Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
05-06-2007
groenten
Vandaag heb ik weer groentenboer gespeeld. We zijn naar mijn oudste zus en schoonbroer op bezoek geweest en ik had weer een en ander mee uit mijn tuintje. Ze is daar altijd blij mee. Koffie en gebak en een babbel. Net toen we een beetje een serieuzer gesprek bezig waren, kwam de kleinzoon binnen. We zullen het eens opnieuw doen via de telefoon.
amaai mijn rug. Ik ben vandaag 5 uur en half in de tuin gaan werken. Veel gebukt werk natuurlijk. Aardbeien geplukt en onkruid uitgedaan. Mijn tuintje is proper op de ajuinen na. Nochtans pas gedaan, maar er staat al terug een pak onkruid tussen. Tussen mijn wortelen en de peterselie vind je geen sprietje meer. Toch doet het me deugd en als ik daar bezig ben heb ik van niks last. We waren met 5 buren bezig en er was nog nooit zo veel stilte. Iedereen druk bezig en blijkbaar geen tijd om aan sociaal contact te doen. Het is een prachtige omgeving om te werken. Je hoort er de eenden, de vogels en de kikkers en in de stiltes heb je dan een vrolijk melodietje van de klokken van de abdij.
bijna al de foto's die ik gisteren maakte op het schoolfeest staan op de website van de school. Ik zeg bijna, want ik maak ook altijd kiekjes van het publiek, maar die publiceer ik natuurlijk niet. Het zijn altijd plezante dingen, die ik dan liever voor mezelf hou en waar de betrokkene misschien liever niet geconfronteerd mee zou worden. Op www.vbsdeplein.be kan je al het andere materiaal vinden.
overal schoolfeesten. De kleindochter Evora ging voor de eerste maal meedoen aan het kleuterschoolfeest en ze moest gewichtheffer spelen. Ramp o ramp, ze kreeg de schrik van haar leven en wou het podium niet op. Ik heb er toch een aantal mooie foto's gemaakt, maar die van mijn kleindochter in al haar glorie zal voor volgend jaar zijn denk ik.
ramp o ramp. Ooit had ik een memorabel geheugen, vooral voor cijfers. Momenteel is het een zeef. Komt het door het permanent slaapgebrek? ik weet het niet, maar de telefoonnummers die ik vroeger zo maar kon aframmelen, komen niet meer terug in mijn geheugen. Ik ken er nog wel enkele, maar niet meer die grote lijst die ik me vroeger voor de geest kon halen. Zo zijn er een aantal dingen waarvan ik me afvraag, heeft dit met leeftijd te maken of kan dit door oefeneing weer opgekrikt worden. Bij het invullen van mijn doorlopers kende ik vroeger een reeks eigenaardige en niet veel voorkomende woorden zo maar uit het hoofd, en nu moeten er al een paar letters staan voor ik dat weer kan vinden. Slaap te kort? Het is 1 uur 's nachts en ik zit hier weer.
sinds een paar jaar heb ik een oude gewoonte terug opgenomen. Ik heb nieuw zeelandse spinazie gezaaid omdat je dat maar één keer in je leven moet doen. Hij zaait zichzelf alle jaren voort en er zijn nog tal van voordelen. Je kan er blijven van plukken en hij groeit alsmaar bij. Schiet nooit op, zoals de traditionele spinazie en je kan plukken vanaf nu tot het vriest. Vandaag ben ik de eerste oogst gaan binnenhalen. Ik herinner me dat mijn kinderen daar vroeger een hekel aan hadden. De blaadjes zijn kleiner en we hadden toen een volle emmer nodig om een maaltijd te hebben voor ons allemaal. Ze legden dus de oogst losjes in de emmer om zogezegd sneller een paar kilo bij mekaar te hebben. We zijn er vandaag toch wel een uurtje zoet mee geweest om genoeg te hebben voor enkele keren. De smaak is identiek aan de traditionele spinazie, maar je hebt wat meer plukwerk. De voordelen zijn wel zeer groot en wegen zwaar op tegen de klus van het oogsten.
