje met chocoladesaus ging gemakkelijker binnen. Tijdens deze lus, overigens, had het kort geregend, tegen dat we de regenschermen open of de regenjas aan hadden, was ’t al bijna over (ik had mijn regenjas rond mijn middel geknoopt en moest dus eerst mijn reflecterend jasje uittrekken).

Ik nam node afscheid van Annemie maar bedacht dat ik zelf toch maar 25 km te wandelen had, en van foto’s nemen was ook al niet veel sprake meer, enkel nog van een beeldje in een tuin. Deze lus leidde ons via Denderhoutem naar Haaltert en twee wagenrusten (Roslaer en Mussenzele). Op de tweede was er ook warme chocolademelk en dat liet ik mij zeer smaken (anders dronk ik cola). Intussen had ik de batterijen van mijn zaklamp vervangen. Na deze tweede lus was er weer zo’n kort buitje, waarop Frank tegen Jeannette zei dat het was om ons bang te maken, maar dat zou niet lukken. Wel, Frank, je had dat misschien niet mogen zeggen. J De volgende bui was er ene om U tegen te zeggen: een flinke plensbui die maar bleef duren. Wat was ik blij dat ik er in Iddergem van af was! Mijn schoenen, kousen, voeten en regenjas (ook reflecterend vestje) waren kleddernat, zelfs mijn T-shirt had natte regenvlekken. Ik liet mijn boekjes afstempelen en wenste iedereen een droge voortzetting van de wandeling (maar dan moest het binnen de 40 minuten wel ophouden met gieten).

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/EuraudaxIddergem10

21-03-2010 om 22:47 geschreven door Helga

Eens terug uit Lommel bij Annemie thuis besloten wij twee om nog eens langs te gaan in haar geboorteplaats, Mere. Maar vertrekken deden we wel van de rustplaats te Vlekkem, omdat Annemie voorzag dat daar misschien gemakkelijker parkeerplaats te vinden was dan in het industriepark. En inderdaad, we konden nog naast elkaar parkeren.

Binnen in de zaal troffen we onze wandelmaten van de Kadees die daags voordien aan 25 km genoeg hadden in Lommel. Hier waren ze druk in de weer: Lucia achter de toog (met o.a. Ellen en Werner), Conny in de keuken en Geert aan ’t afruimen (daarvoor had hij nog een collega). Lucia beloofde ons elk een potje rijstpap te reserveren en wij wandelden naar Mere om in een der hallen onze inschrijvingskaart te kopen en meteen ons boekje te laten afstempelen. “Mijn” clubvoorzitter Herman trakteerde ons op een warme drank en toen die op was (en hij met andere Sportvrienden aan een andere tafel aan het babbelen was), volgden wij het parcours terug van 6 km (voorzien voor buggy’s en rolstoelen, dus modder riskeerden we hier ook niet) via de kerk van Ottergem naar Vlekkem, waar onze maten nog steeds echt druk in de weer waren. Lucia haastte zich naar de keuken om onze twee potjes rijstpap, de bruine suiker stond aan de stand met de soep. Ik vond intussen twee vrije zitplaatsen en Annemie bracht het potje bruine suiker mee. We lieten ons de rijstpap smaken, wat lekker, zeg !!! Omdat we omzeggens meer dan 24 uur niet echt geslapen hadden, namen we afscheid van onze makkers en elkaar, en gingen elk ons weegs naar huis.

Ook hier was het zonnig maar nog steeds koud.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Papeterstocht10

07-03-2010 om 22:18 geschreven door Helga

Deze keer kwam ik in De Soeverein te Lommel aan met Annemie en Mark, de reden daarvoor blijft lekker tussen ons drieën. We schreven ons in voor de volle pot van 100 km, jawel, geen 30 maar 20 uren wandelen en rusten. Bij mijn inschrijving vroeg baankapitein Louis of ik seingeefster wou zijn, OK dan maar, als je er ene te kort kwam (dat toch liever dan “laatste man/vrouw”).

