Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
15-12-2008
rls
misschien niet iets dat iedereen interesseert, maar er komt zeer binnenkort een patch op de markt tegen de RLS problemen. Uitleg op patch rls op google. Mijn familie zal zeker interesse hebben. Ik weet dat de rls zeer snel opgang maakt en een aantal mensen er last van hebben. Het werkt piramidaal. Bij ons had moeder dat en alle vijf de kinderen hebben er last van en ondertussen ook al een pak van de kleinkinderen. Volgens de statistieken is dit een aandoening die meer en meer mensen treft, zelfs zonder dat ze weten wat het is. Rusteloze benen. Ik herinner me dat mijn eerste huisdokter absoluut niet wist waar ik over sprak. Toen was er natuurlijk ook niet al die informatie op internet. Nu kan ik eigenlijk bij elke dokter en in elke kliniek hier over spreken en ze kennen het bijna allemaal. Dit is niet alleen door de informatie die ze binnen krijgen, maar door het toenemend probleem met RLS.
We gaan jaarlijks naar de kerstmarkt in Leuven en telkens we daar weer "even" doorgelopen zijn, zeggen we altijd hetzelfde. Niks nieuws, niks spectaculairs en telkens dezelfde standen met dezelfde dingen. Toch gaan we in december altijd eens terug. We doen die markt op ongeveer een half uur en traditioneel gaan we dan een Hasselt Koffie drinken. Daar stopt het dan mee. Toch willen we daar elk jaar eens gaan kijken. Dom toch, maar ja...
Ach, als je als driejarig manneke opgenomen moet worden in een kliniek, weet je eigenlijk niet goed wat er aan de hand is en dan wil je natuurlijk naar huis. Hoe kan je zo een jong iemand aan het verstand brengen dat die nog drie dagen moet blijven. Nu komen straks nog broer en zus op bezoek en die gaan dan weer weg "NAAR HUIS". Moeilijk om zo iets te overbruggen. Geduld! Ik maakte het mee toen jaren geleden mijn jongste zoon moest geopereerd worden. Hij was net in de periode dat hij alles vastpakte en op de grond gooide. Geduld en nog meer geduld. Alles gaat door natuurlijk, maar die ogenblikken, uren en dagen, wegen enorm zwaar. Je mag je kind nog zo graag zien, het blijft een enorm moeilijke opdracht. Van bij Lester dan nog naar mijn zus geweest die daar ook in de kliniek ligt. Je kan die dingen absoluut niet vergelijken. longontsteking en kanker! Ach voor de meest betrokken partijen zijn ze zeker allebei even belangrijk.
Hoe groter je familie, hoe groter de kans op zorgen natuurlijk. We hebben een enorme grote achterban. We waren thuis met zijn vijven en er zijn 20 kleinkinderen. Ondertussen al een pak achterkleinkinderen natuurlijk. Mijn zus heeft haar 21ste operatie in even veel jaren achter de rug. Je zit daar mee en je bent daar mee bezig. Gisteren krijg ik dan het bericht dat mijn kleinzoon opgenomen is in het UZ. Longontsteking. Het manneke zou vandaag zijn 3e verjaardag moeten vieren. Waarom ik hier nu op dit uur nog aan mijn pc zit heeft daar dus allemaal mee te maken. Je piekert en je denkt. Zulke dingen houden me soms uren wakker. Ik weet dat het allemaal niet helpt, maar ja, zo zit ik in mekaar.
We vernemen net dat er binnenkort geen geld meer beschikbaar zal zijn aan de kassa's van de banken. Iedereen dus naar de automaat. Een bank zonder geld is als een café zonder bier natuurlijk. Wat met oudere mensen die heel die reutemeteut met die machines niet begrijpen en ook nooit gebruiken. Ik ken personen die kilometers omrijden om een benzinestation te vinden waar ze nog bediend worden, om toch maar die kaart niet te moeten gebruiken. Momenteel wordt er verondersteld dat iedereen de moderne technieken kompleet onder de knie heeft en er zo maar kan mee spelen. Besparingen?
eindelijk terug op antenne . modem stuk. Van vrijdag voormiddag werkte er niets meer en na wat gepruts eindelijk vastgesteld dat het de modem was die forfait had gegeven. Vervelend als je zo dagen aan een stuk zonder internet zit. Wat zijn we toch verwende mensen. Nu moet het extra vervelend zijn voor een firma natuurlijk. Ze wilden een nieuwe modem opsturen, maar die zou er pas woensdag zijn. Dus ik deze morgen naar Vilvoorde om een nieuwe box op te halen. File tot en met. Enerverend, zeker als je zo een ongedurige chauffeur bent dan ik. Op het adres aangekomen, wisten ze me te zeggen dat heel die handel nu in Zaventem gehuisvest was. Allé dan maar naar ginder. Moest ik het op voorhand geweten hebben! Enfin, niks aan te doen, maar ik ben terug op antenne nu.
