Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
03-06-2013
bankkantoor
Vorige week las ik een artikel in de krant over "het" nieuwe bankkantoor. Ik hoorde het een tijd geleden ook al van Johan. De in te richten agentschappen gaan geen cash of geen papier meer hebben. Alles moet via PC, schermen en videoconferenties. Dit gaat mij één stap te ver. Wat met het oudere cliënteel? Het zijn net die mensen die een spaarcentje hebben, maar geen computer. Ze doen maar. Alle banken zullen op die manier ingericht worden. Ik ken een aantal mensen die zelfs geen geld uit de muur kunnen halen. Toen ik naar de bank schreef, kreeg ik als antwoord dat ze dat dan maar een kind of kleinkind moeten vragen. Waar gaan we naar toe? Persoonlijk contact? Vergeet het maar!
echt zo onder de indruk van die stem, dat ik dit hier ook even wil laten horen. Er zijn prachtige vrouwenstemmen, maar ik schreef vroeger al dat ik niet hou van zo een keelgeluid. Dit is zuiver en mooi.
Ga eens kijken en luisteren naar Kimi Skota op internet.
Niet te geloven, maar verstoppingen allerhande blijven me gewoon achtervolgen. Het is zo belangrijk dat een afwatering aan een huis degelijk is. Waar ik nu woon komt de vaatwas, wasmachine en de rest van de lozing van afvalwaters ook van de buur naast de deur of van de bovenburen in een gemeenschappelijke afvoer. Wij zijn zo voorzichtig met hetgeen wij in de pompbak gooien. Toch hebben we regelmatig een verstopping. Verdomme toch. Wij zijn absoluut niet de reden en de oorzaak, maar toch hebben we problemen. Een boek kan ik schrijven over hetgeen ik in dit verband al mee gemaakt heb.
Weer geluk gehad. Een grote wandeling gaan maken en in het terug naar huis komen zagen we de lucht donkerder worden en steeds meer dreigen. Net 2 minuten binnen en er valt een malse regen. Iets anders nu. Onderweg zagen we enorm grote boormachines. Je weet, ik ben altijd nieuwsgierig en ik wil weten wat er gaande is. Blijkbaar zijn ze buizen aan het leggen over een afstand van 500 meter. (minstens) Ze boren en steken die buizen tegelijkertijd. Ongelooflijk. De boorkoppen worden op afstand gestuurd en gaan zelfs onder de straat door. Vroeger was het met een schupke te doen. Vooruitgang.
Met het mooie weer van gisteren, konden we natuurlijk niet binnen blijven zitten en we zijn een wandeling gaan maken naar de abdij van Park in Heverlee. Nog steeds grootse restauratiewerken aan de gang. Al een vooruitgang te merken, al is er nog zeer veel werk. Traditioneel gaan we altijd over het kerkhof richting vijvers. We ontdekten een nieuw bospad. Rustig, mooi. Alleen maar het gekir van de vogels en het gekwaak van de kikkers. Zalig om daar te wandelen. Moest er dit jaar nog eens ooit een soort lente of zomerdag komen, gaan we zeker terug.
Gisteren het "drakenfeest" van Lester. Voetballen doet hij graag en Trui en Ken dachten er aan om aan de familie te vragen om samen te leggen voor een goal. Het werden er twee. Hij heeft echt allure om onder de doellat te staan. Tegen de bal trappen kan hij ook zoals geen ander. Och ja, je zal wel weer denken: mijn kleinkind, schoon kind. Mag dat niet? Fiere opa.
Ach ja, ik zal dan wel zagen en zeveren over het weer, maar de rit van vandaag in de ronde van Italië was toch onvoorstelbaar. Sneeuw en niet zo maar een klein beetje. Ooit zag ik Eddy Merckx in een ronde van België winnen in dergelijk weer, waar zo wat bijna iedereen opgegeven had, maar in Italië heb ik dit nooit gezien. Och ja, we kunnen er niks aan veranderen. Dit is nu eens iets waar we (tot nu toe) nog geen invloed op hebben. Ooit komt dit ook. Ook dan zullen er een pak ontevreden mensen zijn. Klagen doen we toch.
