Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
28-07-2007
3 meiden
vandaag met de drie meiden naar de Zoo in Antwerpen geweest. Wat ze absoluut wilden zien waren de stokstaartjes en de vleermuizen. Het was tof en de opmerkingen die je af en toe te horen krijgt zijn soms echt om te gieren van het lachen. Het spontaan reageren van een kind op een bepaalde situatie. Een mens zou het moeten kunnen registreren ter plekke, want je bent al weer zo veel vergeten als je terug thuis bent. Er was kindergrime en ze mochten hun lievelingsdier kiezen om zich te laten schminken. Zie resultaat hierbij.
Al weer enkele dagen geleden dat ik iets van mij liet horen. Vorige zaterdag was de verjaardag van Liese. 9 jaar al. Het gaat verdorie snel. Voor het eerst in lange tijd mijn fototoestel vergeten. Normaal heb ik dat ding altijd bij op zo'n gelegenheden. Dan zal het dus een foto worden van een tijdje geleden. Liese vond haar feestje blijkbaar heel prettig, want 's avonds zei ze aan Goedele dat ze 's anderendaags nog wel eens haar verjaardag wou vieren. Wat een fantasie dat dat kind heeft en wat een tekentalent. Ze maakt haar eigen stripverhalen. Ongelooflijk. Ze speelt ook zeer goed piano en ze heeft ook een enorme stemvastheid. Ze doet dan ook nog aan ballet bij haar mama. Waarschijnlijk iemand voor de kunstwereld. We kijken er naar uit.
ik herinner me nog vorig jaar, rond deze periode, had ik blauwe opgezwollen plekken op mijn benen, waarschijnlijk van spinnebeten. Wel gisterenavond ben ik nog naar de tuin geweest rond half negen om mijn serre gaan af te sluiten, omdat er wind en storm voorspeld werd. Deze morgen stond ik op met grote rode plekken op mijn been. Dit kunnen onmogelijk muggebeten zijn. Ze zijn nu tenminste nog niet blauw geworden. Ik zal morgen wel zien wat het geeft.
we zijn , samen met tante en nonkel, op bezoek geweest bij Guy en Andrée. Ze wonen in Ganshoren op een prachtig appartement. Het is hartje Brussel en als je buiten kijkt is het precies of je zit op het platteland. Achteraan Is er een mooie tuin en daarna is er een bomengordel die je doet denken dat je middenin een bos zit. Ze wonen op een paar minuten van de autoweg, maar je kan er alleen maar de stilte horen. Eten!!!! Als je bij Andrée op bezoek gaat kom je niet om van de honger. Het is bijna op zijn Limburgs. De hapjes zijn nog maar amper van de tafel of er staat alweer een andere schotel voor je. Bij de kaas dachten we dat we alles gehad hadden, maar nee, er volgde nog koffie en taart. Het is niet alleen het eten hoor. Ze weten mensen echt te ontvangen, met een warmte die recht uit het hart komt.
Vandaag (ha nee gisteren ondertussen gezien het uur) zijn we naar een nicht van mijn vrouw geweest. Het is zo de enige die nog wat geschiedenis en verhalen van vroeger kan ophalen. Ze weet nog veel over familiehistories en zo en daar is Amandine in geïnteresseerd. Haar ma was altijd heel stil over die dingen, maar een mens wil soms wel eens weten hoe de vork juist aan de steel zit. Wat is er toen allemaal gebeurd? Hoe komt het dat ....enz..Wel , vandaag misschien weer een tipje van de sluier opgelicht.
ondertussen weer enkele dagen geen berichtje meer achter gelaten. Zondag zijn we naar de kapel in Heverlee bos geweest om naar "het laatste avondmaal" te gaan kijken. Het was groots aangekondigd. Het is een werk van Bie Flameng. (naar L Da Vinci ?? staat in de brochure) Och ja, persoonlijk vond ik dat niet slecht, maar om daar dan bij te schrijven, naar het werk van....
het is ondertussen ook al weer een stuk in de nacht, maar dit wou ik toch nog even kwijt. Mijn oudste dochter en haar gezin waren met vakantie in Portugal en ze komen vandaag terug. Spijtig voor hen, want ze verdienen echt om zo eens onder hun te genieten en er eens volledig tussenuit te zijn. Langs de andere kant zie ik ze graag terug komen. Het is zo een model gezinnetje dat je in deze maatschappij niet veel meer terug kan vinden. Het zijn echt mensen om van te houden. Ze brengen ook mijn kleindochter vanuit Portugal mee voor een drietal weken. Dat is uiteraard ook iets om naar uit te kijken. Ik zie ze zo weinig.
