Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
23-12-2006
bijna
Morgen dan de Kerstavond. Ik hou er echt aan om dit in familiekring te vieren. Het is altijd plezierig met al de kinderen en de kleinkinderen. Het is een traditie van jaren dat we fondue en gourmet eten, kwestie dat het gastgezin heel ontspannen mee aan tafel kan zitten. Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om iedere blogbezoeker een schitterend eindejaar en een zeer voorspoedig 2007 te wensen.
Ik voel me al een tijd echt ellendig. Ik val in slaap waar ik sta. Ik heb zelfs de dokter laten komen. Bloed onderzocht en hij kan niks negatiefs vinden. De waarden waren zelfs beter dan vorig onderzoek. Ik was zo moe dat ik zelfs een aantal dagen niets op mijn blogs plaatste. Hopelijk binnen een paar dagen beter. Maar ja, krakende wagens.....
Nog meer Kerstaankopen!! Er is nog een cadeau dat ontbreekt op de lijst. En ik blijf maar nadenken wat er origineel zou kunnen zijn voor hem of haar. (ik mag hier niet schrijven voor wie, want dan is de verrassing er af) Voor de kleinkinderen kopen we sowieso altijd iets. Ze zullen er allemaal zijn. Zelfs Heleentje komt van Portugal voor een dag of tien. Altijd een aangename warme avond. Daar kijk ik naar uit. Altijd plezier en altijd lachen.
Gisteren ben ik nog eens naar mijn tuintje geweest. Nat en drassig. Smerig gewoon. Als er nu nog de winter overgaat, zal het er niet op beteren. Ik popel al om er terug in te vliegen en weer te zaaien, te planten en te oogsten. Weet je, het is al bijna 21 december en dan beginnen de dagen terug te lengen. Ik droom altijd van een beetje zon en verfoei deze tijd van het jaar. Een kleine herinnering aan vorig jaar hierbij.
weer last van rls. Het is geen uur om te strijken of iets anders te doen, dan maar even aan de computer. Ik zal mijn foto's verder bewerken en ordenen denk ik. Deze namiddag ook al last gehad en dan heb ik wel een deel van de strijk gedaan. Ik probeer mijn record van hemden strijken te verbeteren , maar het lukt me niet. Twee minuut dertig doe ik er over. Het klinkt allemaal zo banaal, maar als je niet kan slapen en stil zitten ben je met zulke dingen bezig. Hoe minder je slaapt, hoe meer je denkt. Een stukje wandelen of in mijn tuin gaan werken helpt altijd, maar daar is het nu geen uur voor. Wat ik ook veel doe is doorlopers invullen 's nachts. Op dat moment denk je aan niets anders en ben je heel geconcentreerd bezig. Ik moet eerlijk toegeven dat ik me in het zuiden beter voel al heb ik daar ook last van mijn RLS. Het is een kwaal voor de rest van mijn leven, dat weet ik. Voor ze een adequaat middel zullen gevonden hebben, ben ik er niet meer. De industrie moet er geld in zien en dus is men nu pas begonnen met zoeken naar middelen om deze ziekte te behandelen.
toch al maar de kerstboom gezet zeker. Ik weet dat het vroeg is en dat de mensen dit alle jaren vroeger en vroeger doen, maar het was zo een dood moment waar we van geprofiteerd hebben. De sfeer zit er dus al volop in. Eerst cadeautjes gaan zoeken en dan maar ineens alles binnen aangekleed. En nu maar afwachten tot dit alles voorbij is. Eigenlijk hou ik helemaal niet van al dat gedoe en die gekunsteldheid, maar er zitten wel een aantal leuke , intieme momenten bij die ik dan weer niet zou willen missen.
Vandaag nog maar eens op geschenkenjacht geweest ondanks het rotweer. Moeilijk altijd als je zo lang wacht om het passende cadeautje te vinden. Ik zal een origineel ding vinden voor iedereen waar ik iets moet (mag)voor kopen.
Nog eentje uit de oude doos. Terwijl ik mijn foto's aan het opruimen ben vind ik af en toe zo nog eens een verrassing terug. Dit zal er eentje zijn van bijna 30 jaar geleden. Toen maakte ik alleen dia's. Toch gemakkelijk dat je ook die dingen kan inscannen en bewaren voor de toekomst.
