Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
25-09-2006
mag ik
mag ik even een meer sombere gedachte laten boven komen? Ik lees dikwijls de dagdagelijkse dingen en het gebeuren van een medeblogster, die me ook regelmatig bezoekt. Ze heeft 6 kinderen en een zorgenkind. Zo schrijft ze het. Ik kan hier nu niet in detail over schrijven, omdat dit voor haar iets privé is. Ikzelf heb 5 kinderen en zoals ik aan mijn huidige vrouw vroeger vertelde zijn het stuk voor stuk fantastische mensen. Graag zou ik ze alle vijf en natuurlijk ook de kleinkinderen alle dagen zien en bij me hebben. Helaas dergelijke dingen zijn niet mogelijk. Ik voel me zo goed als ik bij hen of zelfs bij één van hen . Het is een soort geborgenheid. Is dat niet hetgeen ik ze vroeger zelf heb willen laten voelen? Bij allemaal heb ik dat veilige gevoel. Het is een vreemde gewaarwording. Normaal moet je als ouder dat gevoel van veiligheid geven aan je kinderen zodanog dat ze zich daar kunnen in koesteren. Het overkwam me vandaag weer, een soort heimwee naar die grote kroost waar ik me zo goed bij voel.
Vandaag weer naar Leuven geweest voor het kunstproject "mens" Met als ondertitel: "verhaal van een wonde".
Zeer toevallig lopen we op een kunstgalerij waar we nog nooit geweest waren. Natuurlijk binnengetrokken en met één van beide kunstenaars gepraat. Hij schildert en zijn vrouw maakt beelden. Hij, Antoon, maakt zeer veel dingen met een trompe d'oeil. Een perspectief wat hij meestal op witte achtergrond maakt. Soms gebruikt hij ook eens zwart, zoals bij zijn kaarsje. (wat me deed denken aan een Timmermans tekeningetje. Mooie dingen. We gaan zeker nog eens terug om te kijken te babbelen of te kopen.
Ton Schulten schildert dus nog steeds. We hebben die leren kennen tijdens onze tocht door Noord Nederland. Er is een dorpje Ootmarsum, en ik zeg dus wel degelijk dorpJE, waar 13 kunstgalerijen zijn. Het is trouwens daar dat we Irenée Duriez hebben leren kennen. Ook schilderijen van Ton Schulten. Altijd ingedeeld in vakken en zeer heftige kleuren. Mooi, maar ook hier weer na een aantal van zijn werken komt er een beetje eentonigheid. Nochtans knap. We hebben er een repro van hangen thuis omdat een echte schilderij onbetaalbaar was, vonden wij. De man heeft echt iets wat je aanzet tot kijken naar zijn werken.
Ben bij mijn jongste dochter geweest vandaag. De jongste spruit bloost als een tomaat. Hij is 4 tanden gelijk aan het krijgen, maar ondanks dat is hij altjid goedlachs. Hij kan zo hardop lachen dat je zelf aangestoken bent om mee te doen. Evora is net 2 geworden en praat als een ekster. Het is haar taaltje en mama moet regelmatig een vertaling geven van wat ze nu precies aan mij wil zeggen. Nian, de oudste van de kinderen, wil altijd wel wat bij leren. Vandaag deed ik voor hoe je uit een ballon een piepgeluid kan produceren bij het leeglopen daarvan. Hij zal dat zeker aan zijn papa demonstreren.
Mijn broer kocht voor mij een aantal boeken over Felix Timmermans. Ik probeerde namelijk alles over deze schrijver te vinden en te verzamelen.Er was er eentje bij dat door de Fee geïllustreerd werd, met Vlaamse verhalen. Het is een boekje in het Duits. Het heet ;" Lachendes Flandern" en het is van Karl Jacobs. Als ondetitel Flämische volksschwanke gesammelt und nachherzählt. Ik heb me er al in verkneukeld. Plezante dingen om te lezen. Korte verhaaltjes, waar ik me er een aantal kan van herinneren. Echt tof.
Ik heb vandaag een uitnodiging gekregen voor de 60e verjaardag van Alforsine. Ik heb haar en haar man vroeger leren kennen in Rotselaar waar we toen woonden. Haar verjaardag wordt op een speciale manier gevierd. Ze heeft een koor uitgenodigd dat wereldmuziek brengt en er moet een inkomkaart gekocht worden. De opbrengst gaat naar eenn goed doel. Een zekere Jeanne Devos die vorig jaar zelfs genomineerd werd voor de nobelprijs van de vrede. Als er iemand moest interesse hebben kan je altijd een overschrijving doen op Alfonsine haar rekening 979-2154041-64 met vermelding van 60 jaar.
Alfonsine, terwijl je dit misschien leest, kan je ook eens de familiefoto bekijken van vorig jaar. Ondertussen zijn er nog eenn aantal spruiten bij gekomen.
