Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
29-03-2010
gisteren nog beloofd
Gisteren nog beloofd en vandaag al uit de bol. Wat hoor ik vandaag? De stad Leuven gaat de bibliotheek volledig automatiseren. Iedereen moet zijn gezochte dingen maar inscannen en bij het terug brengen is er een robot die alles weer netjes op zijn plaats gaat zetten. Wel dat is voor mij weer een bron van ergernis. Waar blijft de ondersteuning naar het zoeken naar een speciaal werk, een boek waar je de helft van de titel van kent of misschien de naam van de schrijver, maar verder alleen een stukje van de inhoud. Al het menselijke contact en de kennis van een erudiet, gaan verloren. De speciale sfeer van een bibliotheek gaat hier ook weer kapot gemaakt worden. Natuurlijk schreef ik hier ook weer voor naar het stadsbestuur. Ik ben benieuwd naar de reactie. Het zal weer een typisch politiek briefje worden.
Deze morgen op de radio nog gehoord: ik ben een pessimist die altijd goed gezind is. Misschien zit ik ook zo een beetje in mekaar. Ik ben nooit slecht geluimd, maar ik zie vrij snel donkere kantjes aan zeer veel dingen. Dit en ook dat ergeren aan prullen, zal ik moeten afleren. Kan dat nog wel op mijn leeftijd? Amandine zegt me dikwijls, dat het geen zin heeft om me bv te ergeren aan dingen, zoals het verkeer. Ze heeft gelijk. Die persoon in de andere wagen hoort me toch niet en ondertussen wordt zij onrustig door hetgeen ik allemaal roep. De aard van het beestje. Ik beloof dat ik mijn best zal doen.
Ik hou me met te veel kleine en onnozele dingen bezig. Ik kan me ergeren in zaken die eigenlijk niks betekenen. Zo klim ik regelmatig in de pen voor het niet ontvangen van bepaalde weekbladen. Vlammende brieven. Ik schrijf zelfs naar ministers. Naar de stad Leuven stuurde ik ook al een aantal mails. Daar heb ik ook al resultaten mee geboekt. Ik zou daar eigenlijk moeten mee stoppen, want ik jaag me op in dingen waar ik toch niet veel kan aan veranderen. Het is tenslotte de hoogst politiek verkozene die uiteindelijk toch bepaald wat er moet gebeuren en die de te volgen lijnen uitstippeld en bepaald. De rest moet maar volgen. Soms krijg ik eens een antwoord dat degelijk onderbouwd is. Ach ja.
Amandine en ik hadden vandaag een afspraak met mijn allereerste kot bazen. Ik was amper 21 en pas getrouwd en Agnes en ik trokken als jong koppel, naar een bovenverdieping in een huis in Kortenberg. Toffe en zeer warme mensen en enorm gastvrij. Na de ontmoeting van vandaag met Frans en monique, zeker geen andere mening. Integendeel. Heel veel herinneringen boven gehaald natuurlijk. Kan ook niet anders. Onze oudste is daar geboren. (zie foto) Toeval. Mijn broer belt deze mogen om te vragen of hij deze middag kan komen eten. Absoluut geen probleem. Altijd tof als hij eens langs komt. Natuurlijk waren we tijds gebonden, maar dat gaat allemaal, zonder enig probleem. Even iets meer aardappelen schillen en nog een stukje vlees uit de diepvries halen en we zijn met drie aan het eten ipv met twee. Een toffe middag gehad met Vik en nadien ook gezellig met Frans en Monique. Zelfs nog een tof vervolg van de dag met een bezoekje aan Sofie haar winkel. Sofie (Eerste??? lief van mijn oudste zoon) al meer dan vijfentwintig jaar niet meer gezien of gehoord en toch is het zo precies of ze liep gisteren nog binnen en buiten bij ons.
