Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
15-02-2010
vroege kriebels
Vrouw lief is de laatste weken aan een opruimactie bezig. Schuiven worden leeg gemaakt en wat al jaren bijgehouden werd als misschien belangrijk (of gaat misschien ooit nog eens van pas komen), gaat nu onherroepelijk in de vuilnisbak. Wat een mens zo al allemaal niet verzamelt en nog maar bij propt in een reeds overvolle lade. Vroeger zijn er thuis zo dingen weggegooid die nu antiek zijn en waar je zwaar moet voor betalen, maar met wat we nu weg doen, zal dit zeker niet het geval zijn. Toevallig komen hier uit een schuif nog twee zilverstukken van 500 Bef. Een speciale uitgave van destijds. Die gooien we niet weg. Misschien te koop aanbieden op een van die sites die daar in gespecialiseerd zijn. We zien wel.
Weer sneeuw. Duurt het nu niet een beetje lang? Als zelfs de kinderen al beginnen te zeggen dat ze het beu worden! Toch kunnen we er niks aan doen of niks aan veranderen. We mogen zagen en klagen zo veel als we willen, het overkomt ons gewoon. We moeten het weer, de kou, de regen en alle andere fenomenen gewoon nemen zoals ze komen. Och klagen doen we altijd. Voor de ene is het te nat en voor de andere te warm en te droog. Een enige weersgesteldheid voor ons eigen klein lapje grond kunnen we toch niet realiseren. Gewoon proberen te genieten van al het mooie dat elk seizoen te bieden heeft. Natuurlijk doet dat eerste lentezonnetje enorm deugd en zijn de eerste bloemetjes in het voorjaar zo mooi. Alles komt op zijn tijd.
Ongelooflijk hoe de dagen en de weken voorbij vliegen. Blijkbaar hoe ouder je wordt hoe sneller dat allemaal gaat.Toen ik nog naar school ging duurden de weken toch zo enorm lang en nu zijn ze voorbij voor je er erg in hebt. Toen ik nog aan het werk was ging het eigenlijk ook allemaal vrij vlug. Waarschijnlijk omdat ik me toen goed in mijn vel voelde en mijn job graag deed. Vooral de laatste tien jaar van mijn carrière zijn als een sneltrein voorbij gegaan. Eigen baas en zelf mijn dagindeling samenstellen. Hard gewerkt onder zeer veel stress, maar op een prettige manier altijd de dagen doorgekomen. Toffe collega's waar ik het goed kon mee vinden en waar ik enorm veel plezier mee gemaakt heb op de schaarse vrije momenten. Altijd tof om aan terug te denken.
De laatste jaren worden er voor speciale gelegenheden bongo bonnen als cadeau gegeven. Ik hoorde een aantal dagen geleden op de radio dat er zo een pak op Ebay te koop aangeboden worden. Je weet, je krijgt zo een bon die dan 13 of 14 maanden geldig is en je vergeet zo een ding dus gewoon. Mijn euro viel. We hadden er ook nog ergens liggen. Geschenken van kerst 2008. Nog snel gereserveerd in een Italiaans restaurant voor een ontbijt. Absoluut geen spijt van. We gingen naar Zoff in Leuven. Een aanrader. Gewoon schitterend. Zwaar om de dag mee te beginnen, maar het was gewoon een mooi tableau op tafel. Bijna een schilderij. Je zou ze zo kunnen terug vinden bij een aantal Vlaamse primitieven, al zouden de ingrediënten op het schilderij wel enigszins anders zijn. Echt genoten.
ocharme vlaanderland met een klein beetje sneeuw. Enkele centimeter van dat wit gedoe en heel het land ligt gewoon plat. Zoals een trucker deze morgen in een interview vertelde, in Zwitserland ligt een halve meter, maar iedereen kan normaal rijden en hier valt er twee centimeter en er is een file van bijna duizend kilometer in België.
Hier zit ik weer midden in de nacht. Al dagen zeer veel last van mijn RLS. Veel slaap te kort dus in de voorbije week. Het vreet aan je. Gelukkig word ik er niet kregel van. Fysiek voel je dat wel natuurlijk. Doodmoe en toch niet kunnen slapen. Om de muren op te lopen. Ik weet dat dit nooit voorbij zal gaan, maar leer er mee leven.
smog alarm. Op het nieuws wordt gezegd dat elke diesel met een beperking tot 90 km per uur 25 procent minder fijn stof uitstoot. Logisch toch als je 25% minder harder gaar rijden. De diesel is de grote vervuiler. ikzelf rij al jaren met een dergelijke auto omdat dit soort brandstof al zo lang gepromoot wordt. Nu is dit ineens de grote boosdoener. Ach ja, voor het aantal kilometers dat ik nu nog rond bol. Waarom blijft een mens zijn auto nu nog houden? Ik rij nog minder dan 5000 km per jaar. Een duur speelgoedje. Maar ja, het is en blijft een vrijheid.
