Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
24-10-2009
broer
Mijn broer is gisteren hier geweest na een bezoekje aan tante Lisette. Ik ben hem daar gaan halen en heb nog even mee gekeuveld. Nadien is hij hier een hap komen eten en zoals gewoonlijk over kunst en cultuur gepraat. "kunst" is tenslotte wat je zelf mooi kan vinden en de prijs van een kunstwerk heeft dus niks te maken met de kracht van het werk zelf, maar meer met de reclame er rond. Er is een bepaald bedrag aan een schilderij of beeld gegeven en dat is dan nadien gepubliceerd en op meerdere manieren openbaar gemaakt. Zo maak je zelfs van een stomme lijn en/of een bijhorend punt op doek, een schitterend kunstwerk. Je moet het maar kunnen verkopen. Tegenwoordig is het meer commercie dan echt vakmanschap. Och het is en blijft allemaal zo relatief. Iets wat ik mooi vind is voor een ander misschien aards lelijk. Toch kan je in een zeer groot aantal werken zien dat er een genie bezig geweest is. Dit is toch geen reden om het mooi te vinden of niet. Enfin.
vandaag in de boardroom in Heverlee gaan eten. We hebben echt genoten van het gezelschap. Het is zo veel jaar geleden dat we mekaar nog gezien hebben. Toch ben je onmiddellijk weer bij na enkele minuten gesprek. Natuurlijk moet er een beetje update volgen, maar het herkennen en terug brengen naar hetgeen je nog over "vroeger" weet, gaat zeer snel. Ik hoop dat het zo lang niet meer zal duren voor we mekaar nog eens terug zien. Echt genoten.
De dokter was bij tante geweest en ze had een hartslag van 34. Ofwel is ze een enorme sportvrouw, ofwel heeft ze het slecht verstaan of heeft hij het mis gemeten. Maar zo een trage hartslag is niet normaal. Zelfs Eddy Merckx kan daar niet aan in rust. Vandaag dus naar de kliniek voor een onderzoek en enkele dagen met zo een meter rond haar nek rond lopen. Vrijdag gaat Amandine terug met haar naar de dokter om de uitslagen af te laten lezen. Ben curieus om alles te weten.
we waren vandaag, ai nee, ondertussen al gisteren 10 jaar getrouwd. Niemand die ons daarvoor belde of een bezoekje bracht. Geen erg, want we waren het bijna zelf al vergeten, als het niet op onze kalender zou gestaan hebben. Nochtans gaan we alle jaren met de huwelijks verjaardag op restaurant. Zo een traditie. Dit jaar hebben we afgewacht of er misschien iemand zou langs komen, omdat het toch een speciale dag was. Niemand gezien of gehoord. Och ja, zo erg is het ook weer niet. We tillen daar niet zo zo zwaar aan.
Je weet dat mijn broer regelmatig boeken meebrengt van of over Timmermans. Onlangs had hij een werk mee van Axel Bouts ipv Timmermans. "gelieve de familie te volgen" was de titel. Ondertussen ben ik over de helft in dat boek en ik moet zeggen dat het werkelijk schitterend is. Ik ben niet zo een fanatiek lezer, zoals mijn jongste zoon bv, maar ik denk toch dat dit tijdverdrijf meer plaats zal gaan innemen in mijn leven. Er is nog zo veel te ontdekken. Luchtkastelen bouwen, want ik heb niet enorm veel tijd met al de rest van de dingen die ik doe. Misschien andere bezigheden afschaffen en vervangen.
Kijk, als we in het buitenland zijn, maken we foto's van alles en nog wat. Ik zeg dat dikwijls tegen Amandine, hier lopen we alles en nog wat voorbij, zonder er aandacht aan te schenken en als we op reis zijn, maken we er een foto van. Zelfs de meest banale dingen. Is het de stemming en de sfeer of omdat we gewoon met vakantie zijn.
Gisteren was mijn broer op bezoek en we hadden het er nog over dat, hoe ouder je wordt, hoe sneller alles lijkt te gaan. Je staat maandagmorgen op en het is terug weekend voor je het goed beseft. Gisteren op de radio hoorde ik een gesprek met iemand die dan nog zegde dat de te verwachten leeftijd voor een man, 80 jaar is. Even slikken, want dan is er al een zeer groot gedeelte van mijn leven opgebruikt. Zo veel schiet er dan niet meer over. Gisteren stuurde Kathleen dan ook nog een mail, die tot nadenken strekt. Stel niks uit, maar doe vandaag, wat je eigenlijk een van de volgende dagen of weken had willen doen. Ik zou nog graag de trouw van mijn kleinkinderen willen mee maken, maar als het alsdan nog 80 zou worden, ga ik er een aantal missen misschien. Ik ga proberen door te doen, want ik wil graag de speeches doen op dat huwelijk.