De eerste lus leidde ons langs het kanaal en door de Lommelse Sahara met een wagenrust aan de bekende voetgangersbrug en een caférust in Heuvelhof. Terug in de startplaats haalde ieder zich een koude schotel met vlees en groente.

De tweede lus leidde langs de Lommelse Sahara en het Duits kerkhof met een wagenrust aan het station van Lommel (nabij Kattenbos, ons bekend van een andere euraudax-wandeling) en een caférust bij De Mulder, ook al bij Kattenbos. Op zoektocht naar het WC vond ik achteraan nog een zaaltje met ruim zitplaats dus verlieten Annemie, Mark en ik de toog en gingen daar zitten, waar we zicht hadden op drie welgevulde vogelkooien. Toen Louis voor vertrekken had gefloten kwam de uitbater vertellen dat hij elders nog 50 van die mooie vogels zitten heeft, maar ja, we konden dus niet blijven luisteren. In de Soeverein haalden we ons een mok soep en een hoofdschotel bestaande uit kroketten, erwten en wortelen en een kippenfilet (veronderstel ik, want ik had genoeg aan kroketten en groente).

Toen we voor een zesde keer langs het station van KVSK United (voorheen SK Lommel) gingen - de startplaats ligt er dan ook niet ver vandaan - viel er eigenlijk nauwelijks nog te fotograferen, maar ik denk dat ik dat de vorige edities al had gedaan... We hadden dan geen caférusten meer maar wagenrusten aan de brug Blauwe Kei en in Moffel alvorens in de Soeverein een bord spaghetti te halen.

We vatten dan de laatste lus aan en hielden halt aan het brugje van (wat ik vermoed parochie) Kolonie en te Luijksgestel (net de nationale grens over), maar dan in het natuurdomein. Intussen was vooral de vrieskou gespreksonderwerp nummer 1 want het vroor vijf graden, maar door de even ijskoude wind voelde het nog kouder aan.

Nog voor 7 uur ’s morgens kwamen we terug aan in de startzaal waar geen trofeeën uit te reiken waren, Louis deelde een dankgeschenkje aan de seingevers toen zij lamp en armband indienden, dank je wel, Louis, ’t zal me smaken ! Even later vertrokken Mark (aan het stuur), Annemie en ik uit Lommel.

Naderhand vernam ik dat dit de laatste organisatie was van Lommel, wie goesting heeft om deze datum over te nemen, gelieve contact op te nemen met Euraudax België.

Het was dus berekoud maar wel zonnig en ’s nachts kregen we een flink sterrenfirmament en een halve maan te zien.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/EuraudaxLommel10

07-03-2010 om 22:15 geschreven door Helga

Daar aangekomen was het aan het regenen en het zou niet meer ophouden. Deze keer had Herman het gemakkelijker gevonden om terug te keren naar de startzaal, het Koninklijk Atheneum. Ik dacht eerst voor 16 km te vertrekken, er was toch tijd genoeg, maar eens buiten zag het er naar uit dat er van wandelplezier niet veel in huis zou komen, zodanig als het regende. Ik liet de 1 dan vallen en koos voor de kortste afstand. De eerste keer dat ik kon kiezen tussen verhard en natuurlijk koos ik toch voor het laatste. Het terrein was daar plat dus ik dacht dat het niet veel kwaad kon. Omdat het zo’n bescheiden afstand was, bleef ik dicht in de buurt van het centrum met een passage langs de Dender, daar waar de woonboten aangemeerd lagen, het Abtenhuis, het Administratief Centrum met een standbeeld ervoor, en zo kwam ik in de rustpost, fuifzaal De Spiraal. Daar stonden de drie reuzen te pronken, en kletste ik wat met Sportvriend Robert en met Padstappers Dany “Digital” aan de bonnetjesverkoop en met Viviane achter de toog. Ik ging dan terug naar de school langs de kerk van de Paters Jozefieten. Wat verder, op een schoolkoer, stonden medewerkers jenevers uit te schenken, zoals vorige maand koos ik voor de chocosmaak. Van daar restte mij nog 1 km en ik kwam kleddernat van de regen terug in de tent, waar ik ’s middags mijn sporttas had gezet. Ik trok een droge wandelbroek en mijn wandelsandalen aan, teneinde netjes in de bus te zitten, maar daar had ik nog een ruim uur voor, wat ik doorbracht bij Julienne, Denise en Etienne, wat later kwam ook Yvette aan. Overigens kreeg iedereen bij afgifte van zijn controlekaart de gebruikelijke zelfklevers en een klein brood. Voor we naar de bus gingen, kocht ik me nog een zak met 6 ter plaatse gebakken mattentaarten (om mee op kantoor te trakteren ). En zo werd het vijf uur in de namiddag, en keerden we terug naar Welle waar we ’s morgens onze auto hadden zien staan.