Gisteren vertelde ik over de archieven die we aan het doornemen waren. Zo vond ik een foto terug van mijn doop in een luchtballon met Wim Verstraeten. Zeer lang geleden ondertussen. Een zeer toffe ervaring. Enkele jaren later ben ik met hem en zijn assistent nog in Zwitserland gaan "varen" zoals ze dat zeggen. Een kleine week. Een unieke ervaring. Er is een jaarlijkse happening (de naam van de stad vergeten) van ballons in allerlei vormen, kleuren en formaten. Bij het opblazen drukken ze mekaar gewoon opzij tot er eentje is opgestegen en er weer plaats is voor een volgende. Je vliegt tot boven de bergen en je hebt een prachtig uitzicht. Een enige ervaring.
We zijn grote kuis in onze paperassen aan het houden. Wat een mens zo allemaal al niet belangrijk vindt om toch te archiveren op een of andere manier. Och daardoor er is dus een beetje plaats gekomen in onze kasten. De versnipperaar heeft dienst gedaan, want natuurlijk zijn er dingen bij die een beetje discretie vragen en die je niet zo maar tussen het oud papier gooit. Terwijl we dan toch bezig waren, heb ik dan ook nog maar een aantal lege dozen weggegooid ook. Tussendoor ook nog een pak foto's ingescand die ik nu straks in mappen ga steken.
Mijn kleindochter is sinds enkele weken naar een andere turnkring overgestapt. Ze is daar toevallig terecht gekomen in een periode dat er geld moet ingezameld worden voor turnpakjes en dergelijke. Om wat geld in het laatje te krijgen is er een pannenkoeken verkoop georganiseerd. Tot nu toe heeft ze maar liefst 20 pakken verkocht. Dochter lief heeft dus haar namiddag opgeofferd om samen met haar twee kinderen pannenkoekenslag te houden. Aan zulke goeie doelen wil opa zeker geld geven.
Vandaag hadden we afgesproken met oudste zus en schoonbroer. Ze wonen in Hasselt en het is niet dat dit zo een enorme afstand is van bij ons thuis, maar ik rij niet graag in de regen. Als het daar bij dan nog donker begint te worden, zie ik het helemaal al niet meer zitten. Dus in de late namiddag al maar terug vertrokken vanuit Hasselt. En toch zijn er mensen die je met dit weer nog voorbij schieten tegen meer dan 150 per uur. Je zou zeggen, ze doen dit op eigen risico, maar de bedenking is dan altijd, het is niet alleen hun leven dat ze op die manier in gevaar brengen. Weer een gezellige namiddag en bij praten.
Is het ingebeeld of is dit nu een van de langste winters die ik ooit heb mee gemaakt. Ik heb er geen problemen mee, maar voor de mensen die dagelijks de baan op moeten is dit niet zo eenvoudig. Vandaag was het mooi met de stralende zon op die sneeuwlaag. Deze nacht zou er volgens de voorspellingen nog een wit bedje bij komen. Dan zijn de bomen ook weer enig mooi. Misschien moeten we het meer vanuit dat oogpunt bekijken en er de wegen ellende bij nemen.
Bij de slager hier kort in de buurt, gaan we af en toe eens wat boodschappen doen. Meestal, al moet ik tot scha en schande toegeven, is dat in het groot warenhuis. Spijtig, want die man hier heeft schitterende waren en goeie kwaliteit. Natuurlijk kijkt men op de moeite en de kostprijs. Als je toch al andere inkopen doet, neem je maar meteen het door hun aangeboden vlees mee. Luiheid? Een paar dagen geleden was ik dus bij de plaatselijke slager en ik zag daar vleesribben liggen, zoals ik er nog nooit gezien heb. Lange tijd geleden dat we dat nog gegeten hadden en dus maar meteen 2 kilo meegenomen. Als we zo iets klaar maken is dat meteen in het groot. Vandaag eten en de rest in de diepvries. Wij gebruiken een vrij simpel recept. Eerst de ribben laten dichtschroeien en dan een massa ajuin aan braden tot die slijmerig en donker bruin begint te worden. Terug de ribben er bij met laurier, azijn, bruine suiker, gember, klein beetje tijm,peper, zout en na een hele tijd stoven het nat binden met "vloeiende" bloem. Smakelijk.
