Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
20-02-2007
dipje
Weeral een dipje? Ik weet dat er reactie zal komen, maar als je ergens mee zit, moet het er uit. Ik vind van mezelf dat ik altijd behulpzaam geweest ben voor heel de goegemeente. Ik heb altijd klaargestaan voor iedereen die hulp nodig had, met raad en daad. In verschillende verenigingen lid of bestuurslid geweest. Altijd present om te helpen waar dan ook. Ik herinner me nog dat de schooldirecteur eens kwam bellen om half twaalf 's avonds om te melden dat hij een speciale dag voorzien had voor de kinderen op school, maar dat hij dat kompleet vergeten was. Wel een half uur nadien stonden we op school met een zestal mensen om heel die handel nog klaar te zetten tegen de volgende dag. Alle familieleden heb ik mee helpen verhuizen. En als ik zeg alle familieleden, zijn er dat een pak. Het aantal verhuizen kan ik niet tellen, maar het waren er enorm veel. Wel op onze verhuis naar Rotselaar stonden wij er gans alleen voor. Een oudere oom is even komen helpen en in de namiddag is schoonzus en schoonbroer alles mee komen uitpakken. Toch heb ik hierbij geen scrupules. Je bent wie je bent en je zit zo in mekaar. Een appreciatie, al is het op een stille manier, kan soms toch eens deugd doen.
eigenaardig toch dat de mensen zo naar de warmte en de lente verlangen. Het is de tweede dag goed weer en je ziet iedereen in zijn tuintje bezig. Ikzelf dus ook natuurlijk. De serre momenteel nog doornat omdat vandaag pas de overkapping er is over geplaatst, maar na de middag binnen al een temperatuur van 33 graden. Dan komen natuurlijk de kriebels nog meer boven. Alles ligt klaar om morgen al te zaaien. De grond zal dan ondertussen al genoeg opgewarmd zijn en voor de volgende dagen voorspellen ze nog mooi weer. Eindelijk.
al dikwijls gisteren geschreven, omdat ik op de dag zelf te moe ben of de moed en de fut niet meer heb om nog een berichtje te publiceren. Gaan eten bij Jeroen Meeus in Leuven. Het was schitterend en alles was er op en er aan.Het eten en de wijnen waren echt subliem. Waar ik ook altijd veel belang aan hecht is de manier van opdienen en de reactie en de babbel met het personeel. Ook dit was zoals het volgens mij hoort. Een bepaalde gereserveerdheid, maar toch een lach en een grap. Voor herhaling vatbaar. Toch blijf ik er nog altijd bij dat de Boardroom in Heverlee op gebied van prijs kwaliteit en service de top in België is.
Al jaren geleden hebben we besloten aan deze commercie niet meer mee te doen, want wat koop je tenslotte allemaal? Toch gaan we vandaag eens lekker uit eten. Is dat dan ook geen commercie? Enfin, we doen dan misschien toch een stukje mee.
Ik heb net een mail met bijhorende film toegekregen over hoe in Japan dolfijnen "geslacht" worden om als voer of eten te dienen. Gewoonweg schandalig. Het wil lukken dat ook deze week beelden te zien waren op tv van hoe de ganzen daar "geslacht" worden. In overvolle stallen gaan ze gewoon met een soort dorsmachine heel die bevolking te lijf. Het lijkt enorm op een machine die hier gebruikt wordt om het graan af te rijden. De kalkoenen worden er vooraan werkelijk ingezogen en zouden er achteraan al dood en gepluimd moeten uitkomen. Ze rijden gewoon tussen die levende dieren die natuurlijk in paniek alle kanten oplopen. De ganzen die nog levend, maar al gepluimd aan een haak hangen, worden dan maar de keel over gesneden. Waar moet het naartoe? Ik ben niet fanatiek, maar de manier waarop dit gebeurt kan niet volgens mijn normen.
