Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
31-07-2006
afscheid
Mijn oudste zoon en dochter , samen met zijn vriendin zijn vandaag terug naar Portugal vertrokken. Hun thuishaven. Door allerlei omstandigheden hebben we mekaar in de laatste 12 dagen zeer veel gezien. Bij zijn aankomst in België natuurlijk. Dan waren er achtereenvolgens de 10e huwelijksverjaardag van Goedele, de verjaardag van Liese, die van Evora en enkele dagen later zijn ze thuis mosselen komen eten. Toen was er mijn 60e verjaardag en dan vandaag natuurlijk terug om afscheid te nemen voor een hele tijd. Altijd heel emotioneel.
alhoewel ik vandaag pas 60 ben geworden, hebben we gisteren met de familie en vrienden mijn verjaardag al gevierd. Het was een heel tof feest. Het was de moeite. Het is iets wat ik zeker nooit ga vergeten. De Kinderen en kleinkinderen waren er allemaal en ze hadden zo allerlei bedacht om me in de bloemetjes te zetten. Niet dat ik daar zo op sta, maar nu vond ik het echt wel speciaal. Zonder in de loop van al de jaren specifiek een complimentje te geven, alhoewel dat je weet dat ze dankbaar zijn voor wat je gedaan hebt, voelde ik nu dat ik voor ze toch de pa ben geweest waar ze veel aan gehad hebben. Weet je wat, ik doe er nog een aantal jaren bij.
Omdat het overdag te warm is, ging ik gisteren om 6,40 uur al maar naar de tuin om een en ander te doen. Rond de middag stel allerlei beten vast op mijn been, op mijn arm en zelfs op mijn voorhoofd. Dat begon verschrikkelijk te jeuken en te zwellen. Ik ben dan maar naar de dokter geweest en die denkt dat dat spinnebeten zijn. Heeft iemand daar ervaring mee?
Vandaag ontmoette ik, na zeer veel maanden, een vriendin die haar partner plots verloor. Een jonge vrouw die mijn dochter zou kunnen zijn en die ik ken van mijn "werkende" periode. We zijn vroeger af en toe iets gaan drinken of over de middag iets gaan eten en dan hadden we altijd een goed gesprek. Een dame die echt respect afdwong. Iemand die met haar twee voeten op de grond stond en die wist wat ze wilde. Toch eigenaardig hoe fragiel een leven kan zijn. Sabine is bijlange niet meer zo hard dan toen en ze heeft door die ervaring misschien een ander inzicht gekregen in het leven. Ze heeft ondertussen een aantal dingen meegemaakt. Hoe komt het toch dat bij het wegvallen van iemand altijd een aantal gedachten losgeweekt worden waar we daarvoor nooit mee zitten of niet over nadenken. Moet er dan iemand uit ons leven weggerukt worden eer we de mensen rondom ons echt leren kennen? Ik zou hier nog een ganse theorie kunnen rond bouwen, maar dit hou ik liever voor de intieme kring.
gisteren de volgende feestgelegenheid. Dit keer was het een verjaardagsfeestje voor Evora. Dus nu naar de jongste dochter en natuurlijk ook hier weer de geschenkjes en de taart. Omdat het zo broeierig warm is de laatste tijd kwam er een waar watergevecht aan te pas. Eerst de kinderen, maar ook enkele volwassenen deden hun duit in het zakje.
mijn kleindochter zal altijd vrij zijn op haar verjaardag. 21 juli. Dus na het feest van de dag voordien, terug naar mijn dochter om de verjaardag te vieren van Liese. Lekkere aardbeitaart gegeten en er horen natuurlijk ook de hip hip hoera bij en de geschenkjes natuurlijk.
Gisteren was de 10e huwelijksverjaardag van mijn oudste dochter. Ze nodigde natuurlijk de broers en zussen uit en een aantal mensen die er toen ook bij waren. Een barbecue met alles er op en er aan. Het was weer een spetterend feestje. Volop genoten. Na zo veel tijd toch eens bijpraten met een aantal mensen en ondertussen ook enkele nieuwe gezichten leren kennen. Het was WEER enorm tof vertoeven bij mijn dochter en schoonzoon. Een lief koppel dat zal doorgaan tot op de eindstreep. ikzelf, en ik denk alle aanwezigen, vonden het een geslaagde avond. In een kleine speech heb ik mijn schoonzoon bedankt en geprezen voor de inzet voor zijn vrouwtje en zijn gezin. Hij mag er zijn!!!!
