Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
21-05-2012
dit moest ik natuurlijk ook hebben
Ik weet het, ik had beter op voorhand advies ingewonnen, maar zo zit ik niet in mekaar. Als ik iets in mijn bolleke krijg dan wil ik dat meteen en dan moet ik dat ook meteen hebben. We hadden voor onze twee laptops één paar oortjes. Ik moest en zou een draadloos exemplaar halen. Direct willen installeren, maar dat lukt niet. Zoals mijn zoon altijd zegde: Read the fucking manual first. Niet gedaan natuurlijk. Nog altijd aan het proberen, maar het komt wel.
Mens toch, Een aantal dagen geleden een reportage gezien over de Burj Khalhfa, de hoogste toren ter wereld. Iemand kocht daar een volledige verdieping met drie appartementen van meer dan 5 of 600 vierkante meter per stuk. Ik ken de exacte afmetingen niet meer, maar het was gewoon immens. Ons huis had destijds een leefbare oppervlakte van 450 vierkante meter en ik weet nog dat één appartement in deze toren een heel stuk groter was. Het geld is toch slecht verdeeld. Zijn ze daarom gelukkiger, ik weet het niet. Zoals ik vroeger al schreef: zwemmen in het geld hoeft niet, maar pootje baden is wel plezant. Niet voor iedereen weggelegd. Als je dan leest en hoort over de crisis! Mijn zoon schrijft nog maar een paar dagen geleden dat de mensen in Portugal zwaar beginnen besparen op eten. Dit is het allerlaatste. Een mens moet verdomme toch kunnen overleven. Hier krijgt iemand dan een straf omdat hij vervallen voedsel uit een vuilnisbak van een warenhuis haalt!!!! Er zijn er hier die ongestraft miljarden uit een onderneming halen. (ik noem geen namen)
Gisteren waren we bij Goedele voot Sare haar feestje. Zeer gezellig weer al. Ach mensen ik kan zo genieten van die bijeenkomsten. Sare heeft op het einde van de dag een stukje piano gespeeld. Dan komen de haren op mijn armen rechtop staan. Als je die vingertjes over die toetsen ziet gaan. Ongelooflijk.
Dit hou je niet voor mogelijk. Ik schreef vorige week over een dame van 98 die in een droogkuis in Leuven nog helpt en die de telefoon doet en het wasgoed in ontvangst neemt. Vandaag ging ik mijn vesten ophalen die ik toen weggebracht had en ik was mijn bonnetje in de auto vergeten. Geen probleem hoor. Toen ik binnenkwam riep ze tegen een man die ook mee in de winkel stond: "vier vesten op naam van De Raeymaeker". Ik zegde haar dat ze nog een enorm goed geheugen heeft en weet je wat het antwoord was? "Ja maar, namen kan ik niet zo goed meer onthouden." Weer een hele tijd blijven kletsen. Een toffe madam! Ik zou ze zo graag privé eens spreken, maar weet je dat ze al vanaf 7 uur 's morgens in de winkel staat. Zo maken ze ze niet meer. Vooroorlogs.
Crisis? Wat crisis? welke crisis? Nog nooit heb ik zo veel volk in een winkel gezien. Elektrische toestellen, software, hardware, gsm, tv toestellen en ga zo maar door. Ofwel is het begrip crisis opgeklopt door beursmagnaten en/of door anderen die daar veel belang bij hebben, ofwel leven de mensen hier dik boven hun stand. Nooit hadden de Belgen zo veel geld op hun spaarboekjes staan. Eigenlijk denk ik dat er veel volk maar aankoopt zonder over het nodige budget te beschikken. Natuurlijk wijk ik nu af van het gestelde thema, maar het gegeven kwam zo maar ineens in mij op.
Als ik naar al die duiding programma's luister op radio of kijk op tv, krijg ik gewoon het schijt. Met wat denken die mensen wel dat ze bezig zijn? Willen ze ons (her) opvoeden. Je moet dit en je mag dat in onze samenleving. Een andere mening kan gewoon niet, want dan hoor je er gewoon niet meer bij. Wel dan ben ik er maar niet bij. Geen enkel probleem. Dan ben ik maar een buitenaards wezen. Dit soort uitzendingen kan ik missen als de pest. Stomme programmamakers of alleen belust op succes?
Neen dit kan je niet geloven. Een aantal jaren geleden kregen we van tante een (speciaal?) washandje en een fiber doekje om ruiten en spiegels te kuisen. Echt spectaculair. Deze namiddag ongeveer 30 vierkante meter ruiten (binnen en buiten) gepoetst op minder dan een half uur. Ik wil bij jullie een demonstratie komen geven, maar niet gratis. Ik zou met die dingen nog op de markt kunnen gaan staan. Echt al zeer lang opgetogen.
