Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
17-06-2009
ben ik nu van een andere wereld?
Wat je nu allemaal hoort op het nieuws. Iemand die voor zijn plezier een trein laat vertrekken met de deuren open. Een aantal personen die ergens gaan inbreken en dan hun uitwerpselen achterlaten op de stoep. Mensen, ik kan er niet meer bij. Al het onzinnige vandalisme en jongeren die zo maar een aantal dingen vernielen, puur uit verveling. Jongeren die in mekaar geslagen worden, omdat ze nu eenmaal een willoos slachtoffer zijn. Oudere vrouwen die van hun handtas beroofd worden en dan ook nog aan de overval sterven. Wat bezielt die jongeren toch? Ik huiver bij het lezen van al die berichten. Wat gebeurt er met ons landje?
Een slechte gewoonte van veel Belgen, denk ik. De belastingsformulieren invullen op het allerlaatste ogenblik. We zijn er aan begonnen. Niet dat het voor ons zo moeilijk is, want veel valt er niet in te schrijven. Toch weer een verrassing. Gewoon alle cijfers met overeenstemmende code invullen, alles onder mekaar. Zien wat dat gaat geven. Voor volgend jaar zal ik het ook elektronisch doen denk ik.
Voor vaderdag kreeg ik onder andere een cd box met allemaal balletmuziek. Dan denk je hier veel van te kennen, omdat je dochter al meer dan dertig jaar met ballet bezig is. Vergeet het maar. Veel onbekende namen en onbekende muziek.( voor mij althans.) Toch een aantal dingen ontdekt die echt de moeite zijn. Het waren zes cd's, dus ik moet nog een aantal uren beluisteren.
Vandaag vaderdag en op vele plaatsen feest. Door in de foto archieven te duiken vind ik zo nog een en ander terug. Mens wat hebben we toch feestjes gegeven vroeger. Grote familie, dus regelmatig iets te doen. Verjaardagen, communies of zo maar, dat gebeurde ook.
vandaag naar de turnkampioenschappen geweest van Sare. Ze was de beste. " ik ben de opa" Altijd dus een beetje gekleurd en een eigen mening natuurlijk. Toch was ze de beste. De gouden medaille. Zoals ik al dikwijls schreef? Mijn kind, schoon kind. Dat is hetzelfde natuurlijk voor de kleinkinderen. Mijn kleinkind......Toch, als ze die medaille kan winnen....Och, als het anders zou zijn, zou dit ook niet erg zijn. Het blijft je eigen lieve kleinkind.
Ik weet zelf niet hoe lang er tussen beide foto's zit, maar ik was aan het grasduinen in mijn fotoarchief en ontdekte deze schat. De vijf kinderen een pak jaren geleden en dan een andere die twee jaar geleden gemaakt werd. Verschil? Jazeker. Trouwen, uitzwermen, kinderen krijgen en zo als ik vroeger altijd zegde, eindelijk volwassen als je dertig bent. Zelfs de jongste is binnen enkele dagen zo ver. Niet te geloven. Dan moet ik stilaan oud worden zeker?
ik dacht dus helemaal niets over de verkiezingen te schrijven, kwestie van niemand voor het hoofd te stoten. Ik kan het echter niet laten. Ik wil alleen maar zeggen dat er zoals steeds, geen verliezers zijn en alleen maar mensen en partijen die er goed uit komen. Iedereen heeft weer gewonnen. Enfin, we gaan weer woelige tijden tegemoet om dan uiteindelijk te eindigen bij volgende verkiezingen.
Gewoon uit curiositeit ben ik straks eens in mijn brievenbus gaan kijken. Ik denk dat ik ook bij de laatste verkiezingen dezelfde opmerking gemaakt heb. Hoe kan je nu zo dom zijn om na vrijdag avond nog verkiezingspubliciteit in de bus te steken. Niemand maakt die dan nog open, omdat de post op zaterdag toch niet werkt. Toch waren er nog persoonlijk gefinancierde flyers en foto's te vinden. Dom, dom, dom.
Gisteravond naar het optreden van het koor "jong cantabile" geweest, waar "ons" Liese in mee zingt. Ze brachten liedjes uit Mary Poppins, de aristokatten, Bambi, Jungle book.... Natuurlijk was Liese de beste! Grootoudertrots! Tof en lief kind met een enorme uitstraling. Ze heeft "het". Kunstgevoel van de ouders. Ze zal zeker in de kunstwereld eindigen. Een specialleke.
Schoolfeest bij Evora en Lester. Wat een blije gezichten. Geen optreden dit jaar van alle klasjes, maar ze hadden de gelegenheid om een aantal standen aan te doen. Timmeren, kleuren, spiegelschilderen, trommelen, modeshow enz... Weer een geslaagde en gezellige namiddag gehad.
Zoals bijna alle dagen, deze namiddag naar mijn tuintje vertrokken, maar het ging niet vandaag. Ik kreeg de klop van de hamer en ben al rond 4 uur naar huis gekomen. Net in dat boek gelezen dat Vik gisteren bij had. "Al mijn dagen". Dagboek en archief van Felix Timmermans, is de ondertitel. Ik lees op een bepaald ogenblik iets, zoals ik het ook altijd had willen zeggen en ook zoals ik het meen. " ik ben geen kenner of kritikaster, ik spreek alleen maar naar mijn persoonlijk gevoel en wat mij ontroert of begeert vind ik mooi en goed. Er is zo veel wat mij met de beste wil ter wereld niet kan ontroeren. Och als je moest weten wat ik telkens herlees en terug ga bekijken en welke boeken ik absoluut niet kan slikken en welke schilderijen mij zonder geestdrift laten. Je zou er misschien om lachen en ik ben er soms voor beschaamd. Maar ik kan er niet aan doen." Dit is Timmermans ten voete uit. Zo ben ik ook en ik meen dat. Rechtdoor rechtaan.
