Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
22-08-2006
old timer
Ik word stilaan een old timer denk ik. Nochtans ben ik nog jong, maar ik kan niet meer tegen zware avonden en korte nachten. Vroeger gingen we uit tot zes uur en we vroegen de vrienden dan nog om thuis iets te komen drinken. Dan stonden de kinderen op en we deden gewoon de dingen van alle dagen, zonder te gaan slapen. Nu ben ik een aantal dagen niet goed als ik één avond een beetje overdrijf.
Zondag neef Henri en zijn vriendin op bezoek gehad. Ik kan er niet meer tegen. De dag nadien ben ik kompleet ondersteboven en moe. Toch op bezoek geweest bij mijn zus gisteren, omdat we voor drie dagen naar Bonn gaan en dan zou het te lang duren voor ik haar nog eens kon zien. Vandaag dus nog snel naar mijn tuintje om eens te kijken naar de ravage na de hevige regenval van gisteren en om andijvie en sla uit te planten. Mijn echtgenote is de valiezen aan het pakken voor morgen. Dus je hoort een paar dagen niks van mij.
Weer maar eens bewezen dat de wereld klein is. Ik kreeg een reactie van iemand die zeer toevallig op mijn blog aan het surfen was, omdat ze de slaap niet kon vatten. Wat ontdekt ze? Een foto van een van mijn dochters, Kaat. Ze heeft die ooit jaren geleden ontmoet nav een reportage op de VRT. Dus schrijft ze me: "jij moet de vader van Kaat zijn, dat kan niet anders" Die twee zullen wel terug contact opnemen zeker.
mijn oudste zus heeft pas een operatie gehad. Ze is terug thuis en ze klinkt goed aan de telefoon. We zijn haar gaan bezoeken enkele dagen geleden en we gaan overmorgen terug, waar ze weer bezig is in haar vertrouwde omgeving en temidden van haar kroost. Kinderen en kleinkinderen zorgen goed voor haar en haar echtgenoot is altijd zeer attent. Je Kan hierbij een foto zien van een tijdje geleden op het familiefeest. Midden in de belangstelling.
Mijn neef Guy heeft een huis in Couthien maar hij heeft dat onlangs verkocht. Daar nodigen hij en zijn vrouw Andrée tijdens de zomerperiode altijd een aantal mensen uit. Het is een prachtige omgeving. Bosrijk en met een mooi uitzicht op de Maasvallei. Wij zijn er nu de laatste keer geweest omdat de nieuwe eigenaar er in september komt wonen. Als je daar uitgenodigd bent is er altijd een massa eten voorzien. Veel te veel. Ik zal je eens zeggen wat er dit keer op het menu stond. Eerst zijn er altijd een MASSA hapjes met een glas champagne. Dan had Andrée een voorgerecht gemaakt met zalm en garnalen. Niet zo maar een voorgerechtje, maar een bijna hoofdgerecht. Nadien was er roastbeef met champignons en boontjes. 300 gram vlees per man had ze voorzien. Nadien had ze een kaasschotel en of dat nog niet genoeg was, kwam er nog taart nadien. Mens toch, ik kan dat allemaal niet meer aan. Enfin we hebben voor de laatste keer genoten van hun "buitenverblijf" (40 are groot) Het zijn echt toffe en zeer gastvrije mensen. Weer veel gepraat over vroeger en over de familie. Bij deze aan allemaal de beste groeten van hen.
chronisch slaapgebrek is blijkbaar de oorzaak van mijn klachten. Cardio vasculair lijkt op het eerste gezicht alles in orde, maar ik val in slaap waar ik sta. Verontrustend. Ik voel me zo slap als een vod. De dokter heeft me echter gerustgesteld en door de RLS problemen heb ik dus een enorm slaapgebrek opgebouwd, waardoor ik me nu niet goed voel. Ellendig is een betere omschrijving. Een mens begint dan het ergste te denken. Ik zal met behulp van medicatie wel weer de oude worden. Alleen al door dit te schrijven voel ik me al een stuk opgelucht. Een bezoek van de dokter helpt ook altijd. Toch eigenaardig dat door een simpel gesprek die mensen je weer op de been kunnen helpen.
