Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
Een oudere nicht van mijn echtgenote was gisteren hier om uitleg te verstrekken bij een aantal oude foto's. Bij de interesse naar de familiegeschiedenis is er altijd hetzelfde probleem, de mensen die je meer kunnen vertellen over wie er nu op die foto's staat, zijn allemaal al lang overleden. Toch hebben ze samen nog een aantal gezichten kunnen thuisbrengen en er naam en plaats op kunnen plakken. Blijft toch altijd boeiend.
Ons moeder zou gisteren 96 geworden zijn. 's morgens ben ik even goeiedag gaan zeggen op het kerkhof. Ondertussen al meer dan twee jaar geleden overleden. 's avonds, naar jaarlijkse gewoonte, komen we dan altijd met de broers en zussen samen en dan worden er altijd anekdotes bovengehaald van vroeger. Ondanks de minder prettige reden van samenkomst, wordt het, door het ophalen van alle mogelijke herinneringen, toch altijd een plezierig samenzijn.
Net bij de oudste dochter gaan babysitten. Baby?? Al 5 en 7 ondertussen. Schatten zijn het. Ze hadden een dansje gemaakt (ballet) en we hebben het genoegen gehad om dat 5 keer te zien. Spijtig had ik mijn fototoestel niet mee. Zou dat overal en altijd moeten meenemen. Maar ja. Ze hebben allebei een stuk van het artistieke van moeder en vader mee denk ik. Mijn dochter is ballerina en heeft haar eigen school in Leuven en mijn schoonzoon is van opleiding regisseur en regiseert en monteert momenteel een aantal tv programma's.
weer al enkele dagen geleden dat ik nog iets van mij liet horen. Niet veel aan de hand denk je dan. Niets in minder waar. Ik ga dat allemaal niet opsommen, maar er zijn buiten de dagdagelijkse zorgen ook nog extra's die er boven op komen. Niks om me dood over te ergeren of om me dood ongelukkig te voelen, maar soms begin ik gaan te denken dat ik een kniezer aan het worden ben, terwijl ik eigenlijk nu stilaan zou moeten beginnen te genieten. Heeft iemand ervaring met RCI? Wij wel, en tot nu toe blijkt het ons gewoon volksverlakkerij. Hebben daar al veel geld in gestoken en eigenlijk waren we beter bij de oude manier van reizen gebleven. Enfin, gedane zaken maken geen keer. Proberen om hier terug uit te geraken en geld te recupereren.
Mijn dochter dacht aan de toon van sommige berichten te kunnen uitmaken dat ik een beetje depri was. Ik ben optimist van nature en zal dat altijd blijven. Soms kan dat enthousiasme een beetje minder zijn als de dingen niet allemaal lopen zoals je het graag zou willen. Ik blijf tenslotte een vader van 5 kinderen die allemaal af en toe eens hun moeilijkheden hebben. 's nachts lig je dan te piekeren en probeer je allerlei oplossingen te verzinnen en 's morgens als je opstaat, ben je al die vooropgestelde oplossingen weeral vergeten.
net naar een politieke uitzending gekeken met oa een discussie over de nieuwjaarstoespraak van de koning. Toespraak gelezen en goedgekeurd door onze eerste minister. Schandalig! Ik ben als Vlaming grootgebracht met een groot Vlaams gevoel, zonder extremist te zijn. Absoluut niet!! Maar als Vlaming zouden we zo fier moeten zijn. Als je kijkt naar wat onze voorouders (en nu nog) op cultureel gebied over de wereld rondegdragen hebben, zouden we in feite een dikke nek moeten hebben. Er zijn weinige bevolkingsgroepen over de wereld die dit ooit gepresteerd of geëvenaard hebben. We zijn zo bescheiden. Maar blijkbaar is het nog altijd de monarchie die hier het land bestuurt. Welk voordeel hebben onze ministers hier bij?
vandaag even gaan wandelen in de vrieskou in het domein van het kasteel van Arenberg. Mooi. Zelfs in de winter is de omgeving nog steeds de moeite waard om eens in rond te stappen. Fototoestel meegenomen om eens een aantal dingen uit te testen.
Neef Henri en Francine zijn op bezoek geweest. Toch weer iemand die we zien van die tak van de familie. Meestal gebeurt dit enkel op een begrafenis. De familie is zo groot dat we mekaar onmogelijk eens of meerdere keren per jaar kunnen zien. Mijn vrouw had die mensen nog nooit gezien, maar het toeval wil dat Francine een vroegere buurvrouw van haar was en dus hadden ze zeer veel bij te praten.
Nicht Maria en Haar echtgenoot Karel waren gisteren op bezoek. Tof koppel. Natuurlijk weer veel over vroeger gepraat. "De goede oude tijd". Was die dan wel zo veel beter? Enfin het was weer een gezellige avond. We gaan volgende maand eens op tegenbezoek.
