Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
24-06-2006
zus
mijn zus en schoonbroer waren op bezoek. Altijd tof om ze eens in huis te hebben. Zij lacht zo graag, al heeft ze de laatste jaren al veel miserie gehad. Door een ongeval al zeer veel jaren geleden kan ze niet zo goed meer stappen. Daardoor forceert ze natuurlijk allerlei gewrichten die dan beginnen verslijten. Ze had laatst weer een operatie aan haar knie met de nodige complicaties. Haar man zorgt goed voor haar. Weet je, als ze tot bij ons komen moet ik altijd de gezonde boerenkost van vroeger klaarmaken. Dit keer kozen ze voor een ajuinstoemp. Vooraf was er een witloofsoepje en nadien aardbeien met slagroom of suiker en dan koffie. Ik hoop dat ze weer genoten hebben van de dag.
Het was de verjaardag van Sare en ik ben even langsgeweest. Liese heeft voor haar communie een digitaal fototoestel gekregen en ik zie dat ze er al meer dan 400 foto's mee gemaakt heeft. Hierbij eentje van haar zus Sare.
Ik heb dit jaar een schitterende oogst aardbeien. Ondertussen al zeker 30 kilo geplukt (en uitgedeeld) Nu begint het stilaan te minderen. Nog een paar keer gaan oogsten en dan zal het gedaan zijn voor dit jaar.
Zaterdag naar vrienden in Boom geweest. Mensen die we leren kennen hebben in Sardinië en die we sindsdien al een paar keren terug hebben ontmoet. Altijd prettig en altijd veel leut met die mensen. Rudi en Chantal zullen ook naar mijn verjaardagsfeest komen en ik zet ze aan tafel met mensen die ze zeker tof zullen vinden. Een prachtkoppel die twee.
zo veel werk in mijn tuin. HULP!!!!! Zal wel loslopen en alles komt toch altijd weer in orde. Nog een dikke maand en dan ben ik met pensioen. Wel degelijk op mijn zestigste en geen 65, maar ik zit er absoluut niet mee. Als we allebei doorgewerkt zouden hebben, dan hadden we nog een serieus spaarpotje kunen opzij zetten, maar de kwaliteit van het leven gaat ons voor alles. Momenteel genieten we volop door dingen te zien en te doen. Musea, kerken, curiosa, computer, foto's, kinderen en kleinkinderen. Ik zegde altijd : liever een kort plezant leven dan een lang vervelend. Daar komen mijn kinderen echter tegen in opstand. Zij zeggen: wij willen onze va zo lang mogelijk bij ons houden. Zou ik de beide niet kunnen combineren? Een plezant en een lang leven? Mijn peter, waar ik me te dikwijls naar spiegel, die had een degelijk bestaan. Het was een zeer intelligente man met een enorm kunstgevoel en een zeer klare kijk op het leven. Een man die zijn kunst (hij was edelsmid) en zijn vrije tijd op een manier kon kombineren dat iedereen er beter bij werd. Hij maakte zijn beelden als hij er zin in had en ging nadien rustig fluitend in zijn tuintje werken. Hij maakte zijn eigen wijn, waar hij in de voormiddag al zijn eerste fles van open trok. Hij kookte en zorgde voor de kleinkinderen en ondertussen studeerde hij nog.Een man waar ik echt naar opkeek. Ik zal je er later nog wel iets van vertellen.
gisteren was het vaderdag en naar jaarlijkse gewoonte gaan we dan met de kinderen en hun teerbeminden eten bij de chinees. Het was tof. Mijn oudste dochter stond even stil bij het overlijden van Frans, waar ik een tijdje geleden over schreef. Ze wilde laten aanvoelen dat een vaderdag met een zeer recent wegvalleen van een pa, zwaar moet aanvoelen. Ik heb de indruk dat we de laatste tijd emotioneel met de kinderen korter naar mekaar toe groeien. Het geeft een goed gevoel. Er is hier en daar ook meer openheid, in plaats van dat beschermende en de schrik om mekaar toch maar geen pijn te doen. Het leven zou zo simpel zijn als iedereen echt eens kon zeggen wat hij denkt en daar op terecht gewezen worden of voor bedankt. Het is niet plezant om iemand met zijn neus in de stront te duwen, maar iedereen die eerlijk is met zichzelf moet daar tegen kunnen. Zo weet je tenminste wat je aan mekaar hebt.
