Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
31-01-2013
maft
Een van de vorige dagen op TV een aantal uittreksels gezien uit Amerikaanse amusementsprogramma's. Jongens (meisjes) toch, die mensen zijn gewoon maft. Waarmee zij kunnen lachen! Arm Amerika. Zo zwak, zo laag en daar dan maar van die lachtapes over plakken. Onze normen liggen iets hoger. Het is een humor waar ik absoluut niet mee kan lachen. Leve de Vlaamse versies van die programma's. Ik wil geen dikke nek hebben, maar onze culturele waarden liggen wel een stuk hoger.
Zeker geen nostalgie, maar toch kijk ik af en toe eens naar de duizenden foto's die ik opgeslagen heb. Vooral die zeer oude dingen intrigeren me, toen de fotografie nog maar pas bestond. Nog gemaakt op dat dik karton en dikwijls afgedrukt in sepia. Toch kijk ik altijd met verwondering naar de haarscherpe resultaten. Wat mij ook altijd opvalt bij de familiefoto's is dat iedereen zo mooi gekleed was, ondanks het feit dat het dikwijls arme families waren. Zou de fotograaf van toen kleding verhuurd hebben? Helemaal uit zijn context nu, maar ook mijn peter maakte mooie opnames, ontwikkelde de film zelf en drukte ook de foto zelf af. Hierbij een exemplaar van mij met mijn plechtige communie.
Ik schreef over de berichten in buitenlandse kranten in verband met de slechte basiskennis van onze toekomstige leerkrachten. Nu volgt er een open brief van de leraars in opleiding in de krant van gisteren. " het komt voor ons zowel kwetsend als simplistisch over dat de lerarenopleiding in zijn geheel over één kam wordt geschoren als 'dom' ". De verdediging is dat de algemene kennis in het secundair en in het lager onderwijs ondermaats is. Als diezelfde buitenlandse kranten dat nu ook gaan over nemen is het een ramp voor heel ons onderwijsbestel. Zeer jammer. Een sterke troef die België nog had, was nu net ons degelijk onderwijs en hoge opleiding. Vlaanderen is (was) toch gekend voor een zeer degelijke opleiding op school en aan de universiteiten.
Enkele dagen geleden in de krant. De gebrekkige kennis bij de aspirant-leerkrachten in Vlaanderen. Ze waren zeer zwak in aardrijkskunde, in geschiedenis en nog een aantal dingen. Misschien is het ergens anders nog slechter, maar daar werd niet over geschreven. In ieder geval waren de cijfers echt slecht. Natuurlijk kan je zeggen dat ze, net om dat niveau op te krikken, naar school gaan. Spijtig genoeg is dat bericht door een pak buitenlandse kranten over genomen en breed uitgesmeerd. Le figaro, The Guardian, The independent en BD news 24 uit Bangladesh schrijven allemaal dat er een probleem is met onze leerkrachten. Paris Match schrijft dat 1 op 3 de VS niet kan aanduiden op een kaart. Weeral spijtig, terwijl het onderwijsniveau in België altijd zeer hoog aangeschreven wordt. (werd?)
Een rode wijn zou altijd op kamertemperatuur moeten geschonken worden. Wat is kamertemperatuur? Het maakt trouwens niet uit hoe warm of hoe koud het in de kamer is, het is toch altijd kamertemperatuur.
Net terug van een gezellige avond met vrienden. We zijn in Leuven in de Zarza gaan eten. Echt een aanrader. Misschien heeft het ook te maken met het gezelschap? We zijn daar nu al een aantal keer geweest. Nog nooit tegen gevallen. Toch is het me ooit overkomen dat ik iemand had uitgenodigd in een restaurant in Heverlee, waar we ook tevreden over waren en waar het toen een echt fiasco werd. Wat er toen gebeurde vergeet ik nooit. Ik kruip nog al rap in mijn pen en ik schreef naar dat bewuste restaurant om mijn beklag te doen en het antwoord dat ik kreeg was: "ach ja meneer, dat kan al eens gebeuren." We gaan ook af en toe naar het restaurant van Jeroen Meus. Ooit heb ik daar twee desserts te veel betaald. Pas gezien bij het thuis komen. Ook toen een mail gestuurd om dat te melden. Mijn woord tegen het zijne, maar twee dagen nadien had ik een omslag in de bus met 25 en een bon voor een fles champagne. Dat is dan klantenbinding.
Net naar de kapper geweest. Hij probeert altijd plezant te zijn. Bij het binnen komen: "och Staf het is al weer een jaar geleden. Het was 2012 hahaha.." Als hij een mop vertelt geeft hij er altijd een uitleg bij, zo precies of de klanten hebben ze niet gesnapt. Ik kan er niet tegen om als dommerik behandeld te worden, maar ja, het is een goede kapper, ik kan er gemakkelijk te voet naar toe en hij is niet te duur. Ik neem er die 20 of 25 minuten flauwe moppen dan graag bij. Ook hoor je daar af en toe nieuwtjes van uit de buurt. Nergens anders hebben ze daar tijd voor. Het is weer voorbij voor een paar maanden.
