Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
15-09-2008
Brugge
Een paar dagen niks meer geschreven. We zijn een weekendje naar Brugge geweest. Er was zaterdag de voorstelling van "de Barbier van Sevilla" en daar zijn we naar toe geweest. We zijn bij schoonzus blijven logeren. We hebben zaterdag geluk gehad met het weer, ongelooflijk. Voor de middag schitterend droog weer. Tegen de middag zijn we naar Sluis getrokken. Nee niet voor de seksboetieks. We moesten sigaren meebrengen voor nonkel René en die gan we daar altijd halen als we in Brugge zijn. Na de middag zijn we naar Damme getrokken voor een koffie bij "moeder Marie". Toen we terug thuis kwamen, heeft het geregend, uren aan een stuk. We vreesden dus voor de voorstelling, want het was in open lucht. Toen we echter vertrokken naar de receptie vooraf, is het gestopt met regenen en het is de ganse avond droog gebleven. Mooie voorstelling. De twee en een half uur waren voorbij voor we er erg in hadden. De moeite.
Gisteren zijn ze mijn slaapmasker komen leveren. Toch even wennen met zo een ding op je gezicht. In het begin is het net of je kan niet ademen. Het heeft alles te maken met de permanente luchttoevoer, maar het is enkel als ik inadem dat dit toestel de volle druk geeft. Bij het uitademen voelde ik nog wat tegendruk en dat geeft dat onaangename gevoel. Na een tijdje geraak je daar aan gewoon. Geen zicht zo'n ding op je kop. Het lijkt op een zuurstofmasker dat de piloten van gevechtsvliegtuigen gebruiken. Hopelijk voel ik me na een paar dagen gebruik al een beetje beter uitgerust en kan ik er weer vol tegenaan.
eindelijk, na zo veel tijd, terug de kracht en de moed gevonden om nog eens naar mijn tuintje te gaan. Ik heb toch enkele uren kunnen werken en ik zal morgen waarschijnlijk nog terug gaan. Niet veel oogst, alhoewel dat is relatief. Spinazie in overvloed. Voor de rest loopt het zo wat op het einde van het seizoen. Mijn zus is een en ander komen halen. Ze is daar altijd blij mee. Ze weet dat het puur natuur is. Alle buren waren er op een bepaald ogenblik. Gedaan met werken, maar een babbel van een kwartier. Sociaal contact. Plezant.
We zijn nog eens naar "den botanieken hof" geweest, zoals de Leuvenaars die noemen. Ook hier heeft de slechte zomer zijn sporen nagelaten. De tuin die anders zo mooi is, ligt er nu maar triestig bij. Enorm veel bruin aan al het loof en in de fruittuin zijn er ziektes alom. Er hangt niets meer aan de bomen en de appels en de peren liggen rot op de grond. Ik mag al bij al nog niet klagen met mijn tuintje. De diepvriezers steken vol. Het enige verschil met vorig jaar is, dat ik niet zo veel heb kunnen uitdelen en dat doe ik zo graag. De foto's hierbij zijn dus wel van vorig jaar.
Mooie memorial Van Damme gisteren. Het was de moeite waard. Natuurlijk was het zo veel beter geweest met mooi weer. Een schitterend publiek. Ik ben er ook ooit eens live naartoe geweest, maar niet in zo een ongedwongen sfeer. Ik werd uitgenodigd in de VIP lounge en dan zit je daar in volledig driedelig pak en durf je jezelf zo niet uitleven. Na de wedstrijd word je dan netjes terug gereden naar de tenten om nog iets te eten en te drinken. Enfin, ik ben er eens geweest. Afscheid van Kim Gevaert. Is de fakkel al doorgegeven?
toevalling in oude foto's grote kuis aan het maken, omdat mijn geheugen op computer een beetje vol geraakt. Wat kom ik daar nog tegen? Oude dia's die ik ooit eens heb ingescand. Als je nu ziet dat Goedele al zelf twee kinderen heeft die ouder zijn dan zij toen was. De tijd vliegt en we worden oud, zeggen ze er dan altijd bij. Toch plezant om nog eens terug te zien.