Ik kan niet tegen wachten of aanschuiven. Altijd kies ik de verkeerde kassa in een warenhuis. Rolletje papier net op, iemand die iets mee heeft dat geen barcode heeft, problemen met het lezen van een barcode, iemand die twijfelt aan de juiste prijs van een artikel en wat ooit zeer lang geduurd heeft, iemand had na het wegen van fruit er nog enkele dingen bij gestoken en dus klopte gewicht en prijs niet. De filiaalhouder er bij gehaald enz, enz... Mijn waren lagen al op de band en na mij ook nog een andere klant. Dus weer eens aanschuiven en wachten. Ik kan er gewoon niet tegen. Deze morgen moest de gips van mijn schoonzus haar been en ze had een afspraak om 9 uur. Om 11 uur zijn we daar buiten gekomen!! Ik ben misschien niet kalm genoeg, maar ik haat wachten en aanschuiven. Ik heb dat ook al doorgegeven aan een aantal van mijn kinderen. Ze hebben dezelfde microob. Laat ons bidden dat mij dat niet meer overkomt.
Er loopt momenteel in Leuven een tentoonstelling over een 15tal sites met als thema "mens". Vandaag dus even een aantal dingen gaan bekijken en ondertussen dus ook maar meepakken dat ik een aantal gebouwen binnenin gezien heb die niet altijd toegankelijk zijn voor het publiek. Hierbij een foto van één van de kunstwerken. Persoonlijk vond ik dit opzet geslaagd.
Inge, de weduwe va een collega van vroeger is op tegenbezoek geweest bij ons en we zijn er natuurlijk mee naar Leuven getrokken. Ik heb haar de traditionele toeristische dingen laten zien zoals het groot begijnhof, het stadhuis en st Pieterskerk, maar tot mijn grote verbazing was de st Geertruikerk eens open voor bezoek en natuurlijk zijn we daar ook eens binnen gaan kijken. Je kan het geloven of niet, maar ik als Leuvenaaar, was daar nog nooit geweest. Ik ga zeker nog eens terug met mijn fototoestel in de aanslag. Er is een mooi koor met schitterende houten beeldjes waar ik zeker een aantal foto's wil van maken. Je zal er wel eentje zien verschijnen een van de volgende op mmijn blog.
We zijn dus deze namiddag naar mijn oudste dochter Goedele geweest. Eindelijk de kleinkinderen sinds 1/9 nog eens terug gezien. Sare en Liese moesten allebei nog eerst hun huiswerk maken. Rap gedaan, de een al wat slordiger dan de andere. Slim genoeg, dat staat buiten kijf. Och op die leeftijd denk ik niet dat wij al huiswerk hadden. Onderwijs in België staat nog altijd bovenaan en het systeem is goed. Toch vind ik dat spelen en ontspannen belangrijk zijn. Ook het feit dat de ouders de tijd hebben om met hun kinderen bezig te zijn. De kinderen worden alsmaar meer onder druk gezet en de ouders ook, omdat ze altijd samen moeten gaan werken om financiëel rond te komen. Het samenzijn en het zorgen voor de kinderen, het aandacht hebben, zijn zeer belangrijke factoren die spelen in de ontwikkeling van een kind. Spijtig dat dit niet meer kan.
We gaan vandaag voor de eerste keer dit nieuwe schooljaar babysitten bij mijn oudste dochter. Wee lang geleden dat ik de kleinkinderen nog gezien heb. De jongste zit in het eerste leerjaar en zal veel te vertellen hebben. Liese zit al in het derde en zal Sare wel helpen met de schooltaken. Ik ben benieuwd
Ik zie nu dat er tussen straks en nu een 15 tal mensen op mijn blog geweest zijn, maar er is maar één reactie in mijn gastenboek. Moet ik geblinddoekt door het leven blijven gaan om te weten wie mij komen bezoeken is?
Vandaag hebben ze de langverwachte serre geleverd. Schoonbroer gebeld om ze mee komen recht te zetten, want alleen is dat niet te doen. De grootste stukken zijn 3 meter breed en 2,70 meter hoog. We hebben gezwoegd, want zoals bij zo veel dingen die je in bouwpakket gaat kopen loopt er wel iets mis. De gaten van de beugels kwamen niet overeen met de gaten van de verbindingsstukken. Dus ploeteren en hameren en slaan om dat allemaal goed te krijgen.