ik voel me absoluut niet goed sinds een week. Net naar de dokter gebeld om te vragen of hij eens langs komt. Het is niet normaal zoals ik me momenteel voel. Ik heb schrik voor een hartinfarct. Dus even de dokter laten langskomen en dan misschien naar de kliniek voor bijkomend onderzoek. Afwachten wat hij zal zeggen. Ik zal wel zien. Ik laat het wel weten later. (of misschien niet meer)
gisteren naar mijn oudste zus op bezoek geweest in het het Salvator ziekenhuis in Hasselt. Zoals ik vroeger al schreef had ze problemen met de dikke darm. Ze hebben daar nu 15 cm tussen uit genomen. Ze ziet er eigenlijk goed uit zo kort na de operatie. 13e ingreep op 20 jaar tijd. Ongelooflijk. Zoals ik in mijn speechke op mijn verjaardag al zegde, het is een moedige vrouw die iedereen blijft verrassen door haar optimistische kijk op het leven. Niet zo evident als je dat al allemaal meegemaakt hebt. Ze lacht zo graag. Het lachen is haar de laatste jaren wel wat ontgaan, alhoewel, ik kan ze af en toe toch nog zo ver krijgen dat ze volop en breeduit schatert. Blijven volgen.
Een dochter van mijn schoonzus was eens op mijn blog aan het rondkijken en ze ziet plots een foto van een vriendin van haar, die zelfs de foto's gemaakt heeft bij de geboorte van haar kind. Dus ze vraagt zich af wat die dame op mijn blog komt doen. Toevallig is dit de zus van mijn schoonzoon. Heel die ingewikkelde uitleg om te zeggen dat de wereld klein is en het leven bestaat uit veel toevalligheden.
deze namiddag ga ik kijken naar een tunnelserre. Ben curieus wat die man te bieden heeft. Vermits we dan toch in de buurt zijn, spring ik even binnen bij mijn eerste schoonmoeder. Volgens Limburgse gewoonte zal er wel taaart op tafel komen. Die mensen hebben altijd taart in huis, eender wanneer en welke dag je daar binnenvalt.
zondag naar hapje tapje geweest in Leuven. We gaan altijd vrij vroeg en starten altijd op dezelfde plaats met een aperitiefje. Nadien en dat is ook een gouden regel, gaan we oesters eten en daar drinken we een glaasje champagne bij. Voor de rest zien we wat er ons aanstaat. Er is ook jaarlijks een barmannenrace. Dit is, volgens de inrichters uniek in de wereld. Er zijn stuntels bij die na 50 meter al geen glas bier meer rechtstaan hebben op hun plateau, maar er zijn er bij die bijna met de volle lading terug komen. Enfin, de moeite om eens te zien.
We zijn vandaag op bezoek geweest bij Marieke, mijn eerste schoonmoeder. Dat moet kunnen vind ik. Mijn vrouwtje heeft er absoluut ook niets op tegen. Soms is Marieke (want zo noemde ik haar altijd) een beetje verward en praat ze of haar echtgenoot nog leeft, maar meestal, als je over vroeger begint, kan ze zich nog heel veel herinneren. Nog een kranige en felle dame op haar 86. Ze was zeer blij dat we langs gekomen zijn. Altijd de koffie en de taart op tafel naar oud Limburgse gewoonte. Weer goed om haar nog eens te zien.
Voor mijn verjaardag heb ik onder andere van mijn broer en zussen een kist wijn gekregen met een schitterende selectie. Het is wel zo dat ik steeds wacht om zo een fles open te trekken tot er iemand is die daar mee kan van genieten. Wachten dus op een vrijwilliger die deze wijnen kan smaken.
