Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
03-03-2010
de laatste dagen
Maandag gaan eten in de Zarza in Leuven. Het was zeer goed. Een uitgelezen selectie van vis kruiden en groenten. Een kleine finale toets met een likje saus. Op culinair gebied mogen we in ons stadje zeker niet klagen. Keuze genoeg. Gisteren schoonbroer in de kliniek in Hasselt gaan bezoeken. Hij ziet er goed uit ondanks de zware operatie. Ook zijn moraal is goed. Hij denkt er zeer nuchter over, al heeft hij nog complicaties gehad. Goed bezig. Een pak vermagerd. Het zouteloos ziekenhuis eten is niet te eten zegt hij. Komt iedereen daar niet afgeslankt uit na een aantal dagen of weken? Deze namiddag een klein bezoekje bij tante. Ze belt altijd als ze boodschappen nodig heeft. Geen probleem, wij moeten voor onszelf toch ook de nodige inkopen doen.
Al dagen last van mijn maag. Hopelijk betert het snel, want maandag zouden we voor mijn vrouw haar verjaardag ergens een hapje willen gaan eten. Altijd al een gevoelige maag gehad. Toch wil een mens altijd maar mee proeven en mee eten van wat er op tafel komt, vooral als het er lekker uit ziet. Een erfenis van ons moeder denk ik. Die heeft in haar leven wel een ganse vrachtwagen Rennie pastilles geslikt.
We zouden dringend een vakantie moeten boeken. Als je nu hoort wat er overal op die bestemmingen met het weer aan de hand is, wordt de keuze een stuk moeilijker. We houden van het Zuiden in het voor en het najaar, omwille van de eerste of de laatste warmte die je tot op je ribben voelt. We zien wel wat we doen. Deze week moet dat in orde zijn.
Ik ben een beetje ziek. Normaal ben ik altijd goed gezond en kan tegen veel. Warm houden en rusten zeker. We zien morgen wel weer. Deze avond is er een uiteenzetting over RLS door een zekere professor Buyse en daar zou ik nochtans zeer graag naar toe gaan. Er zal misschien veel belangstelling zijn en dan kan ik zo ervaringen delen met lotgenoten. Eens weten wie welke pillen hiervoor slikt, want zonder gaat het niet.
nog maar eens Timmermans. Ik kocht een Duitstalig boekje van een kinderkalender van 1938 verlucht met tekeningen van de Fee. Ik vond onder andere dit prentje, maar ik weet absoluut niet wat dit spelletje is. Iemand een idee?
De laatste tijd veel op internet gezocht naar speciale dingen van en over Felix Timmermans. Zo kocht ik een aanatl postzegels, al is dat zeker mijn eerste interesse niet. Vandaag ontving ik een boekje dat ik pas besteld had. Het was een Duitstalige kinder kalender van 1938, verlucht met tekeningen van Felix Timmermans. Heel simpele dingen. Heel naïef, maar echt geschikt voor het publiek waarvoor het boekje bestemd was. Mooi. Je moet ze maar eens analyseren als volwassen kijker . Echt de moeite.
net een reportage gezien op tv over top sporters. De beste jaren zijn tussen 27 en 30 en van dan begin je af te takelen, behalve als je je fysiek zou verzorgen. Heb ik me nu verzorgd door hard te werken in het huis en de tuin destijds? Ik weet het niet, maar ik durf nog steeds een wedstrijd aan met alle jongeren in spitten, planten en zaaien in mijn hofke. Natuurlijk kan ik het zeker niet halen in fietsen, hard lopen of andere. Ondertussen al boven de 60 en natuurlijk gaat de fysiek achteruit, maar ik voel me nog goed.
ik weet dat ik daar veel over klaag en zaag, maar mensen die deze kwaal niet hebben, begrijpen dit niet. RLS is een enorm vervelende aandoening, voor jezelf, maar zeer zeker voor je medebewoners en alle mensen die kort bij je leven. Deze namiddag weer uren rond gestapt zonder ook maar één minuut rust. Het is een echte ramp. Volgende week ga ik naar een uiteenzetting van een zekere prof Buysse van het UZ in Leuven, al denk ik niet daar iets nieuws te vernemen. Maar ja, het is een samenkomst met allemaal lotgenoten en dat is altijd even bij praten. Als ik die rls niet moest hebben, zou ik me gewoon een ander mens voelen. Het is nu eenmaal zo.