Op het 10e verjaardagsfeest van het huwelijk van mijn oudste dochter wou de middelste van de dochters, ons Kaat, ook zeker een klein dankwoordje richten aan haar zus en schoonbroer. Ze is daar tenslotte voor een grote tijd opgevangen. Mooi. Emotioneel. Ze zou een boek of korte verhalen moeten schrijven. Als je ziet met welk een gemak ze een boeiende, vlotte tekst in mekaar steekt. Ongelooflijk.
Eindelijk zoon en kleindochter weer eens in België. Ik denk dat hij de warmte hier beter aan kan dan ik. Hij is gewoon om in de Portugese zon te leven en is dergelijke temperaturen meer gewoon dan wij. Ik kan er echt niet tegen. Gisteren zijn we nog naar de tuin geweest rond 6 uur, maar ik kon gewoon geen adem meer krijgen. Van een onweer hou ik ook niet, maar het zou heel even kunnen verfrissen. Enfin, we kunnen aan het weer toch niets veranderen en dus leggen we ons maar neer bij wat we krijgen. Mijn zoon zegt altijd; als er iemand uit België belt vragen ze onmiddellijk naar het weer. Bij hemt pakken ze het zoals het komt. Simpel natuurlijk als het daar bijna altijd goed is.
Eindelijk zie ik na een jaar mijn Portugese kleindochter nog eens. Zoonlief komt morgen naar België voor een dag of 10. Overmorgen is mijn oudste dochter 10 jaar getrouwd en hij was destijds getuige, dus hij kon niet ontbreken. Volgende week word ik 60 en dus kan hij ook dat feest meemaken.
Weer bleiren geblazen. Juist naar het requiem van Fauré geluisterd. Toch eigenaardig dat muziek me zo kan aangrijpen. Nochtans kan ik niet zeggen dat ik overgevoelig ben. Bezorgd en met vele dingen in mijn hoofd bezig, maar niet super gevoelig, denk ik toch van me zelf. Dat muziek zo kan ontroeren.
gisteren was het de verjaardag van mijn jongste dochter. Ondertussen ook al 30. Jonge jonge, wat worden we oud. Het was gezellig. Ze had gevraagd om mosselen klaar te maken. Met zo een weer is het altijd gezellig om dan buiten te kunnen eten en te blijven zitten tot het donker is geworden. Volgende week weer een feest. De tiende huwelijksverjaardag van de oudste dochter. Druk in juli, want er komt nog.
ik kan weer niet slapen door die vervelende RLS. Wanneer is er eens een firma die daar het juiste middel , de juiste medicatie gaat vinden om al de mensen te helpen die RLS hebben. Volgens berichten die ik hierover lees zijn er jaarlijks meer en meer mensen die daar mee te maken hebben. Zijn er nog mensen die daar last van hebben en wat doen jullie?
Vandaag is mijn broer hier geweest voor verse groenten uit mijn tuintje. Hij had een valies bij meet allemaal kartonnen dozen, kwestie van dat met de trein gemakkelijk te kunnen vervoeren. Deze namiddag de pedicure. We lacheen altijd gelijk zot. Ik plaag en zij reageert. Ondanks het feit dat de behandeling zelf niet zo prettig is, maken we toch veel plezier. Het is ook iemand die graag lacht. Zoals Lana zegt: een dag zonder lachen is er geen geweest.