Gisteren ( ha nee ondertussen eergisteren) met mijn neef Guy bij mijn oudste zus op bezoek geweest. Het was zeer gezellig. Ze hadden mekaar al een tijd niet meer gezien en dan valt er altijd wat bij te praten. We zijn er blijven plakken en hebben nog bij een lekkere tas koffie op het terras herinneringen opgehaald. Neef Guy is bijna de enige familie die ik nog heb aan vaderskant. Er is enkel nog een halfzus van mijn vader en die bezoeken we geregeld. Het is altijd tof vertoeven met hem. Aangename man.
Ik ben deze morgen al maar naar de tuin geweest, omdat ze regen voorspelden voor deze namiddag. Ik heb tegen de klok moeten werken, omdat ik absoluut vòòr de middag wilde klaar zijn. Met de karwei van gisteren er bij, ben ik nu stijf en stram. Ze zouden me momenteel niet moeten vragen om te dansen.
Er steken 280 planten prei in de tuin. Een buur had zo veel plantgoed gegeven dat ik er morgen nog 200 moet gaan bij zetten. In de serre moet ik ook nog één en ander doen. Misschien is morgen met mindere temperaturen ideaal.Ik had buiten ook nog een heleboel te doen en dus is vandaag mijn vrouw mee geweest om te helpen. Nochtans met haar rug zou ze dat beter niet doen. Ze wilde niet anders. Hard gewerkt.
het is absoluut niet de bedoeling dat zich iemand zorgen om mij begint te maken. Ik voel me niet zoals het moet, maar er zijn zo veel mensen over de wereld die datzelfde voelen en er zijn er zo veel meer die dan ook nog in omstandigheden leven die verschrikkelijk zijn. Fysiek gaat het niet goed, maar mentaal ben ik nog opperbest. Het doet me denken aan mijn dochter Kaat die ook een enorm gestel moet hebben met een niet te schatten energie en doorzettingsvermogen. Het is het karakter dat een mens voor een groot stuk overeind kan houden. Fysiek voel je af en toe een krak en denk je dat het de laatste jaren van je leven zijn, maar het is je omgeving die je dan kan rechthouden en weer de zin in leven geven. Kaat is altijd iemand geweest met een enorme energie die langzaam wegebde en toch heeft ze altijd volgehouden. Onze familie hangt dan ook zo sterk aan mekaar en we kunnen niet verdragen dat er iemand in de puree zit. Het moeilijke is soms gewoon plataf mekaar de waarheid durven zeggen. Het leven zou zo simpel zijn. Ik hou zo van mijn gezin.
4 uur is zo precies een heilig uur geworden om me voor mijn pc te zetten en te klagen over mijn slapeloosheid. Het is weer zo ver. 's avonds met bezoek gaat alles goed en zodra ik in rust kom is het naar de knoppen. Hierbij een foto van de periode waar het allemaal nog niet zo erg was.
ondertussen al 4 uur in de ochtend (of de nacht) en nog geen oog dichtgedaan. Ellendig. Nochtans staat er voor vandaag een en ander op het programma. Een aantal jaren geleden overleefde ik dat zonder problemen, maar nu begint het aan mij te vreten. ROOFBOUW OP MIJN GESTEL.
zo erg heb ik in jaren geen problemen gehad met mijn RLS. We hebben een plezante avond gehad bij mijn neef en zijn vriendin, maar van het ogenblik dat we thuiskwamen, begon het. Ik heb ondertussen de living al 1000 keer rondgestapt, maar het helpt niet. Ik kan hier nauwelijks op mijn stoel voor de pc blijven zitten. Nee, ik moet weer gaan stappen, ik hou het niet meer. Toch laat ik mijn kop niet hangen.
gisteren een schitterende reportage gezien over Xerxes en Darius. Zeker de moeite waard om eens te gaan kijken op wikipedia naar de achtergrond. Ongelooflijke bouwwerken. Wat ik niet begrijp is dat iedereen daar zo maar vrije toegang toe heeft. Spijtig dat deze landen onze voorkeur tot bezoeken niet op de eerste plaats staan. Misschien ooit wel eens.