Aan alle Eddy Wally haters. Ik dank mijn leven aan hem! Op 1 januari 2013, na een vreselijke autocrash, kwam ik in een een coma van 5 maand terecht. Op een dag zet de verpleegster muziek van Eddy op. Ik draaide me om en zette de radio af.
Je kan momenteel je neus niet meer buiten steken of er komt altijd dezelfde reactie. Slecht weer hé. Nu zou het toch eens mogen ophouden. Je moet zeker niet meer gaan gieten in je tuin. Niks groeit er nog, het is veel te koud en te nat. Je zal de prijs van de groenten nog al eens zien gaan. Ach ja, de mensen hebben gelijk, maar we kunnen er toch niks aan veranderen. Het weer is wat het is. Weer een record gebroken in de geschiedenis van de opmetingen! Het zal me worst wezen. Moest ik er iets kunnen aan doen, zou ik het doen, maar dan zouden er nog ontevreden mensen zijn. Voor de ene is goed wat voor de andere slecht is. Gewoon aanvaarden, zo simpel is het.
Is dat nu nog normaal? Niemand bereikbaar via telefoon. Van sommigen heb ik dan geen gsm nummer en daar sta ik dan. Ik probeerde 4 mensen te bellen via de vaste lijn. Geen antwoord. Is er iets speciaals aan de gang vandaag? Straks probeer ik nog eens. Misschien laat ik nog iets weten. Alles hangt af van het tijdstip.
Hoeveel pech kan iemand hebben? Gisteren zijn we op bezoek geweest bij iemand die besmet geraakte door een vleesetende bacterie. Verschrikkelijk gewoon! Op drie dagen tijd een been moeten laten amputeren. Volgens de lectuur hebben een aantal mensen die bacterie in zich, maar het is pas na een besmetting van buiten uit, door een wonde, dat die in actie komt. Ik had al wel van dat fenomeen gehoord en er hier en daar iets over gelezen, zonder me daar in te verdiepen, maar als je dan geconfronteerd wordt met een slachtoffer is dat wel even slikken.
Gisteren naar het balletoptreden geweest van Aira. Goedele geeft les bij Aike Raes en maakt ook een aantal van de choreografieën voor de optredens. Ze waren weer uniek. Bruno zorgt voor de belichting en dat zijn dus zeker al twee redenen om zo een voorstelling nooit te missen. Het was weer de moeite. Genoten!
Zoals zo dikwijls gaan we, als we pas rond de middag terug thuis komen, ergens iets eten. Na twaalf uur 's middags begin ik niet gemakkelijk meer te koken. Dan gaan we regelmatig naar een restaurantje in de buurt. Er zijn er genoeg, waar we dan te voet kunnen naar toe gaan. We waren bij tante deze morgen en bleven daar plakken tot bijna 12 uur deze middag. Dus dan maar ergens iets gaan eten. Ik kook enorm graag en ik eet het ook liever en het is ook beter (dikke nek?) dan in zo een bistro, maar toch gaan we er regelmatig naar toe. Nooit zal ik daar iets bestellen dat ik thuis beter kan klaar maken. Maar ja, we doen dit gewoon.
Gisteren op facebook geplaatst. Wat een bedrog. Zeer grote verpakkingen, maar met de helft van de door jou geschatte inhoud. We waren negerzoenen ( of negerinnetetten zoals ze dat bij ons zeggen) gaan kopen. Schitterende verpakking, edoch met weinig inhoud. Toen je de doos zag dacht je onmiddellijk aan twaalf stuks, maar bij het openen zijn er dat dan maar acht. De rest is lucht. Voor vijftig procent bedrogen door het oog en de verpakking. Dit is zo ingebakken in de industrie. Je koopt met je ogen en je gaat zelden of nooit lezen wat de werkelijke inhoud is.