't is winter buiten en nog altijd winter in mijn hart. En ik die zo van de lente hou. Ik zou zo graag de eerste zonnestralen weer voelen. Ze kunnen een mens doordringen van warmte en zo een deugd doen. Kon dat nu ook maar eens in mijn hart. Er gebeurde de laatste tijd zo veel. Ik ben van nature een optimist en dus denk ik dat met die eerste warmte van de zon ook de warmte in mijn hart zal terugkeren.
In de grote kuis van van heel de collectie cd's en dvd's vind ik natuurlijk ook al die oude familiefoto's terug waar ik zo noest aan begonnen was. Het was de bedoeling om de familiestamboom op mijn site ook te versieren met alle oude prenten die ik hier gevonden heb of in leen gekregen van familie. Zal er wel van komen, maar eerst orde scheppen in de chaos en van voren af aan beginnen. Hierbij een foto van de grootmoeder van mijn grootmoeder. Hoe is dat weer? bedovergrootmoeder of anders??
Ben grote kuis aan het houden in al de cd's en dvd's die hier al een tijd rondslingeren. Toch wel geen interessante gevonden zeker met alle grote meesterwerken van de schilderkunst. Zo zie je maar dat een schoonmaak af en toe zijn voordelen heeft.
Vorige week toen ik onze jongste dochter ging bezoeken had ik een aantal foto's genomen van de jongste aanwinst van de familie. (ongeveer een maand oud) De opnames zijn niet wat ik er had van verwacht, maar ik wil toch een foto van Lester hier bij plaatsen om hem aan iedereen te laten zien. Geen schitterende foto, maar de volgende keer zal dit zeker beter zijn. Waarom nu pas dit publiceren? Ik ben namelijk zo dom geweest om mijn fototoestel te vergeten. Pas vandaag terug gaan halen. (Ook kijken op www.staf007.be)
We zouden naar de jongste dochter gaan vorige zaterdag, toen we plots een sms krijgen van mensen die we leren kennen hebben op reis, jaaaaren geleden. Ondertussen hebben we rudy en chantal al verschillende keren gezien en zijn het vrienden geworden. Sms je was het volgende:"zin om een pintje te komen drinken in Leuven??"'t was weer een leuk weerzien en bijbabbelen natuurlijk. Chantal's zus en haar vriendin waren er bij en zo kennen we weer enkele mensen meer in deze wereld. Tof.
Zijn wij dan als volwassenen niet beter dan de kinderen? Ik heb een nieuw fototoestel besteld en de aanbieder bellooft een leveringstermijn van 2 à 3 dagen. We zijn ondertussen al 8 werkdagen verder en heb nog niets gehoord of gezien. Natuurlijk zit ik op hete kolen om dat ding te zien en te gebruiken. Het is zoals mijn kleinkinderen met Sinterklaas. Ik bestelde een Fuji 9500. Heeft daar iemand al ervaring mee?
als je 5 kinderen hebt en 6 kleinkinderen, dan vraagt men je als grootouder af en toe eens als babysit. Gisteren was het onze beurt om op de kinderen van Goedele gaan te passen. Was weer zeer tof en Sare en Liese waren zeer voorbeeldig. Eerst enkele dingen met hen gedaan, zoals poëzie (zoals wij dat vroeger noemden) invullen, bij de pop haar in vlechtjes zetten en natuurlijk ook de rekenles opvragen. Daarna spagetti eten. Ze zijn er zot van en hebben dat waarschijnlijk van hun moeder. Heb ook huiswerk moeten maken. (ik had een 10 op 10) Dit was een spelende manier om samen dingen te doen om ook Liese ondertussen haar "tafels" te laten oefenen. Als papa thuiskomt is het altijd een vrolijk weerzien. Ze vragen dan onmiddellijk zijn aandacht.
Een tijd geleden schreef ik dat ik op korte tijd enkele mensen verloren had die ik goed kende of waar ik toch een bepaalde band mee had. Het blijft knagen. Twee ex-collega's en de buurvrouw die zelf beslist heeft uit het leven te stappen. We hebben pas de ouders nog ontmoet. Zwaar!! Ikzelf heb 5 kinderen en kan me absoluut niet voorstellen wat er in mij zou omgaan als een van hen zou sterven.
We zouden naar de jongste dochter gaan vorige zaterdag, toen we plots een sms krijgen van mensen die we leren kennen hebben op reis, jaaaaren geleden. Ondertussen hebben we rudy en chantal al verschillende keren gezien en zijn het vrienden geworden. Sms je was het volgende:"zin om een pintje te komen drinken in Leuven??"'t was weer een leuk weerzien en bijbabbelen natuurlijk. Chantal's zus en haar vriendin waren er bij en zo kennen we weer enkele mensen meer in deze wereld. Tof.