Het weer was helemaal slecht met regen en harde wind, blijkbaar trok de storm Xinthia over Europa.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.com/9470hvds/NWDGbergen10

01-03-2010 om 21:31 geschreven door Helga

In Welle (niet in Denderleeuw wegens carnaval) stond de bus al te wachten, met voorzitter Herman aan het stuur (hij is gewend met bussen te rijden, al is dat nu niet zijn job), maar we gingen nog niet meteen weg, nog niet iedereen was aangekomen. Eens ingestapt kreeg iedereen zijn waarborg van 5 EUR terug, daar konden we dan later iets mee drinken en/of eten. De busreis en de inschrijving werden namelijk betaald door de club, zoals gewoonlijk bij de Aktivia Nationale Wandeldag.

Eens in Herne aangekomen, stopte Herman de bus en kreeg van Marktrotter Johnny een omslag met parcours. We stapten uit en Herman moest naar de busparking, een ruime 10 km verder. Wat later belde hij naar Yvette: de auto welk hij naar de parking volgde, was meteen weer weg en daar stond hij dan… Hij was verondersteld naar de naburige controlepost te gaan en daar te wachten tot hij ons terug zou komen halen, intussen had hij wel consumptiebons voor een natje en een droogje. Maar als clubvoorzitter ging hij natuurlijk liever wandelen. In de zaal zelf zochten wij de oplossing en we vonden toch iemand bereid om Herman in de controlezaal op te pikken en naar de startzaal te voeren. Ondertussen was ik ook vertrokken om te wandelen en ik koos voor de 13 km, want ik had geen zin me te haasten en wie weet bleef ik wat hangen in de rustpost? Die rustpost bereikte ik na zo’n 7 km via het station, het centrum van Herne met nieuw beeld in de straat, de Galgedries en Kokejane. Daartussen had ik J.-P. Declerck ingehaald, hij volgde het parcours van 32 km (de maximumafstand) om nadien een verslag en een fotoreportage te kunnen leveren aan de Wandelgazette.

In de rustpost, een schooltje, trof ik enkele Sportvriendinnen en bleef wat bij hen kletsen. We vertrokken ook verder maar ik had nog het audax-tempo (6 km/h) in de benen en ik liet ze weldra achter. Ik passeerde zo de Boesmolen (die niet maalde), de Rankhove en de Liezebeekwijk. Ik had dan nog ruim tijd om twee belegde broodjes door te spoelen met een warme chocomelk en een door Yvette getrakteerde donkere Kartuizer. Wel een mooi glas, maar de inhoud is niet zozeer mijn gading.

Tegen half één zaten we allemaal in de bus en konden we verder naar Geraardsbergen voor ons tweede bezoek van de Nationale Wandeldag. Het weer was wisselvallig met wat regen, doch gelukkig niet constant, dat was wel de wind.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.com/9470hvds/NWDHerne10

01-03-2010 om 21:30 geschreven door Helga

De wandeling begon deze keer in het station van Brussel Noord en daar, bij de trappen naar de ondergrondse tram, stonden Lydia en Yves paraat met de inschrijvingsformulieren en de parcoursblaadjes. De tram kwam niet om 09:30 uur maar tien minuten later aan en baankapitein Antoine kwam ons halen, terwijl de groep een eindje verder stond te wachten.