Zoals ik vroeger al schreef heb ik een hekel aan de ratings. Nu schrijft Fitch dat België slecht bezig is. Ze hebben deels gelijk, al geef ik dat niet graag toe. Ze schrijven dat we afstevenen op een enorm tekort tegen 2050 als we zo blijven aanmodderen. Slechter dan Griekenland momenteel. De grote schuld zou liggen bij de zeer (te) vroeg bruggepensioneerden en ze hebben gelijk. Nu weer bij Ford waar ze dat vragen vanaf 52. Ik begrijp het allemaal wel, maar wie blijft dat betalen? Nu zijn er nog 7 werkenden om het te betalen bedrag voor 1 gepensioneerde op te hoesten. Als we zo blijven doorgaan, zou dit nog 1 op drie worden. Voor mij geen probleem meer, want in 2050 leef ik toch niet meer, maar wat met mijn kinderen en kleinkinderen? Ben ik te oud om in de politiek te stappen en te proberen een woordje mee te spreken? Ik zou graag mijn mening verdedigen, maar hoe? De politiek is niet zo ontvankelijk. Ik spreek uit ervaring. Moest ik nu een paar tienduizenden positieve reacties krijgen, stel ik mij onmiddellijk kandidaat.
Weeral enkele dagen geen berichtje geschreven. Is dit toeval of een perfecte leugen? Een buur plaatst zijn wagen in zijn garage en vergeet zijn portefeuille in de auto, vergeet de auto en de garagepoort te sluiten. Portefeuille gepikt. Kan dit nu, of is dit de perfecte leugen? Vandaag waren de oudste zus en schoonbroer hier. Hein moest al om 8,30 uur in de kliniek zijn. Dus hadden we al afgesproken om 8 uur deze morgen. Geen probleem, we zijn toch geen langslapers. Deze namiddag nog eens terug met Hein naar het hospitaal. Hij kreeg een spuit in zijn oog. Och ik moet er niet aan denken. Hij heeft dan een chauffeur nodig, omdat hij na die ingreep bijna niks meer kan zien. Vermits ons Leen morgen ook op onderzoek moet in Leuven, hebben ze een hotel geboekt, want anders is het nog eens op en af naar Hasselt.
moeder de vrouw kijkt elke zaterdag en zondag voormiddag naar Slissen en Cesar, den bompa en de familie baceljau. Af en toe kijk ik even mee. De Baceljau familie is er "iets" over en net daar door goed, vind ik. Persoonlijke mening natuurlijk. Ik weet zeer zeker dat een pak mensen dit absoluut niet goed vinden, maar ik kan er toch van genieten. Dergelijke programma's worden niet meer gemaakt. Leeftijd gebonden?
Ik herinner me nog onze eerste auto. Een Renault R4. Ik had geen rijbewijs en kon toen ik in de garage vertrok nog net een tegenligger ontwijken. De garagist stond direct achter mij om te vragen of ik wel kon rijden. Natuurlijk kon ik dit niet. De eerste keer dat ik achter een stuur kroop. Toen kon dat nog allemaal. Dezelfde namiddag onze Joost met koets en al in de achterbak geduwd en naar ons moeder in Kessel-lo gereden. Bij het parkeren, bij nonkel, naast de deur, in de bloementuin gereden. Heelhuids thuis geraakt. Al doende leert men. Later mijn drie dochters leren autorijden. Ik herinner me nog mijn eerste autoplaat. J4799. Trouwens al de volgende ken ik ook nog.
Vroeger, maar dan heel veel vroeger, kon ik goed zingen. Ik herinner me dat ik voor de klas moest voorzingen omdat de leerkracht daar op aandrong. Dit is lang vervlogen tijd, want nu zing ik zo vals als een kat. Dan denk ik spontaan aan de zangstondes bij de Chiro destijds. Ik had daar zo een hekel aan. "Vrienden, zet je neder in de ronde en geniet van deze stonde. Al tezamen opgewekt en blij......" Niks blij! Ik verfoeide dit. Liever bezig. Gedane zaken...
Begrijp me niet verkeerd! Ik heb niks tegen openbaar vervoer, integendeel. Toch hier en daar mijn bedenkingen. De files nemen alsmaar toe en dus ga je zoeken naar alternatieven. Om eens uit te testen tikte ik de reis in van hier naar mijn zus in Hasselt. Met drie overstappen is de reistijd tussen de 1,50 en de 2,10 uur. Met de auto doe ik dat op 45 minuten. Als het in je vrije tijd is, absoluut geen probleem, maar als je op je werk moet geraken? Nog een bedenking bij dagelijkse files naar Brussel: Ooit (zeer lang geleden) stelde de toenmalige Volksunie voor om bedrijven te verplichten om hun hoofdzetel daar te plaatsen, van waar de meeste werknemers kwamen. Bot gevangen natuurlijk. Het waarom kan je wel raden. Nochtans was dit een schitterende oplossing om fileleed te verzachten.