Ik zou me wel voor het hoofd kunnen slaan. Het verhaal: Een tijd geleden voelde ik me absoluut futloos toen ik in de tuin bezig was. Eén van de buren had dat gezien, maar het enige wat hij vroeg was of hij niet een stukje van de grond mocht bewerken. Ik ken hem en ik had het dus moeten weten. Het antwoord dat ik hem gegeven heb, was dat ik hulp gevraagd had, maar dat ik nog aan het wachten was op een antwoord. 's Anderendaags had hij al een stuk bewerkt en mooi afgespannen met een gekleurd lint. Een van de buren vertelde me dat aan de telefoon. Ik "vierkappes" naar de tuin, maar hij was er niet. Lint weggegooid en terug naar huis. De dag nadien kwam er een koppel al mijn rabarber plukken. Weer naar daar gereden. Te laat! Dezelfde dag was mijn nieuwe stekelbessenstruikje weg. Eindelijk heb ik hem te pakken gekregen en hem eens zijn volle waarheid gegeven. Ik ben dom geweest, want ik ken die man. Ik had moeten weten dat hij niks of niemand ontziet. Hopelijk is alles nu opgelost, al voel ik me daar niet goed bij, want ik kan niet in ruzie leven met iemand. We zullen wel zien, maar het is een onredelijk mens.
Jaren geleden ben ik begonnen aan onze stamboom. Veel opzoekwerk in de bibliotheek en nadien bij de provincie. Ondertussen zou een pak van de informatie gedigitaliseerd zijn, verneem ik. Misschien toch eens terug aan beginnen? Ik zat bij de opzoekingen aan 1749, maar ik wil nog wel wat verder geraken. Moeilijk, want je stoot regelmatig op kerkarchief. Toch nog eens een poging wagen.
Net geluisterd naar de Elisabeth wedstrijd en van daar meteen naar mijn kookpotten. Heel even wennen. In een bijna trance aan het luisteren naar de violen en nu naar de dampende aardappelen. Ach ja. Misschien in de keuken nog wat klassieke muziek opzetten.
Gisteren ging ik een aantal jassen binnen brengen in een droogkuis in Leuven. De eerste keer dat ik daar kwam. Achter de toog een oude dame (98 jaar) met een vlotte babbel. Een echte Leuvense, geboren en getogen. Meer dan een half uur met haar gepraat. Ik beloofde haar om enkele boekjes binnen te brengen van "den academee van et Leives", waar ik lid van ben. Deze namiddag speciaal langs daar gereden om het beloofde gaan af te geven. Van het ogenblik dat ze binnen kwam zegde ze onmiddellijk, och je bent al daar met mijn boekskes. Een schat van een mens. Ik wil eens een langer gesprek met haar en misschien kan ik dat gebruiken voor een artikel in "den academee". Indien niet, geen probleem. Het zal zeker een unieke ontmoeting geweest zijn.
Ik ben geen grote fan (helemaal geen fan) van al die Vlaamse zangers. Bijna allemaal brol en compagnie, buiten een paar uitzonderingen. Misschien beledig ik nu een aantal mensen, maar het kan me niet schelen. Ze denken dat ze iets kunnen en dikwijls scoren ze ook nog omwille van hun "looks". Niet voor hun stem of teksten. Een aantal zingen vals of schreeuwen gewoon. Over hun uitspraak van het Vlaams wil ik het dan nog niet hebben. Toch. Pas een nummer beluisterd van Bart Herman. "als je wakker wordt" Mooi ontroerend. Ook zijn lied "slaap wel m'n kind". Er zijn uitzonderingen.
De eerste asperge is er al en wij gaan vandaag de laatste eten van de oogst van vorig jaar. Vers is nog altijd beter natuurlijk, maar de ingevroren exemplaren zijn nog altijd zeer lekker. Alles wat we zo uit de tuin kunnen eten smaakt toch altijd anders. Binnen een week hebben we de eerste bloemkolen uit de serre. Lekker mensen!!!
Een tijd geleden er zo mee gepocht dat ik een hemd kon strijken in iets meer dan twee minuten. Sedert een paar maanden hebben we een nieuw strijkijzer, maar de man die dat moet bedienen is dan weer iets ouder en/of onhandiger geworden. Gisteren haalde ik maar een gemiddelde van een kleine vier minuten per stuk. Schande. Och ik trek het me niet aan. Het is tenslotte geen wedstrijd, al probeer ik voor zo een stomme dingen mezelf altijd limieten op te leggen. Hier zou ik nog een tijd kunnen over doorgaan, maar dan ben je nog niet aan slapen toe.
Er bestaan veel moppen over vissers en het gestoef over de grootte en het gewicht van hetgeen ze gevangen hebben. Neef Johnny kwam zo fier als een gieter binnen met een filmpje en enkele foto's over wat hij wel niet gevangen had. Een beest van 207cm lang en 80 kg zwaar. Het was even verschieten als ik dat zag. Het is echter een sportvisser en dus gooide hij dat arme ding terug in het water.
