Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
23-07-2006
nog maar één
mijn kleindochter zal altijd vrij zijn op haar verjaardag. 21 juli. Dus na het feest van de dag voordien, terug naar mijn dochter om de verjaardag te vieren van Liese. Lekkere aardbeitaart gegeten en er horen natuurlijk ook de hip hip hoera bij en de geschenkjes natuurlijk.
Gisteren was de 10e huwelijksverjaardag van mijn oudste dochter. Ze nodigde natuurlijk de broers en zussen uit en een aantal mensen die er toen ook bij waren. Een barbecue met alles er op en er aan. Het was weer een spetterend feestje. Volop genoten. Na zo veel tijd toch eens bijpraten met een aantal mensen en ondertussen ook enkele nieuwe gezichten leren kennen. Het was WEER enorm tof vertoeven bij mijn dochter en schoonzoon. Een lief koppel dat zal doorgaan tot op de eindstreep. ikzelf, en ik denk alle aanwezigen, vonden het een geslaagde avond. In een kleine speech heb ik mijn schoonzoon bedankt en geprezen voor de inzet voor zijn vrouwtje en zijn gezin. Hij mag er zijn!!!!
Op het 10e verjaardagsfeest van het huwelijk van mijn oudste dochter wou de middelste van de dochters, ons Kaat, ook zeker een klein dankwoordje richten aan haar zus en schoonbroer. Ze is daar tenslotte voor een grote tijd opgevangen. Mooi. Emotioneel. Ze zou een boek of korte verhalen moeten schrijven. Als je ziet met welk een gemak ze een boeiende, vlotte tekst in mekaar steekt. Ongelooflijk.
Eindelijk zoon en kleindochter weer eens in België. Ik denk dat hij de warmte hier beter aan kan dan ik. Hij is gewoon om in de Portugese zon te leven en is dergelijke temperaturen meer gewoon dan wij. Ik kan er echt niet tegen. Gisteren zijn we nog naar de tuin geweest rond 6 uur, maar ik kon gewoon geen adem meer krijgen. Van een onweer hou ik ook niet, maar het zou heel even kunnen verfrissen. Enfin, we kunnen aan het weer toch niets veranderen en dus leggen we ons maar neer bij wat we krijgen. Mijn zoon zegt altijd; als er iemand uit België belt vragen ze onmiddellijk naar het weer. Bij hemt pakken ze het zoals het komt. Simpel natuurlijk als het daar bijna altijd goed is.
Eindelijk zie ik na een jaar mijn Portugese kleindochter nog eens. Zoonlief komt morgen naar België voor een dag of 10. Overmorgen is mijn oudste dochter 10 jaar getrouwd en hij was destijds getuige, dus hij kon niet ontbreken. Volgende week word ik 60 en dus kan hij ook dat feest meemaken.
Weer bleiren geblazen. Juist naar het requiem van Fauré geluisterd. Toch eigenaardig dat muziek me zo kan aangrijpen. Nochtans kan ik niet zeggen dat ik overgevoelig ben. Bezorgd en met vele dingen in mijn hoofd bezig, maar niet super gevoelig, denk ik toch van me zelf. Dat muziek zo kan ontroeren.
gisteren was het de verjaardag van mijn jongste dochter. Ondertussen ook al 30. Jonge jonge, wat worden we oud. Het was gezellig. Ze had gevraagd om mosselen klaar te maken. Met zo een weer is het altijd gezellig om dan buiten te kunnen eten en te blijven zitten tot het donker is geworden. Volgende week weer een feest. De tiende huwelijksverjaardag van de oudste dochter. Druk in juli, want er komt nog.
ik kan weer niet slapen door die vervelende RLS. Wanneer is er eens een firma die daar het juiste middel , de juiste medicatie gaat vinden om al de mensen te helpen die RLS hebben. Volgens berichten die ik hierover lees zijn er jaarlijks meer en meer mensen die daar mee te maken hebben. Zijn er nog mensen die daar last van hebben en wat doen jullie?
Vandaag is mijn broer hier geweest voor verse groenten uit mijn tuintje. Hij had een valies bij meet allemaal kartonnen dozen, kwestie van dat met de trein gemakkelijk te kunnen vervoeren. Deze namiddag de pedicure. We lacheen altijd gelijk zot. Ik plaag en zij reageert. Ondanks het feit dat de behandeling zelf niet zo prettig is, maken we toch veel plezier. Het is ook iemand die graag lacht. Zoals Lana zegt: een dag zonder lachen is er geen geweest.