Gisteren in "de laatste show" op TV een interview gezien met Selehattin Koçak. Eigenlijk een Vlaming die hier door Turkse Islamieten (zijn ouders) is groot gebracht. Hier geboren en getogen. Eigenlijk is dit het schoolvoorbeeld. Hij schreef een boek met als titel " wie is er bang van de Islam". Alle commentaren daarrond gelezen en zijn schrijven onmiddellijk besteld. Dit wil ik absoluut lezen. Vooroordelen worden weg genomen. Hij pleit voor wederzijds begrip tussen allochtonen en autochtonen. Hij schuwt zeker geen aanvaring met de de extremen in onze maatschappij. Een schitterende vent. Een zeer realistische geest. Alle bewondering voor wat hij doet en ook zeker over zijn kijk op onze maatschappij.
Dit begrijp ik niet. Auto's mogen niet meer in de stad. Leuven in een schoolvoorbeeld. De geplande werken bewijzen dit nog maar eens. Wat lees ik vandaag? Open vld wil nu ook de bussen uit de stadskern houden. Hoe geraken de mensen dan nog ergens? Ik begrijp hun standpunt dat het aantal af- en aan rijdende bussen polluerend is, maar ofwel laat je het gewone auto verkeer toe, ofwel is het alternatief het openbare vervoer. Ik begrijp het niet.
Toen we enkele dagen geleden van Hasselt terug kwamen had ik onderweg verteld dat ik met mijn autoverzekering op -2 stond en dus al jaren ongeval vrij was. Daarom heb ik een attest ontvangen dat mijn premie nooit zal verhogen. Wil natuurlijk lukken dat bij het binnen komen van Leuven, ik bijna een aanrijding had. Het was een jong heethoofdje, die nadien vlak voor mij stopte, uit zijn auto stapte om me allerlei verwijten naar het hoofd te slingeren en daardoor hinderde hij ook alle aankomende verkeer. Hij bleef maar door gaan. Dingen zoals, neem jij voorrang van links...(terwijl ik van rechts kwam) Moest ik uitgestapt zijn, was hij misschien kompleet uit de bol gegaan. Ik ben dus rustig blijven zitten en heb hem alleen gezegd dat er toch niks aan de hand was, behalve even een beetje verschieten. Toen keek hij heel ostentatief naar mijn nummerplaat en begon hij zogezegd te telefoneren. Uiteindelijk is hij door gereden met zijn GSM in de hand. Toen had ik echt goesting om zelf naar de politie te bellen om dit te melden, maar mijn gezond verstand zegde me dat dit allemaal geen nut zou hebben en ik ben dus maar rustig door gereden.
Vandaag naar de technische controle geweest met de auto. Geen probleem. We maken alsmaar minder kilometers per jaar en dat ding blijft dus zo goed als nieuw. Toen ik nog werkte deed ik een 30.000 km per jaar en nu zal dat nog 5.000 zijn. Als ik dan begin te rekenen gaat die auto nog mee tot ik niet meer kan. Ik zit nog maar aan een kleine 75.000 km, dus nog jaren te goed aan dat gemiddelde.
De laatste tijd ben ik veel bezig geweest met het bieden op tweedehands sites. Regelmatig kijk ik na of er iets van of over Timmermans te koop is. Er zijn mensen die dit tot op de seconde volgen en dus op het allerlaatste nippertje hun bod aanpassen. Dit doe ik niet en ik verlies dus zeer veel van hetgeen me interesseert. Zoals ik eerder al schreef, ik wil dan wel de ganse verzameling van Timmermans, maar niet tegen eender welke prijs. Mijn broer en neef gaan regelmatig in een boekhandel kijken of op rommelmarkten en daar zijn de aangeboden producten toch steeds een stuk goedkoper. Een voorbeeldje: ik deed een bod op "de witte" van Ernest Claes, met 23 tekeningen van "de Fee". Er werd altijd gestart vanaf 3 op alle mogelijke sites en mijn broer kocht hetzelfde boekje aan 2,20 .
Gisteren was een beetje een baaldag. Niet veel gedaan. Ik heb zelfs naar het wielrennen op TV gekeken ipv door te werken in mijn tuin. Ik ben er wel geweest, maar het ging me niet zo goed af en dus maar terug naar huis. veel gesnoept in de namiddag en het gevolg is dat ik nog bijna niet geslapen heb. Straks beter.
