Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
08-07-2007
ondertussen
ondertussen al 4 uur in de ochtend (of de nacht) en nog geen oog dichtgedaan. Ellendig. Nochtans staat er voor vandaag een en ander op het programma. Een aantal jaren geleden overleefde ik dat zonder problemen, maar nu begint het aan mij te vreten. ROOFBOUW OP MIJN GESTEL.
zo erg heb ik in jaren geen problemen gehad met mijn RLS. We hebben een plezante avond gehad bij mijn neef en zijn vriendin, maar van het ogenblik dat we thuiskwamen, begon het. Ik heb ondertussen de living al 1000 keer rondgestapt, maar het helpt niet. Ik kan hier nauwelijks op mijn stoel voor de pc blijven zitten. Nee, ik moet weer gaan stappen, ik hou het niet meer. Toch laat ik mijn kop niet hangen.
gisteren een schitterende reportage gezien over Xerxes en Darius. Zeker de moeite waard om eens te gaan kijken op wikipedia naar de achtergrond. Ongelooflijke bouwwerken. Wat ik niet begrijp is dat iedereen daar zo maar vrije toegang toe heeft. Spijtig dat deze landen onze voorkeur tot bezoeken niet op de eerste plaats staan. Misschien ooit wel eens.
het is nu 2 uur 's nachts en voor sommige mensen is dit misschien een normaal uur om voor hun computer te vertoeven, maar ik zou nu echt willen slapen. Het gaat echt niet en dus probeer ik me dan maar wat bezig te houden met mijn blog en met de gemaakte foto's om mijn zinnen te verzetten. Het zal straks misschien wel weer lukken om even een oog dicht te doen. We moeten nochtans deze avond op bezoek bij een neef en ik zou er graag wat frisjes bij zitten. Hopen maar
Niet overdrijven, maar na een gesprek met mijn tuinbuur, moet ik toch vaststellen dat dit een zeer uizonderlijk slecht groentenjaar is. Hij heeft zijn tuintje nu exact 30 jaar en hij vertelde me dat hij dit nog nooit meemaakte. Zo veel ziektes op alle planten en zo een slecht weer al zeer geruime tijd. Het is precies oktober. Ik blijf hopen op een spectaculaire ommekeer. Vandalen in mijn serre of gewoon de wind? Eén van de planken naar beneden gevallen en al mijn plantgoed naar de knoppen. Geen zin om hier politie bij te halen.
Gisteren belde ik met mijn middelste dochter Kaat om te vragen hoe het met haar job zoal ging. Ze werkt sinds kort in de bejaardenzorg en de sfeer daar is blijkbaar zeer goed. Iedere werkgever zou moeten weten dat werksfeer zeer belangrijk is. Als je graag gaat werken doe je het ook beter en verzet je dubbel zo veel. Kaat studeerde destijds af als onderwijzeres en ook daar was ze zeer goed in. Toch wou ze iets anders en ze ging studeren in de verpleegkunde. Omdat ze wou bewijzen dat ze er wilde staan, studeerde ze af met grote onderscheiding. Blijkbaar schrijf ik in mijn blog regelmatig over kinderen en kleinkinderen, maar is Kaat nog niet aan bod gekomen. Ik maak dat zeker goed in de loop van de volgende weken.
Vijf uur dertig en ik zit hier weer. Gisteren avond nog naar de dokter geweest. Ik had een beklemmend gevoel op mijn halsslagaders en op mijn borst. De dokter stelde me gerust. Niks aan de hand zegt hij. Cardiogram genomen en bloed getrokken om te onderzoeken.Het moeten spierkrampen zijn en het zit misschien tussen mijn oren voor een deel. Ik zal vandaag afwachten en zien wat het geeft.
mijn oudste dochter is met haar man en kinderen met vakantie in Portugal. Ze sturen alle dagen een kort berichtje met het nieuws van de dag, samen met enkele foto's. Tof, zo kunnen we ze volgen. Vandaag gaat mijn oudste zoon op bezoek ginder. We zullen dan morgen wel een foto van hem te zien krijgen veronderstel ik.