Vandaag de verjaardag van mijn oudste. Alvast een dikke proficiat.( want ik weet dat je toch regelmatig komt kijken.) Ik zal straks eens bellen. Altijd is een van de eerste vragen hoe het weer daar is. Als je in Portugal woont zoals hij, stel je je daar niet zo veel vragen bij, maar wij als Vlamingen lopen daar voortdurend mee in ons hoofd. Hoe dikwijls per dag kan je hier naar de vooruitzichten luisteren of kijken? (en dan zijn ze nog dikwijls fout ook) Ons landje is te klein om een juist overzicht te geven. Een kleine wind en onze regio wordt weer geconfronteerd met een totaal ander weertype dan voorzien. En we zeuren er dan nog altijd over ook. Niks aan te doen. Nemen zoals het komt en er het beste van maken.
Deze morgen mooi wit kinderplezier en deze namiddag een pap en een smerigheid van je welste. Ik vertel nog soms van een jaar of dertig geleden toen we in Rotselaar gingen wonen en toen het daar sneeuwde. Er werd nog niet gestrooid in die verkaveling, omdat er nog te weinig mensen woonden. De skiliefhebbers kwamen van uren in de ronde om daar bij ons in de buurt van deze witte weken te genieten. Weken schrijf ik. Was dat werkelijk zo een lange periode of is het een verhaal dat ik graag vertel? Het was in ieder geval voor een "tijdje".
Zoals ik reeds eerder vertelde, ben ik een slechte slaper omwille van mijn RLS en dan dat voortdurend gepieker van mij. De laatste tijd heb ik dan nog problemen met die peesontsteking, zodanig dat ik niet op de mijn geëigende manier kan slapen. De laatste tijd dus echt een chronisch slaaptekort. Meestal pas rond een uur of vier 's nachts kan ik voldoende rust vinden om dan toch enkele uren in te dutten. Dit alles maakt van mij een mens die op het einde van zijn krachten is en al wat er bij komt is te veel. Ik hou me recht op wilskracht en omdat ik zo in mekaar zit. Toch nog de strijk doen en toch nog koken en dergelijke dingen meer, omdat ik dat wil. Maar ik kan niet meer, ik ben op. Gelukkig leef ik graag en kan ik genieten van een ontmoeting, een bezoek, een telefoontje en dingen die het waard zijn om voor te vechten. Deze avond hebben we bezoek en dat zijn toffe, warme, eenvoudige mensen met het hart op de juiste plaats.
Gisteren bezoek gehad. Voor de middag een onaangekondigde visite die dan uitgelopen is tot de volgende aan de deur stonden. Dus niet gegeten en maar blijven tateren. Na de middag , je weet wel, koffie en versnaperingen, maar geen echt voedsel. Altijd maar aangeboden van wil ik snel iets klaarmaken, maar nee hoor. We hebben dus moeten wachten tot 's avonds eer we iets hartigs in de mond konden steken. Enfin, geen probleem. Het was best gezellig en voor herhaling vatbaar.
Net een publiciteit binnengekregen over telefonie. Veel bla bla en reclame over het feit dat je gratis kan bellen gedurende de daluren en tijdens gans het weekend. Daar staat echter een klein cijfertje achter dat verwijst naar een bepaald artikel in bijlage. Ik ga kijken wat dat dan wel kan inhouden. Wel degelijk gratis, maar enkel naar 4 door jou op voorhand opgegeven telefoonnummers. En het is dan zo verdomd klein gedrukt dat je er bijna een vergrootglas voor nodig hebt. Ondertussen, door de jaren, heb ik al enige ervaring met die kleine lettertjes (die dan soms ook nog blauw op een rode achtergrond zijn) en toch laat ik me soms nog bedotten. Zo hebben we een time share gekocht een aantal jaren geleden en ook daar heb ik het toch wel weer vlaggen zeker, al gaat het hier over een aanzienlijk bedrag, wat met een potje jam en dergelijke niet het geval is. Zeer alert blijven is de boodschap.