De laatste tijd niks laten horen. Toch had ik nieuws, maar de goesting ontbrak. Zondag zijn Lester en Evora hun nieuwjaarsbrief komen voorlezen. Altijd hartverwarmend. Ze deden dat niet op die zangerige toon die er altijd is bij die gelegenheid, maar fris en vrolijk. Tof. Ontroerend, al laat ik dat op dat ogenblik niet merken. Gisteren werkte de telefoon niet meer. Iedereen die ik probeerde te bellen klonk als bezet. Je kent me. Het zal dan wel aan de telefoon liggen zeker en dus dan maar een nieuwe gaan kopen. Ingeplugd en hetzelfde resultaat. Geen verbinding. Alles wat te maken heeft met draadloos hier eens uit getrokken en terug aangesloten en de telefoon werkte weer. Te rap geweest! Ach ja, zo zit ik in mekaar.
Net op tv gezien. Iemand die tinnen (of zijn ze van lood?) soldaatjes op een slagveld plaatst en er altijd maar blijft bijkopen. Een kamer vol! Zo heb ik iemand gekend die Marklin treintjes verzamelde en hier ook een verdieping mee vulde. Ieder zijn hobby natuurlijk. Ikzelf verzamel alles, of zo veel mogelijk, van Felix Timmermans. Ook een dure hobby, al moet ik zeggen dat broer lief veel mee brengt van wat hij ergens kan vinden. Karel blijft ook altijd rondkijken of hij ergens iets kan vinden. Ach ja, zo zal iedereen wel iets hebben zeker.
Amandine moest vandaag rond de middag op onderzoek in het Heilig Hart ziekenhuis in Leuven. We besloten om te voet terug te komen. Het was ongeveer 13 uur toen we toekwamen in Heverlee. Och, dan maar snel besloten om ergens iets te gaan eten onderweg en thuis niet meer beginnen koken. In de babbel geraakt met de mensen aan het tafeltje naast ons. Ze waren op zoek naar een verzorgingstehuis in de buurt. Niet te vinden!!! Veel te weinig aanbod en dit gaat een serieus probleem vormen in de nabije toekomst. Zouden we ons nu al niet laten inschrijven?
Daar kan ik nu eens niet aan uit. Wij zijn nog altijd klant bij Elektrabel. Nu krijgen we de afrekening en hieruit blijkt dat we vorig jaar minder verbruikt hebben. Ook kondigen ze aan dat hun prijzen volgend jaar een pak zullen verminderen. Toch zal onze driemaandelijkse factuur een stuk verhogen. Uitleg? Natuurlijk schrijf ik daar weer voor. Zo ben ik. Bij het minste kruip ik in mijn pen.
Ik hoop dat het niet persoonlijk bedoeld was. Van mijn zoon kreeg ik met de Kerst onder andere het boekje waarvan afbeelding in bijlage. Toen we thuis kwamen van het kerstfeest, in één ruk uitgelezen, ik kon toch niet slapen. Er staan er enkele goeie in. Enkele voorbeelden: Een statisticus waadde vol vertrouwen door een rivier die gemiddeld één meter diep was. Hij verdronk! Ik verzamel nu alles over reïncarnatie. Dat is duur, maar je leeft tenslotte maar één keer. Een pessimist is iemand die zegt dat de dingen onmogelijk nog erger kunnen zijn en de optimist zegt: O, toch wel.
Wij laten onze kerstboom altijd staan tot Driekoningen. Volgens mij is dit op vele plaatsen zo. Dus nu is het ongeveer de tijd om alles weer op te bergen tot volgend jaar. Morgen dus. De kinderen beleven weer de dag van hun leven. Gaan zingen van deur tot deur en snoep en centen ophalen. Toch ook hier weer een bedenking bij. In Aarschot zetten ze aan alle winkels gewoon iemand aan de deur met een massa lekkers. De kinderen worden (werden) er met bussen naar toe gebracht. Zingen hoeft bijna niet meer. Ik denk dan terug aan vroeger, toen we met de Chiro een grote stoet organiseerden voor deze gelegenheid. Iedereen verkleed. Alle (bijna) leden deden mee. Fakkels! Iedereen speciaal gekleed zo goed en zo kwaad het ging. En maar zingen de ganse tijd. De drie koningen natuurlijk. Dat waren drie van de leiders. Ik herinner me zelfs een paard. Op zoek gaan naar een foto van toen? Ik vrees dat die niet bestaat.
Net naar de kapper geweest. Hij probeert altijd plezant te zijn. Bij het binnen komen: "och Staf het is al weer een jaar geleden. Het was 2012 hahaha.." Als hij een mop vertelt geeft hij er altijd een uitleg bij, zo precies of de klanten hebben ze niet gesnapt. Ik kan er niet tegen om als dommerik behandeld te worden, maar ja, het is een goede kapper, ik kan er gemakkelijk te voet naar toe en hij is niet te duur. Ik neem er die 20 of 25 minuten flauwe moppen dan graag bij. Ook hoor je daar af en toe nieuwtjes van uit de buurt. Nergens anders hebben ze daar tijd voor. Het is weer voorbij voor een paar maanden.
