Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
29-06-2013
fruit
Gisteren zag ik in de winkel zo een mooie kersen liggen. Ik kon me niet houden en ik ben een kilo gaan kopen. Allemaal ineens opgegeten gisterenavond. Ze waren lekker, maar ik herinner me de smaak van vroeger nog en ik kan er niet aan doen, maar ik vond ze toen veel beter. Is dit nostalgie of waren ze toen lekkerder? Het is natuurlijk nog vroeg op het seizoen en de echte zwarte kersen komen er nog aan. Zeker later nog eens proberen. Vorig jaar mocht ik er bij een buur gaan plukken. Onmiddellijk aan begonnen natuurlijk, maar 's anderendaags zag ik dat uit al die kersen wormpjes waren gekropen. Ai, ai, dus de dag voordien heb ik al die beestjes gewoon mee opgegeten. Niks van gemerkt, maar de overblijvenden toch maar weg gegooid.
het gaat me allemaal wat te snel. Gisteren was Goedele op bezoek met de kleinkinderen. Mens toch wat worden ze groot. (volwassen) Als ik ze zo zie denk ik dan altijd terug aan de periode dat ik die leeftijd had. Ik vond een foto terug van mij toen ik 15 was. Natuurlijk weer op het ezelsbankje achteraan. Waarom ik daar altijd zat weet ik niet. Nochtans was ik in het kattenkwaad uitspoken bij de eersten van de klas. Enfin, ik ga er me niet in verdiepen.
Net kwam ik een buur tegen die een hoorapparaat draagt. Die dingen verbeterden enorm gedurende de laatste jaren. Toch kan het de scherpte van je eigen gehoor absoluut niet evenaren. De moeilijkheden bij mijn overbuur hebben nog niks te maken met te luide gespeelde muziek en met festivals allerhande, maar gewoon met zijn leeftijd. Ons moeder was op haar negentigste zo een beetje selectief doof. Ze hoorde wat ze eigenlijk niet zou moeten gehoord hebben.
Vandaag Marokkaans gegeten, gisteren Italiaans en de dag voordien echte Vlaamse keuken. Mensen toch, wat zijn we hier met ons gat in de boter gevallen met al die mogelijkheden en de keuze. Hier op wandelafstand hebben we dan ook nog een Chinees en een Siam. In de Via Via, ook kort bij, is er een keuken waar je gerechten van over de ganse wereld kan proeven. Er is ook nog "mama wong met haar kruiden". Nog nooit geweest, maar misschien een van de volgende dagen eens proberen. Wie weet?
Vandaag is er hier, naar jaarlijkse gewoonte, een braderie. Ik woon hier nu al dertien jaar en ik herinner me maar één jaar met goed weer. Daardoor neemt de belangstelling van de deelnemers zo wel als van de bezoekers af. Als je de weken of dagen voordien in een winkel in de buurt komt en de uitbater iets vraagt over de braderie, krijg je altijd hetzelfde antwoord. "Och het zal wel weer niks worden met het weer zeker". Vandaag weeral niks. Ik moet eerlijk toegeven dat we er de laatste jaren ook niet meer naar toe geweest zijn. Natuurlijk rekenen de verkopers op een grote opkomst. Niet klagen of zagen, we kunnen er toch niks aan veranderen.
Je moet goeie ogen hebben om je bril te kuisen bijvoorbeeld. Dat koordje waarmee mijn leesbrilletje aan mijn nek hangt, komt af en toe eens los. Ook daarvoor moet je scherp kunnen zien om dat weer op zijn plaats te krijgen. Een tweede bril aanschaffen?
Mens toch! Wat een armoe. Ik voel me niet beter dan een ander, maar ik kan absoluut niet genieten van wat ALLE tv zenders presenteren. Herhalingen allerlei, stomme feuilletons, zeemzoeterige films en zelfs in het nieuws zoeken ze sensatie om toch maar aandacht te krijgen. Ieder zijn meug, maar ik hou me wel met iets anders bezig.
Ons Belgenlandje is te klein om een degelijk weerbericht te geven. Voor vandaag 27 graden met een stralende hemel. Vergeet het maar. Deze namiddag serieus afgekoeld en een pak regen er boven op. Och ja, we kunnen er toch niks aan veranderen;
Mijn eerste Mac heeft er een tijd geleden de brui aan gegeven bij een stroomonderbreking. Ik schreef daar vroeger al over. Het was zo een "bolleke" met een scherm boven op. Gisteren is Ken (samen met Trui en de kinderen) hier geweest om, wat er nog te recupereren valt aan data ergens op een dvd of externe harde schijf te plaatsen. Echt nieuwsgierig wat ik nog ga ontdekken. Dat "bolleke" heeft een tijd alleen maar als tussenstation gediend. Ik ben zeker dat daar nog foto's op staan. Eigenaardig dat ik de laatste tijd echt zo bezig ben met oude of oudere opnames. Ik hou jullie zeker op de hoogte als ik iets speciaals moest ontdekken.
Gisteren al weer geen zin om te koken. We ontdekten op wandelafstand twee schitterende italiaanse restaurants. Toevallig zijn het mensen die vroeger samen gewerkt hebben en die uit mekaar gegaan zijn omwille van....??? Toch zijn ze mekaar ondertussen al gaan opzoeken, dus een vlammende of blijvende ruzie zal het dan wel niet geweest zijn. Ik hou van die keuken en bij allebei heb ik al schitterend gegeten. Vroeger gingen we al eens bij een italiaan in Leuven, maar ik hou niet van al die blabla. Bij deze twee zijn we steeds zeer goed ontvangen, maar zonder al die prietpraat daar rond. We gaan zeker terug.