De eerste 7 kilometer leidden ons door het centrum met o.a. het Martelarenplein (waar de Vlaamse regering werkt), enkele huizen ontworpen door Victor Horta (o.a. het stripmuseum), enkele winkelgalerijen, het Sint-Katelijneplein met de kerk en de afzonderlijke toren, de bedding van de Zenne (maar volgens Antoine stroomt de Zenne daar niet). Even verder kwamen we aan taverne Plattesteen, waarbij “steen” verwijst naar een vroeger gebouw uit steen, aan de Kolenmarkt. 8,5 km verder wandelen, langs fraai beschilderde smalle gevels, de Grote Markt, de Kleine Zavel met diverse pralinewinkels, het Egmontpark, de Louizalaan (vanwaar de vergulde koepel met kroontje van het Justitiepaleis te zien is), het Jean-Felix Hap-park te Etterbeek, voerden ons naar het Jourdanplein met de bekende frituur voor een tweede caférust. Café l’Espérance gaf geen hoop op voldoende zitplaats voor iedereen en met vooral West-Vlamingen ging ik naar een ander café. Dan restten ons nog een krappe 10 km tot het eind (het clubhuis van de MIVB) door het Jubelpark en het kerkhof van Brussel.

Voor wie een warme maaltijd had besteld en betaald, wachtte een grote visstick met groenten, aardappelen en tartaarsaus. Nadien volgde de algemene vergadering en een bestuursvergadering (dit zonder mij) met een Nederlandse vertegenwoordiging.

Het begon met wat regen maar het werd nadien droog en zelfs zonnig, koud was het niet echt.

01-03-2010 om 21:29 geschreven door Helga

Sint-Maria-Horebeke ligt niet zo ver vandaan van Elst waar ik vorige week wandelde en dat heb ik halverwege de wandeling gemerkt. Toen ik in parochiezaal De Kroon aankwam, zaten mijn vrienden Annemie en Mark er een kop koffie te nuttigen (en ik dan ook ), daarna trakteerde Annemie op een zelfgestookt hartverwarmertje. Zo waren we wat opgewarmd voor de maximum afstand van 18 km. Deze omloop leidde langs de Armekleie naar Heuvelgem (waar die naam vandaan komt, hebben we gemerkt ), waar de hoeve ’t Hof van Vlaanderen staat, naar Elst waar een controle was voorzien. Het zaaltje dat men daarvoor boekte was eigenlijk wat klein want wij moesten er nog eens terug keren voor de tweede passage, maar ja, ’t is gemakkelijker gezegd dan gedaan om een ruime zaal te vinden die toevallig vrij is en waarvoor de organisatie niet te diep in de kas moet graaien.

Daar dronken we iets warms voor de lus aan te vatten. Over vooral modderige veldwegen gingen we langs Smissenhoek, Dompels en Boekendries terug naar Elst. Deze keer opteerden we voor een pauze in een café. Toen ik de bestelling doorgaf aan de toog, bleek de kroegbaas enkel Frans te spreken… Bovendien moest Mark extra om zijn glaasje advocaat bij de koffie vragen, deed dat wel bij een Nederlandstalige dame die er hielp.

We gingen dan terug naar Sint-Maria-Horebeke, ook nu via modderpaden en enkele openbare wegen, met evengoed hellende als dalende wegen en we waren alle drie blij dat we terug in de parochiezaal waren (Annemie en Mark hadden de dag voordien een zware +50-km-tocht gepleegd in Baasrode en omgeving).

Het weer was droog en koud tot we opgewarmd werden door de hellingen.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/SintMariaHorebeke10

21-02-2010 om 19:30 geschreven door Helga