Zoals ik reeds eerder schreef, hebben we een grote familie. Maar wat is dit toch? Een tijd geleden stuurde ik een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst en tot nu toe heb ik hierop geen enkele reactie ontvangen. Ik weet je moet dergelijke dingen relativeren en de jeugd begrijpen die met andere dingen bezig zijn. Hun gezin en hun dagdagelijkse zorgen. Ze zitten echt niet te springen om een dergelijke manifestatie, maar wij als oudsten van de ganse bende vinden dit wel heel spannend en belangrijk. Belangrijk omdat je mekaar alleen maar op een begrafenis tegenkomt en dat is een ogenblik waar je dan even nadenkt over het feit dat we mekaar zo veel te vertellen hebben over de positieve dingen in het leven en over hun kleine leefgemeenschap, hun kleine cocoon waar ze zich goed in voelen, maar waar de rest ook interesse in heeft en wil in meedelen. Ik herinner me ook dat er na de eerste uitnodiging voor een samenkomst weinig reactie was. Toch was bijna iedereen aanwezig. Ze waren allemaal enthousiast en meteen werd er uitgekeken naar de volgende reunie. We houden in ieder geval vol en we willen er een schone jaarlijkse traditie van maken.
Voor de zoveelste maal vandaag naar de kinesist geweest. Ik kan niet zeggen dat het niet "iets" beter is , maar tot nu toe blijf ik nog met hetzelfde probleem zitten. Slapen was omwille van mijn rls al moeilijk, maar met deze peesontsteking is het er absoluut niet beter op geworden. Elke nacht zit ik tot een uur of 4 in de keuken mijn kruiswoordraadsels op te lossen, tot ik echt omval van de slaap. Echt niet meer kunnen nadenken op dat ogenblik en zo moe dat elke pijn niet tegen de vermoeidheid op kan. Het zal wel beteren zeker.
al weer zondag. Wat gaat het allemaal zo ontzettend snel. Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd vliegt. Dit is natuurlijk maar een indruk, omdat voor iedereen de tijd altijd even rap gaat, maar heeft het onbewust te maken met dat ouder worden en nog zo veel mogelijk proberen mee te pikken? Ik weet het niet , maar het is wel zo dat je van een aantal dingen meer intens gaat genieten. Je ontdekt schoonheid, rust, gevoeligheid, de natuur en zo veel meer. Dit zijn dingen waar je, als je jong bent, misschien minder bij stil staat, omdat je gewoon de tijd niet hebt om daar dieper op in te gaan. Werken en geld verdienen, kinderen groot brengen en er ook de zorgen voor dragen, een huis bouwen en aanpassen, je in het verenigingsleven storten en zo veel andere zaken waar je dan mee bezig bent. Ik kan momenteel zeer intens genieten van de natuur, klassieke muziek, kunst, maar zeker ook van de kinderen en kleinkinderen. Het leven kan mooi zijn, als je je daar maar voor opensteld.
Vandaag heb ik een mindere dag. Veel te veel negatief ingesteld. Heb ik dan altijd voor anderen geleefd? Heb ik mezelf te veel weggecijferd? Te weinig aan mezelf gedacht en te weinig voor mezelf opgekomen. Het zal aan de aard van het beestje liggen zeker. Ik heb er zo enorm veel aan om mensen een plezier te doen. Misschien evenveel als zijzelf. Dit is dan misschien weer egoïstisch omdat ik er ook zo veel deugd van heb. Mezelf plezieren door anderen te helpen? Curieus hoe ik daar nu deze avond speciaal aan denk. Ik weet niet hoe dat zo ineens komt.
Al een tijdje denk ik veel na over hoe ik nu best zou functioneren in deze wereld met de mensen die me nabij zijn, maar ook met alle anderen. Ik probeer altijd de vriendelijke, goedlachse en vergevingsgezinde persoon te zijn. Iemand die wil helpen in alle mogelijke situaties. Dikwijls krijg je het deksel op je neus. Verschillende keren voelde ik dat je, door je zo op te stellen, er mensen zijn die van jou profiteren. Moet ik dan de harde bink zijn die ze wel respecteren, maar die een aantal van de meest essentiële gevoelens niet heeft of wil gebruiken. Ik weet van mezelf dat ik in een aantal situaties heel naiëf ben, maar ik weiger nog altijd in te zien dat sommige mensen echt doorslecht zijn. Ik zal maar blijven wie ik ben zeker.