het is nu 2 uur 's nachts en voor sommige mensen is dit misschien een normaal uur om voor hun computer te vertoeven, maar ik zou nu echt willen slapen. Het gaat echt niet en dus probeer ik me dan maar wat bezig te houden met mijn blog en met de gemaakte foto's om mijn zinnen te verzetten. Het zal straks misschien wel weer lukken om even een oog dicht te doen. We moeten nochtans deze avond op bezoek bij een neef en ik zou er graag wat frisjes bij zitten. Hopen maar
Niet overdrijven, maar na een gesprek met mijn tuinbuur, moet ik toch vaststellen dat dit een zeer uizonderlijk slecht groentenjaar is. Hij heeft zijn tuintje nu exact 30 jaar en hij vertelde me dat hij dit nog nooit meemaakte. Zo veel ziektes op alle planten en zo een slecht weer al zeer geruime tijd. Het is precies oktober. Ik blijf hopen op een spectaculaire ommekeer. Vandalen in mijn serre of gewoon de wind? Eén van de planken naar beneden gevallen en al mijn plantgoed naar de knoppen. Geen zin om hier politie bij te halen.
Gisteren belde ik met mijn middelste dochter Kaat om te vragen hoe het met haar job zoal ging. Ze werkt sinds kort in de bejaardenzorg en de sfeer daar is blijkbaar zeer goed. Iedere werkgever zou moeten weten dat werksfeer zeer belangrijk is. Als je graag gaat werken doe je het ook beter en verzet je dubbel zo veel. Kaat studeerde destijds af als onderwijzeres en ook daar was ze zeer goed in. Toch wou ze iets anders en ze ging studeren in de verpleegkunde. Omdat ze wou bewijzen dat ze er wilde staan, studeerde ze af met grote onderscheiding. Blijkbaar schrijf ik in mijn blog regelmatig over kinderen en kleinkinderen, maar is Kaat nog niet aan bod gekomen. Ik maak dat zeker goed in de loop van de volgende weken.
Vijf uur dertig en ik zit hier weer. Gisteren avond nog naar de dokter geweest. Ik had een beklemmend gevoel op mijn halsslagaders en op mijn borst. De dokter stelde me gerust. Niks aan de hand zegt hij. Cardiogram genomen en bloed getrokken om te onderzoeken.Het moeten spierkrampen zijn en het zit misschien tussen mijn oren voor een deel. Ik zal vandaag afwachten en zien wat het geeft.
mijn oudste dochter is met haar man en kinderen met vakantie in Portugal. Ze sturen alle dagen een kort berichtje met het nieuws van de dag, samen met enkele foto's. Tof, zo kunnen we ze volgen. Vandaag gaat mijn oudste zoon op bezoek ginder. We zullen dan morgen wel een foto van hem te zien krijgen veronderstel ik.
ik herinner me nog vorig jaar, rond deze periode, had ik blauwe opgezwollen plekken op mijn benen, waarschijnlijk van spinnebeten. Wel gisterenavond ben ik nog naar de tuin geweest rond half negen om mijn serre gaan af te sluiten, omdat er wind en storm voorspeld werd. Deze morgen stond ik op met grote rode plekken op mijn been. Dit kunnen onmogelijk muggebeten zijn. Ze zijn nu tenminste nog niet blauw geworden. Ik zal morgen wel zien wat het geeft.
zo erg heb ik in jaren geen problemen gehad met mijn RLS. We hebben een plezante avond gehad bij mijn neef en zijn vriendin, maar van het ogenblik dat we thuiskwamen, begon het. Ik heb ondertussen de living al 1000 keer rondgestapt, maar het helpt niet. Ik kan hier nauwelijks op mijn stoel voor de pc blijven zitten. Nee, ik moet weer gaan stappen, ik hou het niet meer. Toch laat ik mijn kop niet hangen.
Vijf uur dertig en ik zit hier weer. Gisteren avond nog naar de dokter geweest. Ik had een beklemmend gevoel op mijn halsslagaders en op mijn borst. De dokter stelde me gerust. Niks aan de hand zegt hij. Cardiogram genomen en bloed getrokken om te onderzoeken.Het moeten spierkrampen zijn en het zit misschien tussen mijn oren voor een deel. Ik zal vandaag afwachten en zien wat het geeft.