weer een paar dagen overgeslagen. Ik zal mijn schade inhalen. Vorige zaterdag was er een schoolfeest van Liese in een heuse cirkustent. De kinderen hadden een aantal dingen ingeoefend met rollen, ballen, diabolo en nog zo veel meer. Een kleurrijk spectakel en echt de moeite om te zien. Knap georganiseerd en alle kinderen natuurrlijk zo fier als een pauw.
weer een tijd geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen en zien. Deze voormiddag moeten gaan voor een gastroscopie. Moet normaal om de 3 jaar en ondertussen bij mij al weer bijna 6 jaar geleden. Blijkbaar , zo ver ik kan horen is alles normaal. Ik ben deze namiddag gaan zaaien en oogsten. Schitterende aardbeien, nog wat radijsjes en een krop sla voor morgen. Het is het weer voor een koude schotel, dus dat zal het morgen dan worden. Morgen een boswandelingetje doen en achteraf genieten van een lekkere duvel.
Nu ik naar mijn blog nog eens kijk, zie ik dat het weer enkele dagen geleden is dat ik nog iets heb geschreven. Dit keer niks over het weer. Binnenkort weer klagen over....Zondag vaderdag. Ik hoop dat alle kinderen en kleinkinderen kunnen komen. Altijd een vrolijke bende. Sinds een aantal jaren nodig ik ze altijd uit om samen een chinees te gaan doen. Nooit schiet er iets over van al die schotels. Er zijn een paar flinke eters bij en die maken alle borden leeg waar er nog iets op over blijft. Ik ga eens iets vertellen zie. Mijn dochter (48 kilo door en door nat) kan op haar eentje zo een 300 gram spagetti opeten, dus zij zorgt mee voor de opruiming van begonnen schotels. Na zondag schrijf ik er wel iets over. Zaterdag gaan we naar de schooldag van Liese. Ik laat je hierover ook nog wel iets weten.
We zijn terug mijn schoonzus gaan ophalen en we zijn naar de zoete waters in Heverlee geweest om gaan te kijken naar kunst op het water. Een paar mooie dingen, maar ieder heeft zijn eigen smaak natuurlijk. Wat is kunst? Kunst is wat jij mooi vindt en waar jij wel iets in ziet.
zaterdag terug naar schoonzus geweest om haar gerust te stellen en ze wat ontspanning te geven. Naar Leuven in scène geweest. Was de moeite waard. Echt mooi om te zien. Een paar mooie foto's genomen. Kijk ook maar eens op mijn web. WWW.STAF007.BE.
Vrijdagavond, een telefoontje. Ingebroken bij mijn schoonzus. Alle juwelen, geld en gsm weg. De nepjuwelen hebben ze laten liggen, maar de dure spullen zijn weg. Eigenaardig, het gevoel achteraf. Ze vindt alles vuil en wil zelfs niet in haar eigen bed gaan slapen omdat die inbrekers daar geweest zijn. Ze heeft de dag nadien alles opgepoetst en schoongemaakt. Blijkt een normale reactie te zijn. Stemt ons ook tot nadenken natuurlijk. We durfden al eens weggaan met de hor in het raam. Zal vanaf nu zeker niet meer gebeuren. We zijn er zelfs een kaarske gaan voor branden.
Veel gedaan vandaag. Omdat het weer het eindelijk toe liet ben ik dan maar vlug naar mijn tuintje geweest op één en ander proper te maken. De tomaten voor de tweede keer opgebonden en mijn bonenstaken met mekaar verbonden zodat ze tegen een windstootje kunnen. Van alle foto's die ik op mijn pc heb had ik diareportages gemaakt en die heb ik dan vandaag allemaal gebrand en nogmaals gecopiëerd. Werk gedaan, oef. Nu tv kijken en iets drinken.
Af en toe eens serieus kijken en nadenken. Zal een zware opgave geweest zijn, te zien aan mijn gezicht. Nadenken over enkele essentiële dingen in het bestaan, maar niet te ernstig. Het is door te doen en niet door alleen maar te denken dat problemen opgelost geraken. Soms erger ik me aan kleine prullen, (waarom zet een mercedes nooit zijn richtingaanwijzer aan en zo van die onnozelheden) maar ik heb me voorgenomen om dat in de toekomst achterwege te laten en te proberen al fluitend door het leven te gaan. Ergeren heeft geen zin en je verveelt er alleen maar de mensen rondom jou mee.