Regelmatig krijg ik een reactie in mijn gastenboek van Steffie. Moeder van 6 kinderen en een zorgenkind, schrijft ze. Ikzelf heb 5 kinderen en ik heb niet dezelfde zorgen dan Steffie met dat eene kind, maar toch blijft het voortdurend denken aan alle vijf. Doe ik het goed? Doe ik wel genoeg? Heb ik genoeg aandacht voor hen? Eigenlijk heb ik een eigen leven en moeten ze hun plan maar trekken. Toch blijft dat knagen. Ik denk daar dikwijls aan en dan ga ik mezelf dingen verwijten. Ik weet dat ik ze een prima opvoeding gegeven heb, al zijn ze te veel in de watten gelegd. Ze zijn te zacht opgevoed en sommigen hebben daar nu misschien problemen door. Toch verwijt ik mezelf niets, want ikzelf vind dat ze de beste thuis gehad hebben van heel de wereld. Ik herinner me dat andere kinderen uit de buurt er jaloers op geweest zijn. We waren een modelgezin. Iedereen keek naar ons op. Te veel overvleugelen is blijkbaar ook niet goed.
Kunst! Ik hou zo van kunst. Kunst in het algemeen, of het nu schilder-of beeldhouwwerken zijn of fotografie of muziek. Dat het nu ballet is of schrijf- of dichtkunst. Al is het een straatartiest die iets moois laat zien. Ik kan er werkelijk door gegrepen worden. Bij sommige muziek begin ik spontaan te wenen. Ik probeer in het leven het mooie te zien en kan echt niet geloven dat mensen echt slecht zijn en het slechte in hen hebben. Toch word je dagelijks geconfronteerd met moorden, aanslagen en oorlog. Is het dan zo moeilijk om op een normale manier samen te leven?
We zijn er even tussenuit geweest naar de Ardennen. Naar Heure. Een Finse chalet waar we al een paar keer geweest zijn. Mooi ding met alles er op en er aan. Er is ook een sauna, maar die heb ik met dit weer niet gebruikt. Ook daar was het 34 graden. Natuurlijk is dat in een bosrijke omgeving beter te verdragen. Meer lucht dan hier in de stad. Hier voelde alles klef en onverdraaglijk toen we terug kwamen. Morgen eens de toestand van mijn tuintje gaan bekijken en er terug invliegen.
Je zal een weekje niets van mij horen. We gaan er even tussenuit. Het was een niet voorziene trip, maar om anderen plezier te doen (en onszelf natuurlijk ook) gaan we even naar de Ardennen. Een mooie Finse chalet met sauna. We zijn er vroeger nog een paar keer geweest. We gaan de omgeving weer eens onveilig maken. Tot binnenkort want ik denk niet dat we ginder internet hebben.
voor de schoolkinderen begint eindelijk de vakantie. Ik herinner me hoe ik daar vroeger naar uit keek. Ik was niet zo een schoolgaand type. Ik leerde vrij gemakkelijk en had eigenlijk geen moeite, maar ik was te lui om alle leerstof in mij op te nemen. Ik herinner me dat mijn broer ooit tegen me zegde dat als hij mijn verstand had gehad, dat hij zeker proffesor zou geweest zijn. Geen probleem, ik ben tevreden met wat ik gedaan heb in mijn leven, al had ik veel meer kunnen bereiken. Enfin, te laat. Mijn carrière is voorbij en ondertussen ben ik al een paar jaar gelukkig met brugpensioen. De kleinkinderen zijn eergisteren naar mijn tuintje geweest en nadien zijn we samen naar een speeltuin gegaan. Tof.
mijn zus en schoonbroer waren op bezoek. Altijd tof om ze eens in huis te hebben. Zij lacht zo graag, al heeft ze de laatste jaren al veel miserie gehad. Door een ongeval al zeer veel jaren geleden kan ze niet zo goed meer stappen. Daardoor forceert ze natuurlijk allerlei gewrichten die dan beginnen verslijten. Ze had laatst weer een operatie aan haar knie met de nodige complicaties. Haar man zorgt goed voor haar. Weet je, als ze tot bij ons komen moet ik altijd de gezonde boerenkost van vroeger klaarmaken. Dit keer kozen ze voor een ajuinstoemp. Vooraf was er een witloofsoepje en nadien aardbeien met slagroom of suiker en dan koffie. Ik hoop dat ze weer genoten hebben van de dag.
