Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
06-03-2009
bloemen
Wat een kleurenpracht! Je weet dat ik een buitenmens ben en dat ik enorm naar de lente tracht. De voorbode hiervan, zijn de eerste bloemetjes en de allereerste scheuten die je op alle takken ziet. We zijn een wandeling(etje) gaan maken en wat ik daar onderweg zag, was gewoon oogverblindend. (bijna) Altijd mijn fototoestel bij en dus hier een van de gemaakte opnames.
Net nog eens terug geluisterd naar Cecilia Bartoli. Het was een uitzending op TV van een paar weken geleden. Een machtige stem, met een enorm bereik. Toch heb ik nog altijd een voorkeur voor een zuivere sopraan al vind ik deze mezzosopraan een van de allerbeste. Het enige wat me soms stoort bij dergelijke stemmen, is een zeker keelgeluid. Ik ben absoluut geen kenner, maar er zijn nu eenmaal dingen die ik liever hoor dan andere. Toch weer een moment van af en toe een traantje wegpinken.
Als ex werknemer van Fortis heb ik daar de laatste maanden al te veel over gehoord. Vandaag in het nieuws weer al die corrupte politieke interventies. Allemaal mensen die al lachend komen liegen voor de camera. Ze staan daar hun leugens te verkondigen alsof het niets is. Schandalig hoe het geld toch weer de overhand neemt bij iedereen die door het volk gekozen is. Zijn er eerlijke mensen in de politiek? Ooit heb ik één iemand gekend, maar spijtig genoeg kan ik er niet meer voor stemmen. Moesten ze de kiesplicht in België afschaffen, zou er niet veel volk meer naar de stembus gaan.
Vandaag naar het museum van schone kunsten in Brussel geweest. Het was lang geleden dat ik er nog eens naar toe ging, maar alles blijft zo wat hangen en de meeste van de kunstwerken kende ik nog zo uit het hoofd. Toch weer de moeite om alles nog eens terug te zien. We waren er bij openingstijd en dat hadden we niet mogen doen. Ongelooflijk hoeveel scholen er aanwezig waren. Gewoon storend voor een gewone bezoeker. Natuurlijk dan weer verrijkend voor de jeugd. We hadden heel de omloop in omgekeerde volgorde moeten doen om dit "storende" te ontlopen. Het was absoluut de moeite. Schitterend.
Amaai. Jongeren en vandalisme. Dagelijks lees je er over of hoor je wel iets. Kinderen en criminaliteit. Ik heb er gewoon schrik van. Ik zou er niet meer aan willen beginnen. Ik zie dat mijn kleinkinderen op een degelijke manier grootgebracht worden, maar als je alles leest over de manier van denken en van leven van "de" jongeren boezemt je dat absoluut geen vertrouwen in. Ik weet het, ze zijn niet allemaal zo, maar je schrikt als je dat allemaal te horen krijgt. Ben ik te oud geworden? Ik schreef het vroeger al, iedere leeftijd heeft zijn grenzen en problemen. Te negatief?
Deze namiddag een fikse wandeling gemaakt. Oorspronkelijk dachten we met de wagen ergens naar toe te rijden om dan bijvoorbeeld naar de botanische tuinen te gaan om naar de eerste krokussen te kijken en nadien nog ergens anders enkele kilometers te doen. Pech echter. Garagepoort defect en dus geen autorit en dan maar andere plannen gemaakt. We waren vertrokken met in het achterhoofd eens een ommetje te maken, maar het werd een serieuze wandeling. We verwonderden er ons over dat we ongeveer drie uur weg waren. Ik ben op plekken in de buurt geweest die ik nog nooit gezien had. We hebben dus een gezondheidskuur gehad en het deed deugd.