Gisteren is mijn schoonbroer in mijn tuin komen werken. Hij was al vroeg bezig en heeft doorgewerkt tot na de middag. Hij wou zelfs niks te eten. Het enige wat hij vroeg was dat ik hem een fles water zou brengen. Mijn tuintje is bijna volledig in orde nu. Een parel van een kerel. Een struise bonk met een gouden hart.
pas een aantal cds van mijn zus op computer gezet. Sacrale muziek. Prachtig. Mooi om op een speciaal moment naar te luisteren. Deze muziek geeft rust. Zes cds in één box. Ik zal er nu wel genoeg hebben zeker? Er zijn componisten bij waar ik nog nooit van hoorde, maar de muziekstukken zijn daarom niet minder mooi. Ik kreeg van mijn kinderen ooit een cd van Arvo Pärt en ik zie dat er ook van hem een nummer bij is. "De profundis" Onmiddellijk eens beluisteren.
Een veertiental dagen geleden zijn we bij Jeroen Meeus gaan eten. Er werd een vergissing gemaakt in de rekening, maar hij betaalde prompt het verschil terug en deed er nog een fles champagne boven op. Hier spreek je dus niet alleen van eerlijk zaken doen, maar ook heerlijk. Het was werkelijk lekker. Ik maak nu onbetaalde reclame, maar het is werkelijk de moeite waard. Wat ik altijd en overal apprecieer is de ongedwongen sfeer. Ook hier heb je dat. De bediening is correct, maar niet gemaakt. Zeker een aanrader. We zijn er nu al een aantal keren geweest en nog nooit is het tegengevallen.
Ik dacht dat ik gisteren nog een berichtje had toegevoegd. Iets fout gelopen? Ik weet het niet. Gisteren nog maar eens naar het ziekenhuis voor een onderzoek. Mijn vrouw en schoonbroer waren naar de tuin geweest om een en ander te doen omdat ik de laatste tijd de fut niet meer heb. Blijkt dat een aantal tuinburen ook al bezig geweest waren. Ongelooflijk die mensen. Ik weet niet hoe ik ze moet bedanken. Ik zal wel iets passends vinden. Toch hartverwarmend, dat ze zo, zonder iets te zeggen, je komen helpen. Ik weet dat ik hetzelfde zou doen, maar het doet echt deugd.
net terug van de slaapkliniek. Je hang vast aan wel twintig darmpjes. Dan verbinden ze enkels ook nog met kleine geleidingsdraden. Er wordt een kastje op je borstkas vastgemaakt en daar moet dan al die bedrading naar toe. Er wordt nog zo een ding met zuurstof in je neus gestoken en er wordt dan ook nog zo een klem op je vinger geplaatst voor het hartritme. 's Anderendaags is de eerste vraag steevast; goed geslapen mijnheer? Hoe kan dat nu. Op een enquêteformulier moest ik dan ook nog de vraag beantwoorden of ik daar beter had geslapen dan thuis. Enfin, ze waren allemaal zeer behulpzaam en zeer vriendelijk. Een goeie entourage.
Deze namiddag moet ik naar de slaapkliniek. Er zijn minder aangename dingen waarvoor je naar een hospitaal moet gaan. Vandaag is het enkel om te slapen. Je zit dan wel met een hoop darmen vastgekluisterd aan allerlei toestellen, maar al bij al valt dat wel mee, schrijven ze in hun brochure. De meeste mensen slapen behoorlijk. Morgen zal ik er meer kunnen over vertellen. De jongste zoon zit nu ook bij de Mac familie en kan dus weer deftig op computer werken. Hij stuurde prompt een foto van mij door.
Zoals een robot ga ik door het leven momenteel. Er is echter beterschap op komst. Dinsdag kan ik dan eindelijk naar het slaaplabo en nadien zal ik geholpen worden. Ik hoor van alle mensen die daar gepasseerd zijn dat ze een nieuw tijdperk begonnen zijn. Hoop doet leven. Na een aantal gesprekken vandaag, zie ik het allemaal wel weer zitten. Niet dat ik depri was, maar je kan wel eens in een putje zitten en je minder goed voelen.
mijn dochter schreef me dat al mijn kinderen hoogsensitief zijn. Als je dan op google of Cuil gaat kijken is dit net of het een afwijking is. Ik schreef terug naar ons Geertrui dat ik dit absoluut niet zo ervaar en dat ik best fier ben dat ik met bv bij een mooi klassiek muziekje kan zitten wenen en dat er andere momenten zijn bij bepaalde scènes in een film of een boek, dat ik ook de tranen kan laten vloeien. Ik voel het niet als een gebrek, eerder als een normaal menselijk fenomeen dat meer mensen zouden moeten hebben. De wereld zou er anders uit zien als iedereen dit moest hebben. Ik ben opgetogen dat ze zo hoogsensitief zijn. Dit zijn tenminste mensen en geen robots. Ik weet dat zij daar ook zo over denken.
