Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
11-09-2006
nog Brugge
we hebben ook een massa beelden van pablo huchagarry gezien. Zoals ik naar mijn broer ook al schreef. Het is mooi van constructie en lijn, maar het blijft eentonig hetzelfde beeld vormen. Altijd dezelfde opbouw. Knap gedaan , maar zonder variatie. Toch de moeite waard.
ik heb jullie een weekje in de steek gelaten. We zijn er voor zes dagen op uit getrokken. Als mijn broer , die in Brugge woont, voor een tijdje afwezig is, profiteren wij daarvan om in zijn huis te wonen en daar de buurt onveilig te maken. Zo is zijn woonst bewaakt, de bloemen worden gegoten enz... Wij profiteren er van om nog eens een aantal dingen te zien. Ondertussen ken ik Brugge bijna zo goed als Leuven, maar er is veel meer culturele activiteit daar. Als we zo weg gaan nemen we alles mee wat er te zien is in een straal van ongeveer 50 kilometer. Weeral kilomeeeeeeters gestapt, maar ook veel gezien. Ik laat je in de loop va de volgende dagen nog wel enkele foto's zien die ik dan ondertussen maakte.
Hij werd wakker, zittend tussen de rode paddestoelen in een holle boom van 't beukenbos, waarover een nieuwe motregen grijsde. Hij rekte de armen en geeuwde en bleef met de armen open zitten, nog verbaasd, verward en gestrengeld in de droom waaruit hij juist ontwaakte. Dit zijn enkele zinnen uit een boek van Timmermans over Pieter Bruegel. Omdat mijn broer me onlangs vroeg of ik alles van Timmermans had, ben ik dus terug gaan zoeken en lezen. Het is gewoon een schitterende schrijver.Ik heb waarschijnlijk alles van Timmermans en sommige boeken zelfs 2 of zelfs 3 maal, maar over de schrijver zelf zijn er waarschijnlijk een pak dingen die ik nog niet gezien heb. Onvoorstelbaar hoe die man op je hart en je gevoel kan inwerken. De jeugd kent die al lang niet meer en voor hen is dit ouderwets en heeft dat afgedaan, maar ik blijf het een ongelooflijk talent vinden. Spijtig dat de man zo jong gestorven is.
Vandaag na de eerste schooldag van twee van de kleinkinderen bij mijn oudste dochter op bezoek geweest. Het was tenslotte nieuw voor Sare in de grote school. Liese gaat al naar het derde studiejaar en zal haar zus daar wel de weg wijzen, al heeft Sare dat niet nodig denk ik. Ze zal haar plan wel trekken en er zijn tenslotte enkele leerlingen van de kleuterklas meegekomen naar de nieuwe school. Het is een specialleke. Ik mocht geen foto nemen van haar, dus dan maar in het geniep.
gisteren een fameuze oogst gaan halen in mijn tuintje. Ik zal alles eens opsommen: Witte kolen, spitskolen, boontjes, tomaten, courgette, peterselie, cavaillons, augurken, paprikas, pepers en cornichons. Misschien ben ik nog iets vergeten. Allemaal verwerkt van half elf 's morgens (want ik was al vroeg in mijn hofke) tot in de vroege avond. Deze heerlijkheden, onbespoten en puur natuur, steken in de diepvries klaar om genuttigd te worden. Ik zal eens een foto moeten nemen van mijn tuintje, want ik kan er nu alleen iets bijvoegen dat er eigenlijk niet bij past.
We zijn bij mijn zus op bezoek geweest. Ik vertelde al dat zij 13 opretaies heeft gehad in 20 jaar. Na deze laatste ingreep ziet ze er toch weer goed uit. Ze drinkt zo graag een glaasje champagne en dus in plaats van bloemen hebben we dan maar een fles van dat heerlijke vocht meegenomen. Ze kan er zo van genieten.
Zondag is voor mij zo een "ik weet niet goed wat" dag. Normaal ga ik op zondag zelden of nooit in mijn tuintje werken. Dus blijft het bij opruimen, zoals vandaag of een wandeling of een bezoek. Nog even nagenoten van de foto's van in Bonn. Een mailtje gestuurd naar Sabine om te bedanken voor de uitnodiging en de gezellige babbels. Heb haar meteen ook naar hier uitgenodigd.
na drie dagen Bonn, waar we een vriendin zijn gaan bezoeken, zijn we weer thuis. Bonn maakt eigenlijk zijn naam van voormalige hoofdstad niet waar. De binnenstad is klein en de talrijke culturele activiteiten die je verwacht kan je er echt niet vinden. Spijtig genoeg waren we te vroeg voor een maand Beethoven waar ze allerlei gaan rond organiseren. Musea die de moeite waard zijn om te bezoeken heb je er ook al niet. Toch heb ik geen spijt om eens daar geweest te zijn.