Vandaag een ander toestel proberen te installeren bij de TV. Mens toch, de jeugd speelt daar mee en lost dat in enkele minuten op, maar als je al wat ouder bent, vergt dat een serieuze inspanning. Ongeveer een uur bezig geweest om dat allemaal gedaan te krijgen. Nochtans goed de instructies gevolgd en toch... Enfin, alles werkt naar behoren. De jongeren hebben zelfs die geschreven handleiding niet nodig, maar ik moet daar eerst doorheen voor ik kan beginnen. Als ik zie hoe de kleinkinderen met allerlei apparatuur en knopjes spelen! Ik ben toch wel gerust gesteld, want ik hoor hetzelfde van mensen van mijn leeftijd en zelfs jonger.
Ik moest denken aan dat liedje waarin Bram Vermeulen zingt dat de wereld niet meer hetzelfde zal zijn nadat hij een kei in een rivier heeft gelegd. Eigenlijk is dat zo. Al wat je ook maar doet in je leven, al wat je onderneemt, heeft een invloed op het verdere bestaan van jezelf en van alles en iedereen rondom jou. Het klinkt eigenaardig, maar het is nu eenmaal een feit. Al wat iedereen ook doet heeft een invloed op het verdere bestaan van jezelf en van iedereen. Toch zeer bizar als je daar over nadenkt. .
we zijn vandaag naar de orchideeën tentoonstelling geweest in de Basiliek in Brussel. Zo veel moois heb ik nog niet bij mekaar gezien. Vorig jaar was er ook een dergelijke expo in Leuven, maar op een kleinere schaal. Hier waren immense bloemstukken die echt de moeite waren. Ieder zijn meug natuurlijk. Mijn vrouw had liever dat ik de auto niet nam en dat we met het openbaar vervoer gingen. Je kan het niet geloven, maar we hebben een enorm geluk gehad. Toen we in Leuven aan kwamen hadden we nog net vijf minuten om een ticket te kopen en op de trein te stappen. In Brussel noord hebben we maximum 5 minuten moeten wachten voor een bus. Toen we uit de basiliek kwamen en net de uurregeling van de bus aan het bestuderen waren, stopte er al eentje om ons terug te brengen naar het station. In Brussel Noord hadden we ook al weer binnen een tijdspanne van enkele minuten een trein naar Leuven. Aangekomen, hadden we geen haast, maar op het busperron zagen we net dat er eentje was die onze richting uit ging. Het gaat natuurlijk altijd niet zo vlot. Ik heb ook jaren de trein genomen en soms is het een ware ellende. Vandaag alle geluk.
Vandaag de verjaardag van Goedele, mijn oudste dochter. Deze morgen even een telefoontje en deze namiddag langs geweest. Weeral in een wipje, want ze heeft het veel te druk. Mensen toch, wat een overvolle agenda altijd. Tom was deze morgen al van vijf uur de deur uit om vroeger thuis te kunnen komen. Hij had de wekker gezet voor de kinderen om hun al de gelegenheid te geven om een stoel te versieren voor hun mama en een ontbijt klaar te maken voor haar. De details ga ik niet vertellen, maar de kinderen zijn met de beste intenties naar beneden gegaan om alles voor te bereiden. Tof gezin. Liefde overal.
Al dagen en weken niets anders dan slecht nieuws op radio en tv. Een beetje om moedeloos van te worden. Daar dan nog een lange donkere winter bij en een mens zou er nog een depressie aan over houden. Volgens een aantal onderzoeken heeft een mens zonlicht nodig om zich ook goed in zijn vel te voelen. Ik kijk er echt naar uit, al voorspellen de volgende dagen nog niet zo veel goeds. We zullen ons betere gevoel nog maar wat uitstellen zeker.
Gisteren Valentijn. Wij doen aan al dat opgeklopte gedoe niet mee. Plezierig voor diegenen die dat wel doen natuurlijk, maar wij missen niks, vinden we. Trouwens, het is daarom dat ik dit schrijf, vannacht hoorde ik een koppel thuiskomen en bij het uitstappen uit de auto, kon ik een helse ruzie tussen die twee horen. Leuke viering gehad, heb ik bij mezelf gedacht. Liever alle dagen een beetje Valentijn, dan één keer per jaar dat moeten.