Hier moet ik toch even om lachen. Ik behoor bij de groep rokers die dertig procent uitmaken van de Belgische bevolking. Ik weet dat het niet goed is en ik besef maar al te goed dat ik zou moeten stoppen. Maar dit vind ik echt belachelijk. Vanaf 1 januari mag er in de restaurants in België niet meer gerookt worden. Daar heb ik absoluut geen probleem mee. We gaan regelmatig eten in The Boardroom in Heverlee en daar mag al geruime tijd, zelfs buiten in open lucht, niet meer gerookt worden. Maar onze minister Demot kondigde nu met een grote glimlach aan dat hij zelfs op nieuwjaarsnacht controles gaat laten uitvoeren op dat rookverbod. Is hij begaan met de volksgezondheid of wil hij hier iets anders mee bereiken. Even nadenken daarover.
Voor we met vakantie vertrokken had ik spierpijn, waarvoor ik naar de dokter trok. Natuurlijk kreeg ik ontstekingsremmers voorgeschreven. Ik wil niet zeggen dat mijn huisarts een slechte dokter is, absoluut niet, maar in dit klimaat loop je nu eenmaal gemakkelijker dergelijke ontstekingen op. Na de eerste dag in het zuiden was de spierpijn weer weg. Mijn vrouwtje voelt zich in een dergelijk klimaat ook veel beter en heeft ook minder last. We hebben er even over nagedacht om daar te gaan wonen of er de winterperiode door te brengen. Eén groot probleem, de kinderen en de kleinkinderen! Ik kan er geen afstand van doen voor een te lange periode.
Nog maar eens nagenieten van de vakantie. Ik heb net de foto's eens bekeken en er zoals altijd een pak van vernietigd. Alles te samen hadden we 535 kiekjes gemaakt en ik hou er nu uiteindelijk 245 van over. Het voordeel van de digitalisering. Je bekijkt wat de moeite is en de rest gaat gewoon in de prullenmand. En dan nog. Waarschijnlijk zijn er dan nog een aantal bij die bij ons herinneringen oproepen, maar die eigenlijk de naam foto niet waard zijn.
Na de zon van Lanzarote komt dan hier het slechtere weer in België. Normaal voor de tijd van het jaar. Ook dat niet, want het zou nu moeten vriezen. Voor mij geen probleem, want nu kan ik nog rustig in mijn tuintje gaan werken en zelfs nog oogsten. Het eerste wat een Belg vraagt als hij naar het buitenland belt is, hoe het weer daar is. De mensen die in het zuiden leven, maken zich daar geen zorgen om, omdat ze weten dat bijna elke dag een dag met mooi weer is. We klagen altijd, maar als je ziet wat ze in sommige streken in de wereld te verwerken krijgen, dan hebben we het hier in Belgenland nog niet zo slecht.
Terug van weggeweest. We hebben een heerlijke zonnige vakantie gehad op Lanzarote. Het was echt de moeite waard. Veel gezien. We huren altijd een wagen als we met vakantie gaan, dan ben je niet afhankelijk van een gids en ga je die dingen zien die je graag wil zien. Ook kilometers gewandeld. Enfin, het is weer voorbij en de volgende trip is pas voorzien voor mei volgend jaar, dus ondertussen maar weer met de dagdagelijkse dingen bezig zijn, zoals het bloggen.
het is weer bijna zo ver. Binnen enkele uren zitten we op het vliegtuig naar de zon? (????) Dat dachten we ook een aantal weken geleden toen we naar Kreta gingen. Pech gehad. Al bij al 2 x 2 uur zon gehad. Nu gaan we naar Lanzarote. Toevallig heb ik de regenkansen daar eens bekeken en ja hoor, in November is de grootste kans op een bui ginder. Enfin we zien maar weer. Ik hoop jullie allemaal gezond en wel terug te vinden binnen afzienbare tijd.