ik kan er niet meer tegen. We zijn vrijdag naar het 50 jarig huwelijksjubileum geweest van Paul en Paula. Het werd 5 uur eer we gingen slapen. Om 9 uur terug op en om 11 uur brunch, met alles er op en er aan. Ik kan daar niet meer tegen. Ik zit hier gelijk een halve zombie en dat zit voor de rest van de week nog in mijn kleren, tenzij ik eens een goeie nachtrust zou kunnen hebben.Maar dat is een illusie, want ik kan me het jaar niet meer herinneren dat ik nog eens 8 uur aan één stuk geslapen heb. Het was een schitterend feest met alles er op en er aan. Weer enkele toffe mensen leren kennen en ook enkele oude bekenden terug gezien. Ze hadden zelfs Gunther Neefs met orkest gevraagd om te komen optreden. Bedankt voor de uitnodiging, het was echt de moeite.
het is een onmogelijk uur, maar ik zit hier weer voor mijn schermpje. Ondertussen heb ik al de 21 nieuwe berichten gelezen en een passend antwoord gestuurd op sommige. Wanneer ga ik eens een normale nachtrust hebben en 's morgens fris en monter aan de ontbijttafel zitten? Ondanks alles blijf ik toch een optimist en ben ik voor iedereen nog altijd blij en vrolijk. Ze moesten het eens allemaal weten. Doemdenken doe je op deze momenten van de nacht. ik ga nu weer mijn kilometer stappen;
hier zit ik dan weer voor mijn computer op een ontiechelijk uur. Al wel even geslapen, maar veel te weinig. Ben nog maar een pilletje gaan nemen in de hoop om toch nog even rustig te kunnen zitten en niet hoeven rond te stappen. Ik ben vandaag in mijn fotobibliotheek gaan snuffelen en ik stelde vast dat nog een pak foto's onbewerkt gebleven zijn en nog niet geordend en in een map gestoken. Foei. Ik ben er direct ingevlogen en ik ben zo nog op een aantal dingen gevallen met mooie herinneringen.
Toch pokkeweer deze namiddag en mijn tante is sinds gisteren terug thuis van de zee, dus even op bezoek geweest. Zij is een lieve schat en ik was haar "mislukte petekind". Mijn ma had haar destijds beloofd dat ze meter mocht zijn over mij, maar op het laatste ogenblik is daar iets tussen gekomen. Een menske uit de duizend en dus ga ik daar graag eens langs. Ze kan zo vertellen van vroeger en zo kom ik dan ook nog soms eens wat te weten over mijn vader en de rest van de familie. Het is de laatste keer , zegt ze , dat ze met vakantie is geweest. Het is haar allemaal wat te veel geworden. Ze kan het niet meer aan met nonkel, denk ik. Hij eist en vraagt te veel van haar. We zijn een mooi bloemstuk gaan kopen want ze was jarig vorige zaterdag. Ik schrijf dan altijd een kaartje met wat zinnige dingen en een moraal. Ze heeft nog al die verjaardags en nieuwjaarswensen van al zo veel jaren bijgehouden. Blijkbaar ben ik dan toch niet zo "mislukt" bij haar.
vandaag naar de tuin geweest en al de Portugese tomaatjes hebben een ziekte. Het zal misschien een magere oogst worden. Afwachten of ik toch nog wat kan plukken. Vandaag aardappelen geoogst om plaats te maken voor de aanplant van aardbeien en kolen. Rotweer tussendoor. Enorme wind en serieuze regenbuien. Toch doorgegaaan en natuurlijk kletsnat geworden. Een hele voldoening na het bekijken van de aardappeloogst. Jammer van de tomaten. Ik hoop dat de rest beter zal meevallen.
weer een dag overgeslagen zie ik. Deze morgen een goeie gehoord. Weet je waarom die gieren hier in België terecht kwamen. Bij de nieuwe regeringsvorming zouden er nog wel eens lijken uit de kast kunnen vallen. Ben deze morgen naar de kapper geweest. Die verteld altijd van die ouwe koeieslootmoppen en geeft er dan ook nog uitleg bij achteraf. Krijgt hij zo veel domme klanten over de vloer? Ik hoop dat hij mijn blog niet leest, want anders heb ik de volgende keer een snee in mijn oor of zo.