Regelmatig krijg ik een reactie in mijn gastenboek van Steffie. Moeder van 6 kinderen en een zorgenkind, schrijft ze. Ikzelf heb 5 kinderen en ik heb niet dezelfde zorgen dan Steffie met dat eene kind, maar toch blijft het voortdurend denken aan alle vijf. Doe ik het goed? Doe ik wel genoeg? Heb ik genoeg aandacht voor hen? Eigenlijk heb ik een eigen leven en moeten ze hun plan maar trekken. Toch blijft dat knagen. Ik denk daar dikwijls aan en dan ga ik mezelf dingen verwijten. Ik weet dat ik ze een prima opvoeding gegeven heb, al zijn ze te veel in de watten gelegd. Ze zijn te zacht opgevoed en sommigen hebben daar nu misschien problemen door. Toch verwijt ik mezelf niets, want ikzelf vind dat ze de beste thuis gehad hebben van heel de wereld. Ik herinner me dat andere kinderen uit de buurt er jaloers op geweest zijn. We waren een modelgezin. Iedereen keek naar ons op. Te veel overvleugelen is blijkbaar ook niet goed.
Kunst! Ik hou zo van kunst. Kunst in het algemeen, of het nu schilder-of beeldhouwwerken zijn of fotografie of muziek. Dat het nu ballet is of schrijf- of dichtkunst. Al is het een straatartiest die iets moois laat zien. Ik kan er werkelijk door gegrepen worden. Bij sommige muziek begin ik spontaan te wenen. Ik probeer in het leven het mooie te zien en kan echt niet geloven dat mensen echt slecht zijn en het slechte in hen hebben. Toch word je dagelijks geconfronteerd met moorden, aanslagen en oorlog. Is het dan zo moeilijk om op een normale manier samen te leven?
We zijn er even tussenuit geweest naar de Ardennen. Naar Heure. Een Finse chalet waar we al een paar keer geweest zijn. Mooi ding met alles er op en er aan. Er is ook een sauna, maar die heb ik met dit weer niet gebruikt. Ook daar was het 34 graden. Natuurlijk is dat in een bosrijke omgeving beter te verdragen. Meer lucht dan hier in de stad. Hier voelde alles klef en onverdraaglijk toen we terug kwamen. Morgen eens de toestand van mijn tuintje gaan bekijken en er terug invliegen.
Je zal een weekje niets van mij horen. We gaan er even tussenuit. Het was een niet voorziene trip, maar om anderen plezier te doen (en onszelf natuurlijk ook) gaan we even naar de Ardennen. Een mooie Finse chalet met sauna. We zijn er vroeger nog een paar keer geweest. We gaan de omgeving weer eens onveilig maken. Tot binnenkort want ik denk niet dat we ginder internet hebben.
voor de schoolkinderen begint eindelijk de vakantie. Ik herinner me hoe ik daar vroeger naar uit keek. Ik was niet zo een schoolgaand type. Ik leerde vrij gemakkelijk en had eigenlijk geen moeite, maar ik was te lui om alle leerstof in mij op te nemen. Ik herinner me dat mijn broer ooit tegen me zegde dat als hij mijn verstand had gehad, dat hij zeker proffesor zou geweest zijn. Geen probleem, ik ben tevreden met wat ik gedaan heb in mijn leven, al had ik veel meer kunnen bereiken. Enfin, te laat. Mijn carrière is voorbij en ondertussen ben ik al een paar jaar gelukkig met brugpensioen. De kleinkinderen zijn eergisteren naar mijn tuintje geweest en nadien zijn we samen naar een speeltuin gegaan. Tof.
mijn zus en schoonbroer waren op bezoek. Altijd tof om ze eens in huis te hebben. Zij lacht zo graag, al heeft ze de laatste jaren al veel miserie gehad. Door een ongeval al zeer veel jaren geleden kan ze niet zo goed meer stappen. Daardoor forceert ze natuurlijk allerlei gewrichten die dan beginnen verslijten. Ze had laatst weer een operatie aan haar knie met de nodige complicaties. Haar man zorgt goed voor haar. Weet je, als ze tot bij ons komen moet ik altijd de gezonde boerenkost van vroeger klaarmaken. Dit keer kozen ze voor een ajuinstoemp. Vooraf was er een witloofsoepje en nadien aardbeien met slagroom of suiker en dan koffie. Ik hoop dat ze weer genoten hebben van de dag.