Rond een uur of tien ging de deurbel. Broer lief moest in de buurt zijn en bracht tussendoor enkele Timmermans boeken binnen. Niet te schatten die man. Wat die allemaal doet op een dag. Och ja zegt hij altijd, zo lang dat het allemaal gaat blijf ik dat wel vol houden. Het is te veel. Ik zou het niet aan kunnen. Zo stelt iedereen zijn prioriteiten. Ik hou van een rustig geordend leven momenteel, al heb ik het ooit anders mee gemaakt toen de kinderen nog jong waren. Alles op zijn tijd. Nog even genieten van Timmermans nu en dan gaan slapen.
Blijkbaar heb ik regelmatige bezoekers op mijn blog, want ik krijg af en toe een reactie of een mail over hetgeen ik geschreven heb. Vandaag, hoe kan het anders, natuurlijk iets over mijn tuin. In de serre was het al 32°. Bloemkolen uit gezaaid in een bakje en daar dan nog een glasplaat boven op. Zo warmt de grond beter op en schiet het zaad ook veel sneller. Gisteren de rest van mijn 600 ajuinen in de grond gestoken. Ik zie je al denken, 600 ajuinen, wat doen die daar mee? Wel elk jaar zijn die opgebruikt. Twee jaar geleden had ik er 450 gezet en toen hebben we er nog moeten bij kopen. Straks moet ik een net over mijn plantgoed gaan zetten, want op dat eerste groen komen direct de vogels af. Niet dat ze daarvan eten, maar ze trekken de jonge scheutjes uit en laten ze dan weer ergens vallen. Och, kleine zorgen.
Vandaag was ik goed begonnen in mijn tuin. Vol goeie moed en met zeer veel energie. Ik had al een 300tal ajuinen in de grond gestoken, toen ik plots telefoon kreeg van mijn broer om te zeggen dat hij in de buurt was. Ok, dit zijn dingen die voor gaan. Ik zie hem al zo weinig en dus alles onmiddellijk opgeborgen en naar huis gegaan. Brugge-Leuven is maar een dikke 100 kilometer, maar toch is dit een blijkbaar onoverkomelijke grens om mekaar te ontmoeten. Ons klein landje toch. Ik denk dat het een half jaar of meer geleden is dat ik hem nog gezien heb. Weer bij gepraat en misschien tot binnenkort.
Mensen toch, met wat zijn onze politiekers allemaal bezig. Als je nu ziet in een reportage op VRT, dat ons Europees parlement zich gaat bezinnen over de aanduiding van de verschillende maten op kledingstukken in al de aangesloten landen. Al lachende gaven ze dan een dames slipje door, waarvan het etiket met wasvoorschriften en prijs, bijna groter was dan het broekje zelf. Och, wat een lol onder de duur betaalde verkozenen. Hebben ze daar dan niks beter te doen? De problematische toestand en het deficiet in zo veel landen zou nu moeten besproken worden, maar ze houden zich bezig met een minuscuul slipje. Sta je nu stom dat de bevolking a-politiek is geworden en zelfs geen zin meer heeft om gaan te kiezen. Ik ben er vast van overtuigd , dat, indien ze de kiesplicht in België moesten afschaffen er geen 50% meer zou gaan stemmen. Ach ja over wat maak ik me druk. Misschien hebben ze meer belangrijke problemen besproken, maar dit is wat ze lieten zien op TV.
och mensen, de laatste tijd krijg ik meer en meer mails over politiek en dan vooral rechts getinte dingen. Ik ben er vast van overtuigd dat onze Vlamingen heel dat gedoe met onze verkozen vertegenwoordigers stilaan moe worden en zich zwaar beginnen te ergeren aan ons apenland. Als je nu ziet hoe weinig mensen er zetelen in het parlement. Ze hebben niet de minste interesse in wat er daar gaande is. Ze lopen maar wat rond, telefoneren ondertussen en gaan dan ook nog wat op hun PC tokkelen. Ze gaan overal vriendelijk goeiedag zeggen en wat mopjes vertellen. Ondertussen nemen ze ook nog eens de krant door of een weekblad. Toch stoort me die rechtse wending in de Vlaamse gedachte. Natuurlijk doen onze politiekers er momenteel niks aan om dit allemaal een halt toe te roepen. Eerst centen pakken. Misschien zijn er eerlijke mensen tussen, maar zo komt het niet over.