Ik kreeg voor vaderdag het boek " 666 leugens" Plezant om eens in te lezen. Ik zit al aan nummer 100. Nu begin ik me af te vragen of de uitleg over die leugens ook niet gelogen zijn.
al een hele tijd heb ik last met mijn rechteroog. Echt een film voor mijn oog en dus geen dieptezicht meer. Afspraak bij oogarts! Minimum enkele maanden wachttijd. Toch aangedrongen en eergisteren mocht ik dan toch gaan. Nu zou ik een "fluo" onderzoek moeten ondergaan bij oogartsen in Rotselaar. Ook daar verwezen ze me naar ten vroegste juli. Weer eens aangedrongen en ik mag volgende week op onderzoek, maar wel om 8,45 uur 's morgens. Ik mag echter niet met de auto gaan, want ik ga nadien niks meer kunnen zien. Wie moet ik vragen of bellen? Dus het zal een taxi worden. Ik trek mijn plan wel. Het zou volgens de oogarts vrij ernstig zijn en ik moet er dringend laten naar kijken en iets laten aan doen of ik zou blind kunnen worden uit dat oog. Ok, dan gaan we daar voor. Ik zal alles doen wat ze maar zeggen. Niks dramatiseren. Misschien is het allemaal nog zo erg niet.
Lang geleden dat ik nog iets van mij liet horen en ik heb er absoluut geen excuus voor. Enfin, ik vlieg er terug in. Vorige zondag, met vaderdag kreeg ik een aantal kruiden en zelfs een peperplant om op mijn balkon te zetten. Hierbij enkele foto's van de kruiden en andere, die er al staan. Ik zou de andere kinderen onrecht aan doen als ik ook over hun cadeau niks zou zeggen. Er waren boeken en lieve woorden. Oude familiefoto's die de dag nadien al allemaal op mijn computer stonden. Een cadeaubon. Tickets voor de Mattheus passion. Een telefoontje van uit Portugal. Wat me echter altijd het meest plezier doet is de aanwezigheid van heel die bende. Ze weten niet half hoe ik daar kan van genieten.
Wat een tegenvaller. Nieuwe aardappeltjes gaan kopen. Krieltjes. Ik eet dat enorm graag, zo van die kleine patatjes in de pan gebakken. Wel deze trokken op niks. Geen smaak aan en waterachtig. Ik zal er in de tuin gaan halen een van de volgende dagen.
Vorige week las ik een artikel in de krant over "het" nieuwe bankkantoor. Ik hoorde het een tijd geleden ook al van Johan. De in te richten agentschappen gaan geen cash of geen papier meer hebben. Alles moet via PC, schermen en videoconferenties. Dit gaat mij één stap te ver. Wat met het oudere cliënteel? Het zijn net die mensen die een spaarcentje hebben, maar geen computer. Ze doen maar. Alle banken zullen op die manier ingericht worden. Ik ken een aantal mensen die zelfs geen geld uit de muur kunnen halen. Toen ik naar de bank schreef, kreeg ik als antwoord dat ze dat dan maar een kind of kleinkind moeten vragen. Waar gaan we naar toe? Persoonlijk contact? Vergeet het maar!
echt zo onder de indruk van die stem, dat ik dit hier ook even wil laten horen. Er zijn prachtige vrouwenstemmen, maar ik schreef vroeger al dat ik niet hou van zo een keelgeluid. Dit is zuiver en mooi.
Ga eens kijken en luisteren naar Kimi Skota op internet.
Niet te geloven, maar verstoppingen allerhande blijven me gewoon achtervolgen. Het is zo belangrijk dat een afwatering aan een huis degelijk is. Waar ik nu woon komt de vaatwas, wasmachine en de rest van de lozing van afvalwaters ook van de buur naast de deur of van de bovenburen in een gemeenschappelijke afvoer. Wij zijn zo voorzichtig met hetgeen wij in de pompbak gooien. Toch hebben we regelmatig een verstopping. Verdomme toch. Wij zijn absoluut niet de reden en de oorzaak, maar toch hebben we problemen. Een boek kan ik schrijven over hetgeen ik in dit verband al mee gemaakt heb.
Weer geluk gehad. Een grote wandeling gaan maken en in het terug naar huis komen zagen we de lucht donkerder worden en steeds meer dreigen. Net 2 minuten binnen en er valt een malse regen. Iets anders nu. Onderweg zagen we enorm grote boormachines. Je weet, ik ben altijd nieuwsgierig en ik wil weten wat er gaande is. Blijkbaar zijn ze buizen aan het leggen over een afstand van 500 meter. (minstens) Ze boren en steken die buizen tegelijkertijd. Ongelooflijk. De boorkoppen worden op afstand gestuurd en gaan zelfs onder de straat door. Vroeger was het met een schupke te doen. Vooruitgang.
Met het mooie weer van gisteren, konden we natuurlijk niet binnen blijven zitten en we zijn een wandeling gaan maken naar de abdij van Park in Heverlee. Nog steeds grootse restauratiewerken aan de gang. Al een vooruitgang te merken, al is er nog zeer veel werk. Traditioneel gaan we altijd over het kerkhof richting vijvers. We ontdekten een nieuw bospad. Rustig, mooi. Alleen maar het gekir van de vogels en het gekwaak van de kikkers. Zalig om daar te wandelen. Moest er dit jaar nog eens ooit een soort lente of zomerdag komen, gaan we zeker terug.
Gisteren het "drakenfeest" van Lester. Voetballen doet hij graag en Trui en Ken dachten er aan om aan de familie te vragen om samen te leggen voor een goal. Het werden er twee. Hij heeft echt allure om onder de doellat te staan. Tegen de bal trappen kan hij ook zoals geen ander. Och ja, je zal wel weer denken: mijn kleinkind, schoon kind. Mag dat niet? Fiere opa.