Het was de verjaardag van Sare en ik ben even langsgeweest. Liese heeft voor haar communie een digitaal fototoestel gekregen en ik zie dat ze er al meer dan 400 foto's mee gemaakt heeft. Hierbij eentje van haar zus Sare.
Ik heb dit jaar een schitterende oogst aardbeien. Ondertussen al zeker 30 kilo geplukt (en uitgedeeld) Nu begint het stilaan te minderen. Nog een paar keer gaan oogsten en dan zal het gedaan zijn voor dit jaar.
Zaterdag naar vrienden in Boom geweest. Mensen die we leren kennen hebben in Sardinië en die we sindsdien al een paar keren terug hebben ontmoet. Altijd prettig en altijd veel leut met die mensen. Rudi en Chantal zullen ook naar mijn verjaardagsfeest komen en ik zet ze aan tafel met mensen die ze zeker tof zullen vinden. Een prachtkoppel die twee.
zo veel werk in mijn tuin. HULP!!!!! Zal wel loslopen en alles komt toch altijd weer in orde. Nog een dikke maand en dan ben ik met pensioen. Wel degelijk op mijn zestigste en geen 65, maar ik zit er absoluut niet mee. Als we allebei doorgewerkt zouden hebben, dan hadden we nog een serieus spaarpotje kunen opzij zetten, maar de kwaliteit van het leven gaat ons voor alles. Momenteel genieten we volop door dingen te zien en te doen. Musea, kerken, curiosa, computer, foto's, kinderen en kleinkinderen. Ik zegde altijd : liever een kort plezant leven dan een lang vervelend. Daar komen mijn kinderen echter tegen in opstand. Zij zeggen: wij willen onze va zo lang mogelijk bij ons houden. Zou ik de beide niet kunnen combineren? Een plezant en een lang leven? Mijn peter, waar ik me te dikwijls naar spiegel, die had een degelijk bestaan. Het was een zeer intelligente man met een enorm kunstgevoel en een zeer klare kijk op het leven. Een man die zijn kunst (hij was edelsmid) en zijn vrije tijd op een manier kon kombineren dat iedereen er beter bij werd. Hij maakte zijn beelden als hij er zin in had en ging nadien rustig fluitend in zijn tuintje werken. Hij maakte zijn eigen wijn, waar hij in de voormiddag al zijn eerste fles van open trok. Hij kookte en zorgde voor de kleinkinderen en ondertussen studeerde hij nog.Een man waar ik echt naar opkeek. Ik zal je er later nog wel iets van vertellen.
gisteren was het vaderdag en naar jaarlijkse gewoonte gaan we dan met de kinderen en hun teerbeminden eten bij de chinees. Het was tof. Mijn oudste dochter stond even stil bij het overlijden van Frans, waar ik een tijdje geleden over schreef. Ze wilde laten aanvoelen dat een vaderdag met een zeer recent wegvalleen van een pa, zwaar moet aanvoelen. Ik heb de indruk dat we de laatste tijd emotioneel met de kinderen korter naar mekaar toe groeien. Het geeft een goed gevoel. Er is hier en daar ook meer openheid, in plaats van dat beschermende en de schrik om mekaar toch maar geen pijn te doen. Het leven zou zo simpel zijn als iedereen echt eens kon zeggen wat hij denkt en daar op terecht gewezen worden of voor bedankt. Het is niet plezant om iemand met zijn neus in de stront te duwen, maar iedereen die eerlijk is met zichzelf moet daar tegen kunnen. Zo weet je tenminste wat je aan mekaar hebt.
Ik heb dit jaar een schitterende oogst aardbeien. Ondertussen al zeker 30 kilo geplukt (en uitgedeeld) Nu begint het stilaan te minderen. Nog een paar keer gaan oogsten en dan zal het gedaan zijn voor dit jaar.
Zaterdag naar vrienden in Boom geweest. Mensen die we leren kennen hebben in Sardinië en die we sindsdien al een paar keren terug hebben ontmoet. Altijd prettig en altijd veel leut met die mensen. Rudi en Chantal zullen ook naar mijn verjaardagsfeest komen en ik zet ze aan tafel met mensen die ze zeker tof zullen vinden. Een prachtkoppel die twee.