Ondanks het slechte weer begint het te kriebelen. Ik ben naar mijn tuintje geweest om prei te oogsten en er waren al twee tuinburen aan de slag. Weliswaar is het nog veel te koud om buiten iets te doen, maar in de serre was er volop bedrijvigheid. Vorig jaar waren we nu zelfs buiten al bezig. Alles veel te rap natuurlijk, maar na een lange winter binnen begint dat dan stilaan zo een beetje op te komen. De drang om er weer in te vliegen en terug al dat jonge groen zien boven te komen.
maandag toch wel de verjaardag van mijn zoon vergeten zeker. Het staat nochtans in koeien van letters op de kalender. Strafste van al, ik stuurde hem die dag drie mails over alles en nog wat en er toch niet aan denken dat hij jarig was zeker. Hij heeft het goed gemaakt door me er aan te herinneren dat mijn vrouw en ganse kroost mijn verjaardag ook eens een jaar vergeten zijn. Gisteren, want ik zie dat het ondertussen al woensdag is, dan maar geskyped. Natuurlijk kan je dat op zo een manier niet goed maken. Hij vertrekt zaterdag voor ongeveer twee maand naar het noorden van Afrika voor een reportage en dus zit er de ongerustheid weer al in. Moeilijk te bereiken daar en dus zal het afwachten zijn of er eens een dag contact kan gelegd worden. Zijn verhalen om de week van ginder dan maar geduldig afwachten. We zien wel.
Gisteren bij de thuiskomst was ik aan klassieke muziek en aan de kleinkinderen aan het denken. Onwillekeurig dacht ik terug aan Danny Kaye die ooit een orkest dirigeerde en tegelijkertijd aan die klein mannen uitlegde wat elk instrument doet in een klassiek stuk en hoe je daar eigenlijk moet naar luisteren. Toevallig stuurt Nicole me vandaag een clip met diezelfde Danny Kaye en met Louis Armstrong. Dus ik op zoek op internet. Toch niks gevonden over hetgeen ik daarstraks uitlegde. Moest er iemand weten waar ik dit zou kunnen terug vinden, graag, zeer graag. Misschien is het compleet gedateerd en zegt het niks meer aan mijn kleinkinderen, maar ik zou het zeer graag nog eens terug zien.
Gisteren was het verjaardagsfeestje voor Nian. Lang geleden dat we er nog eens allemaal waren. Dus heel even bijpraten over alles en nog wat. Na de eerste gesprekken zie je altijd hetzelfde. De beide families zonderen zich af in afzonderlijke ruimtes. Niet dat we niet in mekaar geïnteresseerd zijn, maar het is gewoon normaal dat je eerst en vooral met je eigen kant eens wil bij praten en dan zoek je ook wel contact met de anderen om daar ook weer eens nieuws van te krijgen. De grootouders blijven altijd en traditioneel als laatsten plakken. We hebben mekaar weer eens een keer gezien, maar het is absoluut niet de laatste keer dit jaar.
Ik zag deze titel staan als een mogelijke benaming voor ons Belgenland. Goed gekozen. Absurdistan! Ik heb me toch weer laten verleiden om even naar "villa politica" te kijken. Mensen toch. Ik blijf me er altijd maar aan ergeren. Eerst en vooral zetelt er een fractie van de door ons verkozen personen en dan nog zijn ze er met hun verstand niet bij. Er staan meer zetels leeg, dan er bezet zijn. Voortdurend loopt daar volk in en uit en die gaan dood gemoedereerd eerst nog een hand of een kus geven aan iemand die zich toch geroepen voelt om te komen zetelen. Dan beginnen ze een smsje te sturen of gaan ze zien welke berichtjes ze op hun laptop hebben. Ze lezen een tijdschrift of een krant en de spreker is bezig tegen niemandsland. Absurdistan! Clownesk!
