Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
06-05-2012
strijken
Een tijd geleden er zo mee gepocht dat ik een hemd kon strijken in iets meer dan twee minuten. Sedert een paar maanden hebben we een nieuw strijkijzer, maar de man die dat moet bedienen is dan weer iets ouder en/of onhandiger geworden. Gisteren haalde ik maar een gemiddelde van een kleine vier minuten per stuk. Schande. Och ik trek het me niet aan. Het is tenslotte geen wedstrijd, al probeer ik voor zo een stomme dingen mezelf altijd limieten op te leggen. Hier zou ik nog een tijd kunnen over doorgaan, maar dan ben je nog niet aan slapen toe.
Er bestaan veel moppen over vissers en het gestoef over de grootte en het gewicht van hetgeen ze gevangen hebben. Neef Johnny kwam zo fier als een gieter binnen met een filmpje en enkele foto's over wat hij wel niet gevangen had. Een beest van 207cm lang en 80 kg zwaar. Het was even verschieten als ik dat zag. Het is echter een sportvisser en dus gooide hij dat arme ding terug in het water.
Tante heeft (had) voor haar tv een gewone kabelaansluiting. Telenet gaat er een aantal posten afgooien en enkel nog digitaal doorzenden. Eén van haar lievelingszenders zou weg vallen, dus ze vroeg om raad. Goed, ik zocht tussen de mogelijkheden en het goedkoopste was perfect voor haar. Vandaag is een lieve, goedlachse jongeman digitale tv komen installeren. Ze had graag dat ik daar bij was. Ze beweerde dat ze haar gisteren avond gebeld hadden om te melden dat ze bij een van de eersten zou zijn voor haar installatie vandaag. Ik ben er van overtuigd dat mensen dikwijls horen, wat ze graag zouden horen. Misschien bij ouderen nog meer? Ik heb het bandje nog eens beluisterd en het enige wat daar op gezegd werd is dat ze zouden langs komen tussen 8 en 13 uur. Om 8 uur stond ik al aan haar deur omdat ze daarop had aangedrongen. Rond 11 uur belde iemand om te zeggen dat de technieker onderweg was. 11,30 uur, begin werkzaamheden en einde rond 12,40 uur. De afstandsbediening uitgelegd, nog eens door haar laten herhalen en nog niet met een gerust gevoel naar huis. Waarschijnlijk belt ze me deze avond met problemen rond de bediening van die nieuwe technologie. Perfect te begrijpen. Als ik ooit zo oud zou worden, wat gaat er dan voor mij niet verloren gaan?
Net of we hebben een spacecake als lunch gehad. We hebben ons na het eten deze middag allebei neergelegd in de zetel en we zijn in slaap gevallen. Een zeer diepe slaap. Ik ben wakker geworden om 15,20 uur en Amandine is heel verdwaasd uit de zetel opgestaan een uur later. Ze had hetzelfde ritueel als zou ze 's nachts wakker worden na het in slaap vallen bij tv. Kaars uitgeblazen, tv uitgezet, asbak weggezet, pyjama aangetrokken en heel de reutemeteut... Ze is wel 10 keer naar een wekker of een uurwerk gaan kijken om er zich van te vergewissen of dit wel de correcte tijd was. Nochtans gewoon bloemkool met worst klaar gemaakt deze middag. Niks gedronken en niets speciaals gedaan. Geen drugs genomen, geen joint gerookt. Toch waren we precies gedrogeerd.
Een tijd geleden verloor ik mijn trouwring in de tuin. Mijn vingers waren zo veel dunner geworden, dat die er zo maar kon afvallen. Telkens ik naar mijn hofke ging, deed ik hem thuis al uit om zeker te zijn hem niet te verliezen. Op een dag toch vergeten zeker en net toen ben ik de frambozen en de andere struiken beginnen snoeien. Waarschijnlijk is die ring ergens blijven achter hangen. Tot op vandaag nog niet terug gevonden. Eksters?
We klagen veel over te veel papierwerk en ambtenarij. Tweede maal een aangename verrassing gehad. Enkele dagen geleden schreef ik over de vlotte afwerking van de aanvraag van mijn nieuwe nummerplaat. In de doos zou normaal een klever moeten gezeten hebben om op de oude kentekenplaat te plakken om te laten annuleren. Die zat er bij mij niet bij, dus ik wist niet goed wat daar mee te doen. Zo eenvoudig heb ik het nog nooit mee gemaakt. Gewoon de autoplaat gaan afgeven bij Bpost en alles was in orde. Geen vragen, geen geld en geen gezever.