Ik word stilaan een old timer denk ik. Nochtans ben ik nog jong, maar ik kan niet meer tegen zware avonden en korte nachten. Vroeger gingen we uit tot zes uur en we vroegen de vrienden dan nog om thuis iets te komen drinken. Dan stonden de kinderen op en we deden gewoon de dingen van alle dagen, zonder te gaan slapen. Nu ben ik een aantal dagen niet goed als ik één avond een beetje overdrijf.
Zondag neef Henri en zijn vriendin op bezoek gehad. Ik kan er niet meer tegen. De dag nadien ben ik kompleet ondersteboven en moe. Toch op bezoek geweest bij mijn zus gisteren, omdat we voor drie dagen naar Bonn gaan en dan zou het te lang duren voor ik haar nog eens kon zien. Vandaag dus nog snel naar mijn tuintje om eens te kijken naar de ravage na de hevige regenval van gisteren en om andijvie en sla uit te planten. Mijn echtgenote is de valiezen aan het pakken voor morgen. Dus je hoort een paar dagen niks van mij.
Weer maar eens bewezen dat de wereld klein is. Ik kreeg een reactie van iemand die zeer toevallig op mijn blog aan het surfen was, omdat ze de slaap niet kon vatten. Wat ontdekt ze? Een foto van een van mijn dochters, Kaat. Ze heeft die ooit jaren geleden ontmoet nav een reportage op de VRT. Dus schrijft ze me: "jij moet de vader van Kaat zijn, dat kan niet anders" Die twee zullen wel terug contact opnemen zeker.
mijn oudste zus heeft pas een operatie gehad. Ze is terug thuis en ze klinkt goed aan de telefoon. We zijn haar gaan bezoeken enkele dagen geleden en we gaan overmorgen terug, waar ze weer bezig is in haar vertrouwde omgeving en temidden van haar kroost. Kinderen en kleinkinderen zorgen goed voor haar en haar echtgenoot is altijd zeer attent. Je Kan hierbij een foto zien van een tijdje geleden op het familiefeest. Midden in de belangstelling.
Mijn neef Guy heeft een huis in Couthien maar hij heeft dat onlangs verkocht. Daar nodigen hij en zijn vrouw Andrée tijdens de zomerperiode altijd een aantal mensen uit. Het is een prachtige omgeving. Bosrijk en met een mooi uitzicht op de Maasvallei. Wij zijn er nu de laatste keer geweest omdat de nieuwe eigenaar er in september komt wonen. Als je daar uitgenodigd bent is er altijd een massa eten voorzien. Veel te veel. Ik zal je eens zeggen wat er dit keer op het menu stond. Eerst zijn er altijd een MASSA hapjes met een glas champagne. Dan had Andrée een voorgerecht gemaakt met zalm en garnalen. Niet zo maar een voorgerechtje, maar een bijna hoofdgerecht. Nadien was er roastbeef met champignons en boontjes. 300 gram vlees per man had ze voorzien. Nadien had ze een kaasschotel en of dat nog niet genoeg was, kwam er nog taart nadien. Mens toch, ik kan dat allemaal niet meer aan. Enfin we hebben voor de laatste keer genoten van hun "buitenverblijf" (40 are groot) Het zijn echt toffe en zeer gastvrije mensen. Weer veel gepraat over vroeger en over de familie. Bij deze aan allemaal de beste groeten van hen.
chronisch slaapgebrek is blijkbaar de oorzaak van mijn klachten. Cardio vasculair lijkt op het eerste gezicht alles in orde, maar ik val in slaap waar ik sta. Verontrustend. Ik voel me zo slap als een vod. De dokter heeft me echter gerustgesteld en door de RLS problemen heb ik dus een enorm slaapgebrek opgebouwd, waardoor ik me nu niet goed voel. Ellendig is een betere omschrijving. Een mens begint dan het ergste te denken. Ik zal met behulp van medicatie wel weer de oude worden. Alleen al door dit te schrijven voel ik me al een stuk opgelucht. Een bezoek van de dokter helpt ook altijd. Toch eigenaardig dat door een simpel gesprek die mensen je weer op de been kunnen helpen.