Ik had ossenstaart gekocht en iedereen denkt dan direct aan soep. Wel ik heb die klaargemaakt zoals osso buco. Toch bijna dat recept. Het was enorm lekker. Ik had nog een maasa groenten over en daar heb ik dan maar een tomatensoepje mee gemaakt. Het enige nadeel is dat die staarten 2 à 3 uur moeten pruttelen op een zacht vuurtje.
Vandaag mijn eerste keer de tomaten opgebonden. Die planten opbinden is een must en ook de waterscheuten uit pitsen. Destijds geleerd van mijn bomma. Ik zie hofgenoten echt sukkelen met de valse scheuten of de "dieven" zoals ze dat hier in de streek zeggen. Nochtans zeer simpel tot de planten groot zijn. Les volgen? Ik kom het je wel uitleggen.
Gelezen in de krant. Iemand wil een winkel overvallen en haalt een mes boven en eist de kassa. De uitbaatster laat haar niet zo maar doen en er volgt een schermutseling. De dief slaat op de vlucht en neemt de kassa mee, dat dacht hij tenminste, maar in zijn haast om weg te komen, pakt hij per vergissing de elektronische weegschaal mee. Van een kale reis gesproken.
Gisteren van iemand foto's gekregen van een Chirokamp van in 1948 in Eksel. Ik was amper 2 jaar oud toen. Een aantal van die mensen ken ik nog. Als kleine peuter was ik al bij de Chiro en de leiding van toen bestond uit enkele van deze knapen.
Gisteren zijn we naar ons Leen in Hasselt gereden. Het regende, maar het was te doen, tot we op een bepaald ogenblik in een ware storm terecht kwamen. De ruitenwissers op volle snelheid gezet, maar die konden de watermassa niet aan. Een aantal auto's zijn zelfs aan de kant gaan staan. Wij zijn tegen 50 km per uur verder gereden. Een auto op 50 meter voor u kon je gewoon niet meer zien. Toch zijn er dan nog zotten die u tegen meer dan 100 per uur voorbij vliegen. onvoorstelbaar.
Je weet of weet niet, dat ik ooit als jonge knaap bij de Chiro ben geweest. Hierbij een foto uit de oude doos. De mannen die hier op staan moeten ondertussen de zeventig voorbij zijn. Kijk naar die uniformen! Allemaal ook de kousen over de bottines gevouwen. Twee dragers van penoenen. (die kleine wimpeltjes op een lange stok) Zo heette dat in Chiro jargon. Ik heb een hele reeks foto's van die tijd, van mijn zus gekregen om in te scannen. Onmiddellijk gedaan natuurlijk.
Gisteren zijn we naar ons Leen in Hasselt gereden. Het regende, maar het was te doen, tot we op een bepaald ogenblik in een ware storm terecht kwamen. De ruitenwissers op volle snelheid gezet, maar die konden de watermassa niet aan. Een aantal auto's zijn zelfs aan de kant gaan staan. Wij zijn tegen 50 km per uur verder gereden. Een auto op 50 meter voor u kon je gewoon niet meer zien. Toch zijn er dan nog zotten die u tegen meer dan 100 per uur voorbij vliegen. onvoorstelbaar.
Je weet of weet niet, dat ik ooit als jonge knaap bij de Chiro ben geweest. Hierbij een foto uit de oude doos. De mannen die hier op staan moeten ondertussen de zeventig voorbij zijn. Kijk naar die uniformen! Allemaal ook de kousen over de bottines gevouwen. Twee dragers van penoenen. (die kleine wimpeltjes op een lange stok) Zo heette dat in Chiro jargon. Ik heb een hele reeks foto's van die tijd, van mijn zus gekregen om in te scannen. Onmiddellijk gedaan natuurlijk.