Jullie weten al lang dat ik een Felix Timmermans fan ben. Dikwijls als mijn broer op bezoek komt, brengt hij een boek mee, van of over de Fee. Ondertussen heb ik een aanzienlijke verzameling. Ooit vertel ik wel eens de volledige geschiedenis hier over. We zouden zo fier moeten zijn over deze Vlaamse schrijver. Hij is in tientallen talen over de ganse wereld gepubliceerd. Al ben ik er zeker van dat een vertaling nooit de eigenste Vlaamse taal kan evenaren. Hij kon de natuur of een plaats waar zijn roman of vertelling begon, altijd zo mooi beschrijven, als was je er zelf bij. Je kan gewoon alles zien en voelen. Hier het begin van het alom gekende Pallieter. Ik haal nu de begin zinnen van het bekendste boek aan, maar in alle andere werken is dit ook zo. " In de eerste Lieve Vrouwkensdagen was de lente ziek. De zon bleef weg en klaterde maar wat van tijd tot tijd, zo door een wolkenbolleken, een bussel licht op de gele boterbloemen. Het verse groen dat zij langs alle kanten geweldig uit de grond, de bomen en het water had gezogen, zat er ongeduldig op te wachten. Maar in de avond van deze dag was de volle maan, rood gelijk een blozende appel, uit de wolken gebroken......" Even een sfeerbeeld. Natuurlijk begrijp ik dat niet iedereen dit kan appreciëren, maar kijk dan eens naar een van zijn eenvoudige schilderijtjes. Deze zeggen echt even veel.
Oei, slecht nieuws bij de tandarts deze morgen. Mijn tandbot is absoluut niet goed meer (osteoporose) en een aantal tanden zullen er uit moeten, want ze hangen nog maar met een klein stukje vast aan mijn kaaksbeen. Ze stelde voor om er onmiddellijk enkele te trekken, maar daar ben ik niet op in gegaan. Even laten bezinken en misschien wachten tot ik een serieuze ontsteking krijg of enorme pijn. Zo doen de meesten dat. Natuurlijk kan de wet van murphy spelen en me een enorm abces bezorgen op bv kerstavond. Enfin, ik moet dringend een beslissing nemen, wat te doen.
vandaag zijn we met heel de bende samen gekomen bij Goedele om het vernieuwde huis in te huldigen. Tof om weer eens iedereen te zien, maar, daar zijn we eigenlijk niet voor gegaan. Het is een zeer mooie realisatie. Ik ben echt onder de indruk. Zeer veel kleine details die het geheel echt schitterend maken. Het is een prachtig huis geworden. Licht en luchtig. Er is nog een hele boel werk, maar ze wonen al en dat is het voornaamste. Echt een dikke proficiat. Spijtig was de kleinste spruit ziek en moest Trui voortijdig met hem vertrekken. De twee meisjes van Goedele worden echt groot, zo wel in gestalte als in hun gedrag. Schitterende dames.
volop herfst in de tuin. Deze week bijna geen tijd gehad om een beetje winterwerk te doen in mijn hofke. En als ik er dan was, moest ik stoppen omwille van de regen. Het is nochtans dringend aan het worden. Toch heb ik nog altijd tomaten in mijn serre. Zelfs buiten staan nog enkele exemplaren. Ik moet ook beginnen met de andijvie te oogsten voor het vriest. Veel andere groenten steken ook nog in de grond. Enfin ik heb volgende week zeker mijn werk.
Een drukke periode na onze vakantie. Ik heb een aantal afspraken gemaakt of proberen te maken. Als dit met één persoon is gaat dit nog redelijk, maar als je met enkele mensen samen wil afspreken, valt dit nog al tegen. Dan kan de ene niet en dan is de andere weer niet vrij. Hopelijk lukt het deze keer met enkele oud collega's om samen nog eens over de "goeie oude tijd" te babbelen. Iedereen wil wel en ze vinden het een goed initiatief, maar we moeten een gemeenschappelijke datum uur en plaats vinden. Het komt wel in orde. Op reis een roeibootje gekocht. Hierbij een foto.
Mijn provider deed een tijd geleden een nieuw aanbod en daar ben ik op in gegaan. 50 per maand voor digitale tv (al heb ik daar het toestel nog niet voor) met 60 posten, 2 mobiele telefoons, internet met een grote snelheid en een grote capaciteit en daar boven op via de vaste lijn gratis bellen in de dal uren en de weekends. We zien wel hoe dit alles zal lopen. De man die dit moest komen installeren had de nodige pech. Natuurlijk bij ons weer. Enfin, alles marcheert.