ik besef het nu pas dat we alweer dinsdag zijn. Het gaat allemaal zo snel.Zondag zijn we eerst de zaal gaan bespreken voor ons jaarlijks familiefeest met al de nazaten van Leon en Lucie De Raeymaeker. Een hele bende. Er waren 5 kinderen en maar liefst 20 kleinkinderen. Die hebben ondertussen ook al nazaten en als je een beetje kan tellen is dit een behoorlijk pak volk. Het zijn er zo veel dat je niet iedereen zo maar eens te zien krijgt. Vandaar kwam de gedachte, op de begrafenis van ons ma, om niet alleen samen te komen bij triestige gelegenheden, maar mekaar ook eens in andere omstandigheden te zien. Ondertussen zijn er weer enkele achterkleinkinderen bij gekomen die ik zelfs nog niet gezien heb. Ik zal ze dan op die familiebijeenkomst wel leren kennen en met de fiere ouders een babbel hebben. Hopelijk komt iedereen. Ik kijk er echt naar uit om ze allemaal nog eens te spreken. Het is echt een toffe bende.
de pijn in die rotarm gaat maar niet over. Gisteren ben ik naar de dokter geweest. Een peesontsteking. Een spuit wil hij niet geven al voor ik naar de kinesist ben geweest. Dus vanaf maandag 3 maal per week een massage. We zullen zien of dit helpt en anders zullen het toch nog de bewuste injecties worden. Het doet serieus pijn, vooral als ik op de computer werk. Vijf keer op de muis duwen en ik kan het niet meer houden. Gewoon iets intikken gaat, maar de rest is een ramp.
mijn jongste dochter heeft een tijd geleden een huis gekocht en ze zou graag volgend weekend verhuizen. Natuurlijk is er nog een boel werk, al is er al heel wat gedaan in de laatste weken. We zijn vandaag gaan behangen. Niks gevoeld van de pijn in mijn arm. Onderweg naar huis begon het al, gewoonweg door de versnellingen te schakelen. Nu heel even op de PC en het is weer pijn tot en met. Toch maar eens een spuitje gaan halen, want de pillen helpen blijkbaar niet.
Weer een nieuw probleempje sinds vorige week. Als ik op mijn computer werk, na een vijtal keer de muis indrukken, krijg ik serieuze pijn van mijn elleboog tot mijn schouder. Ik belde hiervoor naar de dokter en ik ben dus nu al een week Mobic aan het slikken, maar echt beteren doet het niet. Het zal wel weer met de leeftijd te maken hebben zeker. Bij het ouder worden krijgt een mens van alles, behalve haar en tanden, zeggen ze hier. Als het nu stilaan niet gaat beteren, ga ik toch maar een spuitje halen.
Het zijn zo rustige dagen na de feesten en alle perikelen die ik had daarna. Ik vind dat het in bloggenland ook stilletjes is. Ik zal eens bij de regelmatige schrijvers gaan kijken om te zien wat ze allemaal te vertellen hebben. Is dit de brug tussen het vieren en fuiven en de komende bruisende lente. Binnen een maand begin ik in mijn serre al met de eerste aanzet naar het nieuwe seizoen.
Weeral een dipje? Ik weet dat er reactie zal komen, maar als je ergens mee zit, moet het er uit. Ik vind van mezelf dat ik altijd behulpzaam geweest ben voor heel de goegemeente. Ik heb altijd klaargestaan voor iedereen die hulp nodig had, met raad en daad. In verschillende verenigingen lid of bestuurslid geweest. Altijd present om te helpen waar dan ook. Ik herinner me nog dat de schooldirecteur eens kwam bellen om half twaalf 's avonds om te melden dat hij een speciale dag voorzien had voor de kinderen op school, maar dat hij dat kompleet vergeten was. Wel een half uur nadien stonden we op school met een zestal mensen om heel die handel nog klaar te zetten tegen de volgende dag. Alle familieleden heb ik mee helpen verhuizen. En als ik zeg alle familieleden, zijn er dat een pak. Het aantal verhuizen kan ik niet tellen, maar het waren er enorm veel. Wel op onze verhuis naar Rotselaar stonden wij er gans alleen voor. Een oudere oom is even komen helpen en in de namiddag is schoonzus en schoonbroer alles mee komen uitpakken. Toch heb ik hierbij geen scrupules. Je bent wie je bent en je zit zo in mekaar. Een appreciatie, al is het op een stille manier, kan soms toch eens deugd doen.