Straks nog eens naar Bach geluisterd. Prachtig gewoon. Dochter lief heeft ooit ballet op Bach gemaakt. Ongewoon misschien, maar hemels mooi. Echt van genoten.
Deze namiddag dus de auto gaan halen. Mens toch, je moet een computerdeskundige zijn om aan alle knopjes uit te kunnen in die nieuwe wagens. Er zit zelfs geen handrem meer in. Dat is ook al met een knopje te bedienen. Ik vraag me af of (nog iets) oudere mensen daar aan uit kunnen. Ik zal het al doende allemaal moeten leren zeker.
Niet altijd klagen en zagen. Gisterenmorgen 10 uur een bankcheque gaan halen voor aankoop van de nieuwe wagen. Cheque gaan wegbrengen naar de garage. Rond de middag de verzekering voor de nieuwe wagen afgesloten en deze morgen om 9 uur stonden ze hier al aan de deur met de nieuwe nummerplaat. Nog een tweede prettige verrassing. Ik bel naar de garage (hiervoor ga ik reclame maken. garage Beckx in Rotselaar. Al 10tallen jaren trouwe klant daar.) om dit mee te delen en zij zorgen er voor dat er een tweede exemplaar van die plaat klaar zal liggen als ik deze namiddag de auto ga afhalen. Niet alles gaat dus stroef met de ambtenarij.
Ik weet absoluut niet meer of ik het vroeger al schreef. Ik kocht in een opwelling een nieuwe auto. Morgen of ten laatste maandag kan ik hem gaan ophalen. Er is iets eigenaardigs aan deze wagen. De achterdeuren gaan omgekeerd open. Ofwel ben ik volledig in de war en ofwel hadden we vroeger ook een auto waar de voor of achterdeuren anders open gingen. Was het de R4 die we ooit hadden of was het een van de zovele 2 PKs?
Met dit rotweer geraak ik hopeloos achteruit in mijn tuin. Ik heb de gewoonte van daar 's namiddags te gaan werken. Wil het nu wel niet lukken zeker dat het 's morgens droog is en dat de buien altijd in de namiddag vallen. Ik stond daar net klaar om er aan te beginnen en binnen de 10 seconden begon het te regenen. Geen plensbui, maar genoeg om door en door nat te worden. Mijn bonen staan al een tiental dagen klaar. Geluk dat ik ze nog niet "in de week" gezet heb. Ik zet ze voor het planten altijd een nacht in water om ze te laten zwellen. Ik weet niet of het nodig is, maar ik leerde dat zo van ons bomma. Van die oude gewoontes heb ik genoeg mee gekregen. Doet me denken aan een vroegere buur die voor het eerst met een moestuin begon. We maakten hem wijs dat hij de ajuin moest planten met de haartjes (waren de wortels) naar boven. Ocharme de sukkelaar. De dag nadien vertelden we hem dat dit een vergissing van ons was.
Ik herinner me dat Agnes en ik graag af en toe eens een chou au chocolat aten met van die heerlijke slagroom. Vandaag moest ik brood gaan halen en ik zag zo nog twee exemplaren in de etalage staan. Natuurlijk mee genomen. Heerlijk! Als ik dan nadien naar de prijs gekeken heb, waren ze plots minder lekker. 2,20 per stuk. Enfin, ongezond, duur, maar bijzonder smakelijk.
Niet meer van deze tijd! Probeer eens een mail te sturen naar een grote firma. Contact kan je aanklikken, maar dan komt het. Eerst een klantennummer ingeven dat je dan al niet hebt. Je kan er natuurlijk een aan maken. Je krijgt dan ook nog de mogelijkheid om te bellen of een fax te sturen!!! Mail? Deze morgen probeerde ik onze reis te annuleren. Ho, maar zo makkelijk is dat niet. Een hoop papieren afdrukken, invullen en dan per post versturen. Is dit nu de moderne wereld? Vorige zaterdag vroeg tante me om Telenet digitaal aan te vragen. Mens toch, wat een pak inlichtingen moeten die hebben. Zelfs het nummer van de identiteitskaart! Mijn tweede plaats waar ik mijn computer gebruik zakt weg onder de papieren.