Deze namiddag was ik weer veel te onrustig. Ik kon niet blijven zitten en moest dringend mijn benen strekken. Rls opstoot elke namiddag. Dit zal nog duren tot ik terug in mijn tuintje kan gaan werken. We zijn dus een wandeling gaan maken in het provinciaal domein in Kessel-lo om wat te ontspannen. Het was fris, maar best te doen. Een serieuze regenbui op onze nek gehad. Toch duurde het tot nu, voor ik weer kon gaan zitten en ontspannen. Ik ben moe en heb het steeds moeilijker om veel te ondernemen, door het jarenlange slaapgebrek. Het weegt zwaar door. Toch sla ik me er zeker wel weer doorheen. Het is hoog tijd dat het weer wat lente wordt.
Goed nieuws krijgen we de laatste tijd niet meer. Heeft het te maken met de nieuwsgaring die nu veel intensiever en wereldwijd gebeurt. Zelden of nooit komt er iets positiefs op radio of TV. Alles gaat nu over aardbevingen, stormen, trein rampen (of bijna trein ongevallen), criminaliteit, schietpartijen, werkloosheid en last but not least, de priesters die zich hebben vergrepen aan kinderen in de voorbije decennia. Het weer, de overstromingen, de langdurige koude periode en zo zou ik nog een tijdje door kunnen gaan. Ik ben altijd een optimist geweest en zag altijd in alles het goede en kon altijd alles relativeren. Nu moet je sterk zijn om je te wapenen tegen al die onheilsberichten.
Zoals zeer veel, ben ik een dagelijkse computer gebruiker en kan me behelpen. Toch, ook zoals zo velen, bij het minste wat er fout loopt zitten we in de knoei en hebben we hulp nodig. Ik heb dan het voordeel dat ik naar mijn zoon kan skypen en die neemt dan gewoon het scherm over. Je ziet dan die muis over het scherm racen, terwijl je zelf niks hoeft te doen. Telkens worden mijn problemen op die manier opgelost. Niet iedereen heeft een dergelijke hulp en ik denk dat de mensen die hun diensten aanbieden als een soort helpdesk, momenteel heel wat geld verdienen.
Voor diegenen die ik moest vergeten zijn. Dochter lief geeft op 8 en 9 mei een dansvoorstelling met "co-dans". Altijd zeer de moeite om te komen kijken. Schitterende choreografie. Zo is het altijd geweest en zo zal het ook blijven. Hierbij een aankondiging waar je alle gegevens op terug kan vinden.
vandaag was ik bij mijn zus op bezoek en ze had nog een kookboek van ons moeder. Ons ma schreef alles wat ze hier en daar gelezen of opgevangen had, heel secuur op in een boekje. Zo staan er waarschijnlijk recepten bij die nog van ons bomma zijn en ook zeker (het staat er trouwens soms tussen haakjes bij) van een oudtante die ooit in Brussel heeft "gediend", zoals ze dat toen noemden. Prachtige dingen. Ik weet dat mijn kinderen enorm enthousiast waren over de appeltaart van ons ma. Als we op bezoek gingen op zondag, was het eerste wat de kinderen deden, onder de kast gaan kijken, om te zien wat "meter" gebakken had. Joost kon gemakkelijk zo een halve taart opeten. Trouwens onze Roeland later, was er even zot van. Ik zal bij een volgende gelegenheid eens proberen om dit baksel te evenaren, maar dat is bijna onmogelijk.
Goed nieuws krijgen we de laatste tijd niet meer. Heeft het te maken met de nieuwsgaring die nu veel intensiever en wereldwijd gebeurt. Zelden of nooit komt er iets positiefs op radio of TV. Alles gaat nu over aardbevingen, stormen, trein rampen (of bijna trein ongevallen), criminaliteit, schietpartijen, werkloosheid en last but not least, de priesters die zich hebben vergrepen aan kinderen in de voorbije decennia. Het weer, de overstromingen, de langdurige koude periode en zo zou ik nog een tijdje door kunnen gaan. Ik ben altijd een optimist geweest en zag altijd in alles het goede en kon altijd alles relativeren. Nu moet je sterk zijn om je te wapenen tegen al die onheilsberichten. 