Vrouw lief is de laatste weken aan een opruimactie bezig. Schuiven worden leeg gemaakt en wat al jaren bijgehouden werd als misschien belangrijk (of gaat misschien ooit nog eens van pas komen), gaat nu onherroepelijk in de vuilnisbak. Wat een mens zo al allemaal niet verzamelt en nog maar bij propt in een reeds overvolle lade. Vroeger zijn er thuis zo dingen weggegooid die nu antiek zijn en waar je zwaar moet voor betalen, maar met wat we nu weg doen, zal dit zeker niet het geval zijn. Toevallig komen hier uit een schuif nog twee zilverstukken van 500 Bef. Een speciale uitgave van destijds. Die gooien we niet weg. Misschien te koop aanbieden op een van die sites die daar in gespecialiseerd zijn. We zien wel.
Weer sneeuw. Duurt het nu niet een beetje lang? Als zelfs de kinderen al beginnen te zeggen dat ze het beu worden! Toch kunnen we er niks aan doen of niks aan veranderen. We mogen zagen en klagen zo veel als we willen, het overkomt ons gewoon. We moeten het weer, de kou, de regen en alle andere fenomenen gewoon nemen zoals ze komen. Och klagen doen we altijd. Voor de ene is het te nat en voor de andere te warm en te droog. Een enige weersgesteldheid voor ons eigen klein lapje grond kunnen we toch niet realiseren. Gewoon proberen te genieten van al het mooie dat elk seizoen te bieden heeft. Natuurlijk doet dat eerste lentezonnetje enorm deugd en zijn de eerste bloemetjes in het voorjaar zo mooi. Alles komt op zijn tijd.
Ongelooflijk hoe de dagen en de weken voorbij vliegen. Blijkbaar hoe ouder je wordt hoe sneller dat allemaal gaat.Toen ik nog naar school ging duurden de weken toch zo enorm lang en nu zijn ze voorbij voor je er erg in hebt. Toen ik nog aan het werk was ging het eigenlijk ook allemaal vrij vlug. Waarschijnlijk omdat ik me toen goed in mijn vel voelde en mijn job graag deed. Vooral de laatste tien jaar van mijn carrière zijn als een sneltrein voorbij gegaan. Eigen baas en zelf mijn dagindeling samenstellen. Hard gewerkt onder zeer veel stress, maar op een prettige manier altijd de dagen doorgekomen. Toffe collega's waar ik het goed kon mee vinden en waar ik enorm veel plezier mee gemaakt heb op de schaarse vrije momenten. Altijd tof om aan terug te denken.
De laatste jaren worden er voor speciale gelegenheden bongo bonnen als cadeau gegeven. Ik hoorde een aantal dagen geleden op de radio dat er zo een pak op Ebay te koop aangeboden worden. Je weet, je krijgt zo een bon die dan 13 of 14 maanden geldig is en je vergeet zo een ding dus gewoon. Mijn euro viel. We hadden er ook nog ergens liggen. Geschenken van kerst 2008. Nog snel gereserveerd in een Italiaans restaurant voor een ontbijt. Absoluut geen spijt van. We gingen naar Zoff in Leuven. Een aanrader. Gewoon schitterend. Zwaar om de dag mee te beginnen, maar het was gewoon een mooi tableau op tafel. Bijna een schilderij. Je zou ze zo kunnen terug vinden bij een aantal Vlaamse primitieven, al zouden de ingrediënten op het schilderij wel enigszins anders zijn. Echt genoten.
ocharme vlaanderland met een klein beetje sneeuw. Enkele centimeter van dat wit gedoe en heel het land ligt gewoon plat. Zoals een trucker deze morgen in een interview vertelde, in Zwitserland ligt een halve meter, maar iedereen kan normaal rijden en hier valt er twee centimeter en er is een file van bijna duizend kilometer in België.