Blijkbaar is het een gewoonte geworden, dat, telkens als mijn broer eens naar hier komt, hij een boek van of over Felix Timmermans mee heeft. Hij heeft altijd de perfecte keuze van speciale werken of unieke exemplaren. Mijn verzameling groeit en zoals ik vroeger al eens schreef, denk ik dat ze bijna uniek is. Er zijn natuurlijk mensen die meer over onze Fee verzamelden, maar ik denk dat ik een schitterende collectie heb van Timmermans werken. Ik ben echt fier. Het begon op een eigenaardige manier. Ik leerde dank zij mijn broer, Timmermans op een vrij prille leeftijd kennen. Toch gaf Vik al zijn boeken weg aan onze neef Karel. Op een bepaald ogenblik bracht Karel die dan weer terug naar mij, zonder daar ook maar één centje voor te vragen. Dan is het in feite begonnen en kocht ik een aantal dingen die ik zo maar kon vinden. Tot het een tijd geleden zo wat stil viel en mijn broer me uiteindelijk terug op gang gebracht heeft door een aantal boeken mee te brengen. Zo heb ik dingen ontdekt, die ik nog nooit gelezen of gezien heb. Enkele schitterende schilderijen en een aantal fantastische verhalen. Ik blijf bewonderaar.
Wel wel. Onlangs kreeg ik een steentje in de voorruit van de wagen, met een sterretje als gevolg. Natuurlijk kent iedereen die domme reclame van Carglass van op de radio. Wel de service is perfect. Zo wel aan de telefoon, als de hulp thuis, was formidabel. Ze zijn dat hier ter plekke komen herstellen. Vriendelijk en voorkomend, zoals je het zelden mee maakt. Positieve publiciteit mag ook wel eens.
Schoonzus en Marc zijn momenteel in Spanje. Het is altijd een moeilijke keuze bij hen of ze met de auto of de moto zullen gaan. Het weer is dikwijls een spelbreker en je kan dat nooit op voorhand inschatten. Tweede probleem is dan de bagage. Met een moto kan je natuurlijk niet veel meenemen en is het behelpen. Een andere schoonbroer is ook met vakantie in Spanje en ze gingen hem verrassen met een bezoek. We zullen het relaas nadien wel horen.
even naar de kermis geweest in Kessel-lo. Op een bepaald moment zagen we vier kinderen die zeer graag op een bepaalde attractie wilden gaan. Toen ik hen vroeg of ze misschien schrik hadden, vertelden ze me dat ze eigenlijk niet genoeg geld bij hadden. Ik zegde dat ik zou betalen en één na één gaven ze toe dat ze er zeer graag zouden willen op zitten. Het was zo een ding dat snel begint rond te draaien en dan ook nog op en neer gaat. Had je die gezichtjes moeten zien.
Zoals enkele jaren geleden, was er weer een circus aanwezig aan en zelfs gedeeltelijk in de school om er een groot feest van te maken. Een hele samenwerking om de kinderen allerlei aan te leren. De eigenste artiesten zelf laten ook nog een en ander zien natuurlijk. De circustent stond recht tegenover de school en de interactie tussen de kinderen en de circusmensen is altijd prima. Je ziet dat ze ettelijke uren samen hebben door gebracht. Het was weer mooi. De schattigste dingen zijn dan altijd de kleuters natuurlijk, vertederend, al kijk ik dan steeds uit naar wat "mijn" kleinkinderen gaan brengen. Aangename namiddag.
Volgende week gaan we naar Gent om eens te kijken naar de werken van Emile Claus. Schitterend gewoon, maar ik wil die doeken nu eens in het echt zien. Als je hem niet moest kennen, ga dan maar eens op internet zoeken. Formidabel.
Deze namiddag bij Rudi en Chantal op bezoek geweest. Rudi had een operatie aan zijn nek wervels en is momenteel immobiel. Hij sukkelt nu al bijna een jaar met een en ander. Vanaf hun trouw vorig jaar heeft hij nog niks dan pech gehad. Het heeft natuurlijk niks met dat trouwen te maken, maar daar lachen we dan wel graag eens over. Toffe mensen die we destijds in Sardinië hebben leren kennen en waar we nu toch al een aantal jaren contact blijven mee houden. Altijd zeer gezellige samenkomsten. Het zijn zo van die open, naturelle en eerlijke mensen. Je weet wat je er aan hebt. Wrange nasmaak vandaag. Een boete van parkeerbeheer Boom achter mijn ruitenwisser. Ik stond in een blauwe zone, zonder het te weten.
Wij zijn er wel aan ontsnapt, maar op vele plaatsen hebben de mensen weer een enorme ellende gehad. Hagelbollen van verschillende centimeter groot die met een enorme snelheid zijn neer gekomen. (25M per seconde lees ik) 15.000 blikseminslagen en 30.000 bliksemontladingen. Was dit nu vroeger ook zo, vraag ik me dan altijd af. Het is zo dat je van je jonge jaren alleen de mooie momenten onthoudt. We zullen dit ook wel allemaal gehad hebben zeker. Dikwijls zeggen we zo van: "in onze tijd was de zomer toch altijd droog en warm". Niks is minder waar, blijkt uit de statistieken. Het regende en sneeuwde evenveel dan nu. Maar ja, gisteren weer een hels weer.