Iedereen in België is begaan met het weer. Mijn zoon die in portugal woont zegt dat altijd. Als iemand van hier uit belt is een van de eerste vragen: Hoe is het weer daar? Nu dit jaar is het toch werkelijk triestig. Mijn buurman tuinier zegt dat hij al 35 jaar bezig is zijn hofke en dat hij dit nog nooit heeft meegemaakt. Binnen 3 weken beginnen de dagen al terug te korten en we hebben nog niks gehad.
gisteren was de eerste communie van mijn 2e kleindochter Liese. We mochten tijdens de mis geen foto's maken, dus moet ik me beperken tot enkele opnames bij mijn dochter en schoonzoon thuis. Het was weer een gezellig samenzijn en ook de kleinkinderen hebben er met volle teugen van genoten. Eén van de geschenkjes was een digitaal fototoestel.
Ik herinner me dat ook een van mijn kinderen destijds een fototoestel kreeg met de plechtige communie, maar toen bestond digitaal nog bijlange na niet. Enfin, we hebben nog een pak communiefeesten te gaanin de toekomst.
Vorige week was het de eerste communie van de kleindochter die in Portugal woont. We waren er heilaas niet bij. Heleentje is de oudste kleindochter en woont in Porto. Spijtig zien we haar maar één of soms twee keer per jaar.
Een mens die leeft zonder emoties leeft te oppervlakkig. Tranen moeten er kunnen vloeien van verdriet of van het lachen, maar dat zoute vocht is een gezonde uiting van een aantal gevoelens die in je opkomen. Ik ben de laatste jaren misschien een beetje te gevoelig geworden, maar bij mij kunnen de tranen er zelfs al af rollen bij het beluisteren van muziek of van een stem. Zelfs bij het denken aan triestige momenten of er over vertellen, wellen de tranen al op. Ben ik nu abnormaal of is de wereld zo hard. Enfin, ik laat het over mij heenkomen en ik voel me er zalig bij. Liever een (te) gevoelige man dan een hardvochtige hypocriet.
vandaag naar de begrafenis geweest van Frans. Hij was mijn eerste chef toen ik als "bleuke" destijds begon te werken. Zeer goeie tijden gehad toen. Veel plezier gemaakt, veel pinten met hem gedronken, maar ook hard gewerkt. Ooit weken aan een stuk tot een gat in de nacht moeten werk inhalen vanwege een brand en dan kregen we ocharme 500 Bef in een enveloppeke toegestoken. Omdat wij toen een beetje in een intiemere kring konden werken, ben ik hem ook beter gaan leren kennen. Frans was een schitterende vader , grootvader en echtgenoot. Zijn dochter Sofie is de soul mate, zoals ze dat noemt, van mijn dochter en dus voor haar is dit ook een harde slag. Voor allen die hem goed kenden, kwam dit zeer zwaar aan. Ik had hem nog maar pas gezien op het balletoptreden enkele weken geleden. Daar schitterde zijn dochter weer, maar ook daar bleef hij zeer bescheiden in. Ondanks het feit dat ik hem maar enkele keren per jaar zag, zal ik hem toch missen. Er zijn zo van die figuren die door hun eenvoud toch een bepaalde indruk nalaten. Mensen die door hun manier van leven en zijn toch imponerend zijn. Zo iemand was Frans.
Dat is wat mijn kleindochter zegt over het weer wat we vandaag gehad hebben. Regen van deze morgen tot deze namiddag. Foei. Iedereen is het nu stilaan wel beu denk ik. Toen we vorig weekend aan zee waren was er enorm veel wind, maar het was tenminste zo goed als droog. Hierbij een foto van waar we even verbleven.
Ik heb dit jaar een schitterende oogst aardbeien. Ondertussen al zeker 30 kilo geplukt (en uitgedeeld) Nu begint het stilaan te minderen. Nog een paar keer gaan oogsten en dan zal het gedaan zijn voor dit jaar.
Zaterdag naar vrienden in Boom geweest. Mensen die we leren kennen hebben in Sardinië en die we sindsdien al een paar keren terug hebben ontmoet. Altijd prettig en altijd veel leut met die mensen. Rudi en Chantal zullen ook naar mijn verjaardagsfeest komen en ik zet ze aan tafel met mensen die ze zeker tof zullen vinden. Een prachtkoppel die twee.