Het was vandaag Sare haar verjaardag. We zijn langs geweest en er was een ganse klas van kinderen van het eerste studiejaar. Ze hebben zich enorm goed kunnen vermaken met allerlei waterspelletjes en natuurlijk ook in het nieuwe zwembad. De meesten hadden er zich op voorzien en hadden hun zwemkledij mee. Maar natuurlijk had mijn dochter nog een aantal reserve bikini's en baddoeken voorzien en iedereen heeft naar hartelust kunnen meedoen aan de waterglijbaan, het waterballon gooien en het zwemmen. Ze hebben een schitterende namiddag gehad.
en weer zit ik hier, terwijl de meeste mensen nu vredig liggen te slapen. Het permanent slaaptekort vreet aan een mens zijn gezondheid en aan je moraal. Ik ben altijd een optimist geweest en altijd goed gezind, maar de laatste tijd krijg ik door dat gebrek aan rust soms van die doemgedachten. Ik zal maar weer eens mijn kilometers gaan lopen in de living zeker en wachten tot het beter is. Misschien kan ik binnen een paar uur toch slapen. Hopen maar.
ik ben stik kapot, zo wel fysiek als mentaal. Een mens zou voor minder. Hier zit ik weer een stuk in de nacht. Ach nee , het is bijna morgen. Ik zou eens 24 uur aan één stuk kunnen slapen om dat allemaal goed te maken. Een mens gaat daar aan kapot. Het vreet aan je lichaam en aan je moraal. Pas nog een artikeltje gelezen over acuut slaaptekort. Het is beangstigend. Ik hoop op betere tijden.
en hier zit ik weer. Doodmoe, want ik heb vandaag in de tuin zeer hard gewerkt, en toch niet kunnen slapen vanwege die smerige RLS. Mensen die niet weten wat dat is, ga maar eens kijken op internet. Het is een kwaal die meer en meer oprukt en waar de farmacie nu pas aan het zoeken is om een adequaat middel te vinden om hieraan te verhelpen. Tegen de tijd dat er iets degelijks gevonden is en het dan ook nog op de markt komt ben ik er allang niet meer. Je kan je dan zo rot voelen en het enige wat een beetje helpt is rondstappen. Ik heb in de voorbije jaren de toertjes rond de living al duizenden keren gedaan. Mijn broer die nam destijds de fiets en ging een gat in de nacht zijn kilometers maken in Brugge. Niks aan te doen dan berusten. Nog maar een pil nemen zeker en wachten.
het was weer tof om de kinderen allemaal nog eens rond mij te hebben. Spijtig dat er altijd eentje ontbreekt. Onze Portugees zie ik maar één of maximum twee keer per jaar. Er worden altijd verhalen van vroeger boven gehaald en verteld over plezierige dingen die iemand ooit meemaakte. Enfin, het is weer voorbij, maar we zien mekaar misschien woensdag al weer voor de verjaardag van Sare.
Normaal zaten we nu op een feestje in Boom. Heel toffe mensen die we leren kennen hebben op een vakantie op Sardinië. De laatste keer dat we bij hen waren hebben we er een jas vergeten en Rudi schreef ons onlangs dat hij graag de mensen had voorgesteld aan de familie en vrienden, die de ganse winter in de kou hadden moeten rondlopen, zonder een degelijk verwarmende jas. In ieder geval, langs deze weg een dikke proficiat aan Chantal en Rudi voor hun 25 jaar samenzijn. Ik hoop jullie heel snel nog eens te zien. Als je dit berichtje leest zit je waarschijnlijk nog met een dikke kater, maar toch wens ik je verder nog een zeer aangename dag.