Al te lang geleden dat ik de kleinkinderen (en ook de kinderen natuurlijk) nog gezien heb. Zondag samenkomst bij Goedele met heel de bende, om haar vernieuwde woonst gaan te bewonderen. Trui stuurde een filmpje door met Evora op haar fietsje "zonder steunwieltjes". Dan denk ik automatisch terug aan de tijd toen wij onze klein mannen hebben leren fietsen. Al een eeuwigheid geleden. Worden wij oud of zijn zij het? Ondertussen is mijn leeftijd al meer dan het dubbele van die van mijn jongste zoon.
rotweer vandaag en toch zou ik dringend naar mijn tuintje moeten gaan. Maar met deze regen kan ik er absoluut niets gaan uitrichten. Het is nu de periode om alles winterklaar te maken. Ik zal dus nog een tijdje zoet zijn in mijn hofke. Maar ik doe het zo graag. Zou ik nu eens orde kunnen brengen in mijn chaos van paperassen in het najaar? Nog een foto van de "romeria".
Wat een optocht toen we de eerste dag in Spanje waren. Ongelooflijk. Die "romeria" was echt spectaculair. Feest voor iedereen. Meer dan een drie uur voorbij trekkende parade met honderden praalwagens en duizenden dansende en zingende mensen. Ze deelden onderweg drank en eten uit. Echt plaatselijke specialiteiten. Zo kunnen we in België absoluut niet feesten. Zo uit de bol gaan kunnen we hier niet. We zijn te terughoudend en veel te bescheiden, te beschroomd. We kunnen ons niet laten gaan. Ginder begint iedereen onmiddellijk alle liedjes mee te zingen en ze dansen er op los. We hebben echt genoten en de meer dan drie uur waren er niet te veel aan.
Al veel verhalen gehoord over dronken Britten, die 's nachts zitten zuipen en enorm veel onrust veroorzaken. Tot nu toe niet mee gemaakt, behalve op deze reis voor de eerste keer. Schandalig zoals ze zich gedragen. Niet te geloven. Ze doen de naam van de engels sprekenden absoluut geen goed. Iedereen spreekt er slecht over. Dit doet er even niet toe, want we hebben een schitterende reis gehad. Zelfs die stommeriken hebben het goede gevoel niet kunnen kapot maken. ik schreef gisteren over de "romeria" en dus geef ik vandaag nog maar eens een sfeer foto van dit gebeuren;
we zijn terug thuis. Het was even schrikken toen we hier aan kwamen. Deze morgen om 7 uur, 26 graden toen we vertrokken. Hier een koude wind en amper 14 graden. Ach ja wij Belgen hebben het altijd maar over het weer en de temperaturen, maar er is meer om van te genieten.
We hadden het geluk om op de dag van aankomst ginder een "romeria" mee te maken. Een prachtige parade van honderden praalwagens, voort getrokken door paarden, ossen, stieren, koeien en ook tractors natuurlijk. Als ik zeg honderden, overdrijf ik niet. We hebben de stoet gedurende meer dan drie uur voorbij zien trekken en dan hebben we het begin nog gemist. Daar tussen door een krioelende massa van duizenden zingende en dansende mensen . Ze gaan dan een groot feest houden nadien met een reuze paella die ze ter plekke klaar maken. De week nadien is er de Feria of de plaatselijke grote kermis. Absoluut niet te vergelijken met hier. Dat is pas feesten.
De volgende dagen zal ik er nog wel meer over schrijven.
Het zal niet veel slapen zijn vannacht. We vertrekken morgen vroeg om 5, 30 uur, dat wil zeggen dat we minstens een uur op voorhand op de luchthaven moeten zijn. Van hier uit een half uurtje rijden. Dus opstaan rond 3 a 3,30 uur. Ik heb net onze plaatsen vast gelegd en dus is het morgen alleen nog maar de valiezen in de drop zone afgeven. Tot gisteren was het weer daar niet zo schitterend (Malaga), maar de temperatuur voor de toekomst ziet er veelbelovend uit. (27 tot 29 graden) Het enige wat me altijd tegensteekt is het reizen zelf. Ik vlieg niet graag, omdat het zo lang stilzitten is en dat kan ik niet. Misschien heb je hier of daar ook al kunnen lezen dat ik nogal ongeduldig ben en dus steekt ook dat telkens aanschuiven me altijd tegen. Enfin, het is de enige manier om snel ergens te geraken.
Een rotdag vandaag. Deze morgen tandpijn en dus eens gaan informeren wat kan en wat moet. Er is een tand die er dringend uit moet, maar er zijn enkele problemen. Vermits we zaterdag met vakantie gaan met het vliegtuig, mag de tandarts vandaag zeker geen tand meer trekken. Zeker niet omdat ik bloedverdunners neem. Ai, ai. Antibiotica en pijnstillers mee op reis en hopen dat alles in orde komt. We vertrekken zaterdag om 5,30 uur voor 14 dagen. Je zal me terug horen na 3/10.