Het vrouwtje is uit eten met een vriendin. Dat doet ze een paar keer per jaar en ik vind dat dit dingen zijn die moeten onderhouden worden; Zo ging ik met ex collega's ook eens regelmatig weg, maar het is ondertussen al van september geleden dat we mekaar nog gezien hebben. Blijkbaar zal ik het initiatief weer eens moeten nemen. Al die dingen sterven uit. Bij het afscheid op je werk worden er dure eden gezworen, maar je weet op voorhand dat dit niet blijft duren. Spijtig, maar het is nu eenmaal zo.
gisteren een paar kilo kwijt denk ik, door in mijn tuin te gaan werken. Het lekte er gewoon af. Tot overmaat van ramp had ik ook nog wat werk in de serre. 42 graden. Pfff. Als je dan buiten komt is het precies koel, alhoewel het 25 graden in de schaduw was.Toch ook blijven wieden in de tuin, want het was een echte ramp. Ik ben bijna rond met op te kuisen. De aardbeie zijn kleiner dit jaar, maar enorm lekker van smaak. Gisteren nog twee borden gegeten met klop klop er op. Lekker! Vruchtbare namiddag gehad.
Vandaag een snipperdag genomen en eigenlijk niks spectaculairs gedaan. Deze morgen gaan winkelen en deze middag een lekkere malse sla gegeten vanuit mijn tuintje. Lekker was die zeg. Een kippenbilletje bij gebraden en voor het eerst in drie weken friet gegeten. Deze namiddag de jongste dochter en twee van de kleinkinderen gaan bezoeken. Tof om die weer eens terug te zien na zo veel weken. Wij zien de veranderingen en de vooruitgang bij die kinderen op zo een tijd beter natuurlijk. Het is gewoon spectaculair hoe zo een klein wezen op zo een korte tijd een totaal andere indruk op je kan maken. Ik vergelijk het dan maar met de planten van uit mijn tuintje, het is gewoon fenomenaal hoe ze veranderen in enkele tientallen dagen.
nog bijna geen tijd gehad om me voor de computer te zetten. Mijn tuintje is een ramp na 14 dagen afwezigheid. Onkruid groeit blijkbaar sneller dan hetgeen je plant of zaait. Ik heb wel al de foto's van de vakantie kunnen bekijken en bewerken. Ik heb er 290 overgehouden. Misschien toch nog enkele weggooien? Nu nog een diareportage van maken en dan ben ik gerust.Toch een aantal uren werk die daar in kruipen. Maar ja de herinneringen blijven zo toch weer op een degelijke manier bewaard.
de foto's van de balletvoorstelling van de Leuvense balletacademie staan op de web. Het loont echt de moeite om eens een kijkje gaan te nemen. De voorstelling was schitterend en de foto's zijn subliem. Ga eens naar WWW.LEUVEN.BE/LBA
Een bloem voor de makers.
We zijn weer terug thuis. Wat een verschil om terug in de dagelijkse plooi te vallen en niet meer dat vakantiegevoel te hebben. Als je met vakantie bent, kan alles en moet niks. Hier zijn er weer de dagdagelijkse dingen die je verplicht moet doen. Niet dat het me tegensteekt, want ik ben graag in ons Belgenlandje. 169 berichten op mijn E-mail, waarvan natuurlijk een pak reclame. Ik ben er een tijdje mee bezig geweest. Natuurlijk ook zoet geweest met het verwerken van de foto's. Ongeveer 500 stuks te bekijken en te bewerken. Ik heb er al een pak in de vuilbak gegooid, want er blijven er meer dan genoeg over om in een afzonderlijke map te klasseren. Ik zal er nu en dan wel eens een exemplaar bijvoegen waar ik van vind dat die de moeite waard is om te tonen.