Onze wasmachine was kapot. Een dure Miele van 10 jaar oud. Een aantal jaren geleden kregen we een technieker over de vloer die ons vertelde dat we niet meer moeten rekenen op een levensduur van 25 jaar voor onze machines, maar dat die dingen enkel nog gemaakt worden voor een kortere gebruiksduur. De man die vandaag ons toestel kwam leveren, beweerde net het tegenovergestelde. Wie moeten we geloven? Ik hoop dat ik deze machine nog kan overleven. Positieve gedachte? Hangt af van wie gelijk heeft.
gisteren een bezoekje gebracht aan mijn oudste nicht. Altijd zeer gezellig. Een gesprek over vroeger, over het verleden, over de voorouders, over bomma en bompa en dan gaan we maar door... dat hoort bij zo een avond. Weer echt genoten. Dank je Mariakke en Karel voor de warmte.
Bij het intikken van het vorige berichtje zie ik dat ik mijn blog verwaarloosde. Dus dan nog maar een extra voor vandaag. Op een vorig schrijven stuurde Agnes een reactie met "beerput kostuum". Ik probeer het zo kort mogelijk te vertellen. We woonden in Herent en ik kwam elke middag heel even naar huis. Op een van die middagbezoeken kreeg ik de reactie van Agnes dat het toilet verstopt was. Twee bedenkingen hierbij. Ik ben altijd veel te impulsief en ik droeg toen een mooi nieuw pak. (bijna wit van kleur) Toch de kelder in gedoken en een voorgemaakte opening in een afvoerbuis ontdekt. Natuurlijk onmiddellijk open gemaakt. Kan je het gevolg al raden? (of ruiken) Och mensen zo kan ik nog tientallen verhalen vertellen. Misschien een volgende keer.
Men is altijd bezig over het feit dat de jeugd zelfs niet meer weet van waar de melk komt. Zal aan de opvoeding liggen zeker. Toch even een ander voorbeeld. De ajuin van mijn tuin bind ik na de oogst in bussels samen en die ik hang ik dan op in de kelder om te bewaren. Deze morgen was ik zo een rist gaan ophalen en er stapt samen met mij een bovenbuur (ongeveer 75 jaar oud) in de lift en hij vroeg mij of het nu volle oogsttijd was van ajuinen. Stadsmens waarschijnlijk.
Dochter lief schreef op FB iets over verkeerspaaltjes en dat doet me denken aan een anekdote van ongeveer 40 jaar geleden. We woonden toen in een wijk met een doodlopende straat. Dat was ten minste de bedoeling. Dus heel achteraan konden de kinderen rustig spelen. Tot op een dag de melkboer gevonden had dat hij langs daar, via een klein weggetje, een deel van zijn route kon afsnijden. Wij waren natuurlijk doodongerust telkens hij langs kwam en dus vroegen we aan de gemeente om daar verkeerspaaltjes te plaatsen. Dit gebeurde prompt, maar het waren van die kunststof dingen die door de camionette van de melkboer gewoon omver gereden werden en die , als hij voorbij was, gewoon terug recht sprongen. Op een weekend hebben we, samen met de buren, die paaltjes vol beton gegoten. Dat was even schrikken voor de melkman. Verhaal nog niet ten einde. Hij reed gewoon half naast de paaltjes en met twee wielen over de voortuin van iemand van de bewoners. Verhaal nog niet gedaan. Die buur heeft toen een plank vol met nagels onder de grond gestoken en onze zuivelleverancier is nog 1 maal gepasseerd.
Jaarlijkse traditie. De paasfeesten in Leuven. Volksdansgroepen die komen optreden. Ik probeer dan wat foto's te maken. Soms is er dan iets bij dat redelijk is.
een verhaaltje van lang geleden. Toen ik al enkele jaren werkte had ik de verantwoordelijkheid over de "algemene diensten". Dat wou zeggen, alle afdelingen binnen de bank die niets te maken hadden met de core business. Ik moest regelmatig volk ontvangen en wou er altijd deftig gekleed bij lopen. Op een dag bij een hoest en niesbui vloog het bovenste knoopje, in twee gebroken, van mijn hemd. Ik ging naar de koffiedame, wetende dat die nog al handig was en ook zo wat EHBO voor zo'n gevallen speelde. Ik verschoot mij een bult toen ze vroeg om mijn hemd uit mijn broek te trekken. Sindsdien weet ik dat bij mannenhemden een reserveknoopje is ingenaaid onderaan.