Hier zit ik weer midden in de nacht. Al dagen zeer veel last van mijn RLS. Veel slaap te kort dus in de voorbije week. Het vreet aan je. Gelukkig word ik er niet kregel van. Fysiek voel je dat wel natuurlijk. Doodmoe en toch niet kunnen slapen. Om de muren op te lopen. Ik weet dat dit nooit voorbij zal gaan, maar leer er mee leven.
smog alarm. Op het nieuws wordt gezegd dat elke diesel met een beperking tot 90 km per uur 25 procent minder fijn stof uitstoot. Logisch toch als je 25% minder harder gaar rijden. De diesel is de grote vervuiler. ikzelf rij al jaren met een dergelijke auto omdat dit soort brandstof al zo lang gepromoot wordt. Nu is dit ineens de grote boosdoener. Ach ja, voor het aantal kilometers dat ik nu nog rond bol. Waarom blijft een mens zijn auto nu nog houden? Ik rij nog minder dan 5000 km per jaar. Een duur speelgoedje. Maar ja, het is en blijft een vrijheid.
Gisteren vertelde ik over de archieven die we aan het doornemen waren. Zo vond ik een foto terug van mijn doop in een luchtballon met Wim Verstraeten. Zeer lang geleden ondertussen. Een zeer toffe ervaring. Enkele jaren later ben ik met hem en zijn assistent nog in Zwitserland gaan "varen" zoals ze dat zeggen. Een kleine week. Een unieke ervaring. Er is een jaarlijkse happening (de naam van de stad vergeten) van ballons in allerlei vormen, kleuren en formaten. Bij het opblazen drukken ze mekaar gewoon opzij tot er eentje is opgestegen en er weer plaats is voor een volgende. Je vliegt tot boven de bergen en je hebt een prachtig uitzicht. Een enige ervaring.
We zijn grote kuis in onze paperassen aan het houden. Wat een mens zo allemaal al niet belangrijk vindt om toch te archiveren op een of andere manier. Och daardoor er is dus een beetje plaats gekomen in onze kasten. De versnipperaar heeft dienst gedaan, want natuurlijk zijn er dingen bij die een beetje discretie vragen en die je niet zo maar tussen het oud papier gooit. Terwijl we dan toch bezig waren, heb ik dan ook nog maar een aantal lege dozen weggegooid ook. Tussendoor ook nog een pak foto's ingescand die ik nu straks in mappen ga steken.
Mijn kleindochter is sinds enkele weken naar een andere turnkring overgestapt. Ze is daar toevallig terecht gekomen in een periode dat er geld moet ingezameld worden voor turnpakjes en dergelijke. Om wat geld in het laatje te krijgen is er een pannenkoeken verkoop georganiseerd. Tot nu toe heeft ze maar liefst 20 pakken verkocht. Dochter lief heeft dus haar namiddag opgeofferd om samen met haar twee kinderen pannenkoekenslag te houden. Aan zulke goeie doelen wil opa zeker geld geven.
Vandaag hadden we afgesproken met oudste zus en schoonbroer. Ze wonen in Hasselt en het is niet dat dit zo een enorme afstand is van bij ons thuis, maar ik rij niet graag in de regen. Als het daar bij dan nog donker begint te worden, zie ik het helemaal al niet meer zitten. Dus in de late namiddag al maar terug vertrokken vanuit Hasselt. En toch zijn er mensen die je met dit weer nog voorbij schieten tegen meer dan 150 per uur. Je zou zeggen, ze doen dit op eigen risico, maar de bedenking is dan altijd, het is niet alleen hun leven dat ze op die manier in gevaar brengen. Weer een gezellige namiddag en bij praten.
Is het ingebeeld of is dit nu een van de langste winters die ik ooit heb mee gemaakt. Ik heb er geen problemen mee, maar voor de mensen die dagelijks de baan op moeten is dit niet zo eenvoudig. Vandaag was het mooi met de stralende zon op die sneeuwlaag. Deze nacht zou er volgens de voorspellingen nog een wit bedje bij komen. Dan zijn de bomen ook weer enig mooi. Misschien moeten we het meer vanuit dat oogpunt bekijken en er de wegen ellende bij nemen.