We zijn vandaag naar de begrafenis geweest van mijn nicht Lucieke. Ondanks hun 80 jaar hadden zij en haar man nog veel plannen. Onder hun vakantievrienden spraken ze regelmatig af en gingen ze voor een lang weekend ergens naartoe. Ik hoop dat Julien steun mag vinden bij die mensen om door te doen waar ze samen aan begonnen waren. De familie zal hem zeker door de moeilijkste periode helpen.
Vandaag zijn mijn twee zonen op bezoek geweest. Het zijn allebei fantastische mensen en ik voel me absoluut goed in hun gezelschap. De ene is rechtdoor, rechtaan en sommige mensen zouden zich daar op hun ongemak bij voelen, en de jongste is wat stiller, nadat hij een een aantal minder aangename ervaringen heeft meegemaakt in zijn vriendenkring. Toch is hij diegene die me blijft stimuleren om door te doen en hij is diegene waar ik me absoluut perfect bij voel. Hij kan me op alle mogelijke manieren opbeuren en me weer de moed geven om dingen aan te pakken en te realiseren.? Hij geeft me altijd de indruk dat ik belangrijk geweest ben in zijn leven en ook zegt hij dikwijls dat we zo veel gemeen hebben. Altijd tof om te horen. Een ferme zoon. Ik wil nu de anderen niet ontmoedigen of afschrijven, maar mijn jongste blijft mijn hart beroeren op een speciale manier. Als je 5 kinderen hebt zie je die allemaal even graag, maar er zijn er toch die je op een speciale manier bereiken, en dat heb ik nu met de jongste. Hij beseft het waarschijnlijk zelf niet.
Gezien mijn grootmoeder op zeer jeugdige leeftijd al moeder werd heb ik dus neven en nichten die een stuk ouder zijn dan ik. We hadden een regelmatig contact met hen, al zijn er van de kinderen en kleinkinderen mensen bij die ik in tientallen jaren niet heb gezien. De familie is zo enorm groot. Nu is er een van de nichten overleden. Ze had nochtans samen met haar man nog grootse plannen. Ze werden dit jaar allebei 80 en ze hadden nog een nieuwe caravan gekocht. Dus aan ophouden had ze nog helemaal niet gedacht. Ze waren samen een tijdje geleden nog op bezoek bij ons en ze zat nog vol vuur en levenslust. Mijn moeder was meter van haar en daar hebben we bij onze laatste ontmoeting nog uitvoerig over gepraat en veel herinneringen opgehaald. Helaas, Lucieke, heeft pech gehad en we zullen afscheid moeten gaan nemen.
gisteren hadden de kinderen een verrassingsfeestje georganiseerd. Wel, Agnes is jarig op 19/5 en het is binnenkort ook nog moederdag en Joost kan er nooit bij zijn. Omdat hij nu voor het balletoptreden in België was hebben ze de feestelijkheden dan maar wat vervroegd, zodat hij ook kon deelnemen. Nog eens een toffe reunie. Agnes wist van niks en Peter heeft de komedie goed volgehouden tot het einde zodat het een totale surprise was. Het doet altijd deugd om heel die bende eens samen te zien en samen te zien genieten. Agnes heeft er ook echt deugd aan gehad, zeker weten. Ze wilden een vernieuwde foto van de vijf kinderen, omdat de laatste al van enkele jaren geleden was. Hierbij dus.
Dit weekend zijn er de balletvoorstellingen van de Leuvense balletacademie. Mijn dochter en haar vriendin Sofie hebben er weer een spetterend spektakel van gemaakt. Alle jaren denk ik dat het de perfectie is en toch slagen ze er in om zichzelf telkens weer te overtreffen. Een woord dat ik gisteren verschillende keren heb gebruikt: SCHITTEREND. Het publiek was dol enthousiast en er volgde een staande ovatie. Ik wil ze nog even in de bloemetjes zetten.