Tante heeft (had) voor haar tv een gewone kabelaansluiting. Telenet gaat er een aantal posten afgooien en enkel nog digitaal doorzenden. Eén van haar lievelingszenders zou weg vallen, dus ze vroeg om raad. Goed, ik zocht tussen de mogelijkheden en het goedkoopste was perfect voor haar. Vandaag is een lieve, goedlachse jongeman digitale tv komen installeren. Ze had graag dat ik daar bij was. Ze beweerde dat ze haar gisteren avond gebeld hadden om te melden dat ze bij een van de eersten zou zijn voor haar installatie vandaag. Ik ben er van overtuigd dat mensen dikwijls horen, wat ze graag zouden horen. Misschien bij ouderen nog meer? Ik heb het bandje nog eens beluisterd en het enige wat daar op gezegd werd is dat ze zouden langs komen tussen 8 en 13 uur. Om 8 uur stond ik al aan haar deur omdat ze daarop had aangedrongen. Rond 11 uur belde iemand om te zeggen dat de technieker onderweg was. 11,30 uur, begin werkzaamheden en einde rond 12,40 uur. De afstandsbediening uitgelegd, nog eens door haar laten herhalen en nog niet met een gerust gevoel naar huis. Waarschijnlijk belt ze me deze avond met problemen rond de bediening van die nieuwe technologie. Perfect te begrijpen. Als ik ooit zo oud zou worden, wat gaat er dan voor mij niet verloren gaan?
Net of we hebben een spacecake als lunch gehad. We hebben ons na het eten deze middag allebei neergelegd in de zetel en we zijn in slaap gevallen. Een zeer diepe slaap. Ik ben wakker geworden om 15,20 uur en Amandine is heel verdwaasd uit de zetel opgestaan een uur later. Ze had hetzelfde ritueel als zou ze 's nachts wakker worden na het in slaap vallen bij tv. Kaars uitgeblazen, tv uitgezet, asbak weggezet, pyjama aangetrokken en heel de reutemeteut... Ze is wel 10 keer naar een wekker of een uurwerk gaan kijken om er zich van te vergewissen of dit wel de correcte tijd was. Nochtans gewoon bloemkool met worst klaar gemaakt deze middag. Niks gedronken en niets speciaals gedaan. Geen drugs genomen, geen joint gerookt. Toch waren we precies gedrogeerd.
Een tijd geleden verloor ik mijn trouwring in de tuin. Mijn vingers waren zo veel dunner geworden, dat die er zo maar kon afvallen. Telkens ik naar mijn hofke ging, deed ik hem thuis al uit om zeker te zijn hem niet te verliezen. Op een dag toch vergeten zeker en net toen ben ik de frambozen en de andere struiken beginnen snoeien. Waarschijnlijk is die ring ergens blijven achter hangen. Tot op vandaag nog niet terug gevonden. Eksters?
We klagen veel over te veel papierwerk en ambtenarij. Tweede maal een aangename verrassing gehad. Enkele dagen geleden schreef ik over de vlotte afwerking van de aanvraag van mijn nieuwe nummerplaat. In de doos zou normaal een klever moeten gezeten hebben om op de oude kentekenplaat te plakken om te laten annuleren. Die zat er bij mij niet bij, dus ik wist niet goed wat daar mee te doen. Zo eenvoudig heb ik het nog nooit mee gemaakt. Gewoon de autoplaat gaan afgeven bij Bpost en alles was in orde. Geen vragen, geen geld en geen gezever.
Straks nog eens naar Bach geluisterd. Prachtig gewoon. Dochter lief heeft ooit ballet op Bach gemaakt. Ongewoon misschien, maar hemels mooi. Echt van genoten.
Mens toch, Een aantal dagen geleden een reportage gezien over de Burj Khalhfa, de hoogste toren ter wereld. Iemand kocht daar een volledige verdieping met drie appartementen van meer dan 5 of 600 vierkante meter per stuk. Ik ken de exacte afmetingen niet meer, maar het was gewoon immens. Ons huis had destijds een leefbare oppervlakte van 450 vierkante meter en ik weet nog dat één appartement in deze toren een heel stuk groter was. Het geld is toch slecht verdeeld. Zijn ze daarom gelukkiger, ik weet het niet. Zoals ik vroeger al schreef: zwemmen in het geld hoeft niet, maar pootje baden is wel plezant. Niet voor iedereen weggelegd. Als je dan leest en hoort over de crisis! Mijn zoon schrijft nog maar een paar dagen geleden dat de mensen in Portugal zwaar beginnen besparen op eten. Dit is het allerlaatste. Een mens moet verdomme toch kunnen overleven. Hier krijgt iemand dan een straf omdat hij vervallen voedsel uit een vuilnisbak van een warenhuis haalt!!!! Er zijn er hier die ongestraft miljarden uit een onderneming halen. (ik noem geen namen)
Gisteren waren we bij Goedele voot Sare haar feestje. Zeer gezellig weer al. Ach mensen ik kan zo genieten van die bijeenkomsten. Sare heeft op het einde van de dag een stukje piano gespeeld. Dan komen de haren op mijn armen rechtop staan. Als je die vingertjes over die toetsen ziet gaan. Ongelooflijk.