eigenaardig toch dat de mensen zo naar de warmte en de lente verlangen. Het is de tweede dag goed weer en je ziet iedereen in zijn tuintje bezig. Ikzelf dus ook natuurlijk. De serre momenteel nog doornat omdat vandaag pas de overkapping er is over geplaatst, maar na de middag binnen al een temperatuur van 33 graden. Dan komen natuurlijk de kriebels nog meer boven. Alles ligt klaar om morgen al te zaaien. De grond zal dan ondertussen al genoeg opgewarmd zijn en voor de volgende dagen voorspellen ze nog mooi weer. Eindelijk.
al dikwijls gisteren geschreven, omdat ik op de dag zelf te moe ben of de moed en de fut niet meer heb om nog een berichtje te publiceren. Gaan eten bij Jeroen Meeus in Leuven. Het was schitterend en alles was er op en er aan.Het eten en de wijnen waren echt subliem. Waar ik ook altijd veel belang aan hecht is de manier van opdienen en de reactie en de babbel met het personeel. Ook dit was zoals het volgens mij hoort. Een bepaalde gereserveerdheid, maar toch een lach en een grap. Voor herhaling vatbaar. Toch blijf ik er nog altijd bij dat de Boardroom in Heverlee op gebied van prijs kwaliteit en service de top in België is.
Al jaren geleden hebben we besloten aan deze commercie niet meer mee te doen, want wat koop je tenslotte allemaal? Toch gaan we vandaag eens lekker uit eten. Is dat dan ook geen commercie? Enfin, we doen dan misschien toch een stukje mee.
Ik heb net een mail met bijhorende film toegekregen over hoe in Japan dolfijnen "geslacht" worden om als voer of eten te dienen. Gewoonweg schandalig. Het wil lukken dat ook deze week beelden te zien waren op tv van hoe de ganzen daar "geslacht" worden. In overvolle stallen gaan ze gewoon met een soort dorsmachine heel die bevolking te lijf. Het lijkt enorm op een machine die hier gebruikt wordt om het graan af te rijden. De kalkoenen worden er vooraan werkelijk ingezogen en zouden er achteraan al dood en gepluimd moeten uitkomen. Ze rijden gewoon tussen die levende dieren die natuurlijk in paniek alle kanten oplopen. De ganzen die nog levend, maar al gepluimd aan een haak hangen, worden dan maar de keel over gesneden. Waar moet het naartoe? Ik ben niet fanatiek, maar de manier waarop dit gebeurt kan niet volgens mijn normen.
Deze morgen mooi wit kinderplezier en deze namiddag een pap en een smerigheid van je welste. Ik vertel nog soms van een jaar of dertig geleden toen we in Rotselaar gingen wonen en toen het daar sneeuwde. Er werd nog niet gestrooid in die verkaveling, omdat er nog te weinig mensen woonden. De skiliefhebbers kwamen van uren in de ronde om daar bij ons in de buurt van deze witte weken te genieten. Weken schrijf ik. Was dat werkelijk zo een lange periode of is het een verhaal dat ik graag vertel? Het was in ieder geval voor een "tijdje".