Zoals Toon hermans zei; Sniklaas. Het is allemaal niet meer zo simpel. De kleinkinderen hebben momenteel al alles wat ze willen en wat kan de lieve sint nu nog brengen? Wat kan er nu nog meer? Binnen enkele weken is er dan nog de Kerst waar er ook voor elke kleine peuter een cadeautje verwacht wordt. Dan is er Nieuwjaar en door het jaar nog de verjaardagen. Och, wat moeten we nog allemaal? Commercie voor een zeer groot stuk. Toch doe ik het weer allemaal graag. Maar ja, een mens heeft er zo van die gedachten bij.
Ik zou zo veel moeten doen. Het is een wintertijd voor de tuin en dus zou ik allerhande andere dingen realiseren. Nochtans komt het er amper van. Via het radionieuws hoor ik net dat de olieprijs weer eens is gedaald. Zie je dat aan de pomp of als je stookolie besteld? Waar blijft al dat verschil hangen? Schandalig. Die dalingen zijn niet in evenredigheid tot de verkoopprijs.Ok, voor wat we betalen in België krijgen we veel terug, maar we vullen een staatskas met een holle bodem. Toch blijf ik er bij dat het eigenlijk hier nog niet zo slecht is op dat gebied.
moet vandaag dringend naar de garage voor een onderhoud. Vroeger deed ik zo een slordige 30.000 km per jaar en nu nog amper 5.000. Dus ga ik maar één maal per jaar meer. Ik ken ondertussen een aantal mensen die hun auto buiten gegooid hebben en alles nu doen met openbaar vervoer of zelfs met een taxi. Als je zo weinig kilometers per jaar maakt is dit zelfs een zeer goede oplossing. Als je rekent wat zo een ding per km kost en dan moet je zelfs bij sommige mensen nog een garage huur bij rekenen. Voor al dat geld kan je veel bus, trein en taxi nemen. Voor enkele procenten meer kan je door Colruyt zelfs je boodschappen laten thuisbrengen. Alleen... je bent je vrijheid kwijt, maar die kost je een aardig centje.
balen met zo een weer. Triestig buiten. Ik weet, wij in België zijn daar te veel mee bezig. We kunnen er nochtans niks aan veranderen. Je krijgt hier om de haverklap, zowel op radio als op TV een weerbericht. Handig op gewoontes en behoeftes ingespeeld van de media. Wil daarom niet zeggen dat je niet mag balen bij zo een weer. We hebben dan ook van die traditionele zinnen die we gebruiken. "liever een beetje koud, dan al dat geregen" of in de zomer "nu zou het eens moeten regenen voor de tuin" Als het dan weer te veel is " nu mag het eens ophouden, alles wordt rot in de tuin" Enfin, we zijn nooit content. Toch moeten we het nemen zoals het komt. Eigenlijk hebben we al die weersvoorspellingen dus niet nodig. Zien wat er komt als je 's morgens opstaat. Maar zelfs in Spanje hadden we twee dagen een serieuze storm, zoals je ze hier zelden zal zien.
Ik ben vorige nacht naar de slaapkliniek geweest. Het is de bedoeling dat je daar slaapt natuurlijk, zodanig dat ze een aantal waarden kunnen meten. Je wordt met een twintigtal kabels verbonden met een toestel. Die draden worden overal op je hoofd gekleefd, op je lichaam en ook op je beide voeten worden er klemmen aangebracht. Met al dat gedoe moet je proberen een goeie slaaphouding te vinden. Als je dan rond 1 uur 's nachts bijna ingedommeld bent, komt er plots een verpleegster binnen, steekt het licht aan en vraagt of je al aan het slapen bent. Zelfs al zou je dan al ingedommeld zijn, ben je met die grote spots in je gezicht en ook met het onaangekondigde bezoek, terug klaar wakker. Enfin, de mensen doen hun job. Bureaucratie is hier natuurlijk ook van toepassing bij dat onderzoek. Je moet om de paar jaar terug op onderzoek, eer je van de ziekenkas kan" terug trekken". Waarom?