Veel tijd verloren en een massa zweet gelaten. Het was vandaag dan ook niet koud. De constructie staat recht, maar de afwerking zal voor na de winter zijn, want nu kan ik er toch niets meer in zaaien of planten. Het is een geval geworden van 3 bij 6 meter en daar zal ik dus wel iets in kwijt kunnen.
we hebben ook een massa beelden van pablo huchagarry gezien. Zoals ik naar mijn broer ook al schreef. Het is mooi van constructie en lijn, maar het blijft eentonig hetzelfde beeld vormen. Altijd dezelfde opbouw. Knap gedaan , maar zonder variatie. Toch de moeite waard.
ik heb jullie een weekje in de steek gelaten. We zijn er voor zes dagen op uit getrokken. Als mijn broer , die in Brugge woont, voor een tijdje afwezig is, profiteren wij daarvan om in zijn huis te wonen en daar de buurt onveilig te maken. Zo is zijn woonst bewaakt, de bloemen worden gegoten enz... Wij profiteren er van om nog eens een aantal dingen te zien. Ondertussen ken ik Brugge bijna zo goed als Leuven, maar er is veel meer culturele activiteit daar. Als we zo weg gaan nemen we alles mee wat er te zien is in een straal van ongeveer 50 kilometer. Weeral kilomeeeeeeters gestapt, maar ook veel gezien. Ik laat je in de loop va de volgende dagen nog wel enkele foto's zien die ik dan ondertussen maakte.
Hij werd wakker, zittend tussen de rode paddestoelen in een holle boom van 't beukenbos, waarover een nieuwe motregen grijsde. Hij rekte de armen en geeuwde en bleef met de armen open zitten, nog verbaasd, verward en gestrengeld in de droom waaruit hij juist ontwaakte. Dit zijn enkele zinnen uit een boek van Timmermans over Pieter Bruegel. Omdat mijn broer me onlangs vroeg of ik alles van Timmermans had, ben ik dus terug gaan zoeken en lezen. Het is gewoon een schitterende schrijver.Ik heb waarschijnlijk alles van Timmermans en sommige boeken zelfs 2 of zelfs 3 maal, maar over de schrijver zelf zijn er waarschijnlijk een pak dingen die ik nog niet gezien heb. Onvoorstelbaar hoe die man op je hart en je gevoel kan inwerken. De jeugd kent die al lang niet meer en voor hen is dit ouderwets en heeft dat afgedaan, maar ik blijf het een ongelooflijk talent vinden. Spijtig dat de man zo jong gestorven is.
Vandaag na de eerste schooldag van twee van de kleinkinderen bij mijn oudste dochter op bezoek geweest. Het was tenslotte nieuw voor Sare in de grote school. Liese gaat al naar het derde studiejaar en zal haar zus daar wel de weg wijzen, al heeft Sare dat niet nodig denk ik. Ze zal haar plan wel trekken en er zijn tenslotte enkele leerlingen van de kleuterklas meegekomen naar de nieuwe school. Het is een specialleke. Ik mocht geen foto nemen van haar, dus dan maar in het geniep.
gisteren een fameuze oogst gaan halen in mijn tuintje. Ik zal alles eens opsommen: Witte kolen, spitskolen, boontjes, tomaten, courgette, peterselie, cavaillons, augurken, paprikas, pepers en cornichons. Misschien ben ik nog iets vergeten. Allemaal verwerkt van half elf 's morgens (want ik was al vroeg in mijn hofke) tot in de vroege avond. Deze heerlijkheden, onbespoten en puur natuur, steken in de diepvries klaar om genuttigd te worden. Ik zal eens een foto moeten nemen van mijn tuintje, want ik kan er nu alleen iets bijvoegen dat er eigenlijk niet bij past.
We zijn bij mijn zus op bezoek geweest. Ik vertelde al dat zij 13 opretaies heeft gehad in 20 jaar. Na deze laatste ingreep ziet ze er toch weer goed uit. Ze drinkt zo graag een glaasje champagne en dus in plaats van bloemen hebben we dan maar een fles van dat heerlijke vocht meegenomen. Ze kan er zo van genieten.
Zondag is voor mij zo een "ik weet niet goed wat" dag. Normaal ga ik op zondag zelden of nooit in mijn tuintje werken. Dus blijft het bij opruimen, zoals vandaag of een wandeling of een bezoek. Nog even nagenoten van de foto's van in Bonn. Een mailtje gestuurd naar Sabine om te bedanken voor de uitnodiging en de gezellige babbels. Heb haar meteen ook naar hier uitgenodigd.
Hij werd wakker, zittend tussen de rode paddestoelen in een holle boom van 't beukenbos, waarover een nieuwe motregen grijsde. Hij rekte de armen en geeuwde en bleef met de armen open zitten, nog verbaasd, verward en gestrengeld in de droom waaruit hij juist ontwaakte. Dit zijn enkele zinnen uit een boek van Timmermans over Pieter Bruegel. Omdat mijn broer me onlangs vroeg of ik alles van Timmermans had, ben ik dus terug gaan zoeken en lezen. Het is gewoon een schitterende schrijver.Ik heb waarschijnlijk alles van Timmermans en sommige boeken zelfs 2 of zelfs 3 maal, maar over de schrijver zelf zijn er waarschijnlijk een pak dingen die ik nog niet gezien heb. Onvoorstelbaar hoe die man op je hart en je gevoel kan inwerken. De jeugd kent die al lang niet meer en voor hen is dit ouderwets en heeft dat afgedaan, maar ik blijf het een ongelooflijk talent vinden. Spijtig dat de man zo jong gestorven is.