Zoals ik reeds eerder vertelde, ben ik een slechte slaper omwille van mijn RLS en dan dat voortdurend gepieker van mij. De laatste tijd heb ik dan nog problemen met die peesontsteking, zodanig dat ik niet op de mijn geëigende manier kan slapen. De laatste tijd dus echt een chronisch slaaptekort. Meestal pas rond een uur of vier 's nachts kan ik voldoende rust vinden om dan toch enkele uren in te dutten. Dit alles maakt van mij een mens die op het einde van zijn krachten is en al wat er bij komt is te veel. Ik hou me recht op wilskracht en omdat ik zo in mekaar zit. Toch nog de strijk doen en toch nog koken en dergelijke dingen meer, omdat ik dat wil. Maar ik kan niet meer, ik ben op. Gelukkig leef ik graag en kan ik genieten van een ontmoeting, een bezoek, een telefoontje en dingen die het waard zijn om voor te vechten. Deze avond hebben we bezoek en dat zijn toffe, warme, eenvoudige mensen met het hart op de juiste plaats.
Gisteren bezoek gehad. Voor de middag een onaangekondigde visite die dan uitgelopen is tot de volgende aan de deur stonden. Dus niet gegeten en maar blijven tateren. Na de middag , je weet wel, koffie en versnaperingen, maar geen echt voedsel. Altijd maar aangeboden van wil ik snel iets klaarmaken, maar nee hoor. We hebben dus moeten wachten tot 's avonds eer we iets hartigs in de mond konden steken. Enfin, geen probleem. Het was best gezellig en voor herhaling vatbaar.
Net een publiciteit binnengekregen over telefonie. Veel bla bla en reclame over het feit dat je gratis kan bellen gedurende de daluren en tijdens gans het weekend. Daar staat echter een klein cijfertje achter dat verwijst naar een bepaald artikel in bijlage. Ik ga kijken wat dat dan wel kan inhouden. Wel degelijk gratis, maar enkel naar 4 door jou op voorhand opgegeven telefoonnummers. En het is dan zo verdomd klein gedrukt dat je er bijna een vergrootglas voor nodig hebt. Ondertussen, door de jaren, heb ik al enige ervaring met die kleine lettertjes (die dan soms ook nog blauw op een rode achtergrond zijn) en toch laat ik me soms nog bedotten. Zo hebben we een time share gekocht een aantal jaren geleden en ook daar heb ik het toch wel weer vlaggen zeker, al gaat het hier over een aanzienlijk bedrag, wat met een potje jam en dergelijke niet het geval is. Zeer alert blijven is de boodschap.
Zoals ik reeds eerder schreef, hebben we een grote familie. Maar wat is dit toch? Een tijd geleden stuurde ik een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst en tot nu toe heb ik hierop geen enkele reactie ontvangen. Ik weet je moet dergelijke dingen relativeren en de jeugd begrijpen die met andere dingen bezig zijn. Hun gezin en hun dagdagelijkse zorgen. Ze zitten echt niet te springen om een dergelijke manifestatie, maar wij als oudsten van de ganse bende vinden dit wel heel spannend en belangrijk. Belangrijk omdat je mekaar alleen maar op een begrafenis tegenkomt en dat is een ogenblik waar je dan even nadenkt over het feit dat we mekaar zo veel te vertellen hebben over de positieve dingen in het leven en over hun kleine leefgemeenschap, hun kleine cocoon waar ze zich goed in voelen, maar waar de rest ook interesse in heeft en wil in meedelen. Ik herinner me ook dat er na de eerste uitnodiging voor een samenkomst weinig reactie was. Toch was bijna iedereen aanwezig. Ze waren allemaal enthousiast en meteen werd er uitgekeken naar de volgende reunie. We houden in ieder geval vol en we willen er een schone jaarlijkse traditie van maken.
Voor de zoveelste maal vandaag naar de kinesist geweest. Ik kan niet zeggen dat het niet "iets" beter is , maar tot nu toe blijf ik nog met hetzelfde probleem zitten. Slapen was omwille van mijn rls al moeilijk, maar met deze peesontsteking is het er absoluut niet beter op geworden. Elke nacht zit ik tot een uur of 4 in de keuken mijn kruiswoordraadsels op te lossen, tot ik echt omval van de slaap. Echt niet meer kunnen nadenken op dat ogenblik en zo moe dat elke pijn niet tegen de vermoeidheid op kan. Het zal wel beteren zeker.