Net een stuk gregoriaans gehoord. Mensen toch, dat is gewoon schitterend. Al is dat natuurlijk allemaal persoonlijk. Ikzelf kan er echt van genieten en daar in op gaan. Zweven gewoon.
Ik zou zo graag al in mijn tuintje bezig zijn, maar het zal nog niet voor direct zijn hoor en zie ik nu via de weerberichten. Nog te koud en te nat de volgende dagen ( en misschien weken). Och ja, dan is het voor iets later. Veel te voortvarend. Als ik in maart al iets zou kunnen doen is dit al schitterend. Maar ja ik ben zo ongeduldig.
Bij het overlijden van ons ma, had mijn zus een aantal paperassen aan mij gegeven die ze her en der in huis gevonden had. Ik ben eindelijk begonnen om daar eens gaan in te snuffelen en te vernietigen wat voor niemand nog enige waarde kan hebben. Dingen zoals plechtige communie prentjes en dergelijke hou ik zeker bij of ga ik in scannen. Ook vond ik nog een aantal officiële documenten terug, zoals wegenis taks, verkoop van een huis, het trouwboekje en zo nog meer. Ook was er het overlijdensbericht van overgrootmoeder bij. Geeft weer een aanzet om in de familiegeschiedenis verder gaan te snuffelen.
In de uitzending ten voordele van Haiti vond ik de opvoering van Natalia en Rios, gewoon schitterend. Ik ben nu niet speciaal een natalia fan, al heeft ze een zeer goeie stem, maar alla. In deze song heeft ze me werkelijk kunnen overtuigen. Eigenlijk zou ze zich moeten concentreren op gospel. Haar stem zou in een dergelijk genre veel beter tot zijn recht komen. Ik kreeg echt kippenvel van haar (hun) uitvoering van hallelujah. Schitterend.
blijkbaar minder bezoekers op mijn blog, al weet ik dat er enkele trouwe klanten bij zijn. Uiteindelijk begin je dan te denken: "stoppen met die handel"? Ach, het kost me tenslotte maar een paar minuten per dag en ik zie dat ik de laatste tijd al eens een dag of twee durf over te slaan. Geen nieuws goed nieuws zeggen ze altijd, maar een beetje nieuws is ook mee genomen. Een aantal mensen reageren dan met de mededeling dat ze het al op mijn blog gelezen hebben en dus op die manier al een aantal stappen ondernomen hebben. Och waarom zou ik er dan mee stoppen? Doorgaan dus en morgen weer eens proberen iets te schrijven. Ik ben de laatste tijd weer volop bezig met zoeken naar dingen van en over Felix Timmermans. Al een aantal toffe dingen gevonden. Ik wil daar geen fortuinen aan investeren, maar elk klein aanbod mag komen. Als jullie iets in de vergeten bibliotheek hebben, laat het dan maar weten.
mijn vrouwke heeft een aantal liedjes gedownload van het jaar 1962. Alles kan ik nog mee zingen. We kennen de liedjes uit het blote hoofd. Dan begin je even te denken. Zijn we nu echt oud aan het worden of gewoon een klein beetje ouder. Mensen toch. Nostalgie van 48 jaar geleden. Onze apenjaren. Nog tieners en verliefd tot over onze oren. Het roept bij sommige plaatjes enorm veel herinneringen op. Er was ook Françoise Hardy en dat doet me dan denken aan mijn tijd in de seven oaks in Leuven. Jonge puber en door dergelijke muziek onmiddellijk tot over de oren verliefd. Enfin, gedane zaken....
Een paar keer het bezoek dat we vandaag hadden moeten uitstellen om allerlei redenen, maar alla, Etienne, Alfonsine en Koen zijn deze namiddag langs geweest. Het zijn mensen waar we vroeger een zeer goed contact mee hadden. Uuuuuuren plezier en alleen maar goeie herinneringen. We woonden toen in een nieuwe aangelegde verkaveling en natuurlijk waren dat allemaal jonge gezinnen met kleine kinderen en zo maak je zeer snel eens een afspraak om samen iets te doen. De vrijdag avond werd er voor de deur bij ons "gesold". ( met een metalen schijf centen van een houten staakje proberen te gooien) Er was een regelmatige kaart avond bij de een of de ander. Zoals ik straks nog vertelde, wij wisten thuis altijd met hoeveel we op stonden, maar nooit met hoeveel we die zelfde dag zouden gaan slapen. De kinderen gingen logeren bij de buren of er waren er een aantal die bij ons kwamen slapen. Ik zou er een boek kunnen over schijven. Het was gezellig bij praten en oude voorvallen op halen.