ik voel me absoluut niet goed sinds een week. Net naar de dokter gebeld om te vragen of hij eens langs komt. Het is niet normaal zoals ik me momenteel voel. Ik heb schrik voor een hartinfarct. Dus even de dokter laten langskomen en dan misschien naar de kliniek voor bijkomend onderzoek. Afwachten wat hij zal zeggen. Ik zal wel zien. Ik laat het wel weten later. (of misschien niet meer)
gisteren naar mijn oudste zus op bezoek geweest in het het Salvator ziekenhuis in Hasselt. Zoals ik vroeger al schreef had ze problemen met de dikke darm. Ze hebben daar nu 15 cm tussen uit genomen. Ze ziet er eigenlijk goed uit zo kort na de operatie. 13e ingreep op 20 jaar tijd. Ongelooflijk. Zoals ik in mijn speechke op mijn verjaardag al zegde, het is een moedige vrouw die iedereen blijft verrassen door haar optimistische kijk op het leven. Niet zo evident als je dat al allemaal meegemaakt hebt. Ze lacht zo graag. Het lachen is haar de laatste jaren wel wat ontgaan, alhoewel, ik kan ze af en toe toch nog zo ver krijgen dat ze volop en breeduit schatert. Blijven volgen.
Een dochter van mijn schoonzus was eens op mijn blog aan het rondkijken en ze ziet plots een foto van een vriendin van haar, die zelfs de foto's gemaakt heeft bij de geboorte van haar kind. Dus ze vraagt zich af wat die dame op mijn blog komt doen. Toevallig is dit de zus van mijn schoonzoon. Heel die ingewikkelde uitleg om te zeggen dat de wereld klein is en het leven bestaat uit veel toevalligheden.
deze namiddag ga ik kijken naar een tunnelserre. Ben curieus wat die man te bieden heeft. Vermits we dan toch in de buurt zijn, spring ik even binnen bij mijn eerste schoonmoeder. Volgens Limburgse gewoonte zal er wel taaart op tafel komen. Die mensen hebben altijd taart in huis, eender wanneer en welke dag je daar binnenvalt.
zondag naar hapje tapje geweest in Leuven. We gaan altijd vrij vroeg en starten altijd op dezelfde plaats met een aperitiefje. Nadien en dat is ook een gouden regel, gaan we oesters eten en daar drinken we een glaasje champagne bij. Voor de rest zien we wat er ons aanstaat. Er is ook jaarlijks een barmannenrace. Dit is, volgens de inrichters uniek in de wereld. Er zijn stuntels bij die na 50 meter al geen glas bier meer rechtstaan hebben op hun plateau, maar er zijn er bij die bijna met de volle lading terug komen. Enfin, de moeite om eens te zien.
We zijn vandaag op bezoek geweest bij Marieke, mijn eerste schoonmoeder. Dat moet kunnen vind ik. Mijn vrouwtje heeft er absoluut ook niets op tegen. Soms is Marieke (want zo noemde ik haar altijd) een beetje verward en praat ze of haar echtgenoot nog leeft, maar meestal, als je over vroeger begint, kan ze zich nog heel veel herinneren. Nog een kranige en felle dame op haar 86. Ze was zeer blij dat we langs gekomen zijn. Altijd de koffie en de taart op tafel naar oud Limburgse gewoonte. Weer goed om haar nog eens te zien.
Hij werd wakker, zittend tussen de rode paddestoelen in een holle boom van 't beukenbos, waarover een nieuwe motregen grijsde. Hij rekte de armen en geeuwde en bleef met de armen open zitten, nog verbaasd, verward en gestrengeld in de droom waaruit hij juist ontwaakte. Dit zijn enkele zinnen uit een boek van Timmermans over Pieter Bruegel. Omdat mijn broer me onlangs vroeg of ik alles van Timmermans had, ben ik dus terug gaan zoeken en lezen. Het is gewoon een schitterende schrijver.Ik heb waarschijnlijk alles van Timmermans en sommige boeken zelfs 2 of zelfs 3 maal, maar over de schrijver zelf zijn er waarschijnlijk een pak dingen die ik nog niet gezien heb. Onvoorstelbaar hoe die man op je hart en je gevoel kan inwerken. De jeugd kent die al lang niet meer en voor hen is dit ouderwets en heeft dat afgedaan, maar ik blijf het een ongelooflijk talent vinden. Spijtig dat de man zo jong gestorven is.