net een schitterend gesprek gehad met mijn oudste dochter. Tof dat zo iets kan. Zo onbevangen en zo eerlijk. Ik geniet er van. Ik heb het al dikwijs geschreven dat ik zo graag heb dat mensen me gewoon de volle waarheid vertellen zonder omwegen.
Gewoon een bloemetje voor iedereen die zo begaan is met mijn gezondheid. Ik krijg zo veel reacties en zo veel goeie raad op mijn oververmoeidheid dat je het niet voor mogelijk houdt. Volgende dinsdag moet ik naar de slaapkliniek en misschien weet ik dan meer. Bedankt in ieder geval.
de drukke week is nog niet verteerd. Moe, doodmoe. Toch naar de tuin geweest om ajuinen te gaan oogsten. Eerst een beetje miezerregen, maar daarna een plensbui. Dus moeten stoppen met ongeveer de helft van de oogst. Morgenvroeg een nieuwe poging. Ik heb naar een aantal mensen van de familie al enkele foto's doorgestuurd van het trouwfeest van Adi en Sylvie. De kinderen hadden allemaal een stukje puzzel gekregen waarmee ze een foto moesten maken. Een tof idee. Hierbij het resultaat.
zaterdag naar trouwfeest van Adi en Sylvie geweest. Het was tof, het was mooi. Alles er op en er aan. Het was zo "naturel". Spontaan en eerlijk. Een huwelijk om nog jaren aan terug te denken. De familie nog eens terug gezien en gezellig bijgepraat. Mensen leren kennen en voor verrassingen gestaan, zo van : "hoe ken jij die twee?" of "ik wist niet dat..." Echt een prachtige dag. Behalve voor mijn broer weeral. Op weg daar naar toe met de auto in panne gevallen. Sleepdienst en al die dingen die daar dan op volgen. Uiteindelijk is alles weer goed gekomen en heeft hij dan toch het grootste stuk van het feest meegemaakt. De rest van de geschiedenis volgt later.
vrij gevulde week. Woensdag zijn we naar vrienden geweest in Boom en daar blijven slapen. Gisteren hadden we bezoek van neef Johnny en vandaag komt een neef uit Ierland naar Leuven en we gaan samen eten bij Jeroen Meeus. Morgen trouw van neef Adi met Sylvie. Hopelijk goed weer, want hij heeft alles voorzien voor buiten. Zondag is (tot nu toe) een rustdag. Je weet maar nooit.
Een tijd geleden schreef ik een berichtje over collega's waar je niets meer van hoort en mensen waar je van denkt dat het echte vrienden zijn. Iemand reageerde op mijn blog met : "echte vrienden zal je nooit verliezen." Wel gisteren zijn we bij Rudi en Chantal geweest en dat zijn echt goeie vrienden. Mensen die rechtdoor en rechtuit zijn. Ze ontvangen je met open armen en je bent er welkom. Dat voel je. Ik mag ze nu niet te veel ophemelen, want dan krijgen ze een dikke nek. Toch weer een toffe 24 uur bij die twee gehad. Voor herhaling vatbaar, maar nu moeten zij eens naar hier komen.
mijn dochter schreef me dat al mijn kinderen hoogsensitief zijn. Als je dan op google of Cuil gaat kijken is dit net of het een afwijking is. Ik schreef terug naar ons Geertrui dat ik dit absoluut niet zo ervaar en dat ik best fier ben dat ik met bv bij een mooi klassiek muziekje kan zitten wenen en dat er andere momenten zijn bij bepaalde scènes in een film of een boek, dat ik ook de tranen kan laten vloeien. Ik voel het niet als een gebrek, eerder als een normaal menselijk fenomeen dat meer mensen zouden moeten hebben. De wereld zou er anders uit zien als iedereen dit moest hebben. Ik ben opgetogen dat ze zo hoogsensitief zijn. Dit zijn tenminste mensen en geen robots. Ik weet dat zij daar ook zo over denken.