al weer zondag. Wat gaat het allemaal zo ontzettend snel. Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd vliegt. Dit is natuurlijk maar een indruk, omdat voor iedereen de tijd altijd even rap gaat, maar heeft het onbewust te maken met dat ouder worden en nog zo veel mogelijk proberen mee te pikken? Ik weet het niet , maar het is wel zo dat je van een aantal dingen meer intens gaat genieten. Je ontdekt schoonheid, rust, gevoeligheid, de natuur en zo veel meer. Dit zijn dingen waar je, als je jong bent, misschien minder bij stil staat, omdat je gewoon de tijd niet hebt om daar dieper op in te gaan. Werken en geld verdienen, kinderen groot brengen en er ook de zorgen voor dragen, een huis bouwen en aanpassen, je in het verenigingsleven storten en zo veel andere zaken waar je dan mee bezig bent. Ik kan momenteel zeer intens genieten van de natuur, klassieke muziek, kunst, maar zeker ook van de kinderen en kleinkinderen. Het leven kan mooi zijn, als je je daar maar voor opensteld.
Vandaag heb ik een mindere dag. Veel te veel negatief ingesteld. Heb ik dan altijd voor anderen geleefd? Heb ik mezelf te veel weggecijferd? Te weinig aan mezelf gedacht en te weinig voor mezelf opgekomen. Het zal aan de aard van het beestje liggen zeker. Ik heb er zo enorm veel aan om mensen een plezier te doen. Misschien evenveel als zijzelf. Dit is dan misschien weer egoïstisch omdat ik er ook zo veel deugd van heb. Mezelf plezieren door anderen te helpen? Curieus hoe ik daar nu deze avond speciaal aan denk. Ik weet niet hoe dat zo ineens komt.
Al een tijdje denk ik veel na over hoe ik nu best zou functioneren in deze wereld met de mensen die me nabij zijn, maar ook met alle anderen. Ik probeer altijd de vriendelijke, goedlachse en vergevingsgezinde persoon te zijn. Iemand die wil helpen in alle mogelijke situaties. Dikwijls krijg je het deksel op je neus. Verschillende keren voelde ik dat je, door je zo op te stellen, er mensen zijn die van jou profiteren. Moet ik dan de harde bink zijn die ze wel respecteren, maar die een aantal van de meest essentiële gevoelens niet heeft of wil gebruiken. Ik weet van mezelf dat ik in een aantal situaties heel naiëf ben, maar ik weiger nog altijd in te zien dat sommige mensen echt doorslecht zijn. Ik zal maar blijven wie ik ben zeker.
de pijn in die rotarm gaat maar niet over. Gisteren ben ik naar de dokter geweest. Een peesontsteking. Een spuit wil hij niet geven al voor ik naar de kinesist ben geweest. Dus vanaf maandag 3 maal per week een massage. We zullen zien of dit helpt en anders zullen het toch nog de bewuste injecties worden. Het doet serieus pijn, vooral als ik op de computer werk. Vijf keer op de muis duwen en ik kan het niet meer houden. Gewoon iets intikken gaat, maar de rest is een ramp.
mijn jongste dochter heeft een tijd geleden een huis gekocht en ze zou graag volgend weekend verhuizen. Natuurlijk is er nog een boel werk, al is er al heel wat gedaan in de laatste weken. We zijn vandaag gaan behangen. Niks gevoeld van de pijn in mijn arm. Onderweg naar huis begon het al, gewoonweg door de versnellingen te schakelen. Nu heel even op de PC en het is weer pijn tot en met. Toch maar eens een spuitje gaan halen, want de pillen helpen blijkbaar niet.
Weer een nieuw probleempje sinds vorige week. Als ik op mijn computer werk, na een vijtal keer de muis indrukken, krijg ik serieuze pijn van mijn elleboog tot mijn schouder. Ik belde hiervoor naar de dokter en ik ben dus nu al een week Mobic aan het slikken, maar echt beteren doet het niet. Het zal wel weer met de leeftijd te maken hebben zeker. Bij het ouder worden krijgt een mens van alles, behalve haar en tanden, zeggen ze hier. Als het nu stilaan niet gaat beteren, ga ik toch maar een spuitje halen.