Kinderen! Ik zie de mijne zo graag, maar ze zijn ondertussen volwassen en dus de jeugdzorgen van tegenwoordig zijn er niet meer. Ik zou er niet meer durven aan beginnen in deze tijd. Wat je al allemaal niet kan horen op het radio en tv nieuws. Gisteren nog een tiental jongeren die een school overvallen. Allé mensen, hoe is het mogelijk. Twee jonge mensen die iemand neergestoken hebben en die met de noorderzon vertrekken naar het buitenland. Nooit meer een strafprocedure? Nochtans mijn kleinkinderen en dus ook de ouders, zijn goed bezig. Misschien is dit allemaal relatief. Elke leeftijd heeft natuurlijk zijn mogelijkheden en problemen. Misschien hadden we het nu ook nog aangekund. Wie weet? Toch heb ik een grote angst hier rond. Te oud geworden ondertussen? Chrisostemos vieren? Een pak mensen zijn er vorige nacht op uit gegaan om vandalen streken uit te halen in de buurt. Laatste feiten om 5 uur vannacht. Een uitloper van de viering? Viering????Moet het nu momenteel allemaal zo aflopen. Kan er geen plezier meer gemaakt worden op een "gezonde" manier??? Misschien een te bezorgde grootouder?
Gisteren belde mijn oudste dochter of ze even kon binnenspringen met de twee kleinkinderen. Toevallig was ik pannenkoeken aan het bakken. (zoete goesting) Sare had pas haar nieuwe definitieve bot voor haar gebroken pols. De gelegenheid natuurlijk om daar iets op te schrijven. Alweer een tijdje geleden dat ik ze allebei nog gezien had. Toffe kinderen. Moeder ook natuurlijk.
Gisteren was het weer zo ver. De tiende aflevering van una voce particolare (ncrv), met een overzicht van een aantal vorige deelnemers aan deze zangwedstrijd, waarin men een klassiek geschoolde stem zoekt. De vorige jaren hebben we geen enkele uitzending gemist. Er waren een aantal prachtige stemmen bij, die nadien zelfs een wereldtour gemaakt hebben. Zeker kijken dus vanaf volgende zaterdag rond 20,15 uur op Ned 1.
Als ex werknemer van Fortis heb ik daar de laatste maanden al te veel over gehoord. Vandaag in het nieuws weer al die corrupte politieke interventies. Allemaal mensen die al lachend komen liegen voor de camera. Ze staan daar hun leugens te verkondigen alsof het niets is. Schandalig hoe het geld toch weer de overhand neemt bij iedereen die door het volk gekozen is. Zijn er eerlijke mensen in de politiek? Ooit heb ik één iemand gekend, maar spijtig genoeg kan ik er niet meer voor stemmen. Moesten ze de kiesplicht in België afschaffen, zou er niet veel volk meer naar de stembus gaan.
Ik zag deze titel staan als een mogelijke benaming voor ons Belgenland. Goed gekozen. Absurdistan! Ik heb me toch weer laten verleiden om even naar "villa politica" te kijken. Mensen toch. Ik blijf me er altijd maar aan ergeren. Eerst en vooral zetelt er een fractie van de door ons verkozen personen en dan nog zijn ze er met hun verstand niet bij. Er staan meer zetels leeg, dan er bezet zijn. Voortdurend loopt daar volk in en uit en die gaan dood gemoedereerd eerst nog een hand of een kus geven aan iemand die zich toch geroepen voelt om te komen zetelen. Dan beginnen ze een smsje te sturen of gaan ze zien welke berichtjes ze op hun laptop hebben. Ze lezen een tijdschrift of een krant en de spreker is bezig tegen niemandsland. Absurdistan! Clownesk!