Deze namiddag dus de auto gaan halen. Mens toch, je moet een computerdeskundige zijn om aan alle knopjes uit te kunnen in die nieuwe wagens. Er zit zelfs geen handrem meer in. Dat is ook al met een knopje te bedienen. Ik vraag me af of (nog iets) oudere mensen daar aan uit kunnen. Ik zal het al doende allemaal moeten leren zeker.
Met dit rotweer geraak ik hopeloos achteruit in mijn tuin. Ik heb de gewoonte van daar 's namiddags te gaan werken. Wil het nu wel niet lukken zeker dat het 's morgens droog is en dat de buien altijd in de namiddag vallen. Ik stond daar net klaar om er aan te beginnen en binnen de 10 seconden begon het te regenen. Geen plensbui, maar genoeg om door en door nat te worden. Mijn bonen staan al een tiental dagen klaar. Geluk dat ik ze nog niet "in de week" gezet heb. Ik zet ze voor het planten altijd een nacht in water om ze te laten zwellen. Ik weet niet of het nodig is, maar ik leerde dat zo van ons bomma. Van die oude gewoontes heb ik genoeg mee gekregen. Doet me denken aan een vroegere buur die voor het eerst met een moestuin begon. We maakten hem wijs dat hij de ajuin moest planten met de haartjes (waren de wortels) naar boven. Ocharme de sukkelaar. De dag nadien vertelden we hem dat dit een vergissing van ons was.
Ik herinner me dat Agnes en ik graag af en toe eens een chou au chocolat aten met van die heerlijke slagroom. Vandaag moest ik brood gaan halen en ik zag zo nog twee exemplaren in de etalage staan. Natuurlijk mee genomen. Heerlijk! Als ik dan nadien naar de prijs gekeken heb, waren ze plots minder lekker. 2,20 per stuk. Enfin, ongezond, duur, maar bijzonder smakelijk.
Dochter lief schreef op FB iets over verkeerspaaltjes en dat doet me denken aan een anekdote van ongeveer 40 jaar geleden. We woonden toen in een wijk met een doodlopende straat. Dat was ten minste de bedoeling. Dus heel achteraan konden de kinderen rustig spelen. Tot op een dag de melkboer gevonden had dat hij langs daar, via een klein weggetje, een deel van zijn route kon afsnijden. Wij waren natuurlijk doodongerust telkens hij langs kwam en dus vroegen we aan de gemeente om daar verkeerspaaltjes te plaatsen. Dit gebeurde prompt, maar het waren van die kunststof dingen die door de camionette van de melkboer gewoon omver gereden werden en die , als hij voorbij was, gewoon terug recht sprongen. Op een weekend hebben we, samen met de buren, die paaltjes vol beton gegoten. Dat was even schrikken voor de melkman. Verhaal nog niet ten einde. Hij reed gewoon half naast de paaltjes en met twee wielen over de voortuin van iemand van de bewoners. Verhaal nog niet gedaan. Die buur heeft toen een plank vol met nagels onder de grond gestoken en onze zuivelleverancier is nog 1 maal gepasseerd.
een verhaaltje van lang geleden. Toen ik al enkele jaren werkte had ik de verantwoordelijkheid over de "algemene diensten". Dat wou zeggen, alle afdelingen binnen de bank die niets te maken hadden met de core business. Ik moest regelmatig volk ontvangen en wou er altijd deftig gekleed bij lopen. Op een dag bij een hoest en niesbui vloog het bovenste knoopje, in twee gebroken, van mijn hemd. Ik ging naar de koffiedame, wetende dat die nog al handig was en ook zo wat EHBO voor zo'n gevallen speelde. Ik verschoot mij een bult toen ze vroeg om mijn hemd uit mijn broek te trekken. Sindsdien weet ik dat bij mannenhemden een reserveknoopje is ingenaaid onderaan.