binnen een uur moet ik weeral vertrekken naar de slaapkliniek. Maskertje meenemen en resultaten afwachten. Het klinkt misschien ironisch, maar in een slaapkliniek slaap je dus amper. Je hangt aan allerlei draden en darmen vast en een normale slaaphouding is dus uit den boze. Enfin, misschien gaat het nu beter dan vorige keer? Morgen om een uur of 8 weer ontslagen en een nieuwe dag tegemoet.
vandaag de laatste serie foto's allemaal bijgewerkt. Ikzelf vind dat er enkele mooie tussen zitten, maar ik ben maar een amateur en beoordeel die dingen natuurlijk op een andere manier. Ik heb op internet een aantal sites gevonden van beroeps en zeer zeker is dat andere koek. Ze hebben natuurlijk betere apparatuur en betere lenzen, maar ook de kennis en de jarenlange ervaring. Toch blijft met de huidige technieken en de mogelijkheden van computer zeer veel mogelijk.
te moeilijk voor mij al die technische dingen. Vandaag proberen op een tweedehandse laptop al mijn gegevens van mijn oude bolleke over te schrijven met de hulp van mijn zoon in Portugal. Nog niet gelukt tot nu toe. Een lieve en eerlijke man waar ik deze Mac van kocht. Nog wat gekletst over kunst en kultuur en over Vlaanderen. Warme ontvangst. Hij is muzikant en natuurlijk werd er ook over dat thema gesproken. Een man om te onthouden. Morgen zal dat ding wel doen wat het moet zeker.
Ik ben deze week al drie keer naar de tuin geweest om nog wat oogst op te halen. Niemand meer te zien. Waar het anders toch altijd een sociaal contact is, heeft iedereen van de buurt toch al dat winters gevoel en komt er niemand meer buiten. Ze hebben zich blijkbaar al ingegraven in hun winterstellingen. Het zal dus maart worden voor ik nog iets van al die mannen hoor of zie. Spijtig. Laat najaar en dan kan je daar natuurlijk niet veel meer doen. Waren we al maar terug aan de vroege patatjes.
ik dacht naar mijn tuintje te gaan om nog wat andijvie (of wat er van over schiet) gaan te oogsten, maar de wind is ijskoud. Hij blaast dwars door mijn trui. Op mijn stappen terug gekeerd. Deze namiddag misschien? De weersvoorspelling voor het weekend is ook al alles behalve. Zelfs sneeuw. Dit heeft ook zijn charmes natuurlijk en die witte vacht kan mooie beelden geven, maar geef mij toch maar de lente. Dan herleef ik.
Ik moet dringend nog eens een paar mensen uitnodigen die ik al maanden of bijna een jaar niet meer gezien heb. Ik maak er straks werk van. Ben ik nu al bezig met de goeie eindejaar voornemens te maken? Blijkbaar al is het nog te vroeg daarvoor. Nu ik er aan denk, binnen een goeie maand beginnen de dagen al weer langer te worden en gaan we terug de goeie kant op. Nu al zo ver denken. Het leven gaat nog niet snel genoeg zeker. Ik zal nog maar even een blauwe bril opzetten ipv die roze.
BINNENLAND
13/11 Eenvoudige laptop XO te koop in België en Nederland
De XO, een goedkope en eenvoudige laptop die specifiek ontwikkeld is voor gebruik in ontwikkelingslanden, is vanaf volgende week ook te koop in België en Nederland.
Eindelijk wordt er door de krant bevestigd wat we al lang wisten. België en Nederland zijn ontwikkelingslanden.
Vandaag mijn administratie wat bijgewerkt. Nooit goed geweest in ordelijke burelen. Chaos voor anderen, maar orde voor mij. Toch laat ik de laatste jaren de boel wat ophopen en dan moet er een dag komen zoals vandaag, om alles weer eens aan te pakken. Vergeten overschrijvingen, brieven die dringend weg moeten...... Misschien zijn er onder jullie die dat herkennen. Hierbij een foto van de huidige toestand van mijn bureau.
Gisteren een baaldag, maar ook een dag waarop je nadenkt over al die mensen die gestorven zijn door onzinnig geweld. Domme oorlogen die gevoerd zijn omdat er één machtswellusteling de wereld wilde veroveren en beheersen. Dan denk ik liever terug aan vredige dagen en aan vrienden en vriendinnen, aan familie en kroost. Er zijn miljoenen mensen gestorven in die domme strijd en vandaag nog gebeuren dezelfde uitroeiingen. De wereld reageert niet en laat dit alles zo maar gebeuren. Ik huiver altijd bij de beelden die ik op het nieuws te zien krijg. Wie ben ik en wat kan ik er aan doen?