Op geregelde tijdstippen gaan we onder ons vijf eens uit eten zonder de respectievelijke echtgenoten. Altijd wordt er gelachen en altijd is er plezier. Steeds weer worden herinneringen boven gehaald, liefst de allerleukste en natuurlijk worden we ook op de hoogte gebracht van elke verandering in ieders gezin. Er worden anecdotes verteld over de kleinkinderen, want die hebben we allemaal. Maar wat er steeds terug komt, babbelen over eten. Eten wij nu zo graag of is he keuvelen daarover al genoeg. Het was weer best gezellig.
ik ben mijn bureau aan het opruimen. Te veel papieren, te veel dat er al zo lang gelegen heeft. Dan kan je natuurlijk een aantal dingen terugvinden, waarvan je niet meer wist waarom je dat bijgehouden hebt en soms kom je nog eens een verrassing tegen. Toevallig vind ik hier de eerste aanzet van een verhaal van Timmermans. Jongens wat kon die man toch schrijven. Iedereen zal er wel niet van houden, maar de manier waarop hij dit verhaal begint!!! " mild en lavend, rond en wit, stond de maan hoog in de lucht, en goot haar glans over de donkere wereld uit, die er melkwit licht van werd en er zo een deugd aan had, dat hij doorheen al zijn bloemen zijn dank in geuren opwaarts zond." Is dat geen prachtig begin van een verhaal , een roman, een gedicht zelfs.
net nog eens "streven" doorgebladerd. Streven is een cultureel maatschappelijk maandblad. Er stond een artikel in dat door mijn broer geschreven is. Wat heeft die man toch een schrijverstalent. Ondertussen is hij ook terug beginnen tekenen nu hij met pensioen is. We zullen wel zien wat er nog allemaal volgt.
Elk seizoen heeft zijn charmes. Ook de herfst is mooi als je een wandeling gaat maken in het bos. De verschillende rood groene tinten van de bladeren zijn als een schakering in de bomen getoverd. Zo is dat in de lente ook met de licht tot donkergroene kleuren. Elke schilder gaat hiervan dromen denk ik. Dit zou ik eens graag gezien hebben door de ogen van Van Gogh. Of heeft hij ooit zo iets dergelijks geschilderd en weet ik hiervan niet? Ik herinner me van hem alleen maar zomerse taferelen. Als mijn broer dit leest zal hij wel een reactie doorsturen, want hij kent elk werk van elke schilder. In een mensenhoofd zijn er ook van die nuances. Vandaag is het zwart en grijs en morgen is alles mooi geel en oranje. Ikzelf heb geen last van die verschillende gemoedsveranderingen. Ik ben en blijf altijd een optimist, al kan ik af en toe wel eens piekeren.
Ik voelde me vandaag absoluut niet goed. Toch naar de tuin en toch nog groenten gaan plukken en klaarmaken om in te vriezen. Een mens kan op karakter toch nog een eind doorgaan en zich over grenzen tillen om nog een aantal dingen te doen. Morgen beter, denk ik dan. Ik weet dat mijn kinderen me graag zien en dat ze bij het lezen van dit bericht ze zich misschien zorgen maken, maar het hoeft absoluut niet, want morgen is het weer beter. Doorgaan!! Volgende week gaan we weer even uitrusten op Lanzarote. Weer de batterijen opladen en genieten (hopelijk) van het mooie weer.
we hebben naar jaarlijkse traditie, vorige zondag, de naambriefjes getrokken voor diegenen waar we met Kerst een cadeau moeten (mogen) voor kopen. Dit keer, op voorstel van Ken, mag niemand weten wie voor wie iets moet gaan zoeken. Hij vond dat, als je al wist wie voor jou moet kopen, je dan al een beetje kan nadenken over wat het cadeau zal inhouden. Het moet een verrassing blijven. Enige probleem hierbij is dat we nu onze secretaresse kwijt zijn. Kaat hield altijd een lijst bij van heel het gebeuren, zodanig dat, als iemand zijn getrokken briefje kwijt was, hij of zij nog altijd een toevluchtsoord had om te vragen voor wie er nu iets moest gezocht worden. Misschien zal iedereen nu die namen een beetje beter bewaren?
toch al maar de kerstboom gezet zeker. Ik weet dat het vroeg is en dat de mensen dit alle jaren vroeger en vroeger doen, maar het was zo een dood moment waar we van geprofiteerd hebben. De sfeer zit er dus al volop in. Eerst cadeautjes gaan zoeken en dan maar ineens alles binnen aangekleed. En nu maar afwachten tot dit alles voorbij is. Eigenlijk hou ik helemaal niet van al dat gedoe en die gekunsteldheid, maar er zitten wel een aantal leuke , intieme momenten bij die ik dan weer niet zou willen missen.