gisteren is mijn oudste zoon, die in Portugal woont, aangekomen.Hij gaat een fotoreportage maken over de voorstelling van de balletschool van de oudste dochter. Dus natuurlijk zijn we met de familie hem eerst gaan verwelkomen om hem nog eens terug te zien en eens in de armen te sluiten. Even bijpraten en zien wat we in de volgende dagen samen kunnen doen. Als je zo een zoon in het buitenland hebt wonen is het natuurlijk altijd tof om die nog eens "vast te pakken". via andere kanalen kan je natuurlijk nog altijd contact houden, maar dat is absoluut hetzelfde niet. Ondertussen ben ik natuurlijk ook best nieuwsgierig naar hoe hij het doet en wat hij zoal gedaan heeft de laatste tijd. Veel tijd is er niet, want met het ballet is hij al een drietal dagen bezet en volgende week zondag vertrekt hij al terug. Dus op korte tijd een beetje proberen in te halen.
druk de laatste tijd, vandaar de weinige of geen berichten. Zaterdag hadden we dat feestje en we waren de laatste gasten. Als we dan thuis komen kunnen we niet onmiddellijk gaan slapen en zitten we nog even na te praten, maar ik kan er niet meer tegen. Het blijft altijd een aantal dagen nawerken voor ik me terug de "oude" voel. te weinig slaap en de drank zullen er ook wel toe bijdragen veronderstel ik.
woensdag gaan eten met een delegatie van de familie in de boardroom in Heverlee; Het was weer een schitterend maal , en het was best gezellig. Het blijft voor mij toch nog altijd een aanrader, al vind ik het bij Jeroen Meeus in Luzine nog beter. Prijs kwaliteit zijn dit de beste restaurants die ik de laatste jaren heb bezocht.
Het vrouwtje is uit eten met een vriendin. Dat doet ze een paar keer per jaar en ik vind dat dit dingen zijn die moeten onderhouden worden; Zo ging ik met ex collega's ook eens regelmatig weg, maar het is ondertussen al van september geleden dat we mekaar nog gezien hebben. Blijkbaar zal ik het initiatief weer eens moeten nemen. Al die dingen sterven uit. Bij het afscheid op je werk worden er dure eden gezworen, maar je weet op voorhand dat dit niet blijft duren. Spijtig, maar het is nu eenmaal zo.
gisteren een paar kilo kwijt denk ik, door in mijn tuin te gaan werken. Het lekte er gewoon af. Tot overmaat van ramp had ik ook nog wat werk in de serre. 42 graden. Pfff. Als je dan buiten komt is het precies koel, alhoewel het 25 graden in de schaduw was.Toch ook blijven wieden in de tuin, want het was een echte ramp. Ik ben bijna rond met op te kuisen. De aardbeie zijn kleiner dit jaar, maar enorm lekker van smaak. Gisteren nog twee borden gegeten met klop klop er op. Lekker! Vruchtbare namiddag gehad.
de foto's van de balletvoorstelling van de Leuvense balletacademie staan op de web. Het loont echt de moeite om eens een kijkje gaan te nemen. De voorstelling was schitterend en de foto's zijn subliem. Ga eens naar WWW.LEUVEN.BE/LBA
Een bloem voor de makers.
Gezien mijn grootmoeder op zeer jeugdige leeftijd al moeder werd heb ik dus neven en nichten die een stuk ouder zijn dan ik. We hadden een regelmatig contact met hen, al zijn er van de kinderen en kleinkinderen mensen bij die ik in tientallen jaren niet heb gezien. De familie is zo enorm groot. Nu is er een van de nichten overleden. Ze had nochtans samen met haar man nog grootse plannen. Ze werden dit jaar allebei 80 en ze hadden nog een nieuwe caravan gekocht. Dus aan ophouden had ze nog helemaal niet gedacht. Ze waren samen een tijdje geleden nog op bezoek bij ons en ze zat nog vol vuur en levenslust. Mijn moeder was meter van haar en daar hebben we bij onze laatste ontmoeting nog uitvoerig over gepraat en veel herinneringen opgehaald. Helaas, Lucieke, heeft pech gehad en we zullen afscheid moeten gaan nemen.