We moeten straks op bezoek bij een vriendin van mijn vrouw. Ik kan weer niet blijven zitten vanwege die rotte RLS. Ongelooflijk toch hoe zo een kwaal een mensenleven kan beïnvloeden. Normaal ga ik dan naar mijn tuin en zo lang ik bezig ben voel ik niets. Vandaag zal dat dus niet lukken. Zonder die stomme RLS zou ik me stukken beter voelen. Ik heb niet genoeg rust en niet genoeg slaap.
Mijn oudste zoon en dochter , samen met zijn vriendin zijn vandaag terug naar Portugal vertrokken. Hun thuishaven. Door allerlei omstandigheden hebben we mekaar in de laatste 12 dagen zeer veel gezien. Bij zijn aankomst in België natuurlijk. Dan waren er achtereenvolgens de 10e huwelijksverjaardag van Goedele, de verjaardag van Liese, die van Evora en enkele dagen later zijn ze thuis mosselen komen eten. Toen was er mijn 60e verjaardag en dan vandaag natuurlijk terug om afscheid te nemen voor een hele tijd. Altijd heel emotioneel.
alhoewel ik vandaag pas 60 ben geworden, hebben we gisteren met de familie en vrienden mijn verjaardag al gevierd. Het was een heel tof feest. Het was de moeite. Het is iets wat ik zeker nooit ga vergeten. De Kinderen en kleinkinderen waren er allemaal en ze hadden zo allerlei bedacht om me in de bloemetjes te zetten. Niet dat ik daar zo op sta, maar nu vond ik het echt wel speciaal. Zonder in de loop van al de jaren specifiek een complimentje te geven, alhoewel dat je weet dat ze dankbaar zijn voor wat je gedaan hebt, voelde ik nu dat ik voor ze toch de pa ben geweest waar ze veel aan gehad hebben. Weet je wat, ik doe er nog een aantal jaren bij.
Omdat het overdag te warm is, ging ik gisteren om 6,40 uur al maar naar de tuin om een en ander te doen. Rond de middag stel allerlei beten vast op mijn been, op mijn arm en zelfs op mijn voorhoofd. Dat begon verschrikkelijk te jeuken en te zwellen. Ik ben dan maar naar de dokter geweest en die denkt dat dat spinnebeten zijn. Heeft iemand daar ervaring mee?
Vandaag ontmoette ik, na zeer veel maanden, een vriendin die haar partner plots verloor. Een jonge vrouw die mijn dochter zou kunnen zijn en die ik ken van mijn "werkende" periode. We zijn vroeger af en toe iets gaan drinken of over de middag iets gaan eten en dan hadden we altijd een goed gesprek. Een dame die echt respect afdwong. Iemand die met haar twee voeten op de grond stond en die wist wat ze wilde. Toch eigenaardig hoe fragiel een leven kan zijn. Sabine is bijlange niet meer zo hard dan toen en ze heeft door die ervaring misschien een ander inzicht gekregen in het leven. Ze heeft ondertussen een aantal dingen meegemaakt. Hoe komt het toch dat bij het wegvallen van iemand altijd een aantal gedachten losgeweekt worden waar we daarvoor nooit mee zitten of niet over nadenken. Moet er dan iemand uit ons leven weggerukt worden eer we de mensen rondom ons echt leren kennen? Ik zou hier nog een ganse theorie kunnen rond bouwen, maar dit hou ik liever voor de intieme kring.
gisteren de volgende feestgelegenheid. Dit keer was het een verjaardagsfeestje voor Evora. Dus nu naar de jongste dochter en natuurlijk ook hier weer de geschenkjes en de taart. Omdat het zo broeierig warm is de laatste tijd kwam er een waar watergevecht aan te pas. Eerst de kinderen, maar ook enkele volwassenen deden hun duit in het zakje.
mijn kleindochter zal altijd vrij zijn op haar verjaardag. 21 juli. Dus na het feest van de dag voordien, terug naar mijn dochter om de verjaardag te vieren van Liese. Lekkere aardbeitaart gegeten en er horen natuurlijk ook de hip hip hoera bij en de geschenkjes natuurlijk.
